ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 2
ดาริกาออกจากห้องที่คอนโด กำลังจะไปทำงาน เหลือบเห็น จันทรกานต์ กับวิวิทธิ์ เดินออกจากห้องมาด้วยกัน จึงรีบหันกลับทำทีเดินนำไปเนียนๆ จนมาหยุดทันกันที่หน้าลิฟท์
“สวัสดียามเช้าครับ” จันทรกานต์ เอ่ยทักทาย
“สวัสดียามเช้า นกเขาขันคูค่ะ” ดาริกาทักกลับ แต่แอบแฝงความหมายในคำพูด “ดีนะคะ ทำงานด้วยกันที่ห้างแกรนด์ ตกเย็นก็เข้ายิมด้วยกัน ทานมื้อค่ำด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน น่ารักจัง”
ทั้งคู่เริ่มอึดอัด
“เออ คุณ เราไม่ใช่”
วิวิทธิ์กำลังจะปฏิเสธ แต่จันทรกานต์ แกล้งกระแอม เป็นเชิงให้อยู่เฉยๆ วิวิทธิ์เลยรีบเปลี่ยนเรื่อง
“แล้วคุณทำงานที่ไหนครับ เหมือนผมจะคุ้น ๆ หน้านะ”
“อ๋อ ฉันทำงานบริษัทออร์กาไนเซอร์ค่ะ เคยไปจัดอีเวนท์ที่ห้างแกรนด์ของคุณด้วย แล้วตอนนี้ก็รับจัดงานฉลองห้าสิบปีห้างแกรนด์ของคุณเป็นงานชิ้นล่าสุด”
“อ้อ พี่วรางค์ใช่ไหม”
“ค่ะ นั่นละนายฉัน”
จันทรกานต์ ยิ้มกริ่ม “งั้นเราคงได้เจอกันบ่อย ๆ นะครับ อยากรู้เหมือนกันว่าบริษัทของคุณจะจัดงานได้
ตรงตามสเป็กของห้างเรารึเปล่า”
ดาริกามองอย่างงง ๆ “พูดอย่างกับเป็นผู้บริหาร”
พอดีลิฟท์เปิดออก ดาริการีบเดินนำเข้าไป 2 หนุ่มเดินตาม
จันทรกานต์ กับวิวิทธิ์เดินนำหน้าดาริกาผ่านล็อบบี้คอนโด นำผ่านโถงล็อบบี้ วิวิทธิ์อดข้องใจไม่ได้ จนต้องรีบหันกลับมาถามจันทรกานต์
“ไม่แสดงตัวหรือครับคุณจันทร์”
จันทรกานต์ ส่ายหน้า “ไม่ละ ยิ่งไม่รู้จักผมยิ่งดี ผมจะได้เข้าไปตรวจสอบได้ง่าย ๆ ไง”
“แต่ผมไม่ชอบเลยที่เธอเข้าใจผิดว่าเรา เอ่อ เป็น”
วิวิทธิ์ไม่กล้าพูด จันทรกานต์ เลยพูดต่อให้เสร็จ
“คู่เกย์งั้นเหรอ”
“ใช่ครับ”
จันทรกานต์ ยิ้มขำ“ผมว่ายิ่งดีใหญ่ ยิ่งไม่รู้จักตัวจริงของเรามากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งมีโอกาสที่จะล้วงลึกข้อมูลได้มากเท่านั้น เธอทำงานให้คุณวรางค์ ผมจะดูความสามารถของบริษัทนี้ว่าทำงานตอบโจทย์ผมได้มากน้อย แค่ไหน เพราะฉะนั้นโอบผมหน่อย”
วิวิทธิ์ตกใจ “หา อะไรนะครับ”
“โอบผมไง” จันทรกานต์ ย้ำ “เร็วซิ เดี๋ยวเธอจะเดินออกไปแล้ว”
วิวิทธิ์จำยอมต้องโอบจันทรกานต์ ดาริกาเดินผ่านมา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วแกล้งร้องเพลงแซว
“นกเขามันขันคู จุ๊ก จุ๊กกรู”
ทางด้านบริษัทของวรางค์ กำลังประชุมเตรียมงานกันวุ่นวาย อาร์ตี้ประชุมกับฝ่ายศิลป์ ดาริกาก็กำลังง่วนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ พิมพ์งานไป คุยมือถือไป
ส่วนวรางค์ กำลังหัวหมุน หน้ายุ่ง คุยโทรศัพท์สองสามเครื่อง โดยมีบ๊วยอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะลุกขึ้นประกาศกร้าว
“งานนี้สำคัญสำหรับพี่มาก พี่เป็นหัวหน้าโปรเจ็กต์พี่ต้องเข้มแข็ง ใช่มั้ย”
ทุกคนขานรับ “ใช่ครับ" / "ใช่คะ”
แต่แล้วจู่ๆ วรางค์ก็ปล่อยโฮออกมา
“ฮือ มะรืนนี้จะมีงานแล้ว งานยังเสร็จไม่ถึงครึ่งเลย”
อาร์ตี้มองวรางค์ ด้วยความสงสารทั้งหมั่นไส้ พลางเดินเข้ามาโอบ แล้วดึงวรางค์ซบหน้ากับไหล่ ก่อนจะหันมาบอกกับทุกคนในทีม
“สองคืนนี้บอกลาลูกเมียได้ บ้านช่องไม่ต้องกลับกันละ เพื่องานของเรา สู้เว้ยเฮ้ย ๆ”
วรางค์ยิ้มออก อาร์ตี้จะผละออก แต่โดนวรางค์ดึงมาแล้วซบไหล่ต่อ อาร์ตี้แอบยิ้ม
ขณะที่จันทรกานต์ กำลังตรวจดูเอกสารที่เลขาฯนำมาให้เซ็น ดารารายก็เดินเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางร้อนใจ
“พวกข้างนอกคุยกันว่า เมื่อคืน ลูกนอนกับวิวิทธ์หรือคะ”
“ครับ” จันทรกานต์ ตอบโดยไม่เงยหน้ามองมารดา
“ตอนไปดูคอนโด ก็ไปกับเขา ให้เขาเป็นเลขาอยู่ด้วย 24 ชั่วโมง”
“ครับ”
เลขาฯ เอามนูของหวาน มาให้จันทรกานต์ เลือก
“นี่แปลว่าลูกกับเขา”
จันทรกานต์ หันมาบอกเลขาฯ “ถั่วดำนะ”
ดารารายสะดุ้งโหยง “หา !”
“ผมสั่งข้าวเหนียวถั่วดำเป็นของหวานครับ ไม่ได้ทานนานแล้ว ไปจัดตามนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมกับคุณแม่จะลงไปทาน”
เลขาฯ พยักหน้าออกไป จันทรกานต์ หันมาคุยกับแม่แบบตั้งใจ
“คุณจันทร์ กับวิวิทธิ์ ลูกพอใจการทำงานของเขามั้ย”
จันทรกานต์ มองหน้าแม่งงๆ
“อ้าว แม่เป็นคนจัดวิวิทธิ์ให้มาเป็นเลขาของผมเองนี่ครับ”
“ไม่พอใจก็เปลี่ยนได้นะ”
“ผมพอใจวิวิทธิ์ พ่อของวิวิทธิ์ เขาเป็นทนายให้เรา แล้วเขาก็รู้เรื่องในห้างดีเพราะทำงานที่นี่มาตั้งแต่จบ ผมก็ต้องอาศัยความช่วยเหลือของเขาเป็นธรรมดา เราเป็นเพื่อนกันครับ เล่นกันมาแต่เด็ก”
ดารารายแอบมองลูกชายแล้วถอนหายใจเบาๆ
“ก็เล่นกันตั้งแต่เด็กนี่แหละที่กลัว กลัวว่าโตขึ้นยังเล่นกันอยู่ ลูกคงไม่ได้มีเพศสภาพแบบ...เออ”
“โธ่ แม่ครับ คิดมากจริง ๆ ผมสนใจผู้หญิงครับไม่ใช่ผู้ชาย”
ดาราราย ยิ้มออก
“งั้นเดี๋ยวแม่ลงไปกินถั่วดำด้วยนะจ๊ะ”
เมื่อมาร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน ดารารายก็เริ่มคำถามที่คาใจทันที
“ถ้าลูกสนใจผู้หญิง แล้วลูกมองใครไว้หรือยังคะ มีแฟนติดมาจากที่โน่นไหม จะฝรั่งหรือไทย บอกแม่มาตรงๆ ได้”
จันทรกานต์ ส่ายหน้า “ผมเรียนหนัก อยากจบเร็วๆ เลยไม่ได้คบใคร”
ดารารายดีใจ พูดขึ้นเสียงดัง “เวอร์จิ้น”
ทุกคนในร้านหันหน้ามามองเป็นตาเดียว จันทรกานต์ ก้มหน้าอาย
“น่ารักอ่ะ สมัยนี้ ผู้ชายหรือผู้หญิงเวอร์จิ้นนี่หายากสุดๆ เยี่ยมมากลูก แต่ตอนนี้ ลูกก็เรียนจบแล้ว เริ่มหาได้แล้วนะ”
“คุณพ่อไว้ใจผม ผมอยากทำงานมากกว่า”
ดารารายมองหน้าจันทรกานต์ ด้วยสีหน้าจริงจัง
“แม่แค่คิดว่า วัยอย่างลูกควรสนใจเรื่องอื่น สนุกกับชีวิต รู้จักกับสิ่งที่มีค่าอย่างหนึ่งก่อน”
“อะไรครับแม่”
“ความรัก”
“ผมไม่มีเวลาหรอกครับ” จันทรกานต์ รีบตอบเลี่ยงๆ
“ลูกทำไปพร้อมๆกันได้ ในเมื่อลูกไม่ชอบมีคนใช้ ไม่ชอบความวุ่นวาย แต่งงานไปนี่ล่ะดีที่สุด เขาจะได้ดูแลลูกแทนแม่ จะอยู่คอนโดอะไรก็ตามใจ แม่จะได้ไม่ต้องนั่งเป็นห่วงอยู่อย่างนี้ เอาล่ะ แม่จะช่วย เป็นเอ็มดีให้ได้ภายในสองปี หาคู่ให้ได้ภายในสองปี เหมือนกัน ชีวิตม.ล.จันทรกานต์ก็จะสมบูรณ์แบบ สุดยอด ตกลงตามนี้นะ”
ดารารายพูดเอง เออเองเสร็จสรรพ
ทีมงานของวรางค์กำลังขะมักเขม้นตระเตรียมเซ็ตฉากในห้องจัดเลี้ยง ขณะที่วรางค์ เซ็ตงานไป ก็ร้องไห้ไปอยู่ตลอดเวลา อีกมุมหนึ่ง เพชรและยุพาเดินคุยกันเข้ามา ทั้งสองมองไปรอบๆ
“พรุ่งนี้จะมีงานแล้ว ยังเสร็จไม่ถึงครึ่ง จะได้เรื่องไหมเนี่ย”
เพชรยิ้มเหยียด “ประสบการณ์นี่ล่ะสอนคน หม่อมหลวงจันทรกานต์จะได้บทเรียนบ้าง”
“เพราะอย่างนี้ใช่ไหมคะ คุณเพชรถึงได้เสนอให้จ้างนายซุปตาร์แมกซ์”
“ก็อยากได้นักนี่ ซุปตาร์อันดับหนึ่งเมืองไทย ไอ้แมกซ์นี่แหละ ตัวป่วนอันดับหนึ่ง เดี๋ยวคุณจันทร์ได้รู้ฤทธิ์มันแน่ งานนี้คุณต้องช่วยผม ยุแยงไอ้เจ้าแมกซ์มันด้วยนะ”
ยุพาพยักหน้า
“เรื่องยุแยงให้คนตีกัน เป็นความสามารถส่วนตัวของยุพาค่ะ ยิ่งหล่อ ๆ อย่างซุปตาร์แมกซ์ ยุพาจะยุจะแยงให้สุดตัวเลย”
วรางค์เพิ่งหันมาเห็นเพชรกับยุพาเดินมาหา เพชรแกล้งขู่เสียงดัง
“คุณจันทรกานต์ฝากมาบอก ถ้างานผิดไปแม้แต่จุดเดียวโดนปรับ ถ้างานล้ม โดนฟ้อง”
วรางค์ร้องไห้โฮ ขณะที่ดาริกา ส่ายหน้า
“อีตาหม่อมหลวงมหาโหดเอ๊ย”
ดารารายมาเดินสำรวจภายในคอนโดของจันทรกานต์ แล้วก็พยักหน้าพอใจ จากนั้นทั้งคู่ก็เข้ามานั่งในร้านอาหารในคอนโดด้วยกัน
“คอนโดน่าอยู่ กาแฟใช้ได้ อาหารใช้ได้ ผ่าน”
“มาคิวซี คอนโดผมนี่เอง วันนี้มีประชุมไม่ใช่หรือฮะ”
ดาราราย ส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย
“เฮ้อ หัวข้อน่าเบื่อ กินข้าวก่อนค่อยไปก็ได้นี่ๆ เมื่อคืน แม่นอนคิดเรื่องเนื้อคู่ของม.ล. จันทรกานต์
ลูกชอบผู้หญิงแบบไหนอ่ะคะ แบบไหนที่เรียกว่าสวย ในสายตาของหม่อมหลวงจันทรกานต์”
จันทรกานต์ มองไปเห็นผู้หญิงสวยเปรี้ยวคนหนึ่งนั่งดื่มกาแฟคนเดียว มองมาด้วยสายตาเย้ายวน แถมยังก้มลงจับที่ถุงน่อง เน้นให้เห็นขาอ่อน เห็นทรวดทรง
“ไม่ชอบเซ็กซี่ ไม่ชอบคนให้ท่า”
“ทำไมล่ะลูก” ดารารายย้อนถาม
“ระหว่างล่าเองกับถูกล่า แม่ชอบแบบไหนล่ะฮะ ขนมในตู้ หีบห่อสวยงาม เราจะรู้ได้ยังไงว่าอร่อยครับ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ มีทั้งศัลยกรรม มีทั้งเครื่องสำอาง”
“ท่าทางจะชอบคนสวยธรรมชาตินะนี่” ดารารายสรุป
จันทรกานต์เข้ามาตรวจเช็คความเรียบร้อยในห้องจัดเลี้ยง มองไปเห็นดาริกา ที่ยังใช้ชุดเดียวกับเมื่อวาน นอนหลับอยู่ลางห้องบนแท่นที่มีดอกไม้ตกแต่งล้อมรอบ สวยงาม ความน่ารัก และเป็นธรรมชาติของดาริกา ทำให้จันทรกานต์ นึกถึงเรื่องที่คุยกับแม่เมื่อเช้า
“ยังมีอีกนะครับ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ ไหนจะจริตมารยา ไหนจะภาพที่เจ้าหล่อนสร้างขึ้น หีบห่อมันแน่นหนามาก บางทีผมแค่อยากรู้จักตัวตนที่แท้จริงของใครสักคน อยากเห็นผู้หญิงที่สวยจริงๆจากข้างในจริงๆ”
จันทรกานต์ ยืนมองดาริกา พลางอมยิ้มด้วยความเอ็นดู จนดาริการู้สึกตัว ลืมตาขึ้นม ตาสองคู่ประสานกันงงๆ
“ไงคะ ไม่ขายของแผนกเซลล์เหรอคะ”
จันทรกานต์ ส่ายหน้า แอบถือตัวนิดๆที่ดาริกาพูดจาตีสนิท
“วันนี้ผมมาตรวจงาน ตามคำสั่งนายผม”
“งั้นนายคุณก็ต้องนายหม่อมมหาโหดใช่ไหม”
“หม่อมมหาโหด ? หมายถึงใคร” จันทรกานต์ ย้อนถาม ในใจแอบเคืองนิดๆ
“ก็นายหม่อมหลวงจันทรกานต์นั่นไง”
“โหดยังไงไม่ทราบครับ”
ดาริกายื่นกระดาษให้ดู แล้วท่องให้ฟัง
“แท่นฐานกุญแจมีดอกไม้ ขอลิลลี่สลับกุหลาบแดงอังกฤษ เวียดนามไม่เอา….ฯลฯ เมื่อคืนยังให้คนมาขู่อีกนะว่าจะหักเงิน จะฟ้อง”
“เมื่อคืน?” จันทรกานต์ พยายามนึก เพราะไม่ได้สั่งใครไว้
“โอ้ย พ่อคุณ ทูนหัว พ่อละเอียด แกนามสกุล “เนี้ยบเสมอ”แน่ๆ”
จันทรกานต์ เริ่มโกรธ แต่พยายามข่มใจ
“ เขาเป็นลูกค้า ลูกค้าคือพระเจ้าไม่ใช่หรือ”
“ก็ใช่ไง เมื่อคืนเลยไม่มีใครได้นอน ทำงานกันตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อต จุกจิกหยุมหยิม เพอร์เฟ็กท์ไปหมด นายคุณต้องเป็นโรคเครียด ตอนเช้าๆ ถ่ายไม่ลื่นแน่ เชื่อไหม”
อาร์ตี้และกลุ่มคนงานเดินเข้ามาพร้อมอาหารเช้า ดาริกาวิ่งไปหา จันทรกานต์ เดินตามมาด้วย
“พี่ตี้ กำลังหิวเลย”
“ตื่นแล้วหรือ เห็นนอนอยู่เลยไม่ปลุก พวกเราไปโซ้ยโจ๊กข้างโรงแรมมา นี่ๆ เอาขนมปังมาฝาก”
ดาริกายิ้ม แล้วหันไปถามจันทรกานต์
“พี่ตี้ นี่คุณ .เออ คุณชื่ออะไรนะคะ”
“กานต์ครับ” จันทรกานต์ ตั้งชื่อให้ตัวเองใหม่ด้วยเวลาอันรวดเร็ว
“คุณกานต์เป็นพนักงานฝ่ายขายของที่นี่ค่ะ เขารับคำสั่งคุณหม่อมหลวงโหดมาดูแลความเรียบร้อยของพวกเรา”
อาร์ตี้รีบอธิบายให้จันทรกานต์ ฟัง โดยที่ไม่รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือ ม.ล. จันทรกานต์
“พยายามจะทำให้ตรงสเป็กที่กำหนดมา ให้มากที่สุดครับ มีอะไรจะเพิ่มเติมไหมครับ”
จันทรกานต์ ส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่มีครับ แต่ต่อไปไม่แน่นะ”
จันทรกานต์ เดินสำรวจความเรียบร้อย พลางยิ้มพอใจ แต่เมื่อได้ยินอาร์ตี้เรียกดาริกาว่า “ดาว” ก็ตกใจ รีบหันกลับมาถาม
“เอ๊ะ คุณชื่ออะไรนะ”
“ชื่อดาวค่ะ ชื่อจริงชื่อดาริกา นามสกุลอยู่ในนามบัตรค่ะ”
พูดพลางยื่นนามบัตรให้ จันทรกานต์ ชะงัก อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ชื่อเหมือนแม่ !
เพชรและยุพาเดินนำเข้ามาในห้องประชุมเล็ก แมกซ์เดินตามเข้ามาในห้องพร้อมบอดี้การ์ดสองนาย ตัวล่ำบึ๊ก ท่าทางหัวเสีย จ๋าตามเข้ามาอย่างร้อนใจ ส่วนเพชรกับยุพารีบปลีกตัวออกไปเตรียมของว่างมารับรอง
“ไม่ได้อยากทำเลย งานบ้าเนี่ย พี่จ๋าไปรับทำไม”
“ต้องรับค่ะ เพราะเงินเฉียดเจ็ดหลักนะคะ เวลาแค่สองชั่วโมง”
แมกซ์หงุดหงิด
“แล้วผมต้องขึ้นสลิง โหนลงมาเหมือนค้างคาว พี่ก็รู้อยู่ ผมแพ้สลิง ตั้งแต่เล่นเอ็มวีที่ผมเหาะได้ สลิงทำช่วงล่าง ผมหมดความรู้สึกไปเป็นอาทิตย์ ฉี่เหลืองไปเป็นเดือน”
เพชรและยุพาแอบฟังอยู่หน้าห้อง ก็ยิ้มกระหยิ่ม
“อีกอย่างนะพี่จ๋า ทีมออร์แกไนซ์ทีมนี้ทำผมแสบ ยายดาวมฤตยูนั่นน่ะ แค่นัดกินข้าว มันดันไปเรียกยายพิมกับป้าแน็ทมาตบกันในห้องผม แล้วชิ่งหนีไปเลยนี่ ร่อยรอยยังเห็น ๆ อยู่”
“เรื่องยาวดาวมฤตยู พี่จ๋าจัดการให้ ลองนึกดูซีคะ น้องแมกซ์ งานนี้จะเปิดโอกาสให้น้องแมกซ์ได้เอาคืนนะ” พูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ “งานนี้ยายดาวจะต้องมาขอโทษแมกซ์ และจะต้องยอมจำนนแมกซ์ถึงขั้นต้องศิโรราบกันเลยทีเดียว”
“ยายดาวนี่คนไหนหว่า”
เพชรหันมาถามยุพาที่แอบฟังอยู่ด้วยกัน
“ยายคนที่ไม่สวยที่สุดในทีมยายวรางค์ ไงคะ จะทำไมคะ”
เพชรยิ้มอย่างมีแผน
“ก็ต้องทำให้เจ้าแมกซ์มันอาละวาดไง ใช้ยายดาวนี่แหละให้เป็นประโยชน์ หาทางหน่อยซี เก่งนี่”
จังหวะนั้นจ๋าก็โผล่ออกมาพอดี
“คุณเพชรคะ ช่วยตามเด็กที่ชื่อ ดาริกา มาให้หน่อยซีคะ”
ขณะที่จันทรกานต์ นั่งคุยกับดาริกา ที่กำลังทานโจ๊กอยู่ เสียงเอะอะดังมาจากประตูอีกด้าน เพชร ยุพา กับวรางค์ เดินเข้ามาพร้อมกัน จันทรกานต์ รีบหลบออกไปทันที
เพชรมาถึงก็โวยวายวรางค์เรื่องที่ไม่ยอมดูแลแมกซ์ อาร์ตี้ทนไม่ไหวก็เลยย้อนกลับไป ทำเอาเพชรยิ่งโมโห วรางค์เลยรีบตัดบท
“ขอเถอะค่ะคุณเพชร ดาว ดึงอาร์ตี้ไปเดี๋ยวนี้”
ดาริการีบดึงอาร์ตี้ออกไป
“ลูกน้องคุณนี่ไม่ไหวนะ” เพชรโวยวายเสียงดัง
“ค่ะ ขอโทษค่ะ เราประชุมกันก่อนเลยนะคะ”
“ก็ใช่น่ะซี เดี๋ยวนี้เลย”
เพชรเดินวางท่าออกไป ผ่านจันทรกานต์ ที่ซุ่มดูอยู่ไกล ๆ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด ขณะที่ยุพาเดินตรงมาหาดาริกา
“นี่เธอ ดาวใช่ไหม ตอนประชุมกับคุณแมกซ์ เธอต้องเข้าประชุมด้วยนะ คุณแมกซ์อยากเจอเธอมาก”
ดาริกาหน้าเสียไปถนัดตา
อ่านต่อหน้า 2
ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 2 (ต่อ)
ภายในห้องประชุมเล็ก ระหว่างที่วรางค์สรุปงานอยู่ แมกซ์ก็มองดาริกาตาไม่กระพริบ
“ขอทวนรายละเอียดการแสดงอีกครั้งนะคะ คุณแมกซ์จะแสดงเป็นเจ้าชายแห่งสายฟ้าลอยละล่องมาจากสรวงสวรรค์ ลงมากลางพิธี แล้วคุณจะอัญเชิญกุญแจเปิดงานมาให้ท่านรัฐมนตรี พาไปไขเปิดงาน”
จ๋าอ่านสคริปต์ แล้วหันมาถามแมกซ์
“ได้ ทำได้ทุกอย่าง ไม่มีปัญหา แต่มีข้อแม้ น้องดาริกาต้องอยู่ช่วยผมตลอด ต้องเทคแคร์ผมอย่างดี”
วิวิทธิ์มองท่าทีของแม็กซ์และดาริกาอย่างงง ๆ ขณะที่วรางค์รับคำแบบจำยอม
“ได้ค่ะ ดาวจ๋า เทคแคร์พี่แมกซ์นะ อย่าให้ขาดตกบกพร่อง”
ดาริกายิ้มเจื่อน แมกซ์ยิ้มหยัน ๆ หน้าดุดัน
เมื่อเข้ามาในโถงที่จัดงาน ขณะที่สตั้นท์กำลังห้อยโหนสลิงอยู่อย่างคล่องแคล่ว แมกซ์มองด้วยความรู้สึกสยอง ปนเบื่อหน่าย โดยมีดาริกาประกบอยู่ข้าง ๆ
“เดี๋ยวคุณแมกซ์จะต้องลอยละล่องมาแบบนี้นะครับ แล้วก็นำกุญแจมาให้ท่านรัฐมนตรี ที่อยู่ด้านหน้าของเวที”
อาร์ตี้อธิบายสคริปท์ แมกซ์พยักหน้าอย่างหงุดหงิด
“ รู้แล้ว ไม่ต้องพูดมากหรอก เดี๋ยวก็ทำตามสคริปท์นั่นแหละ”
“ตามใจนะครับ ถ้าเกิดปัญหาอย่ามาโทษกัน”
แมกซ์ยิ้มเยาะ
“ถ้าเกิดปัญหา ผมไม่โทษใครออยู่แล้ว ยกเว้นน้อง ดาริกาคนนี้ ต้องรับโทษไปเต็ม ๆ”
ดาริกาหันขวับมาทันที
“อ้าว ฉันไม่ใช่นางทาสนะคะ มาเกี่ยวอะไรกับฉัน”
“เธอมากับฉันเดี๋ยวนี้เลย”
แมกซ์ไม่ฟังเสียง รีบดึงดาริกาแยกไป จันทรกานต์ ที่แอบมองอยู่มุมห้อง รีบตามทั้งคู่ไป
แมกซ์ดึงดาริกามาห้องเล็ก ที่ปลอดคน จันทรกานต์ เข้ามาแอบฟังไม่ห่างนัก
“ฉันต้องลงโทษเธอเหมือนนางทาส เพราะเธอทำหน้าฉันพัง ไหนจะแผลที่ตัวอีก”
แมกซ์เลิกเสื้อขึ้น พลางชี้แผลที่เกิดจากถูกแฟนสาวทั้งสองตบเอา
“ยังไงเธอก็ต้องชดใช้ให้กับรอยแผลพวกนี้”
ดาริกาฝืนยิ้ม
“ค่ะ จะให้ฉันชดใช้ยังไงก็บอกมาค่ะ ขอให้คุณแมกซ์ ทำงานคืนนี้ ให้สำเร็จลุล่วงก่อนนะคะ”
“งั้น เสร็จงาน เธอต้องไปกับฉัน”
ดาริกากลั้นใจ ก่อนตอบ
“ได้ค่ะ เราไปทานมื้อค่ำด้วยกัน เต้นรำนิดหน่อย แล้วคุณก็ไปส่งฉันที่บ้าน”
“ได้ แต่จะส่งเธอบนเตียงคอนโดฉันต่างหาก รับรองประตูสวรรค์เปิดรับเราทั้งสองคน”
พูดพลางก็เข้าประชิดดาริกา แล้วดันร่างไปชิดผนัง
“อย่าทำอะไรนะ ไม่งั้นฉันร้อง”
แมกซ์ยิ้มเหี้ยม “ถ้าร้อง ฉันไม่โหนสลิงแน่ เอาไง”
“เอาอย่างนี้ไงล่ะ”
ดาริกาเอามือถือมากดเปิดเสียง ได้ยินเสียงแมกซ์ที่ดาริกาแอบอัดไว้
“ฉันเก็บหลักฐานไว้หมด ถ้าคุณยุ่งกับฉัน ฉันจะเอาไปแฉให้บรรดาผู้หญิงที่คุณคบ หรือไม่ก็เอาไปให้นักข่าว ดูซิ จะรักษาภาพซุปตาร์ได้แค่ไหน”
จันทรกานต์ แอบทึ่งในวิธีการเอาตัวรอดของดาริกา
จันทรกานต์ แอบทึ่งในวิธีการเอาตัวรอดของดาริกา
“ขู่ฉันเหรอ แล้วนึกว่าฉันกลัวงั้นเหรอ แฉไปเลย แค่เสียงน่ะ เอาเป็นหลักฐานอะไรไม่ได้อยู่แล้ว”
พูดจบ แมกซ์ก็เข้าปล้ำจูบดาริกาทันที ดาริกาดิ้นสู้สุดชีวิต จันทรกานต์ รีบออกมาจากมุมที่ซ่อนทันที กระชากไหล่ของแมกซ์ถอยออกมา
“ไม่เหมาะนะที่คุณจะไม่ให้เกียรติผู้หญิงแบบนี้”
แมกซ์หันไปจ้องหน้าจันทรกานต์ อย่างเอาเรื่อง “เฮ้ย พนักงานห้าง อย่ายุ่งโว้ย”
“จำเป็นต้องยุ่งครับ เพราะคุณกำลังล่วงเกินผู้หญิง แต่ดูรูปการณ์แล้วเข้าขั้นข่มขืน อย่างนี้ข่าวฉาวแน่”
พูดพลางหยิบกล้องเล็กออกมา แล้วโชว์ให้ดูภาพที่ถ่ายไว้ ดาริกายิ้มออกมาทันที
“ของคุณดาว แค่เสียง ใช้เป็นหลักฐานไม่ได้ แต่นี่ทั้งภาพทั้งเสียงระบบเอชดีเลยนะเครื่องนี้ เห็นคุกชัดเจนเลย”
แมกซ์ถลาเข้ามาจะแย่ง จันทรกานต์ หลบทัน แต่สุดท้ายก็พลาดท่า จนแมกซ์แย่งกล้องไปได้ พลางทำท่าจะปาลงกับพื้น จันทรกานต์ เข้าพุ่งชน กล้องลอยหวือ ดาริกาเข้ารับไว้ได้ทันท่วงที
แมกซ์เซไปปะทะผนังอีกด้าน ก่อนที่จะโดนจันทรกานต์ ชกเข้าเต็มหน้า
“นี่แกกล้าชกซุปตาร์เหรอวะ ได้ เป็นเรื่อง ไอ้พนักงานกระจอก กับยายดาวอำมหิต เดี๋ยวได้รู้กัน”
แมกซ์ผละออกไป ดาริกายื่นกล้องคืนให้จันทรกานต์
“กล้องคุณค่ะ ขอบคุณค่ะที่ช่วย แล้วเอาไงดี นายแมกซ์อาละวาดแน่เลย”
ดาริกาและจันทรกานต์ วิ่งเข้ามาในห้องโถงจัดงาน ขณะที่แมกซ์กำลังอาละวาดลั่นกับทีมงาน จันทรกานต์ ปลีกตัวมาหลบมุมแอบดูอยู่ห่าง ๆ
“ผมไม่ขึ้นสลิง ผมไม่เล่น”
วรางค์กับทีมงานตกใจ เพชรและยุพาแอบยิ้มให้กัน จ๋ารีบหันมาถามแมกซ์
“เกิดอะไรขึ้นคะน้อง แมกซ์ ก็เมื่อกี้บอกว่าทำทุกอย่างแล้วไง”
“ใช่ แต่เพราะยายดาวตกคนนี้ ทำผมแสบ รวมทั้งไอ้พนักงานตี๋นั่นด้วย อ้าว หายหัวไปไหนแล้วล่ะ”
“พนักงานผมไปทำอะไรเหรอครับ”
วิวิทธิ์ที่ยืนอยู่ด้วยหันมาถามบ้าง
“มันชกผม เห็นไหม จมูกแทบหัก ชกตรงอื่นชกได้ แต่ห้ามมาชกดั้ง รู้ไหมกว่าจะงามได้ขนาดนี้ เสียไปกี่แสน”
“ผมอยากรู้ว่าพนักงานคนไหน”
แมกซ์ยิ้มเหยียด
“คงกลัวหัวหด ไม่กล้าโผล่หน้ามา ยายดาวตกไปเรียกมันมาซี”
ดาริกาพยายามข่มใจ
“เอาละ เอาเป็นว่าฉันขอโทษคุณ คุณจะยอมทำงานไหม”
แมกซ์เบ้ปาก
“แหม ทีอย่างนี้มาทำเสียงอ่อน ไม่ ยังไงก็ไม่ คนอย่างซุปตาร์แมกซ์ เป็นศิลปิน ไม่ปลื้ม ไม่ทำ”
พูดพลางทำท่าจะเดินออกไป ดาริการีบรั้งไว้
“เดี๋ยว ถ้านายไม่เล่น ฉันกับคุณกานต์เอาคลิปที่นายจะปล้ำฉันมาแฉแน่ ๆ”
วิวิทธิ์งง เพราะไม่รู้จักพนักงานที่ชื่อกานต์ แมกซ์หน้าเสียไป แต่ยังทำใจดีสู้เสือ
“อย่ามั่วน้องดาวตก คลิปบ้าบออะไร อย่าหลงตัวเองให้มาก ดูหนังหน้าตัวเองเสียก่อน หน้าอย่างเธอถ้าฉันจะปล้ำนะ ฉันไปปล้ำกับจระเข้ที่สามพรานดีกว่า ฮ่ะฮ่ะ “
“เดี๋ยวแก ไอ้ซุปตาร์เกรี๊ยง งั้นเจอจระเข้ฟาดหางหน่อยนะ”
ดาริกาชกเข้ากลางลำตัว จนแมกซ์ซ์ตัวงอ จากนั้นก็ตามด้วยท่าจระเข้ฟาดหางเต็มๆ แมกซ์หงายท้องไปทั้งตัว จันทรกานต์ ที่แอบมองอยู่ อมยิ้มชอบใจ จ๋ารีบเข้าประคองแมกซ์ ที่ร้องโอดโอย
“หา ตายแล้ว ไส้เลื่อน กระทิง กระเทียม พาส่งโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย”
สองบอดี้การ์ดช่วยประคองแมกซ์ลุกขึ้น
“ฉันเอาเรื่องเธอแน่ ยายผีพุ่งใต้”
สองบอดี้การ์ดพยุงแมกซ์ออกไป จ๋ากำลังจะจะเดินตาม แต่วรางค์รั้งไว้
“เดี๋ยวค่ะคุณจ๋า คุณแมกซ์ไม่เล่น ถือว่าผิดสัญญานะคะ”
“ก็ฟ้องมา เพราะฉันจะฟ้องกลับที่คนของคุณทำร้ายซุปตาร์ของฉัน ค่าเสียหายหลักล้านเลยนะ”
พูดจบก็สะบัดออก วรางค์ทำท่าจะร้องไห้ ขณะที่เพชรและยุพาแอบยิ้ม
“ยายดาว ทำไมทำกับพี่แบบนี้”
“พี่ครับ อย่าโทษดาวครับ มันปล้ำดาวนะครับพี่ ผมว่าจระเข้ฟาดหางยังน้อยไปด้วยซ้ำ มันน่าจะต่อด้วยช้างกระทืบโรง”
อาร์ตี้เข้าข้างดาริกา เพชรยิ้มเหยียดๆ
“เอ๊ะ พูดอย่างนี้คุณมันไม่มืออาชีพเลยนะ ยายดาวนี่ไปทำร้ายร่างกายคุณแมกซ์ ยังจะเข้าข้างกันอีก”
อาร์ตี้จ้องหน้าเพชรเขม็ง
“อ้าว คุณยอมให้ลูกน้องผู้หญิงคุณถูกล่วงเกินเหรอ ถ้าคุณยอมคุณมันก็ไม่ใช่ลูกผู้ชายแล้ว”
“เอาไงดีคะคุณ วิวิทธิ์”
วรางค์หันมาปรึกษาวิวิทธิ์ ที่ยืนอึ้งอยู่
“ผมจะรายงานคุณจันทร์ ให้คุณจันทร์ตัดสินเอง ไปพบคุณจันทร์กับผมเลยคุณวรางค์”
เมื่ออาร์ตี้แยกตัวออกไปทำงานต่อ เหลือดาริกายืนหน้าเศร้าอยู่ตามลำพัง จันทรกานต์ ที่แอบซุ่มอยู่ ก็เดินข้ามา
“คุณหายไปไหนน่ะถ้าคุณอยู่เมื่อกี้ก็ดีซี จะได้ให้แฉคลิปต่อหน้าเจ้าแมกซ์เลย มันจะได้ไม่กล้าเบี้ยว แล้วฉันจะได้ไม่ต้องเตะมันจนมันเจ็บตัวแบบนี้”
จันทรกานต์ มองดาริกาอย่างแปลกใจ
“แล้วทำไมต้องเศร้าด้วย คุณปกป้องตัวเอง คุณทำถูกแล้ว”
“ค่ะ แต่ฉันก็สร้างความเดือดร้อนตามมาเป็นขบวน พี่วรางค์โดนเจ้าแมกซ์ขู่ฟ้องร้อง แต่ที่ร้ายสุดหม่อมหลวงมหาโหด เล่นงานพี่วรางค์ถึงตายแน่ ๆ”
จันทรกานต์ พยายามกลั้นยิ้ม “นายผมไม่โหดขนาดนั้นหรอก”
“ไม่เชื่อ แค่สะเกิร์ทปูโต๊ะผิดเสป็คยังเอาเรื่องเลย เฮ้อ เขาจะรู้ไหมเนี่ย ว่าความสมบูรณ์แบบของเขาสร้างทุกข์ให้คนทำงานมหาศาลแค่ไหน พวกอยู่บนหอคอยงาช้าง เขาไม่มาสนใจความทุกข์ยากของคนทำงานอย่างพวกเราหรอก บาปชะมัดเลยคนพวกนี้”
จันทรกานต์ ฟังดาริการะบาย ก็ได้แต่ยืนอึ้ง จนมือถือดังขึ้น เห็นว่าเป็น วิวิทธิ์โทร. มา ก็รีบขอตัวออกไป
“ไม่ต้องร้องครับคุณวรางค์ ผมไม่เอาเรื่องเด็กของคุณอยู่แล้ว”
จันทรกานต์ นึกถึงคำพูดของดาริกา จึงรีบบอกกับวรางค์ ที่นั่งหน้าซีดอยู่ต่อหน้า
“หา จริงนะคะคุณจันทร์ ขอบคุณมากค่ะคุณจันทร์ขา”
“ผมถือว่าพวกไม่ให้เกียรติผู้หญิง ผมไม่ทำงานด้วยอยู่แล้วครับ”
“แล้วเรื่องที่เขาขู่จะฟ้องร้องละครับ” วิวิทธิ์อดเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่ต้องห่วงครับ ขอแค่มีคลิปกับคำให้การของน้องผู้หญิงคนนั้น ก็ไม่เป็นปัญหาอยู่แล้ว ทางเขาน่าจะกลัวทางเราเสียด้วยซ้ำ”
“พนักงานคนที่ว่าชื่ออะไรนะครับ”
ม.ล. จักรพัฒน์ หรือคุณจักร ที่นั่งอยู่ด้วย หันมาถามวรางค์
“ยายดาวบอกว่าชื่อกานต์ค่ะ”
วิวิทธิ์ขมวดคิ้ว “เอ ผมไม่คุ้นเลย”
จันทรกานต์ อมยิ้มไม่ยอมเผยความจริง
“แล้วตอนนี้เอายังไงดีคะ เรื่องเจ้าชายสายฟ้าของเรา” วรางค์ยังเป็นกังวล
“ก็ต้องหานายแบบใหม่ละครับ”
จันทรกานต์ สรุป ขณะที่วิวิทธิ์รีบย้ำ
“และต้องเบอร์หนึ่งเท่านายแม็กซ์ด้วย งานฟิฟตี้แอนนิเวอร์ซารีของเรา จะจ้างเบอร์รองคงเป็นไป
ไม่ได้”
วรางค์พยักหน้าเศร้าๆ “ค่ะ จะพยายามหาให้ได้ค่ะ”
จันทรกานต์ ที่ฉุกคิดถึงคำพูดของดาริกา รีบแย้งขึ้นมาทันที
“แต่ผมว่านะ นายแบบที่ว่าต้องทาตัวเป็นสีเงินแบบนั้น คนคงไม่เห็นหน้าสักเท่าไหร่หรอก อีกอย่าง ถ้าเอาแค่นายแบบที่หุ่นดีหน้าหล่อ คุณสมบัติครบ ผมก็ว่าได้นะ ไม่จำเป็นต้องพระเอก”
วรางค์ยิ้มออก
“ดีใจค่ะ หายปวดไมเกรนเลย คุณจันทร์ขา ไหว้หนที่เจ็ดค่ะ ถ้าคุณจันทร์ไฟเขียวแบบนี้ นายแบบหล่อล่ำของเรามีเป็นร้อยให้เลือกค่ะ”
วิวิทธิ์และคุณจักร มองจันทรกานต์ อย่างแปลกใจแกมทึ่ง ขณะที่วรางค์หัวเราะทั้งน้ำตา
วรางค์วางสายมือถือลงอย่างหงุดหงิด เพราะติดต่อนายแบบคนไหนไป ก็ไม่มีใครว่างรับงานซักคน
“เกิดกลียุค ติดงานกันหมดเลย ไม่เป็นไร เอานายแบบระดับกลาง ๆ ก็แล้วกันนะ”
วรางค์หันมาบอกอาร์ตี้ พลางแยกตัวไปโทร. ต่อ ขณะที่ดาริกามองเลยไป เห็นจันทรกานต์ ดูงานอยู่มุมปลอดคน ถ่ายรูปไว้ด้วย
“พี่ตี้ นั่นไง พนักงานคนที่ถ่ายรูปเจ้าแมกซ์”
“อ้อ คนนี้เหรอ เออ หล่อนะ หล่ออย่างกะนายแบบเลย”
ดาริกาสะดุดคำพูดอาร์ตี้ พลางตรงไปหาจันทรกานต์ ทันที
จันทรกานต์ หันมาเห็นดาริกาเดินมา ก็หันมาถาม
“อ้าว คราวนี้ไม่เศร้าแล้วนะ”
ดาริกายิ้มแป้น “นายคุณน่ะซี เกิดใจดีขึ้นมา ไม่บังคับให้เราเอาพระเอกเบอร์หนึ่งแล้ว”
“บอกแล้วไง นายผมไม่โหดขนาดนั้น”
“จะรบกวนขอคลิปเจ้าแมกซ์จากคุณนะคะ”
จันทรกานต์ พยักหน้ายิ้มๆ “ได้ครับ เดี๋ยวผมส่งไปให้ที่ออฟฟิศคุณเลย แหม...ท่าจระเข้ฟาดหาง
เมื่อกี้สวยนะครับ ไปเรียนมาจากไหน”
“อ๋อ ศิลปะป้องกันตัว เรียนกับคุณตาที่บ้านน่ะค่ะ ท่าต่อยของคุณเมื่อกี้ก็ฟุตเวิร์คสวยมาก แสดงว่าต้องเรียนชกมวยมาแน่ ๆ”
“ครับ ผมเคยเรียนมวยไทยตั้งแต่วัยรุ่น ไปเรียนเมืองนอกยังสอนพวกฝรั่งเลยนะครับ แถมยังเคยเป็นนายแบบให้โปสเตอร์ชมรม “คิคบ็อกซิ่ง” ที่มหา’ลัยด้วยนะ”
ดาริกาตาโต “นายแบบเหรอ” พลางมองจันทรกานต์ ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มีอะไรครับ มองอะไร”
“มองหุ่นคุณน่ะซี ออกกำลังบ่อยไหม”
จันทรกานต์ พยักหน้า “สี่วันต่ออาทิตย์”
“งั้นซี กล้ามแทบทะลุเสื้อออกมาเลย แสดงว่าคุณต้องแข็งแรงมาก ห้อยโหนไหวไหม”
“ยิมนาสติกผมเคยเล่นนะ”
ดาริกา ยิ้มพอใจ “งั้น เปลือยให้ฉันดูหน่อยได้ไหม”
จันทรกานต์ ร้องเสียงหลง“หา”
อ่านต่อหน้า 3
ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 2 (ต่อ)
ดาริกาพาตัว จันทรกานต์เข้ามาในห้องแต่งตัว ที่มีอุปกรณ์ในการแต่งเจ้าชายวางอยู่เต็มห้อง รวมทั้งสีเงินที่ไว้ทาตัว พลางเข้าไปจะปล้ำถอดเสื้อ ทำเอาจันทรกานต์ต้องปัดป้องเป็นพัลวัน
“ฉันว่าคุณหล่อ ถึงขั้นหล่อมาก และคุณสมควรเป็นเจ้าชายสายฟ้าของงานค่ำคืนนี้”
จันทรกานต์ตกใจ
“หา จะให้ผมเป็นเจ้าชายสายฟ้า ไม่ได้ ไม่มีทาง ผมเป็นพนักงานที่นี่ แล้วเกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนมาให้ผมถอดเสื้อผ้าต่อหน้า เอ๊ะ คุณหานายแบบอยู่ไม่ใช่เหรอ”
ดาริกาพยักหน้า “กำลังหาอยู่ อย่างคุณนี่แหละเหมาะที่สุด หน้าไทยผสมตี๋หยกของคุณ เหมาะกับแกรนด์ที่สุด”
จันทรกานต์เริ่มคล้อยตาม
“แล้วถ้าผมยอมแสดง แล้วเกิดปัญหากับงานของผมล่ะ คุณจะรับผิดชอบไหม”
“คิดซะว่าทำเพื่อบริษัทและองค์กรของคุณนะ คุณกานต์ ชีวิตมันสั้นนัก รูปร่างหน้าตาคุณมันก็ดีเกินกว่าที่คุณจะมาหมกตัวเป็นพนักงานขายของไปวัน ๆ กล้าท้าทายกับอะไรใหม่ ๆ ในชีวิตดูบ้างซีคะ มันมีรสชาติดีออก”
จันทรกานต์นิ่งคิด แล้วที่สุดก็ตัดสินใจ
“งั้น ลองดูก็ได้”
“ไม่ได้ คุณจะมาอ้างว่ายังไม่มีนายแบบไม่ได้ เหลือเวลาไม่ถึงสามชั่วโมง นายแบบต้องซ้อมนะคุณ นั่นสลิงนะ ไม่ใช่เป้ายิ้งฉุบ”
เพชรโวยวายข่ม เมื่อวรางค์รายงานว่ายังติดต่อนายแบบไม่ได้
“เข้าใจค่ะ นายแบบกำลังเดินทางมาจริง ๆ นะคะ ขอเวลาเดี๋ยวเดียว”
“ผมอยากเจอตัวนายแบบครับ เพราะอยากให้คุณจันทรกานต์ดูตัวด้วย”
วิวิทธิ์พูดเสียงเรียบๆ แต่ก็ทำเอาวรางค์แทบจะร้องไห้ พลางรีบแยกตัวอาร์ตี้ออกมา
“เอาไงดี นายแบบมีเป็นร้อยดันมาติดงานกันหมดเลย”
พลันมือถือวรางค์ ก็ดังขึ้น
“ว่าไงยายดาว”
ดาริกาอยู่ในห้องแต่งตัว ขณะที่จันทรกานต์ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างหลัง ด้วยทีท่าเขินอาย
“พี่วรางค์ขา ดาวได้นายแบบแล้วค่ะ มาที่ห้องแต่งตัวเลยค่ะ อ้อ เชิญคุณจันทรกานต์มาด้วยนะคะ”
จันทรกานต์ถึงกับสะดุ้ง ขณะที่วรางค์ยิ้มแป้น รีบหันไปบอกทุกคน
“เราได้นายแบบแล้วค่ะ งั้นขอเชิญทุกคนไปที่ห้องแต่งตัวเลย เชิญคุณจันทร์ด้วยนะคะคุณ วิวิทธิ์”
จันทรกานต์แอบเข้ามาในห้องน้ำ รีบโทรมือถือ หาวิวิทธิ์ทันที
“วิวิทธิ์ เออ ผมได้เห็นตัวนายแบบแล้วนะ เป็นอันว่าตกลง ไม่ต้องให้ใครมาดูตัวหรอก พวกคุณไปทำงานตามหน้าที่ได้ เดี๋ยวให้เด็กของคุณวรางค์พาไปฝึกโหนสลิงเลย”
วิวิทธิ์รับคำ แล้วรีบแจ้งวรางค์ตามที่ได้รับคำสั่งทันที
ขณะที่จันทรกานต์ออกจากห้องน้ำ แล้วรีบมาบอกดาริกาทันที
“นายท่านตัดสินใจแล้วครับ ตกลงให้ผมแสดง ไม่มีปัญหา”
ดาริกานึกแปลกใจ
“หา อะไรจะง่ายขนาดนั้นคะ จริงรึเปล่าเนี่ย”
พลางมองจันทรกานต์อย่างคาดคั้น
“ ไม่ได้ สงสัยแล้ว พูดเหมือนคุณสนิทกับคุณจันทรกานต์อย่างนั้นแหละ ฉันโทรเช็คกับคุณวิวิทธิ์ก่อน”
จันทรกานต์กลัวแผนแตก รีบห้ามดาริกาทันที
“แล้ว ทำไมคุณคิดว่าผมไม่สนิทกับคุณจันทรกานต์ล่ะครับ ในเมื่อห้องคอนโดหรูของผม ท่านก็เป็นสปอนเซอร์ให้ เสื้อผ้า รถที่ขับ อ้อ ยังมีคอนโดที่ภูเก็ตอีกนะครับ เข้าใจแล้วใช่ไหม”
จันทรกานต์แกล้งกรีดนิ้วมือทำเป็นสาวใส่
“ ค่ะ เข้าใจแล้ว แสดงว่าทั้งคุณ ทั้งคุณวิวิทธิ์ ทั้งคุณจันทรกานต์ โอว์ สามคนเลยนะคะ ต๊าย อยากเห็นหน้าคุณจันทร์จังเลย หล่อไหม”
จันทรกานต์อมยิ้ม “ไม่แพ้ผมกับวิวิทธิ์หรอกครับ”
“ว้าย.อยากเห็นทั้งสามฟีเจอร์ริ่ง เอ๊ย..ไม่ใช่...อยู่ด้วยกันจัง คงตู้มตู้มตู้ม บูมบูมบูมน่าดูเลย”
“แต่ขอเป็นความลับนะครับ อย่าเปิดเผย นายท่านถือ”
ดาริกาพยักหน้าหงึก “ได้ค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวผมไปซ้อมสลิงเลยดีกว่า”
ดาริกายิ้มอย่างดีใจ
“ได้เลยค่ะ เรียกคุณจันทรกานต์มาดูด้วยนะ จะถ่ายรูปคุณสามคนเก็บไว้”
“ครับ แต่ก่อนออกไปโหนสลิง ผมขอทาหน้าทาตัวเป็นสีเงินก่อนนะ อยากเทสท์ทุกอย่างตามจริง
น่ะครับ”
ดาริกามองจันทรกานต์อย่างชื่นชม
“มืออาชีพจัง แต่ ช่างยังไม่มาเลยค่ะ”
“งั้นผมทาเองก็ได้”
ดาริกาส่ายหน้าทันที “ทาเองไม่ได้หรอก ฉันทาให้”
พูดพลางรีบตรงไปที่กองเครื่องสำอางทันที
ขณะที่คุณจักรกำลังออกกำลังเบา ๆ อยู่ในห้องยิมเล็ก ๆ ของตัวเอง พิชญา เดินเข้ามามองสามีอย่างเบื่อหน่าย พลางเดินทาบชุดราตรีเซ็กซี่กับตัวหน้ากระจก
“นี่คุณยังไม่เตรียมตัวสำหรับงานคืนนี้อีกเหรอ”
คุณจักรส่ายหน้า “ผมเพิ่งกลับมาจากออฟฟิศนะ จะรีบไปทำไม”
“แต่ฉันอยากรีบไป งานนี้คงมีอะไรสนุก ๆ รออยู่ สวยไหมคะชุดนี้”
คุณจักรไม่ตอบ แต่กลับเดินมาโอบกอดพิชญาจากด้านหลัง
“คุณอยู่ในชุดอะไรก็สวยทั้งนั้น หรือไม่อยู่ในชุดอะไรเลยยิ่งสวยใหญ่”
“ไม่เอาน่าคุณ เหงื่อทั้งนั้น”
“อาบน้ำด้วยกันไหม แล้วก็มีความสุขกันสักหน่อยก่อนไปงาน”
พิชญาหันมา สายตาเย้ยหยัน
“เพิ่งออกกำลังมาคุณยังมีเรี่ยวแรงเหลืออีกเหรอคะ”
“ผมแข็งแรงดีแล้วนะ ผมออกกำลังตามที่คุณหมอแนะนำทุกวัน มาทำสิ่งที่นายจันทร์ต้องการดีกว่า
เขาอยากมีหลาน”
“ปล่อยค่ะ”
พิชญาสะบัดจากการกอดของคุณจักร
“แน่ใจหรอคะว่าหัวใจคุณแข็งแรงพอ ฉันไม่อยากตกเป็นข่าว สามีหม่อมหลวงตายคาอกฉันหรอกค่ะ”
ดาริกากำลังทาแผ่นหลังของจันทรกานต์ หลังจากที่ใบหน้าและช่วงอกทาเป็นสีบรอนซ์แล้ว
พลางมองกล้ามของจันทร์แล้วเกิดอาการเคลิบเคลิ้ม
“เฮ้อ ฉันยอมรับจริง ๆ นะ เกย์สมัยนี้ดูแลตัวเองดีกว่าผู้หญิงเสียอีก ผิวดีกว่าผู้หญิง แถมกล้ามก็ล่ำซ้า”
จันทรกานต์ก้มหน้าเขิน “อย่าพูดซีครับ ผมก็เขินนะ”
“แหม ไม่เห็นต้องเขิน ถ้าฉันเป็นผู้ชายหุ่นอย่างคุณฉันจะเดินโชว์ให้ทั่วห้างเลย”
“นี่แหละ ที่ผมจะขอไว้ตอนที่ผมซ้อมสลิง ขอให้กันคนออกจากห้องให้หมดนะครับ”
“อ้าว ทำไมล่ะ” ดาริกาย้อนถาม
“ไม่อยากให้ใครเห็นน่ะ พอซ้อมเสร็จแล้วผมจะอยู่บนแพล็ทฟอร์ม ห้ามใครเข้ามาเด็ดขาด ได้ไหม”
ดาริกาพยักหน้า “ได้ค่ะ รู้แล้ว นี่คุณจันทรกานต์คงสั่งมาละซี”
จันทรกานต์รีบรับสมอ้าง “ถูกต้องครับ”
“คงหวงคุณน่าดู ค่ะ จะจัดการให้ทุกอย่าง หันมาค่ะ จะทาด้านหน้าเพิ่ม”
จันทรกานต์หันหน้ากลับมา ดาริกาจ้องมองนแผงอก และซิกซ์แพ็ก พลางพึมพำเบาๆ
“ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ ไต ปอด พังผืด ไส้ใหญ่ ไส้น้อย อาหารใหม่ อาหารเก่า อึแข็ง อึเหลว”
จันทรกานต์มองดาริกาอย่างสงสัย
“เป็นอะไรคุณ”
“ฉันท่องอสุภะกรรมฐานน่ะค่ะ ท่องตามที่คุณตาสอน ดี เสลด น้ำเหลือง หนอง เลือด เหงื่อ มันข้น น้ำตา เปลวมัน น้ำมูก น้ำลาย ไขข้อ มูตร และคูธ .สาธุ”
ดาริกาลากเสียงยาว ที่คำสุดท้าย เป็นอันจบบทสวดอสุภะกรรมฐาน จันทรกานต์เบือนหน้าไปทางอื่น แล้วแอบยิ้มขำในความน่าเอ็นดูของดาริกา
บรรยากาศในงานเริ่มคึกคักขึ้น แขกเหรื่อแต่งตัวสวยงาม มาร่วมงานกันจนล้นห้องจัดเลี้ยง บรรดาสื่อมวลชนที่มาทำข่าว ลั่นชัตเตอร์กันแทบไม่ทัน แสงแฟลชวูบวาบไม่ขาดสาย
ขณะที่ดาริกายืนประกบอยู่กับจันทรกานต์ ที่แต่งตัว และใส่สลิงเรียบร้อยแล้ว บนนั่งร้านแพล็ทฟอร์ม ถูกกั้นผ้าดำ ไม่มีใครเห็น จันทรกานต์แอบแหวกม่านมองออกไป เห็นคุณชายจันทร กับดาราราย พร้อมด้วยท่านรัฐมนตรีนั่งอยู่โต๊ะดินเนอร์ด้านหน้าสุด โดยมีคุณจักรและพิชญานั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย อีกโต๊ะเป็นกลุ่มของเพชร ยุพา วิวิทธิ์ วรางค์
จันทรกานต์มองเบื้องล่างอย่างชั่งใจ
“ผม เอ่อ. พอคนเยอะขนาดนี้ผมชักไม่มั่นใจ”
“กลัวพลาดเหรอคะ ไม่ต้องกลัวหรอก ตอนที่คุณซ้อม คุณทำได้ดีจะตาย อ๋อ หรือว่ากลัวคุณจันทรกานต์ ไหนคะ นั่งอยู่ตรงไหนน่ะ”
“ไม่ได้อยู่ข้างล่างนั่นหรอกครับ ไม่เป็นไรขอผมสงบสติอารมณ์สักครู่”
ดาริกาพยักหน้ารับคำ แล้วเดินแยกออกมา
ดาราราย มองกราดไปทั่วงาน แต่ไม่เห็น ม.ล. จันทรกานต์ เลยหันไปกระซิบกับคุณชายจันทร ผู้เป็นสามี
“เอ๊ะ คุณ คุณจันทร์อยู่ไหนเนี่ย ไม่เห็นตั้งแต่เย็นแล้ว”
“คงเตรียมงานอยู่ละมัง”
ดารารายส่ายหน้า
“เตรียมอะไรกันจนป่านนี้ ท่านรัฐมนตรีมา คุณจันทรน่าจะมาต้อนรับ เราก็พูดแนะนำเสียดิบดี เสียหน้าหมดเลย”
ขณะที่อีกด้านหนึ่ง วรางค์กระสับกระส่ายจนแทบนั่งไม่ติดที่ ส่วนวิวิทธิ์ ก็พยายามโทร. หาจันทรกานต์ แต่ไม่มีคนรับสาย
วรางค์เริ่มร้อนใจ “มันร้อนไปหมดเลยค่ะ เหมือนมันยังไม่พร้อมยังไงก็ไม่รู้ จันทรกานต์หายไป แถมนายแบบ ฉันก็ยังไม่เห็นหน้าค่าตา โอย จะรอดไหมนะ งานนี้”
เพชรยิ้มเหยียดๆ
“ไม่รอดแน่ ๆ คุณวรางค์ รับประกันเลย ผมว่างานนี้ต้องมีอะไรหมกเม็ด ไม่ชอบมาพากลแน่ ๆ”
“ยังไงเหรอครับ” วิวิทธิ์ย้อนถาม
“นายแบบเป็นใครคุณรู้ไหม คุณจันทร์หายไปไหน แล้วทำไมตอนซ้อมลลิง ไม่ยอมให้พวกเราเข้าดูการซ้อมเลย แถมยังอ้างว่าเป็นคำสั่งคุณจันทร์เสียด้วย”
ยุพารีบเสริม
“ทำลึกลับแบบนี้ หรือว่าเอาเข้าจริงคุณจันทร์เธอจะแสดงเสียเองคะ”
“ฮา โลกแตกเลยนะนั่น”
ทั้งสองหัวเราะขำกลิ้ง วิวิทธิ์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา วรางค์ยิ่งหน้าเสีย กระดกเครื่องดื่มรวดลงคอ
ไฟในงานเริ่มหรี่ลง ดนตรีนำเข้างานดังกระหึ่ม พร้อมๆ กับเสียงกล่าวต้อนรับของพิธีกร ที่เรียนเชิญม.ร.ว จันทร ทัศนัย และ คุณดาราราย ทัศนัย ในฐานะผู้บริหารสูงสุดของห้างสรรพสินค้าในเครือ แกรนด์ กรุ๊ปล่าวเปิดงาน
จันทรกานต์มองมายังเบื้องล่างที่พ่อแม่ยืนอยู่ ออกอาการกังวลเล็กน้อย ดาริกาเข้าใจผิดนึกว่ากลัวความสูง
“ท่าทางกลัวจริงแฮะ งั้นฉันมีวิธีใหม่ สูดหายใจลึก ๆ ให้เต็มปอด”
จันทรกานต์ทำตามแบบจำใจ ขณะที่ดาริกาถอยไปด้านหลัง พลางดันตัวจันทรกานต์ที่ห้อยสลิงพร้อมแล้วถลาออกไปจากม่าน และแพล็ตฟอร์ม
ร่างจันทรกานต์ลอยละลิ่วผ่านหน้าทีมงาน ราวกับบินได้ จนทุกคนอ้าปากเหวอ
ดนตรีเปิดตัวดังเป็นทำนองเร้าใจ ไฟฟอลโล่ จับที่จันทรกานต์ในชุดขาวเงิน ในคอนเซ็ปต์ของเจ้าชายจากฟ้า มีปีกขาวใหญ่ สง่างามอยู่ด้านหลัง สลิงบินลงมาจากด้านบน ลงมาที่แท่นกลาง พลางคุกเข่าลง ก้มหน้าแล้วค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ มองไปรอบๆ ปีกสะบัดขึ้น สยายออกสวยงาม ผู้คนด้านล่างร้องฮือ
ขณะที่จันทรกานต์หันมายิ้มให้ คนทั้งงานปรบมือสนั่น คุณชายจันทร และดารารายมองอย่างตะลึง
ดารารายทำท่าจะเป็นลม คุณชายจันทรรีบรับไว้
ขณะที่เพชรเบ้ปาก
“น่าเกลียด น่าเกลียดที่สุด นี่น่ะเหรอนายแบบนอกอย่างที่คุณว่า ทำไมหน้ามันตี๋แบบนี้”
ส่วนวรางค์ วิวิทธิ์ ยุพาอ้าปากค้าง
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณ วรางค์”
วิวิทธิ์หันขวับมาทันที วรางค์ทำท่าเหมือนจะเป็นลม
“ไม่ทราบค่ะคุณขา ทราบแต่ว่าฉันจะเป็นลม”
เพชรหันมายิ้มเยาะ “ไม่ต้องเป็นลมตอนนี้ ไปเป็นลมตอนโดนคุณจันทร์เล่นงานดีกว่า”
“คุณเพชรขา” ยุพาสะกิดเพชรยิกๆ “ ดูดี ๆ ค่ะ เหมือนที่ยุพาทำนายไว้เลย นายแบบนั่นคือ คุณจันทรกานต์ค่ะ เธอเล่นเอง โหนเอง”
จันทรกานต์ชูดาบขึ้น แล้วเดินตรงเอาดาบไปปักที่ตำแหน่ง ดนตรีรับอย่างยิ่งใหญ่ เสียงปรบมือดังกึกก้อง
ดาริกาและอาร์ตี้มองจากมุมหนึ่งของงาน ด้วยอาการปลาบปลื้มยินดี
“เด็กปั้นของดาว เยี่ยมสุดๆ ไปเลยนะ”
“ใครกัน ใครเป็นต้นคิดให้คุณจันทร์ไปทำแผลง ๆ แบบนั้น”
ดารารายโวยวายใส่ทุกคนทันทีที่เสร็จงาน เพชรรีบฟ้องเอาหน้าทันที
“ก็ต้องคุณวรางค์นั่นแหละครับ”
วรางค์หน้าซีด “วรางค์ไม่รู้เรื่องด้วยเลยนะคะ ต้องขอโทษจริง ๆ”
“เรื่องอย่างนี้คุณจะไม่รับรู้ไม่ได้นะคะ เกิดคุณจันทร์พลาดตกสลิงมาจะทำยังไง แถมให้นุ่งน้อยห่มน้อยอย่างนั้นด้วย”
วิวิทธิ์ รีบแย้ง
“แต่ผมกลัวว่า เป็นความต้องการของคุณจันทร์เองมากกว่าครับ ที่จะไม่ให้พวกเรารู้ว่าคุณจันทร์เธอจะแสดงเอง”
“ทำไมล่ะ” คุณชายจันทรย้อนถาม
“คุณจันทร์แจ้งผ่านลูกน้องคุณวรางค์น่ะซีครับ ว่าเลือกนายแบบได้แล้ว ไม่ให้พวกเราเข้าไปยุ่งด้วยเลย”
“แสดงว่าลูกน้องคนนี้ สมรู้ร่วมคิดกับคุณจันทร์”
ดารารายแหวขึ้นมาทันที “เป็นใครกัน เรียกมาต่อว่าหน่อยเถอะ”
คุณชายจันทรเห็นท่าไม่ดี เลยรีบปราม
“ใจเย็นน่ะคุณดาว ที่จริงก็ดีนะ คุณจันทร์สวมบทบาทได้ดี สาว ๆ กรี๊ดกันใหญ่ สื่อมวลชนก็สนใจ ท่าทางจะดังกันคราวนี้”
ทางด้านคุณชายจันทร์ อยู่ในห้องน้ำภายในห้าง กำลังให้ดาริกากำลังเอาครีมละเลงหลัง ล้างสีบรอนซ์ออกจากร่าง โดยมีนายช้างยืนดูอยู่ข้างๆ
“ข้างหลังหมดแล้วค่ะ ส่วนที่เหลือคุณล้างเอาเอง รู้วิธีล้างแล้วนะคะถ้าส่วนไหนล้างไม่ออก เอา
แอลกอฮอลล์เช็ดอีกที”
จันทรกานต์หันไปมองนายช้าง “รู้แล้วใช่ไหมช้าง”
“ทราบแล้วครับ”
ช้างรับครีมมาจากดาริกา แล้วเริ่มล้างส่วนอื่นให้จันทรกานต์ ดาริกามองอย่างงง ๆ พลางกำลังจะออกจากห้อง พิชญาก็โผล่เข้ามา
“ทำอะไรกันเอ่ย ว้าย”
จันทรกานต์หันมา ช้างรีบหยิบเสื้อคลุมคลุมร่าง
“ชาย่า ผมโป๊อยู่”
พิชญายิ้มอย่างมีจริต
“แหม ในงานโป๊กว่านี้อีก ทำอะไรกัน โดยเฉพาะเธอเข้ามาทำอะไรในนี้”
พูดพลางหันมาจ้องหน้าดาริกา
“มาช่วยล้างตัวให้คุณกานต์น่ะค่ะ”
พิชญางงกับคำว่ากานต์ ? จันทรกานต์รีบตัดบท
“มีอะไรครับ”
“รีบแต่งตัวออกไปที่งานเถอะค่ะ คุณแม่รออยู่ ท่าทางจะเรื่องใหญ่ ส่วนเธอ หมดธุระแล้วก็ออกไป
ซีจ๊ะ”
ดาริการับคำ พลางออกมาจากห้องงง ๆ กับท่าทีของช้างและพิชญาที่มีต่อจันทรกานต์
อีกมุมหนึ่งของงานคุณหญิงอรชรเข้ามาในงานพร้อมกับอิงฟ้า ที่อยู่ในชุดราตรีหรู ตามมาด้วยบอดี้การ์ดล่ำบึกสองนาย
อิงฟ้าทำหน้าหน้าเบื่อหน่าย ขณะที่คุณหญิงอรชรบ่นอุบ
“เพราะเราคนเดียว โอ้เอ้อยู่นั่น ถึงได้มางานช้าแบบนี้ ดูซีไม่เห็นพิธีเปิดงานเลย”
“แม่จะให้หนูมาทำไมคะ บอกแล้วงานแบบนี้ หนูเบื่อ”
คุณหญิงอรชรมองค้อน
“มารู้จักกับครอบครัวทัศนัย เราจะได้มีเส้นสาย แล้วนี่รู้ไหม หม่อมหลวงจันทรกานต์ ลูกชาย ทั้งหล่อทั้งรวย สมควรที่เราจะสนิทสนมด้วย”
“อ้อ แม่จะหาสามีให้หนู”
คุณหญิงอรชรหันซ้ายแลขวาเกรงว่าจะมีใครมาได้ยิน
“เบา ๆ ยายฟ้า ก็ใช่น่ะซี ก็ดีกว่าที่แกไปเที่ยวตะลอนอยู่กับครูจน ๆ หรือฝรั่งใส่เกือกแตะเดินท่อม ๆ อยู่ตามสลัม”
อิงฟ้ายักไหล่
“แม่คะ ครูจน ๆ พวกนั้นบางคนจบปริญญาเอก แต่เขาทำงานเพื่อมวลชนนะคะ แล้วฝรั่งเกือกแตะบางคนก็เป็นโปรเฟสเซอร์ ต่อสู้เรื่องการค้ามนุษย์ในประเทศโลกที่สามอยู่ค่ะ”
“ฉันไม่สนหรอก แต่แกต้องไปรู้จักหม่อมหลวงจันทรกานต์ ให้ได้”
คุณหญิงอรชรเบียดผู้คนแทรกตัวเข้าไป อิงฟ้ายิ่งอึดอัดเพราะกระโปรงฟูมาก ปุ๊และเป้า 2 บอดี้การ์ดถูกเบียดไปอีกทาง
อิงฟ้ามองมือแม่ตัวเอง แล้วเห็นเด็กสาวนางหนึ่งอยู่ข้าง ๆ ก็เอียงหน้ากระซิบกับเด็กสาว เด็กสาวยิ้มแล้วพยักหน้า
“เอ หาไม่เจอ โอย ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้”
คุณหญิงอรชรบ่นอุบ พลางหันมา แล้วก็ตกใจ เพราะที่จับมืออยู่ เป็นเด็กสาว ที่ยืนยิ้มแป้นให้อิงฟ้าเมื่อครู่
“ว้าย หนูเป็นใคร”
“หนูชื่อปูเป้ค่ะ”
“แล้วมาจับมือฉันทำไม” คุณหญิงอรชรย้อนถาม
“ก็พี่คนสวยเขาบอกให้จับมือคุณยายแทนเขา เขาให้ห้าร้อย”
“ยายอิงฟ้า ยายตัวแสบ หายไปไหนแล้ว”
อ่านต่อหน้า 4
ดาวเคียงเดือน ตอนที่ 2 (ต่อ)
ทางด้านอิงฟ้าวิ่งมาหน้าห้องน้ำที่แยกชาย หญิงไปคนละทาง พลาง รีบหลบเข้ามุม แล้วมองกลับไปเห็นปุ๊และเป้าวิ่งตรงมา
อิงฟ้าหยุดคิด ก่อนจะตัดสินใจวิ่งเข้าห้องน้ำชาย
อิงฟ้าวิ่งเข้ามาในห้องน้ำชาย ขณะที่วิวิทธิ์กำลังยืนฉี่อยู่ แต่หันหลังให้ อิงฟ้ารีบผลุบเข้าห้องส้วม
วิวิทธิ์รู้สึกแว่บ ๆ อะไรบางอย่าง จึงรีบหันขวับมามอง แต่ก็ไม่เจออะไร พอทำธุระเสร็จเดินมาอ่างล้างมือ พลันก็ได้ยินเสียงฮึดฮัดขัดใจ ของอิงฟ้า ที่หงุดหงิดเพราะถอดกระโปรงไม่ออก
วิวิทธิ์ก้มลงมองผ่านประตูช่วงล่างแล้วสะดุ้ง เพราะเห็นรองเท้าส้นสูง และชุดกระโปรงที่หล่นมา กรอมเท้า ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก อิงฟ้าก้าวออกมา อยู่ในชุดช่วงล่างป็นกางเกงยีนส์ขาสั้น ขาด ๆ ท่อนบนยังเป็นชุดเดิม คือเสื้อราตรีสายเดี่ยว พลางชะงักไปเมื่อเผชิญหน้ากับวิวิทธิ์
“น้อง เข้าห้องผิดรึเปล่าครับ นี่ห้องผู้ชาย”
อิงฟ้า แกล้ง ทำเสียงใหญ่ “ ไม่ผิดหรอกค่ะ หนูก็ผู้ชายค่ะ”
พูดพลางเดินมาหน้ากระจก แล้วดึงสายเดี่ยวออก
“เฮ้ย น้องโป๊”
วิวิทธิ์เบือนหน้าหนี ก่อนจะค่อย ๆ หันมา เห็นว่าอิงฟ้าใส่เกาะอกข้างใน
“ไม่โป๊ หรอกฮ่ะ คุณพี่ แหม คุณพี่สุภาพบุรุษจังเลย ฝากของชำร่วยด้วยนะคะ”
อิงฟ้าส่งกระโปรงและสายเดี่ยวให้ วิวิทธิ์ พลางเปิดประตูมองซ้ายมองขวาแล้วผลุบออกไป
“อะไรวะเนี่ย วันนี้มีแต่เรื่องพิลึก”
วิวิทธิ์ส่ายหน้างงๆ
ทางด้านคุณหญิงอรชร กำลังยืนคุยกับดารารายอีกมุมหนึ่งของงาน
“เอ แล้วไหนหนูอิงฟ้าละคะ”
ดารารายถามอย่างแปลกใจ คุณหญิงอรชรหน้าเสียเล็กน้อย
“เดินเล่นอยู่แถวนี้ละค่ะ”
ทัดในนั้น นักข่าวและแขกในงานก็ส่งเสียงฮือฮาขึ้นพร้อมกัน พลางรีบตรงเข้าไปรุมล้อม เมื่อพิชญาควงจันทรกานต์เข้ามาในโถงงาน ช่างภาพรุมถ่ายรูปทั้งสองกันวุ่นวาย พิชญาควงแขนจันทรกานต์โพสท่าเต็มที่
“นั่นคงจะเป็นคุณจันทร์นะคะ จริงรึเปล่าคะที่ว่าเธอแสดงเป็นนายแบบโหนสลิงลงมาเองเลย”
คุณหญิงงอรชรกันมาถาม ดารารายไม่อยากพูดถึง จึงรีบตัดบท
“คุณพี่คะ เชิญที่โต๊ะคุณพี่หญิงน้อยก่อนนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะพาคุณจันทร์ไปรู้จัก”
ดารารายรีบแยกตัวออกมา คุณหญิงอรชรมองหาอิงฟ้า พอดีกับที่ปุ๊และเป้าวิ่งกลับมา พร้อมหอบชุดกลับมาด้วย
“เจอไหม”
“ไม่เจอครับ เจอแต่นี่ครับ”
คุณหญิงอรชรยกมือกุมขมับ “ว้าย แก้ผ้าหนีอีกแล้ว ยายฟ้านะยายฟ้า”
คุณจักรมองมาที่พิชญา ที่ยืนยิ้มแป้นถ่ายรุปคู่กับคุณชายจันทร์อย่างไม่พอใจนัก พลางรีบเดินเข้าไปกระซิบบอกกับนักข่าว
“ขอตัวคุณจันทร์ก่อนนะครับ คุณจันทร์เชิญทางนั้นดีกว่าครับ คุณพ่อคุณแม่รออยู่”
จันทรกานต์รับคำ พลางรีบแยกไป พิชญาจะตาม แต่คุณจักรดึงไว้
“ไม่จำเป็นต้องประกบคุณจันทร์ขนาดนั้นหรอก”
พิชญาสะบัดหน้าใส่
“แหม เกาะติดคนมีกระแสบ้างจะเป็นไรไป ชีวิตมันจะได้ไม่จืดชืด เหมือนอย่างทุกวันนี้”
“มานี่เลย คุณจันทร์ ทำแม่ตกใจหมด คิดยังไงถึงไปเล่นเอง” ดารารายเปิดฉากเล่นงานลูกชายทันทีที่จันทรกานต์เดินเข้าไปหา
“นักแสดงเขาปฏิเสธกะทันหัน ผมก็เลยรับเล่นน่ะครับ”
ดารารายส่ายหน้า
“ไม่ใช่เหตุผลเลยนะ แม่ไม่นึกว่าเราจะกล้าขนาดนี้”
คุณจักรรีบเสริม“นั่นซี ไม่นึกว่านายจะกล้าเปิดเผยขนาดนี้”
จันทรกานต์ยิ้มเขินๆ
“ที่จริงก็อายนะครับ แต่บางครั้งก็อยากพิสูจน์อะไรบางอย่างว่าผมก็ทำได้มากกว่าเป็นแค่ผู้บริหาร”
“จะพิสูจน์อะไรล่ะ” คุณชายจันทรย้อนถาม
“เอาชนะความกลัวบางอย่างมังครับ”
ดารารายถอนหายใจ“ถ้าแม่รู้ว่าเราจะคิดแผลง ๆ แบบนี้ แม่ไม่ยอมให้เล่นหรอก”
“ทราบครับ ผมถึงไม่ให้ใครรู้ไง”
พูดพลางหัวเราะกลบเกลื่อน พลอยให้คนอื่นหัวเราะตาม ยกเว้นดาราราย ที่มองค้อนไปมา
ขณะที่เพชร กับยุพา หันมามองทางกลุ่มจันทรกานต์ แล้วก็ผิดหวังที่จันทรกานต์ไม่โดนตำหนิ ขณะที่ วรางค์สีหน้าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จังหวะเดียวกับที่ดาริกา กับอาร์ตี้ เดินหน้าระรื่นเข้ามาสมทบ
“เป็นยังไงคะนายแบบหนูพี่ตี้”
“ ดีมากยายดาว เข้าใจเลือกนายแบบนะ”
ดาริกาหน้าบาน พลางมองไปทางจันทรกานต์
“แหม คุณกานต์เขาสนิทสนมกับครอบครัวคุณจันทร์นะคะ คนรับใช้ยังเรียกคุณท่านเลย”
วิวิทธิ์หันขวับมาทันที “ว่าอะไรนะครับ ใครคือคุณกานต์”
“อ้าว ก็นายแบบของเราไงคะ เขาเป็นลูกน้องคุณวิวิทธิ์ไม่ใช่เหรอ เขาอยู่แผนกเซลล์”
วรางค์ทำท่าเหมือนจะเป็นลมอีกครั้ง
“โอย. ตายแล้วยายดาว ฉันจะเป็นลม นี่คงโดนคุณจันทร์หลอกเธอแน่ ๆ เลย”
วิวิทธิ์รีบอธิบายต่อ
“เอ้า สั้น ๆ ง่าย ๆ คนที่คุณให้เขาเป็นนายแบบน่ะ เขาคือ หม่อมหลวง จันทรกานต์ ทัศนัย ตัวจริง เสียงจริง”
ดาริกาและอาร์ตี้หน้าเหวอ ขณะที่ดารารายหันมาเห็นดาริกาพอดี
“เอ๊ะ นั่นใช่ไหมลูกน้องคุณวรางค์ ที่จับลูกแต่งตัวน่ะ”
จันทรกานต์ยิ้มรับ“ครับแม่”
ดารารายเดินตรงเข้ามาหาดาริกาทันที สีหน้าเอาเรื่องเต็มที่
“เธอชื่ออะไร”
“ดาริกาคะ”
“เธอใช่ไหมที่โอ้โลมปฏิโลมลูกชายฉัน ให้ไปห้อยโหนเสี่ยงตายแบบนั้น”
ดาริกามองทุกคนอย่างงงๆ ขณะที่คุณชายจันทร จันทรกานต์ คุณจักร และพิชญาเดินตามมา
“แม่ครับ”
ดารารายโบกมือห้าม “ไม่ต้องห้ามแม่ ลูกฉันเป็นอะไรไปเธอรับผิดชอบไหม”
วรางค์รีบออกรับแทนดาริกา
“คุณท่านขา ขอโทษแทนลูกน้องด้วยค่ะ บริษัทของเราขอรับผิดชอบเองค่ะ”
“ยังไงฉันก็ต้องเอาเรื่องแม่คนนี้ หว่านล้อมลูกชายฉันยังไงถึงได้ยอมแก้ผ้าแก้ผ่อน เห็นว่าเธอเป็นคนทาตัวให้ลูกฉันด้วยใช่ไหม เก่งกล้ามากเชียวนะ แตะเนื้อต้องตัวลูกชายฉันเนี่ย”
พิชญาเบ้ปาก
“คงฉวยโอกาสนั่นแหละค่ะ เพราะเมื่อกี้เห็นช่วยล้างตัวในห้องน้ำด้วย ล้างทั้งด้านหน้า ด้านหลัง ทั้งบนทั้งล่าง”
ดารารายตกใจ “ตายแล้ว จริงเหรอคุณจันทร์”
ดาริกามองมาที่จันทรกานต์อย่างงงงัน
“แม่ครับ ไม่ใช่อย่างนั้น”
“มีอะไรจะแก้ตัวไหม”
ดาริกาหน้าซีด รีบยกมือไหว้ “ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ หนูขอรับผิดทั้งหมด”
พูดจบก็รีบเดินผละไปทันที จันทรกานต์รีบตามไป
“คุณจันทร์กลับมาเดี๋ยวนี้นะ”
“เออ คุณท่านครับ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับดาวเลยนะครับ”
วิวิทธิ์พยายามช่วยแก้ต่างให้ คุณชายจันทรเลิกคิ้ว
“หืมม์ ชื่อดาวเหรอ”
วรางค์ตอบรับยิ้มๆ “ค่ะ ยายดาว”
“ไม่เกี่ยวข้องยังไง”
ดารารายหันมาหน้าจะเอาเรื่องวิวิทธิ์
“เธอไม่รู้หรอกครับว่านั่นคือคุณจันทร์ คุณจันทร์หลอกเธอว่าเป็นพนักงานห้างน่ะครับ”
ดาริการีบวิ่งออกมา จันทรกานต์รีบตามมาจับตัวไว้ได้
“ดาริกา เดี๋ยวซี ฉันขอโทษที่คุณแม่พูดแบบนั้นกับเธอ”
ดาริกาน้ำตาซึม
“ฉันไม่ได้โกรธคุณแม่คุณ แต่ฉันโกรธคุณ มีสิทธิ์อะไรมาหลอกฉันแบบนี้ ฉันเสียดาย คุณมันก็แค่เจ้านายที่เห็นลูกน้องมันต้อยต่ำ จะปั่นหัวมันเล่นยังไงก็ได้”
ดาริกาจะผละไป จันทรกานต์รีบพูดต่อ
“ใช่ ผมเป็นเจ้านาย แต่ไม่เคยคิดอย่างนั้นกับลูกน้อง และผมไม่เคยคิดเลยว่าคุณต้อยต่ำ
แต่ที่ไม่ได้บอกตัวตนที่แท้จริงก็เพราะคุณต่างหาก คิดในทางลบกับผมก่อน ลืมไปแล้วเหรอครับว่าคุณเคยว่าผมว่ายังไงบ้าง”
ดาริกานึกย้อนถึงตอนที่ตัวเองตั้งป้อมนินทาจันทรกานต์ ต่อหน้านายกานต์ ชุดใหญ่ โดยที่ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วคือคนเดียวกัน
ดาริกาหน้าเจื่อนไปแต่ยังทำหน้าเชิ่ด
“อ้อ คุณแกล้งปลอมตัวมาลองใจฉัน ดีนะ หลอกให้ฉันพูดทุกอย่างออกมาต่อหน้าคุณ”
จันทรกานต์ถอนหายใจ
“เฮ้อ นึกดูดี ๆ นะครับ คุณพูดออกมาเอง ผมไม่ได้หลอกอะไรคุณทั้งนั้น เอาอย่างนี้คุณกลับเข้าไปที่งานดีกว่า เดี๋ยวผมจะอธิบายเรื่องทั้งหมดให้คุณแม่ฟังเอง”
ดาริกาส่ายหน้า
“ไม่จำเป็นแล้วค่ะ ตอนนี้คุณแม่คุณคงอยากไล่ฉันออกจากที่นี่เต็มทีแล้ว ลาก่อนค่ะ ฉันคงจะไม่มาเหยียบห้างของคุณอีก อ้อ เสียดายนะคะ เสียดายตอนที่คุณเหาะลงมา ฉันน่าจะถีบคุณลงมา แทนที่จะให้พี่เค้ายกคุณขึ้น”
พูดจบก็เดินดาริกาสะบัดหน้าไปทันที
จันทรกานต์หลับมานั่งในบาร์คนเดียว พลางครุ่นคิดเรื่องทั้งหมด พร้อมกับจิบเครื่องดื่มไปด้วย พิชญาที่แอบตามเข้ามา เห็นบาร์เทนเดอร์กำลังผสมเครื่องดื่ม ก็เลยถามว่าเป็นของจันทรกานต์หรือเปล่า เมื่อบาร์เทนเดอร์บอกว่าใช่ พิชญาก็อาสาเป็นคนยกไปให้จันทรกานต์เอง พลางแอบใส่ยาเม็ดยาลงไปในแก้ว รอยาละลาย แล้วตรงไป
หาจันทรกานต์
“มานั่งเหงาอะไรตรงนี้คะ แขกในงานถามถึงกันใหญ่”
จันทรกานต์ส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย “ผมอยากอยู่คนเดียว”
“ไม่ใช่เวลาที่คุณจะอยู่คนเดียวเลยนะ ในเมื่อคุณกำลังเป็นคนดังที่ใคร ๆ ต้องการ มีหนังสือและ รายการติดต่อให้คุณไปออกหลายค่ายเลย สนใจไหมคะ”
“ผมไม่ได้ทำไปเพราะต้องการเป็นคนดังนะครับ ไม่สน แล้วนี่พี่จักรไปไหนละครับ”
พิชญาหน้างอทันที “อย่าพูดถึงเขาได้ไหม ฉันเบื่อ”
“มีปัญหาอะไรกันรึเปล่า เหมือนคุณไม่ค่อยให้เกียรติเขาเลย”
“คุณจักรเป็นแค่ทัศนัยนอกคอก พ่อแม่คุณจักรทำโรงงานเจ๊ง สร้างหนี้สินเป็นร้อยล้าน โชคดีที่คุณชายจันทรรับคุณจักรมาทำงาน ไม่งั้นคงเคว้ง แต่ถึงยังไง หนี้สินรุ่นพ่อก็ยังใช้ไม่หมดอยู่ดี”
จันทรกานต์รักพี่ชายมาก จึงไม่ชอบใจ ที่พิชญาพูดถึงคุณจักรแบบนี้
“พี่จักรเป็นคนดี คุณควรภูมิใจในสามีที่ตัวเองเลือกมา”
พูดพลางยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ พิชญาลอบมองอย่างพอใจ
“คุณจันทร์ ที่ฉันตามคุณไปเรียนต่อที่อเมริกา คุณคิดว่าเพราะอะไรคะ”
“เพราะคุณเป็นคนเก่ง หาความก้าวหน้าให้ตัวเอง”
พิชญาจับเสื้อจันทรกานต์ แล้วดึงให้มามองหน้ากัน “อย่าทำเป็นไม่รู้”
“คุณได้พบกับพี่จักรพัฒน์ที่นั่น คุณรักกันและแต่งงานกัน นี่คือสิ่งที่ผมรู้”
พิชญาหน้าเศร้า
“ฉันคบกับเขาเพื่อประชดที่คุณไม่สนใจฉันต่างหาก”
พูดพลางขยับเข้าประชิดจันทรกานต์
“พี่จักรรู้คงเสียใจที่ได้ยินแบบนี้ ผมขอตัว”
“เราเป็นเพื่อนกันนะ คุณจะปล่อยฉันขับรถคนเดียวหรือ”
จันทรกานต์ยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แล้วแยกไป พิชญายิ้มเยาะ
ช้างกำลังแบกร่างจันทรกานต์ออกมาจากลิฟท์มาที่หน้าห้อง จันทรกานต์โงนเงนจนเซไปปะทะประตูห้องของดาริกา
ดาริกา ที่กำลังหลับพริ้ม ถึงกับสะดุ้งเฮือก ลุกนั่ง
“อะไรกันอีกล่ะ อีตาลวงโลก”
ช้างหย่อนร่างจันทรกานต์ลงนอนบนเตียง จันทรกานต์นอนแผ่หรา หายใจแรง พลางพยายามปลดเสื้อออกจากตัว บ่นว่าร้อน
“โอย ร้อน ร้อน ถอดที ถอด”
ช้างถอดเสื้อนอกให้จันทรกานต์ เหลือเสื้อเชิ้ตปลดกระดุม ขณะที่จันทรกานต์นอนแผ่หรา เหมือนจะแน่นิ่งไป จากนั้นช้างก็ออกจากห้องไป
ดาริกาแง้มประตูห้องออกมาแอบดู เห็นช้างเดินเข้าลิฟท์ไป ขณะที่แอบได้ยินเสียงพิชญาคุยกับเรอเน่
ติดสินบนให้เธอรูดการ์ดห้องจันทรกานต์ให้
“เรื่องแบบนี้เรอเน่ลำบากใจมากนะคะที่ต้องทำ แต่นี่เพราะเห็นแก่คุณ....”
“ชาย่า”
“ค่ะ เห็นแก่คุณชาย่า เรอเน่ถึงยอมทำ คอนโดเราระดับไฮเอนด์ ไม่น่ามีเรื่องแบบนี้”
พิชญายิ้มอย่างมีแผน “พรุ่งนี้จะแถมให้อีกก้อน”
“ตายแล้ว ลำบากใจจริง ๆ ค่ะ เช็คหรือเงินสดคะ”
พิชญามองอย่างสมเพชแล้วเข้าห้องไป
“อะไรกันเนี่ย”
ดาริกามองตามอย่างครุ่นคิด
อ่านต่อตอนที่ 3
