ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 8
ตี๋ใหญ่ยังคงนั่งคุยกับหลินที่ร้านเครื่องหอม หลินถามย้ำ
“หมอดูเขาว่ายังไงคะ"
“ตอนนั้นพ่อแม่ผมยังแอบหัวเราะเลย แต่หลังจากนั้นทุกอย่างมันก็เหมือนค่อยๆ เปลี่ยนไปตามคำทำนาย"
ตี๋ใหญ่นึกถึงเหตุการณ์ในวัยเด็กของเขา วันนั้นเขาเดินจูงมือพ่อแม่สวนกับหมอดูคนหนึ่ง
“เดี๋ยวก่อนๆ หนูชื่ออะไรจ๊ะ"
แม่ยิ้ม “บอกป้าเขาไปสิลูก"
“เด็กชาย ธาวิน ครับ"
“ธาวิน ชื่อดีจัง แปลว่า ผู้บริสุทธิ์ ผู้ว่องไว เกิดวันที่เท่าไหร่ลูก"
ตี๋ใหญ่งง แม่รีบบอก
“ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบคุณนะ ไปพ่อไป"
“เดี๋ยวสิจ๊ะ ฉันไม่ได้คิดสตางค์อะไรหรอก อยากดูให้หนูนี่เฉยๆ"
“ขอบคุณจ้ะ แต่ไม่เป็นไร” พ่อย้ำ
“แค่วันที่เท่าไหร่ กี่โมง ก็ได้ "
ตี๋ใหญ่มองหมอดูแล้วหันไปมองพ่อแม่ แม่บอกวันเกิด หมอดูเข้าไปใกล้ตี๋ใหญ่ จับมือ แล้วพึมพำ
“18 นาฬิกาตกฟาก ณ อาทิตย์ดาวปุตตะอยู่พิจิก ราศีพฤษภ ภพปัตนิเล็งลัคนา ราหู มฤตยูได้ตำแหน่ง มีกำลังเป็นพิเศษสถิตที่ราศีกุมภ์ ส่งกระแสสัมพันธ์ถึงพระเสาร์คู่มิตร ดวงแรง มีจิตใจห้าวหาญ สติปัญญาหลักแหลม แต่จะเป็นคนพยาบาท เจ็บแล้วแค้นจดจำไม่ลืม ดาวใหญ่อันเป็นประธานแห่งดาวศุภเคราะห์ทั้งมวล ซึ่งหมายถึงคุณธรรมและความดีงาม ตกอยู่สถานะอ่อนจะช่วยเสริมให้เขาเป็นคนอำมหิตอย่างช่วยไม่ได้ นับว่าน่าเป็นห่วง ดาวกฤติกาอยู่รอยต่อระหว่างปลายราศีเมษกับต้นราศีพฤษภ แต่โบราณถือเป็นฤกษ์ร้าย โจโรเพชฌฆาตแล้ว เทศตรีฤกษ์เฮย บาทฤกษ์บ่มิดี สักน้อย ทลิทโท ปฐมะ มีร้ายอยู่ สมณะอาสนด้อย โจโรฤกษ์”
แม่กับพ่อชะงักฟัง อึ้งๆ
"ขอโทษด้วยนะจ๊ะ รีบไปแล้วจ้ะ"
หมอดูยังไม่หยุดพูด ทำนายต่อ
"จะก่อภัยอันตรายจนถึงแก่ชีวิตให้คนรอบข้าง คนจะตายมากมาย"
แม่แกะมือหมอที่จับมือตี๋ใหญ่แน่น ตี๋ใหญ่เฉยๆ
“ตี๋ใหญ่ หนูเกิดดวงเดียวกับโจรตี๋ใหญ่ เคยได้ยินชื่อมั้ย ชะตากำหนดไว้ คนใกล้ชิดจะมีอันเป็นไป หนีไม่พ้น โจโรฤกษ์ จะมีคนตาย ระวังให้ดี”
พ่อแม่ และตี๋ใหญ่เดินจากมา ทั้งคู่หัวเราะออกมาแล้วแซวลูก
“ตี๋ใหญ่นี่เป็นใครเหรอครับ”
“ไม่มีไรลูก ไม่ต้องสนใจ”
“แม่ๆ เมื่อกี้มีกลอนด้วยนะ โจโร บ่มิดี อะไรก็ไม่รู้ จะเป็นคนพยาบาท” พ่อทำเสียงล้อๆ
"เกิดดวงเดียวกับโจรตี๋ใหญ่ด้วยนะ ระวังให้ดีนะพ่อ ลูกเราจะกลายเป็นโจร แฮ่ งั้นจับตัวเลยดีกว่า"
แม่แกล้งจับลูก จักกะจี้ แล้วสามคนพ่อแม่ลูกก็หัวเราะกัน
วันหนึ่ง ตี๋ใหญ่ช่วยแม่ตากผ้าอยู่ข้างบ้าน มีเพื่อนบ้านโผล่มาคุยด้วย แม่พ่อเล่าเรื่องที่หมอดูทักให้เพื่อนบ้านฟัง ทั้งกลุ่มหัวเราะเป็นเรื่องตลก
“เออ น้อม เธอเคยเห็นหมอดูผอมๆ แถวๆ ต้นไทรท้ายซอยบ้านเรามั้ย”
“มีด้วยเหรอ ไม่เคยเห็นนะ ทำไมรึ”
"ก็วันก่อนฉันเดินเข้าบ้าน เจอแม่หมอเขาทัก มาบอกว่าไอ้วินเกิดดวงโจร”
“จริงเหรอ อย่างนี้ทำไงล่ะ เขาให้ไปแก้กรรมหรือไปหาพระยังไงบ้างล่ะ”
“เขาทักว่าอะไรนะ อ๋อ เกิดวันเดียวกับโจรชื่อตี๋ใหญ่"
"ตี๋ใหญ่เขาเป็นใครหรอครับ เขาทำอะไรครับแม่”
“ตี๋ใหญ่ ที่สมัยก่อนดังๆ ที่เขาว่าเก่งๆ มีอาคมของดี ออกปล้นฆ่าอ่ะนะ ที่กระโดดรถไฟ ดำน้ำด้วยก้านมะละกอหนีตำรวจ แต่สุดท้ายก็โดนตำรวจยิงตาย เขาเอามาทำเป็นละครนี่”
“ไม่รู้หรอกน้อม ไม่ได้สนใจฟัง ลูกเราก็อยู่ที่เราเลี้ยง ไม่เกี่ยวกับดวง หรือเวลาตกฟากอะไรหรอก”
“เอ้า ฟังๆ ก็ไม่เสียหายพี่ ของอย่างนี้มันมองไม่เห็นนะ พาไปให้พระดูอีกที่เถอะ"
“ก็ใช่ไงน้อม มองไม่เห็นแล้วเราจะไปเชื่อทำไม"
“แม่ๆ เกิดดวงโจรคืออะไรครับ ผมต้องโตไปเป็นโจรเหมือนตี๋ใหญ่เหรอครับ"
“ไม่ๆ ลูก ผู้ใหญ่เขาแค่พูดกันเปรียบเทียบเฉยๆ น่ะ”
แม่วางผ้า ก้มลงกอดลูก
“ลูกแม่เป็นคนจิตใจดี โตมาก็จะเป็นคนที่น่ารัก เชื่อฟังผู้ใหญ่ ชอบช่วยเหลือผู้อื่นอย่างที่แม่สอนไง
ครับ"
ตี๋ใหญ่เล่นอยู่กับเพื่อนในละแวกบ้าน เอาสีดำทามือทำเป็นปืน
“มาๆ มึง ไอ้ตี๋ใหญ่ไปเป็นโจรเลย เดี๋ยวฉันกับร้อยเอกทัศน์ จะออกไปตามจับแล้วนะ”
เพื่อนดันตี๋ใหญ่ไปซ่อน
"โห ทำไมกูต้องเป็นโจรทุกครั้งเลยอ่ะ ขอเป็นตำรวจนะ กูอยากเป็นตำรวจ"
"เอ้าก็มึงชื่อตี๋ใหญ่ มึงก็ต้องเป็นโจรดิ พ่อก็เล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อน มีโจรปล้นคนฆ่าคนตำรวจตามจับตั้งนาน กว่าจะจับได้ มึงชื่อเหมือนโจรมึงก็เป็นโจรแหละเร็วๆ มึงใช้ปืนอะไรกูเอ็มสิบหก พิ่วๆๆๆ”
เพื่อนทำท่ายิง
“มาๆ กูใช้ลูกซอง ตั้มๆๆ”
“กูไม่ได้ชื่อตี๋ใหญ่จริงๆ นี่ กูชื่อธาวิน ไม่เอาอ่ะ โอน้อยออก ไม่งั้นกูไม่เล่น"
“โอ น้อยออก”
“ฮ่อๆๆ ไอ้ตี๋ใหญ่ ออกก่อนอีกแล้วเป็นโจร"
ตี๋ใหญ่ก้มหน้าเซ็ง ที่เหลือแยกย้ายไปซุ่ม เด็กๆ ทั้งสามเล่นไล่ยิงสนุกสนาน เพื่อนๆ ยกมือมาทำนิ้วเป็นปืน ตี๋ใหญ่โดนยิงล้มลง ทำเป็นตายอยู่พักหนึ่ง แล้วลุกขึ้นยืน
"เฮ้ย ตี๋ใหญ่ มึงโดนยิงแล้วก็ต้องตายดิ"
“เอ้า ก็กูไม่ได้เป็นโจรจริงๆ นี่ กูก็ต้องไม่ตายดิ"
ทั้งหมดโวยวายขำๆ เพื่อนอีกคนเข้ามายิง ตี๋ใหญ่ทำเป็นหลบได้แล้วยิงตอบ
ตี๋ใหญ่ช่วยแม่ห่อข้าวให้พ่อไปกิน พ่อเรียกชื่อตี๋ใหญ่ แม่ทักว่าให้เรียกชื่อจริง แต่สุดท้ายแม่ก็หลุดเรียก ชื่อตี๋ใหญ่อีก ทั้งหมดหัวเราะ
“วันหน้านะ เดี๋ยวผมทำให้พ่อกับแม่กินเอง”
“จ้า เอาให้อร่อยกว่าแม่ทำเลยนะ”
พ่อกำลังจะเดินเข้ามาเอาห่อข้าว ได้ยินสองแม่ลูกคุยกันจึงหยอกลูก
“ตี๋ใหญ่หยิบช้อนให้พ่อด้วย”
แม่ตีแขนพ่อ
“เอาอีกแล้วพ่อ ไม่เรียกลูกชื่อนี้ เรียกไปเรียกมาจนติดแล้ว”
“จ้ะแม่ พ่อลืม ธาวินหยิบกระบอกน้ำให้ด้วยลูก”
ตี๋ใหญ่หยิบกระบอกน้ำมาให้
“ตี๋ใหญ่ เดินไปส่งพ่อเสร็จแล้วเอาการบ้านมาให้แม่ดูหน่อย”
ตี๋ใหญ่กับพ่อพูดพร้อมกัน
“แม่”
“เออ แม่ขอโทษ ก็ติดมาจากทั้งสองคนนี่แหละ ไปๆ ไปได้ละพ่อ”
พ่อแม่ลูกยิ้มหัวเราะให้กัน
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 8 (ต่อ)
4 ปีก่อน แม่ตี๋ใหญ่ป่วยหนัก ตี๋ใหญ่กำลังเตรียมห่อข้าวและกระบอกน้ำให้แม่ไว้กินที่โรงพยาบาล แม่ยืนยิ้มมองตี๋ใหญ่เตรียมข้าวอยู่ใกล้ๆ
“ไชโป้วผัดไข่ เสร็จแล้ว อร่อยมากๆ”
พ่อเดินมาหยิบห่อข้าว เสร็จแล้วเดินไปหาแม่
“หมอนัดกี่โมงแม่”
“นัดกี่โมง ก็เสร็จตอนเย็นเหมือนเดิมแหละพ่อ”
พ่อเดินมาหยิบห่อข้าว
“เย็นนี้เจอกันที่โรงพยาบาลนะ ตี๋ใหญ่ดูแม่ด้วยนะ”
ตี๋ใหญ่ยิ้มให้พ่อ
ภายในร้านเครื่องหอม ตี๋ใหญ่คุยกับหลินต่อ
“คุณว่าโชคชะตากำหนดชีวิตเราไว้ตั้งแต่แรก จริงมั้ย”
“หลินเชื่อว่าคนที่เกิดวันเดียวกันเดือนเดียวกันและปีเดียวกันกับคุณน่าจะมีเป็นหมื่นๆ คนนะคะ ในโลกนี้ และคงจะมีหลายคนที่บวชเป็นพระ หรือเป็นบาทหลวง แสดงว่าคนกลุ่มนั้นเขาฝืนดวง แล้วเลือกเป็นในสิ่งที่เขาอยากเป็นได้สิ"
4 ปีก่อน ตี๋ใหญ่กับแม่นั่งรอรถเมล์ คนแอบมองรอยกากบาทตำแหน่งฉายแสงบนใบหน้าแม่ชัดเจน เป็นรอยกากบาทด้วยหมึกเคมีสีน้ำเงิน รอยที่ฉายแสงไปแล้วจะมีรอยดำไหม้ๆ
ตี๋ใหญพาแม่มารอฉายแสงที่โรงพยาบาลผู้ป่วยมะเร็ง ทั้งคู่ดูสบายๆ ไม่ทุกข์ร้อนเพราะชินแล้ว
แม่อาเจียนออกมาโดนไม่ตั้งตัวใส่ตี๋ใหญ่ ตี๋ใหญ่ไม่มีท่าทีรังเกียจแต่กลับเช็ดปาก เช็ดหน้าให้แม่ก่อน เสร็จแล้วแม่นั่งหมดแรงพิงตี๋ใหญ่
"แม่ขอโทษ แม่ขอโทษลูก"
“ไม่เป็นไรครับ ดีขึ้นมั้ยครับ”
แม่พยักหน้าดมยาดม
“ทำไมผมไม่ทำงานหาเงินได้มากๆ เหมือนคนอื่นนะ ผมจะได้พาแม่ไปรักษาที่เอกชน แม่จะได้สบายกว่านี้”
“คิดอย่างนั้นได้ยังไงลูก ถึงจะรอ แต่หมอเขาก็ตั้งใจรักษาเราดีนะลูก มีคนอื่นลำบากกว่าเราตั้งเยอะ คนที่ไม่มีปัญญาแม้กระทั่งจะไปหาหมอ คนที่เขาเกิดมาไม่ครบ เขายังมีความสุขอยู่ได้ ไม่เอาๆ ทุกอย่างอยู่ที่ใจลูก ลูกต้องเข้มแข็งนะ คิดซะอย่างนี้ลูก มันคงเป็นกรรมที่เราทำไว้แล้วเราก็ต้องชดใช้ วันหนึ่งทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดีนะลูก แล้วอีกอย่างจะเอาเวลาที่ไหนไปทำงาน หะ นั่งเฝ้าแม่ทุกวันอย่างนี้”
แม่โอบตี๋ใหญ่
“ผมไม่เคยเห็นแม่ไปทำอะไรให้ใครต้องทุกข์ร้อนเลยนี่ แล้วแม่จะมีกรรมได้ยังไง”
“แม่อาจจะทำไปโดยไม่รู้ตัวก็ได้ลูก อาจจะไม่ใช่ชาตินี้ก็ได้ ทุกคนเคยทำผิดกันทั้งนั้นแหละลูกแต่ผิดแล้วต้องแก้ไขนะ”
ภายในร้านเครื่องหอม ตี๋ใหญ่รู้สึกโล่งขึ้นอย่างประหลาดที่สามารถระบายเรื่องของตัวเองให้หลินฟัง
“ก็อาจจะจริงนะคะ ที่ว่าเราไม่สามารถกำหนดชีวิตเราได้ตั้งแต่เกิด ดูอย่างฉันสิก็ไม่ได้อยากตาบอด แต่เกิดมาตาบอด แต่ถามว่าฉันทุกข์มั้ยที่ต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ ฉันว่าเราก็ต้องยอมรับแล้วก็อยู่กับมันให้ได้”
“แล้วถ้าชะตาชีวิตของผมต้องเป็นโจร แล้วผมกลายเป็นโจร ฆ่าคน ค้ายา ฆ่าตำรวจ ใครอยู่ใกล้ผมจะเป็นอันตรายทุกคน คุณจะยังคุยกับผมอยู่หรือเปล่า”
“คุณนี่ไม่จมอยู่กับอดีต ก็กังวลกับอนาคตยังมาไม่ถึงค่ะ อยู่กับปัจจุบันบ้าง ออกไปสูดอากาศที่โล่งๆ กันมั้ย”
4 ปีก่อน ระหว่างที่ตี๋ใหญ่นั่งรอแม่ฉายแสงอยู่ ล้วงดูเงินในกระเป๋ากางเกง ว่าเหลือเงินพอที่จะพาแม่นั่งแท็กซี่กลับบ้านหรือไม่ แต่เงินที่ตัวมีไม่พอ เขาหยอดเหรียญโทรศัพท์โทรหาเพื่อน
“ฮัลโหล เออ พล นี่กูเองธาวิน งานมึง คืนนี้กูไปทำให้ได้นะ กูว่างแล้ว”
“เออ ว่างแล้วเหรอ ได้ๆๆ กูยังหาคนไม่ได้เลย มึง”
“โอเคได้ คืนนี้เจอกัน แต่กูกวนมึงเรื่องหนึ่ง มึงโอนตังค์มาให้กูตอนนี้เลยได้มั้ย กูจำเป็นต้องใช้เงินว่ะ”
“กูนึกว่ามึงอยากช่วยกู ที่แท้ก็ร้อนเงิน เออๆๆ โอเค เดี๋ยวกูโอนให้”
“ขอบใจมากเพื่อน"
4 ปีก่อน ที่สนามเทนนิสร้าง จักรคุยกับอัศวิน
“ทำไมเราไม่เก็บยาเอาไว้บ้างล่ะครับ”
“เงินไม่พอใช้เหรอไงหมวด”
“เปล่าครับ”
“เก็บไว้แล้วไง”
“เผื่อเราก็ไว้ใช้ล่อซื้อ หรือ ไว้ให้รางวัลไอ้พวกสาย ของตั้งเยอะเราเก็บไว้ไม่มีใครรู้แน่ครับ มีอีกเรื่องครับ ตอนนี้คนในกรมเองก็ดูจะเฝ้ามองเรา สายของเราหลายคนก็มีคนอื่นใช้งานด้วย แล้วเดี๋ยวนี้ใครจ่ายมากกว่ามันก็ไป อาจจะไปพูดมากอีก ผมว่าเราน่าจะหาสายของเราเองมาใช้งานน่าจะปลอดภัยกว่า"
“จะปลอดภัยกว่ายังไง”
“ก็ทำให้มันไม่มีทางเลือก นอกจากจะมาเป็นสายให้เราคนเดียว”
อัศวินนิ่งคิด
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 8 (ต่อ)
หลังจากฉายแสงเสร็จ แม่และตี๋ใหญ่นั่งรอพ่อเพื่อกลับบ้านด้วยกัน พ่อมาถึง
“อาเจียนเยอะมั้ยแม่ เป็นไงบ้างวันนี้”
“สบายแล้ว ออกไปหมดละ ไป กลับกันเถอะ”
"แหม พอพ่อมาหน้าแม่ก็สดชื่นเลยนะ ไป วันนี้นั่งแท็กซี่กัน"
“ไม่เอาลูกตี๋ใหญ่ เก็บเงินลูกไว้เถอะ ประหยัดไว้”
“เดี๋ยวคืนนี้ไปทำงานต่อ สบายมากแม่ไปกันเถอะ อย่าเสียเวลานะ กลับบ้านกันเถอะ"
ทั้งสามคนเดินออกจากโรงพยาบาลไปนั่งรถแท็กซี่ แม่ท่าทางพะอืดพะอม มองหาถุง พ่อหยิบถุงจากหลังเบาะคนขับมาถือเตรียมไว้
ตี๋ใหญ่กับหลินมาที่สวนสาธารณะ หลินใช้ไม้เท้า ตี๋ใหญ่สงสัย
“ทำไมที่นี่คุณต้องใช้ไม้เท้า”
“ก็ไม่เคยมานี่คะ เคยได้ยินเขาว่ากันว่าที่นี่บรรยากาศสบายดี อีกอย่าง”
หลินพับไม้เท้า เอื้อมมือมาจับแขนตี๋ใหญ่
“วันนี้ขอใช้คุณเป็นตาให้หน่อยได้มั้ยคะ“
“ให้ ทำยังไงเหรอครับ”
“ท้องฟ้าเป็นอย่างไรคะวันนี้”
“วันนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่ง เมฆเคลื่อนตัวบางๆ อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง พระอาทิตย์น่าจะลับขอบฟ้า วันนี้พระอาทิตย์ดวงกลมใหญ่เต็มดวงครับ”
“หยุดทำไม คุณเห็นอะไรอีก”
“อ่อ ที่นี่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะนัก มีคู่รักหนุ่มสาวเดินจูงมือกัน ให้อาหารปลาอยู่ฝั่งซ้ายมือ มีปลามาแย่งอาหารกันเยอะเชียวครับ”
“ดูน่าสนุกจังค่ะ มีคนมาออกกำลังกายมั้ยคะ รำมวยไทเก๊ก เคยฟังจากเทปน่ะค่ะ”
หลินพูดไปหัวเราะไป
“ไม่มีครับ ถ้ารำมวยไทเก๊ก น่าจะมีช่วงเช้า อาม่า อากงชอบมากัน รอบเย็นน่าจะเป็นกลุ่มคนทำงาน หลังเลิกงานก็มาวิ่งออกกำลังกายกัน หรือเต้นแอโรบิค ทำนองนั้นครับ ขอบคุณนะครับผมไม่ได้มาอยู่ในที่โล่งๆ กว้างๆ แบบนี้นานมาก”
“ปกติอยู่ถ้ำ”
“เปล่า ปกติก็อยู่แต่ในห้อง”
จักรเอารูปตี๋ใหญ่ในบัตรประชาชน ถ่ายเอกสารให้อัศวินดู
“มันยังไม่ตายเหรอ เราจับมันได้จากคดีอะไรนะ”
“ที่พ่อมันมียาเสพติด สรุปไอ้คนที่ดักปล้นรถเรา ก็คือสายเก่าของเราเองครับ”
“เปลี่ยนชื่อเป็นตี๋ใหญ่”
อัศวินดูรูปบัตรที่ปั๊มว่าเสียชีวิตแล้ว
4 ปีก่อน แท็กซี่จอดข้างทางเบรคฝุ่นตลบ แท็กซี่ลงมาโวยเรื่องแม่อาเจียนในรถ แม่ลงมาอาเจียนต่อข้างนอก ทุกคนขอโทษคนขับซึ่งโวยวายจะไม่ไปส่งต่อแล้ว
"ลงๆๆ ไม่ต้องทำมาหากินกันแล้ว"
“ขอโทษนะพี่ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"
“ซวยฉิบหาย"
“เลอะนิดเดียวเองพี่ ถึงบ้านเดี๋ยวผมล้างให้สะอาดเลยพี่"
"ไม่ไปแล้ว เรียกคันอื่น "
"ไม่เป็นไรลูก เดินไปก็ได้"
"พี่ แถวนี้ไปมีรถผ่านหรอกไปส่งเถอะอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วนะพี่"
แท็กซี่ชะโงกเข้าไปดูในรถ
“ร้อยแปดเก้า"
“ผมไหว้ล่ะพี่ เมียผมไม่สบาย นิดเดียวจริงพี่"
แท็กซี่ปิดประตูรถที่เปิดอยู่ ตี๋ใหญ่ต้องพาแม่หลบมา
"ร้อยเก้าเอ็ดแล้ว นิดเดียวก็เดินไปดิ"
รถทีมอัศวินเข้ามาขวาง ตำรวจนอกเครื่องแบบ เดินมาที่แท็กซี่
“มีไรให้ช่วยมั้ยครับ"
“ไม่มีไรครับ รอจ่ายค่าโดยสาร" แท็กซี่รีบบอก
“ลงตรงนี้ บ้านอยู่ไหน”
“ข้างในนี่เองครับ พี่เขาไม่ยอมไปส่งบ้าน”
“ก็มันอ้วกใส่รถผม"
“แม่ผมไม่สบายครับ”
“ขอดูบัตรด้วยทุกคนเลย และก็ขออนุญาตตรวจค้นด้วยครับ"
ตำรวจนอกเครื่องแบบเดินไปหาพ่อ กระชากถุงอาเจียนที่พ่อถือ มาดู
“ไอ้ห่า อ้วกมึงจะถือไว้ทำไม "
จักรใส่หมวก เสื้อยืด เกงยีนส์ ลงมามอง ตำรวจนอกเครื่องแบบค้นตัวพ่อเจอยาเสพติด ชูให้จักรดู พ่อถูกใส่กุญแจมือ
“มีอีกรึเปล่า นั่งลง”
“ไม่ใช่ของผมครับ ไม่ใช่” พ่อเถียง
จักรหันมาพูดกับตำรวจ
“ดูในรถสิ"
ตำรวจรื้อค้นแท็กซี่
"ในรถไม่มีหรอกครับพี่ ผมนึกอยู่แล้วพวกอยู่ในซอยนี้ ไว้ใจไม่ได้"
อัศวินออกมาจากรถ ไฟวาบขึ้นเพราะเขาจุดบุหรี่สูบ จักรหันไปพูดกับคนขับแท็กซี่
“มึงไปได้แล้ว ไป”
รถแท็กซี่ตะบึงออกไป พ่อตี๋ใหญ่ยกมือไหว้
“ไม่ใช่ของผม ไม่ใช่ของผม”
“ไม่ใช่ของพ่อผมจริงๆ ครับพี่ อย่าจับเลยนะครับ ยามันอยู่ที่นี่ได้ไงผมไม่รู้ พี่ให้ผมทำไรก็ได้ผมยอมทุกอย่างครับ"
“มึงมาเป็นสายให้กู แต่กูก็ต้องลงบันทึกประจำวันไว้ก่อน พบยาอยู่ในกระเป๋าพ่อมึง จะได้เก็บไว้เป็นหลักฐานซะหน่อย"
ตี๋ใหญ่ตกใจ อัศวินมองหน้ากับจักรอย่างพอใจ
ภายในคุก ตอนกลางคืน คนคุกคนหนึ่งกำลังโวยวาย ร้องห่มร้องไห้
“ผมไม่ได้ฆ่ามัน อีฝนมันกินยาเกิน ยาเร่งขาวอะไรของมันหลายอย่าง อกฟูรูฟิต ปากซีด ผิวแห้ง แล้วมันก็นอนไหลตาย พ่อแม่มันไม่เชื่อหาว่าผมวางยามัน มึงอีฝน กูไม่ได้ทำ พ่อแม่มึงเกลียดกู อยากให้กู อย่าทำกับกูอย่างนี้ กูรักมึง กูคิดถึงมึง อีฝน กูไม่อยากอยู่ในนี้ เอากูมาติดคุกได้ยังไง ไม่ยุติธรรม”
เนกับไซเรนพิงกรงขัง นั่งคุยกัน เห็นอาการของคนคุกที่พร่ำเพ้ออยู่คนเดียว
“คนส่วนใหญ่ที่นี่ เกือบทุกคนบอกว่าตัวเองไม่ผิดทั้งนั้นแหละ”
“มีคนที่ไม่ผิดแล้วติดคุกด้วยหรอ”
“ความจริงบางทีมันก็จริงจนเจ็บปวด”
“แล้วพี่ล่ะ เคยเจอใครที่ไม่ได้ทำผิดจริงแต่โดนตำรวจจับมั้ย”
เนมองหน้าไซน
“มีสิ มีอยู่คนหนึ่ง เขาคงไม่อยากทำผิดหรอก แต่คงฝืนดวงไม่ได้มั้ง”
“ใครเหรอ”
4 ปีก่อน จักรคุยกับตี๋ใหญ่
“เป็นสาย ต้องทำยังไง”
“มึงก็เริ่มจากทำเป็นไปซื้อยาก่อน แล้วก็ซื้อมากขึ้น จากนั้นก็ขอพวกมันส่งของแลกยา แล้วก็หาข่าวส่งยาล็อตใหญ่ให้กูสักสองสามครั้ง แล้วกูก็จะลืมคดีพ่อมึงซะ”
ตี๋ใหญ่เริ่มทำงานเป็นสายครั้งแรก เขากลัวมาก ก่อนไปซื้อยาครั้งแรก อาเจียน เขาโดนคนขายยาลองของเอามีดจี้ ตี๋ใหญ่ทำใจดีสู้เสือ ขอให้เสพเลย ตี๋ใหญ่สูบยาไอซ์ กลั้นไว้จนพ้นคนขายก็อาเจียนออกมา เขาเมาพับ เริ่มไปรับแม่ที่โรงพยาบาลสาย เขาเริ่มส่งยาเอง แล้วเขาก็เจอเน ส่งยา ตี๋ใหญ่บอกให้เนเลิก
สัวเริ่มใช้ไซเรนกับเนไปเอาของที่โยนมาจากนอกคุก พวกซิม และโทรศัพท์ ไซเรนเอาทองแท่งไปใส่ในมือผู้คุม สัวมีอาหารดีๆ กิน แบ่งให้ไซเรนกับเน ไซเรนเริ่มสักบ้าง เนพูดขึ้น
“กูบอกมึงแล้ว ถ้ามึงไม่สักนะให้เอาตีนถีบหน้าเลย วันนั้นมึงถามกูว่าคนคุกสักทำไม แล้วมึงอ่ะสักทำไม”
“ไม่รู้ดิพี่ มันเจ็บดีมั้ง แล้วตัวพี่อ่ะทำผิดอะไร แล้วผิดจริงรึเปล่า ทำผิดจริงรึเปล่า”
“โอ๊ย กู ไม่ต้องห่วง ผิดแน่นอน เกิดมาเพื่อสิ่งนี้เลย ทั้งขายทั้งดูด ตอนนั้นมีคนเตือนกูแล้ว กูก็ไม่ฟัง นี่แหละ สุดท้ายก็มาเจอกับมึงบที่นี่แหละ”
“คนเดียวกับที่เล่าเมื่อกี้รึเปล่า”
เนไม่ตอบ แต่ไซเรนก็รับรู้ได้
ตี๋ใหญ่ ดับ ดาว โจร ตอนที่ 8 (ต่อ)
4 ปีก่อน ที่มุมตึก ริมน้ำ จักรอยู่กับตี๋ใหญ่
“คืนนี้น่าจะเยอะ แต่ยังไม่รู้ที่ไหน”
“งั้นส่งข่าวเรื่อยๆ จะเตรียมคนไว้รอเลย”
“คราวนี้ครั้งสุดท้ายแล้วใช่มั้ย”
“ก็ถ้าล็อตใหญ่จริงอย่างที่พูด”
ตี๋ใหญ่กลับมาบ้าน เอาน้ำให้แม่ มองดูแม่สีหน้าไม่ค่อยดี
“คืนนี้กลับดึกนะครับ แม่ แม่รู้สึกยังไงครับ”
แม่ฝืนยิ้มให้ลูกสบายใจ
“ไปเถอะลูก เดี๋ยวสาย”
“พ่อล่ะครับ”
“วันนี้ทำโอกะดึกจ้ะ”
แม่กอดตี๋ใหญ่เหมือนมีลางสังหรณ์
ภายในโกดังแห่งหนึ่ง ตี๋ใหญ่แอบกดโทรศัพท์ ส่งข้อความเสร็จแล้วรีบปิดเครื่อง แม่ไอหนักจนทรุดลง คลานไปหาโทรศัพท์ ไอเป็นเลือด แม่พยายามโทรหาตี๋ใหญ่ แต่เขาปิดเครื่อง ตี๋ใหญ่ส่งข้อความแล้วอัศวินบุกเข้ามา จับทุกคนคว่ำหน้า สัวพูดขึ้น
“ของตั้งเยอะ เราตกลงกันได้น่า”
อัศวินใส่กุญแจมือสัว พามาไกลจากคนอื่น
“ยังไง”
“ก็ผมทิ้งของกับเงินไว้ ปล่อยผมไป”
“ลูกน้องคุณปากโป้งแน่”
“ก็แล้วแต่คุณจะจัดการ ลูกน้องแค่นี้ผมหาใหม่ได้”
อัศวินมองหน้าสัว มีเสียงวอเข้ามา
“เออ ท่านครับ”
บัญชานำชุดเฉพาะกิจมาสมทบ เป็นการตามจับโดยไม่ได้นัดหมาย ตำรวจพูดวอ. กันระหว่างภายในและภายนอกห้อง
“ข้างในเป็นยังไงบ้างครับผม ข้างนอกมีชุดเฉพาะกิจมาสมทบครับผม”
“ชุดไหน ยังไม่ต้องเข้ามาตอนนี้ ควบคุมสถานการณ์ได้แล้ว”
บัญชาแย่งวิทยุไปพูด
“ผมมาจาก”
“มาจากไหนก็ช่างรอก่อน”
บัญชาไม่สนใจ บุก สั่งให้ไปอีกทาง เวลาเดียวกันนั้น อัศวินมองจักรและสัว ทุกคนคว่ำหน้าอยู่รวมทั้งตี๋ใหญ่
“มีชุดเฉพาะกิจอยู่ข้างนอก” อัศวินหันมาบอกสัว
“ปล่อยผมไป เก็บพวกนี้ซะ ทิ้งของไว้เป็นหลักฐานนิดหน่อย”
อัศวินไขกุญแจมือสัว พามาไกลจากคนอื่น เอาเท้าเขี่ยตี๋ใหญ่
“เฮ้ย เก็บของเร็ว แล้วเดี๋ยวนัดกัน”
ตี๋ใหญ่รีบเก็บของใส่กระเป๋า วิ่งออกไปพร้อมกับสัว เป็นเวลาเดียวกับที่บัญชาบุกเข้ามา บัญชากับตำรวจ มาหลบหลังประตู ตะโกนออกไป
“ผมบัญชาจาก”
อัศวินมองไปทางจักรและยุทธ ช่วยกันโยนปืนที่ยึดไว้ไปที่สมุนของสัว อัศวินยิงดักไปทางทิศที่บัญชาจะเข้ามาก่อน บัญชาหลบ ยังเข้ามาไม่ได้
ทั้งตี๋ใหญ่และสัว วิ่งไม่คิดชีวิตผ่านที่รกได้ยินเสียงปืนดังสนั่น ตี๋ใหญ่หยุดมอง สัวแยกไป วิ่งไปได้สักพักก็มีแสงไฟจากไฟฉายของตำรวจ ตำรวจวิ่งตามมาพร้อมยิงขู่ขึ้นฟ้า
อัศวิน จักร เดินออกมาผ่านบัญชา อัศวินพูดนิ่มๆ
“เยี่ยมมาก ผมกำลังจะปลดอาวุธผู้ต้องหาได้อยู่แล้ว ช่วยเขียนรายงานด้วยนะ ว่าการบุกของคุณทำให้เกิดการยิงต่อสู้ คนร้ายฉวยโอกาสหยิบของกลางไป ที่เหลือ เสียชีวิตทั้งหมด ขอบคุณมาก ผลงานชิ้นโบว์แดงเลย”
บัญชาหน้าเสีย มองไปรอบๆ ทุกคนตายหมด ระหว่างนั้นตำรวจอีกคนเข้ามารายงาน
“จับได้ที่ป่าข้างนอกหนึ่งคน พร้อมของกลาง”
อัศวินหันขวับ กลายเป็นสัว สัวมองอัศวิน อัศวินเดินออกไป เขาขับรถเลาะชายป่าช้าๆ สักพักตี๋ใหญ่วิ่งออกมาพร้อมถุง เปิดประตูขึ้นไปในรถ จากนอกรถ ไฟปืนแว่บ เสียงดังปัง จักรร้องขึ้น
“เดี๋ยว”
เนเล่ามาถึงตรงนี้ ไซเรนถามขึ้น
“แล้วตายมั้ย”
เนยิ้ม
เหตุการณ์เมื่อ 4 ปีก่อน รถหยุดนิดหนึ่งประตูเปิด ร่างตี๋ใหญ่ร่วงลงพื้น รถวิ่งออกไป ตี๋ใหญ่เลือดโทรมข้างหนึ่งจากปืนถากหัว โซเซกลับมาจะถึงบ้าน เห็นพ่อเดินมากำลังจะทัก กลับมีกลุ่มคนเปิดประตูรถออกมาล็อคพ่อเข้าไปในบ้าน
ตี๋ใหญ่กลัวตัวสั่นอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจวิ่งไปแอบดู เห็นคนจับพ่อกดน้ำในกะละมังกลางห้อง ตี๋ใหญ่ช็อค แต่ก็ไม่กล้าเข้าไปช่วย วิ่งหนีไปตั้งสติ ทรุดลงร้องไห้สับสนเหมือนคนจะบ้า มีชายคนหนึ่งเดินผ่านบ้านตี๋ใหญ่ ชายลึกลับหยุดมอง แล้วตกใจ รีบวิ่งเข้าบ้านตัวเอง จักรเห็นจากหางตาว่ามีคนเห็นเหตุการณ์ เงยหน้าขึ้นมอง เดินออกมาดู
กลุ่มอัศวินกลับไปแล้ว ตี๋ใหญ่ค่อยๆ เข้าไปในบ้าน พบพ่อตายแล้ว เขาเข้าไปกอดพ่อ แล้วนึกถึงแม่ เปิดประตูเข้าไปในห้องหนึ่ง พบแม่นอน มีกองเลือดจาการไอ แม่ตายแล้ว ตี๋ใหญ่คลั่งหนักเมื่อเห็นว่ามือแม่กำโทรศัพท์ ที่โทรออกเบอร์สุดท้ายหาเขา
ตี๋ใหญ่เอาผ้าเช็ดเลือดที่เปื้อนออก แววตาเศร้าขมขื่น เช็ดไป แววตาแค้นขึ้นเรื่อยๆ น้ำตาหยด เต็มไปด้วยความแค้น ตี๋ใหญ่ก้มกราบเท้าของพ่อแม่ แล้วจุดไฟแช็คโยนลงพื้น ไฟติดพรึ่บ ลุกโชน ตี๋ใหญ่เดินออกมา
หลังจากเหตุการณ์นั้น สัวถูกจับติดคุก เขาโทรศัพท์ติดต่อกับอัศวิน
“สวัสดีครับท่านอัศวิน”
“ใคร”
“ถ้าไม่ผิดแผน ผมคงอยู่ข้างนอกเหมือนท่านแหละครับ แต่ผมว่าเรายังทำธุรกิจของเราต่อได้นะครับ”
“ยังไง”
“ผมอยากซื้อของผมคืน และอยากสั่งเพิ่มด้วย ถ้าท่านหาให้ผมได้”
อัศวินครุ่นคิด
ภายในห้องทำงานบัญชา บัญชา น้ำผึ้ง และจ่าแดงคุยกันอยู่
“ได้เอกสารมาจากเขตแล้วค่ะ”
“แต่เสียชีวิตหมดแล้ว” จ่าแดงบอก
“มีบ้านหลังตรงข้ามที่ยังไม่ตามเจอตัวค่ะ อาจจะให้การเป็นประโยชน์”
“ตามต่อให้ด้วย”
จากนั้นบัญชามาพบไซเรนในคุก เขาวางเอกสารตรงหน้า ไซเรนปรายตาดูแบบไม่ค่อยสนใจ จนมาสะดุดที่รูปบัตรประชาชนของตี๋ใหญ่ เขามองหน้าบัญชา
“พอจะคุ้นอะไรบ้างมั้ย”
“ตี๋ใหญ่”
บัญชาประหลาดใจและมีความหวังขึ้น
อ่านต่อตอนที่ 9
