ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 10

ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 10
เด็กขี่จักรยานวนรอบมิลค์ มองหัวเราะสนุก จากนั้นก็จอดรถส่งยาให้ มิลค์งงที่คนส่งยาเป็นเด็ก
“สามพันห้า”
เด็กรับเงินมานับแล้วจากไป

อัศวิน ไซเรน ธารใส และจักร เดินเข้ามาในบ้านอัศวิน ธารใสแอบมองรอยสักของไซเรนที่คอเป็นรูปเชือกด้วยความกังวล อัศวินหันมาพูดกับธารใส
“ตามสบายเลยลูก จักร คุณไปตามมิลค์ให้หน่อยสิ”
จักรเดินออกไป อัศวินหันมาพูดกับไซเรน
“ไซเรน ช่วงนี้พักให้สบายใจก่อน เดี๋ยวอาจะเข้าไปคุยกับโรงเรียนว่าจะให้เรากลับไปเรียนได้เมื่อไหร่ เทอมหน้าน่าจะทัน ส่วนรอยสักเนี่ยเลเซอร์ลบซะนะ"
“ผมไม่ควรกลับไปให้เสียเกียรติของโรงเรียน คนผ่านคุกอย่างผมไม่ควรเป็นตำรวจ"
“ก็มันเป็นอุบัติเหตุนะไซเรน ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นหรอก" ธารใสแย้ง
“ไม่เป็นไรๆ ค่อยๆ คิด"
ไซเรนเงียบ อัศวินเดินมาจับบ่าอย่างอบอุ่น ธารใสกังวล ไซเรนเศร้า เย็นชา

มิลค์อยู่ในห้อง เสพยาพ่นควันโขมง จักรเดินมาดักหน้า มิลค์หน้าหมองลงไปมาก
“ไปเอามาจากไหน"
“ที่ไหนก็ได้ ไม่ใช่เรื่อง อย่ายุ่ง"
จักรหยิบของไป มิลค์แย่งชุลมุนตบจักร แล้วหนีไปที่ห้องน้ำล็อคประตู
“พอได้แล้วคุณมิลค์ คุณต้องเลิกแล้ว"
“อย่ามายุ่งได้มั้ย เกี่ยวไรด้วย"
จักรกระแทกประตูเข้าไป แย่งยา
“หยุด หยุด พอได้แล้ว ดูสภาพตัวเองบ้างสิ"
จักรเอายาทิ้งโถส้วม มิลค์คลั่ง จักรโผเข้ากอดไว้อย่างเศร้าใจ

อัศวินนั่งคุยกับธารใส และไซเรน
“ไม่เป็นไรๆ ผ่านช่วงนี้ไปก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน ยังมีหลายอย่างที่ทำได้”
“กลับไปเรียนต่อก็ดีนะไซเรน เราติวให้เหมือนเดิมไง"
ไซเรนนิ่ง
“หรือจะมาทำงานกับอาก่อนก็ได้ เหมือนที่พ่อเราเคยทำ"
“ขอบคุณครับ ผมไม่รบกวนคุณอาแล้วครับ"
ไซเรนลุกขึ้น อัศวินกับธารใสจะห้าม แต่มิลค์เข้ามาพอดี จักรเดินตามมาห่างๆ
“ป๊าของตังค์ ห้าพัน"
“แล้วที่กดไปอาทิตย์ละสองสามหมื่น หมดแล้วเหรอลูก เอาไปทำอะไร"
“ช่วงนี้กิจกรรมเยอะน่ะป๊า"
“กิจกรรมเยอะอะไร เรียนก็ไม่ได้ไปเรียน"
มิลค์ชักสีหน้า หงุดหงิดจากอาการอยากยา
“รู้อยู่แล้วถามทำไม สามพันก็ได้"
อัศวินสังเกตลูก มองไปทางจักร จักรหลบตา ไซเรน ธารใส งงกับท่าทางของมิลค์ที่เปลี่ยนไป
“จะเอาเงินไปซื้ออะไรลูก"
มิลค์ไม่ฟัง เดินเข้ามากอดอัศวิน
“นะป๊า นิดหน่อยน่า เดี๋ยวหนูรีบกลับมาทำการบ้าน พ่อก็รู้หนูเรียนดีจะตาย พรุ่งนี้ไปเรียนก็ตามทันแล้ว"
“มิลค์"
“พี่จักรมันทิ้งของหนู เดี๋ยวให้ เดี๋ยวไม่ให้ ป๊าเร็วๆๆ”
มิลค์เริ่มคลั่งขึ้นเรื่อยๆ จักรหน้าเสีย อัศวินสงสารลูกมาก เดินเข้าไปกอดไว้
“ของอะไรลูก มิลค์ ป๊าเป็นตำรวจนะ ลูกทำอย่างนี้ได้ยังไง"
“ครับผม นายตำรวจใหญ่ ไปไหนมาไหนมีแต่นายครับ นายครับ ที่บ้านไม่เคยเห็นหน้า คงมีของเยอะดิ ขอสักจีสองจีดิ"
มิลค์เข้าไปล้วงกระเป๋าอัศวิน อัศวินกอดลูก
“ไป ไปหาหมอกันนะลูก"
จักรขยับตัวเข้ามา อัศวินชี้หน้าจักรให้หยุด ธารใสเข้ามาช่วยดู
“มิลค์ ใจเย็นๆ นะไปหาหมอกันนะ"
“ครึ่งจีก็ได้ป๊า ป๊าอย่ามายุ่ง แม่ง มันไม่ไหว อย่าเสือก ปล่อยๆ"
อัศวินช็อค ทำอะไรไม่ถูก มิลค์ดิ้นหนีไปได้ ธารใสวิ่งตามไป ไซเรนไปช่วย

มิลค์หน้าซีดตัวสั่นปวดท้อง ธารใสกุมมือเช็ดหน้าให้ ไซเรนปิดประตู อัศวินโกรธตัวสั่น
“มิลค์ติดอะไร คุณรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่"
จักรอึ้งไป
“เอ่อ ทราบมาสักพักแล้วครับ"
“ทำไมไม่บอกผม แล้วติดอะไร"
“หลายอย่างครับ คุณมิลค์ไปซื้อที่อื่น ผมเคยตามไปเจอ เห็นว่าอันตรายก็เลยเอาของให้ อย่างน้อยคุณมิลค์ก็ไม่ไปซื้อที่อื่น"
อัศวินโกรธมากพยายามควบคุมตัวเองอย่างมาก
“นี่ คุณเอายาให้ลูกผมเหรอ"
จักรพยายามอธิบาย อัศวินชี้นิ้วไล่
“อยู่ให้ห่างๆ ลูกผม ถ้าไม่เรียกไม่ต้องเข้ามาในบ้านผมอีก"
จักรออกไปที่บริษัท พยายามโทรหามิลค์ แต่ไม่ติด เขากลับมาซ้อมมวยระบายอารมณ์

อัศวินพูดโทรศัพท์เสร็จ หันมาทางไซเรน โดยธารใสยังดูแลมิลค์อยู่
“เพื่อนอาที่เป็นหมอจะให้คนเอายามาให้ คงค่อยๆ ดีขึ้น แต่ฝากทั้งสองคนดูแลแทนหน่อย"
“ทำไมไม่พาไปเข้าสถานบำบัดเลยครับ ปลอดภัยกว่า"
“อา ไม่สะดวก ถ้าจะพามิลค์ไปโรงพยาบาล พวกนักข่าว"
อัศวินอึ้ง ด้วยตำแหน่งของตัวเอง หากมีใครรู้จะเสื่อมเสีย ธารใสมองเข้าใจ
“ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวเราช่วยกันดูได้"
อัศวินลูบหัวมิลค์ที่เริ่มปวดท้องอีก ขณะที่ไซเรนนึกถึงตอนอยู่ในคุก เนพาคนเสี้ยนยาคนหนึ่งมา แล้วตักน้ำราดให้ ไซเรนนั่งดูอยู่
“ไอ้นี่มันกำลังลงแดง เออๆ ใจเย็นๆ อยู่ในนี้ก็ต้องหักดิบ น้ำพอจะช่วยให้มันสบายขึ้นได้บ้าง เป็นไงมึง เวลาเล่นสนุก พอจะเลิก ทำจะเป็นจะตาย อีกสักสามสี่วันก็ดีขึ้น ถ้ามันผ่านไปได้นะ"
ไซเรนมองอัศวิน เห็นแววตาของคนเป็นพ่อที่สงสารลูก
“ผมขอลองใช้วิธีที่ผมเคยเห็นมาช่วยมิลค์นะครับ ทรมานหน่อยในช่วงแรก”
“ขอบใจมาก”
มิลค์ร้องไห้ ร้องขอยา พูดไม่เป็นคำ ธารใสกอดมิลค์ไว้ อัศวินมองลูกสาวด้วยความสงสาร




ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 10 (ต่อ)
บัญชาอยู่ในห้องทำงานกับจ่าแดงและน้ำผึ้ง
“ผมเชื่อว่าเอกสารทั้งหมดที่เราได้มา ต้องมีข้อมูลที่นำเราไปเจอหลักฐานสำคัญได้อย่างแน่นอน ต่อให้มีเยอะกว่านี้อีกสักสามเท่า ผมก็จะไม่รามือ พวกคุณด้วยนะครับ”
ทั้งสามคนมุ่งมั่น อ่านเอกสารอย่างขะมักเขม้น

บริเวณริมน้ำ ตี๋ใหญ่คุยกับเชนและพาสเวิร์ด
“ผมว่าเวลาพี่อยู่กับหลินแล้ว พี่ดูโอเคนะ”
ตี๋ใหญ่เขินๆ “โอเคยังไง”
“ก็ ไม่เหมือนแต่ก่อน”
พาสเวิร์ดเข้ามา แซวตี๋ใหญ่ แล้วเดินออกไป
“เห็นพี่ตี๋ยิ้มด้วย”
“เขาก็ดูเหมาะกับพี่ดี พี่ลืมเรื่องเก่าไปเหอะพี่ เริ่มต้นกันใหม่”
“อย่างพี่จะเริ่มต้นยังไง”
“พี่ทำกับข้าวอร่อยนี่ เปิดร้านขายข้าวกัน ผมเป็นลูกมือเอง ผมพูดจริงๆ นะพี่”
“ใช่ๆ พี่ตี๋ทำกับข้าวอร่อยเหมือนตอนแม่ทำเลย กินหมดทุกครั้งเลย หิว หิว กินไรกัน ไป ไป ไปกินข้าวกัน”
ตี๋ใหญ่มองเชนยิ้มๆ

ที่ร้านเครื่องหอม หลินฟังหูฟังอยู่ ตี๋ใหญ่เข้ามาลงนั่งใกล้ๆ
“ฟังเรื่องอะไรอยู่ครับ”
“ฟังหนังสือของเก่า เรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ แก้เหงาได้ค่ะ”
“เหรอครับ แล้วคุณต้องรอนานมั้ยครับกว่าจะได้เล่มใหม่มาฟัง”
“ตอบไม่ได้หรอกค่ะ แล้วแต่ช่วงเวลา ถ้ามีคนใจดีอ่านเยอะ ก็จะมีเข้ามาเยอะหน่อย แต่บางช่วงก็ไม่มี นานหลายเดือนเหมือนกัน”
“แล้วคุณชอบเรื่องเกี่ยวกับอะไร”
“หลินฟังได้หมดเลย ได้ทุกแนวค่ะ คุณเคยได้ยินมั้ยว่า หนังสือบางเล่มสามารถเปลี่ยนชีวิตคนได้เหมือนกันนะคะ ”
ตี๋ใหญ่มองหลิน แล้วตัดสินใจไปที่ร้านหนังสือ เดินอย่างเขินๆ เลือกหนังสือได้หนึ่งเล่ม เขากลับมาบ้าน อ่านหนังสือบันทึกลงในเทปคลาสเซ็ทอย่างตั้งใจ พาสเวิร์ดจะเข้ามากวน เชนห้ามไว้ เชนมองตี๋ใหญ่ ดีใจด้วยที่ตี๋ใหญ่คลายความแค้นลงได้

ตอนเช้า มิลค์เสี้ยนยา อาเจียนออกมา มีอาการลงแดง โดยมีไซเรนและธารใสคอยดูแลอย่างใกล้ชิด มิลค์อาละวาดปาข้าวของ ไซเรนเปิดฝักบัวราดน้ำให้คลายเสี้ยนยา ธารใสกอดมิลค์ไว้ เอาผ้าเช็ดตัวให้ มิลค์นั่งลงตัวสั่น อัศวินแอบดูลูกสาวน้ำตาคลอ ไซเรนเดินมาหาอัศวินที่ห้องนั่งเล่น อัศวินทักขึ้น
“มิลค์ดีขึ้นบ้างมั้ยลูก”
“หนักหน่อยครับ ยากำลังขับออกจากตัว”
“อา ฝากดูด้วยนะไซเรน”
“ครับ”
“ช่วงนี้อยากทำอะไรมั้ยไซเรน อยากเอาหนังสือของโรงเรียนมาอ่านเตรียมตัวไว้ก่อนหรือเปล่า”
“ผมคงไม่กลับไปเรียนแล้วล่ะครับ”
“แล้วอยากทำอะไรล่ะ”
“ผมจะหาไอ้ตี๋ใหญ่ให้เจอ แล้วฆ่ามัน”
อัศวินมองหน้าไซเรน ไซเรนสายตากร้าว อัศวินลุกขึ้นไปหยิบรูปตี๋ใหญ่ส่งให้ไซเรน เป็นภาพตอนตี๋ใหญ่เคยเป็นสาย
“ตี๋ใหญ่เคยเป็นสายให้อา สมัยที่อาทำคดียาเสพติด”
“มัน ไอ้ตี๋ใหญ่”
“ครั้งสุดท้ายที่อาเห็นมัน ตอนนั้นอาบุกจับยาล็อตใหญ่ มันหักหลัง เอาของกลางหนีไป ไอ้นี่มันเชื่อไม่ได้ มันยังยิงทุกคนในเหตุการณ์นั้นทิ้งหมด ตอนนั้นรองบัญชาก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย แต่หลังจากนั้น บ้านตี๋ใหญ่ก็ถูกไฟไหม้ตายทั้งหลัง ในประวัติก็ลงว่าตายแล้ว”
ไซเรนครุ่นคิด
“รองบัญชา เขาก็ไปเยี่ยมไซเรนนี่”
ไซเรนอึ้งว่าอัศวินรู้
“เขามาถามผมว่ารู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับคดีที่ปล้นรถขนเงินของคุณอารึเปล่า แล้วก็ถามเรื่องพ่อว่าทำงานอะไรกับคุณอาบ้าง เพื่อแลกกับการช่วยผมตามหาตี๋ใหญ่”
“แล้วเธอว่าไง”
“ก็บอกไปตามจริงครับว่าคุณอาให้โอกาสพ่อหารายได้เสริมเพื่อเอาเงินมาดูแลครอบครัว โดยการไปทำงานกับบริษัทของคุณอา”
“เขามีข้อมูลเกี่ยวกับตี๋ใหญ่บ้างรึเปล่า”
“ก็รู้แค่ตี๋ใหญ่ตายแล้วครับ”
อัศวินยิ้ม ซ่อนความกังวล ไซเรนเฉยชา ยากที่จะคาดเดาว่าเขาจะอยู่ข้างไหนกันแน่

สัวหยิบโทรศัทพ์ของเนมาดู เห็นเบอร์โทรศัพท์ล่าสุดในโทรศัพท์ของเน มีข้อความที่เนพิมพ์คุยกับตี๋ใหญ่ เวลาเดียวกันนั้น ตี๋ใหญ่นั่งคุยกับเชน หลินเล่นอยู่กับพาสเวิร์ด
“ช่วงนี้พวกมันไม่มีส่งของเลยเหรอพี่ ดูเงียบแปลกๆ”
“ดีเหมือนกัน พี่ก็ไม่อยากเห็นใครตายอีกแล้ว”
“เราหยุดตอนนี้ก็ได้นะพี่”
“แต่ถ้าเราหยุด พวกมันจะทำให้คนบริสุทธิ์ต้องพังไปอีกเท่าไหร่”
เสียงข้อความเข้า ตี๋ใหญ่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู รับข้อความของสัว
“มีข่าวส่งของ”
“เราบอกตำรวจก็ได้นี่พี่ ตำรวจดีๆ ก็มีเยอะไป”
ตี๋ใหญ่กำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง แล้วก้มลงกดโทรศัพท์ หน้าจอโทรศัพท์ของบัญชามีข้อความนัดส่งยาและวันที่นัดหมาย
“มีคนส่งข้อความมาว่า กำลังจะมีการส่งของล็อตใหญ่ เตรียมทีมเราให้พร้อม”
“ที่ไหน เมื่อไหร่ ออกไปดูลาดเลาไว้ก่อนมั้ย” น้ำผึ้งถาม
“ผมว่าดีนะครับ หาทางหนีทีไล่กันไว้ก่อน” จ่าแดงเห็นด้วย
“ผมฝากด้วยนะครับ มีอะไรคืบหน้ารายงานผมด้วย”
จ่าแดงกับน้ำผึ้งเดินออกไป

ประตูลิฟท์เปิดออก ชายสองคนกำลังด้นสดแร็พกันอยู่ ทั้งสองอยู่ในชุดเสื้อวอร์ม กางเกงวอร์ม เถียงกันว่าท่อนแร็พของใครดีกว่ากัน มีคนเข้าไปในลิฟท์ ประตูปิด พอดีกับที่โทรศัพท์ดังขึ้น เวรี่รับสาย
“ฮัลโหล ๆ แป๊บนะพี่สัว ไม่มีสัญญาณ”
เวรี่เอาเท้ากันประตูเอาไว้
“ครับพี่ๆ ครับ ได้ครับ” กู๊ดรับสาย
เวรี่หันมาบอกกับชายแร็พสองคน
“แป๊บ นะพี่นะผมคุยกับลูกพี่อยู่ แกไม่ชอบให้รอต้องคุยเลย ครับพี่สัวที่ไหนพี่ ครับๆ กี่โมง โอเคครับได้พี่ เสร็จแล้วให้รอพี่ ได้ครับ”
คนเต้นแร็พอารมณ์เสีย เวรี่วางโทรศัพท์เข้ามาในลิฟท์
“ขอโทษครับพี่ ”
“โทษครับๆ”
เวรี่กับกู๊ดกระทืบคนในลิฟท์อย่างเหี้ยมโหด

ภายในห้องทำงานของอัศวิน เสียงโทรศัพท์ที่เครื่องอัศวินดังขึ้น เป็นเสียงจากชายลึกลับ
“ช่วงนี้คุณจะทำอะไรต้องระวังด้วยนะ กลิ่นคุณเริ่มไม่ดี”
“ผมมีส่งของอีกล็อตเร็วๆ นี้ครับ ผมจะระวังให้มากที่สุดครับ”
“ผมไม่แน่ใจว่าจะช่วยคุณได้นะ ผมเองก็โดนเพ็งเล็งอยู่”
“ล็อตนี้มันค้างคาครับ หลังจากส่งครั้งนี้แล้ว ผมคงจะพักยาว”
“จัดการให้ดีละกัน อย่าให้เรื่องมาถึงผม”
อัศวินวางสาย หน้าเครียด




ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 10 (ต่อ)
อัศวินกลับมาบ้าน ทานข้าวพร้อมกับมิลค์ เห็นมิลค์นั่งซึม อ่อนแรง
“เป็นยังไงบ้างลูกวันนี้ ทานข้าวกัน หิวมั้ย”
“ไม่ ไม่หิว”
“ทานสักหน่อยนะลูก รองท้องนิดหน่อยก็ยังดี”
“ไม่หนูไม่หิว พ่อกินเหอะ พี่จักรไปไหนอ่ะ”
อัศวินดึงจานข้าวของมิลค์มาจะป้อน
“มา งั้นพ่อป้อนนะ”
มิลค์ไม่กิน นั่งน้ำตาไหล เหม่อลอย ไซเรนกับธารใสยืนมองอยู่ไกลๆ
“เออ ธารใส ที่เธอบอกว่าเคยเห็นคนหน้าคล้ายกับคนที่ฝากของมาให้เรา เธอเจอที่ไหน”
“ก็แค่คล้ายๆ น่ะ”
“ที่ไหน พาไปหน่อย”
“พอเถอะไซเรน เดี๋ยวคนชั่วมันก็ได้รับกรรมเองแหละ”
“หึ ได้รับกรรมเหรอ เมื่อไหร่”
ธารใสมองไซเรน เห็นแววตาที่ไม่ใช่ไซเรนคนเดิมที่เธอเคยรู้จักอีกต่อไป

บัญชานัดเจอกับไซเรน โดยมีน้ำผึ้งกับจ่าแดงมาด้วย
“เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย ที่บ้านท่านมีข่าวอะไรบ้างหรือเปล่า”
“ไม่มีครับ ยังเครียดเรื่องลูกสาว”
“จริงๆ ก็ไม่น่าเครียดนะ ลูกสาวติดยาที่ตัวเองขายเอง” น้ำผึ้งประชด
“หมวด เด็กมันขาดความอบอุ่น ยังไงก็น่าสงสารครับ” จ่าแดงท้วง
“ทางผมได้ข่าวว่าเร็วๆ นี้จะมีส่งของล็อตใหญ่นะ งานนี้ผมว่าตี๋ใหญ่ต้องมาแน่นอน ไม่รู้ว่าอัศวินมีแผนยังไง”
“ผมไปด้วย ขอปืนกระบอกหนึ่ง”
“ปลดเซฟปืนยังไม่เป็นจะไปยิงกับใครได้ มันไม่ได้ง่ายเหมือนในหนังนะไอ้หนู” จ่าแดงท้วง
“ก็สอนผมสิ”
“ผมว่าคุณไม่น่าจะพร้อมนะ” บัญชาติง
“งั้นก็ทางใครทางมัน”
บัญชาตัดสินใจพาไซเรนมาหัดยิงปืน
“ทักษะดีนะ ฝึกได้เร็ว แต่ระหว่างการทำงานของเรา ขอให้ทุกอย่างเป็นความลับนะ แล้วผมอยากให้คุณสืบดูว่าบริษัทของอัศวิน ขนของอะไรบ้าง”
ไซเรนมองบัญชาแบบไม่แยแส
“ระวังตัวด้วย อย่าตายก่อนได้แก้แค้นก็แล้วกัน” น้ำผึ้งประชด
“หมวด” จ่าแดงปราม
“ถ้าเสร็จเรื่องนี้แล้ว ผมจะรายงานนาย ให้คุณได้กลับเข้าไปเรียนต่อที่โรงเรียนนายร้อยตำรวจอีกครั้ง”
“ใครบอกคุณว่าผมอยากกลับเข้าไปเรียนอีก
“ไม่คิดจะทำให้พ่อดีใจบ้างเลยเหรอ ”
ไซเรนอึ้งไป ยิงออกไปรัวๆ เวลาต่อมา ไซเรนกับจ่าแดงเช็ดปืนอยู่พลางคุยกันไป
“ปืนนี่เป็นความผิดพลาดอย่างหนึ่งของมนุษย์เลยนะ ที่ประดิษฐ์สิ่งที่ใช้เพื่อฆ่ากันเอง”
“ลุงจ่าเป็นเพื่อนกับพ่อผมใช่มั้ยครับ”
“อืม ก็เคยอยู่หน่วยเดียวกัน”
“พ่อผมทำอย่างอื่นนอกเหนือจากหน้าที่ตำรวจหรือเปล่า”
“จะสนใจทำไม ที่รู้แน่ๆ ยุทธมันทำทุกอย่างก็เพื่อให้ครอบครัวมันมีความสุข”
ไซเรนสบตาจ่าแดงอย่างเศร้าๆ เสียใจ รู้ความหมายเป็นนัยๆ

เช้าวันใหม่ อัศวินกำลังจะออกไปทำงาน จักรถือของให้ เตรียมเดินออกไปพร้อมกัน ไซเรนเดินออกมาจากห้องกำลังจะเดินออกไปข้างนอกเช่นกัน อัศวินเดินมาที่รถพูดกับจักร
“ให้ชัยมาขับแทน คุณไปดูไซเรนหน่อย”
“คุณมิลค์เป็นไงบ้างครับ”
อัศวินขยับเข้ามาใกล้
“ทำเรื่องที่มันเกี่ยวกับคุณเถอะ”

จักรเห็นไซเรนเดินด้อมๆ มองๆ แถวหน้าร้านเครื่องหอม แล้วเดินกลับมาที่รถ โดยธารใสนั่งรออยู่ในรถ
“เมื่อไหร่จะกลับไปเรียน”
ไซเรนไม่ตอบ
“กลับไปเรียนต่อนะ ตอนที่เธอสอบติด ทุกคนดีใจกันมากเลยนะ”
“ไม่มีใครอยู่ดีใจกับเราอีกต่อไปแล้ว เธอกลับก่อนได้เลย”
ธารใสอึ้ง มองไซเรนอย่างไม่เข้าใจ ไซเรนเห็นตี๋ใหญ่ออกมาจากร้าน เชนขี่มอเตอร์ไซค์มารับตี๋ใหญ่
“กลับเลยปะพี่”
“ว่าจะไปดูที่มันนัดส่งยากันหน่อยดีกว่า”
“อ้าวพี่ ก็เราบอกตำรวจไปแล้วนี่พี่ ไหนว่าเราจะเลิกยุ่งแล้วไง”
“ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย เราจะไปดูอย่างเดียว พี่สัญญา แต่ถ้าเชนไม่สบายใจพี่ไปคนเดียว”
“ได้ไงพี่ ไปพี่ขึ้นมาเลย”
ตี๋ใหญ่ขึ้นรถ ไซเรนมองไม่วางตา
“คนนี้ใช่มั้ย”
“ไม่ใช่”
ไซเรนหันมามองหน้าธารใส
“ลงไปก่อน”
“ถ้าจะไปก็ไปด้วยกัน”
ไซเรนขับรถตามไป จักรมองไปที่ร้านหลิน แล้วเดินเข้าไป

บัญชา น้ำผึ้ง และจ่าแดง ลงจากรถมาเปิดท้ายรถ ในท้ายรถมีปืน และเสื้อกันกระสุน บัญชาแจกเสื้อกันกระสุนให้ทุกคน
“ทำไมเราไม่เรียกกำลังเสริมล่ะครับ” จ่าแดงถาม
น้ำผึ้งตรวจอาวุธของตัวเอง
“ป๊อดเหรอจ่า”
“หนึ่งคือเรายังไม่รู้ว่าใครส่งข่าวให้เรา และจะเป็นข่าวจริงข่าวลวงก็ยังไม่รู้ สองคือข่าวอาจจะรั่วก็ได้ ผมยังไม่อยากเสียโอกาส แล้วไซเรนล่ะจ่า ไหนตอนแรกจะมาด้วยให้ได้ อ่ะจ่า สมัยก่อนเห็นจ่าชอบใช้”

บัญชาส่งลูกซองให้จ่าแดง

จักรเข้ามาในร้านเครื่องหอม เดินสำรวจไปเจอหลิน สังเกตได้ว่าหลินตาบอด
“รับเป็นเทียนหอม หรือน้ำมันหอมดีคะ”
“เพื่อนผมแนะนำมาว่าร้านนี้ผสมกลิ่นได้พิเศษกว่าร้านอื่น”
“ขอบคุณค่ะ ลูกค้าคนไหนเหรอคะ”
“เขาชื่อตี๋ใหญ่ครับ”
“อ๋อ อยากได้กลิ่นแบบไหนคะ”
“มีกลิ่นที่ทำให้ผู้หญิงสดชื่นขึ้นบ้างมั้ยครับ”




ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 10 (ต่อ)
หลินเดินไปหยิบมา 1 ขวดแล้วยื่นให้จักร
“นี่ค่ะ น้ำมันหอมสกัดจากผิวมะกรูด ช่วยให้สดชื่น ผ่อนคลาย จิตใจสงบ ลดความซึมเศร้า และช่วยให้นอนหลับสบายได้ค่ะ น่าจะพอช่วยได้บ้างนะคะ”
หลินยิ้ม จักรยิ้มเศร้าๆ

ไซเรนขับรถตามตี๋ใหญ่อยู่ ตี๋ใหญ่เลี้ยวขวาออกไป แต่เมื่อไซเรนเลี้ยวตามมา รถตี๋ใหญ่กลับหายไปแล้ว ไซเรนอารมณ์เสียมองหาไปรอบๆ เขาขับรถหา แต่ไม่เจอ
มอเตอร์ไซค์ตี๋ใหญ่กำลังเลี้ยวรถเข้าไปในซอย แต่พบกับเหตุการณ์รถชนผู้หญิง มีผู้หญิงนอนเลือดออกอยู่หน้ารถที่พื้น ข้างรถมีผู้ชายอีกคนทำอะไรไม่ถูก ยืนโทรศัพท์อยู่ ตี๋ใหญ่ลงจากรถไปดู
“เป็นยังไงบ้างครับ เรียกรถพยาบาลรึยังครับ”
ผู้บาดเจ็บพลิกตัวมาเป็นผู้ชายใส่วิกปากแดงปลอมเป็นผู้หญิง เอาปืนจ่อตี๋ใหญ่ เป็นปืนกลเล็กหัวเราะไปพูดไป ตี๋ใหญ่มองปืน แล้วรู้ทันทีว่าพวกนี้ไม่ธรรมดา เวรี่พูดขึ้น
“สบายดีค่า ฮ่าๆๆ เห็นมั้ยผมบอกคุณแล้วว่า ไอ้วิธีง่ายๆ ตื้นๆ แบบนี้แหละได้ผล ฮ่าๆๆ คุณเป็นคนจิตใจดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่นนะเนี่ย ให้คะแนนจริยธรรมสิบเต็บสิบเลยค่า”
“ฟลุ้คน่ะ” กู๊ดบอก
เชนขยับจะหยิบปืน เวรี่ชะโงกออกมาจากตี๋ใหญ่ที่บังอยู่จ่อปืนไปทางเชนยิ้มๆ
“อ้ะๆ เป็นเด็กดีว่าง่ายๆ นะ”
เวรี่ลุกขึ้นมาเอานิ้วป้ายไปที่เสื้อเปื้อนเลือดเอามาชิม พูดยิ้มๆ
“ซอสมะเขือเทศน่ะ ชิมมั้ย ฮ่าๆๆ”
กู๊ดมาปลดอาวุธจับเชน ตี๋ใหญ่ เชน ถูกมัดผลักลงไปที่เบาะหลังของรถ ไซเรนขับรถผ่านมาเห็นทั้งสองคนเพิ่งเอาตี๋ใหญ่ขึ้นรถเสร็จ เมื่อรถเลยไปนิดหนึ่ง ไซเรนเห็นรถมอเตอร์ไซค์ของตี๋ใหญ่ก็จำได้ เขาจอดรถลงไปถามเวรี่กับกู๊ด
“พี่เห็นคนที่ขับมอไซค์นี้มาปะ”
เวรี่หันหลังอยู่ หันมายิ้มให้ แล้วจับไซเรนกับธารใสมัด ปิดปาก ยัดอยู่เบาะหลังใกล้กับตี๋ใหญ่ ไซเรนมองตี๋ใหญ่จะกินเลือดกินเนื้อ

จักรแอบเข้ามาในห้องมิลค์ เจอมิลค์นอนอยู่ข้างๆ เตียง เขาค่อยๆ นั่งลงข้างๆ
“เป็นไงบ้าง”
“พี่จักรหายไปไหนมา”
“ท่านอัศวินไม่ให้ผมเข้ามายุ่งในบ้านอีก มิลค์เป็นไงบ้าง”
“ไม่ค่อยปวดท้อง ปวดตัวแล้ว แต่ไม่ค่อยมีแรง อ้วกจนหมดตัวแล้ว”
จักรอยู่ในอารมณ์ที่เศร้า โอบมิลค์ มิลค์กอดตอบเช่นกัน เพราะทั้งคู่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว จักรหยิบขวดน้ำมันหอมออกมาให้
“เขาว่ากลิ่นนี้จะทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้น หลับสบาย”
“เราจะทำไงต่อไปดีพี่จักร”

เวรี่กับกู๊ดจับตี๋ใหญ่ เชน ไซเรนและธารใส นั่งผูกติดกับเก้าอี้ไม้ กลางสนามแบด ที่มีโต๊ะเก้าอี้และอุปกรณ์กีฬา วางอยู่ระเกะระกะ เวรี่หันมาถามกู๊ด
“เอ้ย หรือเราจะโทรหาพี่สัวดีวะ”
“ก็พี่สัวเขาอยู่ในคุก เขาคงยังไม่สะดวกมั้ง มึงทำเป็นไม่รู้จักพี่สัว เขาบอกให้รอก็รอ อย่าหาเรื่องใส่ตัว”
ไซเรนมองตี๋ใหญ่แบบจะกินเลือดกันเนื้อ ส่งเสียงคำรามออกมาทั้งที่ปิดปากอยู่ ธารใสจะร้องไห้ไซเรนหันไปปลอบด้วยสายตา เชนมองตี๋ใหญ่ต่างกับทุกครั้ง เขามีความกลัวเกิดขึ้น เวรี่ยกนิ้วขึ้นจุ๊ปาก
“ชู่ว ใครอนุญาตให้พวกคุณพูดกัน เฮ้อเบื่อจัง”
เวรี่เดินไปที่อุปกรณ์กีฬาหยิบไม้เทนนิสขึ้นมา เวลาเดียวกันนั้น บัญชาและพวกได้คืบเข้ามาใกล้ บริเวณที่จับตัวแล้ว เวรี่เสิร์ฟลูกเทนนิสเต็มแรงโดนหน้าเชนเต็มๆ เลือดกำเดาไหลออกมา ธารใสกรีดร้องทั้งที่มีผ้าอุดปากอยู่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เวรี่จุ๊ปากให้ทุกคนเงียบ
“ครับพี่สัว”
“เป็นไง”
“ได้ตัวแล้วครับพี่สัว”
สัวยิ้ม
“หมูฉิบหาย ไหนว่ายากวะ มึงถามมันสิว่ามันทำงานให้อัศวินรึเปล่า”
เวรี่เดินไปแก้มัดปากตี๋ใหญ่
“มึงทำงานให้อัศวินรึเปล่า”
ตี๋ใหญ่เหมือนคิดอะไรออก เล่นละครหลอกสัวให้ผิดใจกับอัศวิน เขาพยักหน้า ไซเรนมองตี๋ใหญ่ ทั้งตกใจ ทั้งไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริง
“ยังไง” สัวถามมาในโทรศัพท์
“ท่านอัศวินบอกให้ไปปล้นรถของท่านเอง แล้วเอาของไปคืนให้ท่าน”
“กูนึกแล้ว หลอกกูว่าถูกปล้น ที่แท้มึงก็ส่งคนมาปล้นไป”
สัวยิ้มเย็นเยือก ไซเรนตกใจ คิดว่าตี๋ใหญ่ทำงานให้อัศวินจริงๆ เชนมองตี๋ใหญ่ ธารใสร้องไห้กลัว เวรี่ฟังโทรศัพท์แล้วถามต่อ
“แล้วของอยู่ไหน”
เวรี่ยื่นโทรศัพท์ให้สัวฟังตี๋ใหญ่ตอบ
“อยู่ที่โกดังของท่านอัศวิน ปล่อยพวกเราทั้งหมดแล้วเดี๋ยวผมจะพาไปเอาของ”
ไซเรนมองตี๋ใหญ่ ไม่เข้าใจว่าจะมาช่วยเขาทำไม เวรี่ฟังโทรศัพท์สัว
“มึงเค้นเอาที่ซ่อนยามาให้ได้”
เวรี่เดินมาจ่อจะยิงตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่เฉย
“มึงบอกที่อยู่มา ไม่ใช่เวลาจะเล่นบทฮีโร่น่า”
ตี๋ใหญ่นิ่ง
“ลืมไป มึงนี่มันมีคุณธรรม ชอบช่วยเหลือผู้อื่น”
กู๊ดตีเทนนิสใส่หน้าธารใสหงายไป มีเลือดออก ไซเรนโกรธตะโกนทั้งที่ถูกมัดปาก ตี๋ใหญ่พูดขึ้น
“เฮ้ย เด็กพวกนี้ไม่เกี่ยว ปล่อยไป แล้วจะพาไปเอาของเดี๋ยวนี้”
“ไม่ มึงบอกมาเดี๋ยวนี้เลย โย่ว แบ็คแฮนด์ โฟร์แฮนด์”
กู๊ดตีเทนนิสใสหน้าธารใสอีกลูก หวดไม้ใส่หน้าเชนเก้าอี้หงายไป หวดใส่ไซเรนเลือดออก
“ไปอุจจาระแป๊บนะ มีใครปวดหนักเบารึเปล่า อืมถ้ามีก็ทนไปก่อนนะ”
กู๊ดจะออกไปแต่ก็ถอยออกมา เห็นการมาของกลุ่มบัญชา กู๊ดส่งสัญญานบอกเวรี่

อัศวินกำลังเตรียมซุปให้มิลค์ โทรศัพท์ดังขึ้น เป็นสายจากสัว
“ผมได้ตัวไอ้ตี๋ใหญ่ของท่านแล้วนะ”
“ที่ไหน”
“ท่านอยากจะไปเจอมัน หรือจะให้ผมจัดการให้เลย”
“คุณจัดการได้เลย”
สัวแค้น

บัญชาและพวกคืบเข้ามาใกล้ กู๊ดเดินเข้าหา บัญชาเห็นท่าไม่ดี กู๊ดยิ้ม ยกปืนขึ้นกราดยิงใส่ทันที เวรี่ตามไปช่วยกู๊ด
“ข้างนอกท่าทางสนุก อย่าซนกันนะเด็กๆ เดี๋ยวมา”
พอเวรี่ออกไปแล้ว ตี๋ใหญ่ทิ้งตัวทับเก้าอี้ของไซเรนหัก เอามือที่ยังถูกมัดออกมาจากโครงเก้าอี้ได้ หันไปถีบเก้าอี้ไซเรนล้มทันที แต่ล้มไปโดนเหล็กแหลมเศษวัศดุที่อยู่ที่พื้น ไซเรนมีแผลเลือดออกที่สีข้าง ตี๋ใหญ่ถีบเก้าอี้ไซเรนหักทำให้ตัวหลุดจากเก้าอี้ ตี๋ใหญ่หันไปแกะเชือกให้ธารใส ทันทีที่ไซเรนหลุด กลับหยิบขาเก้าอี้ที่หักฟาดใส่ตี๋ใหญ่เต็มแรง ตี๋ใหญ่หูอื้อ เลือดไหล ไซเรนเอามือดึงผ้าปิดปากออก ตะโกนใส่ตี๋ใหญ่ แต่ตี๋ใหญ่หูอื้อไปหมด
“มึงฆ่าแม่ ฆ่าน้อง แล้วก็พ่อกูอีก ทำไม”
“ช่วยเด็กคนนี้ก่อน”
ตี๋ใหญ่เห็นไซเรนตะโกนใส่เขาแต่ไม่ได้ยินเสียง ไซเรนตีหัวตี๋ใหญ่อีกรอบ ตี๋ใหญ่มึนหนัก เลือดไหลออกมา ธารใสหลุดจากเชือกตัดสินใจช่วยแกะเชือกให้เชน
“ทำไม มึงช่วยกูในคุกทำไม ทำไม มึงจะเอายังไงกันแน่”
ไซเรนเอาเศษเก้าอี้ที่แตกเป็นปลายแหลม จ่อจะแทงที่ตาตี๋ใหญ่ เชนพยายามอธิบาย
“หยุด พี่ตี๋เขาไม่ได้ฆ่าครอบครัวมึง ไอ้แฟรงค์กี้ต่างหาก พี่ตี๋เขาเป็นคนพาพ่อมึงไปรักษาที่คลีนิกด้วยซ้ำ แต่ไอ้แฟรงค์กี้มันเมายาก็เลย ”
ไม้ปลายแหลมจ่อใกล้ตาตี๋ใหญ่ ไซเรนร้องคลั่ง
“ไม่จริง อ๊าก”

อ่านต่อตอนที่ 11