ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 26
ลานวัดทุ่งไก่หลง ถูกใช้เป็นลานซ้อมร้องเพลงเพื่อเข้าแข่งขันรายการ เดอะลูกทุ่ง ของทีม เพชร แฉะ และ ลูกดอก
ทั้งสามคนสวมมาดบอยแบนด์ลูกทุ่งยืนหันหลังชนกัน เพชรหันมาร้องเป็นคนแรก สามคนร้องเพลง เมียพี่มีชู้ เวอร์ชั่น ชาย เมืองสิงห์ feat. ใบเตย อาร์ สยาม และจ๊ะ อาร์สยาม โดยมีขนุนเปิดดนตรีให้
“เมียพี่มีชู้ ชาวบ้านรู้ หรือเปล่าไม่เคยรู้ข่าวเพราะไว้ใจผู้หญิงผู้หยังนี่ชั่งกระไร ชอบเปลี่ยนสไตล์ ไวไฟสิ้นดี”
แฉะหันมาร้องต่อจากเพชร
“เมียพี่มีชู้ คนรู้กันแซด อยู่กันตั้งแปดเก้าปี”
ลูกดอกหันมา ร้องสด
“ลูกหลายคนหน้ามนยังหนี แม่ยอดยาหยี แม่ผู้ดีตีนแดง”
ดนตรีเพลงดังขึ้น ลูกดอกหันมาร้อง พร้อมกับที่ทุกคนเต้นตามจังหวะเพลง
จริยาแร็พ “อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้ ไปรู้จากไหนจากไหนมาเช็คข่าวก่อนนะอย่าเอ็ดไป เอ้ว เอ้ว เอ้ว เอ้ว ชัวร์ ชัวร์ รึไม่ ใช่ ใช่ รึมั่ว”
ทั้งสามเริ่มเต้นเละเทะ ชนกันไปมา จนไม่ไหวแล้ว ขนุนนั่งดูอยู่กับไข่เค็ม เห็นความพินาศขนุนเลยปิดเพลง
“พอเถอะๆ”
“ถ้าจะลำบากขนาดนี้ ร้องแบบธรรมดาๆ ไหมพี่เพชร” ลูกดอกว่า
เพชรบอก “ธรรมดากรรมการก็ไม่สนใจสิเราต้องหาจุดเด่นก่อน”
ลูกดอกเปิดเพลง แล้วทั้งสี่คนก็ซ้อมกันต่อ อออกมาทุลักทุเลดังเดิม ไข่เค็มมองก็ได้แต่ส่ายหน้า
“แต่เท่าที่เห็น นี่มันจุดด้อยชัดๆ”
แฉะ กะ ลูกดอก พยายามแบกเพชรขึ้นมาต่อตัว เป็นรูปสามเหลี่ยม แต่ออกมาดูไม่จืด
กล้าทำความสะอาดศาลาไป เต้นไปตามเสียงเพลง สักพักก็ทิ้งอุปกรณ์ทำความสะอาดแล้วก็เต้นอย่างมันส์ หลวงพ่อเดินมาตบหัวกล้า
“โอ๊ย หลวงพ่อ!”
“ไปปิดเพลง”
“แต่…”
“รู้ไหมมันทำความเดือดร้อนให้คนอื่น”
“ผม...”
“ถ้ายังไม่ปิด ก็ออกไป”
“ผมไม่ได้เปิด” กล้าบอก
“อ้าวแล้วเพลงมาจากไหน”
“ไม่รู้ครับ แต่ก็มันส์ดีนะหลวงพ่อ”
“มันส์เมินอะไร หนวกหู รบกวนคนอื่นเขา ดูสิ”
หลวงพ่อหันมาเห็น ตาน้อย กะ เอี้ยง กำลังโยกไปตามจังหวะเพลง
“อ้าว เฮ้ย”
น้อยจ๋อย “อุ่ย”
หลวงพ่อสั่ง “ไอ้กล้า ไปตามหาเลย ว่าใครเปิดเพลง”
“ครับ...”
กล้าลุกออกไป หลวงพ่อ และน้อยเดินตามกล้าไป
เอี้ยงทำทีจะวิ่งตามหลวงพ่อ แต่กลับวิ่งจู๊ดออกไปอีกทาง
เพชร แฉะ ลูกดอก ร้องประสานเสียงพร้อมกัน ต่างคนต่างลากเสียงยาวมาก
จริยาคอยเต้นประกอบอยู่ด้านหลัง แบบไม่เข้าจังหวะ
“เมียพี่มีชู้.....”
แฉะแอบหายใจ แล้วร้องลากเสียงต่อ ขนุน กะ ไข่เค็ม ต้องอุดหู เอี้ยงวิ่งเข้ามาปิดวิทยุเลยทันทีทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว
ขนุนยกนิ้วให้ “เฮ้อ ดีมาก”
เอี้ยงบอก “หลวงพ่อกำลังมา”
“ไม่ดีแล้ว” ขนุนร้อง
ทุกคนมองหันซ้ายแลขวา หน้าตาตื่น
อ่านต่อหน้า 2
ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 26 (ต่อ)
หลวงพ่อ กล้า และน้อยเดินใกล้มาถึงจุดที่พวกเพชรซ้อมร้องเพลง
“เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงมาจากทางนี้นะ”
ทั้งสามเดินมาถึงพอดี พอหลวงพ่อหันมา เจอ เพชร แฉะ ลูกดอก และ จริยา นั่งสมาธิกันอยู่ ขนุน กะ ไข่เค็มเดินเข้ามาสมทบทำทีว่าเพิ่งมาถึง
“นมัสการค่ะหลวงพ่อ ช่างเป็นวันที่เงียบสงบจริงๆ นะคะ”
“เหมาะแก่การนั่งสมาธิ”
พูดจบไข่เค็มก็ลงนั่งสมาธิตามคนอื่น
หลวงพ่อไม่วายบ่น “เมื่อกี้ยังได้ยินเสียงเพลงดังลั่นอยู่เลย”
เพชรค่อยๆ ลืมตาขึ้น พูดอย่างสุขุม
“ไม่มีนี่ครับ หลวงพ่อหูแว่วหรือเปล่า”
“แว่วมาทั้งเพลงเลยเนี่ยนะ มันต้องมีใครเปิดเพลงแถวนี้สิ” หลวงพ่อไม่เชื่อ
น้อยหันมาทางกล้า “ไป ไอ้กล้า เดินไปดูให้รอบๆ”
ขนุนรีบบอกทันที “อ๋อๆ สงสัยเป็นพวกรถประชาสัมพันธ์การแข่ง เดอะลูกทุ่ง น่ะค่ะ ขนุนเห็นเขาขับผ่านไปโน่นแล้ว”
“อ้าว ไอ้กล้า ไปทางโน้นสิ”
“ไม่ต้อง เขาผ่านไปแล้ว หลวงพ่อไปล่ะ นั่งสมาธิต่อไปเถอะ”
หลวงพ่อตัดบทแล้วเดินออกไปเลย เอี้ยงเดินตามหลวงพ่อไปสักพัก แล้ววิ่งกลับมารวมตัวกับทุกคน
ขนุนรู้สึกแย่ ตีปากตัวเอง
“บาปเลย ต้องมาโกหกพระเนี่ย”
เพชรบอก “แต่ถือว่าได้ช่วยคนชดเชยกันได้น่า”
“แล้วเราจะซ้อมกันยังไงล่ะ” ลูกดอกหารือ
“ถ้าหลวงพ่ออยู่ที่วัด เราก็ต้องไปหาที่ใหม่”
เพชรครุ่นคิดสักพัก
“งั้นก็ให้หลวงพ่อไปอยู่ที่ใหม่ เราจะได้อยู่ที่วัด”
“เออ”
ทุกคนมองหน้ากัน พยักหน้าเห็นดีเห็นงามด้วย
“ยังไงอ่ะพี่เพชร” ลูกดอกงง
เพชรมองไปทางขนุน ยิ้มเจ้าเล่ห์
“อยากได้บุญเพิ่มอีกไหม”
ขนุนมองเพชรอย่างไม่วางใจ
ถัดจากนั้น หลวงพ่อ เดินนำ ตาน้อย กล้า เอี้ยง มาหยุดยืนอยู่หน้าค่าย ศ.อรชร พริม กะบุญหลง เดินมาเห็นก็งง
“นมัสการค่ะ หลวงพ่อ”
“มานี่มีอะไรหรือจ๊ะหลวงพ่อ”
“ก็ขนุนบอกว่า ช่วงนี้ที่ค่ายเกิดเรื่องเยอะ อยากให้หลวงพ่อมาช่วยให้ศีลให้พร” หลวงพ่อบอก
เอี้ยงเสริมขึ้น “ตั้งแต่มาถึงที่นี่ ก็รู้สึกได้เลย ว่าที่นี่ต้องมีเรื่องชกตีเกิดขึ้นบ่อย”
“ก็ที่นี่มันเป็นค่ายมวย ก็ต้องชกตีกันสิ” พริมว่า
กล้ากับเอี้ยง เดินสำรวจดูจนทั่ว ไม่สนใจที่พริมพูด
“อื้อหือ อุปกรณ์ต่อสู้เพียบ”
“ก็บอกว่า ที่นี่มันเป็นค่าย...”
พริมยังพูดไม่ทันจบ ก็มีน้ำมนต์สาดใส่หน้าพริมกับบุญหลงเต็มๆ
“อ่ะ จะให้ไปเจิมที่ไหนอีก พาหลวงพ่อไปเลย”
บุญหลงอึ้ง ยกมือปาดน้ำมนต์ออกจากหน้างงๆ “เอ่อ...”
หลวงพ่อพรมน้ำมนต์อย่างแรงมาอีก
“อะไรที่ดี ที่เป็นสิริมงคลกับตัวเอง ก็รับไปเถอะ”
พริม กะ บุญหลงเช็ดหน้า รับคำงงๆ
“ค่ะ” / “ครับ”
สองคนเดินนำ พาหลวงพ่อและคณะไปในค่ายอย่างงงไม่หาย
ส่วนที่ลานวัด แฉะ ลูกดอก กำลังจับขาจริยาคนละข้าง เพชรคอยยืนกำกับ
“จะเอางี้จริงๆ เหรอ” จริยาสยอง ถามย้ำ
เพชรพยักหน้า “ปลอดภัยน่า พี่แฉะกับลูกดอกจะโยนพี่ขึ้น แล้วก็รับพี่ตอนพี่ลงมา”
“โอ๊ย แล้วถ้ารับไม่ทันล่ะ”
เพชรมาดเข้ม เข้าโหมดซีเรียส
“พวกเราอยู่ด้วยกัน สุขด้วยกันมาก็เยอะ ทุกข์ด้วยก็มาก ฟันฝ่าอะไรกันมาขนาดนี้ พี่แฉะกับลูกดอก ไม่ทำให้พี่เจ็บหรอก เชื่อใจสิ”
จริยาพยักหน้า
เพชรยิ้มให้สัญญาณไข่เค็ม “มิวสิค”
ไข่เค็มกดเปิดเพลง เมียพี่มีชู้
แฉะ ลูกดอก จับขาจริยายกขึ้น
เพชรมองตามตัวจริยาที่ลอยขึ้น อย่างลุ้นระทึก
พริบตานั้นเอง มีเสียงของแข็งตกกระทบพื้นดังสนั่นหวั่นไหว
ทุกคนมองไปทางเสียง เห็นจริยาลงมานอนคว่ำ กองกับพื้นชักกระตุก
“ไอ้...พวก...บ้า...”
แฉะ กะ ลูกดอกเข้าไปดูสภาพร่างจริยาที่ร้องโอดโอย ขนุนกะไข่เค็มเดินเข้าไปคุยกับเพชร ถามตรงๆ
“ทีนี้จะร้องธรรมดาๆ ได้หรือยัง”
เพชรไม่ได้ฟังขนุนพูดเลย “ชั้นว่าต้องหาคนมาเพิ่ม ให้โชว์ตื่นเต้นแล้วล่ะ”
“เฮ้อ... แล้วจะหาใครมาช่วย”
เพชรมองมาที่ขนุนอย่างมีเลศนัย
“เฮ้ยๆๆๆๆ ฉันไม่โยนตัว ตีลังกาแบบนี้นะ”
“แต่พี่ขนุน ร้องเพลง แล้วก็เต้นได้นี่จ๊ะ” เด็กผมม้าเต่อยิ้ม
เพชรยิ้มตอบ พยักหน้ากับขนุนอย่างอารมณ์ดี
อ่านต่อหน้า 3
ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 26 (ต่อ)
เพชร กะ ขนุน ยืนคู่กัน คราวนี้ไข่เค็มเปิดเพลง อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจใคร ของปีเตอร์ โฟดิฟาย&กระแต อาร์สยาม ซาวน์นตรีดังน
“โอ้น้องสาวจ๋า พี่จะมาบอกกล่าว ช่วยติดต่อสาวให้พี่หน่อยได้ไหม พี่เห็นเขาแล้วแหมมันช่างถูกใจ อยากรู้จักเอาไว้ ได้ไหมน้องเอ๋ย”
“โอ้พี่ชายจ๋า ไหงมาอย่างงี้ เห็นทุก ทุกที พี่ไม่บอกใครเลย แต่วันนี้ไหงมาเอื้อนเอ่ย แปลกใจจังเลยนะพี่ชายเรา เฮ้อ”
แฉะ กะลูกดอก เต้นเข้าไปหาขนุนเรื่อยๆ เป็นลูกคู่ให้เพชร สามคนร้องใส่หน้าขนุน
“ช่วยหน่อยนะน้อง น่ะไม่ต้องร้องไม่ต้องดื้อ”
ขนุนทำท่าเหมือนกลัว เดินถอยหนี
“และน้องเป็นแม่สื่อที่ไหนกันเล่า”
แฉะ กะ ลูกดอกเดินเข้าไปใกล้อีก เหมือนรุมขย้ำ หน้าตาอย่างหื่น
“ช่วยหน่อยนะน้องนะ นะ นะ นะ น้องสาว”
ขนุนกลัวมาก “เป็นหนุ่มยังไง ไม่กล้าเข้าไปจีบสาว”
“น้องเอยน้องเรา คงหวงพี่ชายน่าดู”
แฉะกะลูกดอกร้องตอบ แล้วมายืนรุมล้อม ขนุนผลักสองคนออกไป ร้องขึ้นว่า
“พอ”
ไข่เค็มปิดเพลง จริยานั่งดูอยู่ เดินกะเผลกมา
“อ้าว ทำไมอ่ะ กำลังสนุกเลย”
“สนุกยังไง น่ากลัวจะตาย” ขนุนสยอง
“เขาเรียกว่าแอคติ้ง” แฉะว่า
ลูกดอกวาดมือโอเวอร์แอคติ้ง “ถ้าไม่เล่นใหญ่ กรรมการจะเห็นเหรอ”
“จริง นี่ขนุน เราไม่ได้มีแดนเซอร์เป็นกองทัพนะ ที่จะเต้นเล็กๆ ได้ ใครๆ ก็เห็นน่ะ” เพชรหารืออีก
ขนุนรำพึง “กองทัพเหรอ...” แล้วบอกกับเพชรว่า “แล้วถ้าขนุนหากองทัพแดนเซอร์มาได้ จะยอมทำตามแบบขนุนไหม”
คราวนี้ เพชร แฉะ กะ ลูกดอก รวมทั้งไข่เค็ม มองหน้ากันงงๆ
ฝ่ายหลวงพ่อเดินพรมน้ำมนต์ไปทั่วๆ ค่าย ตาน้อย กล้า และเอี้ยง ถือของเดินตาม น้อยถือบาตรใส่น้ำมนต์ กล้าถือแกลลอนตาม
พริม บุญหลง เดินดูห่างๆ พอเห็นหลวงพ่อหยุดพรม พริมก็เข้าไป
“ขอบคุณมากนะคะหลวงพ่อ ตอนนี้สิริมงคลอบอวลเต็มค่ายแล้วล่ะค่ะ”
“อ๋อ พอแล้วใช่ไหม”
เอี้ยงท้วง “ยังไม่ทั่วทั้งค่ายเลยนะจ๊ะ”
“นั่นสิ น้ำมนต์ก็เตรียมมาตั้งเยอะ” น้อยว่า
กล้ายกถังแกลลอนน้ำมนต์ขึ้นมา
พริมอึ้งใหญ่ “ม...ไม่ต้องพรมให้หมดนี่ก็ได้มั้งคะ”
“แค่นี้เราก็ชุ่มไปด้วยพรหลวงพ่อแล้วนะจ๊ะ” บุญหลงว่า
เอี้ยงคิดหาทางถ่วงเวลาให้พวกเพชร “นักมวย หลวงพ่อต้องไปพรมน้ำมนต์นักมวยให้ครบทุกคนรายตัวเลยจ้ะ”
หลวงพ่อเอาด้วย “งั้นไป”
พริม กะ บุญหลง มองหน้ากัน แล้วเดินตามเซ็งๆ
ทุกคนมาหยุดยืนอยู่ที่ลานซ้อมในค่าย แต่ไม่เจอใครเลย
“อ้าว ไปไหนกันหมดเนี่ย เมื่อกี้ยังซ้อมกันอยู่ตรงนี้นี่นา”
พริมแปลกใจมาก หันมาหาบุญหลงเป็นเชิงถาม บุญหลงก็ส่ายหน้า
ขนุน ไข่เค็มเดินนำ เด่น แคน และนักมวยทั้ง 10 คนของค่าย เข้ามาที่ลานวัด เพชร นั่งพักกินน้ำอยู่ พอเห็นนักมวยมากันเยอะยกค่ายก็สำลักพรวด
“พูดกันดีๆ ก็ได้ขนุน ไม่เห็นต้องยกพวกมาเลย”
“ฉันตามคนมาช่วยพี่เพชรต่างหาก” ขนุนบอก
เด่นไม่พอใจ “เดี๋ยวก่อนนะขนุน ตกลงให้พวกเรามานี่ เพื่อช่วยพวกลิเกเนี่ยนะ”
“จะบ้าเหรอขนุน” แคนหน้าตึง
“ใช่ จะบ้าเหรอ” เพชรหันไปพยักพเยิดกะพวกนักมวย
และพวกนักมวยเริ่มกอดอก มองมาอย่างไม่สบอารมณ์ เพชรเจื่อน
เพชรต้องลากขนุนออกมาคุย
“ลืมแล้วเหรอ ว่าคนที่ค่ายเขาเกลียดฉันอย่างกับอะไร”
“ขนุนก็เป็นคนที่ค่าย ขนุนยังมาช่วยพี่เพชรเลย”
“ก็... ขนุนเป็นเพื่อนกับพวกพี่นี่”
“แล้วคนพวกนี้เขาไม่ใช่เพื่อนพี่เหรอ”
“ตอนนี้คงไม่แล้วล่ะ ทุกคนเข้าใจตัวพี่ผิดกันหมดแล้ว”
“ก็ให้เขาเข้าใจให้ถูกสิ นี่เป็นทางเดียว ที่จะทำให้โชว์เราดูยิ่งใหญ่แล้วก็แปลกแหวกแนวนะ”
แม้จะเห็นด้วย แต่เพชรก็กลุ้ม คิดหนัก พ่อคดีที่ค่ายมวยเยอะเหลือเกิน
อ่านต่อหน้า 4
ลิเกหมัดสั่ง ตอนที่ 26 (ต่อ)
ทางด้านหลวงพ่อ ยังเดินพรมน้ำมนต์ต่อไป
“เออ ว่าแต่ทำไมไม่ค่อยเห็นหนูพริมไปเยี่ยมพ่อเพชรเลยล่ะ” น้อยถามขึ้น
พริมอึ้ง มองบุญหลงเป็นเชิงหารือ
“ทำไมฉันต้องไปด้วยล่ะจ๊ะ”
“ก็แฟนกันนี่ ไม่คิดถึงกันเหรอ” กล้าเสนอหน้า
หลวงพ่อเสริม “แล้วเมื่อไรจะทำให้มันถูกต้องตามประเพณี แต่งงานให้เป็นเรื่องเป็นราวสักทีล่ะ”
น้อยตาม “จะได้มีลูกมีหลานทันใช้”
พริมเครียดเลยทีนี้ “เอ่อ...ไปกันใหญ่แล้วจ้ะ”
“หรือคิดจะอยู่กันเฉยๆ ไม่แต่ง” กล้าถาม
“แต่งสิ” พริมบอก
บุญหลงหันมา
“หมายถึงอนาคตน่ะ แต่งแน่ แต่แต่งกับคนที่พริมรัก”
เอี้ยงมองจ้อง “ก็พี่เพชรไม่ใช่เหรอจ๊ะ”
“ไม่ใช่ บุญหลงต่างหาก” พริมบอกไม่อ้อมค้อม
หลวงพ่อ น้อย กล้า เอี้ยง หันขวับไปมองบุญหลงเป็นตาเดียว
บุญหลงหันมายิ้มให้พริม ดีใจที่พริมเปิดเผยเรื่องความสัมพันธ์ให้ทุกคนรับรู้
พวกนักมวย 12 คน ยืนรอนานชักเซ็ง ระหว่างที่เพชรไปคุยกับขนุน
“เฮ้ย ขี้เกียจรอแล้ว กลับเถอะ” เด่นโวยขึ้น
พวกนักมวยเดินกำลังจะเดินออก
แฉะ ลูกดอก ไข่เค็ม เข้ามาดักไว้ จริยากะเผลกๆ มาช่วย
“เดี๋ยวก่อนสิจ้ะ เดี๋ยวฉันร้องเพลงฆ่าเวลาให้ฟังไหม” จริยาร้องเพลงด่วนพิศวาส เพลงในตำนานอันลือลั่นของแม่ผ่องศรี วรนุช ขึ้นเสียงสูงปรี๊ด
“เสียง.....”
พวกนักมวยเดินผ่านจริยาไป ไม่มีใครสนใจฟังเลย จริยาเซ็ง แฉะเข้าไปดักอีกทาง
“อยู่ช่วยพวกเราก่อนสิ” แฉะขอร้อง
ไข่เค็มตีหน้ารันทดอ้อน “นะจ๊ะ”
“นี่ยังมีหน้ามาขอให้ช่วยอีกเหรอเฮอะ! พวกลิเก” แคนฮึดฮัด หมั่นไส้ไข่เค็ม
ไข่เค็มไม่ลดละ “แต่หนูไม่ได้เป็นลิเกนะจ๊ะ”
“งั้นก็กลับค่าย”
เด่นหิ้วไข่เค็มเดินออกไปด้วย
“เย้ย...”
“บอกไอ้เพชรด้วย ว่าพวกเราจะไม่ยุ่งเรื่องนี้” เด่นประกาศ
จังหวะนี้เพชรขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ แล้วตะโกนบอกนักมวยทุกคน
“ฉันขอโทษ”
นักมวยทุกคนหันมา
“ฉันขอโทษ ที่ไม่ได้บอกความจริงกับทุกคน ตอนนี้ทุกคนอาจจะกำลังเข้าใจ ว่าฉันทิ้งค่าย ทิ้งเพื่อน ทิ้งทุกคนไป แต่พอตกอับก็กลับมาขอความช่วยเหลือ”
แคนเยาะ “แล้วไม่จริงหรือไง”
“คิดว่าแค่โดนฉีกสัญญาแล้ว คนอย่างฉันจะยอมแพ้ง่ายๆ เหรอ ฉันโดนน้าอรไล่ตั้งกี่ครั้ง แต่ฉันก็พยายามจนได้เข้ามาอยู่ในค่ายศ.อรชร ถ้าคนอย่างฉัน อยากอยู่กรุงเทพฯ จริง เรื่องแค่นั้นน่ะจิ๊บจ๊อย”
จริยาเสริม “ใช่ เรื่องด้านได้อายอด น้องเพชรไม่แพ้ใครนะ”
แฉะเซ็ง “เขาเรียกว่า อดทน ก็พอไหม”
“พวกเราอยู่ที่ค่าย ฝึกมวยมาด้วยกัน น่าจะรู้จักฉันดีไม่ใช่เหรอ” เพชรบอกด้วยท่าทีขึงขัง สีหน้าจริงจัง
พวกนักมวยเริ่มมองหน้ากัน
“ฉันรับรองว่าพี่เพชรพูดจริงนะ ถึงจะไม่มีหลักฐาน แต่ฉันก็เชื่อในตัวพี่เพชร เพราะเขาก็คือหนึ่งใน ศ.อรชรเหมือนกับเราทุกคน” ขนุนสนับสนุน
“ฉันขอเอามิตรภาพของพวกเราเป็นเดิมพัน ฉันไม่หลอกทุกคนแน่ๆ”
ทุกคนมองมาที่เด่น กะ แคน เป็นตาเดียวกัน สุดท้ายแคนถามขึ้น
“แล้วจะให้เราช่วยอะไรล่ะ บอกมาสิ”
เพชร กะ ขนุน ยิ้มชื่นดีใจ
ฟาก หลวงพ่อเดินพรมน้ำมนต์มาในค่าย มี กล้า เอี้ยง บุญหลง พริมเดินตาม ตาน้อย สะกิดพริม ให้ออกมา และพาพริมมานั่งคุยกันที่ใต้ต้นไม้ มุมหนึ่งของค่าย
“ไม่สบายใจอยู่ใช่ไหม”
พริมงง “ทำไมถามอย่างนั้นล่ะจ๊ะ”
“ถามแต่ไม่ตอบ แสดงว่าจริง อยากสบายใจขึ้นไหมล่ะ ลุงจะดูดวงให้”
“ลุงน้อยดูดวงเป็นด้วยเหรอจ๊ะ”
“ลองไหมล่ะ”
พริมคิดสักพัก “ก็ได้จ้ะ”
น้อยบอกคาดูหมอ “99 บาท”
“ห๊ะ”
“นี่เห็นเป็นคนกันเองเลยลดให้นะเนี่ย”
พริมยื่นเงินให้ 100 บาท
“ไม่มีเศษ ไม่ทอนนะ ...เอามือมา”
น้อยวางมาดขรึม ดูดวงลายมือพริม
“อืม คนนี้แหละเนื้อคู่”
“ห๊ะ อะไรนะ”
“เจอแล้ว เนื้อคู่แน่นอน เขายอมเสียสละสิ่งสำคัญก็เพื่อเรานะ แต่เราอาจจะไม่เห็น ถ้าเราเปิดใจให้เขาเมื่อไร รับรองมีความสุขกันแน่นอน”
“พริมก็เปิดใจให้บุญหลงแล้วนะจ๊ะ”
“บุญหลง ไม่ใช่ๆ เนื้อคู่ที่ว่าน่ะ ลุงหมายถึงพ่อเพชร”
คำทำนายของพ่อหมอน้อย ทำเอา พริมพยัคฆ์ ศ.อรชร นี่อึ้งไปเลย
อ่านต่อตอนที่ 27
