ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 11
กลุ่มบัญชาหลบอยู่หลังกำแพงสนามกีฬา โดนยิงใส่ กู๊ดมาสมทบอีกฝั่งหนึ่ง สองโจรสบตากัน หัวเราะ เวรี่โยนระเบิดไปทางบัญชา ทั้งสามมองระเบิด มองหน้ากัน จ่าแดงผวาเข้าไปหยิบโยนกลับไปได้นิดเดียวก็ระเบิด ฝุ่นตลบ
บัญชาและพวกพยายามยิงสู้ เวรี่เดินเข้าหาพร้อมยิง กู๊ดไปอีกทาง บัญชาและพวกยิง จากนั้นบัญชาให้สัญญาณจ่าแดงให้ถอย จ่าแดงถอยไปยิงไป น้ำผึ้งไม่ยอมถอยจนบัญชาต้องไปลากมา แต่เวรี่กับกู๊ดเข้ามาดัก ทำให้กลุ่มบัญชาถูกปิดทางหนีทั้งสองทาง
เสียงปืนดังต่อเนื่อง ไซเรนยังเงื้อไม้แหลมจะแทงตี๋ใหญ่อยู่ ธารใสเข้ามากอดห้ามไซเรนให้หนีก่อน ไซเรนไม่เข้าใจตัวเองที่ไม่สามารถฆ่าคนที่ทำลายครอบครัวได้ ธารใสเข้ามาขวางกลัวสุดขีด กอดลากไซเรนไป
“ไปเถอะๆ ไซเรน”
“หนีก่อน” ตี๋ใหญ่ร้องบอก
ไซเรนมองธารใสที่มีคราบเลือด ได้สติขึ้นมาเล็กน้อย เชนเข้ามาพยุงตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่ลุกนำไป หยิบปืนที่สองโจรยึดจากเขาไป ตามออกไป ทั้งหมดทยอยเดินออกผ่านช่อง ตี๋ใหญ่หยุดมองไปอีกทางที่ยิงกัน แต่ตอนนี้เสียงยิงเงียบลงแล้ว ไซเรนไปอีกทางมองไปที่ตี๋ใหญ่
“ไปเหอะพี่ ตำรวจคงใกล้จะถึงแล้ว”
เชนบอก ตี๋ใหญ่คิดๆ
น้ำผึ้งเปลี่ยนแม็กกาซีนมาดู สั่นๆ จ่าแดงใส่ลูกปืนลูกซอง กลุ่มบัญชาจนมุม เวรี่กับกู๊ดค่อยๆ เคลื่อนเข้าใกล้บัญชา
“เหลือกระสุนเท่าไหร่” บัญชาถาม
น้ำผึ้งเปลี่ยนแม็ก เริ่มหน้าเสีย
“แม็กสุดท้ายแล้วค่ะ”
จ่าแดงนิ่งๆ ใส่กระสุน
“ผมเหลือห้า ผมว่าดีที่สุดตอนนี้คือฝ่าออกไป”
บัญชานิ่งคิด น้ำผึ้งเริ่มกลัว จ่าแดงมองทุกคนเห็นใจ ฝั่งเวรี่กับกู๊ด เวรี่พูดข่มๆ
“ข้างในนั้นน่ะ เงียบจังสวดมนต์กันอยู่เหรอจ๊ะ”
เวรี่จะเดินออกไปยิง แต่มีกระสุนยิงมาโดนใกล้ๆ เวรี่หันไปยิงตอบฝุ่นฟุ้งไปทั่ว ตี๋ใหญ่เดินออกจากควันที่โจรยิงโดนผนัง เวรี่ยิง เชนตามออกมา ยิงสู้ไปด้วย ตี๋ใหญ่ยกปืนขึ้น เริ่มยิง ไซเรนกับธารใสตามมามองไปทางตี๋ใหญ่ เวรี่โดนตี๋ใหญ่ยิงล้มไป กลุ่มบัญชาแปลกใจว่าใครมาช่วย ตัดสินใจออกมาช่วยยิงกู๊ด เช่นกัน
กระสุนปลิวมาทางไซเรน ไซเรนพาธารใสหลบลง ธารใสอยู่ในอ้อมกอดไซเรน จ่าแดงออกมาเปิดด้วยลูกซองคนแรก น้ำผึ้งสไลด์ตัวต่ำยิง กู๊ดยิง บัญชายิงปิดเกม กู๊ดโดนยิงเลือดสาด ล้มลง ธารใสเห็นแผลที่สีข้างของไซเรน บัญชาเห็นว่าเป็นตี๋ใหญ่ที่มาช่วยไว้
“ผมเชื่อว่าคุณไม่ได้ทำผิดอย่างที่ถูกกล่าวหา”
เชนเหลือบไปเห็นเวรี่ยังไม่ตาย กำลังยกปืนขึ้น เชนขยับไปผลักตี๋ใหญ่ เสียงปืนดังขึ้น เลือดเชนกระเด็นเปื้อนหน้าตี๋ใหญ่ เชนทรุดลง ตี๋ใหญ่พยุงกอดไว้ บัญชาหันไปพร้อมกับที่จ่าแดงยิงเวรี่ไปแล้ว ตี๋ใหญ่กอดเชนไว้แน่น เสียงรถตำรวจดังใกล้เข้ามา ตี๋ใหญ่ยืนนิ่ง ทำใจอยู่นาน ไซเรนตะลึงไม่เข้าใจว่าตี๋ใหญ่ช่วยบัญชาทำไม
“พี่หยุดเถอนะ มันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกพี่ ดูไอ้เวิร์ดด้วยนะ พี่ ผมปวดหัวว่ะพี่”
เชนสิ้นใจ ตี๋ใหญ่นิ่งตั้งสติอยู่พักหนึ่ง บัญชาเดินลงมานั่งข้างๆ
“ฝากน้องผมด้วย”
บัญชาพยักหน้า ตี๋ใหญ่จับหน้าเชนครั้งสุดท้าย เดินหันหลังออกไป บัญชาพูดตามหลัง
“ทำไมเราไม่ร่วมมือกัน เอาคนผิดมาลงโทษ”
ตี๋ใหญ่ชะงักนิดหนึ่ง ไซเรนมองบัญชาแล้วหันมามองธารใส ธารใสทรุดกุมมือไซเรนแน่นหน้าซีด ไซเรนเห็นเลือดที่ท้องธารใสทะลักออกมา
ไซเรนอุ้มธารใสวิ่งเข้ามาที่โรงพยาบาล มีพยาบาลมารับขึ้นเตียงไป ไซเรนเป็นห่วง ธารใสเจ็บปวด ทั้งคู่จับมือกัน พยาบาลเข็นเตียงไกลออกไป ไซเรนทรุดลง ฟ้าเข้ามาดูแผลไซเรน ไซเรนได้รับการเย็บแผลจนเสร็จ ฟ้าซึ่งตอนนี้เป็นผู้ช่วยพยาบาลแล้ว กำลังเอาของในกระเป๋าสตางค์ไซเรนที่เปื้อนเลือดออกมาเช็ดให้ มีรูปไซเรนกับพ่อ ฟ้าชะงักหันมามองไซเรน เป็นจังหวะเดียวกันที่ไซเรนเห็นอาการของฟ้า ทั้งคู่สบตากัน
“ธารใส เอ่อ ผู้หญิงคนที่มากับผมเป็นยังไงบ้างครับ”
“ยังอยู่ในห้องผ่าตัดค่ะ”
พยาบาลอีกคนสั่งฟ้า
“เดี๋ยวฉีดยาบาดทะยักให้คนไข้ด้วย”
“ค่ะพี่”
ไซเรนแอบมองฟ้า ฟ้ารู้ตัวพยายามเลี่ยงๆ แล้วฉีดยาให้ไซเรน
“รู้จักพ่อผมด้วยเหรอครับ”
ฟ้าเลี่ยงๆ
“เสร็จแล้วค่ะ”
ฟ้าเดินออกไป แต่ไซเรนมาดักรอฟ้า
“คุณเคยเจอพ่อผมใช่มั้ย”
“คนไหนคะ พ่อคุณ”
“คุณคือคนที่เย็บแผลให้พ่อผมใช่มั้ย”
ฟ้าชะงักหันมามองไซเรน เธอตัดสินใจเดินหนีไปในที่สุด
บริเวณตึกร้าง มีแสงไฟไซเรนตำรวจ บัญชาเข้ามาถามจ่าแดง
“จ่า โอเครึเปล่า”
“ไม่เป็นไรครับ หูอื้อนิดหน่อย”
“น้ำผึ้งล่ะ“
“ไม่เป็นไรค่ะ มันดีหัวหน้า“
“ดูจากอาวุธ และยุทธวิธีแล้วเนี่ย มืออาชีพแน่ๆ ได้รับการฝึกมาอย่างดีเลยล่ะ”
“ค้นตัวแล้วก็ไม่มีหลักฐานอะไรติดตัวเลยค่ะ”
“จ่ายังมีเพื่อนเก่าที่พอจะหาข้อมูลเกี่ยวกับสองคนนี้ได้มั้ย บางที่อาจจะช่วยให้เราปะติดปะต่อเรื่องราวได้เร็วขึ้น”
“ลองดูครับ แล้วเด็กไซเรนมาอยู่ที่นี่ได้ไงครับ”
“ผมเดาไม่ถูกแล้วจ่าว่าเด็กนี่จะเอาไงกันแน่”
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 11 (ต่อ)
ไซเรนยืนมองธารใสผ่านกระจก ธารใสอาการไม่ค่อยดีนัก ทันใดนั้นหมอพยาบาลก็วิ่งเข้ามาดูชุลมุน ดูเหมือนธารใสจะหยุดหายใจไปแล้ว หมอปั๊มหัวใจ แต่พยาบาลก็รูดม่านปิด ไซเรนทำอะไรไม่ถูกทรุดตัวลงนั่ง ไซเรนนั่งหลับอยู่มุมหนึ่ง ฟ้าเข้ามาปลุกเอาน้ำให้ดื่ม
“ธารใสเป็นยังไงบ้างครับ”
“ตอนนี้อาการยังทรงตัวค่ะ คุณหมอดูแลใกล้ชิดทั้งคืนค่ะ คนที่อยู่ในรูปเป็นพ่อคุณใช่มั้ย”
ไซเรนเงยหน้าขึ้นแปลกใจ
“คืนนั้นฉันเลิกดึก กำลังจะกลับบ้าน มีคนใส่ชุดตำรวจมาขอให้ช่วยเย็บแผลให้พ่อคุณ คนที่ชื่อตี๋ใหญ่นั่นแหละ”
“ไม่จริง มันจะทำอย่างนั้นทำไม แล้วทำไมคุณไม่บอกตำรวจ ว่าคืนนั้นคุณอยู่ที่คลินิกด้วย”
ฟ้านึกถึงตอนที่ตี๋ใหญ่ให้เงินเธอ ฟ้าไม่พูดอะไร
“แล้ว ตอนนั้นพ่อผมเป็นไงบ้าง”
“พ่อคุณถูกยิง แต่ไม่ถูกอวัยวะสำคัญ หลังจากนั้น มันก็มีอีกคนมาชื่อ อืม แฟรงค์กี้ มันจะฆ่าฉัน คนที่ชื่อตี๋ใหญ่ช่วยให้ฉันหนีออกไปได้ แต่หลังจากนั้นก็รู้จากข่าวว่าพ่อคุณ เสียชีวิตแล้ว”
ไซเรนสับสน พึมพำ
“ไม่จริง มันจะช่วยพ่อทำไม ไม่จริง”
ตอนเช้า ไซเรนนอนอยู่ที่เก้าอี้ตื่นขึ้นมา ลุกเดินออกไปถามพยาบาลที่ผ่านไปมาว่าธารใสเป็นอย่างไรบ้าง เขาเห็นธารใสอยู่ในห้องกระจกยังไม่ฟื้น ก็ยิ่งเศร้า
ที่ห้องร้าง ตี๋ใหญ่กับพาสเวิร์ดขึ้นบันไดมา พาสเวิร์ดพูดไปเรื่อย
“ทำไมต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วย อยากอยู่ที่บ้านแม่มากกว่า แล้วๆ พี่เชนอ่ะ อยู่ไหน ไม่มาด้วยกัน”
ตี๋ใหญ่เดินเงียบๆ ไม่ตอบอะไร แล้วพาพาสเวิร์ดขึ้นบันไดมาพร้อมกระเป๋า ตี๋ใหญ่ซึมจากเรื่องเชนตาย แล้วเปิดประตูห้องเข้าไป วางของลง
“อยู่ที่นี่ไปก่อนสักพัก”
“อยู่ได้ อยู่ได้ มีพี่ตี๋ พี่เชนอยู่ด้วย อยู่ไหนได้หมด”
ตี๋ใหญ่ไม่ตอบเดินผ่านมาเห็นพาสเวิร์ดติดกระดุมผิด
“พี่เชนล่ะ ไปซื้อข้าวเหรอ”
ตี๋ใหญ่เกือบจะกลั้นน้ำตาเรื่องเชนไว้ไม่ไหว ติดกระดุมให้พาสเวิร์ด
“เชน ไปอยู่กับแม่แล้วนะ”
“อยู่บนนู้นแล้วเหรอ”
ตี๋ใหญ่พยักหน้า พาสเวิร์ดเศร้าแต่ก็ยิ้ม
“ป่านนี้ แม่กับพี่เชนคงคุยกันสนุกเลยเนอะ”
ตี๋ใหญ่ต่อไฟ หาฟูกมาให้พาสเวิร์ดนอน เอากระดาษหนังสือพิมพ์แปะกระจก พาสเวิร์ดตื่นเต้นกับที่ใหม่ สองคนต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปง่ายๆ ด้วยเตาแก๊สแคมปิ้ง นั่งกินด้วยกัน ตี๋ใหญ่มองหน้าพาสเวิร์ด เศร้า
มิลค์ยกอุปกรณ์ตรวจท้องขึ้นมาดู ยิ้มออกมา เธอลุกขึ้นกอดจักร เวลาต่อมา มิลค์นั่งกินข้าวเช้ากับอัศวินอยู่ ระหว่างนั้นเธอก็พูดขึ้นมา
“ป๊าคะ หนูท้องค่ะ”
อัศวินตกใจไม่เชื่อคำพูดลูก
“หนูจะท้องได้ยังไง แพ้อาหารหรือเปล่าลูก ไปหาหมอมั้ยลูก”
“หนูท้องจริงๆ ค่ะ หนูท้องกับพี่จักร 3 เดือน หนูตรวจแล้ว”
“ไอ้จักร ทำไมมันทำแบบนี้กับลูกได้”
“พี่จักรรักหนูค่ะ หนูดีใจนะป๊า ที่ลูกในท้องของหนูมีพี่จักรเป็นพ่อ”
“ไอ้จักร มันไม่ได้รักลูกหรอก มันฉวยโอกาส ไอ้เลวนั่น”
“พี่จักรเขาไม่ได้แย่อย่างที่ป๊าคิดหรอก พี่จักรก็เป็นถึงร้อยตำรวจเอก ป๊าดันแป๊บเดียวก็รุ่งแล้ว นะป๊านะ ป๊ากำลังจะเป็นคุณตาแล้วด้วย”
มิลค์กอดอัศวิน ทิ้งความโกรธไว้ในใจอัศวิน
อัศวินนั่งทำงานอยู่ในบ้าน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายจากชายลึกลับ
“ในห้องของรองบัญชามีแต่เอกสารที่เกี่ยวกับคดีของคุณ ผมจัดการให้แล้ว”
“คุณว่ามันรู้อะไรบ้างมั้ยครับ”
“ยังมั้ง ตอนนี้มันยังกัดไม่ปล่อย มีเซฟเฮ้าส์ที่ใหม่ แต่ผมยังไม่รู้ว่าที่ไหน ต่อไปนี้คุณจะทำอะไรก็ต้องรอบคอบมากขึ้นนะ”
“ครับ ขอบคุณครับ”
อัศวินวางสาย หน้าเครียด
ตี๋ใหญ่ไปหาหลินที่ร้าน บอกหลินเรื่องการตายของเชน
“หลินครับ ผมธาวินเองครับ”
“สวัสดีค่ะ เชิญตามสบายนะคะ”
“ทำอะไรอยู่ครับ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย”
“ไม่มีค่ะ กำลังผสมกลิ่นให้ลูกค้าที่สั่งไว้น่ะค่ะ ไปไหนมาคะวันนี้”
“ไม่ได้ไปไหนครับ ตั้งใจมาหาคุณครับ”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ ดูเสียงคุณไม่ค่อยดีเลย”
ตี๋ใหญ่ลงนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม เอนตัวเหมือนคนหมดเรี่ยวแรง
“เชนตายแล้วครับ เพราะผมครับ”
หลินเดินเข้าไปหา จับแขนไล่ขึ้นไปที่หัวไหล่ตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่จับมือหลินมาแนบที่แก้ม หลินไม่พูดอะไร ปล่อยให้ตี๋ใหญ่ระบายความเศร้านั้นออกมา
“ผมไม่อยากมีชีวิตต่อไปแล้ว ถ้าผมหายไปจากโลกนี้สักคน คงไม่ต้องมีใครสูญเสียอีก เป็นเพราะผม เชนถึงตาย”
“หลับตาสักพักนะคะ”
ที่ลานจอดรถใต้ตึกแห่งหนึ่ง จ่าแดงเอารูปเวรี่กับกู๊ด ให้จ่าเพิ่มดู
“ไอ้สองคนนี่มันคนของใครวะ”
“มึงหาเรื่องให้กูเดือดร้อนอีกแล้ว มึงกับกูเนี่ยจะเกษียณอยู่แล้ว อย่าหาเรื่องใส่ตัวเล้ย นี่กูเตือนมึงจริงๆ นะ”
“เออ งานนี้สุดท้ายแล้วเพื่อน นี่กูก็เริ่มขยับขยายเตรียมกลับไปอยู่กับลูกกับเมียที่ปราจีนแล้ว”
จ่าเพิ่มดูรูป รู้แล้วแต่ไม่อยากบอก
“เอาน่ากูขอร้อง”
“ไอ้สองคนนี่มันเป็นมือปืนของเจ้าสัว”
“เจ้าสัว”
“ก็ลูกเจ้าพ่อค้ายาที่ใหญ่ที่สุดทางเหนือไง เมื่อหลายปีก่อนท่านอัศวินบุกจับได้ แต่กลับมีของกลางอยู่นิดเดียว อีกไม่นานก็ได้ออกแล้วมั้ง”
จ่าแดงมองหน้า
“ไม่ต้องมอง กูรู้แค่นี้ ส่วนวันนั้นจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีใครรู้ เพราะทุกคนถูกวิสามัญหมดยกเว้นเจ้าสัว ทุกวันนี้ก็อย่างที่รู้ๆ กัน ไอ้เจ้าสัวก็ยังทำธุรกิจโดยสั่งตรงจากในคุก แต่ไม่มีใครทำไรได้ เลิกยุ่งเหอะ ต่อให้ฝั่งมึงใหญ่แค่ไหนก็คุ้มครองมึงไม่ได้หรอก”
“กูเชื่อในกฎหมาย กูเชื่อในความดีว่ะ”
“แล้วไอ้ความดีของมึงนี่มันกันลูกปืนได้มั้ยล่ะ มึงไม่ต้องติดต่อกูแล้วนะ แล้วมึงก็ถอนตัวซะ นี่แสดงว่ามึงยังไม่รู้เรื่องเมื่อคืนนี้ใช่มั้ย”
“มีอะไร”
“ก็ห้องท่านบัญชาที่มึงทำงานอยู่ถูกรื้อกระจุยเมื่อคืนนี้ เรื่องนี้มันใหญ่เกินกว่าที่มึงคิดนะ”
จ่าแดงครุ่นคิด
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 11 (ต่อ)
จ่าแดงมาเจอน้ำผึ้งกับบัญชาที่ห้องทำงานบัญชา บัญชากับน้ำผึ้งกำลังขนเอกสารที่เหลือๆ มาตั้งไว้
“มันรื้อซะเละเลยจ่า”
น้ำผึ้งวางกล่องลง
“คงต้องเริ่มต้นกันใหม่”
“กล้าบุกเข้ามารื้อถึงในกรม”
“อาจจะไม่ได้บุกเข้ามาก็ได้นะจ่า คนในสั่งให้มารื้อง่ายกว่า แค่รอให้ไม่มีคน”
“บางทีเรื่องนี้อาจจะใหญ่เกินกำลังของเราก็ได้นะครับ”
“จ่าป๊อดเหรอ”
จ่าแดงครุ่นคิด ช่วยยกเอกสาร
“สองคนที่ยิงกับเราที่ตึกร้างมันเป็นลูกน้องเจ้าสัว”
“เจ้าสัว คนที่ท่านอัศวินจับหลายปีก่อน ที่ผมเข้าไปแล้วท่านอัศวินวิสามัญพวกลูกน้องทั้งหมด หรือว่าคนที่ส่งข้อความมาหาเรา พยายามจะบอกเราว่าท่านอัศวินกับไอ้เจ้าสัวอะไรนี่มันมีความเกี่ยวข้องกัน”
“ขอให้มีอะไรสนุกๆ เหมือนที่เรายิงกับไอ้สองคนนั่นทีเถอะ ยังมันมือไม่หายเลยจ่า”
“คราวนี้คงไม่สนุกแล้วล่ะ”
เสียงฝีเท้าคนใกล้เข้ามาจากทางด้านหลัง ทุกคนหันมองพร้อมยกปืนขึ้นมาจ่อไว้ บัญชาลดปืนลง และบอกให้ทุกคนลดปืนลง ไซเรนเดินเข้ามา จากนั้นบัญชาก็ไปคุยกับไซเรนเป็นการส่วนตัว
“เธอไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง”
“ผมตามไอ้ตี๋ใหญ่ไป”
“แล้วทำไม่ไม่รายงานผมก่อน”
“ผมร่วมมือกับคุณ แต่ไม่ได้หมายความว่าผมเป็นลูกน้องคุณ”
บัญชาอึ้งไป
“แล้วคุณล่ะ ไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง”
“มีคนส่งข้อความว่าจะมีการส่งยาที่นั่น”
“ตอนผมไปถึงไอ้สองคนนั้นมันก็จับตี๋ใหญ่ไว้แล้ว แล้วมันก็จับผมไปด้วย หลังจากนั้นมีโทรศัพท์จากคนชื่อสัว มันถามถึงที่ซ่อนยา ไอ้ตี๋ใหญ่มันบอกว่าอัศวินเป็นคนสั่งให้มันปล้นยาของคนที่ชื่อสัว แต่ผมไม่เชื่อมัน มันโกหกแน่”
“แสดงว่ามันจัดฉากเพื่อล่อให้ตี๋ใหญ่ไปติดกับ ไอ้สัวนี่มันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับอัศวินแน่”
“ตอนผมอยู่ในคุก มีคนชื่อสัว มันสั่งให้ส่งยาได้จากในนั้น”
“อืม เป็นไอ้เจ้าสัว ที่บงการอยู่ข้างใน แล้วท่านอัศวินก็รับช่วงต่ออยู่ข้างนอกนี่ ผมว่าสองคนนี้เกี่ยวข้องกันอย่างแน่นอน อืม แล้วธารใสเป็นยังไงบ้าง”
ไซเรนนิ่งไปครู่หนึ่ง
“ยังไม่ฟื้นเลย”
บัญชามองไซเรนให้กำลังใจ
ไซเรนนอนเฝ้าธารใสที่ยังไม่รู้สึกตัวอยู่ที่โรงพยาบาล เขาบีบมือหญิงสาว พยาบาลไล่ให้ไซเรนออกไปรอข้างนอกก่อน ธารใสฟื้น ไซเรนเผลอกอดไว้
หลินกำลังจะหาคนช่วยย้ายโต๊ะ ยกของเปลี่ยนมุมจัดวางของบางส่วนภายในร้าน ตี๋ใหญ่ถือถุงอาหารเดินเข้ามาพอดี หลินกำลังยกโน่นหยิบนี่ ย้ายของออก ยกลัง ดูกำลังยุ่ง ตี๋ใหญ่เห็นเข้าไปช่วย
“ทำอะไรอยู่ครับ มาผมช่วยครับ เอาไปไว้ตรงไหนครับ”
“จะย้ายของออก เปลี่ยนบางส่วนน่ะค่ะ เอาอันนี้ไปไว้ด้านนอกค่ะ”
หลินหยิบขวดน้ำมันหอมลงลัง ตี๋ใหญ่ยื่นมือจะมาช่วย ทั้งสองใกล้ชิดกัน หลินถือแจกันใส่ดอกไม้ เดินชนตี๋ใหญ่ หน้าของเธอโดนแก้มตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่เผลอกอดกลัวหลินล้ม ทั้งคู่เขินๆ
“เสร็จแล้วล่ะค่ะ สวยกว่าเดิมมั้ยคะ”
“สวยครับ มุมไหนก็สวยเหมือนเดิมครับ”
“หิวหรือยังคะ ออกไปหาอะไรทานกันดีมั้ย”
“อ๋อ ผมมีอาหารเย็นมาทานกับคุณด้วยครับ เดินผ่านร้าน ดูน่าทานเลยซื้อมา”
“ยินดีมากค่ะ หิวแล้วเหมือนกัน”
ตี๋ใหญ่จัดแจงแกะห่ออาหารที่ซื้อมา ทั้งสองทานอาหารด้วยกัน มีความสุข ตี๋ใหญ่ตักอาหารให้หลิน
“อร่อยทุกอย่างค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”
“เดี๋ยวผมซื้อมาทานด้วยทุกมื้อเลยดีมั้ยครับ”
หลังจากทานอาหารเสร็จ ตี๋ใหญ่และหลินนั่งพัก ตี๋ใหญ่ถือหนังสือเดินเข้ามาหา
“วันนี้ผมมีหนังสือมาฝากคุณด้วยนะครับ แต่ผมไม่ได้อ่านลงเทปให้คุณฟังนะครับ ผมขออ่านให้ฟังด้วยตัวผมเอง”
“โห จริงเหรอคะ ดีใจจังค่ะ”
“ผมไม่แน่ใจว่าคุณจะชอบหรือเปล่านะครับ”
ตี๋ใหญ่เปิดหนังสืออ่าน หลินฟังไปอมยิ้มไป มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เธอฟังไปเรื่อยๆ จนหลับซบบ่าตี๋ใหญ่
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 11 (ต่อ)
ธารใสรู้สึกตัวแล้ว อาการดีขึ้น ไซเรนนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง ดีใจที่ธารใสรู้สึกตัว
“เราขอโทษนะ เป็นเพราะเราทำให้ธารใสเจ็บหนักขนาดนี้ เราขอโทษ”
“ไม่เป็นไร เราหายแล้ว ไซเรนไม่ต้องโทษตัวเอง ถ้าไม่เป็นเราก็อาจจะเป็นไซเรนก็ได้”
“แต่ก็นั่นแหละ เป็นเรายังดีซะกว่า”
ธารใสยิ้มดีใจที่ไซเรนเป็นห่วงเธอ
“นี่ก็หายแล้วไง กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว สบายมากไม่ต้องห่วง เอ้อ ไซเรน เรามีเรื่องอยากถามหน่อย”
ไซเรนมองหน้าธารใสรอฟัง
“ตอนนี้ไซเรนก็เห็นแล้วว่าตี๋ใหญ่ช่วยเราจากสองโจรนั่น ไหนจะพี่คนที่ตายวันนั้น ก็บอกว่าตี๋ใหญ่ไม่ได้ฆ่าพ่อแม่ไซเรน มันพอจะทำให้เลิกคิดแก้แค้นได้มั้ย”
ไซเรนไม่เข้าใจ สวนออกมาแบบไม่ยอมรับความจริง
“ไม่รู้ ตอนนี้เราไม่รู้อะไรแล้วทั้งนั้น ก็ไม่รู้ว่ามันจะเอายังไงกันแน่”
ที่เซฟเฮาส์บัญชา บัญชา จ่าแดง และน้ำผึ้ง คุยกันอยู่
“มันเอาเอกสารที่เกี่ยวข้องไปหมด” น้ำผึ้งบอก
บัญชามองหน้าจ่าแดง
“เดี๋ยวผมจะลองคุยกับไอ้เพิ่มดูครับ”
“ฝากด้วยนะจ่า”
จ่าแดงจะเดินออก ไซเรนเดินเข้ามา
“งั้นผมไปด้วย”
บัญชายิ้มสบตาไซเรน ไซเรนไม่ตอบเดินตามจ่าแดงไป
ตี๋ใหญ่มาหาหลินที่ร้าน ตั้งใจเอาเทปที่อัดเสียงหนังสือที่ยังอ่านค้างไว้มาให้ แต่เห็นคนล็อคตัวหลินออกไป ตี๋ใหญ่ออกมาทันเห็นรถคันหนึ่งแล่นออกไปด้วยความเร็ว ระหว่างที่ทำอะไรไม่ถูก มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ตี๋ใหญ่หันมองโทรศัพท์ที่วางอยู่บนหลังคารถคันหนึ่ง เขาเข้ามารับโทรศัพท์ เป็นเสียงอัศวิน
“หึ หึ หึ ตายยากจริงนะมึง มีเรื่องอยากให้สายเก่าช่วยนิดหน่อย”
ตี๋ใหญ่ก้มหน้าฟัง ต่อด้วยทำตามที่เสียงในโทรศัพท์สั่ง เขาเดินไปไขท้ายรถ เปิดท้ายออก แค้นใจ เมื่อเห็นถุงยาเสพติดจำนวนมาก
ตี๋ใหญ่กลับมาที่ตึกร้าง เครียดมาก ในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นตัดสินใจ พูดบอกพาสเวิดที่นั่งอยู่ด้านหลัง
“พี่ออกไปข้างนอกแป๊บนึงนะ”
พอตี๋ใหญ่ลุกขึ้นหันไปทางพาสเวิร์ด พาสเวิร์ดทำไฟลุกขึ้น เขาทำอะไรไม่ถูก ตี๋ใหญ่เข้าไปดับให้อย่างชุลมุน พาสเวิร์ดยิ้มเขินๆ ตี๋ใหญ่หนักใจในการปล่อยเด็กคนนี้ไว้คนเดียว
ที่ลานจอดรถใต้ตึกแห่งหนึ่ง จ่าแดงเดินมาพร้อมกับไซเรน พอมาถึงรถก็พบจ่าเพิ่มตายแล้ว มีปืนยิงมาที่จ่าแดง ไซเรนยิงสวนได้ แล้วตามไปยิงคนร้าย แต่คนร้ายหนีไปได้ จ่าแดงมองจ่าเพิ่มสลด เขานั่งลงข้างศพเพื่อน
“กูขอโทษโว้ยเพิ่ม กูน่าจะฟังมึง”
จ่าแดงเอากล่องเอกสารเปื้อนเลือดกลับไป
ที่เซฟเฮาส์ น้ำผึ้งติดเอกสารที่เกี่ยวกับอัศวินไว้บนกระจก เอกสารติดเต็มกระจกไปหมด โดยมีบัญชานั่งกุมหัวดูอยู่
“หายังไงก็ยังไม่เจอจุดเชื่อมโยงที่จะเอาผิดกับท่านอัศวินได้เลย”
จ่าแดงเดินซึมๆ เข้ามา ไซเรนตามมาห่างๆ วางกล่องเอกสารลง
“เกิดอะไรขึ้นจ่า”
“มันตามมาเก็บไอ้เพิ่มครับ”
“เสียใจด้วยจ่า”
“เดี๋ยวผมขออนุญาตกลับไปเอาของที่สำนักงานหน่อยนะครับ”
“ระวังตัวด้วยจ่า”
จ่าแดงเดินออกไป
ตี๋ใหญ่กับพาสเวิร์ด เดินผ่านลิฟท์ด้านล่างตึกเซฟเฮาส์ของบัญชาที่มีร้านค้าขึ้นบันไดมา ไซเรนออกมาตรงบันไดยืนลังเลคิดอะไรบางอย่างอยู่ เดินผ่านลิฟท์ที่ตี๋ใหญ่เพิ่งจะผ่านไป ตี๋ใหญ่ขึ้นบันไดมาเรื่อยๆ ไซเรนลงนั่งยองๆ หน้าบันได เหมือนได้ยินเสียงคนเดินมา เขามองไปทางบันได
ตี๋ใหญ่เข้าไปในเซฟเฮาส์ น้ำผึ้งจ่อปืนจากด้านหลัง ตี๋ใหญ่หันกลับมาปลดปืนแล้วจ่อกลับน้ำผึ้ง บัญชาเข้ามา
“ใจเย็นๆ น้ำผึ้ง”
พาสเวิร์ดค่อยๆ โผล่มาจากหลังตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่คืนปืนให้น้ำผึ้ง จากนั้นบัญชากับตี๋ใหญ่ขึ้นไปบนดาดฟ้า คุยกันตามลำพัง
“เมื่อวันก่อนถ้าคุณไม่ช่วยพวกเราไว้คงแย่ ขอบคุณมาก ผมว่าเราร่วมมือกันได้นะครับ”
“ร่วมมือยังไง”
“ระหว่างคุณกับท่านอัศวินมันเกิดเรื่องอะไรกันแน่ แล้วทำไมประวัติคุณถึงถูกระบุว่าเสียชีวิตแล้ว แล้วทำไมคุณถึงจ้องแต่จะปล้นรถของท่านอัศวิน คุณฆ่าครอบครัวไซเรนรึเปล่า”
“ผมไม่ได้ฆ่า คำพูดของคนที่ตายไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร”
“ถ้าคุณให้การเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี นำผมไปจับท่านอัศวินได้ ผมจะกันคุณเป็นพยาน แล้วผมจะหาทางคืนชีวิตที่ปกติให้คุณ”
ตี๋ใหญ่แค่นหัวเราะเจ็บช้ำ
“ชีวิตที่ปกติ คุณคืนชีวิตพ่อกับแม่ผมมาได้ด้วยเหรอ”
“เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่”
“เรื่องที่เกิดกับผมช่างมันเถอะ ผมตกลงช่วยคุณ แต่คุณต้องช่วยผมเรื่องหนึ่ง”
“เรื่องอะไร”
“ช่วยคนๆ หนึ่ง”
“ใคร”
“ผู้หญิงตาบอดที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ถูกอัศวินจับไป มันให้ผมไปส่งของให้มัน แลกกับการปล่อยตัวหลิน”
ตี๋ใหญ่และบัญชาที่กลับลงมาที่ห้องเซฟเฮาส์ น้ำผึ้งกำลังยืนดูพาสเวิร์ดพูดถึงเอกสารที่แปะไว้บนกระจก
“นี่ไงพี่น้ำผึ้ง อันนี้มันเป็นเอกสารของคดีเดียวกัน นี่ๆ 118/29 อันนี้ก็ 118/29 แต่ แต่ ตัวเลขจำนวนของกลาง ของกลางไม่ตรงกัน แต่สุดท้ายแก้ให้ตรงกัน”
พาสเวิร์ดพล่านไปทั่ว
“นี่ๆ อันนี้ก็เหมือนกัน อันนี้ไม่เกี่ยวเลย อันนี้ใช่ นี่ไม่ใช่ แต่ๆ มีอย่างหนึ่งที่เหมือนกัน คือคนเซ็นแก้คนสุดท้ายคือคนเดียวกัน ชื่อๆ พล ตอ อัศวิน นี่ๆ ดูตรงนี้”
น้ำผึ้งหันมายิ้มประหลาดใจมีความหวัง บัญชามองตี๋ใหญ่
“ผมขอให้เขามาช่วยได้มั้ย”
พาสเวิร์ดหันมายิ้มกับตี๋ใหญ่
“สนุกดีๆ พี่ตี๋ พี่น้ำผึ้งก็สวยด้วย”
พาสเวิร์ดแยกเอกสารต่อ
จ่าแดงเหมือนจะมีลางสังหรณ์บางอย่าง เขาเข้าไปเก็บของที่สำนักงานตำรวจ แล้วเขียนจดหมายถึงภรรยาทิ้งไว้ ในขณะที่หลินถูกมัดอยู่ในเงามืดแห่งหนึ่ง จักรนั่งเครียดอยู่
ตี๋ใหญ่พาพาสเวิร์ดกลับมาที่ห้อง ห่มผ้าให้พาสเวิร์ดซึ่งหลับไปแล้ว จากนั้นเขาเดินลงมานั่ง หยิบปืนออกมาบรรจุลูกใส่แม็กกาซีน ในขณะที่ไซเรนอยู่ที่เซฟเฮาส์ของบัญชา ซ้อมยิงปืน ชักปืน และเปลี่ยนแม็กกาซีนให้คล่องขึ้น
อ่านต่อตอนที่ 12
