ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 30
ตัวหนังสือมหึมาเด่นสะดุดตา ข้อความว่า “การประกวดวงดนตรีลูกทุ่ง ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศไทย The ลูกทุ่ง” เขียนติดบนป้ายขนาดใหญ่หลังเวทีการประกวดร้องเพลงหาเงินล้างหนี้ที่ทุกคนรอคอย
แถวด้านหน้าเป็นโต๊ะกรรมการ ถัดไปเป็นที่นั่งคนดู ซึ่งคอลูกทุ่งมาตรึม จัดเต็มทุกที่ การประกวดดำเนินมาได้สักพักแล้ว ตาน้อยเป็นโฆษก
“ผ่านไปแล้ว 5 วง สำหรับการประกวดวงดนตรีลูกทุ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ปีนี้มาจัดกันที่ราชบุรีถิ่นมีโอ่งนะครับ ผู้เข้าประกวดคนต่อไป คนนี้มาเดี่ยวในเพลง จั๊กกิ้มกับต๊กโต นายกล้าหาญ ศิษย์หลวงพ่อ
กล้าในชุดนักร้องลูกทุ่งขึ้นก้าวออกมาร้องเพลง จั๊กกิ้มกับต๊กโต คนร้องกรี๊ด ส่งเสียงเชียร์ดังลั่น
หลวงพ่อที่นั่งดูอยู่กับเอี้ยง ตรงมุมวีไอพีส่ายหัว ส่วนเอี้ยงขยับเต้นตามจังหวะ
“เพลงอะไรของมันวะ”
ชาวบ้านลุกขึ้นเต้น
เต็นท์สำหรับเตรียมตัวสแตนด์บาย ผู้เข้าแข่ง มีโต๊ะเก้าอี้สำหรับนั่งรอ เหล่านักมวยแต่งตัวเสร็จแล้ว กำลังยืดเส้นยืดสายเหมือนกำลังจะต่อยมวย
เด่นมองหา “เพชรกับพริมไปไหนวะ ใกล้จะตาเราขึ้นแล้วนะเว้ย”
แคน บอก “เห็นว่าไปแต่งตัวอยู่ คงจะเสร็จแล้วมั้ง”
เพชรพาพริมที่แต่งตัวในมาดนักร้องลูกทุ่งสวยพริ้งเดินเข้ามา พริมท่าทางเคอะเขิน กระมิดกระมี้ยน ด้วยไม่มั่นใจ พวกนักมวยมองตาวาว ร้องอู้หูอ้าหาเป็นทิวแถว
“ว้าวๆๆๆ พริม เลิกเป็นนักมวยแล้วไปเป็นนักร้องเหอะ สวยเช้งกะเด๊ะเลย” เด่นยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย
“อย่าทะลึ่งนะ อายจะตายอยู่แล้ว” พริมด่า
เพชรบอก “มาถึงขั้นนี้แล้วยังจะอายอะไรอีก หน้าเวทีคนเป็นร้อยเป็นพันเลยนะ”
“จริงเหรอ ชั้นถอนตัวตอนี้ได้มั้ย” พริมว่า
“โธ่พริม ขึ้นเวทีมวยมาก็ตั้งเยอะแล้ว เวทีลูกทุ่งมันก็เหมือนกันแหละ”
เพชรจับมือพริมปลอบ
“ไม่ต้องตื่นเต้นนะ ชั้นจะอยู่ข้างๆ เธอเอง”
แคนสบช่องแซว “อุ่ยๆๆๆ อยู่ข้างๆ ก็อยู่ข้างๆ ดิ ทำไมต้องจับมือด้วยล่ะ ฮิ้ว”
เด่นเสริม “เค้ากลัวพริมหาย ก็เลยต้องจับไว้”
พวกนักมวยร้องแซว โห่ฮิ้ว กัน เป็นที่สนุกสนาน พริมอายรีบสะบัดมือออก
กล้ายังร้องเพลงอยู่บนเวที ขนุน สำเริง อรชร เอื้อย แฉะ ลูกดอก จริยา ไข่เค็ม เข้าไปกราบหลวงพ่อ
“นมัสการจ๊ะหลวงพ่อ หลวงพ่อส่งไอ้กล้ามันขึ้นประกวดเหรอจ๊ะ”
“ก็เห็นมันบอกว่าอยากร้องเพลงหาเงินมาซ่อมหลังคาโบสถ์ แต่พอเห็นมันร้องแล้ว อาตมาก็ทำใจทนหลังคารั่วต่อไปแล้วล่ะ ทั้งเพลงมีแต่จิ้งจกกับต๊กโต”
ถึงท่อนดนตรีโซโล่
กล้าจัดเต็มมาก “สวัสดีทู้กโคน... ขอเสียงหน้อยเร้ว...”
คนดูชาวบ้านร้องกรี๊ดขานรับ “แอร๊ย”
“วันนี้ กล้าหาญมีของมาฝาก เตรียมรับดีๆ น้า”
กล้าเดินไปหยิบถุงมา ชาวบ้านดีใจไปออรับหน้าเวที
กล้าควักตุ๊กแกกับจิ้งจกโปรยออกไป ชาวบ้านรับมาแล้วกรี๊ดๆๆ โยนต่อไปเป็นทอดๆ กรรมการก็กรี๊ด
พวกสำเริง อรชร แม้แต่หลวงพ่อ ก็กรี๊ด
“จั๊กกิ้มก็คือจิ้งจกส่วนต๊กโตก็คือตุ๊กแก โตมาจนจะแก่เพิ่งรู้ตุ๊กแกก็คือต๊กโต...”
ทุกคนกรี๊ด วิ่งอลวนเป็นที่วุ่นวาย กลายเป็นท่าเต้นประกอบเพลงสุดมันส์
พริมนั่งกังวลอยู่หลังเวที เพชรคอยอยู่ข้างๆ พวกนักมวยโยกตามเพลงต๊กโต
“ท่าทางไอ้กล้าจะร้องมันมาก คนกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เลย”
“ตอนเราร้อง คนจะกรี๊ดอย่างนี้มั้ยเพชร” พริมกังวล
“ไม่แน่เหมือนกันนะพริม แต่ถ้าจะให้ชัวร์เราต้องมีจุดขายให้มันตื่นเต้น”
“อย่างไงละเพชร”
“ก็เช่น จูบกันโชว์คนดู” เพชรยิ้มกรุ้มกริ่ม เจ้าเล่ห์
พริมฟาดโครม “ไปจูบกับไอ้เด่นไอ้แคนนู่น”
“ชั้นล้อเล่นจ้ะ คนกรี๊ดเราอยู่แล้วแหละ เพลงเรามันจะตาย”
แม้นมาศวิ่งถลาเข้ามาหาเพชร
“น้องเพชร... แอร๊ย... หล่อจุงเบย”
“นี่ไงมีคนกรี๊ด 1 คนแล้ว” เพชรว่า
“น้องเพชรจ๋า ทำเต็มที่นะลูกพี่แม้นมาศเชียร์สุดใจขาดดิ้นสิ้นชีพเลยจ้ะ”
ปลัดขิกแต่งตัวมาดนักร้องลุ่งทุ่งบอกให้รู้ว่า กรูแข่งด้วย เดินกร่างเข้ามา
“แม้นมาศ! จะเชียร์ชั้นหรือเชียร์ไอ้เพชร”
“แหม ชั้นก็เชียร์ทุกคนนั่นแหละ แต่เชียร์น้องเพชรมากหน่อย ฮิๆ”
เพชรงง “คุณปลัด นี่คุณก็ลงประกวดด้วยเหรอ”
พวกนักมวยมาสมทบ
“ทำไม เค้าไม่ได้ห้ามคนเป็นปลัดประกวดซะหน่อย ชั้นก็อยากได้เงินรางวัล 5 ล้านบาทเหมือนกันนี่ แล้วชั้นก็รู้สึกว่า ชั้นจะมีแววชนะซะด้วยสิ ฮ่าๆๆๆ”
“อย่ามั่นใจนักเลยคุณปลัด ดูหางเครื่องชั้นซะก่อน”
พวกนักมวยทำหน้าท้าทาย เบ่งกล้ามโชว์
“ฮ่าๆๆๆ” ปลัดนับจำนวน “ทำไมน้อยจังละไอ้หนุ่ม ชั้นน่ะจ้างหางเครื่องสาวๆ นุ่งสั้นๆ มาตั้ง 50 คน ตอนนี้เอารถ 10 ไปขนมาอยู่ เสื้อผ้าก็ยิ่งใหญ่อลังการดาวล้านดวง ของแกน่ะชิดซ้าย ฮ่าๆๆๆๆ ขอตัวไปซ้อมรับเงินรางวัลก่อนนะ”
ปลัดเดินกร่าง หัวเราะเยาะออกไป
“สู้ๆ นะเพชร พี่เชียร์เพชรอยู่นะ”
เสียงปลัดแหลมเข้ามา “แม้นมาศ”
แม้นมาศรีบตามปลัดออกไป
“เพชร เอาไงดี ถ้าไอ้ปลัดมันขนคนมาเยอะขนาดนั้น เราแพ้แน่เลย” พริมเลยเครียดหนัก
ทุกคนเครียดตาม
“ไม่เป็นไรทุกคน เราซ้อมมาอย่างดีที่สุดแล้ว เราทำเต็มที่ก็แล้วกัน ผลออกมายังไงก็คงต้องยอมรับ”
เพชรปลอบลูกทีม
อ่านต่อหน้า 2
ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 30 (ต่อ)
น้อยขึ้นมาบนเวทียืนคู่กับกล้า คนดูด้านล่างเวทีเริ่มเข้าสู่ความสงบ
“เรียกเสียงกรี๊ดได้ท่วมท้นเลยนะครับ สำหรับผู้เข้าประกวดคนที่ 6 คุณกล้าหาญ ศิษย์หลวงพ่อ มีอะไรจะกล่าวกับคนดูหน่อยมั้ยครับ”
“ต้องขอบคุณแฟนเพลงทุกท่านนะครับ ที่ช่วยกันกรี๊ดให้กระผม หวังว่าเมื่อคณะกรรมการได้ยินแล้ว ก็คงจะให้คะแนนกระผมมากเท่ากับเสียงกรี๊ดนะขอรับกระผม”
“เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าไอ้กล้า ที่เค้ากรี๊ดเค้าไม่ได้ชื่นชม เค้ากลัวตุ๊กแก ลงไปได้แล้ว”
กล้ายิ้มร่าลงเวทีไป
“และลำดับต่อไป เราได้รับเกียรติจากผู้เข้าประกวดกิตติมศักดิ์ คุณปลัดขิก โอฬาริกมหึมา จะมาในเพลง...”
ปลัดขิกโผล่หน้ามาข้างเวที เรียกตาน้อยไว้
“อย่าเพิ่งๆ”
“ขอเวลานอกสักครู่นะครับ”
น้อยไปหาปลัด
“มีอะไรหรือครับคุณปลัด”
“หางเครื่องชั้นยังไม่มา หยุดการประกวดก่อนแป๊บนึง”
น้อยรีบกลับไปประกาศหน้าเวที
“ต้องขออภัยท่านผู้ชมและคณะกรรมการนะครับ เกิดการผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย ขอพักการประกวดแป๊บนึงครับ”
คนดูมองหน้ากันงง ไรว้า...
เพชร พริม และทีมนักมวย รอขึ้นโชว์กันอยู่ ปลัดขิกเดินโทรศัพท์เข้ามาอย่างเครียด แม้นมาศเดินตาม
“เฮ้ย พวกหางเครื่องอยู่ไหนแล้ววะ ถึงคิวชั้นต้องขึ้นประกวดแล้วนะโว้ย ห๊า...รถคว่ำ ขับยังไงให้รถคว่ำ”
น้อยเข้ามา
“คุณปลัดครับ กรรมการบอกว่าถ้าไม่ขึ้นร้องตอนนี้จะตัดสิทธิ์แล้วนะครับ”
ปลัดวางสาย “จะร้องยังไงล่ะหางเครื่องตกคูกันไปหมดแล้ว”
“แปลว่าจะไม่ร้องแล้วใช่มั้ย”
“ร้องสิ” ปลัดขิกหันไปทางเมียแก่ “แม้นมาศ ไปเปลี่ยนชุดหางเครื่องเดี๋ยวนี้”
“ว้าย จะดีเหรอ”
“เร็วเข้า”
น้อยกับปลัดออกไปเตรียมตัวข้างเวที
เพชรดีใจ “โชคเข้าข้างเราแล้วพริม”
แม้นมาศยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่ใช่โชคหรอกจ้ะ ชั้นเป็นคนโทร.บอกให้โชเฟอร์ขับรถตกคูไปเองแหละ คริๆ”
พริมงง “อ้าว ทำไมล่ะจ๊ะ”
“ก็ชั้นอยากให้เพชรชนะนี่จ๊ะ จะได้มีบ้านมีช่องอยู่ แล้วก็กลับไปทำคณะลิเกซะที ชั้นอยากดูลิเกคณะเพชรสำเริงจะแย่แล้ว คิดถึงเสียงหวานๆ ของน้องเพชรจ้ะ”
ปลัดเริ่มโมโห “แม้นมาศ ทำอะไรอยู่”
“จ้าๆ ไปแล้วจ้า”
เพชร พริม และพวกนักมวยดีใจกันใหญ่
น้อยยืนอยู่บนเวที ดำเนินรายการต่อ
“และต่อไปนี้ เชิญท่านพบกับ ผู้เข้าประกวดหมายเลข 7 คุณปลัดขิก โอฬาริกมหึมา จะมาพร้อมกับคณะหางเครื่องที่อลังการไม่แพ้นามสกุล ท่านจะมาในเพลง เมียพี่มีชู้”
ปลัดขิกออกมา พร้อมด้วยแม้นมาศที่ใส่ชุดหางเครื่องสไตล์นางโชว์กะเทยมีขนนกเป็นแผงคอออกมาคนเดียว
คนดูงง เช่นเดียวกะแฉะและพวก “ไหนว่าหางเครื่องยิ่งใหญ่อลังการไง ทำไมออกมาคนเดียว”
“ที่ว่ายิ่งใหญ่น่ะ ชั้นว่าเป็นตูดมากกว่า ฮ่าๆๆ” จริยาสะใจ
ปลัดเริ่มร้องเพลง แม้นมาศพยายามเต้นโจ๊ะๆ มันสุดฤทธิ์อยู่คนเดียว ชาวบ้านเซ็งๆ
ระหว่างนี้รักษ์เดินเข้ามาหน้าเวที สอดตามองหา เมื่อเจอพวกลิเก กับพวกค่ายมวยก็เข้าไปหา ตรงนั้นกล้า กะเอี้ยงมาสมทบยืนดูด้วยกัน
“นมัสการจ้ะหลวงพ่อ”
ทุกคนดีใจทักรักษ์กันเกรียวกราว เริ่มจากหลวงพ่อ
“อ้าว กลับมาแล้วเรอะ”
“จ้ะ กลับมาเชียร์เพชรนี่แหละจ้ะ”
“ใกล้จะตาพี่เพชรกับพี่พริมขึ้นร้องแล้วล่ะจ้ะ ต่อจากคุณปลัดนี่แหละ” ขนุนบอก
“หา พริมก็ร้องด้วยเหรอ แล้ว” รักษ์มองอรชรอย่างเกรงๆ “ทำไมน้าอรถึงยอม...”
สำเริงยิ้มๆ “เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง เรื่องมันยาว”
อรชรเขินๆ
อ่านต่อหน้า 3
ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 30 (ต่อ)
พริมออกอาการประหม่าหนักมาก ถึงขั้นมือไม้สั่น เพชรดูออก แต่พูดให้เป็นเรื่องตลก
“หนาวเหรอพริม”
“ยังจะพูดเล่นอีก ชั้นกลัวร้องผิด เต้นผิด เดินชนกัน ตกส้นสูง ตกเวที โอ๊ย สารพัดสารเพ”
เพชรจับมือพริมมากุมไว้
“พริม เชื่อใจชั้นสิ ชั้นอยู่ข้างๆ เธอตลอดไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก เหมือนตอนที่ชั้นขึ้นชกครั้งแรกกับไอ้จีบัน ชั้นก็ตื่นเต้นเหมือนกัน แต่พอชั้นคิดว่ามีคนเชียร์เราอยู่ตั้งเยอะ ยิ่งเวลาหันไปแล้วเห็นเธออยู่ข้างเวที ชั้นก็ยิ่งอุ่นใจ ความกลัวมันก็หายไปหมดเลย”
พริมฮึด หายใจลึกๆ ยิ้มออกมาได้
เสียงตาน้อยแว่วเข้ามา
“จบไปแล้วนะครับ กับเพลงเมียพี่ชู้ จากคุณปลัดขิกและภริยา เป็นการแสดงที่น่ารักมากๆ ครับ”
“ไปกันเถอะพริม ถึงตาเราแล้ว”
เพชรจับมือพริมลุกขึ้น แล้วหันไปทางพวกนักมวย “พวกเรา มารวมพลังกันหน่อยซิ”
ทุกคนเอามือมารวมกันตรงกลาง
“ศ.อรชร สู้…สู้…สู้...สู้...เฮ้!”
น้อยทำหน้าที่โฆษกประกาศอยู่บนเวที
“และทีมสุดท้าย ที่จะมาชิงเงินรางวัล 5 ล้านบาทในการประกวด เดอะลูกทุ่ง ได้แก่ ทีม... ศ.อรชร วันนี้เค้าไม่ได้จะมาชกมวย แต่จะมาร้องเพลงแล้วก็เต้นกันให้มันสุดติ่งกระดิ่งแมว ในเพลง...ชู้ทางไลน์!”
คนดูกรี๊ดกร๊าด เชียร์กันเสียงดัง แม้นมาศกับปลัดออกมาดูด้วย
เสียงดนตรีเร้าใจดังกระหึ่มขึ้น เพชร พริม และนักมวยออกมาร้อง เต้น พริมร้องเต้นอย่างมั่นใจ สบตากับเพชรไปมา คนดูข้างล่างเต้นตามกันอย่างเมามันส์ สนุกสนานมาก
ขนุนจับคู่กับรักษ์ สำเริงจับคู่เต้นกับอรชร เอื้อยจะเต้นกับลูกดอก แต่ลูกดอกหนี แฉะเลยเสียบแทน
เพชร พริม และนักมวย เต้นกันแข็งแรงแต่สนุกสนานมันส์มาก จนจบเพลง
คนดูกรี๊ดกร๊าด ปรบมือสนั่นหวั่นไหว
น้อยขึ้นมาบนเวทีหลังการแสดงจบลง
“ขอเสียงปรบมืออีกครั้งให้กับความมันระดับพระกาฬของ ทีม ศ.อรชร”
ผู้คนปรบมือโห่ร้อง
“ขอสัมภาษณ์นักร้องหน่อยดีกว่า สำหรับเพชรเนี่ย เราก็เห็นว่าเป็นลิเก ไอ้เรื่องร้องๆรำๆมันก็เห็นอยู่บ่อยแล้ว แต่หนูพริมเนี่ยสิ ไปยังไงมายัง”
“เอ่อ...ก็เพชรเค้าชวน ชั้นก็แค่มาช่วยเฉยๆ อ่ะจ้ะ”
“พริมเค้าเป็นคนใจดีจ้ะ เห็นใครเดือดร้อนก็ต้องยื่นมือเข้าช่วย แล้วน้าอรชรก็ยิ่งใจดีใหญ่เลยนะจ๊ะ อนุญาตให้นักมวยมาเป็นหางเครื่องให้ชั้นด้วย”
“แต่เท่าที่รู้มาเนี่ย แม่อรชรเค้าเกลียดพวกลิเกจะตายไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมงานนี้กลับมาดีกันได้” น้อยซัก
“อ๋อ เรื่องมันนานมาแล้วจ้ะ ตอนนี้พ่อกับน้าอรดีกันแล้ว แล้วก็... กลับมาเป็นแฟนกันแล้วจ้ะ ไม่เชื่อหันไปดูสิจ๊ะ”
เพชรชี้ไปที่อรชรกับสำเริงยืนเคียงคู่กัน ชาวบ้านโห่ฮิ้ว สำเริงยิ้มแก้มปริ อรชรเลิกลัก ทำหน้าไม่ถูก
“เฮ้ย บ้าเหรอไอ้เพชร ไม่ใช่ ไม่ได้เป็นแฟนกัน เปล่านะ”
อรชรปฏิเสธกับชาวบ้านพัลวัน ที่พากันยิ้มแซว
“เอ้าๆๆ จะเป็นหรือไม่ได้เป็นก็ต้องรอดูกันต่อไป แล้วเพชรกับพริมล่ะเป็นแฟนกันรึเปล่า” น้อยถามอีก
“เปล่าจ้ะ ไม่ได้เป็น แค่มาร้องเพลงด้วยเฉยๆ”
“อ้าวเหรอๆๆ แหมก็เห็นเต้นกันซะเข้าขากันเชียว เอาละครับท่านผู้ชม เดี๋ยวขอเวลาคณะกรรมการรวบรวมคะแนนสักครู่นะครับ เราจะประกาศผลผู้ชนะในไม่ช้านี้ล่ะครับ”
กรรมการ 3 ท่านกำลังขะมักเขม้นรวบรวมคะแนนหัวฟู น้อยคอยช่วยดู ระหว่างนี้ปลัดขิกหนีบกระเป๋าถือ ย่องเข้ามาแอบยืนดูอยู่ห่างๆ
ปลัดร้องเรียก “ตาน้อย... ตาน้อย”
“อ้าว คุณปลัด มีอะไรครับ”
ตาน้อยออกไปหาปลัด
“รู้ผลรึยัง ตกลงใครชนะ”
“ยังรวมคะแนนไม่เสร็จเลยครับ แต่ก็เดาไม่น่ายากนะครับ”
“อย่าบอกนะว่า ทีมไอ้เพชร”
“มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ จัดมาเต็มซะขนาดนั้น”
“ตาน้อยช่วยอะไรชั้นหน่อยสิ”
“ช่วยอะไรครับ”
“ช่วยให้ชั้นชนะที”
“ช่วยไม่ได้หรอกครับ ผมไม่ได้เป็นคนตัดสิน”
“เดี๋ยวชั้นเขียนเช็คให้ 4 ใบ เอาไปให้กรรมการคนละใบ ตาน้อยเองใบนึง จะเอาเท่าไหร่ล่ะ”
น้อยส่ายหัว “โอย รับไม่ได้หรอกครับ อย่างนี้มันโกงนะครับ”
“แสนนึงเอามั้ย”
“เออ...น่าสน”
ปลัดควักสมุดเช็คออกมาเขียนเช็คให้
อ่านต่อหน้า 4
ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 30 (ต่อ)
ทุกคนรอการประกาศรางวัล กรรมการ 3 ท่านเดินยิ้มเข้ามานั่งประจำที่ น้อยเดินถือผลประกวดยิ้มขึ้นเวที พวกเพชร พริม นักมวยลุ้นข้างล่างเวที ปลัดยิ้มกรุ้มกริ่ม แม้นมาศอยู่ข้างๆ
“และเวลาที่ทุกท่านรอคอยก็มาถึงแล้วครับ ผู้ที่ได้รับรางวัลชนะเลิศการประกวด เดอะลูกทุ่ง เป็นเงิดสด 5 ล้านบาท ได้แก่...” ตาน้อยวางมาด เว้นวรรคให้ชวนลุ้น
เสียงดนตรีตื่นเต้น ชาวบ้านลุ้นขี้แทบแตก เยี่ยวแทบราด พวกลิเกกะพวกนักมวยลุ้นจัด ทุกคนตะโกนเชียร์
“เพชร พริม!...เพชร พริม!...เพชร พริม!...เพชร พริม!”
“ได้แก่ คุณปลัดขิก โอฬาริกมหึมา ขอเชิญคุณหญิงพวงย้อย ขึ้นมอบรางวัลด้วยครับ”
ปลัดร้องดีใจ ฝากกระเป๋าถือไว้ที่แม้นมาศ แล้วรีบขึ้นเวทีไปรับรางวัล คุณหญิงพวงย้อยขึ้นไปมอบป้ายเงินสด 5 ล้านบาท
ทุกคนเหวอ งง แล้วเริ่ม โห่ โวยวาย
ชาวบ้าน1 ด่า “กรรมการหูหนวกตาบอดรึไง โห่ย”
ชาวบ้าน2 ก็ ด่า “โกงกันรึเปล่าเนี่ย”
ชาวบ้าน 3 ด่าดังๆ “กรรมการไม่ยุติธรรม!”
พวกสำเริง กับอรชรหน้าเสีย
เพชร พริม และทีมนักมวยก็หน้าเสีย
“ไม่เป็นไรนะพริม เราทำเต็มที่แล้ว”
คุณหญิงพวงย้อยมอบป้ายเงินสดให้ปลัด ยิ้ม ถ่ายรูป
แม้นมาศรู้สึกขัดใจ แอบเปิดกระเป๋าปลัดขิกดู พบว่าสมุดเช็คถูกฉีกออกไป
“เช็คถูกฉีกออกไปตั้ง 4 ใบ มันเอาเงินไปให้ใครวะ”
แม้นมาศเห็นกระเป๋าคุณหญิงพวงย้อยวางที่เก้าอี้ จึงย่องไปเปิดดู เจอ เช็ค 1 แสนบาท
แม้นมาศตะโกนสุดเสียง “ทุกคน! อีตาปลัดมันติดสินบนกรรมการ!”
แม้นมาศชูเช็คขึ้นโชว์ให้ทุกคนดู ตาน้อย ปลัดขิก คุณหญิงพวงย้อยตาเหลือกตกใจ
พวกสำเริงกับอรชรรีบไปดู กรรมการอีก 2 คนหน้าตื่น
“จริงด้วย นี่เพิ่งเซ็นเมื่อกี้เลยนี่” รักษ์บอกคนอื่นๆ
ขนุน แฉะ ลูกดอก รีบค้นตัวกรรมการอีก 2 คน
ตาน้อย ปลัด และคุณหญิง หน้าตื่น พิรุธชัดแจ้ง
ขนุนโชว์เช็คให้ดู “กรรมการคนนี้ก็ได้เหมือนกัน”
รักษ์โชว์เช็คอีกใบ “คนนี้ก็ได้”
เสียงชาวบ้านโห่เสียงดังลั่น เอาของปาใส่กรรมการ และปาไปบนเวที แต่ละคนหลบกันวุ่นวายไปหมด
ถัดมา น้อย ปลัด กรรมการ 3 ท่าน นั่งหน้าสลด หลวงพ่ออบรมชุดใหญ่
“ไม่คิดเลยว่าในวัดในวาจะมาเกิดเรื่องแบบนี้ได้ ตาน้อยก็เป็นคนธรรมะธรรมโมแต่พอเห็นเงินเข้าหน่อยก็หน้ามืดตามัว”
“ขอโทษจ้ะหลวงพ่อ ชั้นก็แค่อยากได้เงินมาซ่อมหลังคาโบสถ์ก็เท่านั้นเอง”
“เงินบาปเอามาซ่อมโบสถ์มันจะดีเหรอตาน้อย คุณปลัดก็เหมือนกัน มีเงินเยอะมันก็ดีอยู่หรอก แต่เอาเงินไปทำเรื่องดีๆ จะดีกว่านะ”
“ขอโทษจ้ะหลวงพ่อ ผมสำนึกผิดแล้ว” ปลัดบอก
“กรรมการก็เหมือนกัน เค้าอุตส่าห์ให้เกียรติเลือกเรามาเป็นกรรมการแล้ว เราก็ต้องให้เกียรติตัวเองด้วย อย่าเสียศักดิ์ศรีเพราะเห็นแก่กินสินบาทคาดสินบนเลย” หลวงพ่ออบรม
กรรมการ 3 คนยกมือธุ
“งั้นเดี๋ยวชั้นไปประกาศผลการประกวดอันจริงก่อนนะ ป่านนี้คนดูบ่นแย่แล้ว”
ปลัดไม่สำนึกดังพูด และยังแค้นอยู่
ขนุน รักษ์ สำเริง อรชร เอื้อย แฉะ ลูกดอก จริยา ไข่เค็ม หลวงพ่อ ปลัด แม้นมาศ กล้า เอี้ยง กรรมการ 3 ท่าน ชาวบ้านทุกคนกำลังรอลุ้นผลการตัดสิน ตาน้อยเดินขึ้นมาบนเวทีพร้อมผลการตัดสินใหม่
“ต้องขออภัยทุกท่านมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับกับเหตุการณ์วุ่นวายเมื่อสักครู่ และตอนนี้ผลการตัดสินที่บริสุทธิ์ยุติธรรมก็อยู่ในมือผมแล้ว”
ทุกคนลุ้นขี้เยี่ยวแทบราด
“และผู้ที่ชนะเลิศการประกวด เดอะลูกทุ่ง ได้แก่ คราวนี้ไม่ผิดแน่ครับ ทีม ศ.อรชร”
ทุกคนกรี๊ดกร๊าดดีใจกระโดดโลดเต้นกอดกันไปมา
เพชรจับมือพริมพากันขึ้นไปรับรางวัล, พวกนักมวยแห่ขึ้นไปด้วย คุณหญิงพวงย้อยมอบป้ายเงินรางวัล มีคนถ่ายภาพ
“เราทำสำเร็จแล้วนะพริม” เพชรตะโกนลงไปตรงสำเริงอยู่ “พ่อจ๋า หนูทำสำเร็จแล้ว”
ทุกคนยิ้มแย้มดีใจ
ปลัดยังหน้าตาหงุดหงิดงุ่นง่าน รักษ์มองเหล่
“คุณปลัดครับ เตรียมโฉนดที่ดินไว้ให้พร้อมนะครับ เรากำลังจะเอาเงินไปไถ่บ้านของเราคืน”
พวกลิเกมองยิ้มเยาะปลัดขิกอย่างสะใจ
ปลัดคุมแค้น ลอบยิ้มร้าย ข้ามีแผนชั่วอื่นอีกว๊อย!
อ่านต่อตอนที่ 31 อวสาน
