ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 29
บริเวณศาลาท่าน้ำ ลมพัดใบไม้ไหว ปลิดใบหลุดขั้วจากกิ่ง ปลิวตามลมตกลงพื้น
"เวียนว่ายตายเกิดอยู่ในกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง ที่สุดแล้วก็ไม่ได้มีอะไรจีรังแน่นอน"
หาญ กล้ามาอยู่กับพวงแก้ว หาญปรับทุกข์ ดูปลงชีวิต
"ถึงคราวเกิด ถึงคราวดับ เวียนว่ายไปมาอยู่อย่างนี้...แล้วเราจะยึดติดสิ่งนั้นสิ่งนี้ไปเพื่ออะไรขอรับคุณแม่"
"ลูกหาญของแม่ เมื่อวานแม่ยังรู้สึกว่าเจ้าเป็นเด็กน้อยวิ่งเล่นในสวน วันนี้เจ้าดูโตและเข้าใจชีวิตขึ้นเยอะ..อะไรมันก็ไม่แน่นอนจริงๆ"
"อดีตเป็นบทเรียนให้เรานะขอรับ" กล้าบอก
"อดีตที่ผ่านมาทั้งหมด แม่เป็นคนผิดเอง"
เอื้อย ชะงักมือจากพัดวี สงสารพวงแก้ว
"คุณแก้ว อย่าโทษตัวเองเยี่ยงนั้นเจ้าค่ะ"
"ฉันเองนั่นแหละ ที่ยึดติดดวงทำนายทายทัก เก็บมาคิดมาปรุงแต่ง ดวงคู่ชะตา พ่อหาญแทนที่จะเข้าใจคำสอนของซินแสที่หมายถึง ให้คู่กับคนดี เมื่อนั้นจะนำพาความร่มเย็นมาให้ครอบครัว แต่แล้วก็เลือกผิด หยิบก้อนหินทิ้งก้อนแร่ เชิดชูนังดาวแทนที่จะเป็นนังเดือน"
พวงแก้วมองหาญรู้สึกเสียใจแทนลูกชายเหมือนกัน
"ดวงจะเป็นเช่นไรก็ตาม กระผมก็รักแม่เดือน รักมานานแล้วขอรับ"
"แม่พอจะรู้ แต่แม่ก็ฝืนหัวใจลูก เอาดวงเป็นที่ตั้ง...แม่ขอโทษนะพ่อหาญ"
"มิได้ขอรับคุณแม่ อย่าขอโทษลูก คุณแม่หวังดีต่อกระผม เพียงแต่หัวใจกระผมมอบแด่แม่เดือนอยู่นานแล้ว ถึงแม้คุณบุษบาบรรณจะดีแค่ไหน กระผมก็ไม่อาจลืมแม่เดือนได้เลย กระผมเองที่เป็นฝ่ายผิด ที่ห้ามหัวใจตนเองมิได้"
"เช่นนั้น หากเมื่อนายมั่นพาแม่เดือนกลับมา คุณแม่คงให้โอกาสน้องหาญกับแม่เดือนนะขอรับ" กล้าชงเรื่องให้น้อง พวงแก้วยิ้มเย็น
"ผ่านเรื่องร้ายๆมามากมาย หวังว่าเมื่อฟ้าหลังฝนแล้ว ชีวิตพ่อหาญของแม่จะได้มีความสุขสักทีนะ"
"นังเดือนมันหายไปแล้วขอรับ"
ทุกคนตะลึง ตกใจ หาญหันขวับมองมั่น
"เจ้าพูดอะไรนายมั่น แม่เดือนไปไหน" หาญถาม
"นังเดือน ไม่อยู่คุกหลวงแล้วขอรับ มันคงหนีไปแล้วขอรับ"
หาญเศร้า
หาญเสียใจผ่านวันและคืนไปอย่างเศร้าสร้อย
แล้วถึงวันที่เหล่าทาสมากันเต็มเรือนใหญ่ หาญคืนสติ มองไป พวงแก้วกวักมือเรียก
"มานี่สิพ่อหาญ...วันนี้ถึงเพลาคนของใต้หล้าหลายคนจะได้เป็นไท"
เหล่าทาส 5-6 คน นั่งพับเพียบ ยิ้มกว้าง หนึ่งในนั้นคือมั่น พวกมีอายุ เช่น ชื่น เอื้อย อ่ำ อยู่ห่างออกไป มองพวกทาสหนุ่มสาวอย่างยินดีด้วย
กล้าบอก
"ตามพระราชบัญญัติพิกัดเกษียณลูกทาสลูกไทของพระพุทธเจ้าหลวง เมื่ออายุครบ 21 ทาสผู้นั้นจะเป็นอิสระ ปลดจากความเป็นทาส แล้วอีกไม่นาน" กล้าบอกเหล่าทาสที่มีอายุ "พวกเจ้าก็คงจะได้เป็นไทหมด"
เหล่าทาสทั้งหมด รวมทั้งนาย ก้มกราบพระรูปพระพุทธเจ้าหลวง
อ่านต่อหน้า 2
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 29 (ต่อ)
พวงแก้วยื่นอัฐขวัญถุงให้ทีละคน แต่ละคนเข้ามารับ
"อัฐขวัญถุงนี้ ข้าให้หวังพวกเจ้าจะเอาไว้สร้างเนื้อสร้างตัว ที่ดินคนละไร่ หากพวกเจ้าต้องการปลูกเรือน หรือทำสวนเล็กๆน้อยๆ"
"หากผู้ใดยังไม่พร้อมจะจากไป เพราะพ่อแม่เจ้ายังเป็นทาสอยู่ที่นี่ ก็อยู่ต่อไปได้ จะออกหางานหรือทำงานที่ใต้หล้ากับข้า ข้าก็ยินดี ถือเป็นการทำงานรับเงินเดือน" กล้าบอก
"ขอบพระคุณขอรับคุณแก้ว คุณกล้า"
"ขอบคุณท่านเจ้าสัวเถิด เรื่องดูแลพวกเจ้า ท่านกำชับข้าไว้ตั้งนานแล้ว"
เหล่าทาสปาดน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง หาญมองมั่น ทาสรุ่นๆเดียวกันก็นึกถึงเดือน
อีกมุมหนึ่ง หาญคุยกับมั่นสองคน
"จากนี้ไปพี่มั่นจะทำอะไร"
"ท่านเจ้าพระยาเห็นหน่วยก้านกระผม เลยให้สมัครงานเป็นเสมียนเดินเรื่องต่างๆขอรับ"
"ท่านเจ้าพระยาขรรค์ชัย"
"ขอรับ กระผมเห็นโอกาสก้าวหน้า ที่สำคัญ ได้เป็นเสมียนหน้าห้องคุณหาญด้วย"
มั่นยิ้มกว้าง มีความสุขกับความเป็นไท
"วันนี้นายมั่นเป็นไท แม่เดือนก็ต้องเป็นไทด้วยสินะ แล้วแม่เดือนจะไปทำอะไร จะเป็นอย่างไรบ้างนะ"
หาญซึมลง มั่นยิ้มค้าง
หาญทอดถอนใจอยู่มุมหนึ่ง เห็นทาสซักผ้าสะบัดตากที่ราว หาญนึกเหมือนจะเห็นเดือน
ฟ้าหยาดสอนให้สายฝนปักผ้า โดยใช้สะดึงกลมแบบจีนอันโต เว่ยชิงปักผ้าอีกผืน ลายดอกโบตั๋นเป็นตัวอย่าง
"โอ๊ย ยาก อะไรก็ไม่รู้ ปักขึ้นปักลงอยู่เนี่ย เมื่อไหร่มันจะเป็นลายเหมือนเจ๊เว่ยบ้าง"
"ก็อดทนหน่อยสิ งานฝีมือ งานละเอียด ต้องใช้เวลาใช้สมาธิ" ฟ้าหยาดบอก
"นี่ๆ แม่คุณ เดินไหมให้ละเอียดล่ะ แบบนี้เห็นไหม ออกมาเป็นลายบุหงาหน้าร้อน"
"บุหงา !"
สายฝนได้ยินคำว่าบุหงา ก็เผลอทำเข็มตำนิ้ว เลือดหยดลงผ้าที่ขึงสะดึง สายฝนมองเลือดนิ่งอึ้งไป
"สายฝน....เป็นอะไรหรือเปล่า" ฟ้าหยาดถาม
เว่ยชิงและฟ้าหยาดมองหน้ากันเลิกลั่ก
"หรืออีจะบ้าไปอีกแล้ว ไอ่หย๊า"
สายฝนมองเลือดที่ซึมอยู่บนผ้า ราวกับย้อนเวลาไปเห็นเลือดของพ่อที่โดนแม่แทง
ฟ้าหยาดเรียกสายฝนเพื่อให้ได้สติ
"สายฝน ๆๆ"
"เลือด"
"อีไปซะแล้ว"
"เลือดคุณพ่อ เลือดคุณแม่ สายฝนมีส่วนทำให้คุณพ่อคุณแม่ต้องหลั่งเลือด ทำให้คุณพ่อคุณแม่ต้องตาย ที่ผ่านมา สายฝนทำอะไรลงไปบ้างหรือ พี่ฟ้าหยาด"
สายฝนน้ำตาคลอ สำนึกได้แล้ว
"สายฝน ที่ผ่านมาเป็นบทเรียนนะ เราทุกคนมีส่วนรับกรรมที่ก่อไว้ทั้งนั้น ต่อแต่นี้ขอให้ทำความดีต่อกันนะ"
ฟ้าหยาดจับมือสายฝน บีบเลือดพันแผลให้ สายฝนมองการกระทำของฟ้าหยาด น้ำตาพรูออกมา
"พี่ฟ้าหยาด...พี่เป็นพี่สาวฉันนะ"
"ใช่สิ เธอเป็นน้องสาวฉัน ฉันจะดูแลเธอเอง"
ฟ้าหยาดดึงสายฝนมากอด เว่ยชิงน้ำตารื้น
"เห็นพวกลื้อสองคนรักกัน อั๊วก็ตายตาหลับ"
"จะรีบตายไปไหน ผ้ายังปักไม่เสร็จเลย" สายฝนบอก
"เอ๊ะ นังนี่...ลื้อจะทำตัวดีๆให้ตลอดรอดฝั่งได้มั้ย ฮ๊า"
"พี่ฟ้าหยาด เจ๊เว่ย...ผ้าปักลายบุหงานี้ เราทำแล้วเอาไปให้แม่บุหงาได้ไหม เราทำบุญให้แม่ได้ไหม""ทำไมจะไม่ได้เล่า จะชั่วจะดี บุหงาก็เป็นแม่ของลื้อ ลื้อเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของแม่บุหงาหน้าร้อนดอกนี้ กับท่านเจ้าสัวแห่งใต้หล้า ที่แผ่ร่มเงาดูแลเราอยู่นี่ไง"
ทั้งหมดผ่านความอิจฉาริษยาสู่ความเข้าใจกันและกัน
อ่านต่อหน้า 3
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 29 (ต่อ)
วันใหม่ ที่ตลาด หาญแต่งตัวเป็นข้าราชการ นั่งรถลากไปทำงาน มั่นแต่งตัวเรียบร้อย หิ้วกระเป๋าเสมียน เดินตามไปด้วย
มุมหนึ่งท่ามกลางชาวบ้าน หาญมองไป เห็นเหมือนเป็นแม่เดือน
"นั่น...แม่เดือน"
หาญโบกมือให้รถลากหยุด มั่นเหวอ หาญรีบเดินเข้าในหมู่ชาวบ้าน มั่นเดินตามมาถึง
"คุณหาญเห็นใครขอรับ"
"ไม่มีอะไรหรอก เราคงตาฝาด"
"คุณหาญกลับใต้หล้าก่อนนะขอรับ กระผมมีธุระ"
หาญงง มั่นยิ้ม เดินห่างออกไป
ภายในร้าน ฟ้าหยาดทำงาน ถือกระดาษตามจดสั่งคนงาน มั่นเดินเข้ามา
"แวะมาที่นี่ มีอะไรรึนายมั่น"
"เออ.. กระผม หมดเวลางานแล้วเลยอยากจะมาช่วย เออ ช่วยคุณฟ้าหยาดนะขอรับ"
"เหรอ ขอบใจนะนายมั่น"
ลูกค้าหญิงมองหวานใส่มั่น ฟ้าหยาดเห็นรีบกระเซ้า
ฟ้าหยาดกระเซ้า
"เดี๋ยวนี้นายมั่นดูดี ภูมิฐาน ใครเห็นก็นิยม"
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกขอรับ"
"ผู้หญิงคนนั้น คุณเย็น ลูกสาวหมอยาสมุนไพร ฉันรู้จักนะ จะติดต่อให้เอาไหม"
ฟ้าหยาดตบไหล่มั่นอย่างแมน มั่นเขินหน้าแดง แอบมองไปทางแม่เย็นที่เขินเช่นกัน ฟ้าหยาดจะพามั่นเข้าไปแนะนำตัว แต่มั่นดึงไว้
" ขอบคุณความหวังดีของคุณฟ้าหยาดมากขอรับ แต่กระผมคงไม่สามารถมองสาวใดได้ นอกจาก..คุณฟ้าหยาดคนเดียวเท่านั้นขอรับ แม้ว่าคุณฟ้าหยาดจะไม่เคยมองกระผมเลยก็ตาม"
ฟ้าหยาดอึ้ง มั่นพูดจบก็ยิ้มให้ฟ้าหยาดแล้วเดินจะจากไป ฟ้าหยาดจึงพูด
"นายมั่น ถ้านายอยากให้ฉันมอง นายก็ต้องตั้งใจทำงานรับราชการ แล้วก็ต้องมาช่วย
ฉันทำงานรู้ไหม นี่ เอานี่ไปจดสินค้า แล้วโน่น เอากระสอบที่วางอยู่ไปไว้ข้างในด้วย"
มั่นยิ้มกว้าง
"ขอรับคุณฟ้าหยาด นายมั่นคนนี้จะมาช่วยงานคุณฟ้าหยาดทุกวันเลยขอรับ"
มั่นยิ้มเขิน รีบเดินไปทำงานโน่นนี่นั่น ฟ้าหยาดมองแอบอมยิ้มเล็กน้อยเอ็นดูความซื่อน่ารักของมั่น
อ่านต่อหน้า 4
ชิงรักหักสวาท ตอนที่ 29 (ต่อ)
ที่บ้านซินแส กล้าทำความเคารพป้ายวิญญาณของหยก กล้ายิ้มและส่งถุงกระดาษของใช้ให้
"เครื่องกระป๋องและผลไม้ฝรั่งขอรับ คุณแม่ฝากระลึกถึง...ซินแสเป็นอย่างไรบ้างขอรับ"
"ก็เรื่อยๆ สุขสบายดีตามอัตภาพ ขอบใจนะ แล้วไหนล่ะ ของที่จะฝากมา"
"อยู่นี่ขอรับ"
กล้าส่งถุงผ้าขนาดยาวที่ใส่ซออยู่ด้านในให้
"แล้วอั๊วจะเอาให้นะ"
ผ่านเวลามา หาญนั่งซึมอยู่ พวงแก้วและเอื้อยร้อยมาลัยอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่ได้ยินเสียงหาญถอนหายใจบ่อยครั้ง
"ถอนหายใจมากๆ ระวังอายุจะสั้นนะเจ้าคะ" เอื้อยว่า
"นังเอื้อย เพ้อเจ้อ เอาอะไรมาพูด"
"ก็คนโบราณถือเยี่ยงนั้นนี่เจ้าคะ ถอนหายใจหนึ่งครั้ง พลังชีวิตลดไป 1 ปี"
"ตายเร็วๆได้ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันก็ไม่รู้จะอยู่ทำไมนานนัก"
พวงแก้วยิ้มกับเอื้อย รู้ว่าลูกผ่ายผอมตรอมใจเรื่องอะไรแต่ทำไม่สน
"เออ นังเอื้อย วันพระหน้า ข้าจะทำบุญ 100 วันให้ท่านเจ้าสัว เรานัดผู้หญิงมาให้พ่อหาญดูตัวเสียดีไหม"
"ดีเจ้าค่ะ เผื่อคุณหาญจะได้เลิกผ่ายผอมตรอมใจขึ้นมาบ้าง"
"ไม่เอา เราไม่ได้อยากเจอผู้หญิงคนใหม่...คุณแม่ขอรับ ไหนคุณแม่ว่าเรื่องคู่ชีวิตของกระผมนี้จะไม่บังคับอีกต่อไป หากทำบุญให้คุณพ่อ กระผมยินดี แต่หากจะมีนัดหมายให้ดูตัวกับหญิงอื่นใด กระผมขอตัว"
"แม่ก็ไม่ได้บังคับ แม่แค่อยากเห็นลูกหาญมีความสุขก็เท่านั้น ลูกรักใคร แม่ก็รักด้วย....ดูสิ มาลัยกระแตไต่ไม้ บ่าวไพร่คนไหนร้อยมารึ สวยเชียว พ่อหาญเอาไปสิจ๊ะ แม่ให้"
แก้วยื่นมาลัยกระแตส่งให้หาญ หาญรับมา ไม่ได้นึกถึงว่าใครทำ พวงแก้วกับเอื้อยยิ้มกัน
อ่านต่อตอนที่ 30
