วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 15
รูปสนธยา เจนนี่ สนิท ถ่ายจากกล้องวงจรปิดที่อู่ต่อเรือ ถูกวางบนโต๊ะ สนธยากับเจนนี่ นั่งตรงข้ามมณฑล ทั้งสองดูรูปตัวเองหน้าตากังวล
“พวกคุณบุกรุกพื้นที่คนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต หลักฐานชัดเจน...คงไม่มีอะไรแก้ตัวสินะ”
อาสาดูรูป
“อ้าว แต่นี่ไม่ใช่รูปผม ผมไม่เกี่ยวนี่คุณตำรวจ”
“งั้นคุณกลับไปได้ แต่สองคนนี้ต้องอยู่”
เจนนี่โวย
“เราแค่ไปดูเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเสียหายซะหน่อย”
มณฑลสวนทันที
“แต่เจ้าของอู่ต่อเรือ เขาไม่คิดอย่างนั้น”
สนธยาแทรกขึ้น
“ช่างเถอะเจนนี่ เราทำผิดก็คือผิด...พวกผมต้องรับผิดชอบยังไงครับคุณตำรวจ”
มณฑลยิ้ม
“คุณนี่ ดูเป็นคนดีกว่าที่คิด” มณฑลมองเจนนี่ “ไม่น่าเชื่อนะ ว่าจะคบกันได้”
เจนนี่ไม่ยอมชี้หน้าด่ามณฑล จะเอาเรื่อง สนธยาต้องล็อคตัวไว้
“ทำไม คิดว่าจะยัดข้อหาได้ฝ่ายเดียวหรือไง พูดแบบนี้ ฉันก็ฟ้องหมิ่นประมาทคืนได้เหมือนกันนะ”
“ใจเย็น เจนนี่”
มณฑลยิ้ม
“มีแฟนขี้โมโหแบบนี้ น่าสงสารนะคุณ”
สนธยาโบกมือจะปฏิเสธ แต่เจนนี่ปากไวโวยไปแล้ว
“อะไรนักหนา เรื่องส่วนตัวคนอื่น นายเกี่ยวอะไรด้วย”
พิมพ์ดาวเข้ามา
“คงไม่เกี่ยวกับผู้หมวดหรอกค่ะ แต่มันเกี่ยวกับฉัน”
สนธยาล็อคตัวเจนนี่อยู่ หันไปตกใจ
“คุณดาว”
โทนี่คุยโทรศัพท์กับลูกน้องอยู่ในห้อง
“โรงพัก...กล้าไปหาไอ้หมวดนั่นถึงโรงพักเลยเนี่ยนะ...ถ่ายรูปทุกคนที่อยู่ใกล้น้องดาวให้ฉัน อย่าให้พลาดเด็ดขาด” โทนี่วางสาย “ฉันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆหรอก พิมพ์ดาว”
สนธยาตกใจ ที่พิมพ์ดาวมาหา
“คุณดาวมาที่นี่ได้ไงครับ”
มณฑลแทรกขึ้น
“ผมเอง ผมเป็นเพื่อนคุณดาว”
เจนนี่จ้องหน้า
“เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อล่ะสิ ยุ่งเรื่องแฟนชาวบ้านแบบนี้ คิดจะเสียบใช่มั้ยล่ะ”
มณฑลจ้องเจนนี่กลับ
“บอกตัวเองก่อนมะ ก่อนหน้านี้ เธอก็อยู่ด้วยกันตลอดไม่ใช่รึไง”
เจนนี่แค้น เถียงไม่ออก พิมพ์ดาวพูดขึ้นนิ่งๆ
“ที่สนไม่รับโทรศัพท์ โกหกดาวว่ามีงานสำคัญ เพราะอยู่กับผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย”
“ใจเย็นครับคุณดาว ที่จริงเจนนี่ เขาเป็น...”
เจนนี่ฟังแอบลุ้น สนธยานึกได้
“เป็นเซลส์ขายบ้าน”
เจนนี่ปรี๊ดทันที
“เซลส์ขายบ้าน...ฉันช่วยนายตั้งหลายครั้ง เห็นฉันเป็นแค่เซลส์ขายบ้ายเนี่ยนะ ไอ้สน”
สนธยาปราม
“อย่าเพิ่งโวยสิ ไม่เห็นรึไง คุณดาวกำลังเข้าใจผิดฉันเนี่ย”
มณฑลขัดขึ้น
“งั้นก็รีบบอกคุณดาวสิ ว่าเรื่องจริงเป็นไง หรือว่านายโกหกจนจำไม่ได้แล้ว”
อาสาที่ฟังอยู่ไม่พอใจ
“อ้าวๆ นี่เขี่ยให้ครอบครัวเค้าร้าวฉานแล้วนี่ คุณตำรวจ”
“ผมไม่อยากให้คุณดาวถูกหลอก” มณฑลมองสนธยา “ไม่โกหก ก็ไม่เห็นต้องกลัวนี่”
“เชื่อใจผมนะครับคุณดาว ทุกอย่างที่ผมทำเพราะมีเหตุผล เพียงแต่ผมยังบอกคุณตอนนี้ไม่ได้”
พิมพ์ดาวร้องไห้
“งั้นเราก็ไม่ต้องคุยกัน ดาวทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับสน แต่สนก็หายไปกับผู้หญิงอื่น แล้วจะให้ดาวเชื่ออะไรอีก”
พิมพ์ดาวจะเดินออกไป สนธยาดึงไว้เขาตัดสินใจ
“ได้ครับคุณดาว ผมจะพิสูจน์ความจริงให้คุณดู”
สนธยานั่งหน้าข้างอาสาที่เป็นคนขับรถ เจนนี่ นั่งหลัง เบาะถัดจากคนขับ พิมพ์ดาวนั่งเบาะหลังสุด อาสาขับรถรู้ว่าบรรยากาศ ตึงเครียด มองกระจกหลัง ชวนสาวๆคุย
“เจนนี่”
เจนนี่เหวี่ยงใส่ทันที
“อะไร”
อาสากลัวๆ
“ม...ไม่มีอะไรดีกว่า...คุณหนูดาวครับ นั่งสบาย...”
พิมพ์ดาวตอบทันทีเสียงนิ่งมาก
“ไม่”
อาสาจ๋อย หันไปคุยกับสนธยาที่นั่งข้างๆ
“บรรยากาศมาคุสุดๆ...แน่ใจนะคุณสน ว่าถึงแล้ว ทุกอย่างจะดีขึ้น”
สนธยาเงียบ เหม่อ ไม่ตอบกังวล
“คุณสน” อาสาเรียก
สนธยารู้ตัว
“ห...ห๊ะ”
“ผมถามว่า คิดดีแล้วใช่มั้ย ที่จะพาคุณดาวไปที่เรือนหอเนี่ย”
สนธยาส่ายหัว อาสาอึ้งๆ
“กล้วยทอดแล้วไง แล้วจะไปทำไมล่ะคร๊าบ”
“เพราะอย่างน้อย คุณดาวจะได้รู้ ว่าฉันทำทุกอย่างเพื่อเค้า”
“รวมทั้งพวก ผ...ผี”
สนธยาปิดปากอาสากระซิบ
“จะพูดทำไม คนยิ่งเครียดๆอยู่ พี่ก็ขับช้าๆให้ฉันคิดก่อนสิ”
อาสาเบรคเอี๊ยดทันที สนธยางง อาสาสะอื้น
“โธ่คุณสน มาบอกอะไรตอนนี้ ไม่ทันแล้ว” อาสาชี้ไป...
รถตู้จอดหน้ารั้วเรือนหอ เรียบร้อย รถมณฑลตามมาจอดหน้ารถตู้ มณฑลลงจากรถสนธยาตกใจ อาสาขับรถมาถึงเรือนหอ ไม่มีเวลาแก้ปัญหาเรื่องผี
“ห๊ะ ถ...ถึงแล้ว”
อาสาสะอื้น
“แค่นั้นไม่พอ ไอ้คุณหมวดยังตามมา คราวนี้ได้วิ่งกันหูตูบล่ะคร๊าบ”
“ถึงแล้วใช่มั้ย ที่ที่สนจะพามา งั้นก็ลงสิ”
พิมพ์ดาวจะไปเปิดประตูรถ สนธยาตะโกนห้าม
“อย่า คุณดาว”
พิมพ์ดาวชะงัก
“อะไรอีก”
อาสาช่วยพูดแถไป
“ค...คือ หมาที่นี่ดุมาก น้ำลายฟูมปาก หางตก กลัวน้ำ ให้คุณสนไปคุย เอ๊ย ไปเคลียร์ก่อนดีกว่าครับ”
สนธยารีบตามน้ำ
“ช...ใช่ ที่นี่อันตราย คุณดาวช่วยรอในรถก่อนนะครับ เดี๋ยวผมมา”
สนธยารีบลงไป พิมดาวมอง เจนนี่เซ็ง เบือนหน้าหนีไม่รู้ไม่ชี้ พิมพ์ดาวตัดสินใจ เปิดประตู ลงไปเลย อาสาตกใจ
“อ้าว เฮ้ย คุณดาว ๆ”
พิมพ์ดาวลงจากรถตู้ มองผ่านรั้วที่เปิดอยู่ เห็นเรือนหอด้านในถูกตบแต่ง ทาสี มีต้นไม้ประดับสวยงามที่เรือนหอ มีป้ายผ้า เขียนชื่อ สนธยา พิมพ์ดาว แขวนอยู่ สนธยายืนอึ้งอยู่ ที่หน้าเรือนหอ พิมพ์ดาวเข้าไปหาดีใจ
“อะไรเนี่ย สน”
สนธยายิ้มปลื้ม ส่ายหัว
“ผมไม่รู้”
พิมพ์ดาวงงๆ สนธยารีบแก้ ดีใจ
“หมายถึง ผมเองก็ไม่เคยรู้ ว่าถ้าเรือนหอเสร็จแล้วจะสวยแบบนี้ นี่เรือนหอเราไงล่ะครับคุณดาว”
สนิท หรั่ง ชมพู่ รำออกมาต้อนรับ สนิทถือพวงมาลัยมาคล้อง โห่ ร้อง ชมพู่ตีฆ้อง หรั่ง โปรยดอกกุหลาบ
“โห่...ฮี้ โห่ฮี้ โห่ฮี้ โห่ ฮี้ โห่ ฮี้โฮย” สนิทโห่
หรั่งกับชมพู่รับ
“ฮิ้ว”
สนิทร้องเพลง
“โอ้ เมื่อมีไฟ ไฟไฟ ลุกขึ้นแดงจ้า...”
ชมพู่รีบขัด
“จะบ้ารึไง คู่รักจะเข้าเรือนหอ ไม่ใช่มาค่ายลูกเสือ”
“โอย รักกันขนาดนี้ เพลงอะไรก็ฟังเป็นเพลงรักหมดแหละ...ยินดีต้อนรับ สู่เรือนหอนะครับ คุณพิมพ์ดาว คุณสนธยา”
สนิทคล้องพวงมาลัยให้พิมพ์ดาว แล้วคล้องให้สนธยา สนิทแอบกระซิบสนธยา ตอนคล้องมาลัย
“ไม่ต้องห่วงเรื่องคุณผีนะ เจนนี่ว็อทแอ๊ปมาบอกน้าให้เคลียร์ทุกอย่างแล้ว สบายใจได้”
สนธยาอึ้ง พิมพ์ดาวยิ้มแย้มดีใจ
“ขอบคุณนะสน ดาวเชื่อแล้วว่าสนรักดาว สนทำทุกอย่างเพื่อเราสองคน ขอบคุณมาก”
พิมพ์ดาวกอด สนธยากอดตอบอึ้งๆ หันมองเจนนี่ที่ยืนอยู่กับอาสา มณฑลมองอยู่ อาสาหันไปถาม
“ไงครับหมวด ตั้งใจมาเสียบ แต่เจอเขารักกันแบบนี้ เจ็บล่ะซี้”
เจนนี่มองมาทางสนธยา เจ็บ เดินหนีไป มณฑลอึ้งผิดหวัง ลูกน้องโทนี่ที่ตามมาแอบถ่ายรูปสนธยากับพิมพ์ดาวที่กำลังกอดกันไว้หลายรูป
โทรศัพท์โทนี่ที่วางอยู่ มีแมสเสจเข้า เขาหยิบมาเปิดดู หน้าจอโทรศัพท์ เห็นรูปพิมพ์ดาว กอดกับสนธยาโหลดขึ้นมา โทนี่แค้นมาก
“กล้ากอดกับผู้ชายคนอื่น มันจะมากไปแล้วพิมพ์ดาว”
มณฑลจับมือสนธยา แสดงความยินดี พิมพ์ดาวสบายใจ สนิท ชมพู่ อาสา หรั่งอยู่ด้วย
“ดีใจกับคุณสองคนด้วยจริงๆ นะครับ และต้องขอโทษด้วยที่ทำไม่ดีกับเพื่อนคุณก่อนหน้านี้”
“ไม่เป็นไรครับ อย่างน้อย ผมก็ได้รู้ ว่าคุณดาวยังมีเพื่อนคอยเป็นห่วง...คุณดาวครับ ให้ผมไปส่ง...”
พิมพ์ดาวจับมือสนธยา
“สนอยู่ช่วยพวกพี่เค้าจัดเรือนหอให้เรียบร้อยเถอะ...ดาวอยากให้เรือนหอเราเสร็จไวๆ”
“ครับคุณดาว ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด”
พิมพ์ดาวหันมาบอกพวนสนิท
“ฝากขอโทษเจนนี่ด้วยนะคะ ที่ดาวเข้าใจผิด”
“โอย เจนนี่มันไม่โกรธหรอกครับ ป่านนี้ มันหลบไปขรี้ สบายใจแระ” สนิทพูดขำๆ
“งั้นดาวกลับก่อนนะสน แล้วไว้ดาวโทรหา...ขอบคุณทุกคนนะคะ”
พิมพ์ดาวออกไป กับมณฑล ผีนางทาส โผล่มาข้างหลังสนธยา เขายังไม่รู้ตัว
“เมียเอ็งนี่ซื่อดีนะ ไม่น่าเชื่อว่าจะหลอกง่ายขนาดนี้”
“นั่นสิ” สนธยาหันไป ตกใจ “เฮ้ย จะรีบออกมาทำไมล่ะครับ กลับไปก่อน”
“ไม่...ถึงเวลาที่ข้าจะได้เจอคุณหลวงซะที รีบพาข้าไปเดี๋ยวนี้”
สนธยาอึ้งๆหวาดกลัว
“ร...รีบไปรึเปล่าจ้ะ ไม่ลาพวกเพื่อนผีเลยรึไง”
“ข้าลากันเรียบร้อยแล้ว ไปเดี๋ยวนี้”
“ด..ได้จ้ะ งั้นขอเวลาเตรียมตัวแป๊บนึง ลาพวกน้าหนิด ไปก่อนแล้วกันนะ”
สนธยาชิ่งไป ผีนางทาสหันไปมองพวกสนิท ที่พากันกลัวโบกมือบ๊ายบายหวาดๆ
เจนนี่แอบมองประตูที่แง้มอยู่ รู้ว่าสนธยากำลังเดินเข้ามา แกล้งยืนงอนหันหลังให้ สนธยาเปิดประตู เข้ามา ง้อ
“เจนนี่...ฉันขอโทษ”
เจนนี่สวนทันที
“ไม่”
“งั้นขอบคุณก็ได้ ขอบคุณมากนะ ที่เธอช่วยเหลือฉันทุกอย่าง โดยเฉพาะเรื่องเรือนหอวันนี้...นอกจากคุณดาวแล้ว ไม่เคยมีใครดีกับฉันขนาดนี้เลยรู้มั้ย”
เจนนี่แอบยิ้ม แล้วเก๊กหน้า หันไปด่าสนธยา
“ฉันแค่ไม่อยากให้แฟนนายเข้าใจผิด คนสวยอย่างฉันถูกหาว่าแย่งแฟนคนอื่น มันเสียชื่อ เข้าใจป่ะ”
“จ้า สวย น่ารัก เซ็กซี่ ดีที่สุดในสามโลก แต่จะดีกว่านี้ ถ้าเธอช่วยพาผีนางทาสไปหาคุณหลวงด้วย โอเคป่ะ”
เจนนี่ตะลึง
“นี่แกป่วยป่ะเนี่ย เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์ จะหาเรื่องให้อีกหรือไง...” เจนนี่งอน “ไม่ไปเว้ย”
“ขอร้องล่ะ เจนนี่ ไม่มีเธอ ฉันทำอะไรไม่ได้จริงๆ นะๆ”
สนธยาจับมือ เจนนี่โวย
“เดี๊ยะๆ จะแต๊ะอั๋งรึไง ปล่อย”
สนธยาปล่อยมือเจนนี่ แต่ลงไปคุกเข่าอ้อน กอดขาเลย
“เจนนี่สุดสวย ช่วยไปปล่อยผีนางทาสกับเค้าเถอะ นะๆ”
เจนนี่ขำเขิน สะบัดๆขา
“ไอ้บ้า ปล่อยเดี๋ยวนี้ ปล่อย”
สนธยาส่ายหัว
“ไม่ จนกว่าตัวเองจะช่วยเค้าก่อน”
“บอกให้ปล่อยไง ปล่อยๆ”
เจนนี่เตะขายิ้มไป สนธยากอดพันแข้งพันขาไม่ยอมปล่อย สองคนหยอกเอินกันไป
อ่านต่อหน้า 2
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 15 (ต่อ)
เจนนี่ตกใจ ที่ผีนางทาสเล่าเรื่องคุณหลวงให้ฟัง
“ห๊ะ 2409 ร้อยกว่าปีแล้วเนี่ยนะ”
“หนึ่งร้อยสี่สิบเจ็ดปีที่เฝ้ารอ วันนี้ข้าจะได้เจอคุณหลวงซะที...คุณหลวง”
สนิทกระซิบชมพู่กับหรั่งและอาสา
“นานขนาดนี้ คุณหลวงไม่ไปเกิดเป็นดาวลูกไก่แล้วเหรอวะ”
ผีนางทาสโผล่มาด้านหลังพวกสนิททันที ทั้งสี่คนสะดุ้งโหยงตื่นกลัว
“ไม่...คุณหลวงสัญญาว่าจะรับข้าเป็นเมีย เขาจะไม่ทิ้งข้าเด็ดขาด”
สนธยากังวล ลากเจนนี่ไปคุยที่มุมหนึ่ง
“แล้วเราจะไปหาที่ไหน ถ้าไม่มีคุณหลวง ผีนางทาสต้องอยู่ที่นี่ต่อแน่ ทำไงดีอ่ะ”
เจนนี่ยิ้ม
“ก็ให้เค้าอยู่ไปดิ”
“ให้ขี่คอฉันกับคุณดาวเลยมั้ยล่ะ...รับปากจะช่วยแล้ว ก็ช่วยกันคิดหน่อยสิ”
“คนตายไปแล้ว จะให้ปลุกขึ้นมารึไง ฉันไม่ได้มีไทม์แมชชีนย้อนเวลาไปหาคุณหลวงนะ”
ขณะเดียวกันนั้นเสียงโทรศัพท์เจนนี่ดังขึ้น เธอกดรับสาย
“ว่าไง แอ๋ว”
แอ๋วคุยโทรศัพท์กับเจนนี่อยู่ที่กองถ่ายหน้าเรือนไทยอย่างลนลาน พวกตัวประกอบชุดนางทาส หอบของหนี
“งานเข้าแล้วแก แกรีบมาที่บ้านทรงไทย กองถ่ายเรือนรักเรือนทาส ที่แกหาโลเคชั่นให้ฉันด่วน...ที่นี่ผีดุโคตรๆ รีบมาเคลียร์เลย ด่วนที่สุด” แอ๋ววางสายตะโกนลั่น “พระ ใครก็ได้ นิมนต์พระมาที”
เจนนี่ โดนแอ๋ววางสายใส่ แปลกใจ กังวล
“เฮ้ย แอ๋วๆ เดี๋ยวดิ”
“มีอะไรงั้นเหรอ”
“เพื่อนฉัน จะให้ไปที่กองถ่ายละคร เรือนรักเรือนทาส จะให้ไปช่วยเคลียร์กับผี”
“จะบ้ารึไง ที่นี่ยังเอาไม่รอด จะให้ไป...” สนธยานึกได้ “เดี๋ยวนะ กองถ่ายเรือนรัก เรือนทาส แสดงว่าที่นั่นต้องมีนางทาส แล้วก็มี...”
เจนนี่ ส่ายหัวหวาดๆ
“สนธยา ไม่นะ นายไม่ได้คิด อย่างที่ฉันคิด ว่านายคิดใช่มั้ย”
สนธยาหยิกแก้มขยี้ กระซิบ
“ขอบใจนะเจนนี่ เธอนี่น่ารักที่สุด”
สนธยาหันไปหาผีนางทาสและพวกสนิท
“คุณผีนางทาส พวกเราพร้อมแล้ว ไปหาคุณหลวงกัน”
ผีนางทาสยิ้มมีหวัง
มณฑลขับรถมาจอดส่งพิมพ์ดาวที่หน้าบ้าน
“ขอบคุณนะคะที่ให้ดาวติดรถมาด้วย...เอ่อ แล้วเรื่องคดี”
“ไม่ต้องห่วงครับ สนกับเพื่อนแค่บุกรุกอู่ต่อเรือ ไม่ได้ทำอะไรเสียหาย เดี๋ยวผมเจรจากับเจ้าของที่ให้ ไม่น่าจะมีปัญหา”
“ขอบคุณมากนะคะที่หมวดช่วยดาวกับสนทุกอย่าง...แล้วเจอกันนะคะ”
พิมพ์ดาวจะลง มณฑลแตะมือเธอไว้ พิมพ์ดาวมองที่มือ อึ้งๆ มณฑลค่อยๆดึงมือกลับ รู้ตัวว่าไม่ควร
“ผม...ผมยังเป็นห่วงคุณดาวได้ใช่มั้ยครับ”
พิมพ์ดาวยิ้ม
“เพื่อนกันก็เป็นห่วงกันได้สิคะ ขอบคุณนะคะที่ยังรู้สึกดีๆกับดาว ดาวไปก่อนนะคะ”
พิมพ์ดาวลงรถไป มณฑลจ๋อยไป
พิมพ์ดาวเดินกลับเข้าบ้าน ฤดีนั่งรออยู่
“ไปไหนมา”
“ทำงานสิคะ”
ฤดีโยนรูปพิมพ์ดาวกับสนธยากอดกันที่ถูกถ่ายไว้ ลงบนโต๊ะ
“เนี่ยนะ งานของแก”
พิมพ์ดาวดูรูปตกใจ
“นี่แม่ได้รูปพวกนี้มาได้ไง แม่ให้คนตามดาวเหรอคะ”
โทนี่เข้ามา
“เปล่า พี่เอง”
หรั่งขับรถตู้ร้องเพลง อารมณ์ดี
“เจอแบบนี้มันเจ็บจุงเบย แอบรักข้างเดียวเหมือนเคย ก็เลยต้องเจ็บซ้ำๆ ไม่อยากผิดศีลเลยต้องผิดหวัง ยอมรับความจริงทั้งๆ ที่เจ็บ....จุงเบย”
เจนนี่นั่งเบาะหลังคนขับ ข้างสนธยา หน้าแค้นทนไมไหว
“ขับไปเฉยๆไม่ได้รึไง แหกปากอยู่ได้ ไม่ก็วนรถกลับไป เรียกคนอื่นมาขับ”
“โห่ เจนนี่ ใครจะกล้า พี่อาสาก็บ่นว่าโดนผีหลอกแถมตำรวจจับ น้าหนิดก็ยังบ่นเรื่องผีบีบคอไม่หาย ส่วนพี่ชมพู่ก็เตี้ยไปเหยียบเบรคไม่ถึง เพราะฉะนั้นเหลือหรั่งคนเดียว ที่จะพาคุณผีไปส่งได้”
ผีนางทาสนั่งอยู่ข้างสนธยา ยิ้ม
“ขอบใจพวกเอ็งมากที่เป็นธุระให้กับข้า นอกจากคุณหลวงแล้วก็มีพวกเอ็งนี่แหละ ที่มีน้ำใจกับข้าถึงเพียงนี้”
สนธยาหวาดๆ
“ม...ไม่เป็นไรจ้ะ แค่คุณผีได้เจอคุณหลวงฉันก็ดีใจ”
“เรียกข้าว่าเจียมเถอะ ตอนมีชีวิตอยู่ ข้าชื่อ เจียม เป็นทาสรับใช้ในเรือนคุณหลวงอาทิตย์”
“แล้วเกิดอะไรขึ้นครับ แม่เจียมถึงต้องเฝ้ารอคุณหลวงอยู่แบบนี้”
“ข้ากับคุณหลวงรักกัน คุณหลวงรับปากจะรับข้าเป็นเมีย แต่คุณหญิงกลัวข้าจะแย่งตำแหน่ง จึงใส่ร้ายว่าข้าทำเสน่ห์ใส่คุณหลวง แล้วสั่งโบยข้าจนสิ้นใจ ข้าจึงเฝ้ารอ เพื่อจะได้อยู่กับคุณหลวงอีกครั้ง”
“น่าสงสารจังนะครับ”
เจนนี่ดึงสนธยามากระซิบ
“สงสารตัวเองก่อนมะ ถ้าคุณผีรู้ว่านายหลอกเค้า เราตายกันหมดแน่”
สนธยาทำหน้าเซ็ง แอบลำบากใจ
พิมพ์ดาวโกรธ ต่อว่าโทนี่ ที่แอบตามถ่ายรูปเธอให้แม่ดู
“เมื่อไหร่พี่โทนี่จะเลิกยุ่งกับดาวซะที ให้คนตามถ่ายรูปแบบนี้มันมากเกินไปแล้วนะ”
“ที่พี่ทำไป เพราะเป็นห่วงน้องดาวนะคะ อยู่ๆน้องดาวไปกอดกับผู้ชาย พี่ว่าคงไม่เหมาะ”
“แต่นี่มันชีวิตดาว ดาวกับสนรักกัน พี่โทนี่มายุ่งอะไรด้วย”
ฤดีตวาด
“หยุดนะดาว แกทำให้แม่อายมากพอแล้ว กล้าไปกอดกับไอ้หมาวัดนั่น ถ้าคนอื่นรู้เข้า แกจะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ไหน”
“แต่ดาวบอกแม่แล้วนี่คะ ว่าดาวจะแต่งงานกับสน เรารักกันนะคะแม่”
ฤดีโกรธมาก
“แต่ฉันไม่อนุญาต มันไม่คู่ควรกับแก ถ้ายังเห็นฉันเป็นแม่ แกต้องเลิกยุ่งกับมันตั้งแต่วินาทีนี้”
พิมพ์ดาวตะลึง
“แม่...”
“ถ้าฉันรู้ว่าแกหนี ไปเจอมันอีกล่ะก็ อย่ามาเรียกฉันว่าแม่เด็ดขาด”
ฤดีเดินออกไป พิมพ์ดาวร้องไห้ โทนี่จะเข้าไปปลอบ
“น้องดาวครับ...”
“อย่ามายุ่ง”
พิมพ์ดาวเดินหนีไป โทนี่มองตามยิ้มสะใจ
รถตู้ขับมาจอด สนธยา เจนนี่ หรั่งลงจากรถ ปิดประตู หรั่งถอดเสื้อ โชว์ซิกแพ็ค ลงจากรถฝั่งคนขับ
“อีหรั่ง อีบ้า มาแก้ผ้าแถวนี้ทำไม โรคจิตป่ะเนี่ย” เจนนี่ด่า
“ซิกแพ็คไง ซิกแพ็ค เป็นดาราต้องมีซิกแพ็ค หรั่งมีซิกแพ็ค เผื่อจะได้เป็นดารากับเค้ามั่ง ว่าแต่ที่นี่กองถ่ายจริงป่ะ ทำไมเงียบเป็นป่าช้าแบบเนี่ย”
สนธยาหันมาถามเจนนี่
“ที่นี่ใช่มั้ยเจนนี่ ที่เค้าว่าผีดุ”
หรั่งตาโต
“ห๊ะ ผีดุ...หนีผีจากที่เรือนหอ ยังต้องมาเจอผีที่นี่อีกเนี่ยนะ” หรั่งรีบใส่เสื้อ “ถ้างั้นมาผิดที่แล้วล่ะ หรั่งว่ากลับเหอะ กลับๆ”
หรั่งเปิดประตูรถตู้ จะให้สนธยา กับเจนนี่ขึ้น ทันใดนั้นเท้าในรถตู้ถีบสวนออกมา หรั่งกระเด็น กลิ้งกับพื้น ผีนางทาสโผล่ออกมา ยิ้ม
“ที่นี่แหละ ใช่แล้ว คุณหลวงอยู่ที่นี่ ข้ารู้สึกได้”
ผีนางทาสมองเรือนไทยที่ตั้งตระหง่าน เจนนี่มองสนธยาตำหนิ สนธยา ทำหน้าสยองกลืนน้ำลาย
พิมพ์ดาวเข้ามาในห้องนอนลงนั่งบนเตียงร้องไห้ เรื่องแม่ห้ามคบกับสน เธอกดโทรศัพท์หาเขา แต่ไม่สามารถติดต่อเขาได้ พิมพ์ดาวกดวาง แล้วลองโทรใหม่
“รับสายสิสน รับสายสิ”
แต่ก็ติดต่อไม่ได้เช่นเคย พิมพ์ดาววางสาย ไม่สบายใจ คิดหนัก แล้วลองกดโทรศัพท์...มณฑลขับรถอยู่เสียงโทรศัพท์สายเข้า เขาดูแล้วยิ้ม ดีใจ รีบกดรับ
“ครับ คุณดาว”
พิมพ์ดาวคุยโทรศัพท์น้ำตาไหลพราก
“หมวด ช่วยดาวด้วย”
มณฑลตกใจ
“คุณดาวร้องไห้ทำไมครับ...ใจเย็นๆนะครับ ผมจะไปรับคุณเดี๋ยวนี้”
เจนนี่ลากสนธยาหรั่งมาคุย เรื่องหาคุณหลวงให้ผีนางทาส
“ไงล่ะ มาถึงที่แล้ว จะแถยังไงอีก เกิดไม่เจอคุณหลวงขึ้นมา ได้โดนแหกอกกันหมดแน่”
“อย่างน้อยพาคุณผีออกจากเรือนหอได้แล้ว ก็ถ่วงเวลาไปก่อน”
หรั่งตะลึงเมื่อได้ยินอย่างนั้น
“ห๊ะ ตกลงไม่มีคุณหลวง นี่เราหลอกผีกันอยู่ แล้วไม่กลัวตายกันเหรอครับเนี่ย”
ผีนางทาสเดินดูใต้ถุนเรือนไทย มีอุปกรณ์กองถ่าย ไฟกองถ่าย ตั้งอยู่ หันมาถาม
“แปลกจริง เมื่อก่อนบ้านคุณหลวงไม่มีข้าวของเครื่องใช้พวกนี้ นี่มันอะไรรึ” เธอชี้ที่ไฟกองถ่าย
สนธยาตะกุกตะกักบอก
“ตะ...ตะเกียงเจ้าพายุรุ่นใหม่จ้ะ...เอ่อ ฉันว่าแม่เจียมอย่าสนใจเลย รีบไปตามคุณหลวงดีกว่า”
“จริงด้วย ป่านนี้คุณหลวงคงรอแล้ว” ผีนางทาสสำรวจตัวเอง “นี่ข้าสวยรึยังเนี่ย”
สนธยานึกได้ มีแผน
“ยังจ้ะ”
ผีนางทาสชะงักกึกจ้องหน้าดุ
“อ้าวไอ้เปรต ไม่คิดจะให้กำลังใจกันเลยรึไง”
“คืออย่างนี้ แม่เจียมต้องรับความจริงนะ ว่าแม่เจียมตายแล้ว ถ้าคุณหลวงเจอสภาพนี้คงวิ่งป่าราบแน่ ดังนั้น ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น แม่เจียมห้ามปรากฏตัวเด็ดขาด”
ผีนางทาสไม่พอใจ
“มึงว่าคุณหลวงจะรังเกียจกูรึ”
สนธยากลัวๆ
“ก...กลัวมากกว่า หน้าตาแบบนี้ น่ากลัวมากเลยจ้ะ”
“ก็ได้ ขอแค่ได้เห็นหน้าคุณหลวงอีกสักครั้ง ข้าก็ดีใจแล้ว”
ผีนางทาส จ๋อย หายตัวไป สนธยาแอบยิ้ม เจนนี่กระซิบ
“เฮ้ย นายนี่กะล่อนไปป่ะเนี่ย”
“ฉันช่วยไม่ให้คนอื่นเดือดร้อนต่างหาก”
แอ๋วในชุดนางทาสเข้ามา
“เจนนี่”
เจนนี่ตกใจ
“แอ๋ว นี่ชุดอะไรของแก เทรนด์ย้อนยุครึไง”
“ย้อนบ้านแกสิ ตัวประกอบฉันมันกลัวผีหนีไปหมด ฉันเลยต้องเล่นเองต่างหาก...มาก็ดีแล้ว แกต้องรับผิดชอบหาโลเคชั่นให้ฉันใหม่ แต่ตอนนี้ ไปช่วยเข้าฉากก่อน พาเพื่อนแกไปด้วย เร็วสิ”
แอ๋วลากเจนนี่ขึ้นบ้านเรือนไทยไป เจนนี่ลากสนธยา หรั่งไปด้วย ผีนางทาสปรากฏตัวอีกครั้งมองตาม
พิมพ์ดาวกับมณฑลมาที่เรือนหอ ถามหาสนธยากับพวกสนิท พิมพ์ดาว แปลกใจ ไม่พอใจ ที่สนธยาไม่อยู่
“สน ไม่อยู่ แต่นี่มันเรื่องสำคัญมากนะคะ ไหนบอกจะอยู่ซ่อมเรือนหอให้เสร็จ แล้วเขาไปไหนอีก”
สนิทยิ้มแย้มบอกเลี่ยงๆไป
“เอ่อ ป...ไปธุระสำคัญ เรื่องเรือนหอนี่แหละครับ”
“แล้วก็ไปกับเจนนี่อีกใช่มั้ย” มณฑลถาม
อาสากับ ชมพู่ตอบพร้อมกัน ทันที
“ไม่ / ใช่”
พิมพ์ดาวชะงัก
“ยังไงแน่คะ ทำไมต้องโกหกดาวด้วย”
ชมพู่หันมาต่อว่าเพื่อน
“นั่นดิ อาสา สองคนนั้นไปด้วยกัน มึงจะโกหกทำไมวะ”
อาสาเซ็งเลย
“โห่ย ไอ้ชมพู่ คุณดาวเค้ายิ่งนอยด์เรื่องเจนนี่อยู่ มึงอยู่เฉยๆได้มั้ย”
“เอ้ากูไม่รู้ กูก็อยากช่วยนี่”
สนิทปิดปากอาสากับชมพู่ทันที
“พอแระ...เรื่องทุกอย่าง ก็อย่างที่เห็นแหละครับ แต่คุณดาวไม่ต้องห่วงนะ...”
พิมพ์ดาวแทรกขึ้นจริงจัง
“สองคนนั้น ไปไหนแน่คะ”
“เค้าไป...”
สนิทลำบากใจ
สนธยากับหรั่ง ถูกใส่ชุดจูงกระเบน เล่นเป็นตัวประกอบ แอ๋วเข้ามาดูความเรียบร้อย
“ฉากนี้เป็นฉากต้อนรับคุณหลวงกลับบ้าน เดี๋ยวดาราเล่น เราก็นั่งพับเพียบ ยิ้ม มีความสุขไป ช่วยหน่อยละกันนะ”
“แสดงว่าเรื่องนี้ มีคุณหลวงจริงๆใช่มั้ยครับ” สนธยาถามอย่างมีหวัง
“มี ถ้าไม่วิ่งหนีผีกลับบ้านไปก่อนนะ…โอเค รอนี่แหละ เดี๋ยวฉันไปตามคนอื่นมาเข้าฉาก”
แอ๋วออกไป เสียงเจนนี่ดังมา
“เฮ้ย แอ๋ว ไอ้ผ้านี่ รัดแน่น หายใจไม่ออกอ่ะ”
สนธยากับหรั่งหันไป เจนนี่ในชุดนางทาส นุ่งผ้าแถบ จูงกระเบน เดินมา สนธยามองอึ้ง เจนนี่ถลึงตาใส่
“อะไร”
“ป...เปล่า ก็แปลกดี”
“เห็นฉันใส่ชุดไทยแล้ว สวยอ่ะดิ”
หรั่งเซ็งเลย
“โห่ย นอกเรื่องอยู่ได้ เรื่องผีเอาไงเนี่ย เค้าอยู่แถวนี้รึเปล่าคุณสน”
สนธยามองรอบๆ
“ไม่รู้หายไปไหนเหมือนกัน”
ผีนางทาสปรากฏตัว ถือสากกระเบือไม้ อยู่หลังเจนนี่
“อยู่นี่”
ผีนางทาสเอาสากกระเบือไม้ ฟาดหัวเจนนี่ด้านหลัง เจนนี่ล้มลงสลบ สนธยาตกใจ
“เจนนี่”
สนธยาอึ้ง
มณฑลขับรถโดยมีพิมพ์ดาวนั่งข้างๆ หน้าตาไม่สบายใจ มณฑลปลอบใจ
“อย่ากังวลเลยครับคุณดาว ผมจะช่วยคุณให้ถึงที่สุด ให้รู้ให้ได้ ว่าสนเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่”
“ดาวไม่เข้าใจ ทำไมสนต้องโกหกดาวซ้ำแล้วซ้ำอีก...หรือเขากับเจนนี่”
“อย่าเพิ่งรีบสรุปเลยครับ ไปให้ถึงกองถ่ายตามที่น้าหนิดบอก เดี๋ยวเราก็รู้”
พิมพ์ดาวนิ่ง เงียบ ไม่สบายใจ มณฑลมองพิมพ์ดาวเป็นห่วง รีบขับรถไป
สนธยากับหรั่ง เข้าไปช่วยประคองเจนนี่ที่สลบ สนธยาต่อว่าผีนางทาส
“นี่เธอทำร้ายเจนนี่ทำไมเนี่ย”
“เพื่อนเอ็งไม่ตายหรอกน่ะ ข้าแค่ต้องให้มันช่วยเท่านั้น”
ผีนางทาสกลายร่างเป็นควัน พุ่งเข้าสิงร่างเจนนี่ทันที เจนนี่ในอ้อมกอดของสนธยาลืมตาขึ้น สนธยาตกใจ
“เจียม”
เจนนี่ลุกขึ้น
“ใช่ วิธีนี้แหละที่จะทำให้ข้าใกล้ชิดกับคุณหลวง คุณหลวงจะได้ไม่รังเกียจข้า” เจนนี่ยิ้ม
หรั่งหน้าตื่น
“ซวยแล้ว นี่แปลว่าคุณผีจะต้องอยู่ในร่างเจนนี่ไปตลอดงั้นเหรอ”
“ไม่ต้องห่วง เมื่อคุณหลวงบอกรักข้า รับข้าเป็นเมีย ข้าก็จะคืนเพื่อนเอ็งให้”
หรั่งตกใจ
“เมีย...หมายถึง มาฟิเชอริ่งกันเบ๊เบ กะคุณหลวงเนี่ยนะ”
สนธยาขัดขึ้นเสียงดัง
“จะบ้าเรอะ ใครจะให้ทำอย่างนั้นเล่า”
แอ๋วพาพวกนักแสดง 3-4 คนทาสหนุ่มสาวเข้ามา
“พร้อมค่า ตอน16 ฉาก 1 ฉากต้อนรับคุณหลวงพร้อมแล้ว เชิญคุณหลวงค่า”
เจนนี่ดีใจ
“คุณหลวง”
เจนนี่ สนธยา หรั่งหันไป คุณหลวง เป็นนักแสดงหัวล้าน แก่ ใส่ชุดผู้ดี ต่างจากคนอื่น หรั่งมองอึ้ง
“ห๊ะ เนี่ยนะคุณหลวง”
แอ๋วพยักหน้า
“ใช่ นี่แหละคุณหลวงตอนแก่ จะกลับมาตายที่บ้าน มีปัญหารึไง”
เจนนี่โกรธตะโกน
“ไม่จริงคุณหลวงของกูไม่ใช่แบบนี้ พวกมึงหลอกกู กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด”
สนธยา หรั่ง แอ๋ว ทุกคนตกใจ
อ่านต่อตอนที่ 16
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 16
เจนนี่ถูกผีนางทาสสิง คลั่งที่ไม่เจอคุณหลวง อาละวาดอย่างหนัก
“กูจะฆ่าพวกมึง มึงกล้าลองดีกับกู พวกมึงทุกคนต้องตาย”
แอ๋ว ตัวประกอบ คุณหลวงแก่ หน้าเหวอ อ้าปากค้าง งง ไม่รู้เรื่อง แอ๋วตั้งสติได้ด่าทันที
“นี่แกบ้าป่ะเนี่ยเจนนี่ เล่นใหญ่เกินไปแระ แหกตาดูซะมั่ง ว่านี่มันฉากคุณหลวง ไม่ใช่ฉากผีเข้า เล่นซะกูเชื่อขนาดนี้ อยากได้ออสการ์รึไง”
สนธยากับหรั่งเข้าไปขวาง เจนนี่ กับแอ๋วไว้ รีบแก้สถานการณ์
“ช...ใช่ เล่นใหญ่แต่มั่วมาก สงสัยลดความอ้วนจนเบลอ ขอผมเคลียร์แป๊บ” สนธยากระซิบเจนนี่ “อย่าทำร้ายใครนะเจียม ฉันสัญญาเธอต้องได้เจอคุณหลวงแน่”
หรั่งรีบบอกทุกคน
“ไม่มีอะไรครับทุกคน เจนนี่แค่อยากโชว์พาว แอ๊คติ้ง ๆ ไม่ต้องซี สถานการณ์ปกติ”
สนธยาแกล้งฟังเจนนี่ตกใจ
“อะไรนะ จะอ้วก” สนธยาหันไปบอกกับทุกคน “สงสัยจะเบลอจริง ทุกคนตามสบายนะครับ เดี๋ยวพาเจนนี่ไปอ้วกนิส”
สนธยากับหรั่งพาเจนนี่ชิ่งไป
สนธยากับหรั่งพา เจนนี่ที่ถูกผีนางทาสสิง ลงมาที่หน้าเรือนไทยเจนนี่ด่า
“พวกมึงหลอกกู มึงไม่รู้ว่าคุณหลวง อยู่ที่ไหนใช่มั้ย บอกมาเดี๋ยวนี้”
สนธยาแถ
“เปล่า ไม่ได้หลอก เราแค่ยังไม่เจอคุณหลวง ต...ตัวจริง”
หรั่งงง
“ห๊ะ นี่มีตัวจริงกว่านี้อีกเหรอ”
สนธยาเสียงสูงทันที
“มี๊...ก่อนหน้านี้ ฉันช่วยพวกคุณผี ก็มีอุปสรรคแบบนี้แหละ แต่เชื่อสิ สุดท้ายฉันก็ช่วยแม่เจียมได้”
เจนนี่จ้องหน้า
“แล้วถ้ามึงทำไม่ได้ล่ะ”
สนธยาจับมือจริงจัง
“แม่เจียมอย่าเพิ่งหมดหวัง ฉันสัญญาว่าจะช่วยแม่เจียมให้เจอคุณหลวง ฉันจะไม่มีวันทำพลาดเด็ดขาด”
“กูเองก็รู้สึกเหมือนกัน ว่าต้องได้เจอคุณหลวง แต่ถ้ามึงทำไม่ได้ล่ะก็ มึงจะไม่มีวันได้อยู่กับคนรักเหมือนกู กูจะฆ่ามึงทั้งคู่”
สนธยานิ่ง
“จ้ะ แม่เจียมได้เจอคุณหลวงแน่”
แอ๋วเข้ามา
“เอ้าๆ เมาท์มอยกันเสร็จรึยัง ทุกคนรอถ่ายอยู่”
สนธยาตอบทันที
“พร้อมแล้วครับ”
หรั่งชะงัก
“นี่ยังจะถ่ายอีกเหรอคุณสน”
“เหอะน่ะ ไม่งั้นจะอยู่ที่นี่ ตามหาคุณหลวงได้ไง รีบไปสิ”
สนธยารีบผลักหรั่งกับเจนนี่ไป สนธยาหน้าเศร้าสะอื้น
“ทำไงดีวะไอ้สน ซวยแน่ คราวนี้”
พวกสนิทช่วยกันปัดกวาด ทำความสะอาด เรือนหอ อารมณ์ดี
“เอาเว้ย ช่วยกันคนละไม้ละมือ ถ้าเรือนหอเสร็จ ทุกอย่างเรียบร้อย พวกเราก็...แฮปปี้” สนิทยิ้มร่าเริง
“จริงเหรอน้า แล้วเรื่องคุณผีล่ะ” ชมพู่กระซิบ
“ก็เหลือสองตัว มึงก็เป็นเพื่อนกับเขาแล้วไง แฮปปี้มั้ย”
อาสากับชมพู่พูดพร้อมกัน
“แฮปปี้”
“แล้วเรื่องเงินล่ะน้า เรื่องเงิน” อาสาถาม
“เรือนหอเสร็จ คุณสนจ่าย กูไม่อม แฮปปี้มั้ย”
อาสากับชมพู่ตอบพร้อมเพียง
“แฮปปี้”
ชมพู่ยิ้มปลื้ม
“โอเค งั้นรีบทำงานให้เสร็จเลยดีกว่า เรือนหอเสร็จเมื่อไหร่ คุณสนกับแฟนจะได้...”
สนิท อาสา ชมพู่ ตะโกนพร้อมกัน
“แฮปปี้”
รั้วเรือนหอเปิดออก โทนี่ก้าวเข้ามา
“ที่นี่บ้านไอ้สนธยาใช่มั้ย”
โทนี่ ยิ้มมีแผน
แอ๋ว เดินนำ สนธยา หรั่ง เจนนี่ กลับขึ้นมาบนเรือน สนธยาหันไปเห็นอะไรบางอย่างที่มุมหนึ่งข้างในเรือนไทย มีห้องปิด มีสร้อยพระแขวนอยู่ที่ไม้ขัดประตูห้อง สนธยาสงสัย
“แอ๋วครับ นั่นห้องอะไร ทำไมมี...”
แอ๋วจุ๊ปาก
“จุ๊ๆ เดี๋ยวเค้าได้ยิน จะซวยกันหมด”
สนธยาแปลกใจ
“เค้า”
แอ๋วมองซ้ายขวากลัว
“ก็ตอนแรก ไม่มีใครรู้ เลยให้ตัวประกอบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเค้า แค่เหยียบเข้าไปเท่านั้นแหละ ถูกถีบออกมา วิ่งป่าราบ จนพวกเราต้องมาเข้าฉากแทนนี่ไงล่ะ”
“อ๋อ ที่เรียกกันว่าเค้านี่คือ ผ...”
สนธยาจะพูดว่าผี แอ๋วรีบตัดบทกลัวๆ
“เออ อย่าถามมาก รีบถ่ายเถอะน่ะ จะได้รีบกลับ”
แอ๋วลากสนธยาไป
สนธยา เจนนี่ หรั่ง นั่งอยู่ในกลุ่มทาส ที่หน้าบันได เจนนี่ที่ผีนางทาสสิงอยู่โวยวาย
“นี่เอ็งพาข้ามาทำอะไรเนี่ย”
สนธยากระซิบ
“ทำตามฉันไปก่อน เดี๋ยวจะให้พวกเค้าช่วยตามหาคุณหลวงให้”
เสลท เขียน ชื่อละคร เรือนรักเรือนทาส ตอน 16 ฉาก 1 บังอยู่หน้ากล้อง
“เรือนรักเรือนทาส ตอน16 ฉาก 1 เทค 1” เจ้าหน้าที่กองถ่ายตีเสลท
ละครเริ่มถ่าย...เหล่าทาสนั่งอยู่ที่หน้าบันได สนธยา เจนนี่ หรั่ง นั่งอยู่ด้วย คุณหลวงแก่กับ คุณหญิง เมียเด็กแต่ดูร้าย ขึ้นบันไดมา แอ๋วในชุดนางทาสยกมือไหว้คุณหลวง
“ยินดีต้อนรับกลับเรือนค่ะคุณหลวง”
คุณหญิง เมียคุณหลวงแว๊ดขึ้นทันที เล่นใหญ่ ร้ายมาแต่ไกล
“แล้วนี่นังจวงไปไหน”
เจนนี่กระตุก หันขวับ สนธยาที่นั่งใกล้ต้องปราม
“ใจเย็น เค้าเรียกจวง ไม่ใช่เจียม”
แอ๋วเล่นต่อไม่รู้เรื่อง ประจบคุณหญิง
“นังจวงมันอ้างว่าแผลที่ถูกคุณหญิงโบยยังสาหัส เลยมาต้อนรับคุณหลวงกับคุณหญิงไม่ไหวเจ้าค่ะ”
“สำออยแล้วอีนี่ คิดจะหลบหน้ากูหรือไง อีทาสชั้นต่ำ”
เจนนี่กระตุกหันไปมองอีก หน้าแค้น สนต้องคอยสะกิด หรั่งแอบเมาท์สะอื้น
“นี่มันละครหรือชีวิตจริงเนี่ย ใช่เป๊ะๆ”
“ช่างมันเถอะน่ะคุณหญิง” คุณหลวงพูเรียบนิ่ง
“อ๋อ นี่คุณหลวงเข้าข้างมันใช่มั้ย” คุณหญิงหันมาบอกแอ๋ว “ไปจิกหัวมันมาเดี๋ยว ไม่งั้นกูจะลากมันมาโบยซ้ำ ให้ตายคามือกูนี่แหละ”
เจนนี่ที่ถูกผีนางทาสสิง อินมาก ลุกเลย โกรธชี้หน้าคุณหญิง
“มึงจะมากไปแล้วอีคุณหญิง เดี๋ยวกูตบซะนี่”
ทุกคนหันไปหาเจนนี่ อ้าปากค้าง หน้าเหวอ
โทนี่กับลูกน้อง เดินเข้ามาที่หน้าเรือนหอ สนิท อาสา ชมพู่ออกไปเผชิญหน้า
“ขอโทษนะ ก่อนที่จะมาถามว่าที่นี่บ้านใครเนี่ย คุณเป็นใครไม่ทราบ” สนิทถามกวนๆ
โทนี่ไม่ใส่ใจ
“ฉันไม่อยากเสียเวลากับพวกแก ไปเรียกไอ้สนมาซะ”
อาสามองหน้า
“อ้าว ถามดีๆ มาใช้กันอีก ทำไมกวนตีนเงี้ยครับ”
ลูกน้องโทนี่ขยับจะเอาเรื่อง โทนี่ห้ามไว้ มองบ้าน
“บ้านก็กระจอก คนก็กระจอก...น่าสมเพช”
ชมพู่ฉุนกึก
“อ้าวเฮ้ย อยู่ดีๆมาด่าคนอื่น คุณสนเค้าไปปลูกบ้าน ทับหัว...มึงรึไง”
สนิทมองหน้า
“เอางี้ พี่ว่าน้องกลับไปดีกว่า พี่เป็นคนดี มีงานทำ ไม่ว่างมาเล่นด้วย โอเค๊”
สนิทจับบ่า โทนี่มองบ่าที่สนิทจับ หันไปต่อยเลย อาสากับชมพู่ตกใจ
“น้าหนิด”
สนิทเซถอยกุมจมูก เปิดออกดู เลือดไหล ตกใจ โทนี่สั่งลูกน้อง
“กระทืบมัน”
ลูกน้องโทนี่ เดินเข้าหา พวกสนิทถอย หวาดๆ
เจนนี่ที่โดนผีนางทาสสิง อินกับละครมาก ชี้หน้าด่าคุณหญิงทุกคนพากันงง
“ผู้ดีอย่างมึงแทนที่จะทำดีให้คนนับถือ แต่มึงกลับคิดแต่จะรังแกทาสอย่างกู...มึงอยากตายรึไง”
สนธยากับหรั่ง อึ้ง หรั่งสะอื้นส่ายหัว
“อารมณ์ล้วนๆ โยงเข้าเรื่องตัวเองสุดๆ”
คุณหญิงเหวอ รีบเข้าไปหาแอ๋ว
“เค้าเป็นอะไรอ่ะพี่ หนูแค่เล่นตามบท ทำไมต้องอินขนาดเนี้ย”
เจนนี่โกรธ
“กูพูดกับมึง มึงทำเป็นไม่สนใจ ไม่เห็นหัวกูใช่มั้ย...มึงมานี่”
เจนนี่เข้าไปจิกหัวคุณหญิงมา
สนธยากับหรั่งตกใจ
“เฮ้ย”
“ถึงคราวกูจะเอาเลือดมึงมาล้างตีนกูมั่งล่ะ อีคุณหญิง”
เจนนี่ตบคุณหญิงล้มคว่ำกับพื้น เจนนี่เข้าไปจะตบซ้ำ
“จะบ้ารึไง อีเจนนี่”
แอ๋วเข้าไปจะห้าม เจนนี่หันหาแอ๋วตาขวาง หน้าดุ
“กูชื่อเจียม อีสอพลอ มึงอย่ามายุ่ง”
เจนนี่ตบแอ๋วเซไป เจนนี่หันไปตบคุณหญิงอีก สนธยาตะโกนห้าม
“พอแล้ว อย่า”
สนธยากับหรั่งเข้าไปจะห้าม เจนนี่ หันมาต่อยสนธยา ตามด้วยถีบหรั่ง ทั้งสองล้มคว่ำ พวกนักแสดงอื่น เห็นท่าไม่ดี เข้าไปจับแขน จับขาไว้ เจนนี่สะบัด ทุกคนกระเด็นล้ม หรั่งสะอื้น
“เก็บกดมาแต่ชาติปางไหนเนี่ย โหดแบบนี้ อีคุณหญิงตายแน่”
เจนนี่บีบคอคุณหญิง สนธยาตัดสินใจ เอาสร้อยพระที่เหน็บอยู่ที่ขอบผ้านุ่งออกมา วิ่งไปหาเจนนี่จากด้านหลัง
“เจียม”
เจนนี่หันมาหา สนธยาเอาสร้อยพระคล้องคอเจนนี่ทันที
“อ๊าย”
ควันสีดำพุ่งออกจากร่างเจนนี่สลบไป สนธยารีบเข้าประคอง
พิมพ์ดาวกดโทรศัพท์หาสนธยา แต่ปิดเครื่อง เธอกดซ้ำอีกก็ไม่ติด พิมพ์ดาวโกรธ เสียใจ กดโทรออกซ้ำๆ
“ติดซี่ๆ...ติดซะที”
พิมพ์ดาวร้องไห้ มณฑลเป็นห่วง
“ใจเย็นนะครับคุณดาว ใกล้ถึงแล้ว ผมจะรีบพาคุณไปให้เร็วที่สุด”
พิมพ์ดาว กดโทรหาสนธยาอีก มณฑลมองอย่างเป็นห่วง
สนิท อาสา ชมพู่ กลิ้งกระเด็นไปบนพื้น สามคนโดนซ้อม เลือดออกปาก
“เอาสิวะ คิดว่ากลัวรึไง แน่จริงมึงตื๊บ ไอ้ชมพู่ ไอ้อาสาอีกซี้ มันไม่กลัวอยู่แล้ว” สนิทท้าทาย
ชมพู่ค้อน
“บอกตรงน้า กูกลัวตั้งแต่มันต่อยมึงแระ พอเหอะ กูไม่ไหวแล้ว”
อาสาบอกกับพวกโทนี่กลัวๆ
“คุณพี่ครับ ตอนนี้คุณสนไม่อยู่ มีอะไรฝากไว้วันหลังค่อยมา เอ๊ย...ไม่ต้องมา เดี๋ยวเราบอกคุณสนให้ดีมั้ยพี่”
โทนี่ชี้หน้าข่มขู่
“งั้นบอกไอ้สนธยาด้วยนะ ขืนไม่เลิกยุ่งกับน้องดาวล่ะก็ มันตายแน่”
พวกสนิทพยักหน้า กลัว โทนี่ยิ้ม
“อีกอย่าง ฝากนี่ไว้ให้มันด้วย โทนี่ ชักปืนมาจ่อ อาสาตกใจ
“อย่า ผมยังไม่อยากตาย” อาสาแหกปากลั่น “ช่วยด้วย ๆ”
ผีงิ้วกับผีขุนศึกปรากฏตัวให้พวกโทนี่เห็น ผีงิ้วตวาด
“หยุดรังแกเพี่ยนกู ไม่งั้นมึงตาย”
พวกสนธยา ลงมานั่งที่ใต้ถุนเรือน ใกล้ที่วางอุปกรณ์ ที่ใช้ถ่ายละคร สนธยาเอายาดม ให้เจนนี่ที่สลบอยู่ดม พระยังห้อยที่คอเจนนี่อยู่ หรั่งช่วยพัด แอ๋วเข้ามา กลัวๆ
“ถ้ายังไม่ฟื้น รีบพาไปโรงพยาบาลมั้ยล่ะ”
“พักสักครู่ เดี๋ยวก็น่าจะดีขึ้นแล้วล่ะครับ” สนธยาบอก
“ตกลง ผีเข้าใช่ป่ะ” แอ๋วถามหวาดๆ
สนธยากับหรั่งมองหน้ากัน หรั่งพยายามช่วย
“บ้า...ผีที่ไหน การแสดง”
แอ๋วไม่เชื่อ
“หรา...แขวนพระปุ๊บ กรี๊ดปั๊บเนี่ยนะ” แอ๋วกระซิบ “บอกตรงๆ ที่นี่ก็มีอยู่แล้ว ไม่อยากได้เพิ่มหรอก พากลับไปก่อนเหอะ”
เจนนี่ค่อยๆฟื้น
“นี่ฉันเป็นไรเนี่ย”
“นั่นไง ฟื้นแล้ว ไหวมั้ยเจนนี่” แอ๋วเข้าประคอง
“ว...ไหว”
“แต่ฉันไม่ไหวว่ะ แกทำกองป่วน นรกแตกไปหมด ขอบใจที่มาช่วยนะ แต่ตอนนี้เพื่อนช่วยกลับไปก่อน ฉันจะได้ถ่ายต่อนะๆ”
แอ๋วลากพวกสนธยา จะไปส่ง ผีนางทาสมาดัก ปรากฏตัวให้ทุกคนเห็น
“พวกมึงห้ามไปไหนทั้งนั้น”
สนธยากับเจนนี่ตกใจ หรั่งและแอ๋วช็อค แหกปากลั่น
“จ๊าก”
อ่านต่อหน้า 4
วิวาห์ป่าช้าแตก ตอนที่ 16 (ต่อ)
ลูกน้องโทนี่เห็น ผีงิ้ว ผีขุนศึกก็ตกใจถอย พวกสนิทวิ่งไปหลบข้างหลังพวกผี ลูกน้องหันมาถามโทนี่หวาดๆ
“เละแบบนั้น ผ...ผีรึเปล่าครับนาย”
โทนี่ไม่เชื่อ
“ไอ้ปอดแหก กลางวันแสกๆ มีผีที่ไหนวะ...พวกแกเป็นใคร มาเล่นงิ้ว เล่นละครแก้บนแถวนี้รึไง”
สนิทหัวเราะขำ
“ฮ่าๆ กูว่ามึงแหละเตรียมแก้ผ้าวิ่งได้แระ เจอเพื่อนกูรับรองมึงจุก”
ชมพู่มองเย้ย
“โหดนักใช่มั้ยพวกมึงอ่ะ เดี๋ยวเจอเพื่อนกู เดี๋ยวมึงซีด”
อาสาชี้หน้ากราด
“ทำไมๆ จะไฝว้กับเพื่อนกูเลยมั้ยล่ะ แน่จริงเอาป่ะล่ะ ๆ”
ลูกน้องหวั่นๆ กระซิบโทนี่
“ถอยก่อนดีกว่ามั้ยนาย ท่าทางไม่น่าไว้ใจนะครับ”
ผีขุนศึกจ้องถมึงทึง
“กูให้โอกาสพวกมึง ถ้าไม่อยากตาย กลับไปซะ แล้วอย่ามาเหยียบที่นี่อีก”
“ถั่วต้ม รีบไปซะ กูไม่อยากทำบาปตอนนี้” ผีงิ้วเสริม
โทนี่แสยะยิ้ม
“ได้”
พวกสนิทยิ้มเย้ย หัวเราะเยาะ
“แต่ก่อนไป มึงเจอนี่”
โทนี่ยิงปืนใส่ผีงิ้ว ทันทีเปรี้ยง
“โอ๊ย”
ผีงิ้วเซถอยเอามือกุมอกจะตาย พวกสนิท ประคอง เป็นห่วง โทนี่ยิ้มเยาะ
“เนี่ยเหรอวะผี โดนลูกปืนเข้าไป เป็นไงล่ะ ฮ่าๆ”
ผีงิ้ว ยืนขึ้นทันที ควักลูกปืนออกจากแผลที่อก แล้วโยนทิ้ง พวกโทนี่ตกใจ ผีงิ้วส่งเสียงดุ
“เป็นแบบนี้ไง ที่เค้าเรียกว่า ผีหลอก ฮ่าๆ”
ผีงิ้วกับผีขุนศึกหัวเราะคลั่ง
มณฑลขับรถมาจอด เห็นรถตู้สนธยาจอดอยู่ พิมพ์ดาวจะเปิดประตูลงทันที มณฑลเรียกไว้
“เดี๋ยวครับคุณดาว”
พิมพ์ดาวชะงัก
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมอยากให้คุณดาวใจเย็นๆ ผมรู้ว่าคุณสองคนรักกัน อย่าให้อารมณ์ชั่ววูบ มาทำลายความรักของคุณเลยนะครับ”
“ขอบคุณที่เตือนสติดาวนะคะ”
มณฑลยิ้ม พิมพ์ดาวพยักหน้าลงจากรถ มณฑลตามลงไป
ผีนางทาส ยืนขวางพวกสนธยา แอ๋วหลบหลังพวกสนกลัว
“ฮือ ของเก่ายังเคลียร์ไม่หมด เอาของใหม่มาเพิ่มทำไม อยากให้ฉันตายเป็นผีอีกตัวรึไง นังเจนนี่” แอ๋วต่อว่า
“นี่แกอย่าเพิ่งด่าได้มั้ย ไม่ช่วยเค้า พวกฉันก็ตายเหมือนกันแหละ” เจนนี่เสียงสั่น
สนธยาพยายามขอร้อง
“อย่าทำร้ายใครนะแม่เจียม ฉันจะทำตามที่สัญญา ฉันจะช่วยตามหาคุณหลวงให้”
ผีนางทาสตวาดสวนทันที
“กูไม่เชื่อ...มึงหลอกกู ทำร้ายกู มึงต้องตาย”
ผีนางทาสพุ่งไปบีบคอสนธยา ผลักไปกระแทกชั้นวางของ ชนพวกถังสี ขวดแก้ว อุปกรณ์กองถ่ายที่วางอยู่ที่ใต้ถุนเรือนไทย ล้มระเนระนาด กระจัด กระจาย เจนนี่ตกใจ
“สน”
ขวดน้ำมันก๊าดที่วางอยู่ล้ม ขวดแตก น้ำมันหกกระจายไปทั่ว เข้าใกล้ปลั๊กสามตาที่มีสายไฟเสียบอยู่ ผีนางทาสผลักสนธยาจนไปพิงเสาเรือน สนธยาพูดออกมาอย่างยากลำบาก
“จ...เจียม...อย่า”
“มึง...ตาย”
ผีนางทาสไม่หยุด พลิกตัวสนธยา ออกจากเสาเรือนที่พิงอยู่จะกดลงกับพื้น เท้าสนธยา เกี่ยวสายไฟ เตะ สะดุดปลั๊กไฟที่พื้น ใกล้กองน้ำมัน ถูกกระชาก เกิดประกายไฟ ไฟที่พื้นลุกพรึ่บ ลามเป็นทางยาว เจนนี่ หรั่ง แอ๋ว ตกใจ
“ตายห่านแล้ว” หรั่งพูดไม่เป็นคำ
แอ๋วแหกปาก
“ไฟไหม้ ช่วยด้วย ไฟไหม้”
มณฑลกับพิมพ์ดาวปิดประตูรถ ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย ตกใจ มองหน้ากัน รีบวิ่งไปดู
โทนี่กับลูกน้องพากันกลัว ถอยหนี ผีงิ้วกับผีขุนศึกเดินเข้าหา ลูกน้องคนหนึ่งถอยจนล้ม โทนี่ดึงคอเสื้อลูกน้องขึ้นมา
“มึงจะหนีทำไม สู้สิวะ”
“แต่นั่นมันผีนะนาย”
โทนี่เอาปืนขู่
“มึงจะเป็นผีไปสู้กับมัน หรือมึงจะสู้ตอนนี้”
ลูกน้องกลัวโทนี่ยิง วิ่งเข้าหาพวกผี ผีขุนศึก บีบคอลูกน้องไว้ แล้วยกขึ้น เท้าลูกน้องลอยพ้นพื้น ผีขุนศึกเหวี่ยงลูกน้องกระเด็นกลับไป ชนพวกโทนี่ พากันล้ม ลูกน้องคนนั้นสลบไป
“ม...ไม่ไหวแล้วนาย ผ...ผมลาออก”
ขาดคำลูกน้องคนนั้นวิ่งหนีไปเลย โทนี่ล้มอยู่มองตามเหวอๆ สนิทเย้ยโทนี่
“ดีใจด้วย เหลือแค่มึงแล้วนะครับ ไอ้คุณหัวหน้า...เอาไงดีครับเพื่อนผี”
ผีงิ้วพุ่งไปเหยียบอกโทนี่ ที่ล้มอยู่ ขยับเข้าใกล้
“คนเลวแบบนี้ ต้องสั่งสอนมันให้หนัก ฮ่าๆ”
โทนี่หน้าตื่นกลัว จะร้องไห้
สนธยาถูกผีนางทาสบีบคอ มีกองไฟขวางพวกเจนนี่ที่อยู่ด้านนอก แอ๋วยังตะโกนให้คนช่วย
“ไฟไหม้ มาช่วยกันดับไฟสิเว้ย...ไฟไหม้”
เจนนี่หันไปบอก
“หรั่งไปกับแอ๋ว รีบหาคนมาช่วย เดี๋ยวฉันช่วยสนเอง เร็วสิ”
แอ๋วยังร้องลั่น
“ไฟไหม้ ช่วยด้วย”
หรั่งวิ่งลากแอ๋วที่แหกปากอยู่ออกไป เจนนี่มองซ้ายขวาเห็นมีผ้าห่มเก่าๆ พาดอยู่ เธอวิ่งไปหยิบผ้าห่ม โยนใส่กองไฟ แล้วรีบวิ่งเหยียบผ่านเข้าไป ผีนางทาสหันมามอง เจนนี่ยืนอยู่ข้างหลัง ยังกลัวๆ
“หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด”
“มึงจะทำอะไรกูได้”
เจนนี่มองพระที่คอ ตัดสินใจ กำพระวิ่งเข้าหา ผีนางทาส รีบ หายตัวหนี ทันทีสนธยาไอหนักค่อยๆ ลุกขึ้น เจนนี่วิ่งเข้าไปประคอง
“สนเป็นไงมั่ง”
ผีนางทาสยืนข้างหลังเจนนี่ใกล้เสา ที่มีบันไดยาวพาดอยู่ ผีนางทาสผลักบันไดใส่ สนธยาตกใจ
“เจนนี่ ระวัง”
สนธยาพลิกตัวขวาง จับเจนนี่นอนลง เอาตัวบัง เจนนี่นอนบนพื้น สนธยาหน้าชิด สองคนสบตา มุมหนึ่งด้านนอก มณฑลกับพิมพ์ดาววิ่งมาเห็นสนธยากับเจนนี่นอนทับกันก็ตกใจ บันไดล้มลงมาทับกระแทกหลัง สนธยา พอดี หน้าเข้าจูบเจนนี่ อย่างไม่ตั้งใจ ทั้งสองตาเบิกโพลง พิมพ์ดาวตกใจ จะวิ่งเข้าไปหา เท้าพิมพ์ดาวเผลอเหยียบเศษแก้วที่แตกอยู่
“โอ๊ย”
พิมพ์ดาวเท้าเลือดไหล ล้มลงนั่ง สนธยาได้ยินเสียง หันไปเห็นพิมพ์ดาวตกใจ รีบผลักบันไดที่ทับอยู่ออกไป ลุกขึ้น
“คุณดาว...”
มณฑลไวกว่า เข้าไปประคองพิมพ์ดาว
“รีบไปทำแผลก่อนเถอะครับ คุณดาว”
มณฑลอุ้มพิมพ์ดาวออกไปเลย สนธยามองตามอึ้งๆ พวกหรั่ง แอ๋ว นักแสดงทีมงาน ถือถังน้ำ ถังดับเพลิงเข้ามา แอ๋วโวยวายลั่น
“ไฟไหม้ ช่วยกันดับไฟเร็ว ไฟไหม้”
เจนนี่ลุกขึ้นปาดปาก
“ยืนบื้ออะไรอยู่ได้ ช่วยกันเร็วสิ”
เจนนี่ช่วยทุกคนดับไฟ สนธยายังอึ้งมองตามพิมพ์ดาวไป ทำอะไรไม่ถูก
โทนี่ถูกจับมัด ผีงิ้ว ผีขุนศึกเอาหน้าชิดหน้าตาดุ ผีงิ้วตวาด
“มึงรู้มั้ย ที่กูเกลียดที่สุดคือพวกชอบรังแกคนอื่น”
โทนี่ส่ายหน้า สะอื้นไม่รู้
“เพราะกูก็เคยถูกรังแกเหมือนกัน”
ผีงิ้วค่อยๆล้วงมือเข้าไปในเสื้อ แล้วดึงไส้ตัวเองออกมา ยาว เป็นสีแดงคล้ำ
“ดูสิ กูถูกคนแกล้งวางยาพิษจน ตาย”
ผีงิ้วหัวเราะคลั่ง เอาไส้ไปพันรอบคอ โทนี่ร้องไห้กลัวตัวสั่น
“ฮือ...ปล่อยกูไป”
ผีขุนศึกตวาด
“มึงจะรีบไปไหน” ผีขุนศึกแสยะยิ้ม “อยู่ฟังเรื่องกูก่อน กูเองก็ถูกฆ่าตายเหมือนกัน เห็นแผลที่คอกูนี่มั้ย”
ผีขุนศึกขยับใกล้ ชี้แผลยาวที่คอโทนี่กลัววสุดๆสะอื้นฮั่ก
“มันทำให้กูเป็นแบบ...นี้”
หน้าผีขุนศึก ชิด โทนี่ค่อยๆหมุนคอจนรอบโทนี่กลัวจนฉี่ราด
“ฮือ กู...กูไม่ไหวแล้ว กู...กูขอโทษ ปล่อยกูไป กูขอร้อง”
พวกสนิทยืนดูอยู่ด้วย สนิทมองๆแล้วพูดนิ่งๆ
“เอ่อ กูว่าก่อนไปมึงแวะซื้อกางเกงเปลี่ยนก่อนมั้ย ดูสิไหลเป็นทางเชียว”
ขากางเกงโทนี่เปียกเป็นดวง ฉี่ไหลออกมานองพื้น
“อุ๊ยตาย ฉี่ราด ฮ่าๆ” ผีงิ้วหัวเราะลั่น
ผีขุนศึก ผีงิ้ว สนิท ชมพู่ อาสา พากันหัวเราะเยาะ โทนี่สะอื้น ส่ายหัว หมดท่า
ทีมงาน นักแสดงวิ่งวงแตกขึ้นบันไดมา คว้าของ พวกกล้อง อุปกรณ์ เก็บของต่างๆบนเรือนไทย แอ๋วตามมาตะโกนสั่ง
“เก็บของให้เร็วที่สุด ใครอยากถ่าย ให้กลับไปถ่ายบ้านมึงเถอะค่า งานนี้แอ๋วขอลาบวชล้างซวย อยู่ไม่ได้แล้ว”
แอ๋ววิ่งไปช่วยเก็บของ สนธยา หรั่ง เจนนี่ตามขึ้นมายืนหน้าบันไดดูสถานการณ์ หรั่งหันมาถามสนธยา
“เอาไงดีคุณสน ยังหาคุณหลวงไม่ได้ คุณผีเค้าจะปล่อยเราไปจริงดิ”
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราต้องช่วยทุกคนหนีจากที่นี่ก่อน ไม่งั้นพวกเค้าซวยหมดแน่”
ประตูหน้าบันไดกระแทกปิดปัง ทุกคนชะงัก แอ๋วถือไมค์บูมชูอยู่ ค้างอึ้ง
“ใครบอกแอ๋วให้ชื่นใจที ลมพัดใช่มั้ยอ่ะคะ”
เจนนี่ส่ายหัว
“ฉันว่าไม่ว่ะ แอ๋ว”
ผีนางทาสนั่งห้อยขาอยู่ที่ขื่อบนประตู ชี้มา
”คิดว่าหนีกูพ้นรึไง กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด”
สนธยา หรั่ง เจนนี่ อึ้ง
โทนี่ถูกถีบออกมา กลิ้งกับพื้นนอกรั้วเรือนหอ สนิท อาสา ชมพู่ ผีงิ้ว ผีขุนศึก ยืนหน้ารั้วเรือนหอด้านใน ตามมาเย้ย
“วันนี้ถือว่าพี่ทำบุญจะปล่อยน้องไป แต่ถ้าวันหลังมึงกล้ามาอีกล่ะก็ มึงเจอเพื่อนกู...จริงมั้ยงิ้วเพื่อนรัก” สนิทกอดคอ
ผีงิ้วเหล่ๆ
“ลามปามแล้วมึง เดี๋ยวกูแหกอกซะนี่”
สนิทรีบยกมือไหว้ผีงิ้ว ถอยไป ผีงิ้วคุยกับโทนี่
“ไอ้สนธยา กับพวกเสนียดเนี่ย มันช่วยพวกกูไว้ กูก็ต้องปกป้องเรือนหอให้มัน คราวนี้ถือเป็นคราวซวยของมึงละกัน”
ผีขุนศึกชี้หน้าโทนี่
“ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ มึงรีบไปซะ แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก”
โทนี่ตะกายลุกขึ้น รีบวิ่งหนี หันมาตะโกน
“ส...สักวัน กูจะมาเอาคืนพวกมึง”
ผีขุนศึกกับผีงิ้ว หมั่นไส้ ขยับจะลุย โทนี่วิ่งหนี ล้มลุกคลุกคลาน บนกิ่งไม้ อีกาตัวหนึ่งมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับโทนี่อยู่ รีบบินออกไป
พิมพ์ดาวอยู่บนเตียงพยาบาล นางพยาบาล พันแผลที่เท้าให้ เรียบร้อย พิมพ์ดาวนั่ง ซึม ก้มหน้า มณฑลเดินเข้ามาหา นางพยาบาลลุกขึ้น
“แผลคนไข้ ไม่ลึกมาก ระวังอย่าให้โดนน้ำ ทำความสะอาดแผลบ่อยๆ ไม่กี่วันก็หาย ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
มณฑลยิ้มรับ
“ขอบคุณนะครับ”
นางพยาบาลออกไป
“คุณดาวครับ”
พิมพ์ดาว น้ำตาร่วง มณฑลอึ้ง
“เจ็บแผลเหรอครับ”
พิมพ์ดาวนิ่ง
“เจ็บ...เจ็บมาก...ดาวเจ็บ”
พิมพ์ดาวปล่อยโฮ ซบบ่ามณฑลทันที
“ทำไม...ทำไมสนทำกับดาวแบบนี้ ทำไม”
มณฑลอึ้ง ไม่ตอบ ค่อยๆยกมือลูบหัวอย่างสงสาร
สนธยา เจนนี่ หรั่ง แอ๋วและทีมงาน ยืนเกาะกลุ่มรวมกันกลัวผี เจรจากับผีนางทาสที่นั่งที่ขื่อประตู
“เจนนี่ แกพาเค้ามาช่วยบอกเค้าสิ ละครฉันยังถ่ายไม่เสร็จ พวกฉันห้ามตาย ไปฆ่าคนอื่นเหอะ”
แอ๋วโวย
“จะบ้ารึไง ถ้าเค้าเชื่อ จะมาฆ่าแกมั้ยเล่า” เจนนี่แย้ง
สนธยายกมือไหว้
“แม่เจียม ฉันขอร้อง คนพวกนี้ไม่รู้เรื่อง อย่าทำอะไรพวกเค้านะ”
ผีนางทาสมาปรากฏตัวต่อหน้าสนธยาหน้าชิด ดุ
“กูไม่สน”
พวกแอ๋วถอยกลัว
“พวกมึงหลอกกูว่าคุณหลวงอยู่ที่นี่ พวกมึงต้องตาย” ผีนางทาสคำราม
“เปล่านะคุณผี เราไม่ได้หลอก นี่ไงคุณหลวงมีจริงๆ มาเอาไปสิ”
แอ๋วจับมือคุณหลวงแก่ที่เป็นนักแสดงชูขึ้น คุณหลวงรีบสะบัดเอามือลง ผีนางทาสหันไปตวาด
“ยังจะกล้าลองดีกับกูใช่มั้ย ...มึง”
ผีนางทาสจะไปทำร้ายแอ๋ว สนธยามาขวาง
“อย่านะ ฉันคนเดียวที่หลอกแม่เจียม ถ้าจะฆ่าก็ฆ่าฉัน”
หรั่งตกใจ
“คุณสน”
“เอาสิ ถ้าคิดว่ามันทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ถ้ามันทำให้คุณหลวงกลับมา ก็ฆ่าฉันเลยสิ” สนธยาท้าทาย
ผีนางทาสโกรธ
“มึง”
ผีนางทาสบีบคอสนธยาผลักไป เจนนี่ช็อค
“สน”
ผีนางทาสบีบคอสนธยาไปชนเสา เขารวบรวมแรงตะโกนออกมา
“ทุกคนหนีไป”
พวกแอ๋วและทีมงาน มองหน้ากัน พร้อมใจรีบวิ่งไปผลักประตู ลงบันไดหนีไปเลย เหลือหรั่งกับเจนนี่ยืนอยู่ อึ้งๆ
“เก่งนักใช่มั้ย มึงเก่งนักใช่มั้ย...มึง”
ผีนางทาสยกสนธยาขึ้นขาลอยจากพื้น ตะเกียกตะกายไปที่เสา แล้วถีบสุดแรง ผีนางทาสเซถอย แต่ยังบีบคอสนอยู่ ผีนางทาสโกรธ
“อ๊าย”
ผีนางทาสบีบอคอวิ่งผลักสุดแรง สนธยาถอยหลังตามแรงไปทางห้องปิดที่มีพระแขวนอยู่ เจนนี่ตกใจตะโกนสุดเสียง
“อย่า”
ร่างสนธยาถึงหน้าประตู ถูกบีบคอผลักกระแทกประตูเข้าไป โครม...สนธยาถูกผีนางทาสบีบคอ ผลักไปจนติดผนัง
“มึงทำให้กูไม่ได้เจอคุณหลวง มึงต้องตาย มึงต้องตาย”
ผีนางทาสจับสนธยากระแทกผนัง รัวๆ ทันใดนั้นเสียงผีคุณหลวงตวาดดังลั่น
“มึงกล้าดียังไง ที่เข้ามาในห้องนี้”
ผีนางทาส ที่บีบคอสนธยาอยู่ ไม่รู้ตัว โกรธหน้าดุหันมา แต่แล้วกลับชะงัก อึ้ง แววตาอ่อนลงเมื่อเห็นว่าที่มุมมืดในห้อง คุณหลวงค่อยๆ เดินออกมาจากเงามืด ผีนางทาสปล่อยร่างสนธยาทันที
“คุณหลวง”
อ่านต่อตอนที่ 17
