เมียเถื่อน ตอนที่ 31 อวสาน
บดินทร์กับพลอยใสกำลังดูภาพงานแต่งงานของตัวเองด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุข
เขตเดินเข้ามาด้วยสภาพคนอกหัก พอเห็นน้องสองคนมีความสุขก็หมุนตัวจะเดินเลี่ยงไป
บดินทร์หันมาเห็นพอดีรีบถามพี่ชายเป็นห่วง
"พี่เขตไปตามคุณฟ้า เจอมั้ยครับ"
เขตตอบน้องสองคนด้วยสีหน้าเศร้า
"พี่เจอฟ้าแล้ว"
พลอยใสดีใจแล้วมองหาว่าเขตพาฟ้าสางกลับมาด้วยหรือเปล่า
"เหรอคะ แล้วพี่เขตรับพี่ฟ้ามาด้วยหรือเปล่าคะ"
เขตส่ายหน้าแต่ก็ฮึดสู้
"ฟ้ายังไม่ยอมยกโทษให้ผู้ชายเลวๆ อย่างพี่"
บดินทร์กับพลอยใสยิ้มกับเขตเป็นกำลังใจให้
"พวกเราเอาใจช่วยพี่เขตนะครับ"
"ผู้หญิงร้อยทั้งร้อย ยอมแพ้ลูกตื๊อของผู้ชายที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละค่ะ พี่เขต"
"น้องพลอยคิดว่าฟ้ารักพี่เหรอครับ"
"ถ้าไม่รักจะยอมอดทนลำบากทุกอย่างเหมือนที่ผ่านมาเหรอคะ"
"ใช่ครับ รักชัวร์ เพียงแต่ยังเจ็บปวดอยู่"
"ขอบใจที่เตือนสติพี่"
เขตเลยมีแรงฮึดไม่ยอมแพ้...ตัดสินใจจะตามง้องอนฟ้าสางต่อ
วันใหม่ เขตถือช่อดอกไม้มายืนรอง้องอนฟ้าสางอยู่ที่หน้าคอนโด ฟ้าสางหิ้วถุงขนมออกมาจะไปส่งที่ร้านอาหารของตวงพร
"อรุณสวัสดิ์ครับ ผมให้ฟ้าครับ"
เขตยื่นช่อดอกไม้ให้ แต่ฟ้าสางไม่สนใจเดินเลี่ยงไป
เขตตามฟ้าสาง พยายามจะไปช่วยถือถุงขนมให้
"ผมช่วยถือนะครับ ฟ้ากำลังท้อง อย่าถือของหนัก"
ฟ้าสางไม่ยอมให้เขตถือพร้อมพูดประชดใส่
"ดิฉันไม่ใช่คนสำออยแสร้งอ่อนแอ ของหนักแค่นี้ถือเองได้ค่ะ"
เขตจ๋อยแต่จำยอมไม่ตอบโต้ ฟ้าสางรีบเดินไปโบกมือเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างแล้วรีบขึ้นไป
เขตรีบวิ่งไปที่รถ ขับตามมอเตอร์ไซค์รับจ้างไป
หน้าร้านอาหารตวงพร ฟ้าสางส่งขนมเสร็จก็ออกมา เขตยืนรอถือป้ายเขียนคำว่า “เขตรักฟ้า” อยู่ที่รถ คนเดินผ่านไปมามองแล้วก็อมยิ้มว่าน่ารักมาก ฟ้าสางกลับไม่สนใจจะเดินไป เขตรีบเก็บป้ายแล้วเปิดประตูรถให้ฟ้าสาง
"เที่ยงแล้ว เราไปทานข้าวกันนะครับ"
ฟ้าสางกลับไม่พูดด้วย รีบเดินเลี่ยงไป เขตวิ่งตาม
"คุณอย่ามาเสียเวลาอีกเลย กลับไปเถอะค่ะ"
"ลูกเมียผมอยู่ไหน ผมก็อยู่ด้วย"
ฟ้าสางโบกมือเรียกมอเตอร์ไซค์รับจ้างอีกรอบ... เขตไม่ยอมตามไป อมยิ้มนึกอะไรออก
ผ่านเวลา เย็น...ห้องในคอนโดของฟ้าสา เขตซื้ออาหารบำรุงมากมายมาให้ปรีดาและฟ้าสางเพื่อต้องการจะบำรุงลูกในท้อง
"อันนี้ของบำรุงของอาปรีดานะครับ ส่วนถุงนี้ของคุณแม่กับคุณลูกครับ"
ฟ้าสางเปิดประตูเข้ามาเจอเขตอยู่กับปรีดาก็พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"เราสองคนพ่อลูกรับของจากคนแปลกหน้าไม่ได้หรอกค่ะ กรุณาเอาคืนไป ไม่อย่างนั้นดิฉันจำเป็นต้องทิ้งนะคะ"
"ฟ้า คุณเขตซื้อมาแล้ว จะทิ้งให้เสียของทำไมล่ะลูก"
"พ่อขา เรารับเงินและของจากคุณเขตมามากพอแล้วค่ะ"
ต่อศักดิ์โผล่เข้ามาพร้อมอาหารในมือหลายอย่าง
"ฟ้าครับ ผมซื้อ..."
เขตเงยหน้ามองต่อศักดิ์ คุ้นๆ หน้า ถามต่อศักดิ์ด้วยเสียงแข็งๆ เพราะเริ่มหึงหวงฟ้าสาง
"คุณเป็นใครครับ"
"ผมต่อศักดิ์ เพื่อนของฟ้าครับ"
ฟ้าสางเห็นแววตาหวงๆ ของเขตเลยตัดสินใจประชดและโกหกเพื่อต้องการให้เขตเลิกมาตามตื๊อ
เธอรีบเข้าไปเกาะแขนต่อศักดิ์แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนหวาน
"ต่อคะ ทำไมไม่บอกความจริงคุณเขตไปเลยว่า เรากำลังจะแต่งงานกัน"
ต่อศักดิ์ยิ้มกว้างดีใจมาก
"ครับ ใช่ครับ"
เขตขบกรามแน่นพยายามฝืนความรู้สึกทั้งหวงทั้งเจ็บเอาไว้ รู้ว่าฟ้าสางต้องตีรวนเพื่อให้เขาเลิกตอแย แต่เขตตัดสินใจแล้วว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่ยอมแพ้เลยแค่ตอบรับสั้นๆ
"อ๋อครับ"
ปรีดาเป็นห่วงที่ฟ้าสางไม่ยอมรับใจตัวเอง แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ ต้องให้ลูกตัดสินใจเอง
อ่านต่อหน้า 2
เมียเถื่อน ตอนที่ 31 อวสาน (ต่อ)
ค่ำวันเดียวกัน ต่อศักดิ์จูงมือฟ้าสางมาหาตวงพรเพื่อต้องการจะบอกข่าวดีและช่วยจัดงานให้
"ฟ้าตกลงแล้ว พี่ตวงต้องจะจัดงานให้ผมกับฟ้าไวๆ นะครับ"
ตวงพรยิ้มกว้างดีใจมากมาย
"จริงเหรอคะ น้องฟ้า"
ฟ้าสางอึกอักพยายามหาคำพูดดีๆ มาเลี่ยงเรื่องที่ผูกปมมัดตัวเองไว้
"เอ่อ..."
เขตตามต่อศักดิ์กับฟ้าสางเข้ามาพูดถามขึ้น
"ฟ้าสาง ถ้าคุณจะแต่งงานกับคุณต่อศักดิ์จริงๆ ก็น่าจะบอกก่อนว่าจะทำยังไงกับลูกของคุณกับผมที่ติดท้องอยู่ดี"
ตวงพรมองหน้าเขตแล้วก็จำได้
"คุณนี่เอง...อะไรยังไงกันเหรอ นายต่อ"
ต่อศักดิ์เองรู้อยู่แก่ใจว่าฟ้าสางท้องอยู่ แต่ไม่เคยรู้ว่าสามีฟ้าสางเป็นใคร เลยอึ้งเมื่อเจอเขตโผล่อ้างสิทธิ์ เขตได้ทีเลยอธิบายทุกอย่างให้ตวงพรฟัง
"คุณต้องถามผมสิครับ ผมเป็นสามีของฟ้าสาง ตอนนี้เธอโกรธผม งอนผมเลยหนีออกจากบ้านมา ทั้งๆ ที่ท้อง ผมพยายามตามหาเธอมาเป็นเดือน ยังไงก็ต้องขอบคุณที่คุณต่อกับคุณช่วยเหลือภรรยากับลูกผมไว้ด้วยนะครับ"
"ฟ้าขอตัวค่ะ"
ฟ้าสางรีบหมุนตัวจากไป... ตวงพรมองหน้าน้องชายที่กลายเป็นไปแย่งภรรยาชาวบ้าน
"นายต่อ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้...พี่ขอยื่นคำขาดนะ ไม่ว่าฟ้าสางจะดีหรือสวยยังไง ถ้ามีสามีแล้วมีลูกแล้ว มันบาปรู้มั้ยน้อง"
"ครับ พี่ตวง"
เขตเลยเดินจากไป...อมยิ้มดีใจที่เคลียร์เรื่องนี้ได้
ฟ้าสางยืนรอเขตอยู่หน้าร้าน พอเขตเดินมาก็บอกเสียงเย็นชา
"ถึงแม้ดิฉันจะไม่ได้แต่งงานกับใคร แต่เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว กรุณาอย่ามายุ่งกับดิฉัน"
ฟ้าสางเดินหนี เขตทำท่าจะตามไปง้อ ฟ้าสางหันมา
"ถ้าคุณล้ำเส้น ชาตินี้เราจะไม่ได้เจอกันอีก"
เขตได้ยินที่ฟ้าสางพูดทำนองขู่ ก็เลยไม่ตามไป ตั้งใจว่ายังไงก็จะไม่ยอมหยุดง้อฟ้าสางแน่นอน
ทั้งบัญชากับปรีดาอาการดีขึ้น ลุกเดินได้แล้วต่างพากันมาทำกายภาพบำบัดที่โรงพยาบาลเดียวกัน เพื่อนสองคนเจอหน้ากันก็ยิ้มทักทายดีใจ
"บัญชา นายจริงๆ ด้วย"
"ปรีดา ดีใจจริงๆ ที่เจอนาย"
ปรีดากับบัญชาทำกายภาพบำบัดเสร็จแล้วก็นัดหมายกัน
"นายพักที่ไหน เราจะได้มาเจอกันบ้าง"
"คุณเขตรู้ว่าเราอยู่ที่ไหน"
"พูดถึงเขตกับหนูฟ้าสางแล้ว สองคนนี้เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซะที"
ปรีดาบอก
"เรื่องของเด็กๆ บางทีเราก็ต้องปล่อยให้เวลาตัดสินนะ บัญชา"
บัญชากลับคิดต่างจากปรีดา
"แต่บางครั้ง เด็กๆ เองก็ไม่มีประสบการณ์ชีวิต อาจจะรอให้ผู้ใหญ่อย่างเราชี้แนะนะ ปรีดา"
ปรีดาต้อนรับบัญชายิ้มแย้มดีใจที่เพื่อนเก่าแวะมาเยี่ยมที่คอนโดฯ เขตถือกระเช้าใส่ของเยี่ยมทั้งของปรีดา แล้วของบำรุงมาให้ฟ้าสาง
"คุณเขตไม่ต้องเอามาให้หรอกครับ แค่ผมได้เจอเพื่อนเก่าอย่างบัญชาก็ดีใจแล้ว"
"อย่าห้ามผมเลยครับ อย่างน้อยขอผมได้ดูแลอา ดูแลฟ้ากับลูกบ้างนะครับ"
ฟ้าสางยกน้ำและขนมมาต้อนรับบัญชาพร้อมยกมือไหว้ บัญชารับไหว้แล้วพูดกับฟ้าสาง
"หนูฟ้า อาขอคุยอะไรด้วยหน่อยจะได้มั้ยครับ"
"ค่ะ คุณอา"
อีกมุมในคอนโด ฟ้าสางมองหน้าบัญชาด้วยความเคารพและเกรงใจเพราะเคยมีบุญคุณ
"อารู้ว่าเป็นเรื่องส่วนตัวที่หนูฟ้ามีสิทธิ์ตัดสินใจ แต่อาอยากจะเตือนสติว่า หนูฟ้าไม่ควรใช้ทิฐิตัดสินปัญหานะครับ"
"ฟ้าคิดดีแล้วค่ะ ลูกของฟ้า ฟ้าจะเลี้ยงเองคนเดียว"
"แล้วคิดถึงลูกที่จะเกิดมาด้วยหรือเปล่าว่า แกอยากมีทั้งพ่อหรือแม่พร้อมหน้ามั้ย"
ฟ้าสางอึ้งไป แต่ก็ยังใจแข็งไม่ยอมเปลี่ยนใจ
อ่านต่อหน้า 3
เมียเถื่อน ตอนที่ 31 อวสาน (ต่อ)
วันใหม่ เขตแวะมาหาฟ้าสางพร้อมกับยื่นซองใส่โฉนดบ้านพร้อมที่ดินของปรีดาคืนให้ ฟ้าสางเปิดซองหยิบโฉนดออกมาเห็นเป็นโฉนดบ้านพร้อมที่ดินของพ่อและเป็นชื่อตัวเองก็รีบวางลง
"คุณเขตคิดจะทำอะไรเหรอคะ"
"ผมเอาบ้านพร้อมที่ดินมาคืนภรรยาผมครับ"
"บ้านหลังนี้ดิฉันได้โอนชดใช้หนี้คุณแล้ว คงไม่รับคืนค่ะ"
"ภรรยากับสามีเป็นคนคนเดียวกัน ของผมก็เหมือนของคุณ"
"คุณไม่ใช่สามีดิฉัน"
เขตจับมือฟ้าสางไว้สบตาแล้วบอกด้วยเสียงอ่อนโยน พร้อมรอลุ้นให้ฟ้าสางยินยอม
"ผมรักฟ้า วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกัน แค่นี้ฟ้าก็เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของผม แล้วเราค่อยจัดงานแต่งงาน มาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ ฟ้า"
บัญชากับปรีดาพากันแอบดูลุ้นให้ฟ้าสางตกลง
ฟ้าสางดึงมือออกแล้วหยิบซองใส่โฉนดคืนเขตไปพร้อมกับประกาศเสียงจริงจัง
"ถ้าขืนคุณเขตยังคิดจะมัดมือชกอีกครั้ง เราจะไม่ได้พบกันอีก"
เขตเจอคำยืนกรานของฟ้าสางอีกรอบเลยจำต้องถอยมาอีกรอบ
"อย่านะครับ ฟ้า ผมยอมทุกอย่างแล้ว สัญญาว่าจะไม่ล้ำเส้นอีก ถ้าฟ้าไม่อนุญาต"
"คุณกลับไปเถอะค่ะ"
บัญชากับปรีดาได้แต่ถอนใจที่ฟ้าสางใจแข็งมากมาย
เขตมองฟ้าสางด้วยสายตาแห่งความรัก ก่อนจะเดินจากไปด้วยอาการอกหักหม่นหมอง ฟ้าสางยืนนิ่ง ไม่สนใจเขตที่ใจสลายจากไป
เวลากลางคืน บดินทร์คุยมือถือกับบัญชาในห้องนอนที่รีสอร์ตพลอยใส เพราะทั้งคู่แต่งงานกันแล้ว
"ผมกับพลอยก็เป็นห่วงเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน ได้ครับ พ่อ"
บดินทร์วางสาย พลอยใสเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ บดินทร์แล้วถาม
"เรื่องพี่ฟ้ากับพี่เขตใช่มั้ยคะ ดิน"
บดินทร์โอบกอดพลอยใสไว้ด้วยความรักแล้วพยักหน้า
"ใช่ คุณฟ้าใจแข็งมาก พี่เขตง้อยังไงก็ไม่ยอมท่าเดียว พี่เขตกลัวจะหนีไปอีก เลยต้องยอมถอยเป็นระยะๆ"
"ถ้าอย่างนั้น เราสองคนน่าจะทำหน้าที่ผู้ช่วยพระเอกนางเอกสักครั้งดีมั้ยคะ ดิน"
บดินทร์หอมแก้มพลอยใสด้วยความรักแล้วก็ยิ้ม
"ดีสิครับ คุณภรรยาสุดที่รัก"
สองสามีภรรยายิ้มให้กัน...
เสียงฟ้าร้องดังเปรี้ยงปร้างเหมือนกำลังจะมีพายุใหญ่
"กรมอุตุนิยมประกาศว่าสองสามวันนี้พายุจะเข้า..."
พลอยใสเดินไปมองฟ้าที่มืดครึ้มแล้วยิ้มออกมานึกแผนการออก
"เพี้ยง ภาวนาให้ฝนตกหนักๆ"
"พลอยมีแผนอะไร บอกผมบ้างสิครับ"
"แผนพิสูจน์รักพี่ฟ้าไงคะ"
พายุฝนฟ้าคะนองตกหนักไปทั่ว หน้าบ้านเขต ฝนตกหนักเช่นกัน
บดินทร์ขับรถเข้ามา...สวนกับรถของเขตที่กำลังจะขับออกไป ต่างลดกระจกทักทายกัน
"พายุกำลังจะเข้า พี่เขตจะไปไหนครับ"
"คนไม่มีค่าอย่างพี่ จะไปไหนก็คงไม่มีใครสนใจ"
เขตตอบบดินทร์แล้วก็ขับรถฝ่าฝนที่เริ่มตกหนักไป บดินทร์มองตามห่วงใย
พลอยใสมองฝนฟ้าที่ตกไม่หยุดแล้วยื่นมือถือให้บดินทร์
"พี่เขตหายไปอย่างนี้ ต้องบอกพี่ฟ้าได้แล้วนะคะ"
บดินทร์รับมือถือมากดหาฟ้าสาง
"สวัสดีครับ คุณฟ้า ผมมีข่าวสำคัญจะบอกครับ"
ฟ้าสางพูดมือถือที่คอนโดฯ กับบดินทร์ที่รีสอร์ตพลอยใส
"ข่าวอะไรคะ คุณดิน"
"คือว่า ตอนนี้พายุเข้า ฝนตกหนักทุกวัน แล้วพี่เขตหายไปจากบ้าน 3 วันแล้วครับ"
ฟ้าสางตกใจ แต่พยายามถามให้เสียงเป็นปกติ
"คุณเขตคงจะไปทำงานมั้งคะ"
"ตอนที่พายุเข้า ผมเห็นพี่เขตขับรถออกไป บอกว่าคนไม่มีค่าอย่างพี่ จะไปไหนก็คงไม่มีคนสนใจ จากวันนั้น ก็ไม่กลับมาเลยครับ"
บดินทร์ตัดสาย พลอยใสชูนิ้วโป้งให้บดินทร์ยิ้มที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ฟ้าสางยังถือมือถืออยู่ เริ่มเป็นห่วงเขต
ฟ้าสางรีบเดินทางมาที่บ้านเขตด้วยความร้อนใจเมื่อรู้ข่าวจากบดินทร์ว่าเขตหายไป
"คุณดิน ได้ข่าวคุณเขตหรือยังคะ"
"ผมระดมคนงานตามหากันอยู่ครับ...นายมิ่งนายดำบอกว่าพี่เขตไปที่กระท่อมริมธาร พอไปหา ก็เจอแต่รถครับ"
ฟ้าสางได้ยินอย่างนั้นก็เป็นลมไป...
สาลี่กับเมี่ยงรีบเข้ามาประคองฟ้าสางไว้ทัน
"คุณฟ้า"
พลอยใสคอยส่งยาดมให้ดม เมี่ยง สาลี่คอยพยาบาลไม่ห่าง ฟ้าสางกะพริบตา ลืมตาขึ้น
"พี่ฟ้าฟื้นแล้ว"
ฟ้าสางพยายามจะลุกขึ้นอย่างเร็วเพราะเป็นห่วงเขตมากมาย
"ฟ้าจะไปที่กระท่อมค่ะ"
"ทางไม่ค่อยดี เดี๋ยวผมไปส่งนะครับ"
อ่านต่อหน้า 4
เมียเถื่อน ตอนที่ 31 อวสาน (ต่อ)
ฟ้าสางเดินไปรอบๆ ลำธาร ย้อนคิดถึงวันเวลาแห่งความสุขกับเขต ในกระท่อม ฟ้าสางนั่งลงร้องไห้บนเตียงนอนที่เคยนอนกับเขต
"ลูกจ๋า ถ้าแม่ลดทิฐิสักนิด ลูกคงไม่ต้องเสียพ่อไป ถ้าย้อนอดีตกลับไปได้ แม่จะยอมทุกอย่างเพื่อให้ลูกได้เห็นหน้าพ่อ...แม่รักพ่อของลูก คุณเขต ฟ้ารักคุณค่ะ"
ฟ้าสางน้ำตาร่วง...ทำท่าจะเป็นลมไป
พลอยใสสงสารจับใจรีบเดินเข้าไปจับมือให้กำลังใจฟ้าสาง
"พี่ฟ้า ทำใจดีๆ ไว้นะคะ อย่าเครียดมากเกินไป มานั่งพักตรงนี้ก่อนนะคะ"
พลอยใสจูงมือฟ้าสางไปนั่งพัก
ฟ้าสางพยายามฝืนเข้มแข็งแต่ทั้งกายและใจอ่อนแรงเมื่อไม่รู้ว่าจะได้เจอเขตอีกหรือไม่
เสียงฟ้าร้องนำมาเบาๆ บดินทร์รีบบอกฟ้าสาง
"ฝนอาจจะตกหนักมาอีก ผมว่าเรากลับโรงเลื่อยกันก่อนดีกว่านะครับ คุณฟ้า"
"เชิญคุณดินกับน้องพลอยตามสบายเลยค่ะ ฟ้าขอค้างที่กระท่อม...เมื่อลาคุณเขตเป็นครั้งสุดท้าย"
เสียงฟ้าสางแผ่วลง
"แต่พายุยังไม่สงบ จะไม่ปลอดภัยนะคะพี่ฟ้า"
ฟ้าสางยังยืนกรานจนบดินทร์กับพลอยใสขัดไม่ได้
"นะคะ อย่าห้ามเลย"
"ถ้าอย่างนั้น ผมให้อยู่แค่คืนเดียวนะครับ พรุ่งนี้เช้าจะรีบมารับกลั"
ฟ้าสางพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วลุกเดินออกไป มองไปรอบๆ ที่เคยมีอดีตอันผูกพันกับเขต
พลอยใสทำท่าจะใจอ่อน แต่บดินทร์รีบฉุดมือพลอยใสออกไปก่อนเรื่องจะแตก
"เรายังมีงานต้องเตรียมอีกเพียบ รีบกลับเถอะครับ"
คืนนั้น ฟ้าสางนอนร้องไห้ในกระท่อมคิดถึงและเป็นห่วงเขตจนเผลอหลับไป ในฝัน... เขตมาหาฟ้าสางที่ลืมตาตื่นขึ้นมาดีใจมาก
"คุณเขต...คุณหายไปไหนมาคะ"
"ผมมาลาฟ้ากับลูก"
ฟ้าสางฉุดมือเขตไว้ไม่ยอมให้ไปไหน แต่เขตก็เดินหายไปไม่หันมามองอีก
ฟ้าสางวิ่งไปมาตามหาเขตทั่วทุกมุมแต่ก็หาไม่เจอ ฟ้าสางสะดุ้งตื่นมากลางดึกร้องเรียกชื่อเขต
"คุณเขตอย่าไป"
รอบๆ ห้องที่มีเพียงเสียงแมลงกลางคืนร้อง แต่ไม่มีเงาของเขต... ฟ้าสางนั่งลงพร้อมกับลูบท้องที่นูนขึ้นมาเล็กน้อยแล้วพูดกับลูก
"ลูกแม่ พ่อจากเราไปแล้ว...แม่อยากจะเข้มแข็ง แต่แม่รักพ่อเหลือเกิน"
ฟ้าสางร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร
เขตยืนแอบมองฟ้าสางอยู่ด้วยความรัก ในมือของเขตถือสร้อยจี้รูปหัวใจของฟ้าสางไว้ แต่ไม่ออกมา
เช้าวันใหม่ ฟ้าสางตื่นขึ้นกำลังเก็บผ้าห่ม เจอสร้อยพร้อมจี้รูปหัวใจร่วงลงมา เธอเก็บสร้อยขึ้นมาแล้วรู้ทันทีว่าโดนเขตหลอก สิ่งที่เห็นเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน
ฟ้าสางเลยแกล้งพูดดังๆ เพื่อให้เขตได้ยิน
"ลูกจ๋า เรารีบไปจากกระท่อมคนใจร้ายคนหลอกลวงแล้วไม่ต้องกลับมาอีกดีกว่า"
เขตที่ยืนหลบมุมแอบมองฟ้าสางอยู่ตกใจ รู้ว่าฟ้าสางจับได้แล้ว รีบโผล่หน้ามาห้ามทันที
"ฟ้า อย่าไปไหนนะครับ"
"คุณเป็นผีของคุณเขตเหรอคะ ได้โปรดอย่ามาหลอกหลอนกันอีกเลย"
ฟ้าสางลุกขึ้นจะไป เขตไม่ยอมให้ฟ้าสางไป ตรงเข้าไปกอดไว้พร้อมกับลูบท้องแล้วพูดกับลูก
"ลูกจ๋า ถ้าพ่อไม่ลองใจแล้วจะรู้เหรอว่า แม่รักพ่อขนาดไหน"
ฟ้าสางพยายามจะสะบัดให้หลุดจากการกอด เขตรีบอุ้มฟ้าสางไว้ทันที
"ใครรักคุณ ปล่อยดิฉันนะคะ คนเจ้าเล่ห์"
สางทำท่าจะไปจากเขตจริง บดินทร์กับพลอยใสเดินออกมารีบบอก
"คุณฟ้า อย่าโกรธพี่เขตเลยนะครับ เราสองคนวางแผนเอง"
"ใช่ค่ะ พี่ฟ้า ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ก็คงไม่รู้ว่าพี่ฟ้ารักพี่เขต"
"ถ้าจะโกรธ ก็โกรธเราสองคนดีกว่านะครับ"
ฟ้าสางเลยโกรธบดินทร์กับพลอยใสไม่ลง
"คุณเขตปลอดภัยก็ดีแล้วนี่คะ"
เขตยิ้มดีใจ
"ฟ้าไม่โกรธผมแล้วนะครับ"
พลอยใสไม่รอให้ฟ้าสางตอบรีบตัดบท
"ถ้างั้นพี่ฟ้ารีบไปแต่งตัวดีกว่าค่ะ"
"ใช่ครับ จะได้ไม่เสียฤกษ์"
"ฤกษ์อะไรเหรอคะ"
พลอยใสไม่ยอมอธิบายรีบพาฟ้าสางไปแต่งตัว
เวทีแต่งงานกลางป่า มีซุ้มดอกไม้สวยงาม มีเต๊นท์จัดไว้ให้ญาติมิตรที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน
ฟ้าสางอยู่ในชุดเจ้าสาวสวยงามเดินเกาะแขนปรีดา...ลอดซุ้มดอกไม้สวยงาม เขตแต่งชุดเจ้าบ่าวสีขาวหล่อยืนรอรับเจ้าสาว บัญชายืนอยู่ด้วย
"พ่อพาเจ้าสาวมาส่งให้แล้วนะ"
"ขอบคุณครับ"
บัญชาบอก
"หมดทุกข์หมดโศกซะทีนะ หนูฟ้า"
"ขอบคุณค่ะ"
เขตจับมือฟ้าสางแล้วจูงไปบนเวที เขตชูทะเบียนสมรสพร้อมกับประกาศ
"วันนี้ผมมีภรรยาแล้วครับ ฟ้าสาง ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผม"
ปรีดากับบัญชาชนแก้วกัน ดีใจที่ลูกสองคนเข้าใจกันได้ พลอยใสกับบดินทร์ยิ้มจับมือกันไว้ด้วยความรัก เมี่ยงกับสาลี่ก็ดีใจแอบชนแก้วกัน...
คนงานและแขกทุกคนพากันชูแก้วเฮดีใจกันเขตและฟ้าสางพร้อมร้องเชียร์
"จูบเจ้าสาวๆ ๆ"
เขตดึงฟ้าสางมาจูบแก้มโชว์ ฟ้าสางเอียงอายสายตาเปี่ยมไปด้วยความสุข
เช้าวันใหม่ ฟ้าสางลืมตา...มองไปรอบๆ ห้องที่ตกแต่งสวยงามด้วยดอกไม้และผ้าม่าน...เนรมิตให้เป็นเรือนหอกลางไพร...เขตยืนยิ้มให้ฟ้าสางพร้อมกับทักทาย
"อรุณสวัสดิ์เมียจ๋า อาหารเช้าพร้อมเสิร์ฟ ไปทานกันเลยนะครับ"
เขตพูดจบก็ไปอุ้มฟ้าสางจากเตียงนอน
"คุณเขต ไม่ต้องอุ้มฟ้าหรอกค่ะ"
"ยังเรียกคุณเขตอีก เดี๋ยวจับโยนบกด้วยนะ"
"อย่านะคะ เดี๋ยวลูก."
"งั้นเรียกใหม่"
"ที่รักคะ...ปล่อยฟ้าลงเถอะค่ะ"
เขตปล่อยฟ้าสางลงบนเตียงอย่างเบามือแล้วเข้าไปกอดไว้ด้วยความรักพร้อมกระซิบ
"ผมรักฟ้าครับ"
"ฟ้าก็รักคุณเขตค่ะ"
เขตจูบฟ้าสางและกอดไว้ด้วยความรักเต็มหัวใจ...
จบบริบูรณ์...
