มงกุฎริษยา ตอนที่ 16
ทางด้านชัชชนม์ กับ ขจีนุช ยังคงนั่งเปิดอกคุยกันอยู่ที่ห้องคอนโทรล ท่ามกลางจอมอนิเตอร์จับภาพสาวงามตามมุมต่างๆ ของบ้านเพอร์เฟ็กต์เฮ้าส์
“แม่กับพ่อของชัช เรารักกันมานาน เขาเป็นคนดีมาก เข้าใจและสนับสนุนแม่ทุกอย่าง เขายอมชะลอการแต่งงาน เพื่อให้แม่ได้ไปประกวด Miss Perfect Thailand เพราะมันคือความฝันของแม่ แล้วฝันของแม่เป็นจริง แม่ได้ตำแหน่งนั้นมา จนแม่มารู้ว่า ที่จริงมันคือฝันร้าย”
เรื่องราวเมื่อ 20 ปีก่อน ผุดซ้อนขึ้นในห้วงคิดของขจีนุช สลับกับเรื่องเล่าจากปากของอดีตมิสเพอร์เฟ็กต์ที่ยอมเปิดปากให้ลูกชายคนเล็กฟังเป็นครั้งแรก
เวลานั้น ขจีนุชนั่งดูทีวีอยู่ในอ้อมแขนของชาติ สายตามองจ้องไปยังมงกุฎในตู้โชว์ ขจีนุชเยื้อนยิ้มอย่างภาคภูมิใจในตำแหน่ง มิสเพอร์เฟ็กต์ไทยแลนด์ จนกระทั่งมีเสียงโทรศัพท์ดัง
“หลังจากได้ตำแหน่งไม่นาน แม่กับพ่อของลูกก็วางแผนจะแต่งงานกัน เพื่อประกาศความสัมพันธ์ของเราให้ทุกคนรับรู้ แต่ยังไม่ทันที่เราจะได้เปิดเผยเรื่องนี้ วันนึงแม่ก็ได้รับโทรศัพท์จากพี่เลี้ยง”
ขจีนุชลุกเดินไปรับโทรศัพท์ แต่เมื่อได้ยินจากปลายสายก็ต้องตกใจ และหน้าเศร้าไปอย่างเห็นได้ชัด
“เขาบอกว่า มีผู้ใหญ่สนใจในตัวแม่ แล้วอยากจะเจอ”
ขจีนุชหันไปมองหน้าชาติ หันกลับมาคุยโทรศัพท์
“ถ้าแม่ไม่ยอมไปพบ ผู้ใหญ่คนนี้เขาจะต้องทำให้ชาติเดือดร้อน แม่ก็เลย...”
พี่เลี้ยงมิสเพอร์เฟ็กต์ เดินนำพาขจีนุชไปเคาะประตู จนเห็นไพศาลเปิดประตูมา ขจีนุชเดินเข้าห้องไป
ขจีนุชนอนเปลือย ห่มผ้าหันข้าง ไพศาลที่นอนอยู่อีกด้านเข้ามาจับขจีนุช
ขจีนุชนั่งคุยกับไพศาลอย่างเศร้าสร้อย เล่าว่าตัวเองกำลังจะแต่งงาน
“แต่แม่กลับมารู้ทีหลังว่าไพศาลเขาไม่ได้คิดจะทำร้ายชาติเลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่คบใครอยู่ นี่เป็นแผนของพี่เลี้ยง ที่มาบีบให้แม่รับข้อเสนอ”
ไพศาลปลอบขจีนุช
“ไพศาลเขาเลยให้สัญญา ว่าจะไม่มายุ่งกับแม่อีก แล้วเขาก็ทำตามที่บอกไว้จริงๆ”
ชัชชนม์คาใจจึงถามขัดขึ้นว่า “ถ้าเขาสัญญาอย่างนั้น แล้วทำไมเขายังมาพาแม่ไปอีก”
“แม่เองที่เป็นฝ่ายกลับไปหาเขา”
ขจีนุชผินหน้าไปทางอื่นด้วยความละอายใจ
สาวๆ ทุกคน ยกเว้นชมพู่กับดาว เดินออกมายืนเรียงหน้ากระดานในชุดว่ายน้ำมีผ้าเนื้อบางเบาผูกเอว แนตตี้ร้องถามขึ้นว่า
“มาครบหรือยังคะ”
พุฒิพัฒน์เดินเข้ามาอยู่หลังทีมตากล้อง
ชมพู่ กับ ดาว รีบวิ่งออกมา พุฒิพัฒน์มองชมพู่ชนิดไม่วางตา จนเกรซหันมาเห็นจึงกระแอมเตือน
“อะแฮ่ม”
พุฒิพัฒน์เรียกสติคืนมา วางมาดเข้ม
เกรซเดินเข้าไปหาผู้เข้าแข่งขัน
“ภารกิจแรกก็คือ...” ทุกคนลุ้นฟัง เกรซบอกต่อว่า “โปโลน้ำ”
สาวๆ ถอนหายใจโล่งอก
“เราจะให้เล่นเกมกัน กติกาง่ายๆ แบ่งออกเป็นสองทีม ใครทำโกลได้มากที่สุดชนะ แต่ประเด็นอยู่ที่ผู้แพ้ เพราะทีมที่แพ้ต้องเป็นเวรทำความสะอาดบ้าน 1 สัปดาห์”
ผู้เข้าแข่งขันมองหน้ากันไม่อยากเป็นฝ่ายแพ้
“เอาล่ะค่ะ เดี๋ยววอร์มกันก่อนได้เลยนะคะ” แนตตี้บอก
ฟ้ามองน้ำในสระ แล้วก้มลงมองขาตัวเอง ด้วยสีหน้าหวาดหวั่น
ในที่สุดฟ้าเดินไปหาแนตตี้
“พี่แนตตี้คะ ฟ้าว่ายน้ำไม่เป็น ฟ้าขอไม่ลงนะคะ”
“แต่ฟ้าก็ต้องทำกิจกรรมนี้นะ สระตื้นนิดเดียวเอง ไม่เป็นไรหรอก”
“ค่ะ”
เกรซคุยกับทีมงานอยู่พลางชี้ไปที่ริมสระน้ำ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาหาสาวๆ
“ทุกคน ตอนนี้ก็จะมืดแล้ว เจ้าหน้าที่จะเปิดไฟสปอตไลท์ริมสระ”
เกรซชี้ไปที่สปอตไลท์ตัวใหญ่ที่วางบนพื้นริมสระว่ายน้ำ
“ฉะนั้นทุกคนต้องระวัง อย่าเข้าใกล้เด็ดขาดเพราะมันร้อนมาก ถ้าโดนเข้าผิวจะไหม้ได้เลยนะคะ”
ฟ้ามองแผลตัวเองแล้วมองไปยังดาว คิดแผนร้ายบางอย่างได้
ทางด้านขจีนุชเล่าเรื่องในอดีตให้ชัชชนม์ฟังต่อ จนเห็นเป็นภาพชีวิตเป็นฉากๆ ตอนๆ
“หลังจากเรื่องวันนั้น แม่ก็ไม่ได้บอกอะไรกับชาติ แล้วเราก็แต่งงานกัน”
เริ่มจาก ตอนที่ ขจีนุช กับ ชาติ เดินเล่นกันอยู่ที่สนามหน้าบ้าน
“แล้วแม่ก็มีพุฒิ” เด็กชายพุฒิพัฒน์วิ่งมาหาขจีนุชและชาติ “กับชัช” ตามมาเด็กชายชัชชนม์ที่วิ่งตามมา
“พี่พุฒิรอด้วย”
ชัชชนม์วิ่งเข้ามากอดแม่ ชาติยิ้มมองลูกชายทั้งสองคน
“พุฒิ ชัช ลูก 2 คนเป็นเด็กดีรึเปล่าครับ”
“เป็นครับ” สองพี่น้องรับคำพร้อมเพรียง
“งั้นพ่อก็มีของขวัญจะให้”
ชัชชนม์ กับ พุฒิพัฒน์ร้อง “เย้” ด้วยความดีใจ
“ใครวิ่งถึงบ้านก่อน คนนั้นได้เล่นคนแรก”
ชาติวิ่งนำไป ชัชชนม์วิ่งตาม พุฒิพัฒน์ออกตัววิ่งตามไปติดๆ แต่แล้วจู่ๆ เกิดอาการมึนหัวขึ้นมาอย่างเฉียบพลัน
พุฒิพัฒน์ยืนโงนเงนชั่วขณะหนึ่ง ก่อนจะล้มหงายลงไปที่พื้นอย่างช้าๆ
ขจีนุชตกใจรีบวิ่งถลาเข้าไปดูลูกชายทันควัน
อ่านต่อหน้า 1
มงกุฎริษยา ตอนที่ 16 (ต่อ)
พุฒิพัฒน์ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลทันที เวลานี้เด็กชายนอนอยู่บนเตียงคนไข้
“น้องพุฒิเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดครับ”
ขจีนุชเข่าอ่อน ชาติรีบเข้ามาพยุง ชัชชนม์กอดแม่ร้องไห้สงสารพี่ชาย
“แม่ครับ พี่พุฒิจะเป็นอะไรไหม”
“มีวิธีรักษาไหมครับ” ชาติถามขึ้น
“มีทางอยู่ครับ คือการปลูกถ่ายไขกระดูก จากผู้บริจาคที่มี HLA ตรงกันกับผู้ป่วย 100%” หมอบอก
ชาติรีบอาสา “ผมยินดีบริจาคครับ”
“ปัญหาอยู่ที่ว่า จะหาคนที่มี HLA ที่เข้ากันได้ 100% เป็นเรื่องยากมากครับ เว้นซะแต่ว่า ผู้บริจาค จะเป็นพี่น้องกัน โอกาสก็จะมีมากขึ้น ต้องลองตรวจน้องชัชดูครับ”
ขจีนุชหันมาทางชัชชนม์ “ชัชช่วยพี่พุฒิด้วยนะครับ”
ชัชชนม์ยิ้มให้แม่เป็นคำตอบ
เล่ามาถึงตอนนี้ ขจีนุชก็นิ่งเงียบไปนาน จนชัชชนม์ซักขึ้นว่า
“แล้วตกลงผลเป็นยังไงครับ”
ขจีนุชส่ายหน้า
“ชาติกับแม่เลยลองตรวจดู ซึ่งผลก็ไม่มีใครที่ตรงกับพุฒิเลย แต่เรื่องไม่จบแค่นั้น เพราะผลตรวจมันแสดงข้อมูลว่าชาติกับพุฒิ”
“ทำไมครับ”
ขจีนุช(สาว) ชาติ หมอ
ขจีนุชเล่าว่าเวลานั้นเธอนั่งรอใจจดจ่อหน้าห้องตรวจ จนกระทั่งเห็นชาติเดินออกมาหน้าเศร้าๆ ก็ชักกังวล
“พุฒิไม่ใช่ลูกผม”
ขจีนุชช็อก “อะไรนะคะ”
“หมอเขาสงสัยผลตรวจเลือดของผมกับพุฒิ เพื่อความแน่ใจ ผมเลยตรวจดีเอ็นเอของผมกับพุฒิแล้ว พุฒิไม่ใช่ลูกผม”
ขจีนุชอึ้งไป พูดอะไรไม่ออก
ขจีนุชเล่าเรื่องราวให้ชัชชนม์ฟังต่อว่า
“แม่เลยรู้ทันทีว่าพุฒิคือลูกของไพศาล แม่เลยเล่าทุกอย่างให้ชาติฟังเขาโกรธมาก และห้ามแม่ยุ่งเกี่ยวกับไพศาลอีก แต่แม่ทำไม่ได้”
“ทำไมครับ”
“เพราะทางเดียวที่จะช่วยพุฒิได้ ก็คือต้องได้ไขกระดูกจากคนที่เป็นพี่น้องแท้ๆ กับพุฒิ”
ชัชชนม์ถามนำไป “แม่เลยกลับไปหาเขา”
ขจีนุชพยักหน้า
“เพื่อให้พุฒิได้มีชีวิตรอด แม่จำเป็นต้องเลือกไปอยู่กับไพศาลเพื่อจะได้มีน้องให้พุฒิ”
“พุฒิเขารู้ไหมครับ ว่าแม่ทำเพื่อเขาขนาดนี้”
ขจีนุชส่ายหัว “แม่ไม่อยากให้เขาคิดว่าเพราะเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้บ้านแตก เพราะจริงๆแล้วแม่เองนั่นแหละที่เป็นคนทำทุกอย่างพัง ที่แม่ใจขี้ขลาดยอมไปมีอะไรกับไพศาลตั้งแต่แรก” ขจีนุชระเบิดร้องไห้ออกมาอีก
ชัชชนม์สวมกอดขจีนุช เบื้องแรกขจีนุชตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คุ้นชินอ้อมกอดนี้
“แม่ไม่ผิดครับ แม่ทำดีที่สุดแล้ว”
นั่นแหละขจีนุชจึงกอดตอบชัชชนม์
สองแม่ลูกกอดกันร้องไห้อย่างเต็มรักเต็มคิดถึง
ในขณะเดียวกัน ริมสระน้ำบ้านเพอร์เฟ็กต์เฮ้าส์เย็นนั้น สาวงามบางคนอยู่ในน้ำ บางคนวอร์มร่างกาย บ้างคนนั่งห้อยขาริมสระ โดยฟ้านั้นทาครีมกันแดด ไม่ไกลจากจุดสปอตไลท์มากนัก ดาว และ ชมพู่เดินคุนกันผ่านมา
“จะทาครีมกันแดดทำไม ตอนนี้มันมีแดดไหมนั่นน่ะ” ดาวจงใจเหน็บฟ้า
“ฟ้าจะทำอะไรก็ปล่อยเขาไปเถอะน่า”
ดาวเดินไปหยิบน้ำมาดื่ม ชมพู่ส่ายหัวเอือมที่ดาวหงุดหงิดง่าย เดินไปที่ริมสระอีกมุม
ฟ้าแกล้งตะโกนเรียก “ดาว หยิบน้ำให้ขวดนึงสิ”
พลางฟ้าลอบมองไปดูเกรซ พุฒิพัฒน์ แนตตี้ และลูซี่ ที่กำลังสังเกตการณ์และ ให้คะแนนผู้เข้ารอบ
“นะดาว นะ” ฟ้าจงใจเน้นคำ “มีน้ำใจกับเพื่อนหน่อย”
ดาวหยิบขวดน้ำมาอย่างไม่เต็มใจ แล้วเดินไปหาฟ้า ระหว่างทางที่ดาวจะไปถึงฟ้า จะต้องผ่านสปอตไลท์
ฟ้าลุกเดินไปเจอดาวพบกันครึ่งทางใกล้ๆ สปอตไลท์ ฟ้ามองไปที่พื้น พบว่ามีครีมกันแดดหกอยู่ แต่ดาวไม่ได้สังเกต และเหยียบลงไปที่ครีมตรงพื้นเต็มๆ เท้า จนดาวลื่นเสียหลักซวนเซจะล้ม
ฟ้าอาศัยจังหวะนี้ผลักดาวให้พ้นจากสปอตไลท์ แล้วเอาตัวเองลงไปนอนแทนที่ โดยฟ้าตั้งใจให้ขาตัวเองนาบไปกับสปอตไลท์ และขาของฟ้านาบลงไปจังๆ ซ้ำตรงรอยแผลเดิมที่เคยโดนท่อไอเสียรถมอเตอร์ไซค์ฤทธิ์เฉี่ยว
“โอ๊ย” ฟ้าร้องสุดเสียง
เกรซช็อก “ฟ้า”
ชัชชนม์ กับขจีนุชเดินออกมาเห็นพอดี
“ฟ้า” ชัชชนม์ถลันเข้าไปดูฟ้าอย่างรวดเร็ว
“ขา...ขา...”
ชัชชนม์ช้อนร่างอุ้มพาฟ้าออกไปจากที่เกิดเหตุ ดาวที่ล้มนอนอยู่ใกล้ๆ ช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ พุฒิพัฒน์เข้ามาหาดาวจับตัวดูอาการอย่างห่วงใย
“ดาวโอเคไหม”
ดาวพยักหน้า
ชมพู่มองภาพพุฒิพัฒน์ที่ถูกเนื้อต้องตัวกับดาวโดยไม่ขัดเขิน ด้วยความรู้สึกแปลกๆ
ชัชชนม์อุ้มฟ้าที่ร้องครวญครางตรงไปที่หน้าบ้าน บริเวณขาของฟ้าเห็นเป็นแผลรอยไหม้แดง ฟ้ากัดฟันอดทนอย่างทุกข์ทรมาน
“อดทนไว้นะฟ้า”
รถตู้กองประกวดขับมาจอดรับตรงหน้าชัชชนม์ ทีมงานรีบเปิดประตูให้ ชัชชนม์ส่งตัวฟ้าให้ทีมงานบนรถ แต่ฟ้าบีบมือชัชชนม์กุมไว้ไม่ยอมปล่อย
“โอ๊ย ฟ้าเจ็บ”
ชัชชนม์สงสารฟ้าจับจิต ตัดสินใจขึ้นรถไปด้วยในที่สุด
อ่านต่อหน้า 2
มงกุฎริษยา ตอนที่ 16 (ต่อ)
ฟากสาวๆ ทั้ง 11 คน สวมเสื้อคลุมทับชุดว่ายน้ำ ทยอยเดินกลับจากสระว่ายน้ำ มาที่ห้องแต่งตัว แต่ละนางส่องกระจก รีเช็คหน้าและผมตัวเอง ชมพู่ประคองดาวตามมารั้งท้าย
“โอเคไหมดาว”
“ยังเจ็บข้อเท้านิดหน่อย”
“ตรงนั้นก็ไม่น่าจะลื่นได้เลยเนอะ สงสัยน้ำในสระจะกระเด็นขึ้นมา”
“เหมือนมีคนตั้งใจมากกว่า” ดาวมั่นใจมาก
ชมพู่แปลกใจ “ใครจะทำแบบนั้น”
“ก็คนที่เรียกฉันไปตรงนั้นไง”
พี่เลี้ยง 1 เดินตามเข้ามา
“น้องๆ คะรีบเปลี่ยนชุด แล้วไปเจอกันที่ห้องกินข้าวนะคะ อ้อ ติดไมค์ด้วยนะคะ”
สาวๆ ประสานเสียงรับว่า “ค่า”
พอพี่เลี้ยงเดินกลับออกไป ชมพู่หันมาคุยกับดาวต่อ
“คิดมากไปแล้วล่ะ ถ้าฟ้าจะแกล้งแก แล้วมันจะช่วยแกทำไม ฉันว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะ เดี๋ยวต้องติดไมค์แล้ว ถ้าคนอื่นได้ยินแกพูดแบบนี้มันจะไม่ดี”
ชมพู่เดินไปเปลี่ยนชุด ดาวยังคงครุ่นคิด และคาใจกับเรื่องนี้
ในเวลาเดียวกัน ชัชชนม์ยืนรอฟ้าอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลด้วยสีหน้ากังวล สักครู่จึงหยิบโทรศัพท์มาโทร.หาคิว
“เฮ้ย ไอ้คิว ฉันยังกลับไปไม่ได้ว่ะ ฟ้าเขาขวัญเสียมากเลย ขอให้ฉันอยู่เป็นเพื่อน ถ้าไง แกดูแทนฉันไปก่อนนะ”
คิวคุยโทรศัพท์กับชัชชนม์อยู่ในห้องคอนโทรล
“สบายมาก แกอยู่ดูแลฟ้าเถอะ เออๆ เจอกันพรุ่งนี้”
คิววางสายไป
“แค่ทำหน้าที่ผู้กำกับรายการแค่นี้ จะยากอะไรวะ”
เกรซ พร้อมด้วยพุฒิพัฒน์เดินเข้ามาในห้องทันที
“คิดภารกิจสำรองไว้หรือยัง”
“ครับ” คิวหันมาหาสองคน ด้วยสีหน้างุนงง
“ก็ภารกิจที่สระว่ายน้ำล่มไปแล้ว เราก็ต้องมีภารกิจสำรองสิ” เกรซบอก
“เอ่อ...” คิวอึกอัก
พุฒิพัฒน์ถามด้วยสีหน้าร้อนรนใจ “ผู้กำกับรายการอยู่ไหน”
“ไปส่งฟ้าที่โรงพยาบาลครับ ผมอยู่คุมแทน...เอ่อ...”
คิวเจอสายตาอำมหิตของพุฒิพัฒน์ก็หน้าเสีย ลนลานหันไปคว้าสคริปต์มาเปิดดู
“เดี๋ยวนะครับ ขอผมดูแป๊บนึงนะครับ” คิวไล่ดูในสคริปต์ “หลังภารกิจที่สระๆๆ ก็กินข้าวเย็นครับ”
“กินข้าวเย็น เป็นภารกิจที่น่าสนใจมาก” เกรซประชด
“ขอผมโทรหาไอ้ชัชแป๊บนะครับ”
พุฒิพัฒน์คิดได้ว่าจะทำอะไรแทนดี จึงรีบพูดสวนขึ้นมา “ไม่ต้อง สั่งยกเลิกมื้อเย็นไปเลย”
เกรซ และ คิว มองพุฒิพัฒน์อย่างงงๆ
อีกฟาก ผู้เข้าแข่งขันอยู่ในชุดทำกิจกรรม กางเกงขาสั้น เสื้อโปโลสกรีนโลโก้มิสเพอร์เฟ็กต์ ทุกคนเดินเข้ามาในห้องกินข้าว แต่กลับไม่มีข้าวเย็นวางให้อย่างที่ควรจะเป็น
“เอ้า ให้มาห้องกินข้าว แต่ไม่มีข้าว So unprofessional” เมซี่บ่นบ้าท่าทีหงุดหงิดมาก
“นี่ๆ บ่นเป็นภาษาอังกฤษนี่ คิดว่าคนอื่นจะแปลไม่ออกเหรอ” รุ้งลาวัลย์หมั่นไส้
เมซี่กลอกตาเซ็ง แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ
“แล้วแปลว่าอะไรเหรอคะ” ขนมถาม
รุ้งลาวัลย์อึ้งไป เพราะตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
“ไม่รู้”
พุฒิพัฒน์ กับ เกรซ เดินเข้ามา เกรซเป็นฝ่ายถามขึ้น
“ทุกคน หิวกันหรือยัง”
สาวๆ หันมาหาสองคน พุฒิพัฒน์หันไปทางทีมงานนอกห้องว่า
“ทีมงาน เอาอาหารเย็นวันนี้เข้ามาเลย”
ทีมงานชาย 4 คน ทยอยถือถาดของสดถาดใหญ่ ประกอบไปด้วย เนื้อปลา เนื้อหมู เนื้อไก่ ผักสด ไข่ไก่สด วุ้นเส้น เห็ด ผลไม้สด เข้ามา สาวๆ 11 คน มองหน้ากันงงๆ มีเขียดหัวเราะขึ้นมา
“ทีมงานเล่นมุกด้วยอ่ะ”
ทุกคนมองหน้าเขียดเป็นเชิงปรามให้หุบปาก เพราะไม่มีใครตลกด้วย
“ทุกคนจะได้โชว์ฝีมือการเป็นแม่ศรีเรือน ด้วยการปรุงอาหารจากวัตถุดิบเหล่านี้” เกรซบอก
สาวงามฮือฮาในภารกิจนี้ เกรซเสริมว่า
“แต่ไม่ต้องห่วง เพราะเรามีคุณพุฒิ แขกรับเชิญพิเศษ ที่จะมาช่วยแนะนำ และช่วยเหลือทุกคน”
สาวๆ เซอร์ไพรส์ร้อง “ว้าว” ทั้งแถบ ยกเว้นชมพู่ ที่ทำนิ่งอยู่คนเดียว
ลีน่าทอดสายตาให้พุฒิพัฒน์ขณะถาม “คุณพุฒิทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ เก่งจัง”
“ไม่ค่อยเก่งหรอกครับ แต่ใครชิมแล้วก็ติดใจทุกคน”
ชมพู่มองเหล่ กลอกตาเซ็งปนหมั่นไส้ให้ท่านผอ.
ในห้องครัวบ้านเพอร์เฟ็กต์ตอนนี้ เปลวไฟโหมลุกท่วมกระทะ พุฒิพัฒน์กำลังผัดผักบุ้งไฟแดง สาวๆ มุงดูด้วยความตื่นใจ แทบทุกนางปรบมือให้ ขนาดชมพู่ยังตาค้าง พุฒิพัฒน์แอบยักคิ้วให้ชมพู่
“ผมทำประเดิมจกแรกให้ดูแล้ว ต่อไปเชิญทุกคนลงมือได้เลยครับ”
จากนั้นผู้เข้าแข่งขันทุกคนกรูเข้าไปในครัว จัดการกับอาหารพร้อมกันทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด เพราะสาวๆ ไม่รู้ต้องทำอะไรบ้าง
ลีน่า กับ จอย เอื้อมไปหยิบกระทะพร้อมกัน แล้วดึงแย่งกัน ชมพู่เข้ามาหยุดทั้งคู่ แทรกกลางไปดึงกระทะออกมาจากทั้งสองคน ลีน่ากับจอยเดินแยกกันออกไป
เมซี่ถือแอปเปิ้ลกับมีดไปให้พุฒิพัฒน์ช่วยสอนปอกเปลือก พุฒิพัฒน์สอนให้
ชมพู่หั่นผักอย่างชำนาญ เขียด กับ ขนม เดินเข้ามาดู แล้วปรบมือชื่นชม
รุ้งลาวัลย์ยกหม้อใส่น้ำเดินไปที่เตา สวนกับดาวที่ถือถาดเนื้อสัตว์มา สองสาวเกือบจะชนกัน พุฒิพัฒน์เห็นจะเข้าไปช่วย แต่เมซี่รั้งไว้ถามเรื่องการปอกแอปเปิ้ลต่อ
ระหว่างที่ขนมเอื้อมไปหยิบของบนตู้ที่อยู่เหนือหัวจอย หน้าอกของขนมชนกับหัวจอยจังๆ รุ้งลาวัลย์ไม่ทันระวังเดินชนชมพู่
ลีน่าหันจากอ่างล้างจานชนดาวที่ถือถาดแก้วในมือ จนแก้วตกแตกเสียงดังเปรื่องปร่าง
ทุกอย่างวุ่นวายอลหม่านจนชมพู่ทนไม่ไหว “ทุกคนหยุดก่อน ตอนนี้ครัวเละมากเลย ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปฉันว่าเราไม่ได้กินแน่ เรามาแบ่งหน้าที่กันก่อนไหม”
ทุกคนมองหน้ากัน และสุดท้ายสาวๆ แบ่งหน้าที่กัน ลีน่า จอย อยู่ตรงเขียง คอยหั่นผัก ส่วนเขียด ขนม อยู่ตรงอ่างล้างจ้าน คอยล้างของ รุ้งลาวัลย์ และ ชมพู่ อยู่ตรงเตา ชมพู่ผัดกับข้าวด้วยท่าทีทะมัดทะแมง พุฒิพัฒน์ยืนยิ้มปลื้มชมพู่
เกรซ ยืนดูเหตุการณ์อยู่หลังกล้องกับคิว เห็นทุกอย่าง ผู้จัดการกองประกวดมองชมพู่ด้วยความชื่นชม
ขณะที่ชมพู่ทอดปลาอยู่ พุฒิพัฒน์ขยับเข้าไปใกล้ๆ
“เก่งเหมือนกันนะเรา”
ชมพู่หันมาหาเขาบอกเสียงเรียบ “ตรงนี้ไม่มีปัญหาอะไร คุณพุฒิไปช่วยคนอื่นเถอะค่ะ”
“หรา แล้วทำไมปลาไหม้แล้วล่ะ”
“เฮ้ย” ชมพู่ตกใจรีบพลิกปลา แต่พบว่าปลาไม่ได้ไหม้ “ไม่ได้ไหม้สักหน่อย”
พุฒิพัฒน์หัวเราะชอบใจ ชมพู่มองค้อนอย่างหมั่นไส้
ดาวลอบมอง ชมพู่กับพุฒิพัฒน์ที่ยืนหยอกล้อกันอยู่ ด้วยความรู้สึกหงุดหงิดและไม่ชอบใจ
โต๊ะอาหารปูผ้าเรียบร้อย มีจานอาหารจากฝีมือสาวงามแต่ละคน วางเรียงรายอยู่หลายจาน ทุกคนนั่งล้อมโต๊ะกินข้าว เกรซอยู่หัวโต๊ะ พุฒิพัฒน์นั่งอยู่ด้านขวาของเกรซ ถัดมาเป็นชมพู่ ดาวนั่งตรงข้ามกับพุฒิพัฒน์และชมพู่พอดี
“ทำได้ดีมากทุกคน อาหารออกมาดูสวยงามมาก” เกรซว่า
“ต้องขอชมชมพู่นะครับ ที่จัดการระบบในครัวได้ดี ปรบมือให้ชมพู่หน่อยครับ”
สาวปรบมือให้ชมพู่ เว้นเมซี่ที่ปรบมืออย่างไม่เต็มใจ
ที่ใต้โต๊ะยามนี้ ชมพู่เหยียบเท้าพุฒิพัฒน์เขี่ยอย่างจงใจ พุฒิพัฒน์พยายามเก็บอาการ โดยหันไปยิ้มกัดฟันใส่ชมพู่ เกรซกลัวว่าพุฒิพัฒน์จะทำกิริยาดูออกหน้าออกตาเกินไป
“ทุกคนก็ทำได้ดีด้วยเหมือนกัน ปรบมือให้ตัวเองด้วย” ทุกคนปรบมือ “แต่รสชาติจะเป็นยังไง ต้องพิสูจน์ มาชิมพร้อมกันเลย”
สาวๆ ทุกคนลงมือทาน ดาวมองชมพู่กับพุฒิพัฒน์โดยไม่วางตา
จังหวะหนึ่งพุฒิพัฒน์ทำเป็นทานไป เหมือนไม่สนชมพู่ แต่ใต้โต๊ะพุฒิพัฒน์เอาขาตัวเอง เขี่ยขาชมพู่
ชมพู่รู้มองหน้าเขาอย่างโกรธขึ้ง แล้วทานข้าวไปทำเป็นไม่สนใจ
ชมพู่เตะขาพุฒิพัฒน์ ทั้งสองคนดันขากันไปมา ดาวเห็นผ้าปูโต๊ะ ตรงที่พุฒิพัฒน์กับชมพู่ขยับแปลกๆ เลยแกล้งทำส้อมหล่น
“ขอโทษค่ะ”
ดาวก้มลงไปหยิบส้อม เห็นขาพุฒิพัฒน์กับขาชมพู่ดันๆ เขี่ยๆ กันอยู่ ก็โกรธมากทั้งหวงทั้งหึง ลุกขึ้นยืนทันที ทุกคนหันมามองดาวเป็นตาเดียวกัน
ดาวรีบกลบเกลื่อน “ดาวลืมไปว่าต้องกินยาก่อนอาหาร ขอตัวก่อนนะคะ”
ดาวรีบเดินออกไปโดยเร็วท่ามกลางสายงุนงงของทุกคน
อ่านต่อหน้า 4
มงกุฎริษยา ตอนที่ 16 (ต่อ)
ทางด้านฟ้านั่งอยู่บนเตียงคนไข้ มองดูขาที่มีผ้าพันแผลเรียบร้อยด้วยสีหน้านิ่ง สักครู่จึงเห็นชัชชนม์เดินเข้ามา
“ฟ้ายังเจ็บอยู่ไหม”
ฟ้าทำเป็นเศร้า “ดีขึ้นแล้วค่ะ”
“แต่หน้าฟ้า ไม่เหมือนกับที่พูดเลยนะ”
“คือ...หมอบอกว่า ฟ้าจะเป็นแผลเป็นรอยใหญ่ ถ้าทำศัลยกรรม ก็ต้องใช้เงินมาก แถมอีกนานกว่าจะหาย ฟ้าจะประกวดได้อยู่ไหมคะ”
ฟ้าแสร้งทำเป็นเศร้าแลดูน่าสงสารมากขึ้น และลอบมองท่าทีชัชชนม์ตลอดเวลา เมื่อสบโอกาสก็หยิบมือถือมาเปิดกล้องวิดีโอถ่าย โดยไม่ให้ชัชชนม์เห็น
“ฟ้า แผลที่ขานี่ มันเกิดจากการเสียสละเพื่อช่วยเพื่อน ผมว่าคุณกล้าหาญมากนะ ถ้าเขาจะตัดสิทธิ์คุณ เพราะเรื่องนี้ ผมไม่ยอมแน่ๆ”
ชัชชนม์จับไหล่ฟ้าให้กำลังใจ ฟ้าคว่ำโทรศัพท์ลงให้หันกล้อง มาถ่ายตัวเองกับชัช
“ขอบคุณมากนะคะ คุณเป็นกำลังใจเดียวที่ฟ้ามีในการประกวดครั้งนี้เลยค่ะ”
ชัชชนม์ยิ้มปลอบใจฟ้า
ฝ่ายดาวเดินเข้ามาในห้องอย่างหงุดหงิดงุ่นง่าน ทิ้งตัวลงไปนอนที่เตียงได้สักพัก ก็หยิบมือถือขึ้นมา เห็นเป็นข้อความจากฟ้าก็สะดุ้ง ดีดตัวลุกขึ้นมานั่ง
ดาวเปิดไปดูเห็นรูปชัชชนม์จับไหล่ฟ้าอย่างใกล้ชิด มีข้อความส่งมาด้วยว่า
“ชัชเขาดูแลฉันดีมาก... คงเป็นรางวัลที่ฉันช่วยแกไว้”
ดาวอ่านข้อความอย่างไม่พอใจ แล้วก็นึกวิธีแก้เผ็ดฟ้าได้ เธอกดมือถือทำอะไรบางอย่าง
ฟ้านอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงในพักคนไข้ จนมีเสียงไลน์ดังขึ้น ฟ้าเปิดไลน์ของดาวที่ส่งกลับมาว่า
“ชัชเขาก็ดูแลทุกคนดีหมดแหละจ้ะ” และ “แต่น่าจะดูแลฉันดีเป็นพิเศษกว่าใครนะ”
ฟ้าทิ้งมือถือลงเตียง ยกมือปิดหูตัวเอง ไม่อยากรับรู้ใดๆ ชัชเข้ามาพร้อมรถเข็น
“ฟ้า คืนนี้พักที่โรงพยาบาลนะ” ชัชชนม์เห็นท่าทางฟ้าดูแปลกๆ “ฟ้าเป็นไรหรือเปล่า”
ฟ้าพยายามทำตัวปกติ “เปล่าค่ะ แค่มึนหัวนิดหน่อย”
ชัชชนม์เข้าไปดูฟ้าใกล้ “มีอะไรบอกผมได้นะ”
สองคนอยู่ในระยะประชิด ฟ้ามองชัชชนม์ด้วยสายตาลึกซึ้ง จนชัชชนม์รู้สึกแปลกๆ
“เดี๋ยวผมไปตามหมอดีกว่า”
ฟ้ารีบเรียก พร้อมกับลุกเดินเข้าไปใกล้กว่าเก่า “ชัชคะ”
ชัชชนม์รีบหันมาไม่ทันระวัง ปากจึงชนกับปากฟ้าพอดี
ชัชชนม์ตกใจมากและรู้สึกผิดจริงๆ “ขอโทษครับ! ผมไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะฟ้า ขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ถึงคุณจะตั้งใจทำจริงๆ ฟ้าก็ไม่โกรธหรอก”
“ไม่ๆ ผมไม่ได้คิดจะฉวยโอกาสจริงๆ ฟ้าเป็นเพื่อนผมนะ ผมไม่คิดแบบนั้นกับฟ้าหรอก”
ฟ้าอึ้งไป
“เดี๋ยวผมไปตามหมอให้นะ”
ฟ้าพยักหน้าให้ รู้สึกชาไปทั้งตัว ที่ได้ยินคำพูดนั้นจากปากคนที่เธอหลงรัก
บ้านเพอร์เฟ็กต์เฮ้าส์ที่ใช้เก็บตัวสาวงามตกอยู่ในแสงสลัวยามค่ำคืน
ในห้องนอน 1 ชมพู่ใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้น กำลังสวดมนต์เตรียมเข้านอน ดาวในชุดนอนเสื้อกล้ามกับขาสั้นเดินเข้ามาวางไมค์ไว้หลังกระเป๋าบนโต๊ะ แล้วตรงไปหาชมพู่ที่เตียง
“ตกลงแกกับคุณพุฒินี่มันยังไงกันแน่”
“ดาว” ชมพู่ตกใจที่ดาวถามเรื่องนี้ขึ้นมาตอนนี้
“ฉันเอาไมค์ออกแล้ว ตอบมาสิ แกกับคุณพุฒิชอบกันอยู่ใช่ไหม แล้วแกจะมาบอกว่ารำคาญเขาเพื่ออะไร”
ชมพู่อึดอัดและหนักใจ ส่ายหน้าพลางบอกว่า
“คิดมากไปแล้วดาว ฉันไม่ได้ชอบจริงๆ”
ชมพู่มองดาวนิ่ง ดาวจ้องตาชมพู่ค้นความจริง จนชมพู่หลบตาวูบ หันไปหยิบโลชั่นมาทามือ
“ถ้าแกไม่ได้ชอบเขา งั้นฉันขอนะ”
ชมพู่อึ้งๆ งงๆ “ขอเหรอ”
“ฉันชอบคุณพุฒิ แกช่วยเลิกยุ่ง เลิกเข้าใกล้เขาได้ไหม” ดาวบอกตรงๆ
ชมพู่คิดสักพัก ลอบมองไปทางกล้อง ก่อนจะหยิบโลชั่นยื่นให้เพื่อน บอกเป็นนัย
“ยี่ห้อนี้มันไม่เหมาะกับฉัน ถ้าแกอยากได้ ก็เอาไปเลย”
ลีน่าในชุดนอนลูกไม้เซ็กซี่เดินเข้ามาในห้อง ตรงไปที่โต๊ะเห็นไมค์วางอยู่หลังกระเป๋าก็แปลกใจ
“นี่ไมค์ของใคร”
ดาวรีบเดินไปหยิบไมค์จากลีน่ามาติด “ของฉันเอง ขอบใจนะ”
ก่อนออกจากห้องไป ดาวย้ำคำกับชมพู่อีกครั้ง
“พูดแล้วนะพู่ ว่าจะยกให้ฉัน” แล้วหยิบขวดโลชั่นมา “ห้ามเอาคืนนะ”
ชมพู่พยายามฝืนยิ้มให้ดาว ทั้งที่รู้สึกสับสนในใจอย่างหนัก
รุ่งเช้าดาวยังหลับอุตุอยู่บนเตียง จนได้ยินเสียงฮือฮาของบรรดาสาวๆ ดังมาจากชั้นล่าง ดาวลืมตาตื่นขึ้นมา ลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ
ไม่นานต่อมา ดาวเดินลงมาโถงชั้นล่างเห็นสาวๆ รุมล้อมลีน่าซึ่งถือไอแพดอยู่ในมือ สาวๆ ฮือฮาสิ่งที่ดูในไอแพดกันยกใหญ่
“เสียงดังอะไรกันน่ะ”
ทุกคนหันไปมองดาวแว่บเดียว แล้วหันกลับมารุมดูไอแพดต่อ
“เพจ Missperfectthailand น่ะสิ มีข่าวดังมากเลย มีพูดถึงเธอด้วยนะ” ลีน่าว่า
ดาวเดินไปดู เห็นภาพในเพจขึ้นข่าว “Miss Perfect เกิดเรื่อง ฟ้า ยอมบาดเจ็บเพื่อช่วยเพื่อน”
ดาวเลื่อนดูอีกลิงค์ที่โพสต์ไว้ “ฟ้า งามทั้งกายทั้งใจ ช่วยดาว จนตัวเองขาเหวอะ”
ดาวอ่านข่าวเหล่านี้แล้วอึ้งไป
“ไม่ใช่แค่นั้นนะคะ ดูคอมเมนต์ข้างล่างสิคะ” ลีน่าบอก
ดาวจะรับไอแพดจากลีน่ามาดูให้ละเอียด แต่ถูกชมพู่คว้าไอแพดมาก่อน และบอกว่า
“ไม่มีอะไรหรอก”
เมซี่คว้าไอแพดมาอีกที
“มีสิ มา ฉันอ่านให้ฟัง” แล้วอ่านคอมเมนต์เสียงดัง “สงสารนางฟ้าจัง ช่วยดาว แต่ไม่เห็นดาวขอบคุณเลย” และอีกคอมเมนต์ “นังดาวตัวต้นเหตุ มีสำนึกบ้างไหม”
ลีน่าสะใจเสนอหน้าเข้าไปช่วยอ่าน “ดาวนี่สำออยเนอะ ลำบากพี่ฟ้าเลย”
“นี่ๆ อันนี้ๆ” เมซี่จงใจอ่านอีกอัน “เกลียดดาว ขอให้ตกรอบ ชิ้วๆๆๆๆ”
ชมพู่ชักฉุน “พอได้แล้วล่ะ”
จอยขัดขึ้นว่า “นี่ๆ ใกล้ถึงเวลาประกาศคะแนนโหวตของเมื่อวานแล้ว มาดูกันเถอะ”
ชมพู่เปลี่ยนเรื่อง รีบดึงดาวไปที่โปรเจ็กเตอร์แสดงผลโหวตตรงผนังห้องโถง
โปรเจ๊กเตอร์ฉายแท่งแผนภูมิคะแนน ฟ้าได้คะแนนสูงที่สุด ของดาวกลางๆ ค่อนไปทางท้ายอันดับ ของคนอื่นยังเท่าๆ กัน
“หูย... ดูคะแนนของฟ้าสิ” รุ้งลาวัลย์บุ้ยใบ้ให้คนอื่นดู
“แล้วดูของดาวสิ” ลีน่ารีบซ้ำเติมด้วยสีหน้าและน้ำเสียงอันสะใจ
ดาวอึ้ง ก่อนจะดึงแขนชมพู่ออกไปด้วยกัน
สองสาวอยู่ที่ห้องแต่งตัว ดาวดึงไมค์ออก บอกอย่างมั่นใจด้วยสีหน้าเคืองแค้น
“เป็นแผนของอีฟ้าแน่ๆ”
ชมพู่ระอาเหลือ “ดาว”
“มันตั้งใจทำให้ฉันล้ม มันจะได้ช่วย แล้วมันก็กลายเป็นฮีโร่”
“แต่มันเป็นอุบัติเหตุ จะมีคนรู้ได้ไงว่าแกจะลื่น”
ดาวนึกย้อนทบทวนเหตุการณ์ดังกล่าว
ในตอนนั้นฟ้าเดินไปเจอดาว พบกันครึ่งทางใกล้ๆ สปอตไลท์ ฟ้าเหล่ไปที่พื้น มีครีมหกอยู่ แต่ดาวไม่ได้สังเกต แล้วเหยียบลงไปที่ครีมตรงพื้นเต็มๆ ดาวลื่นจะล้ม
นึกแล้วดาวยิ่งมั่นใจ “มันรู้ เพราะมันนั่นแหละเป็นคนทำ”
“แกรู้ได้ไง มีหลักฐานเหรอ” ชมพู่ทักท้วง
“ไม่มี แต่ฉันจะหาหลักฐานมาให้ได้”
เพราะมั่นใจว่าฟ้าอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ยิ่งคิดดาวก็ยิ่งแค้นสุดจะประมาณ
อ่านต่อตอนที่ 17
