หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 9
หลวงพ่อแม่น หลวงพี่ดิน ไท หมาก เดินบิณฑบาตยามเช้ามาถึงร้านกาแฟ ลุงชาออกมายืนรอ
"นิมนต์ครับหลวงพ่อ"
หลวงพ่อหยุดรับบิณฑบาต จากลุงชา
"คนหายไปไหนหมดลุง" หมากถาม
"อ้าวไอ้หมาก แล้วที่ยืนอยู่เนี่ยไม่ใช่คนรึไง" ลุงชาด่าใส่หน้าหลวงพ่อ "ไอ้เวร"
"เวรไปทางโน้นจะดีกว่านะโยมชา"
"ขอโทษครับหลวงพ่อ"
"ฉันหมายถึงวันนี้เงียบไม่ค่อยมีคนยืนรอตักบาตรเลย"
"อ๋อ...ถ้าอยากให้คนเยอะ หลวงพ่อก็ลองอัพเดทโชว์เสียวดูสิ"
"เห้ย...มันจะอาบัตินะโยมพูดอะไรแบบนั้น บาปกรรม"
"ลุงแกคงจะหมายถึงอัพเดทโซเชียลนะครับหลวงพ่อ"
"พูดซะเสียวว๊าบเลย นึกว่าจะให้หลวงพ่อโชว์"
หลวงพี่ถาม
"ลุงจะให้พวกเราโพสต์อะไรเหรอครับ"
ลุงชายิ้มกว้าง
"ก็ลองใบ้หวยสักตัวสองตัว รับรองคนเข้าวัดกันพรึบ"
"ไม่มีใครใบ้หวยได้หรอกลุง คราวที่แล้วมันก็เป็นแค่เรื่องฟลุ๊ค" ไทบอก
"จะว่าไปหลวงพี่ก็ยังอัพเดทคำคมธรรมะอยู่เรื่อยๆ นะ ได้ดูกันมั้ย" หลวงพี่ว่า
"ดูอยู่ทุกวันครับหลวงพี่"
หมากถาม
"ชอบธรรมะเหรอ"
"รอว่าเมื่อไหร่หลวงพี่จะให้หวย"
ทุกคนส่ายหน้าให้ ลุงชายิ้มอายๆ
"หลวงพ่อว่าไร้สาระ...หลวงพ่อไม่อยากสนับสนุนให้ชาวบ้านเอาแต่ก้มหน้าก้มตาดูแต่มือถือตลอดเวลา จนไม่สนใจที่จะเงยหน้ามองคนข้างๆ และโลกกว้างๆ ใบนี้"
"หลวงพ่อเนี่ยไม่อินรถไฟเลย" ลุงชาว่า
ไทบอก
"อินเทรน"
"พูดไม่เถือกก็ยังอยากพูด"
"พูดไม่ถูก"
หลวงพ่อคิดๆ ถึงคำพูดของลุงชา
วัดดูสงบ ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อฟังว่าหลวงพ่อจะพูดอะไร หมากทำท่าปวดท้องอยากเข้าห้องน้ำ
"หลวงพ่อครับผมขอไปเข้าห้องน้ำแพ๊พได้มั้ยมั้ย" หมากบอก
"หลวงพ่อพูดแป๊บเดียวอยากให้ฟังพร้อมกัน"
หมากพยักหน้ารับทำท่าปวดอึ
"ที่หลวงพ่อเรียกทุกคนมาเพื่อจะบอกว่า"
หมากบอก
"เข้าใจแล้วครับ"
"หลวงพ่อยังไม่ทันพูดเลยไอ้นี่" แมวว่า
"เย็นนี้หลวงพ่ออยากจะเทศน์สอนชาวบ้านเรื่องการมีสติหน่อย แต่มันยากตรงที่ชาวบ้านไม่ยอมเข้าวัด หลวงพ่ออยากให้ทุกคนลองเสนอกันมาดูว่าจะทำยังไงให้ชาวบ้านเข้าวัด"
แมวออกความเห็น
"เข้าปืนไปขู่"
"ไอ้บ้า...แกจะเอาปืนจากไหนมิทราบ" มั่นถาม
"จะยากอะไรฉันมีจุดสองห้อยอยู่"
"คิดไม่เข้าท่า เอางี้ดีกว่าฉันว่าเอาไฟไปเผาบ้านชาวบ้านให้หมด พอเค้าไม่มีที่อยู่เดี๋ยวเค้าก็มาอยู่วัดเอง"
"เจริญละแก เดี๋ยวก็ได้เข้าซังเตกันหมด"
หมากปวดอึอยู่
"ผมว่าเราควรจะสร้างห้องน้ำบนศาลาเวลา ชาวบ้านปวดอึจะได้เข้าง่ายๆ"
"ไอ้นี่ก็พูดถึงแต่ห้องน้ำ" แมวบอก
"ก็ฉันปวดอึน้าจะให้ฉันนึกถึงกับข้าวรึไงละ"
หมากทำหน้าเซ็งๆ
"เอางี้มั้ยครับหลวงพ่อ หลวงพ่อเทศน์แล้วเดี๋ยวผมถ่ายวีดีโอจากนั้นก็อัพลงเฟสบุ๊กของวัด ชาวบ้านที่ไม่ได้มาวัดก็ยังดูได้นะครับ"ไทบอก
"ผมเห็นด้วยกับไทครับท่าน การอัพลงเพจก็ยังสามารถทำให้คนที่ไม่ได้มาฟังหลวงพ่อเทศน์ได้เปิดดูซ้ำๆ ได้ด้วยครับ" หลวงพี่บอก
"แบบนั้นมันก็ไม่ช่วยให้คนใกล้วัดสิ เค้าจะยิ่งห่างออกไปเพราะว่ามัวแต่นั่งจ้องจอคอมพ์"
เสียงหมากตดดัง พร้อมกลิ่นทุกคนปิดจมูก
"เหม็นขนาดนี้เอ็งไม่ขี้เลยละไอ้หมาก" มั่นบอก
"ก็ทำอยู่นี่ไง"
หมากยิ้มให้ทุกคนเพราะได้ขี้แตกเรียบร้อยแล้ว ทุกคนวงแตกเดินหนีกันหมด
ในร้านริซซี่ เท้าหมวดกาแฟถูกยกใส่กะละมังเล็กๆ สำหรับล้างเท้า
"แช่เท้าไว้ก่อนนะคะ...ว่าแต่ตายมากี่วันแล้วคะเนี่ย" ริซซี่ว่า
"ทำไมครับ"
"เท้าเหม็นมาก...ว่างๆ เอากลิ่นเท้ามัดใส่ถุงไปขายแข่งกับปลาเค็มน่าจะขายดี"
"ใครเค้ารับซื้อกลิ่นเท้ากันพี่ริซซี่ ถ้ามีพี่ริซซี่ก็เอากลิ่นปากตัวเองไปขายสิคะ" เหมยบอก
"น้องเหมยหยาบคาย เอาที่ไหนมาพูด" ริซซี่พูดใกล้กาแฟ "ปากพี่ไม่เหม็นซะหน่อย"
"ขึ้นตาเลยหล่ะครับ"
"บ้าหมวดก็ฮ่าๆๆ หน้าตาก็หล่อ แต่พอก้มมองเท้าริซซี่จะเป็นลม"
"เลิกล้อกาแฟได้แล้วค่ะ ... กาแฟเค้าใส่แต่รองเท้าทำงานตลอดเวลาจนเท้าไม่ได้ระบาย"
"เอางี้สิคะ ก็เอารองเท้าไปเจาะรู แค่นี้อากาศก็เข้าเท้าก็ไม่เหม็นแล้ว"
"หร๊า"
ไทกับหมากเดินมาที่ร้าน
"เจ๊ริซซี่ดวง" หมากเรียก
"ปากเสียแบบนี้ ระวังจะไม่รอดถึงตรุษจีนปีหน้า"
"หยอกนิดหยอกหน่อย โมโหง่ายเป็นสตรีวัยทอง"
"มีไรไอ้หมาก"
ไทบอก
"หลวงพ่อให้มาบอกข่าวว่าวันนี้หลวงพ่อจะเทศน์เรื่องการมีสติ อยากให้ทุกคนไปฟังครับ"
"สติพี่ไม่อยากมีเท่าไหร่ อยากมีสตังค์มากกว่าค่ะ"
"แต่ถ้าเรามีสติ สตังค์ก็จะตามมานะครับ"
"แต่ถ้าน้องไทมีพี่ น้องไทจะมีทั้งสตังค์และภรรยานะรู้ยัง" ริซซี่บอก
"แหมเกิดเป็นนายเด็กวัดนี่ดีจริงๆ ไปไหนมาไหนใครๆ ก็อยากอุปการะเลี้ยงดู"
ไทกับเหมยจ้องหน้ากันกวนๆ
"ว่าแต่คุณสนใจมั้ยละ" เหมยถาม
"เห่าได้มั้ยละ"
"คนไม่ใช่หมา"
"ขอมือหน่อย"
ไททำท่ายกมือสองข้างเหมือนหมาน่ารัก
"เย้ย...อย่ามาตลกคุณ ถ้าเย็นนี้ว่าง ไม่กลัวเข้าวัดแล้วจะร้อนก็เชิญด้วยละ"
"ไอ้บ้า"
"ถ้าเหมยอยากไป เดี๋ยวเราไปเป็นเพื่อนเอง" กาแฟบอก
"หมวดคงไม่ได้ไปหรอกค่ะ ต้องแช่เท้าอีกห้าชั่วโมง"
"เท้าเปื่อยหมดพอดีพี่"
กาแฟยิ้มให้เหมย ไทมองๆ
แมวกับมั่นกำลังเตรียมอาสนะ ตาลปัตร ไมค์ สำหรับให้หลวงพ่อนั่งเทศน์
"เกิดเป็นมัคนายกมันก็เหนื่อยเหมือนกันเน๊อะ ต้องเตรียมนั่นเตรียมนี่ให้พระ" แมวบอก
"เป็นสัปเหร่อก็เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องทำงานกับศพ" มั่นว่า
"เป็นพระก็เหนื่อยต้องถือศีลตั้ง 227 ข้อ"
"ต้องเป็นอะไรนะถึงจะสบาย" มั่นว่า
หลวงพ่อเดินออกมา
"เป็นหมาวัดสิ ดีมั้ยละ"
แมว/มั่นขานรับ "ดีครับ...บรู๊วว์"
"หลวงพ่อก็..."
"ได้เกิดเป็นคนก็บุญเท่าไหร่แล้วจะบ่นอะไรกันนักหนา เตรียมของพร้อมต้อนรับญาติโยมที่จะมาฟังธรรมพร้อมรึยังละ"
"ใกล้แล้วครับหลวงพ่อ" แมวบอก
"ยาดม ยาลม ยาหอม น้ำอย่าให้ขาดเผื่อนั่งนานๆ ชาวบ้านจะได้ใช้"
"ขนาดนั้นเลยเหรอครับหลวงพ่อ"
"เตรียมไว้เถอะ...เผื่อเหลือดีกว่าขาด"
"มั่นใจหรอครับว่าชาวบ้านจะมากัน" มั่นว่า
หลวงพ่อยิ้มๆ มั่นใจว่าต้องมาแน่ๆ
ไทกับหมากกำลังช่วยเฮียเม้งย้ายเก้าอี้ในบ้านอยู่ เหงื่อตกเหมือนย้ายมานานแล้ว
"ตรงนั้น...ไม่สิตรงนี้ดีกว่า เปลี่ยนใจละ เอาไว้ที่เดิมดีที่สุด"
หมากกับไทยกเก้าอี้วางที่เดิมด้วยความโมโห
"อะไรของเฮียเนี่ย ให้ยกย้ายไปมาทั่วบ้านสุดท้ายเอามาไว้ที่เดิม"
"ของแบบนี้มันต้องลองไม่งั้นก็ไม่รู้สิว่าตรงไหนดีที่สุด"
"พวกเราช่วยเฮียแล้ว งั้นเย็นนี้เฮียอย่าลืมไปวัดนะครับ"
"เอาตลับเมตรมาสิ เดี๋ยววัดให้ตอนนี้เลย" เม้งแค่นหัวเราะ "ฮ่าๆ"
หมากกับไทมองอย่างไม่พอใจ
"รู้แล้วๆ ไม่มีอารมณ์ถังเลยพวกแก"
"อารมณ์ขัน" หมากบอก
เหมย ริซซี่ และกาแฟเดินเข้ามา
"มิน่าได้กลิ่นวัด" เหมยบอก
"ดีนะคะได้กลิ่นวัด ถ้าได้กลิ่นศพเนี่ยพี่ริซซี่หนีคนแรก"
"มาทำอะไรในบ้านฉัน" เหมยถาม
"เค้ามาชวนไปฟังเทศน์ พ่อก็เลยให้เค้าช่วยย้ายของนิดหน่อยลูก"
"ไม่นิดละ...ย้ายจนปวดไปทั้งแขนแล้ว" หมากบอก
"แล้วนี่ไปไหนกันมาลูก"
"พากาแฟไปทำเล็บมาคะ"
"ดูแลกันดีแบบนี้คบๆ กันไปจะได้จบๆ"
เหมยหยิกพ่อ
"พ่อพูดอะไรเนี่ย"
ไทมองเฮียเม้งที่ดูชอบพอกาแฟ กาแฟเองก็ยิ้มชอบใจ
"งั้นผมสองคนขอตัวนะครับ"
"จะรีบไปไหน อยู่ให้พี่แทะโลมก่อนสิ"
"ผมต้องไปส่งข่าวอีกหลายบ้านครับ"ไทบอก
"จะไปบ้านคุณนายชดช้อยละสิ"
"ครับก็ไปทุกบ้านนั่นแหละ"
ไทพูดจบก็เดินออกไป ทำหน้าเศร้าๆ
ชดช้อยนั่งอ่านหนังสือแฟชั่นอยู่ โต้งนั่งเล่นเกม เผือกนวดให้โต้งอยู่โต้งโอดโอยจนชดช้อยรำคาญ
"โอ้ยๆๆ"
"เส้นมันตึงพี่ต้องแรงอีกนิด"
"โอ้ย"
"ถามจริงรู้ได้ไงว่าเส้นมันตึง" ชดช้อยถาม
"ไม่รู้เห็นหมอนวดชอบพูดกัน" เผือกบอก
"แก่ก็โรคจิตรู้ว่าเจ็บยังจะนวดอยู่ได้ ร้องยังกะโดนเชือด"
ชดช้อยเซ็งๆ โต้งกับเผือก กุ๊กไก่แต่งตัวสวยเดินเข้ามา
"แต่งตัวสวยเชียวจะออกไปไหนลูก"
"ไปวัดจ้ะแม่"
"ไปหาไอ้ไทละสิ" โต้งว่า
"พี่โต้งก็ชอบมองฉันในแง่ร้าย ฉันก็แค่จะไปฟังหลวงพ่อเทศน์"
"สาบาน"
"สาบานก็ตายฟรีสิ ฉันไปนะแม่"
"ไม่ต้องไปเลยนะ...นังกุ๊ก นังกุ๊ก"
ชดช้อยเซ็งๆ มองตามลูกสาวแล้วเดินออกไป
"สงสัยฉันต้องหาผู้ชายให้ลูกฉันแล้ว"
"เพื่อนโต้งมั้ยแม่ เดี๋ยวแนะนำให้"
ชดช้อยยิ้ม
"ทำงานทำการอะไรลูก"
เผือกบอก
"เป็นนักวิจัย"
"วิจัย แบบพวกนักวิทยาศาสตร์นะเหรอ"
"วิจัยฝุ่น หรือว่าตกงานนั่นเอง"
"จะเอามาทำไม มีแกสองคนก็เกินพอแล้ว"
ชดช้อยส่ายหน้าเซ็งๆ
อ่านต่อหน้า 2
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 9 (ต่อ)
นาฬิกาหมุนเปลี่ยนตั้งแต่ ห้าโมงเย็นจนถึงสองทุ่ม หลวงพ่อมองนาฬิกาแล้วถอนหายใจ
หลวงพ่อบอก
"เก็บของเถอะโยมคงไม่มาแล้วละ"
ไทปลอบใจ
"รออีกหน่อยก็ได้ครับหลวงพ่อ ชาวบ้านอาจจะยังเดินไม่ถึง"
"เดินนานเชียว นัดหกโมงนี่มันสองทุ่มแล้วไม่เห็นใครโผล่หัวมาสักคน" แมวบอก
หลวงพี่บอก
"ชาวบ้านคงไม่ว่างกันแหละครับผมว่า"
"คงไปเรียนนับเลขกันอยู่" แมวบอก
"โรงเรียนไหนสอนดึกดื่น" หมากถาม
"นับเลขในบ่อนเนี่ยแหละ"
"เก็บเถอะดึกแล้ว" หลวงพ่อบอก
หมากถาม
"หลวงพ่อตกลงมั้ยครับ"
"ตกลงอะไร"
"ก็โอเคไงครับ โอเคมั้ย"
"ก็ไม่โอเคหรอก แต่เราไปบังคับใครไม่ได้หรอกถ้าเค้าไม่อยากมา"
"มาแล้วจ้ะมาแล้ว"
หลวงพ่อได้ยินเสียง กุ๊กไก่ยิ้มกว้างเดินเข้ามากับกาแฟ
มั่นบอก
"อย่างน้อยก็ยังมีวัยรุ่นสนใจฟังธรรม"
"หนูไม่ได้มาฟังธรรม แต่หนูมาหาพี่ไท"
หลวงพ่อหน้าเศร้า
"แต่หมวดมาฟังธรรมใช่มั้ยครับ" แมวถาม
"ตอนแรกว่าจะมาช่วยรักษาความสงบ แต่ไม่ต้องรักษาก็สงบแล้ว" กาแฟถาม
"แมลงวันสักตัวยังไม่มีเลย"
"งั้นหลวงพ่อขอตัวนะ"
หลวงพ่อเดินเศร้าๆ ออกไป
ไทกับหมากวิ่งตามไป
"เดี๋ยวก่อนสิพี่ไท ยังไม่ได้คุยกันเลยนะ" กุ๊กไก่ว่า
"ขอโทษทีครับวันนี้พี่ไม่ว่างจริงๆ"
ไทกับหมากตามออกไป
"คนอุตสาห์คิดถึง พี่ไทนะพี่ไท"
"กลับบ้านยัง" กาแฟถาม
"เกี่ยวอะไรกัน"
"จะเดินไปส่งให้"
"ไม่ต้อง"
มั่นบอก
"ให้เค้าไปส่งเถอะเดินผ่านป่าช้าเอ็งไม่กลัวเหรอ"
"ไม่..."
กุ๊กไก่มองหน้าไม่ค่อยชอบกาแฟ
ไทวิ่งตามหลวงพ่อมากับหมาก
"หลวงพ่อครับหยุดก่อน"
หมากแซว
"แหม...เดินซะจีวรบินเลยหลวงพ่อ"
หลวงพ่อหยุดเดินมองมาที่ไท
"มีอะไรไท"
"หลวงพ่อไม่ต้องเสียใจนะครับ"
"หลวงพ่อไม่เสียใจหรอก แต่เสียดายแทนชาวบ้าน"
หมากบอก
"เราบังคับใจใครไม่ได้หรอกครับหลวงพ่อ"
"หลวงพ่อรู้แล้ว"
"ผมว่าเราเดินกันคนละครึ่งทางดีมั้ยครับ" ไทบอก
"เดินครึ่งทางแล้วหลวงพ่อจะถึงกุฏิมั้ยละ"
"ไม่ใช่แบบนั้นครับหลวงพ่อ"
"ไม่ใช่แบบนั้นแล้วแบบไหน"
"ผมมีวิธีครับ"
ไทยิ้มๆ หลวงพ่อมองอย่างสนใจ
หลวงพี่ยืนมองไทกับหมากกำลังเตรียมมือถือกับเขียนคิวการ์ดหัวข้อการเทศน์อยู่ มั่นกับแมวเดินสวนกันไปมา ด้วยความตื่นเต้น จนจะชนกันเอง
"พี่ไทนี่เก่งนะพูดจนหลวงพ่อยอมอัดคลิปเทศน์..." หมากบอก
"แต่...แบบนี้จะได้ผลแน่เหรอไท" แมวถาม
"แน่สิน้า...ไทคอนฟิตแอนด์เฟิร์ม"
"คอนเฟิร์มก็พอ...พูดซะอยากดูซิกแพคเลย" หมากบอก
"พวกน้าหยุดเดินเถอะ หลวงพี่เวียนหัวหมดแล้ว"
มั่นบอก
"พวกฉันตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก"
"จะตื่นเต้นทำไม หลวงพ่อท่านยังไม่ตื่นเต้นเลย"
ทุกคนหันไปหลวงพ่อก็เดินวนไปมาเหงื่อแตกอยู่เหมือนกัน
แมวบอก
"แต่ดูท่าหลวงพ่อเดินอีกนิดก็จะเป็นลมแล้ว"
ทั้งสี่คนเดินไปหาหลวงพ่อ
"หลวงพ่อพร้อมมั้ยครับ"
"พร้อม!!! มั้ง"
มั่นบอก
"ต้องพร้อมสิครับหลวงพ่อเป็นความหวังของเราทุกคน…"
หลวงพ่อพยักหน้ารับ
ไทถือไอแพดเตรียมถ่าย หมากเอาทิชชู่ไปซับหน้าหลวงพ่อ
"ซับเหงื่อหน่อยครับหลวงพ่อ เดี๋ยวออกกล้องแล้วไม่หล่อ"
"ทะลึ่งละ"
"ผมนับหนึ่งถึงสามแล้วหลวงพ่อเทศน์ได้เลยนะครับ น้าสองคนก็ออกมาด้วยครับ" ไทบอก
หลวงพ่อพยักหน้ารับ แมวกับมั่นพยายามยืนไม่ห่างหลวงพ่อ
"3 2 1 แอคชั่น"
"เอ่อ…คือ"
ในไอแพดไท หลวงพ่อไม่พูด ส่วนแมวกับมั่นก็พยายามยื่นหน้ามาใกล้ๆ หลวงพ่อ
"วันนี้อาตมาจะมาๆๆ"
หลวงพี่มองหลวงพ่ออย่างห่วงใย
แมวมานั่งหน้าหลวงพ่อแล้วพูด
"สวัสดีครับผมชื่อ แมว แมวที่ร้องเหมี๊ยว เหมี๊ยว ผมเป็นมัคนายก"
"ส่วนผมเป็นสัปเหร่อ"
"อย่าบัง"
"แกสิอย่าบัง"
สองคนผลักกันไปมาหน้ากล้อง….
"คัทๆๆๆ"
"อ้าวคัทอะไรไท"
"น้าอย่าเพิ่งกวนได้มั้ยหลวงพ่อท่านกำลังจะเทศน์" หมากบอก
"ก็เห็นหลวงพ่อนิ่งกลัวจะเงียบ"
หลวงพี่บอก
"เอางี้ละกันนะ...ให้ไทอยู่กับหลวงพ่อสองคนละกัน พวกเราจะได้ไม่กวนสมาธิหลวงพ่อท่านด้วย"
"แต่พวกเราอยากให้กำลังใจหลวงพ่อ" มั่นบอก
"ไม่ต้อง ออกมาเลย" หมากบอก
หมากดึงแมวกันมั่นออกไป…หลวงพี่ก็หันมายิ้มให้หลวงพ่อก่อนออกไป
"ทำตัวสบายๆ นะครับหลวงพ่อ คิดซะว่ากำลังเทศน์ให้ผมฟังก็ได้"
หลวงพ่อพยักหน้ารับก่อนสูดลมหายใจลึก พยายามผ่อนคลาย
กาแฟเดินมาส่งกุ๊กไก่ ที่เอาแต่เล่นมือถือ
"แล้วไหนบอกไม่กลัวผี จะให้เดินมาส่งถึงบ้านทำไม"
"ก็ไม่ได้กลัว แต่ไม่อยากเดินคนเดียว"
กุ๊กไก่ก้มกดมือถือต่อ
"จะอยู่กับมือถือจนไม่สนใจคนเดินมาส่งเลยรึไงครับ"
กุ๊กไก่มองหน้ากาแฟ
"ก็มือถือมันมีอะไรดึงดูดกว่าหน้าหมวดซะอีก"
กุ๊กไก่ก้มดูมือถือ เห็นคลิปบ้านธารธรรมถูกอัพขึ้นหน้าเฟซบุ๊ก
"เฮ้ย!"
"อะไรคุณ"
"ดูนี่"
กาแฟยื่นหน้าดูมือถือกับกุ๊กไก่สองคนหน้าใกล้กันมาก แต่ไม่รู้ตัว ในมือถือ เป็นคลิปหลวงพ่อกำลังเทศน์ด้วยท่าทางที่น่าศรัทธา
"เมื่อก่อนนี้ วัดเป็นเหมือนศูนย์รวมจิตใจของผู้คน ของญาติโยม แต่เดี๋ยวนี้ญาติโยมห่างวัดกันมาก กลับเลือกไปสถานที่รื่นรมย์ เข้าบ่อนเล่นการพนัน กินดื่ม หลวงพ่อก็ไม่ได้จะมาเรียกร้องให้ทุกคนเข้าวัด แต่อยากให้โยมทุกคนรู้จักใช้ชีวิตกันอย่างมีสติ การฟังเทศน์ ฟังธรรมะ ก็ช่วยทำให้พวกโยมมีสติรู้ผิดชอบชั่วดี"
ชดช้อยอยู่หน้าบ้านกับโต้งและเผือกกำลังแอบมองกุ๊กไก่อยู่ เผือกดูมือถืออยู่เช่นกัน
"เมื่อมีปัญหาก็ใช้คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นแนวทางในการแก้ปัญหา เมื่อไม่มีธรรม ชีวิตก็จะเป็นทุกข์ ลองกลับไปคิดดูทุกวันนี้เราใช้ชีวิตทางโลกกันจนหลงลืมความสุขสงบในทางธรรมไปซะสนิท ซึ่งมันจะทำให้พวกเราพ้นทุกข์ไม่ใช่หรือโยม"
กุ๊กไก่ยกมือไหว้ ก่อนเห็นว่าหน้าตัวเองใกล้กาแฟมาก แต่ไม่สนใจ
กาแฟแอบรู้สึกยิ้มๆ นิดๆ ในความน่ารักของกุ๊กไก่
"สาธุ...หลวงพ่อเท่ห์มากอ่ะ แบบนี้กุ๊กไก่ต้องกดไลค์แอนด์แชร์แล้ว"
"หลวงพ่อท่านคงอยากให้จำคำสอนมากกว่าจะมาไลค์มาแชร์นะหมวดว่า"
ชดช้อย เผือก โต้งดูมือถืออยู่เหมือนกัน
"ฟังแล้วเผือกอยากบวช"
"ฉันนึกอะไรออกแล้ว"
"คุณนายนึกอะไรออกครับ"
"ฉันจะเอาหมวดกาแฟมาเป็นลูกเขย"
"หมวดมันจะชอบนังกุ๊กเหรอแม่"
"เรื่องยั่วผู้ชายขอให้บอกคุณนาย เพราะเธอผ่านมานักต่อนัก" เผือกบอก
"เดี๋ยวเถอะไอ้เผือก"
ชดช้อยจ้องไปที่กาแฟกับกุ๊กไก่ ที่ยิ้มๆ คุยกัน
อ่านต่อหน้า 3
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 9 (ต่อ)
เหมยกดแชร์คลิปของธรรมะบ้านธารธรรมอยู่เหมือนกัน ในขณะที่ริซซี่กำลังนวดให้เฮียเม้งอยู่
"เดี๋ยวนี้วัดเราทันสมัยขึ้นเยอะตั้งแต่มีหลวงพี่มาอยู่" ริซซี่บอก
"หลวงพ่อก็เป็นไรกับเค้าด้วย" เม้งบอก
"แต่แบบนี้ก็ดีนะพ่อ ไม่ต้องเข้าวัดก็ฟังธรรมได้"
"ไอ้ที่เอ็งเปิดเนี่ยเค้าเรียกว่าอะไร"
"เฟสบุ๊กพ่อ"
"อ๋อ...หน้าตาแบบนี้นี่เอง"
"เฮียอย่าบอกนะว่าเฮียไม่รู้จักเฟซบุ๊ก" ริซซี่บอก
"เออ"
"เชยมาก"
"เชยแต่ข้าก็มีเงินให้เอ็งยืมก็แล้วกัน"
"อุ๊ปส์…"
"สมัครให้พ่อหน่อยสิเหมย"
"พ่อจะเล่นทำไม แก่แล้ว" เหมยบอก
"ก็เผื่อพ่อจะแอดไปเป็นเพื่อนกับเด็กๆ ในสังกัดพ่อบ้าง"
"หร๊าา….ไม่ต้องเลยนะพ่อ"
"วัยอย่างเฮียน่าจะเข้าวัดฟังธรรม ควรจะเลิกได้แล้วนะคะกาเมเนี่ย ไม่รู้จะอยู่ได้อีกกี่ปี"
"เดี๋ยวปั๊ดเตะริซซี่แตกเลย"
"ดุจังคนบ้านนี้...เค้ากินข้าวหรืออาหารเม็ดกันแน่"
"กินอาหารเม็ด...แล้ววันนี้ก็จะจ่ายค่านวดคนแถวนี้เป็นอาหารเม็ดเหมือนกัน" เหมยบอก
"อาหารเม็ดที่บ้านมีเยอะแล้วขอเป็นเงินละกันค่ะ"
"หยุดพูดแล้วนวดให้มันแรงๆ หน่อย"
เหมยยิ้มๆ มองริซซี่นวดให้พ่อ
เช้ามืดวันใหม่ หลวงพ่อเดินถือบาตรลงมาจากศาลา เสียงจุดปะทัดดังหลวงพ่อตกใจ
"ระเบิดๆๆ" หลวงพ่อร้อง
เสียงประทัดหยุด หมาก ไท มั่น แมว ตั้งแถวยืนอยู่
"พวกโยมทำอะไรกัน"
"ก็แสดงความยินดีกับหลวงพ่อไงครับ" หมากบอก
"เรื่องอะไร"
"ก็คลิปเทศน์ของหลวงพ่อเมื่อคืนยอดไลค์และแเชร์เป็นหมื่นๆ แล้วครับ"
"แค่คืนเดียวหลวงพ่อดังฉุดไม่อยู่แน่ๆ ครับ" แมวบอก
"ถ้าดังแล้วอย่าลืมผมนะครับ" มั่นว่า
"อย่ามาพูดจาไร้สาระแบบนี้ แล้วปะทัดเอามาจัดแบบนี้ระวังตำรวจจะจับ"
แมวบอก
"หลวงพ่อครับ ถ้าดังแล้วผมขอเป็นผู้จัดการหลวงพ่อนะครับ"
"จัดการชีวิตตัวเองให้ได้ก่อนเถอะแมว"
"ทำร้ายน้ำใจกันมาก" แมวบอก
"มีคนเม้นท์ชมหลวงพ่อด้วยนะครับ"
"ยามขึ้นอย่าหลง ยามลงอย่าท้อจำไว้"
"แต่ก็ถือว่าประสบความสำเร็จนะครับหลวงพ่อ" ไทบอก
"หลวงพ่อก็ยินดีถ้าโยมที่เข้ามาดูได้เรียนรู้อะไรจากสิ่งที่หลวงพ่อเทศน์ไป"
"แล้วนี่หลวงพี่เข้าห้องน้ำถึงไหนเนี่ย" หมากถาม
"เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ"
"ไปตามหลวงพี่เหรอ"
"ไปนอนสิ...แค่ตื่นมายินดีกับหลวงพ่อ"
"ไม่ต้องตามหรอก เดี๋ยวท่านก็มา แมวกับมั่นไปเถอะ"
มั่นกับแมวเดินออกไป ไทมองหน้าหลวงพ่อยิ้มๆ มีความสุข
บริเวณร้านกาแฟคนยืนรอเต็ม พร้อมมือถือเตรียมถ่ายรูป หลวงพ่อเดินเข้ามาเห็นคนเยอะก็ตกใจ
"เค้ามาทำอะไรกันเยอะแยะ"
"นั่นสิครับ หรือว่าลุงชาแจกของ หมากไปขอมั่งดีกว่า" หมากว่า
"หรือว่าเค้ามารอตักบาตร" ไทว่า
ชาวบ้านเห็นหลวงพ่อกรูเข้ามาหา
ลุงชาบอก
"หลวงพ่อมาโน้นแล้ว"
"หลวงพ่อๆๆ"
ชาวบ้านจะวิ่งมาหาหลวงพ่อ ไทกับหมากกันไว้
"มีอะไรกัน"
"พวกนี่เป็นคลับหลวงพ่อจะมาขอถ่ายรูปกับหลวงพ่อ" ชาบอก
"มาถ่ายรูปหลวงพ่อทำไม"
"ก็หลวงพ่อดังแล้วไม่รู้ตัวอีกเหรอ"
"ดังเพราะคลิปเทศน์ใช่มั้ย"
"ใช่"
"ไปเร็วพวกเราถ่ายรูปกับหลวงพ่อ"
ชาวบ้านกรูกันเข้าไปหาหลวงพ่อ
"อยู่ไม่ได้แล้วครับหลวงพ่อไปเร็ว" ไทบอก
หมากกับไทกันคนออกจากหลวงพ่อ หลวงพ่อเดินออกไปกับหลวงพี่อย่างเร็ว
เวลาต่อมา หลวงพ่อคุยอยู่กับหลวงพี่ ไท หมาก แมว มั่นอยู่บนศาลา
"ทำไมมันดูเป็นเรื่องวุ่นขนาดนี้"
แมวบอก
"ไม่เห็นวุ่นเลยครับหลวงพ่อ ไม่ดีเหรอเอฟซีเยอะแบบนี้"
"หลวงพ่อไม่ใช่คนดัง เค้าจะมาถ่ายรูปหลวงพ่อทำไม คนมาล้อมแบบนี้หลวงพ่อรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหมีแพนด้า"
"ดีสิครับ เราจะได้ติดกล้องแล้วเปิดให้คนดูหลวงพ่อตลอดเวลา"
"งั้นผมขอนอนกับหลวงพ่อด้วยนะครับ ผมอยากออกกล้อง" แมวบอก
"อย่าแกล้งหลวงพ่อเลย หลวงพี่ว่าเรามาหาทางแก้ไขกันดีกว่า"
ไทบอก
"อาจจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรก็ได้นะครับ เค้าแค่เห่อชั่วคราว ดูสิวัดก็เงียบเหมือนเดิม"
เสียงชดช้อยดังเข้ามา
"เม้งฉันก่อน ฉันก่อน"
"ไม่เงียบละ"
ชดช้อย เฮียเม้ง โต้ง เผือก แย่งกันวิ่งมาหาหลวงพ่อ
"นี่ใจเย็นๆ กันหน่อย ทางก็กว้างจะแย่งกันวิ่งทำไม"
"นี่อย่าบอกนะว่าจะมาขอถ่ายรูปหลวงพ่อ"
"เปล่า...ฉันจะมาขอซื้อโฆษณา"
"ผมก็ด้วยครับ"
หลวงพี่สงสัย
"ซื้อโฆษณาอะไร"
"ก็โฆษณาในเพจเฟซบุ๊กจ้ะหลวงพี่ ฉันจะโฆษณาธุรกิจเงินกู้ฉัน"
"ผมขอซื้อด้วยครับ"
"อย่ามาเลียนแบบฉันนะ คิดเองไม่เป็นรึไง"
"ฉันคิดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เธอนั่นแหละตามฉัน"
"แกนั่นแหละ"
"แกนั่นแหละ"
แมวร้องบอก
"โอ้ยพอได้แล้ว ถ้าไม่หยุดฉันจะเอาน้ำร้อนมาสาด"
ชดช้อยกับเม้งเงียบมองไปที่หลวงพ่อ
"ไปซื้อที่อื่นเถอะหลวงพ่อไม่ขายหรอก มันเป็นช่องทางถ่ายทอดธรรมะสู่ชาวบ้านไม่ใช่ช่องทางพาณิชย์"
"แต่อิฉันซื้อแพงนะหลวงพ่อ"
"พวกโยมแน่ใจนะว่าจะซื้อแล้วถ้าโฆษณาไปตำรวจตามมาจับเพราะดอกเบี้ยเกินจะว่ายังไง"
ชดช้อยกับเม้งเงียบ
"งั้นแกซื้อไปเถอะ ฉันไม่ซื้อแล้ว"
"ไม่ได้ยินเหรอ หลวงพ่อบอกเป็นช่องทางธรรมะใครจะเลวมาซื้อละ"
หลวงพ่อส่ายหน้าเอือมๆ
"โต้งจะปรึกษาวิธีการทำคลิปยังไงให้ได้ยอดไลค์เป็นหมื่นๆ ครับหลวงพ่อ"
"แกก็อัพเดทไลฟ์สไตล์คนเกาะแม่กินลงไปสิ รับรองคนมาตามเต็มไปหมด" แมวบอก
"ตามมาชมเหรอ" มั่นถาม
"ตามมาด่า...แต่ถ้ายอดไลค์ยังน้อยอยู่ก็ให้อัพเดทสถานการวิจัยฝุ่นของแกลงไปด้วย" แมวว่า
เผือกบอก
"อย่าว่าพี่ฉันนะ"
"ว่าแกด้วยนั่นแหละ"
หลวงพี่ทำท่าเหมือนนึกอะไรหรอก
"เฮียเม้ง คุณนาย หลวงพี่รบกวนอะไรหน่อยได้มั้ย"
"เรื่องอะไรครับหลวงพ่อ"
"ช่วยไปกระจายข่าวหน่อยว่าเย็นนี้หลวงพ่อจะถ่ายวีดีโอลงเฟซบุ๊กใครอยากลงเฟซให้มารวมตัวที่วัดตอน ห้าโมงเย็น" หลวงพี่บอก
"หลวงพี่จะทำอะไร"
หลวงพี่ไม่ตอบแต่ยิ้มๆ
ในเวลาต่อมา หน้าร้านริซซี่คนต่อแถวยาวเหยียดรอทำผม มีเฮียเม้ง ชดช้อย เหมย กุ๊กไก่ โต้ง ชาวบ้านอยู่ด้วย
"เดี๋ยวรับบัตรคิวแล้วก็ยืนรอก่อนนะคะ" ริซซี่บอก
โต้งเห็นเหมยเดินมาหา
"น้องเหมยของพี่โต้ง ไม่ต้องแต่งก็สวยอยู่แล้ว"
"เหมยไหนของแกนี่มันลูกสาวข้าโวย"
"แหมพ่อก็" โต้งบอก
"ข้าไม่ใช่ผัวแม่เอ็งโว้ย"
"ไอ้โต้งไปยืนให้มันด่าทำไม ไสหัวมาหาแม่เลย"
โต้งเซ็งๆ เดินกลับมา
ริซซี่ส่งบัตรคิวให้ชดช้อยกับลูก ชดช้อยดูคิวตัวเองได้คิวที่สิบไม่พอใจ
"ริซซี่ขอฉันคิวแรกไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้หรอกคุณนาย ริซซี่มีจรรยาบรรณในการทำงาน"
"แม่ กุ๊กไก่อยากทำก่อน เดี๋ยวเกิดทำไม่ทัน ไปถ่ายวีดีโอที่วัดไม่สวยแย่แน่ๆ"
"แม่ไม่ยอมให้ลูกน้อยหน้าคนอื่นหรอก"
"ไม่เห็นจะยากแม่ แม่ก็ไปซื้อคิวคนอื่นสิ" โต้งบอก
"เลวยกครัว" เผือกบอก
"แกว่าอะไรนะ" ชดช้อยถาม
"สวยยกครัวแน่ๆ วันนี้"
"แล้วไป ลูกรอตรงนี้นะเดี๋ยวแม่จัดการเอง"
ชดช้อยเดินไปขอซื้อคิว
"ป้าเฟืองฉันขอซื้อคิวป้าได้มั้ย"
"ไม่ได้หรอกคุณนาย วันนี้ฉันต้องสวยเดี๋ยวอายคนอื่นเค้า"
"ฉันลดดอกเบี้ยให้วันหนึ่ง"
"ไม่ได้จริงๆ คุณนาย"
ชดช้อยโมโห หันไปเห็นเม้งยิ้มเยาะอยู่
"ประเทศชาติไม่เจริญเพราะมีคนแบบนี้แหละโว้ย...พวกเรา"
ริซซี่เดินมาหาเหมย ถึงคิวเหมย
"น้องเหมยเอากับเค้าด้วยเหรอคะ"
"เปล่า...เหมยมาเป็นเพื่อนพ่อ"
"ไม่ได้ลูกต้องแต่งด้วย งานนี้ลูกพ่อต้องสวยสุด"
"ไม่เอาพ่อ เหมยอาย"
"แต่ถ้าลูกไม่แต่งพ่อขายขี้หน้าคนอื่นเค้า จะได้ลงเฟซทั้งที"
"จริงๆ เฟซตัวเองก็มีจะตื่นเต้นกันทำไม" ริซซี่ว่า
"มันไม่เหมือนกันโว้ยนังริซซี่ อันนี้มันเป็นการรวมตัวเพื่อศักดิ์ศรีโว้ย"
"ไร้สาระ...ตกลงจะทำมั้ยคะน้องเหมย"
เฮียเม้งตอบแทน "ทำ"
เฮียเม้งผลักลูกสาวไปในร้านริซซี่
เหมยกับกุ๊กไก่แต่งหน้า ทำผมด้วยกันทั้งคู่
ยามเย็น ไท หมาก ยืนรอชาวบ้านอยู่ที่วัด
"พี่ว่าชาวบ้านจะมากันมั้ย" หมากถาม
"น่าจะมานะ"
"เค้าอยากฟังหลวงพ่อเทศน์เหรอ"
"อยากอัดคลิปมากกว่า"
"มาแล้วๆ"
ไทมองไป เห็นเหมยเดินมากับพ่อ แต่งหน้าใส่ชุดสวยๆ เหมยมองมาที่ไทอายๆ
"น้ำลายไหลแล้วพี่" หมากแซว
"เปล่าซะหน่อย"
"มองลูกฉันทำไมเดี๋ยวสึกหมด มองไปทางอื่นเลย" เม้งบอก
ไทมองเหมยยิ้มๆ ก่อนเบือนหน้าไปทางริซซี่
"น้องไทมารอรับพี่เหรอ"
หมากโพล่ง
"ใช่...ศพพี่มาถึงแล้วก็ว่าจะเอาขึ้นเมรุเลย"
"ทะลึ่งละ...ฉันยังไม่ตาย"
"ก็เห็นขึ้นอืด"
"หุ่นแกดีตายละ"
"จะกัดกันอีกนานมั้ยฉันจะขึ้นไปจองที่นั่งแถวหน้า" เม้งถาม
"เชิญครับเฮีย" หมากบอก
"ไปลูก"
เฮียเม้งเดินนำไป ริซซี่วิ่งแซงอย่างเร็ว
ไทคุยกับเหมย
"บ่าเห่อเหมือนกันนะเรา แต่งซะสวยเชียว"
"นี่เบาๆ ปัดแก้มนิดหน่อย"
"เหรอ"
"เมื่อกี๊นายชมว่าฉันสวยเหรอ"
"เปล่า...ถ้าคุณสวยก็ไม่มีใครขี้เหร่แล้วละ"
"ไอ้บ้า"
"เหมยมาได้แล้วลูก"
เหมยรีบเดินไปหาพ่อ ไทมองตามยิ้มๆ
อ่านต่อหน้า 4
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 9 (ต่อ)
ชาวบ้านนั่งเต็มโบสถ์ในยามเย็น หลวงพ่อนั่งเทศน์อยู่ หลวงพี่นั่งข้างๆ ไทถ่ายวีดีโอโดยใช้ไอแพดหมากเป็นผู้ช่วยกันคนไม่ให้ชนตากล้อง
ชาวบ้านเสนอหน้าให้กล้อง…
"เอาละญาติโยมมากันพร้อมแล้วนะ" แมวว่า
ทุกคนบอก "ใช่"
"ถ้างั้นก็สมควรหนุ่ม"
ทุกคนบอก "แก่"
"ดีมากแสดงว่ายังมีสตินึกว่ามัวแต่หลงกล้องอยู่"
เหมยยิ้มๆ ไทถ่ายไว้
"สมควรแก่เวลาแล้วก็เชิญหลวงพ่อเทศน์เลยครับ"
หลวงพ่อยิ้มๆ
"ขอบคุณพวกโยมทุกคนมาก ที่เสียสละเวลามาในวันนี้ หลวงพ่อจะพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เพราะกระแสโซเชียลมีเดีย เฟสบุ๊กทำให้ทุกคนแห่มาขอถ่ายรูปหลวงฃพ่อ จนหลวงพ่อคิดว่าตัวเองเป็นหมีแพนด้าใครเห็นต้องขอถ่ายรูป"
ชาวบ้านขำๆไทส่งกล้องให้หมาก หมากงงๆ แต่ก็รับมาถ่ายแทน
ภาพในแท็บเล็ต
"เฟซบุ๊กอันนี้หลวงพี่ดินท่านทำขึ้นเพื่อเอาไว้เผยแผ่พระธรรมคำสอน ใครมีข้อสงสัยหรือปัญหาอะไรก็ถามท่านได้"
"ถ้ามีปัญหาเรื่องเงินคุยได้มั้ยคะ" ริซซี่ถาม
"อันนี้ก็ไปคุยกับเจ้าหนี้เงินกู้เอาเองนะริซซี่"
"ถามได้...แต่ช่วยจ่ายให้ไม่ได้นะริซซี่" หลวงพี่บอก
ริซซี่ทำท่าค้อนหลวงพี่
ไทหยิบไอโฟนมาถ่ายวีดีโอเหมยไว้...เหมยหันมามองไทแล้วยิ้มอายๆ
"ถ้าจะให้ดีก็สนทนาเรื่องธรรมะจะดีกว่านะ แต่หลวงพ่อก็ไม่อยากให้ชาวบ้านมัวแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่จับจอแท็บเล็ตหรอกนะ ลองมองดูคนข้างๆ คนตรงหน้า อยากให้ทุกคนลองเงยหน้าขึ้น เอ๊าลองเงยดู"
ทุกคนเงยหน้าขึ้น
เม้งเจอกับชดช้อย เชิดหน้าใส่กัน
กุ๊กไก่เงยหน้าไปเจอกาแฟ เหมยเงยหน้าไปเจอไทที่ถ่ายวีดีโออยู่
"บางทีเราอาจจะเห็นอะไรดีจับต้องได้มากกว่าในหน้าจอไอ้พวกเทคโนโลยีต่างๆ"
ชาวบ้านตั้งใจฟังธรรมะกันอยู่ แต่พอกล้องมาก็เสนอหน้าไปหากล้อง
เหมยกับไทยิ้มให้กันอย่างอายๆ
"หลวงพ่ออยากให้พวกโยมทุกคนศรัทธาที่ตัวพระธรรมคำสอน มากกว่าจะแห่มาขอถ่ายรูปกับหลวงพ่อ เพราะสิ่งที่จะคงอยู่และเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวนำพาให้พวกเราพ้นทุกข์คือการปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า"
ทุกคนบอก "สาธุ"
ชาวบ้านทยอยออกจากวัด โดยมี ไท หมาก มั่น แมว กาแฟ ยืนส่ง ริซซี่เดินมา แมวแซวๆ
"กลับบ้านกันดีๆ ละอย่าลากอะไรไปกินข้างทางนะรู้มั้ยริซซี่"
"ริซซี่เป็นคนค่ะน้า"
"คำที่หลวงพ่อท่านเทศน์ก็ไม่ใช่เข้าหูซ้ายทะลุหูขวานะรู้มั้ย นำกลับไปปฏิบัติกันด้วย"
ชดช้อย กุ๊กไก่ โต้ง เผือก เดินออกมาหามั่น
โต้งถาม
"น้าอัพคลิปกี่โมงอ่ะ"
"คืนนี้แหละ เห็นหลวงพี่ท่านว่า"
"ฉันจะดังแล้วสิ"
"ทำยังกะจะได้ออกทีวี ไปๆ กลับกันได้แล้ว"
ชดช้อยเดินมาหากาแฟ
"หมวดไปส่งฉันหน่อยสิ"
"ผมรอพ่อกับเหมยครับ"
"แหมหมวดเฮียเม้งเค้าเป็นผู้ชายเอาตัวรอดได้ แต่บ้านฉันสิไม่มีใครเอาไหนเลย"
"นี่คุณนายว่าพี่โต้ง ไม่เอาไหนเหรอ" เผือกถาม
"แกด้วยแหละไอ้เผือก" ชดช้อยว่า
"ก็ได้ครับ"
กุ๊กไก่ยืนยิ้มอยู่กับไท ชดช้อยไปดึงมา
"กลับบ้านนังกุ๊ก"
"แม่อ่ะ"
ชดช้อยดึงกุ๊กไก่ออกไป ไทกับหมากมองตามไป
เหมยกับพ่อเดินออกมา
"อ้าวกาแฟไปไหนเนี่ย"
"คุณนายลากกลับไปด้วยแล้ว"
"นังคุณนายเนี่ย เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้" เม้งว่า
"ให้พี่ไทไปส่งมั้ยเฮีย" หมากถาม
"ไม่ต้องอ่ะฉันไปกับพ่อได้ ปะพ่อ"
"เชิญครับ"
เหมยเดินออกไปกับเฮียเม้ง หันมาทำท่าทะเล้นใส่ไท ไทมองตามยิ้มๆ
ดึกแล้ว ทุกคนจ้องหน้าจอคอมพ์อยู่
"แย้แล้ว" หลวงพี่บอก
"ไหนแย้อยู่ไหนหลวงพี่"
"แย้ ไม่ใช่แย้"
ทุกคนงงๆ
"ท่านคงบอกว่าแย่"
"ใช่แย้"
"จะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย เกิดอะไรขึ้นหลวงพี่" แมวถาม
"ไม่มีไฟล์วีดีโอเรคคอร์ดไว้เลย"
"อะไรคอดๆ หลวงพี่เป็นเส้นเลือดขอดเหรอ" แมวถาม
"ไม่ใช่...ไฟล์วีดีโอหายไป"
ทุกคนโพล่งร้อง "ไฟล์หาย"
หลวงพี่ถาม
"ใครขโมยไป"
"ขอผมดูหน่อยครับหลวงพี่"
ไทเปิดไอแพดดูไฟล์วีดีโอแต่ไม่มีเลย
"งานงอกแล้ว" ไทบอก
หลวงพ่อบอก
"ใครก็ได้อธิบายหน่อย"
"สงสัยเราจะไม่ได้กดอัดวีดีโอไว้ครับ"
"เท่ากับวันนี้ที่ผมถ่ายไม่ได้กดบันทึกไว้" หมากบอก
"ใช่"
แมวถาม
"เพราะแกเลยไอ้หมาก ถ่ายยังไงฮะ"
"ผมผิดเองครับที่ดูไม่ดี" ไทบอก
"คอยดูพรุ่งนี้เช้าบ้านประท้วงแน่ๆ" มั่นว่า
"ดีไม่ดีด่ายกวัดชัวร์" แมวบอก
"ไม่เป็นไรๆ ถึงจะโดนด่าบ้างก็คุ้มที่ทำให้ชาวบ้านเข้าวัดฟังธรรมได้บ้าง" หลวงพ่อบอก
หลวงพี่มองหลวงพ่อยินดีไปด้วย
"ถึงวันนี้พวกเค้าจะไม่ได้มาเพราะอยากฟังธรรม แต่หลวงพ่อก็หวังว่าที่หลวงพ่อพูดไปวันนี้ทุกคนจะได้อะไรไม่มากก็น้อย ขอบคุณทุกคนมากนะที่ร่วมด้วยช่วยกันวันนี้"
ทุกคนรับคำ "ครับ"
"โดยเฉพาะหลวงพี่ ที่เป็นต้นคิดเรื่องนี้"
"เจ้าเล่ห์ไม่เบานะครับหลวงพี่เนี่ย" แมวบอก
"เรียกว่ารู้จักประยุกต์ดีกว่านะน้านะ"
ทุกคนยิ้มๆ อย่างมีความสุข
ไทยืนดูมือถือแอบดูคลิปที่อัดเหมยตอนฟังธรรมะไว้ สั้นๆ ไทมองแล้วยิ้มอยู่คนเดียว
หมากเดินขึ้นมาแอบดูอยู่ข้างหลัง ไทไม่รู้
"น่ารักเน๊อะ"
"ใช่... เย้ยมาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ก็มาทันเห็นพี่ยิ้มเหมือนมีคนโทร.ไปสัมภาษณ์งาน"
"เอาปมด้อยฉันมาล้อเหลือเกินนะ ที่แกขี้แตกตอนเช้าฉันยังไม่ล้อเลย"
"เนี่ยแหละล้อแล้ว...พี่เหมยน่ารักเน๊อะ"
"อืม...ก็น่ารักดี"
"ไหนลองเห่าสิ"
"เห่าทำไม"
"ฝึกไว้...ถ้าชอบพี่เหมยก็เหมือนหมาเห่าเครื่องบิน"
"ไม่ได้ชอบ"
"ปากแข็งนะเรา เห็นผมเป็นเด็กแบบนี้ผมผ่านมานักต่อนัก"
"ผ่านผู้หญิงนะเหรอ"
"ผู้ชายฮ่ะ"
"โธ่"
"พ่อเค้าดุนะ"
"ก็ไม่ได้ชอบพ่อ ชอบลูก"
"นั่นแน่"
ไทเบือนหน้าหนีอายๆ
"ไม่ต้องอายหรอกพี่เอ้ย...แต่ถ้าชอบเค้าก็ต้องพูดกับเค้าดีๆ ไม่ใช่เจอกันทีไรหาเรื่องเค้าทุกที"
"ไม่ได้ชอบ...คุยเรื่องหลวงพ่อดีกว่าวันนี้หลวงพ่อคงชื่นใจชาวบ้านมาฟังเทศน์กันเต็ม"
"เปลี่ยนเรื่องก็ได้"
"ถ้าชาวบ้านเข้าวัดแบบนี้อย่างน้อยทุกเดือนก็ดีสิเน๊อะ"
"นั่นสิ...พี่จะได้อัดวีดีโอพี่เหมยทุกเดือนด้วย"
"อันนั้นออกแนวโรคจิตแล้ว"
หมากยิ้มๆ ให้ไทก่อนมองออกไปด้านนอกอย่างมีความสุข
อ่านต่อตอนที่ 10
