มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 15
ซันกดเงินออกมาจาก ATM แล้วส่งให้ดวง
“เอาไป ยังไม่หมดนะ ยังมีเหลือ จะเอาให้หมดเลยไหม”
“ยังๆ เก็บไว้ก่อน ฉันขอยืมแค่นี้ก่อน”
“ฮึ่ย...ไอ้ดวง หยุดพูดเรื่องขอยืมซะทีได้ไหม นี่มันก็เงินแกที่เตี่ยฉันให้แต่แกดันเอามาให้ฉัน ฉันก็แค่คนเก็บเงินให้เฉยๆ แต่มันไม่ใช่เงินของฉันเว้ย มันเงินค่าแรงของแก”
ดวงหนักใจ
“แต่ว่า...”
“พอๆ แกรีบไปเลยนะ จะเอาไปทำอะไรรีบเอาไป แล้วไปให้พ้นหน้าฉัน ไม่งั้นเดี๋ยวชกนะเว้ย”
“เออๆ ฉันไปก่อนนะ”
ดวงรีบออกไป...อาซันมองตามไปแล้วถอนใจ
“โชคดีเว้ยไอ้ดวง”
ดวงจ่ายเงินให้พนักงานโรงแรม
“นี่ครับค่าห้อง”
“แหม...จ่ายก่อนแบบนี้เราก็ยินดีบริการค่ะ”
ดวงเข้ามาหาดารากับประเวทที่นั่งรออยู่ ดาราแปลกใจ
“ดวง...พาพ่อแม่มาที่นี่อีกทำไมลูก อย่าบอกนะว่าจะให้พ่อแม่อยู่ที่นี่”
“แค่ชั่วคราวน่ะครับ อยู่ไปก่อนจนกว่าผมจะหาทางขยับขยายอะไรได้ สุขภาพของพ่อคงไม่เหมาะที่จะไปอยู่ตลาดกับผม”
ดาราทำเป็นเห็นใจ
“โถๆ แต่มันหลายเงินนะลูก”
ประเวทกระซิบดาราเบาๆ
“เอาเหอะน่า ไปขัดมันมาก เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนใจหรอก”
ดารากระซิบตอบ
“มันก็ต้องให้สมจริงสิ”
“พักที่นี่ไปก่อนนะครับ ผมต้องไปทำงานแล้ว”
ดวงออกไป...ประเวทกับดาราตีหน้าเศร้า
พะวงมาจ่ายตลาด ยืนอยู่ใกล้ๆแผงอาซ้งกับเจ๊แต๋ว อาซ้งหันไปถามซัน
“จริงเหรอไอ้ซัน พ่อไอ้ดวงป่วยกำลังจะตายจริงเหรอ”
“เรื่องแบบนี้ใครเขาเอาพูดเล่นกันล่ะเตี่ย”
เจ๊แต๋วคิดๆ
“อืมม...แต่ท่าทางไม่เห็นเหมือนคนป่วยตรงไหน”
ซันแย้ง
“เขาพยายามซ่อนเพราะไม่อยากให้ไอ้ดวงมันรู้”
เจ๊แต๋วไม่อยากเชื่อ
“จริงเร้อ”
แหววขัดขึ้น
“แล้วแม่จะไปสงสัยอะไรเขานักหนา”
เจ๊แต๋วคิดๆ
“ก็สองคนนั่นมันดูน่าสงสัยนี่หว่า ดูเจ้าเล่ห์จะตายไป”
พะวงมาซื้อผัก แอบได้ยิน อาซ้งถอนใจ
“น่าเห็นใจไอ้ดวง อุตส่าห์ได้เจอพ่อแม่แท้ๆ พ่อดันจะมาตายใส่ซะได้”
ซันสวนทันที
“ยังไม่ตาย แค่ป่วยระยะสุดท้าย ใกล้ตายเฉยๆ”
พะวงตกใจ
เมื่อกลับมาถึงบ้าน พะวงบอกเรื่องพ่อของดวงกับคุณนายสร้อยเพชร คุณนายร้องขึ้นเสียงดัง
“พ่อนายดวงกำลังจะตายงั้นเหรอ”
“พะวงได้ยินพวกพ่อค้าแม่ค้าเขาคุยกันน่ะค่ะ”
“เอาล่ะสิ...งานเข้าแล้วล่ะสิ”
“คุณนายจะเป็นเจ้าภาพงานศพเหรอคะ เขายังไม่ตายนะคุณนาย”
“ฮึ่ย...ไม่ใช่! ฉันหมายถึงบ้านหลังที่ฉันเล็งไว้จะขายให้นายดวง ขู่มันไว้ว่ามันควรจะซื้อให้พ่อแม่อยู่ในฐานะลูกกตัญญู ถ้าพ่อมันเกิดตายไป แล้วนังแม่ตรอมใจตายตามไปอีกคน บ้านฉันก็ขายไม่ออกกันพอดี”
“โอ้ว...คุณนายนี่คิดแต่ด้านชั่วจริงๆ แล้วคุณนายจะดำเนินด้านชั่วต่อไปยังไงล่ะคะ”
“ต้องรีบมัดมือให้มันซื้อด่วน ก่อนจะมีใครตาย”
“คุณนายจะเอาอะไรไปมัดล่ะคะ”
คุณนายสร้อยเพชรคิดๆ มองไปในครัว
สายมุกกำลังอบไก่อยู่ คุณนายสร้อยเพชรเดินมาหยุดมองที่หน้าครัว พะวงตามมาด้วย
“ฉันรู้แล้วว่าจะเอาใช้อะไรมัดมือมัน”
“ไก่อบเหรอคะคุณนาย”
“ฮึ่ย!...บ้า ฉันไมได้หมายถึงไก่”
คุณนายสร้อยเพชรมองลูกสาวแล้วยิ้มร้าย
โอมจอดรถหน้าบ้านลงจากรถมาเจอสายมุกที่กำลังจะออกจากบ้านพอดี
“น้องมุกจะไปไหนครับ”
“มุกมีธุระค่ะ”
“ธุระ...ธุระที่ตลาดงั้นเหรอครับ”
“ค่ะ...มีปัญหาอะไรเหรอคะ”
“คนระดับเราจะไปที่ธุระอะไรที่ตลาดสดไม่ทราบครับ”
สายมุกถอนใจ
“หลบไปเถอะค่ะ มุกรีบ”
“ไม่ครับ...พี่ไม่ยอมให้น้องมุกไปเด็ดขาด พี่ไม่อยากเห็นน้องมุกถูกใครหลอกอีก”
“นี่พี่โอมพูดเรื่องอะไรคะ”
“น้องมุกก็น่าจะรู้ดีว่าพี่พูดถึงใคร...”
สายมุกหมดความอดทน จะเดินหลบไปแต่โอมก็เข้าไปขวาง
“พี่ไม่ให้ไป”
ทันใดนั้นเสียงคุณนายสร้อยเพชรดังขึ้น
“ปล่อยน้องไปเถอะตาโอม”
โอมสะดุ้ง คุณนายสร้อยเพชรเดินออกมา สายมุกรีบออกไป
“นี่มันหมายความว่ายังไงกันครับคุณน้า ทำไมคุณน้ายังกล้าให้น้องมุกไปที่นั่นอีกครับ ลืมเรื่องที่เราคุยกันไปแล้วเหรอครับ จำภาพพวกนั้นไม่ได้เหรอครับ”
“เอาเถอะ เรื่องในบ้านน้า น้าจัดการเอง”
“แต่ผมห่วงน้องมุก อย่าบอกนะครับว่าคุณน้าไม่รู้ว่าผมคิดยังไงกับน้องมุก”
“ทำไมน้าจะไม่รู้...แต่มันยังไม่ถึงเวลาของโอม...พะวง ส่งแขก”
คุณนายสร้อยเพชรเดินเข้าไปด้านใน
“ค่าคุณนาย” พะวงโบกมือไล่ “ไปๆๆ ชิ่วๆ ไป กลับไปเหอะ เจ้าของบ้านเขาไม่ต้อนรับ ไปๆ”
“นี่วิธีส่งแขกของแกเหรอ ไม่เคยดูละครเหรอว่าเขาแขกส่งกันยังไง”
“ไม่ชอบดูละครค่ะ ชอบดูบอล ปี๊ด...คุณโดนใบแดง ออกไปได้แล้วค่ะ”
โอมหงุดหงิด
“บ้าที่สุด บ้านนี้บ้ากันไปหมดแล้ว!”
ดวงเก็บกวาดตลาด เหนื่อยหอบ ซันช่วยอยู่อีกทางหันมาเห็นเข้า
“เฮ้ย...ไปเหอะ ที่เหลือเดี๋ยวฉันทำเอง จะไปส่งน้ำแข็งไม่ใช่เหรอไปๆ”
“ขอบใจมากนะ”
“เฮ่ย...เพื่อนกัน แค่นี้ไม่ต้องขอบใจหรอก ไปๆ”
ซันผลักดวงออกไป ดวงเดินออกมาเจอโอมเข้ามาขวาง
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก ไม่ใช่คุยสิ ฉันมีเรื่องจะเตือนแก”
ดวงงงๆ
“อะไรครับ”
“น้องมุกเป็นแฟนฉัน อย่าคิดมายุ่งอีก ไม่งั้น แกเจอดีแน่”
ดวงฟังแล้วอึ้งไป
ดวงทำงานที่โรงน้ำแข็ง...ส่งน้ำแข็ง...ขนน้ำแข็ง...ขายน้ำแข็ง เสร็จจากโรงน้ำแข็งดวงมาทำงานที่ร้านติ่มซำ...เจ๊ติ่มเงยหน้าเห็นดวงเดินเข้ามา มองนาฬิกา
“เอ้า ยังไม่ถึงเวลา มาทำไม”
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 15(ต่อ)
“ผมจะมาขอทำงานเพิ่มน่ะครับเจ๊...งานอะไรก็ได้ครับ”
“ขอทำงานเพิ่ม เออ...ขยันจริงเว้ย แต่ตอนนี้ลูกค้ายังไม่เข้า มีแต่งานในครัว ทำได้ไหม”
“ได้ครับ ผมทำหมดทุกงานครับ”
“งั้นก็ไปในครัว เขากำลังเตรียมของกันอยู่ ใครเขาให้ช่วยทำอะไรก็ทำไปอย่าขี้เกียจ อย่าทำของเสียหาย ถ้าทำได้จริงเจ๊จะจ่ายเงินเพิ่มให้”
“ขอบคุณครับเจ๊”
ดวงเข้าไปด้านใน...เจ๊ติ่มมองตามไป
“ท่าทางจะร้อนเงิน เอ๊ะ...แต่มันเพิ่งถูกหวยไม่ใช่เหรอ”
บรรยากาศในครัวติ่มซำวุ่นวาย หม้อนึ่งทำงานควันฉุยๆ...ดวงเข้ามายกมือไหว้ไปรอบๆ
“มีอะไรให้ผมช่วยบอกมาได้เลยนะครับ”
พ่อครัวหันมาถาม
“จะมาทำงานในครัวด้วยเหรอ งานไม่เยอะหรอก ไปเลย ไปโน่น ล้างผัก เด็ดผัก ทำปลา ปลอกเปลือกกุ้ง ปั้นลูกชิ้น ห่อสาหร่าย แล้วไปเตรียมของทอด”
ดวงอึ้งๆ
“ได้ครับ”
“เดี๋ยว! ก่อนจะทำไอ้ที่สั่งเมื่อกี้ ไปล้างจานให้หมดก่อน”
“ครับๆ”
“เร็วๆ นะ จะได้เวลากินมื้อเย็นแล้ว”
“ครับๆ”
ดวงทำงานในครัวติ่มซำอย่างแข็งขัน
ค่ำนั้น ดวงขับตุ๊กๆไปท่าทางเหนื่อยมาก...เอาผ้าเย็นเช็ดหน้าตลอด ไม่ให้ง่วง สิ่งที่แม่บอกกับเขาแว่บเข้ามาในหัว
“มีอีกหลายเรื่องเหลือเกินที่ลูกยังไม่รู้…แต่อย่าให้แม่พูดเลย เราเพิ่งได้เจอกัน พ่อเขาขอร้องไว้ เขาไม่อยากให้แกเป็นกังวล”
“บอกผมมาเถอะครับ ตกลงพ่อเป็นอะไรกันแน่ครับ”
ดวงหน้าเครียด แล้วคำพูดของโอมก็แว่บเข้ามาอีก
“น้องมุกเป็นแฟนฉัน อย่าคิดมายุ่งอีก ไม่งั้น แกเจอดีแน่”
ดวงถอนหายใจเครียด...
“คนอย่างไอ้ดวง ไม่มีวันโชคดีไปได้หรอก”
แหววกับซันกินข้าวมันไก่กันอยู่ แหววท่าทางเครียดๆ
“ไอ้ดวงมันจะไหวเหรอวะ ไหนจะต้องทำงานหาเงินมาคืน ไหนจะพ่อป่วยอีก ปกติมันเองก็ยุ่งจะตายอยู่แล้ว”
ซันมองหน้า
“ห่วงเยอะนะเนี่ย...เดี๋ยวหึงๆ”
“เดี๋ยวตบให้หรอก”
“เดี๋ยวจูบซะนี่...เอาป่ะล่ะ ตบจูบ...เอาป่ะ”
“ไม่ต้องมาท้าฉันเลยนะ ฉันกำลังซีเรียสอยู่”
“คนอย่างไอ้ดวง ห่วงน่ะ ห่วงได้ แต่อย่าคิดไปห้ามมันเลยนะ มันไม่ฟังใครหรอก”
แหววนึกบางอย่างได้
“งั้นเอางี้ ในเมื่อห้ามไม่ได้ ก็ไม่ต้องห้าม เราสองคนมาช่วยมันกันดีกว่า”
ดวงกลับมาถึงหน้าตลาด เจอสายมุกรออยู่
“นายดวง กลับมาแล้วเหรอ ฉันทำข้าวต้มมาให้ เหนื่อยมากไหม”
ดวงอึกอั่กๆ คำพูดของโอมผุดขึ้นในหัว
“น้องมุกเป็นแฟนฉัน อย่าคิดมายุ่งอีก ไม่งั้น แกเจอดีแน่”
ดวงนิ่งไปสายมุกสงสัย
“นายดวง เป็นอะไรไปรึเปล่า ทำไมเงียบไปล่ะ”
“เอ้อ...ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ขอตัวก่อนนะครับ”
ดวงเดินเข้าไปข้างใน...สายมุกหน้าเหวอ
“อ้าว...แล้วข้าวต้มของฉันล่ะ”
“ผมไม่หิวจริงๆ ครับ ขอโทษด้วยนะครับ”
ดวงเดินเข้าไปข้างใน สายมุกตกใจหน้าเหวอๆ
“สงสัยจะเหนื่อยจนกินไม่ลง”
ดวงกลับเข้ามาที่มุมนอน เหนื่อยผสมเศร้า
“อย่าต้องเดือดร้อนเพราะอยากช่วยผมเลยครับคุณมุก”
สายมุกนั่งอ่านตำราอาหารอยู่ในห้องนอน
“ทำงานเหนื่อยๆ เช้ามาก็ต้องกินอาหารเพิ่มพลัง...อะไรดีนะ”
คุณนายสร้อยเพชรเข้ามา
“ทำอะไรอยู่ ดึกแล้วยังไม่นอน”
สายมุกเก็บหนังสือ
“กำลังจะนอนแล้วค่ะ”
“จะทำอาหารไปให้นายดวงเหรอ”
“นี่คุณแม่แอบมีนักสืบอีกแล้วเหรอคะ คราวนี้ใครกันล่ะคะ”
“ไม่ต้องมาหาเรื่องทะเลาะกับฉัน แค่เอาสูตรอาหารมาให้ เอาไปลองทำดู” คุณนายสร้อยเพชรส่งให้ “นายดวงน่าจะชอบ”
คุณนายสร้อยเพชรออกไป สายมุกตกใจ
“คุณแม่รู้ว่าเราทำอาหารให้นายดวงกิน...แต่ไม่โกรธ...ไม่ด่า...แล้วยังเอาสูตรมาให้อีก...นี่มันอะไรกันเนี่ย เกิดอะไรขึ้น”
คุณนายสร้อยเพชร ยืนอยู่หน้าห้องลูกสาวยิ้มร้ายเจ้าเล่ห์
“ขอโทษนะยายมุก แต่โครงการนี้ ฉันจำเป็นต้องให้แกช่วย”
แหววมาขอทำงานที่ร้านเฉียดงาม เจ๊เฉียดหน้าเหวอ
“ว่าไงนะ เธอเนี่ยนะจะมาขอทำงานกับฉัน”
“ก็ใช่น่ะสิเจ๊”
“ที่นี่ร้านเสริมสวยนะไม่ใช่ร้านขายปลา ขายเป็ด หล่อนจะทำอะไรเป็น”
“ก็สอนก็สั่งมาสิ อะไรก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ”
เจ๊เฉียด คิดๆๆ
“มันก็พอจะมีอยู่งานหนึ่งนะที่ไม่ต้องการความสามารถใดๆ ทั้งนั้น ใช้แค่ความอดทนอย่างเดียว”
แหววงงๆ
“ทำอะไรเหรอเจ๊”
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 16
แหววถูกจับนั่งหน้ากระจก เจ๊เฉียดสอนดัดผมให้หญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นนักเรียนของเธอ
“เอ้า...แบ่งผมให้ทั่วหัว แล้วเตรียมน้ำยากับอุปกรณ์ให้พร้อม ทำใจให้หนักแน่น แล้วก็เริ่มลงมือ”
แหววพึมพำเบาๆ
“ทำไมต้องทำใจให้หนักแน่นด้วยวะ”
เจ๊เฉียดทำให้หญิงสาวดู
“หยิบผมช่อเล็กๆ มาแบบนี้ ปาดๆ น้ำยา แล้วก็ม้วนๆ แบบนี้เอาไปเหน็บไว้ เห็นไหม ไม่ยาก เอ้าลงมือ”
แหววหวาดๆ
“เจ๊ๆ เขาทำได้แน่เหรอ”
“ทำได้สิ เรียนจบคอร์ส รับรองทำได้แน่”
“แต่ถ้าทำพลาด เจ๊มีวิธีแก้ไขใช่ไหม”
“มี...ไม่ต้องห่วง หน้าที่เธอคือนั่งนิ่งๆ เป็นหุ่นให้นักเรียนฉันหัดทำผมอย่าพูดมาก อย่าวิจารณ์ ห้ามทำหน้าดูถูก เดี๋ยวนักเรียนของฉันจะเสียความมั่นใจ”
“แต่นั่งเป็นหัวหุ่นเนี่ย เจ๊จ่ายแน่ๆ นะ”
“บอกว่าจ่ายก็จ่ายสิ” เจ๊เฉียดบอกหญิงสาว “เอา ดัดไปให้หมดหัว”
แหววพูดเบาๆ
“เอาก็เอาวะ...ไอ้ดวง ฉันทำเพื่อแกนะเว้ย”
ที่ร้านตัดสูท...ซันใส่สูทยืนอยู่หน้าตู้โชว์หน้าร้าน ในร้านมีหุ่นตัวจริงแขนหักหัวหลุดกองอยู่ สักครู่คนมายกออกไป เจ้าของหันมาดุซัน
“ยืนดีๆ ยืนให้มันนิ่งๆ สิ”
“เอ้า...ใส่ลีลาให้มันเป็นธรรมชาติไม่ดีกว่าเหรอครับ”
“ไม่ต้อง ยืนนิ่งๆ ฮึ่ย...ท่าทางจะไม่ได้เรื่อง หุ่นซ่อมเสร็จเมื่อไหร่ไม่ง้อจริงๆ ด้วย”
เจ้าของร้านบ่น
ดวงขนไข่มาส่งที่แผง อาซ้งมองๆ
“อาดวง ลื้อเป็นอะไร หน้าตาหมองๆ ตาโหลๆ เหมือนคนอดหลับอดนอน ลื้อไปทำอะไรมาวะ”
เจ๊แต๋วมองหน้าดวง
“เออ นั่นสิ ดูไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง”
ดวงหน้าตาอิดโรย
“ไม่มีอะไรหรอกครับ”
อาซ้งสงสัย
“แล้วนี่พ่อแม่ลื้อไปไหน อั้วไม่เห็นเลย”
เจ๊แต๋วนึกได้
“อย่าบอกนะว่าตายแล้ว”
“ยังไม่ตายครับ ผมพาพ่อไปพักที่สบายๆ จะได้พักผ่อนเยอะๆ”
ดวงออกไป อาซ้งมองอย่างชื่นชม
“ลื้อนี้มันลูกกตัญญูจริงๆ”
เจ๊แต๋วถอนใจ
“ไอ้ลูกน่ะกตัญญู แต่พ่อแม่น่ะ ร่วมกตัญญู”
ประเวทกำลังแย่เพราะแฮงค์ ซ้อมบทบาทกันอยู่
“พ...พ...พ ขอร้อง...อ...อ...อย่า...อย่าพาพ่อ...ป...ป...ไปหาหมอ อย่า”
“คัท โอเค ลีลาได้แล้ว แต่อารมณ์ต้องอีกหน่อย มันยังไม่เชื่อ”
ประเวทถอนใจ
“โอ๊ย จะเป็นลมอยู่แล้ว ไม่ซ้อมแล้ว”
“แล้วถ้าเกิดความแตก ถูกจับได้ขึ้นมา จะทำยังไง”
“พอๆ อย่าพูดต่อเลย ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกเลว นี่เราทำถูกหรือทำผิดกันแน่วะ”
“จะผิดได้ยังไง เราไม่ได้ให้มันเอาเงินไปทำเรื่องผิด ชั่วๆ เลวๆ เราแค่จะช่วยให้ลูกคนหนึ่งกลายเป็นลูกกตัญญู มันผิดตรงไหนวะ”
“เออ จริงของแก”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ดาราชะงักรีบบอกสามี
“มาแล้วๆ”
ประเวทรีบทำหน้าป่วย ดาราวิ่งไปเปิดประตู ดวงรออยู่รีบถามทันที
“พ่อเป็นยังไงบ้างครับ”
ดาราดราม่าสุดๆ
“ปวดหัว คอแห้ง เดินเซไปเซมา อ้วก ตลอดเวลา บนแต่ว่าอยากกินเป๊ปซี่”
ประเวทนอนหันหลังให้ ดาราบีบน้ำตา
“ถ้าแค่เมาก็ดีน่ะสิ สร่างเมาก็กลับมาเป็นปกติได้ แต่นี่ไม่ได้...”
“พาไปโรงพยาบาลเถอะครับ” ดวงเข้าไปหาประเวท “พ่อครับ ผมจะพาพ่อไปโรงพยาบาลนะครับ”
ประเวทรีบพูดเสียงแหบ
“พ่อไม่ไป อย่า...พ่อขอใช้เวลาที่เหลืออยู่กับลูกให้คุ้มกับที่พลัดพรากจากกัน”
ดวงได้กลิ่นบางอย่าง
“ทำไมพ่อกลิ่นแปลกๆ”
ดารารีบเข้ามาแทรก
“ให้พ่อพักเถอะ เหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว”
ดวงสงสัย
“หือ...ไปทำอะไรมาเหรอครับ”
ดารารีบแก้
“หมายถึงนอนไม่หลับน่ะ มันเลยเพลีย ไม่มีเรี่ยวแรงจะลุก จะยืน”
“ถ้าอย่างนั้นตอนบ่ายผมะแวะมาดูอีกที ถ้าอาการไม่ดีขึ้น ผมจะพาไปหาหมอ แม่ดูแลพ่อดีๆ นะครับ ผมต้องกลับไปทำงานก่อน”
“ไปเถอะลูกแม่”
ดวงออกไป...ประเวทลุกพรวดขึ้นนั่ง
“มันจะเอาไปหาหมอให้ได้ ทำไงดีวะ”
“ทำไงได้ ก็ถ่วงเวลามันไปก่อนสิ เดี๋ยวค่อยคิดว่าจะเอาไงต่อ”
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 16 (ต่อ)
สายมุกเดินลงบันไดมา คุณนายสร้อยเพชรรีบเข้าไปเร่ง
“เอ้าเร็วๆ สิ มัวทำอะไรอยู่ มันจะเที่ยงแล้วนะ ทำไมยังไม่ลงมือทำอาหารอีก เดี๋ยวคนกินก็รอแย่หรอก”
“วันนี้มุกไม่ทำค่ะ”
คุณนาย สร้อยเพชรหน้าเหวอ
“อ้าว...ทำไมไม่ทำ แล้วนายดวงจะกินอะไร”
“แล้วทำไมคุณแม่ต้องเดือดร้อนด้วยล่ะคะ ปกติคุณแม่ไม่ชอบนายดวงไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไม…”
คุณนายสร้อยเพชร รีบตัดบททันที
“เอาน่าๆ ไม่ต้องมัวมาถาม ยังไม่ทำก็รีบๆทำเข้าเถอะ ชักช้าอยู่ได้”
คุณนายสร้อยเพชรออกไป พะวงมองงงๆ
“เออ...คุณนายนี่แปลกคน เอาแน่เอานอนไม่ได้ ไม่สมเป็นเจ้าคนนายคน เจ้านายแบบนี้มีไว้ก็ไม่เจริญ เฮ้อ”
สายมุกปราม
“เยอะไปแล้วพี่พะวง เยอะไปนิด”
พะวงยิ้มแหยๆ
“ขอโทษค่ะ”
สายมุกคิดๆ
“คุณแม่คิดอะไรอยู่กันแน่นะ”
สายมุกนั่งกินกาแฟรอดวงอยู่ที่ร้านกาแฟลั้นลาดูนาฬิกาสลับกับชะเง้อมอง...ลั้นลามองมาด้วยความรังเกียจมากชงกาแฟไปกัดฟันด่าไป
“สวยเอ๊าะ สวยรวย สวยมีบุคลิก ฮึ่ย! สวยแบบนี้ศัตรูกูชัดๆ”
ดวงกลับมาถึงพอดี สายมุกที่รออยู่ดีใจรีบลุกขึ้น
“นายดวง!”
ดวงเผชิญหน้ากับสายมุก
“คุณมุก”
“ฉันมารอนายตั้งนานแล้ว หิวไหม ถ้าพร้อมเป็นหนูทดลองแล้วก็ไปกันเถอะ”
ดวงยั้งคิดว่าไม่ควร
“เอ้อ...ไปไหนครับ”
“วันนี้ฉันไม่ได้ทำอาหารมา แต่จะพานายไปกินของอร่อยแทน ไปเร็ว”
ดวงอึกอัก
“เอ่อ...แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ นายสัญญาแล้วนะว่าจะเป็นหนูทดลองของฉัน ไป”
สายมุกดึงดวงออกไปด้วยกันจนได้...ดวงท่าทีอึดอัดใจ ลั้นลากระแทกแก้วกาแฟปัง!
“พี่ดวงนะพี่ดวง ทำกันได้ลงคอต่อหน้าต่อตา”
สายมุกพาดวงมาที่ร้านขนม ดวงนั่งมองขนมตรงหน้าอึ้งๆ
“เอ่อ...ผมกินไม่เป็นหรอกครับคุณมุก”
“ก็ลองดูหน่อยสิ ร้านของฉันต้องมีครบทั้งของคาวของหวานนะ ถ้านายดวงว่าอร่อย ฉันจะได้ลองทำดูบ้าง”
“แต่ผมไม่เคยกิน กินไม่เป็นจริงๆ ครับ”
“ยากตรงไหน ก็กินแบบนี้ไง”
สายมุกหยิบช้อนตักขนมป้อน
“ตักขึ้นมา แล้วก็เอาเข้าปาก แล้วก็เคี้ยว แล้วก็กลืน ไม่เห็นจะอยาก”
ดวงมีความสุขที่สายมุกป้อนขนมให้ เคลิ้มไปจนลืมเรื่องที่กังวลอยู่
“รสชาติเป็นไง”
“ยังไม่แน่ใจครับ ต้องลองอีกคำ”
สายมุกป้อนอีก
“เป็นไง อร่อยไหม”
ดวงยิ้มกริ่ม
“ยังต้องอีกคำครับ”
สายมุกป้อน ดวงกินอย่างมีความสุข
“อืม...อีกครับ”
สายมุกเห็นดวงแอบยิ้ม เลยรู้ตัว
“นี่นายดวง! หลอกให้ฉันป้อนงั้นเหรอ ร้ายนักนะ”
“อย่าโกรธสิครับ ผมขอโทษ ผมลืมตัวไป”
ดวงรู้สึกผิดมากหน้าเสีย
“ทำไมต้องทำหน้าหงอยขนาดนั้นด้วย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรเลยนะ...มีอะไรรึเปล่า เอ่อ...อ่อ ฉันลืมไป นายคงกังวลเรื่องที่พ่อป่วยใช่ไหม ฉันนี่บ้าจริงๆ เลย พานายมาเสียเวลาซะได้ ขอโทษนะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกครับ แต่ว่า...”
ดวงยังพูดไม่จบ สายมุกแทรกขึ้น
“ฉันฝากขนมไปเยี่ยมท่านก็แล้วกันนะ”
สายมุกลุกไปดูที่ตู้ขนม ดวงถอนใจ
ที่ร้านกาแฟลั้นลา...ซันตะโกนสั่งเสียงดัง
“ลั้นลา กาแฟแก้วหนึ่ง หวานๆ”
“หวานกว่านี้ไม่ได้แล้ว ตัวตนเป็นคนห้าวอ่ะ”
ซันเซ็งเลย
“ฉันหมายถึงกาแฟ ตัวแกจะขมจะเปรี้ยวเป็นแหนมอะไรก็เรื่องของแก”
ทันใดนั้นเสียงแหววดังขึ้น
“ไอ้ซัน”
ซันหันไปมองแล้วสะดุ้ง
“เฮ้ย” ซันจำไมได้รีบยกมือไหว้ “สวัสดีครับคุณน้า”
แหววฉุนกึก
“ไม่ใช่น้า...ฉันเอง แหวว”
ซันอึ้งๆ
“แหวว”
ลั้นลาเข้ามาดูใกล้ๆ
“ช่วยบอกให้สบายใจก่อน นั่นวิกใช่ไหม”
แหววส่ายหน้า
“ไม่ใช่”
ซันกับลั้นลาหัวเราะ
“เฮะๆๆ”
แหววไม่พอใจ
“ขำอะไร...ฉันยอมทำก็เพราะจะช่วยไอ้ดวงมันหาเงินหรอกนะ”
อั้มออกมาเจอก็ร้องลั่น
“แอร๊ย! ดัดผม พลาดอ้ะ...พลาด...พลาดอย่างแรงอ้ะ”
แหววตวาด
“หุบปากได้แล้ว ไม่ต้องมาล้อเลยนะ” แหววหันไปถามซัน “แกได้งานรึยังไอ้ซัน”
ซันยิ้มโอ่
“ระดับฉันไม่ต้องหา งานเข้าตลอด”
“งานอะไร”
ซันพูดอย่างภาคภูมิ
“นายแบบ”
แหววหัวเราะ
“ฮะ...นายแบบ นายแบบว่าชั่ว งี้เหรอ”
“นายแบบจริงๆ ไปก่อนนะ เมื่อยเนื้อเมื่อยตัว วันนี้มีแฟชั่นโชว์ทั้งวัน”
ทุกคนมองหน้ากันเหวอๆ อั้มเบ้หน้า
“ถ้าอย่างนั้นนายแบบ อั้มก็ซุปตาแล้วอ้ะ”
สายมุกกลับเข้ามาในบ้าน คุณนายสร้อยเพชรถามทันทีเมื่อพบหน้า
“ไปไหนมา ไปตลาดมาใช่ไหม”
สายมุกเซ็งๆ
“คุณแม่ก็ทำธุรกิจของคุณแม่ มุกก็กำลังทำธุรกิจของมุกเช่นเดียวกัน เพียงแต่ธุรกิจเรามันคนละอย่างกันก็แค่นั้นแหละค่ะ”
“ไม่ต้องมาปากเก่ง ไปหานายดวงมาใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
คุณนาย สร้อยเพชรยิ้มพอใจ
“ดีมาก”
สายมุกหน้าเหวอ
“อ้าว”
พะวงอึ้งๆ
“เอ๊ะ...คุณนายเอายาลมไหมคะ ท่าทางจะหน้ามืด”
คุณนาย สร้อยเพชรตวาด
“หุบปาก”
สายมุกมองหน้าแม่อย่างสงสัย
“นี่มันอะไรกันคะคุณแม่ คุณแม่กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่”
คุณนายสร้อยเพชรทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
“เปล่า ฉันก็แค่รู้มาว่าพ่อมันใกล้จะตาย ก็เลยเห็นใจ ก็แค่นั้น”
“แค่นั้นแน่นะคะ”
“แล้วแกคิดว่ามันจะแค่ไหน พอฉันร้ายก็เอาฉันไปด่า ไปนินทา พอฉันดีด้วยก็หาว่าฉันบ้า ทำไม ฉันจะเป็นคนดีมีน้ำใจกับคนอื่นบ้างไม่ได้รึไง อ่อ...ฉันซื้อซุปไก่สะกัดผสมปึงแปะโป่ยหนำไฉหน่ามา ฝากไปเยี่ยมไข้พ่อนายดวงด้วย”
ขาดคำคุณนายสร้อยเพชรก็เดินออกไป พะวงหันมาหาสายมุก
“อันตราย พะวงได้กลิ่นความเลวค่ะคุณหนู”
สายมุกครุ่นคิด
“มันต้องมีอะไรแน่”
โอมอยู่ในออฟิส มองรูปดวงกับสายมุกที่ลูกน้องแอบถ่ายมาให้ดู
“มันกล้าลองดีกับฉัน”
“โอย กล้ามาก...กล้าเยอะ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ตามถ่ายแทบไม่ทัน...เอาไงต่อดีนาย”
“ในเมื่อเตือนไม่แล้วเชื่อ มันก็ต้องโดนของจริง!”
โอมยิ้มเหี้ยม
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
