หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 5
บรรยากาศหมู่บ้านยามเช้า หลวงพี่ หลวงพ่อรับบิญฑบาตรอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ไทกับหมากตามมาด้วย
หลวงพ่อบอก
"อายุวัณโณ สุขัง พลัง"
หลวงพ่อแม่นเดินต่อ หลวงพี่ดินกับไทและหมากเดินตาม ทั้งสี่คนได้ยินเสียงป้านกโวยวายดังออกมาจากบ้านข้างๆ
"ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่ายโว้ย"
ทั้งสี่คนเดินต่อไป
เหมยกับเจนนี่ยืนอยู่หน้าบ้าน ส่วนในบ้านป้านกกำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่
เหมยบอก
"ป้านกค้างหนี้มาหลายเดือนแล้วนะจ้ะ ป้าถูกหวยเป็นแสนๆ จ่ายคืนฉันเถอะ"
"ก็ข้าบอกแล้วไงว่าไม่มีๆ ทวงอยู่ได้หน้าด้าน"
เจนนี่ถาม
"มาว่าน้องเหมยหน้าด้านได้ไง"
"จะไม่หน้าด้านได้ยังไง รู้ว่าข้าไม่จ่ายยังจะหน้าด้านทวง"
"นี่ฉันผิดใช่มั้ยเนี่ย"
"เออสิ...ออกไปพ้นๆ หน้าบ้านข้าเลย"
ทั้งสี่คนเดินสวนมาพอดี
"ฉันไม่ไปจนกว่าจะได้เงินคืน"
"ได้"
พูดจบป้านกยกสายยางรดน้ำต้นไม้ ฉีดมาที่เหมยกับเจนนี่ สองคนร้องกรี๊ดแล้วรีบหลบ
แต่คนที่โดนเต็มๆ คือหลวงพ่อกับหลวงพี่ ไทมองตกใจที่พระสองรูปเปียกปอน
"เต็มๆ เลย"
หลวงพ่อบอก
"สรงน้ำพระแต่เช้าเลยนะโยม"
"อุ้ย! ขอโทษจ้ะ"
นกยกมือไหว้ขอโทษ แล้วรีบวิ่งเข้าบ้าน
"ป้านก...จะไปไหนมาจ่ายหนี้ฉันก่อน"
เหมยเซ็งๆ หันไปเห็นไทยืนขำเหมยอยู่ ส่วนหลวงพี่กับหลวงพ่อกำลังเอามือปาดๆ น้ำออกจากหน้า
เวลาต่อมา เหมยนั่งให้ริซซี่ไดร์ผมให้อยู่ เจนนี่นั่งอยู่ที่โซฟาอ่านหนังสือรอ
"ใครๆ เค้าก็รู้ ว่าป้านกเหนียวหนี้ขนาดไหน มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละให้ป้านกยืมตังค์"
เหมยถาม
"แล้วพี่ริซซี่โง่ไปกี่ครั้งคะ"
"สองครั้ง"
"แล้วเราจะทำยังไงดีคะน้องเหมย หรือว่าบอกเฮียให้จัดการ" เจนนี่ว่า
"ไม่เป็นไร...เหมยจะหาทางจัดการเอง มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรี"
"เค้าติดหนี้น้องเหมยเท่าไหร่คะ" ริชชี่ว่า
"สองพันค่ะ"
"พี่มีวิธีแนะนำค่ะ"
เหมยสนใจ
"ยังไงคะพี่ริซซี่ดวง"
"จะไม่บอกตรงริซซี่ดวงเนี่ยแหละคะ เรียกริซซี่พอ"
เหมยยิ้มๆ
"จ้างคนไปทวง" ริชชี่แนะนำ
"น่าสนใจนะคะ แล้วค่าจ้างเท่าไหร่"
"คนละห้าพัน น้องเหมยก็จ้างสักสองคน"
"ดีคะ...สองคนเป็นหนึ่งหมื่นพอดี โอ้ย นังริซซี่ดวง ป้านกติดหนี้สองพันจะให้จ้างคนไปทวงหมื่นหนึ่งใช้ไรคิด"
"สมองเนี่ยแหละ"
"เหมยไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ มันบาป"
"เห็นน้องเหมย งก หน้าเลือด เค็ม ขนาดนี้น้องเหมยเค้าก็ไม่ได้จิตใจโหดร้ายนะริซซี่" เจนี่บอก
"นี่ชมเหมยอยู่ใช่มั้ย"
"ใช่..."
"เหมยนึกออกแล้วว่าจะทำยังไง"
"ยังไงคะ"
เหมยสีหน้ามุ่งมั่น
ภายในร้านกาแฟ เหมย ริซซี่ เจนนี่ นั่งรอป้านกอยู่ เหมยหน้าเหี้ยม
"มานั่งร้านฉันนี่ไม่คิดจะสั่งกันเลยรึไง" ลุงชาถาม
"ยังไม่มีอารมณ์กิน" เหมยบอก
"อ้าว...ตามใจเชิญนั่งฟรีเลยเอาให้เต็มที่"
นกเดินเข้ามา
"แกเรียกฉันมาทำอะไรนังเหมย"
"ป้านก" เหมยเรียก
"ทำไม"
เหมยยกมือไหว้นก
"ฉันไหว้ละ ใช้หนี้ฉันมาเถอะ"
"โธ่...นึกว่าจะโหด อุตสาห์ปิดร้านมานึกว่าจะได้ดูอะไรตื่นเต้น ง่ายแค่เนี่ย" ริชชี่ว่า
เหมยทำหน้าอ้อนนก
"จะให้ฉันพูดกี่รอบ ว่าไม่มี"
"ไม่มีได้ยังไง ฉันเห็นป้าตั้งวงเล่นไพ่ทุกวัน"
ไทกับหลวงพี่เดินมาหยุดดู
"ก็ฉันมีเงินเล่นไพ่ แต่ไม่มีเงินใช้หนี้ไง"
"ฟังแล้วขึ้น...พูดแบบนี้ได้ไงป้านกติดหนี้ก็ต้องใช้สิ" ริชชี่บอก
"ฉันไม่ใช้ ถ้าแกอยากใช้ก็ใช้แทนฉันไปสิ"
"ได้! งั้นเดี๋ยวฉันใช้แทนป้าเองสองพันใช่มั้ย"
ริซซี่ล้วงเงินจะให้เหมยก่อนนึกได้
"บ้ารึเปล่าอีป้า...ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับป้าทำไมต้องจ่ายแทนป้า"
"วันหลังอย่าเรียกฉันมาเพราะเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกนะ เสียเวลาเล่นไพ่"
ป้านกรีบเดินออกไป
"หน๊อย...อีนกแม่ก็ตบให้ลืมบ้านเลขที่เลย" ริชชี่บอก
เหมยดึงริซซี่ไว้ให้ใจเย็นๆ
"ฮ่าๆๆ" ไทหัวเราะใส่
"ขำอะไรมิทราบ" เหมยถาม
"กรรมติดสามจีจริงๆ"
"นายไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า"
"ไปเถอะไท"
หลวงพี่เดินออกไปไทเดินตาม เหมยทรุดลงนั่งเซ็งๆ
เวลาต่อมา เมียผู้ใหญ่บ้านนั่งอยู่กับผู้ใหญ่บ้านและไท หลวงพี่นั่งดินอยู่ด้านบนแคร่
"หลวงพี่จะจัดอบรมเรื่อง รู้จักออม รู้จักใช้ ห่างไกลหนี้"
หลวงพี่พยักหน้า
"หลวงพี่ท่านเชิญวิทยากรที่เป็นเพื่อน ท่านมาจากที่กรุงเทพฯ อยากให้น้าผู้ใหญ่ช่วยกระจายข่าวให้กับชาวบ้านหน่อย"
"ดีเหมือนกันจ้ะหลวงพี่ ลูกบ้านหมู่บ้านธารธรรมจะได้รู้จักใช้เงินกันบ้าง" เมียผู้ใหญ่บ้านบอก
"ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะช่วยเต็มที่" ผู้ใหญ่บ้านสนับสนุน
"ขอบคุณโยมมาก"
"ขอถามอะไรหลวงพี่หน่อยได้มั้ยจ้ะ"
"ได้สิ"
เมียผู้ใหญ่ถาม
"ทำไมหลวงพี่ถึงมาบวชได้"
"ก็ขับรถมาเรื่อยๆ แล้วก็ให้หลวงพ่อท่านบวชให้" หลวงพี่บอก
"ฉันหมายความว่า หลวงพี่เป็นฝรั่ง ทำไมถึงมาบวชได้"
"อ๋อ...ทำไมรึ หรือว่าเค้าห้ามฝรั่งบวช"
"เปล่าจ้ะ แค่สงสัย"
"แล้วงานจะจัดขึ้นที่ไหนครับหลวงพี่" ผู้ใหญ่ถาม
หลวงพี่ยิ้มๆ
มัคนายกแมว และ สัปเหร่อ มั่น ช่วยกันจัดเก้าอี้ เตรียมงาน อยู่
"แล้วไอ้หมากมันไปไหนเนี่ย" มั่นถาม
หมากเดินถือไมค์มาตั้งแล้วยิ้มๆ ก่อนทำท่าเหมือนจะร้องเพลง
"ณ.บัดนี้ขอเชิญแขกผู้มีเขียด"
"มีเกียรติ" แมวบอก
"พับกบ"
"พบกับ"
"นักร้องหน้ากลม นมตั้งเต้า หมากเน่า ศิษย์หลวงพ่อแม่น"
หมากร้องเพลงทุกคนเต้นกันมีความสุข โต้งกับเผือกเดินถือเบ็ดตกปลาเข้ามาในวัด
โต้งบอก
"พอไม่มีคนเข้าวัด ก็เปิดวัดเป็นเวทีคอนเสิร์ตมั่วสุมกันนะ"
หมากถาม
"แรงไปรึเปล่าพี่"
"ซอฟท์ๆ เว้ยลูกพี่ ฉันเลวได้กว่านี้อีกเยอะ"
โต้งหันไปมองดุเผือก
"ในวัดในวาพวกเอ็งอย่ามาทำตัวกะเลวกะลาดแถวนี้ดีกว่า" แมวบอก
"ฉันจะไปไหนทำอะไรก็ได้"
หลวงพ่อเดินออกมา
"ลมอะไรพัดมาถึงวัดกันละ แล้วนั่นแกเอาเบ็ดมาทำไมกัน"
"ก็มาตกปลาสิครับหลวงพ่อ"
"วัดเป็นเขตอภัยทาน รู้ใช่มั้ย"
"รู้ครับ...ผมไม่ได้ตกในวัด ผมตกในน้ำ"
"ทั้งในน้ำ ทั้งในวัด ถ้าอยู่ติดวัดก็ทำไม่ได้ทั้งนั้น แกจะทำบาปก็ออกไปทำ ที่อื่น" มั่นบอก
หมาก มัคนายก สัปเหร่อ จ้องจะเอาเรื่องโต้งกับเผือก
"ฉันไปก็ได้ ไปโว้ยไอ้เผือก"
หลวงพ่อมองตามอย่างสมเพช
อ่านต่อหน้า 2
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 5 (ต่อ)
ชดช้อยโมโหเอามือทุบโต๊ะ แต่โดนมือเผือก
"โอ้ย"
"แล้วแกโง่เอามือมาวางตรงนี้ทำไมไอ้เผือก" ชดช้อย
"แล้วแม่จะทำไง ถ้าชาวบ้านมีความรู้แล้วก็จะไม่มีใครโง่มายืมเงินดอกเบี้ยแพงๆ แบบเราแน่ๆ" โต้งว่า
"หลวงพี่รูปนี้ รนหาที่จริงๆ"
"นี่กับพระกับเจ้าคุณนายก็จะไม่เว้นเหรอครับบาปกรรม" เผือกบอก
"ถ้าใครมายุ่งเรื่องของฉัน ฉันก็ไม่ปล่อยไว้หรอก"
"แล้วแม่จะทำไง"
"แค่รอดูว่าหลวงพี่รูปนี้จะทำอะไรก็พอ"
ลุงชายกกาแฟมาให้
"ลุง...เห็นเค้าว่าที่วัดจะมีอบรมเรื่องเงินๆ ทองๆ ลุงจะไปมั้ย"
"โอ้ย...เสียเวลาทำมาหากินฉันไม่ว่างไปหรอก" ลุงชาว่า
"ไม่อยากได้ความรู้เหรอ"
"อยากได้ แต่อายุปูนนี้แล้วอยากได้เงินมากกว่า"
ชดช้อยยิ้มๆ ให้ลูก มุมหนึ่งหลวงพี่กับไทแอบได้ยิน ก็รู้สึกผิดหวังที่ได้ยินชาวบ้านพูดแบบนั้น
"ก็เป็นแค่ความคิดคนๆ เดียวครับหลวงพี่ไม่ต้องไปฟัง" ไทบอก
บริเวณถนนในหมู่บ้าน ตอนเย็น ลุง 1บอก
"ฉันไปไม่ได้หรอกติดธุระ ไปชวนคนอื่นเถอะ"
หลวงพี่ยืนอยู่กับชาวบ้านอีก 3-4 คน ไทหน้าเสียที่ไม่มีใครไปเลย
"แล้วป้าละจ๊ะไปมั้ย ฉันจะได้ลงชื่อไว้ให้" ไทถาม
ป้า1บอก
"ฉันก็ไม่ว่างนัดเพื่อนไว้จะไปดูดวง ช่วงนี้ดวงตกทำอะไรก็ไม่ขึ้น"
"ก็นี่ไงไปแล้วจะได้รู้ว่าต้องใช้เงินยังไง"
"ทุกวันนี้ก็รู้ว่าต้องใช้ยังไง แต่ไม่มีเงินให้ใช้ ปะพวกเรา"
ชาวบ้านเดินหนีหมดเหลือแค่ไทกับหลวงพี่
"ท่าทางโครงการเราจะล่ม เดินมาทั้งวันไม่มีใครลงชื่อเลย" หลวงพี่บอก
"ยังเหลืออีกตั้งหลายหลัง รับรองวันนี้ต้องมีคนลงชื่อแน่ๆ"
เหมยกับเจนนี่เดินมา ท่าทางหงุดหงิด
"น้องไท" เจนนี่เรียก
"พี่เจนนี่ ที่วัดเค้ามีอบรมเรื่องรู้จักออม รู้จักใช้ ห่างไกลหนี้ สนใจลงทะเบียนไปฟังมั้ยพี่"
"น้องไทฟังด้วยมั้ย"
"ฟังสิครับ"
"งั้นใส่ชื่อพี่ไปเลย"
ไทลงชื่อเจนนี่คนแรกในสมุด ยิ้มๆ ให้หลวงพี่
"แล้วเธอล่ะเหมย" ไทถาม
"ฉันไม่สนอบรมห่างไกลหนี้ แต่ฉันสนอบรมทำยังไงจะได้หนี้คืน"
เหมยแย่งปากกาจากไทมาขีดชื่อเจนนี่ออก
"แล้วพี่เจนก็ไม่ว่างไปด้วย"
ขีดชื่อเจนนี่ทิ้งเสร็จ เหมยเดินออกไป ดึงแขนเจนนี่ไปด้วย
หลวงพี่จ้องสมุดลงชื่ออบรมที่ว่างเปล่า
"หลวงพี่กลับวัดไปก่อนนะครับ...เดี๋ยวผมไปจัดการเอง"
เหมยกับเจนนี่เดินเซ็งๆเข้ามา ไทวิ่งตามมาข้างหลัง
"เธอ นี่เธอ หยุดก่อน"
เหมยกับเจนนี่ได้ยินหยุดแล้วหันไปมอง
"มีอะไร"
"คุณไปฟังอบรมหน่อยไม่ได้เหรอ"
"ไปชวนคนอื่นเถอะฉันไม่ว่าง"
"ชั่วโมงเดียวเองคุณ"
"นั่นสิคะน้องเหมย" เจนนี่บอก
"ฉันมีงานต้องทำ"
"ถ้าคุณไม่ไปงั้นช่วยบอกคนอื่นให้ไปหน่อยได้มั้ย"
"ทำไมฉันต้องช่วยนายด้วย"
"ถ้าคุณพาคนไปฟังที่วัดได้ คุณจะให้ผมช่วยอะไรผมก็ยอม"
เหมยจ้องหน้าไทคิดๆ
เวลาเย็น เหมยกับเจนนี่หลบอยู่หน้าบ้านป้านก
"น้องไทจะใช้วิธีอหิงสา ในการทวงเงินสำเร็จมั้ยคะ" เจนนี่ถาม
"เหมยว่าผู้ชายไปทวงป้านกน่าจะกลัวแล้วรีบจ่ายตังค์แน่ๆ" เหมยว่า
ไทวิ่งออกมาจากในบ้าน
"มาโน้นแล้วค่ะ"
"ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ น๊อยนึกว่ามาทำอะไร ที่แท้ก็มาช่วยนังเหมยทวงหนี้"
"ป้ามีก็จ่ายเค้าไปเถอะเค้าไม่เอาดอกเบี้ยป้าเลยนะ"
นกถือไม้ไล่ตีไทออกมา
"ไม่มีโว้ย...ออกไปเลยนะ นังเหมยแกโผล่หน้าออกมาเลยนะ"
เหมยกับเจนนี่โผล่ออกมาจากที่ซ่อน
"จ้ะป้า"
"ถ้าแกยังไม่เลิกมาวุ่นวายกับฉันอีก อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะเงินแค่นี้เองทวงทำไมวะ"
"อ้าวเงินแค่นี้ป้าก็จ่ายมาสิ"
"บอกแล้วไง ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย ออกไป"
พูดจบป้านกปาไม้ใส่ไท เหมย และ เจนนี่หลบกันเป็นแถวๆ
"ป้าแกคงไม่มีจริงๆ แหละคุณ"
"ไม่มีได้ยังไง ป้าแกถูกหวยเป็นแสน ไม่งั้นฉันไม่ตื้ออยู่แบบนี้หรอก"
"แล้วถ้าแกไม่ยอมจ่ายจริงๆ น้องเหมยจะทำไง" เจนนี่ถาม
"เหมยก็คงต้องปล่อย...แต่ขอเหมยลองเป็นครั้งสุดท้าย"
เหมยหันไปจ้องไท
"ผมไม่เอาด้วยแล้วนะ...แค่นี้ก็รู้สึกผิด บาปจะตายแล้ว"
"แต่ฉันช่วยนายเรื่องพาชาวบ้านไปฟังอบรมได้นะ"
ไทถอนหายใจเซ็งๆ เหมือนยอมรับข้อเสนอ
ในร้านริซซี่ซาลอน ไท เหมย เจนนี่และริซซี่ เอาหัวชนก่อนเหมือนกำลังวางแผน ก่อนแยกหัวออกจากกัน
"ตกลงตามนี้นะคะ"
ทุกคนหน้ามุ่งมัน
"ถ้าคราวนี้ไม่ได้ผมไม่เอาด้วยแล้วนะ" ไทบอก
เหมยพยักหน้ารับ
"เหมือนร้านพี่ เป็นที่ซ่องสุมเลยนะคะ" ริชชี่บอก
"น้องเหมยเค้าไม่อยากให้เรื่องนี้รู้ถึงหูเฮียเม้งค่ะเดี๋ยวเรื่องจะใหญ่" เจนนี่บอก
"เฮียเม้งจะมาซ้อมป้านก"
เจนนี่บอก
"จะมาฉี่รดหน้าบ้านป้านกต่างหาก ทำหลายรายแล้ว"
"หลังๆ พ่อเก็บหนี้ใครก็ไม่ค่อยได้เลยเริ่มเครียด" เหมยว่า
"ก็เลิกอาชีพนี้สิ หันไปทำอย่างอื่น" ไทบอก
"ไม่ต้องมาสอนฉันคิดเองได้"
"ไปทำตามแผนกันเถอะค่ะ เดี๋ยวจะค่ำมืดกว่านี้"
ทุกคนพยักหน้าเดินออกจากร้านริซซี่ไป
ทั้งสี่คนเดินออกจากร้านอย่างเท่ ดูยิ่งใหญ่มาก ชาวบ้านผ่านไปมามองอ้าปากค้าง
เด็กกินกล้วยแล้วโยนเปลือกเข้ามากลางวง
ริซซี่ลื่นตุ๊ดแตก
"ว๊าย..."
ชาวบ้านส่ายหน้าเดินหนีไป
วัดดูเงียบเหงา หลวงพี่ดินยืนเหม่อ เศร้า รับลมอยู่ตรงศาลา มองไปที่เก้าอี้ที่ถูกจัดไว้รับรองชาวบ้าน หลวงพ่อแม่นเดินออกมายืนอยู่ข้างหลัง
หลวงพี่หันกลับมาเจอหลวงพ่อก็ทำท่าตกใจ
"อุ้ย!"
"คิดอะไรอยู่ท่าน"
"กำลังคิดถึงทูมอร์โรว์ครับ"
"จะมาอยากฉันทาโร่ตอนนี้อาบัติกันพอดีสิ"
"ไม่ใช่ครับทูมอร์โรว์ วันพรุ่งนี้นะครับ"
"อดีตผ่านไปไม่กลับหลัง พรุ่งนี้ก็ยังมาไม่ถึง ปัจจุบันสิที่สำคัญที่สุด"
หลวงพี่หันมามองหน้าหลวงพ่ออย่างไม่เข้าใจ หลวงพ่อยิ้มบางๆ ก่อนพูดต่อ
"เราไม่สามารถแก้อดีตได้ อนาคตก็ยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราทำปัจจุบันให้ดีก็ไม่ต้องกลัววันพรุ่งนี้หรอก"
"ผมกลัวว่าชาวบ้านจะไม่มาครับ"
"เราไปบังคับจิตใจคนอื่นไม่ได้หรอก กรรมใครกรรมมัน"
"อดเสียดายแทนไม่ได้ครับ ถ้าเค้ามีความรู้คงไม่ต้องติดหนี้"
"ท่านตั้งใจดีแล้ว พรุ่งนี้จะมีคนมาหรือไม่ก็ไม่ต้องเสียใจไปหรอก"
หลวงพ่อยิ้มๆ ให้หลวงพี่ ก่อนสองคนจะมองออกไปข้างนอกด้วยจิตใจอันสงบ
อ่านต่อหน้า 3
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 5 (ต่อ)
ไทยกมือไหว้อะไรอยู่
"สาธุ!! ขออโหสิกับสิ่งที่ผมกำลังจะทำ ถ้ามันผิดบาปก็ขอยกบาปทั้งหมดให้ยัยเหมย"
"ไอ้บ้า...บาปใครบาปมันฉันไม่รับเว้ย"
ทั้งสี่คนเหมือนกำลังดักรออะไรอยู่
"แค่นี้น้องเหมยก็บาปจะแย่แล้วค่ะ" เจนนี่ว่า
"เดี๋ยวจะโดน...นี่ป้าแกหายไปไหนทำไมยังไม่กลับอีก" เหมยบอก
"คงเอาเงินหวยไปถลุงที่บ่อนแน่ๆ"
ริซซี่ได้ยินเสียงคนเดินมา
"เงียบๆ ค่ะ มีคนเดินมาแล้ว"
"แกพร้อมนะนังริซซี่ดวง"
ริซซี่แอ๊บแมน
"เฉยๆ เดี๋ยวปั๊ดต่อยตาแตก"
"ดีมาก"
"งั้นไป"
ไทกับริซซี่หยิบหมวกไหมพรมมาสวมทันที
ป้านกเดินมากำลังจะเปิดประตูเข้าบ้าน
ริซซี่ส่งเสียงแมน
"หยุดนะนี่คือการปล้น"
ไทกับริซซี่โผล่มา
"ส่งเงินมาสองพัน" ไทบอก
"โอ้ย...เอาแค่สองพันเค้าก็รู้กันพอดีสิคะ"
ริซซี่เดินไปหานกเหมือนจะเอาเรื่อง เสียงแมนมาก
"ส่งเงินมาซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว"
จิ๊กโก๋สองคนเดินมากับนก
จิ๊กโก๋ 1ถาม
"มีอะไรเปล่าป้า"
ริซซี่ตกใจสาวแตก
"อุ๊ย!"
ริซซี่รีบเดินมาหาไท
"นังเหมยจ้างพวกแกมาละสิ"
เหมยตกใจ
"เค้ารู้ได้ไงอ่ะ"
"บอกแล้วนะว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีก" นกบอกกับจิ๊กโก๋ "พวกแกจัดการมัน ฉันจ้างคนละ 500"
เจนนี่แอบดูกับเหมยบอก
"ดูมันกล้าจ้างจิ๊กโก๋ แต่ไม่จ่ายตังค์น้องเหมย"
จิ๊กโก๋เดินไปหาไทกับริซซี่ ริซซี่ผลักไทเข้าไปหาจิ๊กโก๋
จิ๊กโก๋เข่าเข้าที่ท้องไท จุก ร้อง "โอ้ย"
"ไม่เอาแล้วริซซี่กลัว"
ริซซี่จะวิ่งหนีจิ๊กโก๋วิ่งมาขวางทางไว้ ริซซี่จะวิ่งไปอีกทางก่อนสะดุดล้มไปกองอยู่ตรงหว่างขานักเลงอีกคน ริซซี่เงยหน้าขึ้น
"อุ๊ตะ! ข้าวหลาม"
"ข้าวหลามเหรอ"
จิ๊กโก๋เตะเสยคางริซซี่กองกับพื้น
"แค่พูดว่าข้าวหลามทำไมต้องรุนแรงด้วย"
จิ๊กโก๋ล้อมต่อยเข้าที่หน้าไท ไทพยายามสู้
จิ๊กโก๋เดินมาหาริซซี่ ริซซี่กรี๊ดๆ ก่อนแกล้งตาย
เจนนี่ถามเหมย
"เอาไงคะน้องเหมย"
"ไปช่วยเค้าสิ"
"พี่สู้ไอ้สองคนนั้นไม่ได้นะคะ พี่เป็นผู้หญิงแบแบะ"
"บอบบางค่ะ...ก็ไม่ได้บอกให้ช่วยต่อยซะหน่อย"
เหมยออกจากที่ซ่อนแล้วตะโกนเสียงดัง
"ตำรวจมา"
จิ๊กโก๋หันไปมอง ริซซี่ลืมตาลุกขึ้นวิ่งหนีอย่างเร็ว
เหมยกับเจนนี่รีบวิ่งไปดึงไทออกไปอย่างเร็ว
เจนนี่กำลังทำแผลที่ปากให้ไทอยู่
"โอ้ย"
"เจ็บนิดเจ็บหน่อยทำเป็นร้อง"
"พูดกับน้องไทดีๆ สิคะเค้าอุตสาห์ช่วย" เจนนี่บอก
"พี่นึกว่าพี่จะตายก่อนมีสามีซะแล้ว" ริซซี่ว่า
"ไม่ต้องห่วงนะ แกตายไปฉันจะเผาตุ๊กตาผู้ชายไปให้" เจนนี่บอก
"ดีฉันจะได้ไม่เหงา อีบ้า อย่ามาแซ่งฉันนะ"
ริซซี่เซ็งๆ
"โธ่...แบบนี้ก็หนี้สูญอีกแล้วละสิ"
"อย่าลืมที่สัญญากับผมไว้ละ"
"ทำงานไม่สำเร็จยังกล้าทวงสัญญาอีกเหรอ"
"อ้าวคุณ ไหงพูดแบบนี้ละ"
"พี่เจนกลับ" เหมยบอก
"อ้าวแล้วน้องไทละ"
"ไม่ต้องห่วงนอนกับฉันก็ได้" ริซซี่บอก
"ขืนปล่อยให้นอนกับแก แกได้ดีท็อกซ์ตูดน้องไทสิ"
"ไม่ต้องห่วงครับผมกลับบ้านได้...จำไว้เลยนะคุณ"
ไทยเดินออกไป เจนนี่มองเหมย
"น้องเหมยใจร้าย พี่ทนอยู่กับน้องเหมยไม่ได้แล้ว"
"แล้วจะไปไหน"
"ไปอยู่กับน้องไท"
เหมยดึงแขนเจนนี่
"เหรอ...ไม่ต้องเลย กลับบ้าน"
เหมยกับเจนนี่เดินออกไป
ไทเคาะประตูห้องหมากมาเปิดให้
"ไปไหนมาพี่ไท เหลวไหลนะเรา"
ไทไม่ตอบทำหน้าเซ็ง
"แล้วหน้าแบบนั้น ไปกัดกับหมาที่ไหนมา"
"ถ้าไม่หยุดกวนฉันจะกัดแกเนี่ยแหละ... แฮ่" ไททำขู่
ไททรุดตัวนั่งเซ็งๆ
"เป็นไรหน้าเครียด"
"สงสารหลวงพี่"
"เรื่องลูกนะเหรอ"
"เรื่องพรุ่งนี้จะไม่มีคนมาอบรมน่ะสิ วันนี้ฉันไปให้ชาวบ้านลงชื่อไม่ได้สักคนเลย"
"เป็นธรรมดา...เค้าก็ต้องทำมาหากินกัน ลองจ้างดิรับรองนั่งกันเต็ม"
"เงินมันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอวะ"
"ฉันว่าสำคัญนะ พี่ไทอยากทำงานเพราะอะไรละ"
"อยากได้เงินเลี้ยงดูพ่อแม่"
"ก็ใช่ไง สำคัญมั้ยละ ไม่งั้นคนคงไม่กู้หนี้ยืมสินกันจนเป็นทุกข์แบบนี้หรอก"
"แบบนี้ความตั้งใจหลวงพี่คงเสียเปล่า นึกแล้วแค้น"
"แค้นใคร"
"ยัยเหมยนะสิ มาหลอกฉันได้"
"โว๊ะ...เลิกแค้นแล้วไปอาบน้ำซะ... แล้วก็มาเล่าให้ฟังว่าไปทำอะไรมาวันนี้"
หมากดึงไทไปอาบน้ำ ไทเซ็งๆ
ลานวัดยามเช้าเงียบสงบ เก้าอี้ที่ถูกจัดไว้วางเรียงเหมือนเดิม มีบอร์ดการให้ความรู้เรื่องเงินอยู่หนึ่งบอร์ด สัปเหร่อ มัคนายก หมาก ไท นั่งอยู่เหงาๆ
หลวงพี่อยู่กับเพื่อนชื่อเอ็ม และหลวงพ่อ
"ขอบใจมากนะที่อุตสาห์มา กลับได้แล้ว"
"รออีกหน่อยก็ได้นะครับพระ" เอ็มบอก
"เลยมาเกือบครึ่งชั่วโมงคงไม่มีใครมาแล้วหล่ะ"
"งั้นผมเก็บของแล้วนะครับ"
หลวงพี่พยักหน้า ไท หมาก แมว และ มั่น
"สงสารหลวงพี่จัง" ไทบอก
"นั่นสิท่านตั้งใจมาก" แมวว่า
"ฉันโมโหชาวบ้านจริงๆ ทำแบบนี้กับหลวงพี่ได้ยังไง" หมากบอก
หมากยืนขึ้นเหมือนจะมีเรื่อง
"เอ็งจะไปไหน" มั่นถาม
"ฉันนั่งนาน บิดตัวแป๊บ" หมากบอก
หมากทำท่าบิดตัวไปมา หลวงพ่อแม่นมองด้วยความสงสาร
"ถ้ามีสักห้าคน โยมเอ็มช่วยพูดเรื่องที่จะอบรมให้ฟังได้มั้ย"
"ได้สิครับ"
"แล้วห้าคนไหนละ" หลวงพี่ถาม
"ก็ที่นั่งหัวโด่กันอยู่เนี่ย ไม่ใช่คนเหรอท่าน"
หลวงพ่อยิ้มๆ
อ่านต่อหน้า 4
หลวงพี่ดิจิตอล ตอนที่ 5 (ต่อ)
ชดช้อยนั่งกินกาแฟยิ้มๆ อยู่
"สมน้ำหน้าหลวงพี่ไม่มีคนไปวัดสักคน" โต้งบอก
"แหม...กับพระกับเจ้าก็ไม่น่าสมน้ำหน้า เดี๋ยวขี้กากก็ขึ้นปากหรอก" ลุงชาบอก
"เงียบๆ เถอะลุงเดี๋ยวจะไม่ได้แก่ตาย"
ลุงชาพูดเบาๆ
"ลูกพ่อแม่ไม่สั่งสอน"
"นี่ลุง...ฉันได้ยินนะ"
ลุงชาหันไปชงชาต่อ
"แกจะพูดอะไรก็ระวังหน่อย"
โต้งบอก
"ฉันก็ติดมาจากแม่นั่นแหละ"
"สรุปฉันผิดว่างั้น"
ชดช้อยเซ็งๆ ลูกชายตัวเอง
"โธ่ๆๆๆ คิดจะมาเปลี่ยนคนหมู่บ้านธารธรรม คงยากหน่อยละหลวงพี่ เพราะหมู่บ้านนี้ชดช้อยคุมฮ่าๆๆ" โต้งบอก
ชดช้อยว่า
"แกนี่มันชั่วจริงๆ"
"ก็บอกแล้วว่าฉันเหมือนแม่"
"ทำไมฉันไม่รู้สึกภูมิใจเลยสักนิด"
เผือกวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
"แย่แล้วๆ"
ชดช้อยถาม
"มีอะไร"
ชดช้อยท่าทางสนใจว่าเผือกวิ่งเข้ามาทำไม
หลวงพี่ยิ้มๆ ชาวบ้านเดินมานั่งโต๊ะที่เตรียมไว้เกือบยี่สิบคน
"อ้าวใครใคร่นั่งนั่ง ใครใคร่ยืนยืน ตามลำบากเลย" มั่นบอก
"ตามสบายสิน้า" หมากบอก
"ไม่น่าเชื่อว่าคนหมู่บ้านนี้จะรู้จักอะไรที่มันมีประโยชน์" แมวว่า
เจนนี่บอก
"อ้าวเร็วๆ รีบๆ เดินไปนั่งกัน"
"สบายใจแล้วนะท่าน" หลวงพ่อบอก
"อย่างน้อยชาวบ้านก็จะได้รับข้อมูลอะไรดีๆ บ้างครับ"
หลวงพี่กับหลวงพ่อยิ้มๆ ไทเดินมาหาเจนนี่
"ขอบใจนะพี่เจนนี่" ไทบอก
"เปลี่ยนจากขอบใจเป็นหอมแก้มสองที" เจนนี่บอก
"หอมฉันแทนมั้ย"
"ไม่เอาเห็นหน้าแกฉันนึกถึงหัวหมูทุกที"
"โถ่...ทำเป็นมาดูถูก"
"น้องไทไม่ต้องมาขอบคุณพี่หรอกค่ะไปขอบคุณคนที่อยู่หน้าวัดโน้น"
"ใครครับ"
ไทสงสัย เดินออกมาจากในวัด เห็นเหมยคุยกับชาวบ้านสองคน เหมยถือสมุดบัญชีอยู่
"ฉันไม่เก็บดอกน้าสองคนวันนี้วันเดียวนะ พรุ่งนี้เก็บปกติ"
ชาวบ้าน1บอก
"ถ้ามีอบรมทุกวันก็ดีสินะ พวกเราจะได้ไม่ต้องจ่ายดอกเอ็ง"
"อย่ามาป้า ฉันงดให้วันนี้วันเดียวรีบเข้าไปเลย เดี๋ยวเค้าจะอบรมกันแล้ว"
ชาวบ้าน 2 บอก
"ขอบใจจ้า งั้นไปนะ"
ชาวบ้านเดินเข้าวัดผ่านไทไป ไทยิ้มๆ ก่อนเดินเข้ามาหาเหมย
"ทำไมไอ้แดง กับไอ้ติ่งยังไม่มาอีก เดี๋ยวฉันจะไปเก็บทั้งต้นทั้งดอก พูดไม่เป็นคำพูด"
"มาแล้ว"
"บอกชื่อมาแล้วรีบเข้าวัดไป"
เหมยเงยหน้ามาเห็นไทก็ตกใจ รีบเก็บสมุดบัญชี
"นายไท"
เหมยจะเดินหนี
ไทดึงแขนไว้
"จะไปไหน"
เหมยสะบัดแขนออก
"ยุ่ง...ฉันจะกลับบ้าน"
"ทำดีไม่เห็นต้องอายใคร"
"ฉันไม่ได้ทำดี แค่รักษาคำพูดที่นายช่วยฉันไว้ ไม่เหมือนใครบางคนช่วยฉันก็ไม่สำเร็จ"
"ขอบคุณนะ"
"ไม่ต้องมาขอบคุณฉัน...แค่ฟังก็ขนลุก"
"เข้าไปฟังด้วยกันสิ"
"อย่ามายุ่งกับฉันจะไปไหนก็ไปไป๊"
ไทยิ้มๆ เหมยอายๆ ก่อนหันไปเห็นชาย 1 เดินมารีบแก้เขิน
ติ่งเดินมา
"อ้าวไอ้ไส้ติ่งทำไมเพิ่งมาเดี๋ยวฉันจะเก็บทั้งต้นทั้งดอก"
"อย่าโหดนักเลยเจ๊ก็มาแล้วนี่ไง"
"ใครเจ๊แก พูดมากรีบเข้าวัดไปเลย"
ติ่งเดินเข้าวัดไป เหมยหันซ้ายขวา อายไทเดินเข้าไปตามไปอย่างเร็ว
วิทยากรกำลังพูดเรื่องการออมเงินทุกคนฟังอย่างตั้งใจ เหมยยิ้มๆ ก่อนหันไปเห็นไทมองอยู่ เหมยเบะปากใส่
"ไหนใครบอกผมได้บ้างว่านอกจากงานที่ทำประจำ เราสามารถมีรายได้จากทางไหนดี"
ชาวบ้าน1บอก"เล่นไพ่"
ชาวบ้าน2 บอก"ขายหวย"
"แต่ละคนน่าเรียกตำรวจมาจับจริงๆ" เจนนี่บอก
ทุกคนหัวเราะ
ชาวบ้าน 3 บอก "รับจ้างตัดต้นไม้"
"ดีมากครับ" เอ็มบอก
"ปล่อยเงินกู้เก็บดอกเบี้ย" ไทบอก
เหมยโกรธมองหน้าไท
"ก็ถือว่าพอทำได้"
เหมยยิ้มเหมือนผู้ชนะ
"แต่ต้องไม่เก็บเกินที่กฎหมายกำหนด" เอ็มบอก
เจนนี่ร้อง "อุ้ย!"
ไทขำๆ เยาะเย้ยเหมย
"ขอบคุณทุกความเห็นครับ ไหนตอนนี้ใครมีรายจ่ายมากกว่ารายได้บ้าง"
ทุกคนยกมือ
"เดี๋ยวผมจะมาแนะแนวทางให้ทุกคนลองฟังแล้วเอาไปปรับใช้ดูนะครับ เมื่อเรามีรายได้ไม่พอกับรายจ่ายที่ง่ายๆ เลยเราแก้ปัญหาได้สองอย่างคือ หารายได้เพิ่ม กับลดค่าใช้จ่าย"
ทุกคนตั้งใจฟังมากแล้วคิดตาม หลวงพี่ยิ้มๆ อย่างภูมิใจ
ชดช้อยเดินออกมาจากในวัด โต้งกับเผือกตามมา
"ทำไงดีแม่ พวกชาวบ้านต้องมีเงินมาใช้หนี้แม่แน่ๆ" โต้งบอก
"อบรมวันเดียวมันไม่ฉลาดขึ้นมาได้หรอก เงินหมื่นเดียวติดมาห้าปียังใช้ไม่หมด"
"ดอกโหดขนาดนั้น จะเอาที่ไหนมาจ่ายเงินต้น" เผือกบอก
"แต่ปล่อยไว้แบบนี้ ไม่ดีต่อธุรกิจเรานะแม่"
ชดช้อยคิดๆ
"เคยได้ยินมั้ยทำดีมันยาก แต่ทำชั่วมันง่าย"
"ยังไงแม่"
"ถ้าหลวงพี่อยากให้คนที่หมู่บ้านหนี้รู้จักใช้เงิน แม่ก็จะปล่อยเงินกู้ให้คนหมู่บ้านนี้เอาไปใช้ให้เต็มที่"
"ทำแบบนั้นเค้าก็ยิ่งติดหนี้เยอะน่ะสิ" เผือกบอก
"ก็ใช่ไง...คอยดูสิชาวบ้านติดหนี้เพิ่มขึ้นอีกจะเอาปัญญาที่ไหนหาเงินมาใช้ฉัน"
เผือกเสียงเบาลง
"เลวมาก"
"แกว่าไงนะ"
"คุณนายเนี่ย คิดเร็วมาก"
"เรามาสู้กันสักตั้งก็ได้หลวงพี่"
ชดช้อยยิ้มอย่างมีแผนร้าย
อ่านต่อตอนที่ 6
