เมียเถื่อน ตอนที่ 30
ต่อศักดิ์ช่วยฟ้าสางรับปรีดามาอยู่บ้าน ปรีดานอนหลับอยู่บนเตียง ต่อศักดิ์รอจังหวะอยู่ รีบกระซิบบอก
"ต่อดีใจกับฟ้าเรื่องอาปรีดานะครับ"
"ฟ้าก็ต้องขอบคุณต่อที่ช่วยเหลือตลอดนะคะ"
"ปล่อยให้คุณอานอนพักเถอะครับ ผมมีเรื่องอยากบอกฟ้า"
มุมด้านนอกบ้านเช่า ฟ้าสางคุยกับต่อศักดิ์ที่ดึงมือฟ้าสางไปกุมไว้พร้อมจ้องตา
"ต่อรักฟ้า ต่ออยากดูแลฟ้าตลอดไป เราเป็นแฟนกันนะครับ"
ฟ้าสางดึงมือจากการจับของต่อศักดิ์อย่างสุภาพพร้อมกับบอกด้วยเสียงอ่อนโยน
"ฟ้าขอบคุณต่ออีกครั้งที่ดีแล้วก็รักฟ้า แต่ฟ้าคงไม่มีสิทธิ์ที่จะมีใคร เพราะตอนนี้ฟ้ากำลังท้อง..."
ต่อศักดิ์อึ้งเมื่อได้ยินความจริงจากปากของฟ้าสาง
ฟ้าสางพูดกับต่อศักดิ์อย่างไม่ปิดบังด้วยเสียงเบาแต่มั่นคง
"แม้ลูกจะไม่มีพ่อ แต่ฟ้าก็พร้อมจะเป็นทั้งแม่ทั้งพ่อให้ลูก"
ต่อศักดิ์ตัดสินใจเด็ดขาดดึงมือฟ้าสางมาบอกอีกครั้ง
"ต่อจะเป็นพ่อให้ลูกฟ้าเอง แต่งงานกับต่อนะฟ้า แต่งแค่ในนามก็ได้ ต่อจะรอว่าฟ้าพร้อมเมื่อไหร่เราค่อยเป็นสามีภรรยากันจริงๆ นะครับฟ้า"
ฟ้าสางจับมือต่อศักดิ์กุมไว้แน่นๆ แล้วบอกด้วยเสียงเด็ดขาด
"อย่าเลยค่ะ ฟ้ารู้ดีว่าจะไม่มีวันนั้น เพราะฟ้าคงรักใครไม่ได้อีกแล้วค่ะ"
ต่อศักดิ์ได้ยินอย่างนั้นก็รู้ตัวว่าคงเป็นได้แค่เพื่อนฟ้าสางเท่านั้น
หลายวันต่อมา ที่กรุงเทพฯ เขต บดินทร์ พาบัญชามาตรวจ โดยไม่รู้ว่าเป็นหมอและโรงพยาบาลเดียวกันกับปรีดา
"คุณบัญชาลองขยับมือให้หมอดูหน่อยสิครับ"
บัญชานั่งอยู่บนรถเข็นพยายามจะขยับมือ แต่ก็ยังทำไม่ค่อยได้
บดินทร์กับเขตมองบัญชาให้กำลังใจ
"ค่อยๆ ครับอา"
บัญชาเลยพยายามอีกครั้ง มือเริ่มกระดิกได้ บดินทร์กับเขตหันไปจับมือบัญชาดีใจ
"เยี่ยมมากครับ พ่อ"
"หมอดีใจด้วยครับ เดี๋ยวหมอนัดคราวหน้า หากอาการดีขึ้นอย่างนี้ ต่อไปก็คงเริ่มทำกายภาพบำบัดได้"
"อาจะเดินได้อีกครั้งใช่มั้ยครับ หมอ"
หมอสัญญายิ้มแล้วคิดถึงเคสของปรีดา
"มีโอกาสสูงมากครับ ขนาดคนไข้บางรายเป็นเจ้าชายนิทรานอนอยู่เป็นปีๆ ยังพูดได้ ตอบสนองได้ เพราะมีกำลังใจจากญาติครับ"
เขตคิดตามแล้วก็คิดถึงเคสปรีดาเหมือนกัน
"เหมือนพ่อของฟ้าสาง"
เขต บดินทร์พาบัญชากลับออกไป อีกมุม ฟ้าสางพาปรีดานั่งรถเข็นเข้ามาตรวจเช่นกัน คลาดกันแป๊บเดียว
ในห้องตรวจหมอสัญญา...ฟ้าสางยกมือไหว้ หมอรับไหว้แล้วมองไปที่ปรีดา
"คุณปรีดาหน้าตาสดใสขึ้นนะครับ"
ปรีดาพยายามพูด...
"เพราะลูก...ฟ้า"
ฟ้าสางดีใจที่พ่อพูดได้ชัดและมากขึ้น เธอจับมือพ่อไว้
"พ่อจ๋า"
อ่านต่อหน้า 2
เมียเถื่อน ตอนที่ 30 (ต่อ)
วันใหม่ เขตมาทานอาหารกับลูกค้าในร้านอาหารไทยของตวงพร
"พอดีผมชอบทานอาหารไทยร้านนี้ รสชาติดี ขนมไทยๆ ก็อร่อย หาชิมที่ไหนไม่ได้ก็ต้องมาร้านนี้ครับ" ลูกค้าบอก
"ครับ ผมก็ชอบทานอาหารไทย"
ผ่านเวลา พนักงานเสิร์ฟหญิงยกขนมบุหลันดั้นเมฆออกมาเสิร์ฟ
"ขนมบุหลันดั้นเมฆ คุณเขตเคยเห็นมั้ยครับ"
เขตมองขนมบุหลันดั้นเมฆแล้วคิดถึงฟ้าสางทันที
เขตไม่ตอบลูกค้าแต่หยิบจานขนมบุหลันดั้นเมฆลุกพรวดเดินเข้าไปถามตวงพร เจ้าของร้านที่เคาน์เตอร์ทันที
"ขอโทษนะครับ ผมอยากทราบว่าขนมบุหลันดั้นเมฆของที่ร้าน แม่ครัวที่นี่ทำเองเหรอครับ"
"ไม่น่าเชื่อว่าคนรุ่นใหม่จะรู้จัก อร่อยมั้ยคะ"
"อร่อยครับ"
"เราสั่งมาจากเจ้าประจำน่ะค่ะ"
"ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป ผมอยากทราบว่าคนทำอยู่ที่ไหน คือ พอดีอยากจะติดต่อสั่งทำพิเศษน่ะครับ"
ตวงพรยอมบอกอย่างภูมิใจบวกอยากช่วยให้ฟ้าสางมีรายได้ด้วยเลยไม่ปิดบัง
"อ๋อ เป็นเพื่อนของน้องชายดิฉันเองค่ะ ชื่อน้องฟ้าสาง"
เขตได้ยินชื่อฟ้าสางก็ตัวชาดีใจตื่นเต้น
"ฟ้าสางจริงๆ ด้วย"
"คุณรู้จักหรือคะ ฟ้าสางเป็นเด็กกตัญญูด้วยนะคะ ทำขนมขาย เลี้ยงพ่อที่ป่วย..."
"ใช่ครับ คนดีอย่างนี้น่าสนับสนุนมาก"
"อันนี้เป็นที่อยู่น้องฟ้าสางค่ะ"
เขตรับมาแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ
"ขอบคุณมากครับ"
เขตไม่สนใจลูกค้าถลาวิ่งออกไปนอกร้าน
ที่นอกร้านฟ้าสางกำลังหิ้วถุงขนมจะมาส่งเพิ่ม พอเห็นเขตวิ่งออกมาก็รีบหลบทันที
"คุณเขต"
เขตจอดรถแล้วเดินหาห้องเช่าของฟ้าสางตามที่อยู่... ฟ้าสางลงจากรถมอเตอร์ไซค์แล้วรีบเดินหลบเขตเข้าบ้านเช่าไป
ปรีดานั่งอยู่บนรถเข็นพอเห็นฟ้าสางกลับบ้านมาอย่างรีบร้อนก็สงสัย
"ฟ้า...มี… (อะไร)"
ฟ้าสางให้สัญญาณพ่อให้หยุดพูด ปรีดาเลยหยุดพูดแต่ก็ยังถามด้วยสายตา…
เขตเดินมาถึงหน้าห้องเช่าของฟ้าสาง...ก้มลงมองที่อยู่เห็นว่าใช่ เขตเลยเคาะประตูห้องเช่า
"ฟ้า ฟ้าครับ"
ปรีดาเริ่มเข้าใจว่าฟ้าสางคิดหลบหน้าใครบางคนเพราะนิ่งเฉยไม่ยอมตอบเหมือนไม่มีคนอยู่
ด้านนอกห้องเขตมั่นใจว่าฟ้าสางอยู่เลยเรียกอีกรอบ
"ฟ้า เปิดประตูให้ผมหน่อย ผมเขต เรามีเรื่องต้องคุยกัน นะครับ ฟ้า...ผมขอร้อง"
ภายในบ้านฟ้าสางกำมือแน่นพยายามฝืนความรู้สึกไม่ยอมใจอ่อน
"ฟ้า ถ้าไม่ให้อภัยผมก็น่าจะเห็นกับลูกของเราบ้างนะครับ"
ปรีดาได้ยินสิ่งที่เขตพูดชัดเจน มองหน้าฟ้าสาง พยักหน้าให้ยอมเปิดประตู เธอส่ายหน้า น้ำตาคลอ ก้มลงมองท้องแล้วฝืนเข้มแข็งไม่ยอมเปิดประตู
"ถ้าฟ้าไม่เปิดประตู ผมจะรอจนฟ้ายอมเปิดนะครับ"
เขตพูดจบก็ลงนั่งคอยฟ้าสางที่หน้าห้อง...
ฟ้าสางแอบไปแง้มม่านมอง เขตมองมาพอดี เธอรีบปิดม่านทันที...
ผ่านเวลา บ่ายคล้อยเย็น เขตยังไม่ยอมขยับไปไหน ตัดสินใจเดินไปเคาะประตูเรียกฟ้าสางอีกรอบ
"ฟ้า เปิดเถอะครับ"
ฟ้าสางนั่งนิ่งไม่ตอบ ปรีดาได้แต่มองเป็นห่วง แต่ก็ต้องแล้วแต่ลูกสาว เขตกำลังเงื้อมือจะเรียกอีกรอบ แต่เสียงมือถือเขตดังขึ้น หน้าจอเป็นชื่อบดินทร์โทร.มาแจ้งว่าลูกค้าที่เขตทิ้งมาโมโหมาก
"นายดิน มีอะไร...พอดีพี่มีธุระด่วน เดี๋ยวพี่จะรีบแวะไปขอโทษลูกค้าที่ออฟฟิศเอง"
เขตตัดสายจากบดินทร์แล้วบอกฟ้าสาง
"ฟ้า แล้วผมจะกลับมาใหม่"
เขตรีบเดินไป ด้านในบ้าน ฟ้าสางถอนหายใจที่เขตไปแล้ว เอามือถือมาต่อเบอร์หาต่อศักดิ์
อ่านต่อหน้า 3
เมียเถื่อน ตอนที่ 30 (ต่อ)
เขตรีบมาหาฟ้าสางแต่เช้า ยกมือจะเคาะเรียก แต่ประตูห้องกลับไม่ได้ล็อก เลยผลักประตูเข้าไป... ห้องโล่งว่างเปล่าเพราะฟ้าสางรีบพาปรีดาย้ายไปแล้วตั้งแต่เมื่อคืน
"ฟ้า...ทำไมต้องหนีผมด้วย"
เขตแทบทรุดที่ฟ้าสางใจเด็ดย้ายหนีไปทันทีที่มีโอกาส
เช้าวันเดียวกัน ต่อศักดิ์ยิ้มดีใจที่ฟ้าสางยอมย้ายมาอยู่คอนโดของตัวเอง
"ต่อดีใจที่ฟ้ายอมย้ายมาอยู่ที่คอนโดนี้นะครับ อาปรีดาจะได้มีห้องกว้างขึ้น ฟ้าเองก็จะได้สบายขึ้น"
"ฟ้ากับพ่อรบกวนต่อเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าหาที่ใหม่ได้ ฟ้าจะรีบย้ายไปนะคะ"
"ถ้ายังคิดว่าต่อเป็นเพื่อน อย่าพูดอย่างนี้อีกนะครับ ฟ้าอยู่ไปเลย คอนโดนี้ว่างเสมอสำหรับฟ้าครับ"
ฟ้าสางเกรงใจต่อศักดิ์แต่ไม่อยากเถียงด้วยเลยเงียบ ปรีดาที่นั่งอยู่บนรถเข็นฟังมานานเลยพูดซะเอง
"ขอบใจมากนะ"
วันใหม่ เขตคุยกับพยาบาลโรงพยาบาลเก่าที่เคยดูแลปรีดา
"ผมเป็นสามีของฟ้าสาง เป็นลูกเขยของคุณปรีดา คนไข้ที่พี่เคยดูแลน่ะครับ พอดีผมกับฟ้าสางมีเรื่องเข้าใจผิดกัน เธอก็เลยน้อยใจมาย้ายพ่อไปจากที่นี่ ผมอยากจะตามไปง้อเธอให้กลับบ้าน ผมเป็นห่วงทั้งสามคนมากเลยครับ"
"สามคนเหรอคะ"
"ผมหมายถึงว่า ตอนนี้ฟ้าสาง ภรรยาผมกำลังท้องลูกของผมอยู่อะครับ"
พยาบาลมองหน้าเขตแต่ก็ยังไม่ยอมบอก
"อ๋อ พี่เข้าใจล่ะ แต่ต้องขอโทษจริงๆ พี่คงให้ข้อมูลของคนไข้ไม่ได้ แม้คุณจะบอกว่าเป็นสามีของลูกสาวคนไข้ แต่สมัยนี้ พี่บอกตามตรง หน้าตาดีๆ ก็ใช่ว่าจะเชื่อได้นะคะ"
เขตยังไม่ยอมแพ้ พยายามขอร้องอีก
"ผมขอแค่ชื่อโรงพยาบาลใหม่ก็ได้ครับ ถ้าผมไม่ใช่สามีจริงๆ ทางโรงพยาบาลใหม่ก็คงไม่ให้ผมพบอยู่ดี นะครับพี่"
พยาบาลก็ยังส่ายหน้า ทำท่าจะเดินไป เขตพยายามคิดหาทางให้พยาบาลเชื่อแล้วก็นึกขึ้นได้
"ผมชื่อ เขต ศักดิ์สุวรรณ พี่ลองเช็คข้อมูลก็ได้ว่า ผมเป็นคนจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้คุณปรีดาตอนที่รักษาตัวอยู่ที่นี่ ถ้าผมไม่ใช่สามีของฟ้าสาง ผมจะยอมจ่ายทำไมครับ"
พยาบาลได้ยินอย่างนั้นก็เลยตัดสินใจเช็คข้อมูลที่คอมพิวเตอร์
"งั้นสักครู่นะคะ"
พยาบาลส่งชื่อโรงพยาบาลที่ปรีดาไปรักษาตัวใหม่ให้เขตหลังจากเห็นข้อมูลชื่อของเขตที่จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ปรีดามาตลอด
"โอเค.นี่ค่ะ ชื่อโรงพยาบาลที่คุณปรีดาย้ายไป"
เขตยิ้มดีใจรีบรับข้อมูลโรงพยาบาลใหม่ของปรีดาแล้วก็เพิ่งจะรู้ว่าที่แท้เหมือนเส้นผมบังภูเขา ทำให้เขตไม่ได้เจอฟ้าสาง ทั้งที่ฟ้าสางพาปรีดาไปรักษาโรงพยาบาลเดียวกับบัญชา
"ขอบคุณครับ ที่แท้ก็โรงพยาบาลเดียวกันกับอาบัญชา"
เขตรีบร้อนออกไปทันที
อ่านต่อหน้า 4
เมียเถื่อน ตอนที่ 30 (ต่อ)
โรงพยาบาลใหม่ของปรีดา...เขตรีบร้อนเดินเข้ามาแผนกที่ปรีดามารับการรักษา ฟ้าสางพาปรีดานั่งรถเข็นออกมาหลังจากผ่านการตรวจตามนัดแล้วพอดี
ฟ้าสางตกใจที่เจอเขตที่นี่ แต่เขตดีใจมากที่เจอฟ้าสาง หมอสัญญาเดินออกมา เขตรีบยกมือไหว้หมอสัญญา
"สวัสดีครับ หมอ ที่แท้อาปรีดาก็เป็นคนไข้ของหมอเหมือนกัน"
"ใช่ครับ คุณเขต เคสคุณปรีดาเนี่ยแหละครับ ที่ผมเล่าให้ฟัง ได้กำลังใจจากลูกสาว อาการเลยดีวันดีคืน"
เขตหันไปยกมือไหว้ปรีดาพร้อมกับแนะนำตัวทันที
"ผมเขตครับอา เป็นหลานชายของอาบัญชา"
ปรีดารับไหว้ พอเขตบอกว่าเป็นหลานของบัญชาก็ยิ้มให้ ฟ้าสางรีบบอกพ่อ
"พ่อคะ เรากลับกันเถอะค่ะ"
ฟ้าสางยกมือไหว้ลาหมอสัญญาแล้วรีบเข็นรถพาปรีดาจะกลับไป เขตรีบเข้าไปขอร้องผ่านปรีดา
"ผมขออนุญาตคุยกับฟ้าสางหน่อยนะครับ อา"
ปรีดามองหน้าฟ้าสางที่ส่ายหน้าไม่ยอม เขตรีบยกมือไหว้ปรีดาทำนองขอร้องอีกครั้ง
"นะครับ"
"ได้ ฟ้า...มีอะไรก็คุยกันก่อนเถอะลูก เดี๋ยวพ่อรอที่นี่"
ในเมื่อปรีดาไฟเขียว เขตไม่รอให้ฟ้าสางตกลงรีบดึงแขนเธอออกไปทันที
ฟ้าสางพยายามจะขัดขืนแต่ก็อายผู้คนที่มองมาเลยแค่พูดเสียงเย็นชาใส่เขต
"ดิฉันเดินเองได้ กรุณาปล่อยมือด้วย"
เขตจำต้องปล่อยฟ้าสางที่มองอย่างรังเกียจไว้ตัวสุดๆ ฟ้าสางยอมเดินตามเขตไป
ห้องที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เขตต้องการเคลียร์กับฟ้าสางสองต่อสองเลยพาคุยในที่ส่วนตัว
"ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันยาว ห้องในโรงแรมน่าจะเหมาะที่สุด ยังไงเราก็เป็นสามีภรรยากัน ฟ้าอย่าถือสาผมนะครับ"
ฟ้าสางกลับยืนนิ่งกลางห้องพูดด้วยเสียงเย็นชาไว้ตัว
"คุณก็ทำอะไรตามใจตัวเองตลอดอยู่แล้วนี่คะ รีบพูดธุระของคุณดีกว่าค่ะ"
เขตเข้าไปกอดฟ้าสางไว้พร้อมกับสารภาพผิด
"ผมขอโทษ ที่ผ่านมาผมเหมือนคนโง่ หูเบา ไม่ยอมรับใจของตัวเองว่า ผมรักฟ้ามากมาย พอมีเรื่องอะไรมาสะกิด มีคนมายุยง ผมก็หึงเหมือนคนบ้า ทำเรื่องร้ายๆ กับฟ้า ผมรู้ว่าทำผิดจนเกินจะให้อภัย แต่ผมก็คงอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีฟ้า ฟ้าให้โอกาสผมได้แก้ตัวสักครั้งนะครับ"
เขตทั้งรักทั้งคิดถึงฟ้าสางเลยเผลอกอดฟ้าสางไว้แล้วพยายามจูบฟ้าสางเพื่อให้ใจอ่อน ไม่ได้คิดจะลวนลาม แต่ฟ้าสางกลับยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้ ไม่ยอมอ่อนไปกับสัมผัสของเขต เขตชะงักหยุดกอดจูบ
"ผมรักฟ้านะครับ"
ฟ้าสางมองเขตด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดถามหน้าเชิด
"คุณพูดธุระจบแล้วใช่มั้ยคะ"
เขตยังพยายามง้องอนฟ้าสางเพราะรู้ตัวว่าทำผิดไว้มาก
"ธุระไม่มีวันจบ เราต้องช่วยกันเลี้ยงดูลูกของเราด้วยกันนะครับ"
ฟ้าสางพูดด้วยอาการทระนงสุดๆ
"ดิฉันไม่มีสามี ลูกคนนี้ไม่มีพ่อ แกเป็นลูกของดิฉันคนเดียวค่ะ"
"ผมรู้ว่าฟ้ายังโกรธ ยังเจ็บที่ผมทำไม่ดีเอาไว้ แต่อย่าลงโทษด้วยการให้ลูกไม่มีพ่อเลย ฟ้าเป็นภรรยาของผมนะครับ"
ฟ้าสางมองหน้าเขตเหมือนพูดเรื่องตลก
"ผู้หญิงที่คุณได้ร่างกายจากเงื่อนไขต้องใช้หนี้ เป็นได้อย่างดีก็แค่เมียเถื่อนที่คุณจะกระทำย่ำยีกายใจยังไงก็ได้ แต่ตอนนี้ดิฉันใช้หนี้คุณหมดแล้ว เราไม่มีอะไรติดค้างกันค่ะ"
เขตจะก้าวเข้ามากอดฟ้าสางอีกรอบ แต่ฟ้าสางกลับจ้องหน้าเบรกไว้ มองเขตด้วยสายตาเหยียดหยามรังเกียจเหมือนที่เขตเคยทำกับเธอ เขตเลยชะงักเพราะรู้สึกผิด ไม่อยากจะใช้กำลังฝืนใจฟ้าสางอีก กลัวว่าจะต้องเสียฟ้าสางไปตลอดกาล น้ำตาลูกผู้ชายรินหลั่งเพราะรู้สึกผิดจริงๆ
"ครับ ผมเป็นผู้ชายเลวคนนั้นจริงๆ ผมไม่โทษที่ฟ้าจะต่อว่า แต่ผมจะอดทนรอวันเวลาที่ฟ้าจะให้โอกาสผมอีกครั้ง"
ฟ้าสางทำเหมือนคนใจหินไร้ความรู้สึกก่อนตัดสินใจเดินออกไปจากห้องนั้น เขตรีบไปขวางไว้แล้วบอกเสียงอ่อนโยนแววตาอ่อนโยน
"ขออนุญาตให้ผมไปส่งนะครับ"
ฟ้าสางไม่ได้ปฏิเสธ เดินนำไป เขตรีบตาม
อ่านต่อตอนที่ 31
