มาลีเริงระบำ ตอนที่ 9
ในห้องพัก การะเกดนั่งซึมที่เตียงยังเหม่อๆ ตรอมใจ อธิเอาน้ำกับยามาให้ ในถาดมีกาละมังเช็ดตัวด้วย
"เห็นบอกว่าเป็นไข้หรือ กินยาซะ เดี๋ยวก็หาย"
"วันนี้ไม่ได้เข้าเวรหรือคะ"
"ตัวอุ่นๆ ต้องเช็ดตัว อย่าไปอาบน้ำ"
"อาบยังไง ก็ไม่หายสกปรก"
อธิมองหน้าการะเกดแล้วเอาผ้ามาชุบน้ำเช็ดตัวให้การะเกดอย่างอ่อนโยน
"มือสกปรกพวกนั้น มันแตะต้องเกดแค่ครั้งเดียวเองนะ คนๆนั้น โลกข้างนอก มันทำร้ายเราแค่ครั้งเดียวทั้งนั้น ที่เหลือ เป็นมือของเรา ใจของเรา ทำร้ายตัวเองต่อไปซ้ำๆซากๆ"
การะเกดร้องโฮทันที
"พี่อธิ... ตัวเกดสกปรก อาบยังไงก็ไม่หาย"
"พี่กำลังเช็ดออกให้อยู่นี่ไง เกดต้องปล่อยให้มันผ่านไปเสียทีนะ ต้องปล่อยให้ชีวิตเดินไปข้างหน้าเสียที"
อธิยังเช็ดมือเช็ดแขนให้การะเกดต่อไป เกดยิ่งร้องไห้
"เธอเคยบอกว่า การประกวดทำให้ชีวิตเธอดีขึ้น พรุ่งนี้ ลุกจากเตียงไปร้องเพลงเถอะนะ"
"เกดไม่แน่ใจ"
"ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่โดนแบบนี้ มักคิดว่าตัวเองหมดคุณค่า สำหรับพี่คนที่ เสียตัวเพราะเมา เพราะขาดสติ เพราะเงิน ต่างหากที่น่าละอาย"
การะเกดเงียบ เหม่อออกไปอีก ดูใจสลาย ไม่พร้อมจะทำอะไรสักอย่าง
"พี่จะลางานนะ พาเธอไปร้องเพลง แล้วก็พากลับบ้านที่หนองคายไปเยี่ยมแม่ไง"
การะเกดเงียบอีก
"พี่โรส ลงทุนปิดร้านเพื่อให้เธอไม่ต้องได้ยินเสียงคนหื่นพวกนั้น ทุกคนพยายามช่วยเธอทุกอย่าง ถึงตาเธอต้องช่วยตัวเองบ้างนะเกด"
การะเกดถอนใจ ไม่รู้จะขึ้นร้องเพลงดีหรือไม่
วันใหม่ ในห้องออกอากาศของสถานีเอ็มเอ็มแชนนัล ในบรรยากาศ สถานีเตรียมการถ่ายทอด ภายในห้องแต่งตัว พิธีกรสองคนแต่งตัวไป อ่านสคริปต์ ซักซ้อม เตรียมตัว
บอยขับรถมาส่งทุกคนมาร้องเพลงที่หน้าสถานี การะเกดมองสถานที่ ไม่แน่ใจว่าตนจะพร้อมไหม
"เกดเอ๊ย มาถึงนี่แล้วทำหน้าสู้ๆหน่อย"บอยบอก
"ถ้าไม่ได้ปิดร้าน ฉันคงไม่มาหรอก ไอ้ที่แบบนี้" โรสบอก
หนูมาลีเข้าไปกอดอ้อน
"มาเป็นเพื่อนหนูหน่อยนะ หนูไม่มีใครแล้ว นะ นะ ร้องเพลงเสร็จเราก็กลับไปหาปู่กับย่ากันเลย"
ทั้งหมดเดินเข้าไป
เวลาต่อมา ภูมิร้องเพลง กำลังออกอากาศสด
ในห้องแต่งตัว ทิมมี่ โกมินทร์ น้อยหน่าแต่งตัวแล้วเตรียมขึ้นร้องเพลงเป็นอันดับถัดๆไป
โกมินทร์บอก
"นายภูมินี่ร้องดี ไม่เคยพลาดเลย สงสัยคะแนนโหวตที่ 1 ตามเคย"
ตามลำดับของคะแนนโหวต มาตามลำดับดังนี้ ภูมิ ทิมมี่ โกมิทร์ มาลี บุษบาบัณน้อยหน่า และมีการะเกดเป็นอันดับสุดท้าย
น้อยหน่าบอก
"คะแนนวันนี้การะเกด อยู่อันดับบ๊วย ฉันดีกว่าการะเกดนิดเดียว แย่กว่า มาลีและเบลอีก "
"สบายๆน่า อย่าเครียด" ทิมมี่บอก
โกมินทร์กำลังรวบรวมสมาธิเตรียมขึ้นร้องเพลง
"เราต้องทำได้ เราต้องทำได้"
ทิมมี่ โกมินทร์ น้อยหน่า ขึ้นร้องตามลำดับ
พิธีกร 1 บอก
"ผู้เข้าประกวดร้องเพลงกันไป คะแนนโหวตของเราก็ยังวิ่งไปข้างหน้า โหวตกันเข้ามานะคะ โหวตได้เรื่อยๆ"
พิธีกร 2 บอก
"จบคอนเสิร์ต คืนนี้ เราจะสรุปคะแนนโหวต และจะคัดผู้เข้าประกวดคนที่คะแนนน้อยที่สุดออกหนึ่งคนค่ะ"
ซีโร่กำลังแต่งตัว เตรียมออกอากาศ เพลงประจำตัว ซึ่งเป็นการแสดงปิดท้ายคืนนี้
"เพลงของผมคืนนี้ ยอดดาวน์โหลด ขึ้นที่ 1 แล้ว ผมจะแสดงปิดท้ายคืนนี้ให้ดีที่สุด ผมต้องกลับมาเป็น ที่ 1 อีกครั้ง"
"โอเค งั้นพี่จะไปกำชับทีมแดนเซอร์ ให้สู้เต็มที่ เราต้องกลับมาเป็นที่ 1 ให้ได้" พิสมัยบอก
มือถือพิสมัยดังขึ้น พิสมัยรับสาย
" ต้องเป็นวันนี้ด้วยหรือคะ ซีโร่เขาตั้งใจกับการแสดงวันนี้มากนะ คะ .....ค่ะๆ"
พิสมัยวางหู อึ้งไป
"เกิดอะไรขึ้นครับ"
"เขายกเลิกการแสดงวันนี้ของเธอ เขาบอกว่า เขามีศิลปินคนใหม่จะขึ้นแสดงแทน"
ซีโร่โกรธ เครียด
"ศิลปินคนใหม่ ...ใครครับ ทำไมผมไม่รู้เรื่อง แล้วมันใหญ่มาจากไหน จู่ๆมายกเลิกการแสดงของผมได้ยังไง"
ทั้งสองต่างเครียดกันไป
ช่างหน้า ช่างผมทำงาน แต่งตัวให้ศิลปินใหม่
ในห้องออกอากาศ บุษบาบัณร้องเพลง โชว์พลังเสียง
โยทะกายืนดูการทำงานกับเลขาชื่อ จ๋า ที่ตามติดตัว
"เบลร้องเพลงดีมาก ดีขึ้นทุกวัน"
เลขาและทีมงานพยักหน้าเห็นด้วย
"คะแนนคุณเบล แซงหนูมาลีไปเยอะเลยค่ะ"
หนูมาลีร้องเพลงเต้น เนื้อเพลงสดใส มีแดนเซอร์ ประกบ แต่สีหน้า กังวลเป็นทุกข์ สับสนอย่างเห็นได้ชัด
"เพลงรัก สดใส แต่แววตาสับสน ไม่มีพลัง เป็นอะไรไปหนูมาลี"
จ๋าดูคอมพิวเตอร์
"คะแนนโหวตไม่ค่อยขยับเลยค่ะ"
"แย่แล้ว แพ้เขาแน่"
"คุณเชียร์เด็กคนนี้จังเลยนะคะ"
โยทะกายิ้มยอมรับ
"นั่นสิ ... อย่าไปบอกคุณเบลนะ"
จ๋ายิ้มรับปาก ดูเป็นสาวออฟฟิศ เด็กดี สวย หุ่นดี เชื่อฟังโยทะกาอยู่ในเวลานี้
การะเกดเตรียมร้องเพลงอยู่ข้างเวที อธิยืนให้กำลังใจ
"ลืมทุกอย่างแค่ห้านาที ทำได้ไหม"
การะเกดยังอยู่ในความเศร้า แววตาสับสน
การะเกดพยายาม ท่องตาม ตั้งสติ เตรียมตัว
"ลืมทุกอย่างแค่ห้านาที"
"ใช่ ร้องเพลงออกไป ร้องเหมือนทุกครั้งที่เกดเคยร้อง มีความสุขทุกครั้งที่ได้ร้องเพลง จำความรู้สึกนั้นได้ไหม"
การะเกดมั่นใจขึ้น
"จำได้ค่ะ"
"ดีๆ ... ตั้งสตินะ"
เสียงพิธีกร ดังเข้ามา
"ขอเชิญพบกับผู้เข้ารอบคนสุดท้ายของค่ำคืนนี้ค่ะ คุณการะเกด"
การะเกดเดินเข้าไปกลางเวที ดนตรีขึ้นเพลง "ดอกหญ้าในป่าปูน" เธอมอง บรม แซนดี้ กรรมการและทีมงาน แววตาหลุดจากสมาธิ เพราะนึกถึงอดีตที่เจ็บปวดตอนที่ถูกข่มขืน
ขณะที่วานิชข่มขืนการะเกด วานิชพูดกับการเกดบางอย่าง
"ฉันหลงรักพวกเธอตั้งแต่เห็นพวกเธอร้องเพลง ขึ้นเวทีคราวหน้าคิดถึงฉัน คิดถึงความทรงจำระหว่างเราด้วยนะหนู ฮะฮะฮ่า"
ร่างของการะเกด ร้องไห้ หวาดกลัวอยู่ใต้ร่างวานิช
การะเกดยืนนิ่ง แววตาหวาดกลัวจากอดีตหลอนอยู่ บรมกับแซนดี้มองหน้ากัน ดนตรีถึงจังหวะแล้วทำไมไม่ร้องล่ะ
เสียงหัวเราะและภาพวานิชขณะข่มขืนเข้ามาในสมองการะเกดวับๆ เธอยิ่งร้องไม่ได้ เริ่มส่ายหน้า เท้าถอยหลัง
อธิ บอกอยู่ข้างเวที
"เกดร้องสิ ร้องเพลง ร้องเพลงสิ"
ในที่สุดเกดก็ส่ายหน้า บอกกรรมการ
"หนูขอโทษ หนูร้องเพลงไม่ได้ หนูขอลาออกค่ะ"
การะเกดวิ่งลงไปจากเวทีทันที แซนดี้อยากช่วยรีบเรียก
"เดี๋ยว การะเกด การะเกด"
ห้องคอนโทรล โยทะกาสั่ง
"ตัดเข้าโฆษณาก่อน เร็วเข้า"
ในห้องออกอากาศ บรมบอก
"คนแรกก็ไปถ่ายโป๊ คนนี้สติแตก เด็กจากร้านสาวเสิร์ฟ แต่ละคน เฮ้อ"
การะเกดวิ่งออกจากสตูดิโอ มาร้องไห้ที่มุมหนึ่ง อธิวิ่งตามมา
"เกด เกดเป็นไงบ้าง"
"เกดร้องเพลงไม่ได้อีกแล้ว ร้องเพลงไม่ได้แล้ว"
อธิกอดการะเกด สงสารสุดหัวใจ
พิธีกรพูดกับกล้อง ดำเนินรายการอยู่
พิธีกร 1บอก
"สร้างความตกตะลึงกันไปหมดนะคะ การะเกดจากทีมสาวเสิร์ฟประกาศลาออก กลางเวที"
พิธีกร 2 บอก
"อาจจะมีเหตุผลส่วนตัวบางอย่างนะคะ ประกาศลาออกทั้งน้ำตาเลยทีเดียว"
ภายในห้องแต่งตัว เหล่าผู้เข้ารอบรุมดูทีวีอยู่
พิธีกร1บอก
"แบบนี้เราก็ไม่ต้องพึ่งผลโหวตแล้ว ค่ำคืนนี้เราต้องบอกลาการะเกดคนเดียว เหลือผู้ที่เข้ารอบคนต่อไปอีกหกคนคือ ภูมิ ทิมมี่ โกมินทร์ เบล หนูมาลี และน้อยหน่าค่ะ คะแนนเรียงตามลำดับแบบนี้เลย"
น้อยหน่าบอก
"เพราะข่าวคาวๆ รักสามเส้านั่นแท้ๆ ไม่มีการะเกดแล้ว คะแนนฉันตกมารั้งท้ายเลย ฮึ่ย"
น้อยหน่าเซ็ง
การะเกดนั่งร้องไห้ อธิพามาอยู่ห้องนี้ ทุกคนมารุมปลอบใจ
"เกดขอโทษ ขอโทษนะหนูมาลี"
"ฉันจะไปว่าอะไรเธอได้ มันเป็นสิทธิ์ของเธอ เธอสบายใจแบบไหนก็เอาแบบนั้นเถอะนะ" มาลีว่า
"ไม่เป็นไร ๆ พวกเราเข้าใจเธอนะ ไม่ต้องร้องๆ"อธิบอก
"ไม่มีทองทาสักคน ร้องเพลงไม่ได้เรื่องทั้งสองคนเลยรอบหน้าเหลือหนูมาลี คนเดียว ถ้าร้องแบบวันนี้อีก คงไม่รอด" บอยบอก
บอยมองหนูมาลีที่ยิ้มแห้ง จ๋อยๆ
"ไปเถอะเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับบ้านนอก หลบเลียแผลใจกันก่อนโว้ย ไปไป๊"
"หนูไปห้องน้ำค่ะ"
หนูมาลีออกไป โรสตามไปด้วย
ทั้งสองออกไป ทีวีออกอากาศต่อเนื่อง พิธีกรยังพูดอยู่
พิธีกร 1 บอก
"ค่ำคืนนี้ก่อนจากกัน เรามีโชว์ชุดพิเศษ ปิดท้ายรายการสุดอลังการ จากนักร้องใหม่ป้ายแดงของสถานีเอ็มเอ็มแชนนัล"
พิธีกร 2 บอก
"กระซิบดังๆตอนนี้เลย จับตาดูนักร้องคนนี้ให้ดี เขาจะกลายเป็นซุปเปอร์สตาร์คนต่อไป ด้วยความสามารถในการร้องเล่น เต้นดีกรีระดับโลก"
พิธีกร 1บอก
"ที่สำคัญที่สุด หล่อ หุ่นดี เท่สุดๆเลยทีเดียว พูดแล้วน้ำลายไหล อยากเจอแล้ว ขอเชิญพบกับ ทองทา มไหสวรรย์ค่ะ"
แซนดี้กับบรมกระซิบกันระหว่างดนตรีเริ่มไป
"เอ๊ะนามสกุลนี้" แซนดี้ว่า
"ลูกชายคุณเมืองแมน"
บรมเคยได้ยินชื่อ แต่เพิ่งเห็นวันนี้ แต่แซนดี้งง เมืองแมนมีลูกชายด้วยหรือ
ทองทาเปิดการแสดง โดยมีมิกซ์กับแมกซ์ เป็นแดนเซอร์ให้
ทองทาสุดเท่ ร้องเต้นอยู่ใต้แสงไฟ หล่อไม่แพ้นักร้องเกาหลี มิกซ์แมกซ์เต้นอย่างมืออาชีพ เป็นการแสดงของมืออาชีพจริงๆ ที่ทำให้ ทุกคนตื่นตะลึงไปหมด ...เพลง ฟังสิฟัง
"ฟัง ซิฟัง และฟัง อย่างตั้ง ใจ คำ ทุกคำ ออกมา จากข้างใน อาจ เป็นเพียงครั้งเดียว ที่ฉันเองจะพูดไป อยาก ให้เธอรู้ ทุกคำ ของความในใจ ที่ไม่เคยเอ่ย
เรา คบกัน ผูกพัน กันแสน นาน ยัง ไม่เคย พูดกัน อย่างนี้ เลย จาก วันที่พบ กัน จนถึงวันที่คุ้นเคย แต่ ไม่เคยเผย
เพราะกลัว ว่าความ คุ้นเคย นั้นจะจาง ไป เก็บ มาตั้งนาน เพื่อรอ วัน นี้ บอกไปเสียที ให้โล่ง ใจ อัดอั้นเหลือเกิน เธอคง เข้าใจ รู้ไว้เถอะนะ ว่ารักเธอมากมาย"
ในห้องแต่งตัววีไอพี ซีโร่ พิสมัย ต่างงงกับทีวีที่กำลังถ่ายทอด แทบไม่อยากเชื่อสายตา
"นายทองทา... คือศิลปินคนใหม่หรือ"
"ซวยแล้ว นามสกุลเดียวกับเจ้าของสถานี" พิสมัยบอก
แซนดี้กับบรมกระซิบกันต่อเนื่อง ตะลึง ชื่นชมมาก
"นี่มันมืออาชีพชัดๆ มีลูกเก่งขนาดนี้ เก็บเอาไว้ทำไม" แซนดี้ว่า
"ไม่ได้เก่งอย่างเดียว หล่อแบบนี้กระชากเรตติ้งแน่นอน"
เมืองแมนนั่งดูทีวีด้วยความพอใจ บุษบาบัณวิ่งเข้ามากรี๊ด
"แอร๊ย คุณพ่อ พี่ทองทาเท่สุดๆ"
"สบายแล้ว สถานีเรา... ได้ซุปตาร์คนใหม่แล้ว"
เมืองแมนมั่นใจมาก
แฟนคลับซีโร่ที่ถือป้ายอยู่ วางป้ายบ้าง ทิ้งป้ายบ้างวิ่งไปที่ทีวีจอยักษ์ใกล้ๆ พร้อมกรี๊ด ทีมกล้องรีบถ่ายภาพไว้ และนำขึ้นออกอากาศทันที
ซีโร่เห็นภาพในทีวี ว่าแฟนคลับวางป้ายชื่อตัวเองลง หันไปรุมดูคนใหม่กันหน้าตาเฉย
"เฮ้ยนั่น แฟนคลับผม"
พิสมัยบอก
"ทิ้งป้ายกันเลยหรือ นังพวกนี้นี่"
ซีโร่โมโหมาก กดมือถือตัวเองโทรหาโยทะกาทันที
มาลีเดินผ่านทีวีไป โรสเดินตามมามองเห็น ถึงกับยิ้มร่า อุทานออกมายาวเหยียด ราวกับถูกรางวัลที่ 1
"โอ้บร๊ะเจ้า โอมายก๊อด พับผ่า เหวยๆ ให้มันได้อย่างนี้ แหมมันได้อย่างใจ อย่างใจไม่มีผิด"
มาลีได้ยินเสียง ก็เลยเดินมาดูบ้าง แล้วตกตะลึง
"พี่ทองทา"
"นี่ๆต้องอย่างนี้ ถึงเรียกนักร้อง ! ดูดู๊ หล่อล้ำ หล่อลาก หล่อถึงชาติหน้า อย่างนี้ไอ้ซีโร่จะเอาอะไรไปสู้"
ทองทาบนเวที
ฟังสิฟังที่แสดงความผูกพันของทั้งสองคน ทองทาร้องมันออกมาด้วยหัวใจ
มาลีรับรู้ สัมผัสได้ถึงความรักจากทองทามาเต็มๆ จบท่อน ทองทาดึงกุหลาบแดง ออกมาจูบ !
โรสบอก
"ทองทาทำเหมือนที่แกเคยทำ... กุหลาบขาวคือฉัน หรือว่ากุหลาบแดง"
มาลีจับปากตกใจมาก เพราะรู้ดีว่า หมายถึงตน ช็อกมากขึ้นทุกที
อ่านต่อหน้า 2
มาลีเริงระบำ ตอนที่ 9 (ต่อ)
พิธีกรสองคน เข้ามาที่สตูแห่งนี้มาช่วยกันสัมภาษณ์ทองทา ที่เพิ่งร้องจบ
นักข่าววิ่งเข้ามาถ่ายรูปจำนวนหนึ่ง
พิธีกร บอก
"ปรบมือให้กับ ทองทา ศิลปินคนใหม่ของเอ็มเอ็มแชนนัลหน่อยค่ะ เป็นไงคะ เดบิวต์ครั้งแรกตื่นเต้นไหมคะ"
ทองทาท่าทางชิลด์)
"ไม่ครับ"
พิธีกรงง ร้อง... โห
"โอ จริงด้วยเนอะ เขาเป็นนักเต้นที่ขึ้นเวทีมาแล้วทั่วโลก เคยทำงานเป็นผู้ออกแบบท่าเต้นในเวทีระดับโลกมาแล้วด้วยซ้ำ"
"ทราบว่าคุณทองทายังดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายศิลปินคนใหม่ของเอ็มเอ็มแชนนัลด้วย"
ภายในห้องแต่งตัว พิสมัย ยืนเครียดกับซีโร่
"หัวขาดแล้วแก ซีโร่"
ที่สตูดิโอ
"เอ้อ ครับ"
"แล้วนึกยังไงคะ ถึงมาอยู่ข้างหน้า มาขึ้นเวทีเอง"
"ผมแค่... อยากบอกรักผู้หญิงคนหนึ่ง"
พิธีกรช็อก เช่นเดียวกับทุกคน
มาลีกลืนน้ำลาย ตั้งใจฟัง
ภายในห้องเมืองแมน บุษบาบัณเครียด ไม่สบายใจ
"ให้สัมภาษณ์อะไร แทนที่จะพูดฝากฝังตัวเอง ทำอะไรนอกสคริปต์ ใช้ไม่ได้ !"
ที่สตูดิโอ
"ผมอยากบอกเขาว่า ผมไม่ใช่เกย์ !"
พิธีกรสองคนเหวอไปอีกสองวินาที แล้วรีบบอก
"โอ้โห ปรบมือ ปรบมือ"
มาลีถึงกับช็อกขีดสุด ถึงเซ จะเป็นลม โรสวิ่งเข้าไปรับทันพอดี !
"เฮ้ย"
โรสมองไป ไม่เห็นใครอยู่แถวนั้น
"หนูมาลี ๆ"
"เฮ้ๆ ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที หนูมาลี หนูมาลี"
โรสอุ้มหนูมาลีไปนอนที่โซฟาแถวนั้น เดินออกไปหาคน หายา
โยทะกาเดินมาอย่างเร่งรีบเพราะ ซีโร่โทร.ตาม
โรสเดินมาด้านหลัง เจอโยทะกาคนเดียวเลยเรียก
"คุณๆ"
บอยเดินมาข้างหลังโรสพอดี
"พี่อยู่นี่เอง"
ทั้งสามคนอยู่ในแถวระนาบเดียวกัน โยทะกาหันหลังไปมองโรส แต่โรสหันหลังไปมองบอย นาทีนั้น เธอจึงไม่ได้เห็นโรสเต็มๆ
"เออ มาช่วยที ทางนี้"
โรสได้คนช่วย ดึงบอยออกไป
โยทะกาสงสัยมาก รีบเรียกไว้ แต่โรสไม่ได้ยิน
"คุณคะ"
เลขาจ๋าเดินมาหาจากอีกด้าน
"มีอะไรคะคุณโย"
ภาพวันที่เธอได้เสียกับเรืองยศผ่านเข้ามาสั้นๆ
"เขาเหมือนเพื่อนที่ฉันรู้จักน่ะ ....แต่คงไม่ใช่ ซีโร่อยู่ห้องวีไอพีใช่ไหม"
โยทะกาเดินออกไป ไม่สนใจอีก
โรสพาบอยมาดูหนูมาลี ที่นอนอยู่บนเก้าอี้
"เฮ้ย เป็นลมเลยหรือ จะเป็นไรไหมเนี่ย" บอยบอก
"ไปเอารถมาจอดประตูทางนี้ พาไปหาหมอเลยแล้วกัน"
"ได้ครับพี่"
บอยออกไป โรสบีบนวดเฝ้ามาลีอยู่
โยทะกาเดินเข้ามาในห้องวีไอพีกับจ๋า ซีโร่หน้าเครียด เตรียมวีน
"ตามฉันออกมาด่วน มีอะไรหรือเปล่า"
"สัญญาของผมยังไม่หมด ปั้นคนใหม่ แบบนี้ก็เท่ากับมาแย่งงานผม"
"คุณโยนึกว่าคุณเป็นอะไรไป คุณควรไปหาคุณโย ไม่ใช่ให้คุณโยทิ้งงาน
ออกมาแบบนี้นะคะ" จ๋าบอก
"คุณต้องรับผิดชอบ ต้องมีคำตอบให้ผม"
"เราไม่ได้ทำผิดสัญญา ไม่ได้มีข้อกำหนดไหน บอกว่าเราปั้นนักร้องคนใหม่ไม่ได้ คุณกับทองทา ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย"
"ไม่เกี่ยวได้ไง คุณเอาเวทีผมไปให้มัน ใช่สิ มันเป็นลูกเจ้าของสถานี ... ฮึ่ย สถานีบ้าอะไร เปิดมาเพื่อสนับสนุนลูกหลานตัวเอง น่าไม่อาย"
โยกับจ๋าตกใจมาก พิสมัยหน้าซีด ร้อนรน รู้สึกผิด
"ซีโร่ รู้ไหมพูดอะไรออกมา"
โยทะกาเยือกเย็น มีแววดุขึ้นมา
"ไม่เคยนึกเลยว่า ชื่อเสียงจะทำให้คนบ้าได้ขนาดนี้ ถ้าด่าต้นสังกัดที่ปั้นเธอ เลี้ยงดูเธอ คนแบบนี้จะเรียกว่าอะไรไปคิดดู"
"ซีโร่ ขอโทษคุณโยเดี๋ยวนี้"
ซีโร่นิ่ง
"เอ้อ ฉันขอโทษแทนซีโร่ด้วยค่ะ"
"ถ้ามีปัญหา ก็มายกเลิกสัญญากับทางเราได้เลย ถ้าไม่มีใจให้กันอยู่ต่อไปก็เปล่าประโยชน์"
" เอ้อ ไม่ค่ะไม่มีวันนั้นแน่นอนค่ะ คุณโย"
"ไปคิดดูเอาแล้วกันนะ เลขาของฉัน จะทำใบเลิกสัญญารอไว้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้"
โยทะกาเดินออกไป ตามด้วยจ๋า
ซีโร่ร้องฮึ่ย พิสมัยปวดหัว
ทองทากับมิกซ์แมกซ์ เอาเครื่องแต่งตัวออกไปส่วนหนึ่ง เร่งเดินออกมา
นักข่าว และแฟนคลับร้องกรี๊ดทันที วิ่งเข้าขวาง
"พี่ทองทา"
ทุกคนกรูกันเข้าไปขวาง
นักข่าวบอก
"ขอสัมภาษณ์หน่อยค่ะ"
"ขอตัวก่อนครับ ผมมีธุระนิดหน่อยครับ ขอตัวก่อน"
"ขอประวัติเพิ่มเติมหน่อยค่ะ"
" เอางี้ นี่ผู้จัดการผม"
มิกซ์งงๆที่ถูกชี้
"ผู้จัดการหรือ"
"เออ เป็นให้หน่อย ส่วนนี่" มองทาชี้แมกซ์ "ก็เพื่อนสนิท ญาติผู้ใหญ่ เป็นทุกอย่างจะถามเรื่องอะไร เอาเลยครับ"
ทองทาวิ่งไป
"เอาจริงๆเลยนะ" แมกซ์ชี้ตัวเอง "นี่เมียหลวง" แล้วชี้มิกซ์ "เมียน้อย วัน จันทร์ พุธ
ศุกร์" แล้วชี้สลับ "แล้วเปลี่ยนเป็น เมียน้อยเมียหลวง วัน อังคาร พฤหัส เสาร์"
มิกซ์บอก "ส่วน วันอาทิตย์"
ทั้ง 2 คนโพล่งพร้อมกัน"เป็นนางบำเรอ ฮิฮิ"
มิกซ์กับแมกซ์ หัวเราะบ้าบออยู่ทั้งสองคน
แฟนคลับบอก
"มั่วแล้ว พี่เขาประกาศ เขาไม่ได้เป็นเกย์"
มิกซ์แมกซ์ เบรกเอี๊ยด หน้าบึ้งแป๊บหนึ่ง แล้วยิ้มร่า ลอยหน้า วาดท่าทาง
"ก็ไม่รู้สินะ"
โรสอุ้มหนูมาลีขึ้นรถ บอยกำลังจะขับออกไป
ในตึก ทองทาเห็นจากหน้าต่าง วิ่ง ตะโกนอยู่ในตึก
"หนูมาลี ๆ"
ภายในรถ ไม่ได้ยินเสียง มองก็ไม่เห็น ทองทา วิ่งมาที่หน้าตึก
"หนูมาลี... หนูมาลี"
รถเคลื่อนออกไปแล้ว โรสคอยบีบนวดลูก ที่ไม่รู้เรื่อง ทองทาหอบเหนื่อย ตามเขาไม่ทัน
ภายในโรงพยาบาล มาลีถูกเข็นเข้ามา พยาบาลมาดู โรสรีบบอก
"เขาเป็นลม ผมเป็นพ่อเขา เอายาดม ยาลมมาลองหน่อยครับ"
พยาบาลบอก
"เป็นลมนี่ เป็นได้หลายสาเหตุนะคะ สมอง เส้นประสาท"
พยาบาลเอาแอมโมเนียให้ โรสส่ายหน้า
"ไม่น่าเป็นอะไร โดนผู้ชายบอกรัก มันเป็นงี้ทุกที"
พยาบาลงง
มาลีพรวดขึ้นนั่ง เกือบชนหัวโรสที่ก้มเอาแอมโมเนียให้ดม
"อุ๊ย แหกๆ .... อีบ้า นึกจะลุกก็ลุก"
"เป็นไงบ้าง"
บอยมองมือถือตัวเอง ที่มีเสียงเรียกเข้ามา
"ทองทาโทร.มา"
มาลีรีบสะบัดผ้าลงจากเตียง
"หนูจะกลับบ้าน พี่โรส กลับบ้านนอกกันเร็ว"
มาลีรีบเดินออกไป หนีบอย ลากโรสไปด้วย
" ทองทาหรือ หนูมาลีเขาเป็นลมน่ะ" บอยบอกพยาบาล "ขอบคุณนะครับ" แล้วเดินตามออกไป
ทองทาร้อนรนอยากติดตามผลว่าหนูมาลีคิดยังไง
"เป็นลมเพราะผมหรือ เขาเห็นผมบนเวทีแล้วใช่ไหม ... แล้วเขาอยู่ไหน ผมขอคุยกับเขาหน่อยได้ไหมครับ" ทองทาเสียงดีใจ
มาลีปิดหู โรสกับบอยเดินตามมา บอยคอยถือโทรศัพท์ให้
"ไม่เอาไม่คุย หนูไม่คุยกับเขา หนูจะกลับบ้าน"
"เอ้าอีนี่ ช้าๆ เดี๋ยวเป็นลมอีก" โรสว่า
"พี่อธิไปส่งการะเกดแล้ว เราก็กลับบ้านเราสิ เร็วเข้าพี่โรส พี่บอยวางหูเดี๋ยวนี้"
บอยไม่เชื่อ แอบเดินมาคุย
"เขาไม่ยอมคุยน่ะครับ"
"ไม่ยอมคุย เขาโกรธผมหรือพี่ เขาไม่ เอ้อ ไม่ชอบผมหรือพี่"
"เอ เรื่องนี้" หนูมาลีมาแย่งโทรศัพท์ "เฮ้ยๆ เอาโทรศัพท์ไปไหน"
ทองทา ถูกตัดสาย
"พี่บอยมาเร็ว มาขับรถ"
"เอาโทรศัพท์พี่มา"
มาลียึดไว้
"ไม่ ไปเร็ว ไปขับรถสิคะ"
ทองทาโทร.เท่าไหร่ก็ไม่ติด กลุ้ม บอยจำต้องไปขับรถ ไม่ได้โทรศัพท์คืน รถออกไป
ถนนยามกลางคืน ท้องถนนไม่ค่อยมีรถ มาลีนั่งในรถตอนหลังคนเดียว ครุ่นคิดถึง ตอนทำสตรอเบอรี่ แล้วทองทาหอมแก้ม เธอร้องออกมา ทั้งอายทั้งโกรธ
โรสหลับๆอยู่ นั่งกับบอยตอนหน้า
"คนหลอกลวง คนหลอกลวง ฮือ"
โรสงัวเงีย
"เขาบอกว่าแกไปทึกทักเขาก่อนว่าเขาเป็นกระเทย เขาก็เลยตามเลย ขี้เกียจบอกแก"
"ไม่ใช่เรื่องนั้นเรื่องเดียว" มาลีตะโกนลั่น "เขามาหอมแก้มหนู"
บอยตกใจ รถเบรกเอี๊ยดกลางถนน โรสร้องกรี๊ดออกมา
"อร๊าย ไอ้ทองทามึงตาย"
โรสเปิดประตูทันที ไปนั่งตอนหลังกับมาลี
"หอมแก้มอย่างเดียวหรือ แล้วมันทำอะไรอีก มีควัก มีล้วง มีจูบมีอะไรอีก บอกมา เล่ามาให้หมด"
"ฮือ คนบ้า ไอ้คนบ้า เขาหลอกหนู เขาหลอกหนู หนูไม่มีวันให้อภัยเขา ไม่มีวัน ฮือ"
มาลีโวยวาย เต้นเร่าๆในรถ โรสร้อนใจอยู่ข้างๆ คอยดูแล
"มันทำยังไง มันหลอกยังไง ตอนไหน เอาละเอียดๆ เล่ามาๆ"
"เขาหลอกหนู เขาหลอกหนู ฮือ"
วันใหม่ ... วันนี้เป็นวันแถลงข่าว เรื่อง ศิลปินคนใหม่ของสถานี ทองทานั่งอยู่กับ บรม
"โปรดิวเซอร์อย่างผม สิ่งที่ต้องการที่สุด คือศิลปินที่มีคุณภาพ พอเห็นทองทาเมื่อวาน ผมตัดสินใจทันทีที่จะเข้ามาเป็น โปรดิวเซอร์ให้เขา ในอัลบั้มชุดใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้น"
"ขอบคุณมากครับ"
"และที่ตื่นเต้นที่สุด คือ เราได้อดีตซุปตาร์ ดีว่าตัวแม่ ของวงการเพลงบ้านเรา มาเป็นผู้ดูแลเรื่องเพลงและท่าเต้น ครูแซนดี้ครับ"
แซนดี้เดินเข้ามา ทุกคนปรบมือ
ทองทายกมือไหว้
"ขอบคุณครับครู ผมติดตามผลงานครูตั้งแต่เด็กๆ ขอบคุณนะครับ"
นักข่าวสัมภาษณ์
"ครูแซนดี้มองศิลปินใหม่อย่างคุณทองทาว่ายังไงคะ"
"ศิลปิน กับดาราไม่เหมือนกันนะคะ ดารา คือหล่อ สวย ทำงานช่วงหนึ่งแล้วก็จากไป ศิลปินคือ วิชาชีพ ต้องฝึกฝน เพิ่มเติมความรู้และมีความคิดสร้างสรรค์ พร้อมเสนองานตลอดเวลา ดูทองทานิดเดียวก็รู้แล้วว่าเขาเป็นอย่างนั้น"
"คุณบรมวางแผนเอาไว้ยังไงคะ กับศิลปินใหม่แกะกล่องคนนี้"
"ผมนึกถึงงานละครฟอร์มยักษ์ พระเอกหล่อๆ เพลงดีๆ พร้อมขายต่างประเทศ มันส์มือ อยากทำไปหมด ต่อไปนี้เราจะสนุกด้วยกันใช่ไหมครับคุณทองทา"
ทองทายิ้มแห้ง จะไปถึงขนาดนั้นเลยหรือวะ เพราะที่มาร้องเพลงเนี่ยเพราะโมโหเท่านั้น ยังไม่ได้นึกอะไรไกลนัก
"เอ้อ ครับ ขอบคุณมากครับ"
นักข่าวบอก
"คุณเบลมาแล้ว"
บุษบาบัณเข้ามาร่วมแถลงเป็นคนที่สี่เฉยเลย เธอยื่นช่อดอกไม้ให้
"เบลขออนุญาตเข้ามาแสดงความดีใจกับพี่ชายหน่อยนะคะ ดีใจด้วยค่ะพี่"
ในทีวีที่บ้าน ซีโร่โมโหจัด ขณะดูการแถลงข่าวถ่ายทอดสด
"ทุกคนหันไปช่วยมันหมด แม้แต่ยายเบล ยังไปเกาะกระแสด้วยเลย ฮึ่ย"
ที่สถานี
"เบลกับพี่ทองทา เรามีแผนจะร้องเพลงคู่กัน จะมีเพลงคู่กันในอัลบั้มใหม่นี้ด้วยค่ะ"
"หา ..." แซนดี้ถามบรม ฝ่ายบรมทำหน้าว่าเปล่า ไม่รู้เรื่อง
"ใช่ไหมคะพี่ทองทา"
ทองทางงไปนิดหน่อย
"เอ้อ ครับ"
บรมกับทองทาเลยต้องพยักหน้าไป มีแต่แซนดี้ที่ชักสีหน้าเซ็ง ที่บุษบาบัณมาเกาะกระแสแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยซะงั้น
ห้องทำงานของเมืองแมน มุมหนึ่งมีทีวี ที่โยทะกาดูการแถลงข่าว
"นักข่าวมาทุกสำนัก โดยไม่ต้องออกหมายเชิญเลย เรียกซุปตาร์สายฟ้าแลบ คงใช้ได้นะคะนี่"
เมืองแมนกดเครื่องแท็บเล็ตดู
"เรตติ้งเพิ่มในช่วงเวลาที่ทองทาแสดงเมื่อคืนสิบสองเปอร์เซนต์ วันนี้รีรัน เพิ่มอีกยี่สิบสี่เปอร์เซ็นต์ ... ทองทานี่แหล่ะ จะมาช่วยสถานีของเรา"
เมืองแมนฝันถึงตัวเงินในอนาคต ตามนิสัย
ถนนทางเข้าหมู่บ้าน ปู่เชื้อกับย่าหงส์นั่งๆนอนๆ รอที่เพิงริมถนนที่จะเข้าหมู่บ้าน
รถของบอยขับผ่านมาจอด
"พ่อ...แม่"
ย่าร้องไห้ออกมาทันทีที่เห็นโรสตัวเป็นๆ ปู่ดีใจมาก เข้าไปจับมือ
"ไอ้เรือง ไอ้เรืองมาแล้วจริงๆ"
"นี่ออกมารอฉันหรือ มารอตรงนี้เลยหรือ"
ย่าที่จับมือกับโรส กำลังจะตอบ อยู่ๆร้องไห้พูดไม่ออก ได้แต่จับหน้าโรส
มาลีหัวเราะ
"เอ้าร้องไห้ใหญ่เลย ใครตายล่ะย่า"
"ปู่เอ็งเขานอนไม่หลับ ชวนออกมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง เขาว่าทางเข้ามันเปลี่ยนไปเยอะเดี๋ยวไอ้เรืองจำไม่ได้ ให้ออกมาดักไว้"
โรสกอดพ่อกับแม่ไว้
"โธ่เอ๊ย ก็โทร.คุยกันแล้วไงล่ะ ดูสิ ออกมาตากน้ำค้างเดี๋ยวไม่สบายพอดี"
"แหม หนูก็มาด้วย พี่โรสเขามาไม่เป็น หนูก็พามาได้"
ย่าถาม
"แกเรียกพ่อว่าไงนะ"
โรสกับมาลีอึ้งๆ มองหน้ากัน มาลีหลบตา ยังไม่พร้อมเรียกว่าพ่อ
"เอ้อ ฉันไม่อยากดูแก่ เลยให้มันเรียกพี่ ....อ้อนี่บอย"
"ใครล่ะ อ้อคนที่ดูแลร้านใช่ไหม เห็นหนูมาลี เขาพูดถึงบ่อยๆ"
"สวัสดีครับ ผมเป็น..."
"เด็กในร้านน่ะ ลูกน้องฉันเอง"
บอยหน้าเสีย น้อยใจ อยากให้โรสพูดความจริง โรสหลบตา
ฝ่ายอธิ การะเกด โต้ง มาเยี่ยมแม่ที่นอนอยู่ที่โรงพยาบาล
"แม่"
"เกด"
สองแม่ลูก น้ำตาซึมกอดกัน
"แม่เป็นไงบ้าง"
"แม่ดีขึ้นมากแล้ว แกลาออกแล้วหรือ ไม่ได้เป็นดาราแล้วหรือ"
การะเกดอึ้งไป
"ฉันไม่ค่อยสบายน่ะ ไว้ค่อยคุยกันเรื่องนี้นะ"
"แล้วคนนี้" แม่มองอธิ
"พี่อธิค่ะ เขามาส่งหนู มาจากกรุงเทพด้วยกัน เป็นตำรวจ"
โต้งยิ้มแซว บอกแม่
"แฟนพี่เกดเขา"
การะเกดดุ
"โต้ง พี่อธิเขาลางานมาเยี่ยมแม่ บ้านพี่เขาอยู่อำเภอเมืองจ้ะ เกดเลยขอติดรถเขามา นี่เขาก็จะกลับบ้านแล้วใช่ไหมคะ"
อธิเซ็งที่การะเกดปฎิเสธเหมือนเดิม
"ผมซื้อของมาฝากแม่ด้วยครับนี่ครับ แล้วนี่ก็ของน้องๆ"
โต้งมาช่วยรับของไป
การะเกดมองหน้าเตือนให้กลับ อธิถอนใจ
"งั้นผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ"
อธิยกมือไหว้ มองหน้าการะเกดอย่างน้อยใจ เดินออกไป เกดเจ็บปวดอยู่ในแววตา
อ่านต่อหน้า 3
มาลีเริงระบำ ตอนที่ 9 (ต่อ)
ซีโร่กดดูในคอมพิวเตอร์แล้วทุบโต๊ะโวยวาย
"ยอดดาวน์โหลดเพลงของทองทา ขึ้นที่ 1 แซงผมไปแล้ว"
"เฮ้อ กลุ้ม ขึ้นที่หนึ่งได้แค่อาทิตย์สองอาทิตย์เอง ยังไม่ทันมีโฆษณา มีอีเวนต์มาติดต่อเลย"
"ผมต้องทำอะไรสักอย่าง หนูมาลีอยู่ไหนครับพี่"
"เมื่อวานเข้าออฟฟิศ เห็นตารางงานเขียนว่า กลับบ้านต่างจังหวัด"
"ไปหาพ่อแม่เขาหรือ"
"งั้นมั้ง"
"อืม" ซีโร่ครุ่นคิดแผน
โรส กับบอย ซ่อมหลังคาอยู่ หลังคารั่วเล็กๆน้อยในบ้าน ปู่กินข้าวอยู่ นั่งยิ้มๆมองตามโรส มาลีดูแลปู่ย่า
"โฮ้ยนานๆที กลับมาก็พักเถอะ มากินข้าวก่อน"
"ส่งเงินมา แทนที่จะเอามาซ่อมบ้าน ดูซิ อยู่กันได้ยังไง ฝนตกลงมา น้ำไม่
ท่วมแย่หรือนี่"
"ปู่กินข้าวเยอะมากเลยพี่ นั่งยิ้มไปกินไป มองพี่น่ะ"
"ดีแล้วพ่อ ปลาเผาพ่ออร่อยสุดๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะกินอีกนะพ่อ"
ปู่หัวเราะใหญ่
"โฮ้ย เกาเหลาข้าทำไม่อร่อย มันต้องมีเครื่องใน ให้นังหนูมันไปซื้อที่ตลาดโน่น"
"พี่เขาจะกินปลาเผาๆ ไม่ใช่เกาเหลา"
ทุกคนหัวเราะ บรรยากาศครอบครัว ชื่นมื่น
เพื่อนสมัยเด็กของเรืองยศขี่มอเตอร์ไซค์คนหนึ่ง มาจอดหน้าบ้าน ตะโกนเรียก
เพื่อน 1บอก
"ไอ้เรือง ไอ้เรืองใช่ไหมเนี่ย เฮ้ยเพื่อนรัก"
โรส ยิ้มแห้ง ไม่อยากเจอเพื่อน วางค้อน เดินมาคุยที่หน้าบ้าน
"เออ เป็นไงวะไอ้น้อย"
"กลับบ้านไม่บอกใครเลยนะเอ็ง เฮ้ย แบบนี้ ต้องตามเพื่อนมากรึ้บๆ กันหน่อยโว้ย"
โรสยิ้มแห้งๆไป
บ้านหลังเขาในมุมหนึ่งในเวลาต่อมา มอเตอร์ไซค์จอดอยู่หลายคัน รองเท้าหลายคู่
โรส และเพื่อน 1ที่ชื่อ น้อย และเพื่อนชายล้วนอีกกลุ่มใหญ่ นั่งกินข้าวกินเหล้ากัน
เพื่อน2 ชื่อ แดง คอตกแล้วเมากว่าคนอื่น เพราะเป็นคนเมาตลอดเวลา สภาพทรุดโทรมไม่มีงานทำ ดูแย่กว่าใครในกลุ่มเพื่อน
"เอ็งมากฐินใช่ไหม ได้มาเยอะไหมวะ ไอ้ชัยมันไปทำงานที่เชียงใหม่ มันได้มาแสนกว่า เอ็งไปอยู่กรุงเทพตั้งนาน ได้เท่าไหร่วะ เยอะกว่ามันป่ะ" น้อยว่า
โรสยิ้มแห้งลำบากใจ
"ฉันเพิ่งรู้เรื่องน่ะ เลยไม่ได้เตรียมตัวมา"
บอยอยู่ห่างไป ทำงานเล็กๆน้อยๆ พวกซ่อมมุ้งลวด
เพื่อน 3 บอก
"เฮ้ย น้องไม่ต้องทำเองหรอก จ้างช่างมาก็ได้ สร้างหลังใหม่เล้ย แถวนี้ต่อเติมหลังใหม่กันแทบทุกหลัง ไปทำงานที่กรุงเทพตั้งนาน ขยายบ้านให้พ่อแม่แค่นี้ สบายๆใช่ไหมวะ"
โรสยิ้มแห้งหนักขึ้นไปอีก เพราะไม่มีเงิน
"ใช่ๆ ลูกสาวแกเป็นนักร้องแล้วไม่ใช่หรือ ได้เงินมาเท่าไหร่วะนังหนู" น้อยว่า
หนูมาลีช่วยบอยอยู่แถวนั้น
"แค่ประกวด ยังไม่ชนะ ยังไม่ได้เงินจ้ะ"
แดงลุกขึ้นโวยเสียงดังกว่าใครเพื่อนด้วยความเมา
"โฮ้ย พูดนั่นนี่ อ้อมไปอ้อมมา ถามมันไปเลย ไอ้เรื่องที่พวกเราอยากรู้น่ะ ถามมันเลย"
โรสหน้าเครียดทันที กลัวที่สุดคือ นาทีนี้ เพราะนึกรู้อยู่ว่ามันต้องเกิดขึ้นแน่ๆ
"ไอ้ตุ้ยมันบอกว่าเคยเจอแกที่พัทยา จริงเปล่าวะ" แดงบอก
โรสถอนใจ มาถึงแล้วจริงๆหรือเนี่ย...
หน้าอลิซคาบาเร่ต์ โรสในชุดนางโชว์เต็มยศ ยืนถ่ายรูปกับแขกที่รอ ตุ้ยเดินเข้ามาทัก สีหน้าเข้ม ไม่พอใจ เสียใจ ไม่ได้ชื่นชม
"ไอ้เรือง ...แก เรืองยศใช่ไหม"
โรสยิ้มแห้ง
"สบายดีหรือตุ้ย"
ตุ้ยส่ายหน้า มองจากหัวจรดเท้า
"มึงเป็นอะไรมากป่าวเนี่ย ไม่คิดถึงหน้าพ่อแม่มึงบ้างหรือ"
"กูก็เป็นอย่างที่เห็น กูไม่ได้ฆ่าใครตาย มึงนั่นแหล่ะ เป็นอะไรมากป่าว"
ตุ้ยยิ่งโกรธ สะบัดหน้าหนี โรสหน้าบึ้ง
ในวงเพื่อน โรสถาม
"แล้วตุ้ยมันสบายดีไหม"
"มันอยู่บ้าน มันไม่มา มันบอกว่ามันไม่อยากมีเพื่อนเป็นตุ๊ด"
มาลีทำตะปูหล่น ตกใจ หน้าเสีย เช่นเดียวกับบอย
"มึงเป็นตุ๊ดจริงหรือเปล่า" แดงถาม
"ไอ้แดง ลูกสาวเขานั่งอยู่นี่ เมาแล้วก็กลับบ้านไปนอนไป๊" น้อยว่า
"ไอ้ตุ้ยมันบอกมึงมีนมมีตูด เต้นยั่วผู้ชาย เอางี้ป่ะ งานสมโภชกฐินมึงขึ้นเลย เต้นโชว์พวกกูหน่อย พวกกูอยากดูว่ามึงจะสวยแค่ไหน" แดงว่า
"ไอ้นี่พูดมากจริง มาๆ กูพามึงกลับบ้านเอง" น้อยเข้ามาลากแดงกลับบ้านไป
เพื่อนคนอื่นนั่งจ๋อย โรสเครียด เศร้าลง เพราะเป็นปมที่มาลีอายจริงๆ
ภายในห้องประชุม ทองทาวุ่นกับโทรศัพท์ ในขณะที่คนที่เหลือกำลังประชุมเรื่องอัลบั้มของทองทาอย่างตั้งใจ
ที่ประชุมมีคอมพิวเตอร์ แซนดี้ใส่หูฟังเพลง แล้วเอาออกเพื่อประชุมเรื่องเพลงที่เลือกมา
"เพลงพวกนี้ เด็กเกินไป เชยเกินไป ไม่สมกับมืออาชีพอย่างทองทา"
"งั้นก็ต้องเปลี่ยนนักแต่งเพลงชุดใหม่เลย เอาทีมแจ็คกี้ไหม" บรมว่า
ทองทากำลังโทรศัพท์
"ผมอยากได้ตั๋วเครื่องบิน .... ครับ ครับ"
แซนดี้บอก
"เห็นด้วย แต่แจ็คกี้ ทำงานระดับเอเซีย ค่าตัวเขาระดับเอเชียแล้วนะ ไหวไหมคุณโย"
"ถ้าถามฉัน ฉันคิดว่า คุณเมืองแมนยอมจ่ายเต็มที่"
"ถ้างั้นเราต้องปั้นให้ทองทาเป็นศิลปินระดับเอเชียให้ได้ พร้อมไหมคุณทองทา" บรมถาม
"ผมเห็นด้วยเรื่องเพลง ครูแซนดี้พูดถูก เพลงต้องดีกว่านี้ ไม่งั้นผมไม่ร้อง ส่วนเรื่องระดับอินเตอร์ อย่าเพิ่งฝันไปไกลเลยครับ เอาเพลงแรกให้มันดังจริงๆก่อนดีกว่า วันนี้ผมมีธุระ ไปก่อนนะครับ"
"เดี๋ยวๆ ทองทาจะไปไหน" โยทะกา
"ผมขอลางาน สักอาทิตย์สองอาทิตย์"
ทองทาเดินออกไปเลย ไม่สนใจ
"เอ้าตารางโปรโมตออกมาแล้วนะครับ ยังไม่ได้คุยเลย คุณจะไปไหนครับ"
ในที่ประชุม งุนงงกันไป
โรสและหนูมาลีมาที่โรงเรียน มาหาครูสวย ด้านหลังมีเวทีการแสดง กำลังจัดตั้ง ทั้งสามยืนคุยกันอยู่
"สวยขึ้นเยอะเลยเป็นคนกรุงเทพไปแล้ว... ขอบคุณคุณพ่อนะคะ ที่ให้หนูมาลีขึ้นเวที องค์กฐินมาตั้งที่โรงเรียน ก็เลยต้องขอแรงมาช่วยๆกัน" ครูสวยบอก
"ยินดีครับ อำเภอเล็กๆของเรา พรุ่งนี้คงคึกคักน่าดู"
โรสกับสวยไปดูเวที บอยก็อยู่แถวนั้น รออยู่ห่างๆ เพื่อนๆหนูมาลี สองสามคนเดินมาทัก
"เดี๋ยวนี้ดังใหญ่แล้วนะ"
"เฮ้ย ยังหรอก"
มาลีมองไป มีกลุ่มเพื่อนนักเรียนอีกกลุ่มหนึ่ง ช่วยงานตกแต่งโรงเรียน มองมาด้วยสายตาเกลียดชังก็เลยถาม
"พวกสินีนุช เขาแปลกๆนะ เมื่อกี๊เราไปทัก เขาทำหน้าเหมือนไม่รู้จัก"
"พวกนั้น เขาลูกเสี่ยในเมือง เขาจัดการแสดง จะขึ้นเวทีเองพรุ่งนี้ แต่ดันมีเธอมาขึ้น เหมือนมาแย่งซีนเขาน่ะ"
"แค่นี้ก็โกรธกันแล้วหรือ บ้าว่ะ"
ช่างทำงานกันอยู่ บอยเห็นเข้า เลยไปช่วยยกนั่นนี่ตามประสาคนขยัน
"ผมช่วยครับ"
กลุ่มของเพื่อนโรส วันนี้นั่งโต๊ะกินเหล้า ดูการทำงานสร้างเวทีอยู่แถวนั้น ไอ้แดงคนเดิมเลยตะโกนถามมา
"เฮ้ยน้องๆ เขาบอกว่าน้องอ่ะเป็นผัวไอ้เรือง จริงหรือเปล่าวะ"
บอยตกใจมาก โรสเดินมาพอดีได้ยินเข้า
"ไอ้แดง มึงมีปัญหาอะไรกับกูนักหนา"
น้อยเข้าไปกระซิบบอก
"มันไม่ได้มีอะไรกับมึงหรอก มันเมาทุกวัน แขวะคนนั้นคนนี้ทุกวัน อย่าไปสนใจมันเลย"
โรสเดินกลับจะฉีกออกไปจากวง บอยรีบเดินตามพยายามออกให้ห่าง
"แหมก็มัน สงสัย ไอ้พวกตุ๊ดแต๋วเวลานอนกันเนี่ย มันนอนกันยังไง ไหนช่วยขยายหน่อยเด๊ะ ว่าไงวะไอ้น้อง" แดงว่า
โรสหมดความอดทน เดินกลับมากระชากเสื้อแดงถาม เพื่อนพุ่งเข้ามาห้ามทันที
"มึงมีปัญหาอะไรมาคุยกับกูนี่"
"เฮ้ย อย่ามาแตะ เดี๋ยวกูเป็นตุ๊ดตาม กูไม่อยากเป็นตุ๊ด"
น้อยบอก
"เฮ้ยใจเย็นไอ้เรือง"
"ถ้ามึงพูดคำว่าตุ๊ดอีกคำเดียว"
"อ่ะๆ ไม่พูดก็ได้ แหมๆ" แดงบอก
น้อยกับเพื่อนอีกคนเข้ามาแยกทั้งสองให้ออกจากกัน โรสยอมปล่อยเสื้อแดง
"แยกกัน ๆ ต่างคนต่างกลับบ้านไปเลย ไอ้แดง มึงไปก่อนเลย เมาทั้งวัน ไม่น่าอายุยืนนะมึงนี่ เขาจะทำงานบุญงานกุศล"
แดงเดินเซเมาไปสามสี่ก้าว แล้วเล่นมุก เอามือมาทำเป็นโทรศัพท์ ทำท่ากดเบอร์
" 084 444 ..... อุ๊ย โทรศัพท์สายไม่ว่าง มันดัง...ตุ๊ดๆๆๆ"
โรสพุ่งเข้ามาต่อยเปรี้ยง แดงร่วงไปทันที มาลีวิ่งมาดึง ตะโกนลั่น
"พี่ อย่า"
"พี่ใจเย็นหน่อย" บอยบอก
โรสโมโหจัดจะต่อยอีก มาลีกับบอยต้องดึงไว้สุดแรง
"กูจะบอกชัดๆ ตรงนี้เลย เกย์ไม่ใช่ตุ๊ด มึงจะคบกูหรือเปล่ากูไม่สน แต่อย่าด่าเกย์ว่าตุ๊ด !"
โรสประกาศก้อง เพื่อนทุกคนอึ้งไป แดงสลบกองกับพื้น
"ไอ้แดงสลบเหมือดเลย หมัดเดียวสลบ ...โฮ้ย" น้อยว่า
เพื่อนๆ อึ้งกันไปหมด
หนูมาลีและบอย เดินตามโรสเข้ามาที่บ้านหลังเขาแปู่เชื้อและย่าหงส์ ทำงานบ้านเบาๆ ทั่วไป
"เอ้าทำไมกลับมาเร็วจัง ไปช่วยงานเขาไม่ใช่หรือ"
โรสนั่งลงหน้าบึ้ง โมโหไม่หาย มาลีดูเศร้าๆ
"ฉันไปซักผ้านะ"
มาลีเดินออกไป เสียใจกับเรื่องนี้เช่นกัน บอยมองหน้าโรสแล้วตอบแทน
"เห็นคนเยอะแล้ว ก็เลยกลับมาทำงานซ่อมบ้านเราต่อดีกว่า"
บอยเดินเข้าไปหลังบ้าน โรสเดินไปนั่งเศร้า ไม่สามารถเข้ากับคนแถวนี้ได้ หงส์มองแล้วสงสัยว่าลูกมีเรื่องอะไร ปู่ที่กำลังนั่งถักแห เงยหน้ามอง
"เอ๊ะใครมานั่น"
รถบัสคันหนึ่งเข้ามาจอด แคที่ในชุดขาวสุดเก๋ เดินลงมา คนรถเอากระเป๋าเดินทางมาวางให้ บนรถมีคนชุดขาวโบกมือลา
"พี่แคที่"
รถบัสเคลื่อนออกไป ทิ้งแคที่ไว้คนเดียว
โรสออกมารับ
"อะไรของเจ๊อ่ะ"
"โฮ้ย คิดถึง"
แคที่จะกอดโรส แต่บอยวิ่งมาถึง ก็เลยเบนเป้าหมายไปกอดบอยเพราะหนุ่มกว่า โรสต้องหนีบออกมา
"มานี่คุยกันก่อน"
"รถทำบุญ 5วัน50 วัด ฉันเป็นเจ้าภาพเอง นี่ครบแล้วคืนนี้เขาจะตีเข้ากรุงเทพ ฉันเลยให้เขามาส่งบ้านแก ฉันจะมาค้างกับแก"
"โฮ้ย สาธุ 50วัด... เข้ากะโหลกได้สักห้าเม็ดไหม"
แคที่ยกมือจะตบหัว โรสหัวเราะหันหนี
"กระโหลกแกซักหน่อยไหมล่ะ"
"แล้วเจ๊จะอยู่ได้หรือ"
แคที่วางท่าสงบ เปิดกระเป๋า หยิบหนังสือพระออกมา
"ฉันหันเข้าทางธรรมแล้ว ... ขออัญเชิญพุทธภาษิต ความยินดีในธรรมย่อมชนะความยินดีทั้งปวง แกสองคนอยู่ได้ ฉันก็อยู่ได้"
"โห พุทธภาษิตเลยหรือ แนวสุดๆ" บอยบอก
แคที่ปลื้ม ทำหน้าเย้ย ว่าเจ๋งป่ะ โรสขำๆ
ทองทาเดินมาที่ร้านดอกไม้ หน้าสนามบิน จ. น่าน เขาหยิบดอกกุหลาบแดงขึ้นมา ยิ้มแล้วซื้อ จะเอาไปให้หนูมาลี หวังเต็มเปี่ยมว่า เขาจะรับรักเรา !
มาลีตากผ้าเสร็จเดินเข้าบ้านมา เห็นปู่เชื้อกับย่าหงส์ เปิดทีวีดูอยู่ ในทีวีมีรีรัน การร้องเพลงของทองทาจากวันคอนเสิร์ต ที่จูบกุหลาบแดง
"ไอ้คนนี้มันหล่อเนอะ" ปู่เชื้อบอก
มาลีหยุดมองทีวี รู้สึกสับสน
ปู่เชื้อมองออกไปที่หน้าบ้านเห็นทองทาลงจากรถปิกอัพ ที่มาจากสนามบิน
"อีแก่ ไหนบอกว่า กูเป็นที่สมองอย่างเดียว นี่ตาพร่าด้วยนะเนี่ย"
ปู่เชื้อขยี้ตา เพราะดันเห็นคนเดียวกับทีวีเดินลงมา
"ตาพร่าอะไรของแกหา"
"คนในทีวี มันมาเดินอยู่โน่น"
ย่าหงส์กับหนูมาลีมองตาม มาลีตกใจ
"พี่ทองทา"
ทองทาอยู่หน้าบ้านมองหามาลี เธอเดินออกมาจากในบ้าน ทั้งสองมองกัน สายตาเต็มเปี่ยมด้วยความรู้สึกมากมาย เธอสับสนว่า จะยังไงดีกับผู้ชายตรงหน้า
ระหว่างทั้งสอง ค่อยๆเดินหากันเข้ามาเรื่อยๆ จนเมื่อทั้งสองหยุดมองหน้ากัน ทองทายื่นกุหลาบให้ มือหนูมาลี ยังไม่ทันถึงกุหลาบช่อนั้น
เสียงแตรดังยาว รถตู้พุ่งเข้ามาหาคนทั้งสอง สะดุดภวังค์รักในทันที
ซีโร่กับ พิสมัยก้าวลงจากรถ เพลงรักขาดผึง !
"หนูมาลี" ซีโร่เรียก
"พี่ซีโร่"
ทองทาเซ็งไป
บอยที่ซ่อมบ้านอยู่มุมหนึ่งโผล่หน้าออกมาดู เห็นทั้งสามคนอยู่หน้าบ้าน โวยวายใหญ่
"โฮ้ยๆ รถไฟชนกัน"
โรสโผล่หน้าออกมาดูด้วย
"โฮ้ย มาชนกันถึงนี่ ชนกันหนัก ชนกลางภูเขา ชนกันมดลูกแตกแน่คราวนี้ !"
โรสรีบเดินไป บอยหันมามองแคที่ที่กำลังเดินจงกรม
"หยุดเดินจงกรมก่อน ดูสิครับใครมา บ้านเราคึกคักแฮะ วันนี้มีคนมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วเจ๊" บอยตามโรสไป
" การพลัดพรากจากสิ่งที่รัก เป็นทุกข์ การพบเห็นสิ่งที่ไม่รัก ก็เป็นทุกข์ เพราะฉะนั้น ไม่ควรรักสิ่งใด ...สาธุ"
แคที่พูดเสร็จเอานิ้วกรีดน้ำตา แล้วเอาสะบัดปลายนิ้วริกๆ ลงพื้น
มาลี ทองทา และซีโร่ มองหน้ากัน
ซีโร่เสียงเข้ม
"เอ้าคุณ มาที่นี่ทำไม ไม่ทราบ"
ทองทาถาม
"หนูชวนเขามาหรือ"
"เอ้อ คือ"
ซีโร่โกหก รีบอวด
"แน่นอนอยู่แล้ว ! ไม่งั้น ผมจะรู้ได้ไง ว่าน้องเขาอยู่นี่"
"พาเขามาที่บ้าน ตกลงคบกันแล้วใช่ไหม ก็ดี...พี่จะได้กลับ"
ทองทาโกรธ เขวี้ยงกุหลาบทิ้งทันที เดินกลับ แต่โรสเรียกไว้ รู้สึกว่าทองทาขี้งอนไม่เข้าเรื่อง
"เฮ้ย จะไปไหน ....มานี่ ไอ้ตัวดี หนอย"
ทองทา หน้าบึ้งงอนมาลี โรสเข้าไปดึงทองทามา แล้วแอบต่อยท้อง ไม่ให้ซีโร่เห็น
"โอ๊ะ .... พี่ เจ็บ ต่อยผมทำไมเนี่ย"
โรสเสียงเบา ดุลอดไรฟัน
"แกหอมแก้มลูกสาวฉัน"
ทองทาสะดุ้งยิ้มจ๋อย โรสต่อยอีกครั้งเปรี้ยง
"โอ๊ย ผมหอมทีเดียว"
"อันนี้สำหรับ ที่ขี้ใจน้อย... หนูมาลีไม่ได้ตามซีโร่มา เขามาของเขาเอง"
ทองทา ค่อยรู้สึกดีขึ้น
ทองทายิ้มออก
"จริงหรือ"
พิสมัยชี้หน้าโรส ไม่ชอบใจมาตั้งแต่คราวก่อน
"นายคนนี้อีกแล้ว คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นี่บ้านหนูมาลีไม่ใช่หรือ"
ซีโร่ชี้หน้าด่า
"ไอ้หัวงู จะจีบหนูมาลีอีกคนหรือไง"
"เชอะ หนูมาลีชวนมา ถ้าชวนมา สนิทกันจริง ก็ต้องรู้สิว่า ฉันเป็นเจ้าของบ้านนี้ เป็นพ่อหนูมาลี"
ซีโร่ตกใจ
"พ่อหนูมาลี !"
"เฮ้ย แล้วทำไม เรียกพ่อว่าพี่ล่ะ พิลึกจริง" พิสมัยบอก
หนูมาลียิ้มแห้งๆ
"มาเหนื่อยๆ เข้าบ้านกันก่อน ไปคุยกันในบ้านแล้วกันครับ ไปให้หมดเลยครับ" บอยว่า
ซีโร่กลืนน้ำลาย ซวยแล้ว ไปด่าเขาซะเยอะเลย
อ่านต่อหน้า 4
มาลีเริงระบำ ตอนที่ 9 (ต่อ)
บอยเอาน้ำมาเสริฟ ซีโร่เปลี่ยนท่าทีเป็นอ่อน แย่งบอยมาทำ
"เอ้อ ผมรินน้ำให้คุณพ่อ เอ้อคุณพี่... เอ้อคุณพ่อ ...ครับ"
โรสค้อนซีโร่ ไอ้คนกลับกลอก!!
ปู่กับย่าเดินกันมาจะลงไปทำสวน มีอุปกรณ์ติดมือไปด้วย
"เมื่อวาน ยังแก้ผ้าวิ่งเล่นอยู่ตรงนี้ เฮอะๆ หัวกระไดไม่แห้งแล้ว คุยกันไปนะ ปู่กับย่าจะไปเก็บผัก เดี๋ยวกินข้าวเย็นด้วยกัน" ย่าหงส์บอก
"หล่อๆทั้งนั้น ไอ้เรือง ขวางให้เต็มที่ไปเลยโว้ย"
มาลียิ้มแห้ง
"ถ่อกันมาถึงนี่ คงไม่ได้จะมาเซย์ไฮ ฮาวอาร์ยู ทูเดย์ กันหรอกใช่ไหม มีธุระอะไรกัน ว่ามาทีละคน"
"ผมคิดถึงหนูมาลี ผมก็เลยมา และผมก็มั่นใจว่าหนูมาลีก็คิดถึงผมเหมือนกัน ใช่ไหมจ๊ะไ ซีโร่บอก
มาลียิ้มแห้งไม่ตอบ เพราะไม่ได้คิดถึง
"ผมมาหา เอ้อ" ทองทามองหน้าหนูมาลี แล้วไม่กล้าพูดตามจริง เฉไฉไป "... พี่โรส"โรสทำหน้าหน่าย ดุ มองทองทาว่ามันจะปากแข็งไปไหนนักหนา ทองทาเลยเปลี่ยนท่าที หันมาสู้ เปลี่ยนเป็นจริงใจ จริงจังมองหน้ามาลี
"เอ้อ มาหาหนูมาลีครับ ผมบอกหนูมาลีไปแล้วว่า ผมคิดยังไงกับเขา ผมอยากรู้ว่าเขาคิดยังไงกับผม"
ทั้งสองสบตากัน ทองทามองมาอย่างจริงใจ
"งั้นแกก็ตอบเขาไป ว่าแกอยากให้ใครอยู่ อยากให้ใครไป" โรสบอก
"หา...ต้องเลือกด้วยหรือคะ"
"เอ๊า นังวันทองสองใจนี่ ถามออกมาได้ จะบอกวิธีเลือกให้นะ แกต้องเลือกคนที่แกคิดถึงคนแรกเวลาที่แกเศร้า เพราะเวลาที่แกสุข มีคนมากมายอยู่กับแกอยู่แล้ว แต่เวลาที่แกเศร้านี่ล่ะ ใครที่แกนึกถึงทันที ต้องการคำปรึกษา คำปลอบใจจากใคร คนนั้นแหล่ะ"
มาลี ทองทาต่างมองกัน เพราะคิดถึงกันเป็นคนแรกเสมอ โรสเห็นดังนั้นเลยสรุป
"โอเค … ตกลงทองทาชนะ"
พิสมัยบอก "เฮ้ย ยัง !"
ซีโร่ถาม
"ออกนอกหน้าไปหรือเปล่าครับ เขายังไม่ได้พูดเลย ผมเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้หนูมาลีอยากเป็นนักร้อง หนูมาลีมาถึงตรงนี้เพราะผม ทุกอย่างชัดอยู่แล้วว่า เราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป บอกคุณพ่อไปสิคะ ว่าหนูเลือกพี่"
มาลียิ้มแห้ง ซีโร่พูดก็ถูก
"หนู เอ้อ"
"โฮ้ย ติดอ่างขึ้นมาทันที สมองชา สมองด้าน สมองเฉื่อยฉับพลัน เพชรกับกรวดดูแป๊บเดียวก็รู้ ยากตรงไหนวะ"
"เอ้อ ผมขอออกความเห็นนิดนึง เรื่องพวกนี้ ต้องใช้เวลา พี่โรสให้น้องเขาดูกันไปเอง ให้เขาเลือกด้วยตัวของเขาเองดีกว่าไหม บรรยากาศตรงนี้มันเหมือนนั่งเลือก ว่าจะเลือกกินหมูกระเทียมหรือกินไก่กะเพรา มันไม่ค่อยใช่ นะครับ"
มาลีรีบพยักหน้าและชี้ว่าใช่ๆ โรสเซ็ง
" ใช่ค่ะ ใช่ๆ"
"พรุ่งนี้หนูมาลีเขาจะขึ้นเวทีด้วย งานวัดน่ะครับ ชาวบ้านแถวนี้คงดีใจที่เจอดาราอย่างคุณสองคนอยู่ช่วยงาน ทำบุญด้วยกันก่อนดีไหมครับ" บอยว่า
"ออกงานวัด… อี๊ ไม่เอ๊า" พิสมัยว่า
"ผมอยู่"
ซีโร่มองหน้าทองทา "ผมก็อยู่"
"เออๆ เดี๋ยวจัดที่นอนให้ตรงนอกชานนี่ล่ะ มีเพื่อนหน่อย …" โรสบอกพลางทำเสียงน่ากลัว "ตุ๊กแก ตุ๊กแก อยู่ได้ใช่ไหม"
" อร๊าย ตุ๊กแก ไม่เอาๆ ไม่เอานะ ซีโร่"
พิสมัยมองซีโร่ขอร้อง ว่าอย่าอยู่เลย ซีโร่เลยตัดใจ
"ผมจะไปเปิดโรงแรม อยู่ไม่ไกลไม่ใช่หรือ...ไม่อยากรบกวนน่ะครับ"
ทองทาและโรสยิ้ม สำเร็จ
ภายในบ้านเมืองแมน วันเดียวกัน บุษบาบัณกำลังโทรศัพท์หาทองทา แล้วไม่ติด
นีน่า ยาหยี กำลังนั่งเล่นกับหมาบ้าง ตุ๊กตาบ้าง
"พี่ทองทาไปไหนนะ โทร.ไปก็ไม่รับสาย"
"ไม่ต้องซ้อมหนักก็ได้ ดูคะแนนสิคะ" นีน่าชี้ที่มือถือตัวเอง "คะแนนต่ำสุดตอนนี้เป็นน้อยหน่า หนูมาลีแล้วค่อยคุณ"
ยาหยีบอก
"คุณร้องเพลงดีขึ้นทุกวัน ในขณะที่หนูมาลีร้องเพลงห่วยแตกลงทุกที"
“ฉันต้องขึ้นที่หนึ่งให้ได้ ประมาทไม่ได้”
“ทำข่าวกับซีโร่เพิ่มอีกสักข่าวไหมคะ” นีน่าถาม
เธอพยักหน้า กดโทร.
“นี่ก็ไม่รับสายอีกคนแล้ว อะไรของเขานะ เอางี้.... ระหว่างนี้ใช้จุดอ่อนของผู้เข้ารอบแต่ละคนหาเรื่องสอยคนออกดีกว่า . จัดการยายน้อยหน่าก่อน”
“น้อยหน่า เอาเรื่องนั้นเลยหรือคะ” นีน่าถาม
“ใช่ จัดการเลย”
มีโปสเตอร์ผู้เข้ารอบเดอะซุปเปอร์สตาร์ ปะอยู่ข้างๆ เธอจัดการ ขีดกากบาทหน้าน้อยหน่า
"นี่แน่ะ ฮึๆ"
บ้านหลังเขา ในคืนเดียวกัน มีการกางมุ้งหลังหนึ่งให้มองทา โรสเอาผ้าห่มมาเพิ่มให้ ขณะที่ทองทาชมวิวธรรมชาติอยู่
"นอนได้ไหม"
"ผมชอบเลยล่ะ ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศธรรมชาติอย่างนี้มานานแล้ว พี่แคที่ล่ะครับ"
"นอนในห้องสามคน สนุกล่ะคืนนี้"
"หา …"
"บ้า พูดเล่น ตอนนี้นางแก่กล้ามาก นี่ดีกว่าอกหักครั้งที่แล้วนะ ตอนนั้น ไปนั่งนับลูกประคำอยู่โรงเจ"
ทองทาหัวเราะ
"ปล่อยนางเพี้ยนสุดลิ่มไปสักพัก เดี๋ยวก็หาย … ไอ้ซีโร่เนี่ยสิ ...วัวลืมตีน ไหนให้สัมภาษณ์ว่าเมื่อก่อนเป็นลูกจ้างร้านกาแฟ ล้างจาน ล้างห้องน้ำ ทิ้งขยะ ตอนนี้มาทำเป็นทนตุ๊กแกไม่ได้"
ทองทากลุ้ม
"หนูมาลีเขาเป็นอะไร ...เขาปฏิเสธผมใช่ไหมพี่"
"มันตกใจ คนๆหนึ่งที่เคยเป็นพี่สาว เพื่อนสาว จู่ๆวันหนึ่ง เขามาบอกว่า เขาเป็นผู้ชาย แล้วก็อย่างที่รู้ มันหวงตัวจะตาย มันก็เลยทำตัวไม่ถูก"
"แต่เปิดใจรับซีโร่ได้ง่ายๆเนี่ยนะ ฮึ่ย"
ทองทามีเคือง
มาลีเดินขึ้นเขามาที่หน้าผาสวยแห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก เป็นที่ดูวิวประจำของมาลี คราวนี้มาถึงกลับถอนใจ นั่งลงกับพื้นดูวิว ทองทาเดินลงมานั่งข้างๆเบียดจนชิด
มาลีตกใจ ขยับออก
"เอ๊ะนี่"
" นึกอยู่ว่าจะเดินไปไหน ที่ประจำของหนูมาลีหรือ" "ที่ประจำของทุกคนในหมู่บ้านแหล่ะ"
"สวยเนอะ ดาวเยอะมาก แทบจะจับได้เลย"
ทองทาเอามือไปจับดาว
ท้องฟ้าชนบทยามค่ำคืน สวยงาม
"มีวิวแบบนี้อยู่หลังบ้าน จะดิ้นรนเข้ากรุงเทพกันไปทำไมนะ"
มาลีไม่คุ้นที่เขาเป็นผู้ชาย ไม่ใช่เกย์เหมือนที่เคยไว้ใจ ตัดสินใจลุกขึ้น
"หนูไม่มีอะไรจะคุยกับพี่"
"พี่โรสบอกว่า เธอไม่รู้จะวางตัวยังไงเมื่ออยู่กับพี่ พี่อยากให้เธอคิด ระหว่างเรา เราผ่านอะไรมาด้วยกันพี่อยากให้เธอคิดดู"
"พี่ทองทาที่หนูเคยรู้จัก คือคนที่หนูไว้ใจมากที่สุด จนหนูสามารถนอนข้างๆและหลับสนิท ได้อย่างสบายใจ แต่วันนี้ พี่เป็นพี่ชายของคนที่จ้องทำลายหนู เป็นลูกเจ้าของสถานี และพี่ยังเป็นผู้ชาย ...หนู หนู...เฮ้อ"
มาลีอึดอัด แต่ทำให้ทองทาเริ่มเข้าใจมากขึ้น
"หันไป แล้วหลับตา… ยื่นมือออกไป"
ทองทาทำท่าให้หนูมาลีหันไปมองวิวสวยงามข้างหน้า หนูมาลีทำตามทั้งหมด
ดนตรีรักดังขึ้น ....เพลงฟังสิฟัง ท่ามกลางหน้าผาที่เต็มไปด้วยดาว ทองทาเข้าไปกอดมาลีจากข้างหลัง มาลีกลืนน้ำลายในคอ รู้สึกอึดอัดอยู่
"เลิกสนใจได้ไหม ว่าพี่เป็นผู้หญิง เป็นเกย์ หรือเป็นผู้ชาย แค่ถามตัวเองว่าเราสำคัญต่อกันมากขนาดไหน และถามตัวเองว่าเธอรู้สึกยังไงกับพี่"
ทองทาหอมแก้มมาลีช้า อ่อนโยน เธออึดอัดอยู่พักหนึ่ง แล้วศอกใส่ท้องทองทา จนทองทาต้องปล่อย
"ฮึ่ย ... ยังไงพี่ก็ยังเป็นคนฉวยโอกาสในสายตาของหนู พี่โกหก พี่ไม่ยอมบอกความจริงเพราะอยากฉวยโอกาส ใช่ไหมล่ะ ฮึ่ย"
มาลีโกรธขึ้นมาอีก เดินหนีไปทันที ทองทาเซ็ง ไม่สำเร็จ ได้แต่เดินตามไป
มาลีเดินลงเขามา ทองทาเดินตาม
"นี่ถามจริงๆ จะโกรธอะไรนักหนา เธอควรเป็นคนที่เข้าใจพี่มากที่สุดนะ ...ตกลงเธอต้องการอะไรกันแน่"
"คำขอโทษไง !"
"คำขอโทษ ?"
"ตอนโกหกคนอื่น สนุกมากสินะ"
"ไม่ได้ตั้งใจ ...ไม่เคยตั้งใจ พี่แค่กลัว กลัวว่าระหว่างเราจะเปลี่ยนไป"
"นั่นแหล่ะ เขาเรียกคนฉวยโอกาส !"
"เอาไว้ด่าพระเอกของเธอดีกว่า ...รู้ไหมเขาใช้เธอเป็นเครื่องมือสร้างข่าว เขาเห็นเธอเป็นแค่ แฟนคลับโง่ๆ เอาไว้หลอกใช้เท่านั้น"
"พี่ซีโร่ไม่ใช่คนแบบนั้น"
"เขาเป็นนักร้อง ทีมงานเป็นร้อยสร้างภาพหล่อ ภาพคนดีให้เขา แต่ตัวเขา จริงๆเป็นอีกอย่างหนึ่ง นี่ไงเขาถึงเรียกว่ามายา แต่ระหว่างเรา เราต่างหากที่เป็นของจริง เราเป็นครึ่งชีวิตของกันและกันมาตลอด จำได้ไหม"
ทองทามาจับมือมาลี คราวนี้ มาลีหักมือทองทา จนร้องโอ๊ย
"อย่ามาแต๊ะอั๋งหนูอีก ต่อไปนี้หนูไม่ยอมแล้ว ไอ้คนฉวยโอกาส"
วันใหม่ สถานที่จัดงานกฐินสมโภช มีห้องในโรงเรียนจัดเป็นห้องแต่งตัว ช่างผม ช่างหน้า และ ผู้ปกครอง ช่วยกันแต่งเด็กนักเรียนที่กำลังจะทำการแสดงบนเวที
ครูสวยบอก
"เด็กๆเตรียมตัวนะคะ เดี๋ยวจะต้องขึ้นแสดงแล้วนะ"
มาลี นั่งรออยู่ หน้ากระจก แคที่ในชุดขาวเก๋ เดินมามองๆ ห่างๆ ประมาณว่าโรสให้มาดู
"พี่แคที่ มาช่วยหนูหน่อยสิคะ หนูแต่งหน้าไม่เก่ง"
แคที่ คิดๆลังเลแล้วตัดใจ
"อย่าเลย พี่ละทางโลก เข้าหาพระธรรมแล้ว"
แคที่พนมมือหันมา ครูหนุ่มเดินหิ้วของมา ประจัญหน้าดับแคที่
"อุ๊ย คุณพระ"
"ครูสอนพละหนูเองค่ะ พี่จะเข้าหาทางธรรมหรือ เข้าหาครูพละดีล่ะคะ"
แคที่ตัดใจ พยายามอย่างยิ่ง ที่จะยกมือภาวนาต่อ
"ความรักคือทุกข์ ๆๆ เฮอะ พี่ไปจงกรมแถวๆ องค์กฐินนะ ไปล่ะ"
แคที่เดินจากครูหนุ่มและมาลีไปอย่างยากลำบาก มาลีขำ ซีโร่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินมา และพิสมัย เพิ่งมาถึง เด็กนักเรียนตะโกนมา
"พี่ซีโร่ แอร๊ย..."
เด็กๆเข้าไปรุม เด็กๆยกมือถือขอถ่ายภาพ ซีโร่ยิ้มแย้มถ่ายด้วย
ครูสวยบอก
"เอ้ามานั่งแต่งตัวให้เสร็จก่อน พี่ซีโร่ยังอยู่ เดี๋ยวค่อยถ่ายรูปจ้ะ" ซีโร่ยกมือไหว้ครู "ขอบใจนะคุณ…ท่าน อบต.หน้าบานเป็นจานเชิงแน่ มีดารามาร้องเพลง"
ซีโร่เดินจากครูสวยมาหามาลี ที่ทำหน้างงๆ ว่า ซีโร่จะร้องเพลงหรือ
"พี่เพิ่งบอกครูเขาไปว่าพี่จะร้องเพลงคู่กับเธอ เพลงของพี่… เพลงของเราน่ะ"
"เอ้าหรือคะ"
พิสมัยพูดเบาๆ
"ร้องแบบไม่คิดเงิน...ฮือ ตกต่ำขนาดร้องเพลงงานกฐินฟรีๆแล้ว หรือนี่ ฮือ"
ซีโร่สะกิดว่าอย่าพูดมากแล้วยื่นมือถือให้พิสมัย
"พี่ถ่ายรูปให้หน่อย ... มาๆ ถ่ายรูปคู่กัน"
ซีโร่เข้ามาจนชิดหนูมาลี
"ถ่ายรูปคู่กันทีไร พี่ต้องลงไอจี ลงเฟสบุ๊กทุกที ทำไมล่ะคะ"
"เอ๊า ใครๆก็ทำ…จะถามทำไมล่ะ"
"ครั้งนี้ไม่ลงได้ไหมคะ"
"คิดมากจัง....ยิ้มหน่อย" พิสมัยพูดพลางถ่ายรูปคู่ไปจนได้ "ไปๆ แต่งตัวต่อไป๊ ร้องคู่ ต้องซักซ้อมคิวหน่อย เดี๋ยวจะได้คุยกัน"
มาลี เซ็งขอซีโร่ไม่สำเร็จ ยอมเดินห่างไป
ซีโร่เดินถอยออกมาบอกพิสมัย ชี้ที่กล้องมือถือ กระซิบกัน
"พี่เอาลงเลย เอาออกทุกสื่อ"
"เนื้อข่าวล่ะ" พิสมัยถาม
"ซีโร่มาเยี่ยมบ้านหนูมาลี เอาใจพ่อตาด้วยการขึ้นมินิคอนเสิร์ต"
"โห เอางั้นเลยหรือ ...เออ เอาก็เอา เพี้ยง ...ขอให้สื่อสนใจทีเถอะ จะได้คุ้มค่าเครื่องบินค่าโรงแรม"
"สนใจอยู่แล้วน่า"
พิสมัยพยักหน้าเดินออกไปจัดการ
ทางด้านการะเกด เข็นรถพาแม่ออกมานั่ง กำลังจะกลับบ้าน โต้งถือของกระเป๋าเสื้อผ้าอยู่มุมหนึ่งของโรงพยาบาล อธิเดินมาหา ยกมือไหว้แม่
"เห็นเกดบอกว่า แม่จะกลับบ้าน วันนี้เลยมารับครับ"
"ขอบใจมากนะ ขอบใจ"
โต้งยิ้มแซว
"ไหนบอกไม่ใช่แฟนไง"
การะเกดดุ
"โต้ง...บอกแล้วไง อย่าพูดแบบนี้"
อธิวันนี้มามาดใหม่ ทำหน้าเรียบเฉย
"เชื่อพี่สาวเธอดีกว่านะโต้ง พี่ไม่ได้เป็นแฟนกับพี่เธอหรอก พี่เป็นตำรวจ พี่เธอเป็นแค่สาวเสิร์ฟ !"
"พี่อธิ !" การะเกดตกใจ มองหน้าเกดแบบเย็นชา
"พี่ยอมแพ้ พี่จะทำตามที่เธอต้องการ ต่อไปนี้เป็นแค่คนรู้จักนะเกด เธอจะได้สบายใจไง"
การะเกดอึ้งไป อธิดูเฉยๆ โต้งกับแม่ก็มองหน้าอธิ งงๆ
อธิอุ้มแม่มาวางบนเตียง โต้งดูแลผ้าห่มที่นอน
"อย่าลืมขยับตัวกายภาพตามที่พยาบาลสอนนะครับ จะได้กลับมาเดินได้ตามปรกติ"
"ขอบคุณพี่มากนะคะ ถ้าไม่ได้พี่วันนี้คงเสียค่ารถอีกเยอะเลย" การะเกดบอก
"ไปตลาดกันไหม ซื้อของอ่อนทำให้แม่กินไง"
"พี่จะพาไปหรือคะ"
"อื้อ ในฐานะคนรู้จัก ไม่ได้จีบแล้วไง ไม่พอใจอะไรอีกล่ะ"
การะเกดงง หน้านิ่ว
"ไปสิ เร็วเข้า เดี๋ยวแม่หิว"
การะเกดเดินนำไป งงๆ อธิแอบยิ้มสะใจกับแผนใหม่ของตน
ลานหน้าเวทีของโรงเรียน จัดเป็นโต๊ะจีน โรสพาพ่อแม่ แคที่และบอยมานั่ง เพราะซื้อโต๊ะไว้ เพื่อนบ้านโต๊ะเดียวกันยิ้มแย้มทักทายไหว้กัน
เพื่อนบ้านบอก
"ลุงเชื้อ โฮ้ยวันนี้ออกงานด้วยโว้ย"
"มาสรงน้ำพระจ้ะ" เชื้อนึกได้มองไป "เอ้า นี่มันโรงเรียนนี่ ไม่ใช่วัดหรือ"
โรสกระซิบ
"งานกฐินจ้ะพ่อ ไม่มีสรงน้ำพระ เขาตั้งองค์กฐินที่นี่พรุ่งนี้เช้าแห่รอบเมืองแล้วไปถวายที่วัด"
เชื้อพยักหน้าเข้าใจ
เพื่อนบ้าน 2 บอก
"แต่งตัวสวยเลยนะ ป้าหงส์"
"มาดูนังหนูมาลี มันจะขึ้นร้องเพลง"
ภายในห้องแต่งตัวของโรงเรียน มาลีซ้อมร้องเพลงอยู่ ซ้อมร้องจากมือถือ ซีโร่นั่งอยู่ด้วย
พิสมัยเดินเข้ามา หน้าตาดีใจ ซีโร่เดินมาหา
พิสมัยกระซิบ
"สำเร็จ ! ลงข่าวไปแค่สองชั่วโมง คนโทร.มาเลย"
"โทร. มาว่าอะไรครับ"
พิสมัยเดินไปหามาลี บอก
"พี่ที่ทำหนังสือเฟเวอร์ นิตยสารวัยรุ่นน่ะ เขาอยากชวนหนูมาลีกับซีโร่ไปถ่ายแบบปก แฟชั่น รูปคู่"
ซีโร่ดีดนิ้ว ดีใจ
"เยี่ยมไปเลย ไปด้วยกันนะหนูมาลี"
"มะรืนนี้ไปกรุงเทพกัน" พิสมัยบอก
"มะรืนนี้หรือคะ"
"พี่บอกเขาแล้วว่าเธออยู่นี่ ลูกค้าเขาเลยจะซื้อตั๋วเครื่องบินให้ไปเช้าเย็นกลับ"
"ดังแล้วนะหนูมาลี ดังคู่กับพี่ซะด้วย ต้องขอบคุณพี่แล้วนะ"
มาลียิ้มแห้ง ซีโร่ดีใจแผนสำเร็จ
อ่านต่อตอนที่ 10
