เนื่องจากละคร "เส้นตายสลายโสด" กำลังอยู่ในระหว่างการถ่ายทำ และมีการปรับเปลี่ยนบทเพื่อความสนุกสนานของละครมากยิ่งขึ้น การนำเสนอบทละครนับจากตอนที่ 26 เป็นต้นไปจนกว่าละครจะอวสาน ทีมงานจึงขอปรับเวลาขึ้นเว็บตามความพร้อมขอบทที่ได้รับมา และขอแจ้งให้ทราบว่า ทีมงานไม่ได้เก็บไว้อ่านกันเองอย่างแน่นอน---เรียกว่ามาเมื่อไหร่ ก็ขึ้นให้อ่านกันเมื่อนั้น!!
แต่หากได้สร้างความไม่พอใจให้กับท่านผู้อ่านที่ติดตามละครเรื่องนี้ ทีมงานละครออนไลนต้องขออภัย มา ณ ที่นี้
........................................................................................................
สกู๊ปพิเศษ “เส้นตาย...สลายโสด”
3 สาว ‘นุ่น-มะลิ สา’
เปิดศึกแลกตบแย่ง “วีรภาพ”
กำลังออกอากาศเรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะให้แฟนละครคลายเครียดในสภาวะน้ำท่วม สำหรับละคร “เส้นตาย...สลายโสด” ของค่ายพอดีคำ ทีมงาน ละครออนไลน์ มีเบื้องหลังฉากบู๊ของสามสาว นุ่น-วรนุช ภิรมย์ภักดี , สา-มาริสา แอนนิต้า และ มะลิ-มาลินี แอดเดอเลด โคทส์ ที่เปิดศึกแย่งชิง “วี วีรภาพ สุภาพไพบูลย์” มาให้ได้ลุ้นก่อนชมคืนนี้
และเรียกน้ำย่อยก่อนติดตามอ่านเรื่องราวเข้มต้นตอนที่ 26 ต่อ ในวันนี้ (24 ตุลาคม) เช่นเดียวกัน
ฉากนี้เป็นฉากที่ เฟช (มะลิ) เข้ามาแสดงความยินดีกับดิน (วีรภาพ) กับเรื่องที่ดินเป็นแฟนกับ ฮันนี่ (มาริสา)แต่ทว่าพอฮันนี่มาเห็นเฟชอยู่กับดินเกิดอาการหวงและเข้าไปทำร้ายเฟช จน ฟ้า (นุ่น) เข้ามาปกป้องเฟชและสู้กับฮันนี่เอง
ดินพยายามห้ามแต่ไม่สำเร็จ จนคุณวี (เคลลี่) เจ้าของรีสอร์ทออกมาห้าม เลยสงบศึกของสามสาวไว้ได้ทัน
เบื้องหลังความสนุกๆ นี้ ทีมงานยกกองถ่ายไปปักหลักถ่ายทำกันที่ Sea Sand Sun รีสอร์ท ชื่อดังใน จ.ชลบุรี นักแสดงหลักที่ต้องรับบทหนักในฉากนี้ มีสามสาว นุ่น, มาริสา, มะลิ และหนึ่งหนุ่มเนื้อหอมเกิ๊น วีรภาพ
ก่อนการถ่ายทำจริง ผู้กำกับ หนึ่ง-ชัชวาล ศาสวัตกลูน จัดการซ้อมลีลาการตบต่อสู้ยื้อแย่งกันให้ได้จังหวะจะโคนไม่ให้ต้องโดนฝ่ามือกันจริงๆ แต่เมื่อซ้อมกันเสร็จ ก่อนการถ่ายทำจริงฝ่ายตัวร้ายมาริสารีบจัดการขอโทษน้องมะลิไว้ก่อนเลยถ้ามีการพลาดเกิดขึ้นเพราะสาจะเล่นออกแรงจริงเพื่อจะได้ไม่ต้องเล่นหลายเทค สาบอกมะลิไม่ต้องกลัวพี่นะ เพราะคนที่น่ากลัวคือนุ่น ที่ตัวเล็กสุดแต่คอนเฟิร์มแรงเยอะมาก บู๊กันเมื่อไหร่เป็นต้องเนื้อตัวเขียวกลับบ้านกันทั้งคู่ นุ่นรีบออกตัวนุ่นเล่นอินตามบทจ้า
งานนี้มะลิน้องใหม่รีบบอกกับพี่ๆว่าเต็มที่ได้เลยคะ หนูโอเค พอเริ่มถ่ายทำจริง เฟชนั่งเคลียร์กับดินที่แก้ตัวเรื่องฮันนี่ ฮันนี่เห็นรีบเข้ามานัวเนียดินและหาเรื่องเฟช เฟชขอตัวฮันนี่กลับกระชากเฟชซะตัวปลิวแล้วยังรัวมือใส่เฟชไม่ยั้ง ฟ้าเข้ามาเห็นวิ่งปกป้องเฟชและจัดการรัวมือใส่ฮันนี่แบบไม่มีใครยอมใคร ดินห้ามก็ไม่ฟัง จนวีวิ่งเข้ามาห้ามในฐานะเจ้าของรีสอร์ท พร้อมกับผู้ชมเข้ามาสมทบทั้งบีบี(เอมี่) ธีรเทพ(เติ้ล) ต้น(นิว) กอหญ้า(กุญแจซอล) ฮันนี่กับฟ้าจึงยอมแยกหยุดทะเลาะกัน ไม่ได้ถ่ายทำกันเทคเดียว เพื่อความสมบูรณ์ของฉากฝากผู้ชม งานนี้ที่ว่าเซฟกันแล้วแต่ทั้งสามสาวก็ได้รอยเขียวบริเวณแขนกันเป็นที่ระลึกกันไปคนละจุดสองจุด แต่ก็ไม่มีใครหวั่นพร้อมถ่ายทำซีนต่อไป
ติดตามชมความสนุกมันฮาน่ารักครบรสของฉากนี้ได้ในละคร “เส้นตาย...สลายโสด” ออกอากาศคืนวันจันทร์ที่ 24 ตุลาคมนี้ หลังข่าว ช่อง7
.......................................................................................................
เส้นตายสลายโสด ตอนที่ 26
พอออกจากห้องประชุม น้ำฟ้าก็เดินมานั่งพร้อมกับบ่นออกมา โดยมีบีบี กอหญ้าและต้นนั่งฟังอยู่ด้วย
“เชื่อเขาเลย...จัดงานเปิดตัวบริษัทให้เช่าเรือยอร์ชที่ภูเก็ต แต่ไม่อยากได้อารมณ์ทะเล”
“อยากให้จัดที่ภูเขา หรือจะเปิดตัวเรือนวัตกรรมใหม่ เรือภูเขาแข่งกับจักรยานเสือภูเขา” บีบีเสริม
“มีที่ไหนล่ะเจ๊! เอากิจกรรมมันๆ เถิดเทิงๆ” ต้นแย้ง
“จะเอากิจกรรมมันๆ เถิดเทิง แต่อย่าเถิดเทิงมาก เพราะกลุ่มเป้าหมายคือเศรษฐีฝรั่งรุ่นเกษียณ กลัวหัวใจวาย” กอหญ้าบอก
“คิดให้หัวกลับ ฉันก็คิดไม่ได้!”
“งั้นก็ไม่ต้องคิด คืนงานไปเลย บอกว่าเราไม่ว่าง งานตรึมถึงปีหน้า”
“อุ๊ยตายได้ยินพอดี” ฮันนี่เดินเข้ามา ฟ้า บีบี ต้น กอหญ้าถึงกับสะดุ้ง
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้ยินคำว่า ”คิดไม่ได้” จากปากของน้ำฟ้า”
“แค่พูดลอยๆ”
“เหรอ แล้วที่บอกว่าจะคืนงานล่ะ”
“ก็ลอยเหมือนกัน”
“แต่ถ้าเข้าหูบอส เธอจมแน่!”
“เฮ้อ เบื่อว่ะ...ถามจริงเหอะ มาทำงานหรือมาอิจฉา เดี๋ยวก็ฟ้องบอสมั่งหรอก” ต้นบอก
“ก็เอาสิ” ฮันนี่ท้า ต้นหลบตาทันที “ฉันไม่ฟ้องบอสก็ได้ ถือว่าให้โอกาสและฉันไม่อยากเสียลูกค้า ทำให้ได้แล้วกัน ฉันสัญญากับลูกค้าไว้ว่าจะส่งงานให้ดูพรุ่งนี้!”
“พรุ่งนี้!”
ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน ฮันนี่เดินออกไป ฟ้า บีบี ต้น กอหญ้าถึงกับเซ็ง
“หาเรื่องบีบเราชัดๆ เลยอ่ะ” บีบีบ่น
“บีบี หาเครื่องรีดน้ำอ้อยได้ป่ะ” ฟ้าถามขึ้นมา
“อามาทำอะไร จะให้มีคนรีดน้ำอ้อยโชว์ฝรั่งเหรอ”
“รีดสมองฉันตอนนี้เลย...ฟีบ!”
ฟ้าเครียด และนึกไม่ไว้วางใจเสี่ยตั๊ก
ขณะนั้นฮันนี่เดินมาส่งเสี่ยตั๊ก
“อย่าเผลอหลุดออกมาแล้วกันว่าคุณรู้จักฉันมาก่อน ฉันไม่อยากให้มันไหวตัวทัน นังนั่นฉลาดจะตาย” ฮันนี่บอกเสี่ยตั๊ก
“สู้ไม่ได้ แล้วยังจะไปสู้”
“ฉันไม่ยอมแพ้มันหรอก แต่ตอนนี้ ฉันทำอะไรไม่ค่อยสะดวก คุณช่วยฉันฉันก็ช่วยคุณ”ฮันนี่เหลือบไปเห็นดินยืนอยู่ ฮันนี่ตกใจ “ดิน!”
ดินมองมาที่เสียตั๊ก
“คุณรู้จักผู้ชายคนนี้ด้วยเหรอ”
“อ้าว...คุณ เราเคยเจอกันที่ร้านอาหารกับคุณฟ้าด้วย โลกกลมดีจริงๆ” เสี่ยตั๊กทักดิน ฮันนี่พยายามแก้ตัว
“อ๋อ...ก็คุณตั๊กเป็นลูกค้าของที่นี่ ทำไมฉันจะไม่รู้จัก”
“ลูกค้าเหรอ”
“ครับ ผมมาจ้างบริษัทเพอร์เฟ็กต์ดรีมทำงานให้ผม นี่ครับนามบัตร” เสี่ยตั๊กยื่นนามบัตรให้ดิน ดินรับมาอ่าน “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ...คุณดินใช่มั้ยครับ”
“ครับ”
ดินมองหน้าเสี่ยตั๊กอย่างไม่ไว้ใจนัก ก่อนจะเดินเข้าไปในออฟฟิศ โดยไม่แลมองฮันนี่เลย ฮันนี่เจ็บใจ
“ท่าทางโจทย์คุณเยอะจริงๆ นะฮันนี่ เอาน่ะ ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม”
เสี่ยตั๊กหัวเราะอารมณ์ดีแล้วเดินออกไป ฮันนี่หงุดหงิด
ฟ้ากำลังนั่งคิดงานของเสี่ยตั๊ก ดินเดินเข้ามาบีบีเดินเข้ามาเห็นดินจึงรีบสะกิดให้ฟ้าดู
“โจทย์แกมา”
ฟ้าเห็นดิน ฟ้าเมิน ไม่พูดด้วย ดินทำเป็นไม่สน ฟ้าเหลือบมองพอเห็นดินไม่สน ฟ้าแอบหงุดหงิด
กอหญ้าเดินออกมาจะกลับ
“อ้าว...กอหญ้าทำไมวันนี้กลับเร็ว” บีบีทักกอหญ้า
“ไปดูแม่ค่ะ แม่ไม่ค่อยสบาย”
“แล้วทำไมไม่ให้นายดินล่วงหน้าไปดูก่อน มาเสียเวลารับเราอีกทำไม ไม่กลัวว่าแม่จะเป็นอะไรมากเลยหรือไง” ฟ้าแหวขึ้นมาบีบีและกอหญ้าถึงกับเหวอ
“ผมพาแม่ไปส่งที่โรงพยาบาลก่อนแล้ว ถึงมือหมอปลอดภัย เลยแวะมารับน้อง...ชัดมั้ย” ดินบอก ฟ้าหน้าแตกตอบเสียงอ่อย
“ชัด”
ฟ้านั่งทำงานต่อ แต่แอบหงุดหงิดดิน
“ไป กอหญ้า”
“แล้วโทรบอกพี่นะกอหญ้าว่าอาการแม่เป็นไงบ้าง”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“แม่ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ตอนนี้ไม่น่าห่วง ห่วงคนบางคนแถวนี้มากกว่าครับสงสัยเป็นอัลไซเมอร์ ขี้ลืม เคยบอกคนอื่นไม่ให้มายุ่ง แต่ตัวเองชอบยุ่งเรื่องคนอื่น” ดินบอกแล้วรีบเดินออกไปกับกอหญ้า บีบียืนงง
“ต๊าย...หล่อแล้วยังปากจัด ผิดมาก แล้วหมายถึงใครอ่ะ ที่ชอบสาระแน” บีบีได้ยินเสียงดินสอทิ่มโต๊ะกึกๆๆๆ บีบีหันไปมอง เห็นฟ้าทิ่มดินสอกับโต๊ะอย่างนึกเคือง “เค้าว่าแกเหรอฟ้า แล้วไป ไม่ใช่ฉัน!”
บีบีเดินออกไป ฟ้ายิ่งจี๊ด ต้นยืนมองกอหญ้าที่เดินออกไปกับดินอยู่ที่มุมหนึ่ง อย่างเป็นห่วง
น้ำฟ้านั่งทำงานจนเย็นเมื่อเดินออกมาจากออฟฟิศก็พบคุณวียืนรออยู่
“คุณวี”
คุณวียิ้มอย่างขอโทษกับฟ้า
“ผมขอโทษนะครับ ไม่น่า ทำตัวไร้สาระ ไม่มีเหตุผลแบบนั้น”
คุณวีบอก ขณะเดินคุยมากับฟ้า
“ฟ้าก็ทำตัวงี่เง่าบ่อยไปค่ะ”
“คุณฟ้าว่าผมงี่เง่าอยู่ใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ...อุ๊ย ไม่ใช่...คือ...ก็แบบว่า...คล้ายๆ”
“บอกผมตรงๆ ได้ครับ ผมไม่โกรธ ผมอยากให้เราสองคนตรงไปตรงมา” ฟ้าอึ้งก่อนตะตอบรับออกมา
“ค่ะ ดีค่ะ”
“ถ้าเรามีอะไรแล้วไม่พูดจากันตรงๆ สักวันหนึ่ง มันอาจจะไปไม่รอด ผมไม่อยากให้มีวันนั้น”
“มันต้องรอดสิคะ เชื่อฟ้า”
“งั้นบอกอะไรผมตรงๆ อีกอย่างได้มั้ย”
“ค่ะ”
“กับคุณดิน คุณฟ้า...”
น้ำฟ้ารู้ว่าคุณวีจะพูดอะไรจึงขัดขึ้นทันที
“ฟ้าจะพูดตรงๆครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะ...ฟ้ากับนายดินเป็นเพื่อนกันค่ะ”
น้ำฟ้ายิ้มให้คุณวีอย่างมั่นใจ คุณวียิ้มกว้างให้ฟ้าอย่างสบายใจ
ค่ำคืนนั้น ดินประคองสายหยุดเข้ามานั่ง โดยมีกอหญ้าถือถุงยาตามมา
“ขอบใจจ๊ะ”
“ทำไมปล่อยให้ความดันขึ้นอีกล่ะแม่” ดินถามอย่างเป็นห่วง
“คงจะเครียด”
“หนูฟันธงเลยว่าแม่เครียดเพราะมาอยู่กรุงเทพนานเกินไปแล้ว”
“อาจจะใช่ ไม่ได้ทำงานอย่างที่เคยทำ ไมได้เห็นดอกไม้สวยๆ ไม่ได้สูดอากาศบริสุทธิ์”
“กลับบ้านมั้ยแม่”
“ยังกลับไม่ได้ ยังไม่ได้รักกันเลย” สายหยุดบอกอย่างลืมตัว
“อะไรนะแม่” ดินกับกอหญ้าถามออกมาพร้อมกัน
“เปล่าจ๊ะ ไม่มีอะไร...กอหญ้า แม่ต้องกินยาไรบ้างเนี่ย” สายหยุดรีบเปลี่ยนเรื่อง
“เดี๋ยวหนูจัดให้ค่ะ”
กอหญ้าเดินเข้าไป ดินมองสายหยุดอย่างสงสัย
“เฮ้อ เพลียจัง”
สายหยุดหลับตา ปิดการรับรู้
ขณะนั้นบีบียังอยู่ที่ออฟฟิศนั่งคิดราคาต้นทุนจากรูปแบบงานที่ฟ้าคิด
“ค่าขนส่งเรือจากภูเก็ต โอย รถสิบล้อกี่คันเนี่ย...ค่าคอนเสิร์ตศิลปิน...”
ต้นเดินเข้ามาบอกบีบี
“แบบเวทีกับบรรยากาศตกแต่งงานเสร็จแล้วนะเจ๊”
“เหลือตีราคาแบบของแกอีก โอ๊ย จะเสร็จกี่โมงเนี่ย”
“ให้ช่วยป่ะ”
“เอาเบอร์เฮียเพ้งมาให้ฉัน ฉันจะให้เฮียตีราคา”
“เจ๊ไม่มีเหรอ”
“มีแล้วจะถามแกเหรอ อยากได้เจ้าใหม่ เจ้าเก่าแพ้งแพงอ่ะ ได้ข่าวว่าเฮียเพ้งถูก”
“ต้องถามพี่ธี ผมไม่ได้จดเอาไว้”
“แกถามให้หน่อย”
“ได้”
ต้นโทรหาธีรเทพเพื่อขอเบอร์เฮียเพ้งแต่ธีรเทพไม่ให้
“เสียใจน้อง ใครอยากได้ ก็ให้เขาโทรมาขอเอง ตามนั้น” ธีรเทพวางสาย แล้วยิ้มอย่างชอบใจ “ฉันถือไพ่เหนือกว่าเธอแล้ว ยัยบีบี ฮี่ๆๆ”
ต้นบอกบีบีตามที่ธีรเทพบอก
“ไม่มีทาง”
บีบียืนยันเมื่อรู้ว่าธีรเทพจะให้เธอโทรไปหา
“มีเด่ะ แต่เจ๊ไม่เดิน”
“ให้โทรไปขอนายนั่นเนี่ยนะ”
“ก็มีทางเดียว”
“ไม่!”
“งั้นก็ช่วยอะไรไม่ได้”
“ฉันจะเปิดสมุดหน้าเหลือง หาเอง!ไม่ง้อ!”
“ตามใจ ผมกลับนะ มีธุระด๊วนด่วน”
ต้นบอกแล้วรีบออกไปเลย
“ไอ้ต้น ไหนบอกจะช่วยไง ไอ้น้องไม่มีน้ำใจ” บีบีบ่นแล้วเดินไปหยิบสมุดหน้าเหลือง มาเปิดหาเบอร์เฮียเพ้ง ก่อนจะนึกขึ้นได้ “เอ๊ะ หาแบบออนไลน์ก็ได้นี่ เร็วกว่า ฉลาดจริงเรา”
บีบีไปนั่งหน้าจอคอมพิวเตอร์ เปิดหาเบอร์เฮียเพ้งในกูเกิ้ล
ขณะนั้นธีรเทพนั่งรออยู่ที่ร้านรักนิรันดร์ ธีรเทพนั่งแล้วรออีก หวังจะให้บีบีโทรมา
“ทำไมไม่โทรมาสักทีวะ ไม่เอาหรือไง เบอร์เฮียเพ้ง ฉันให้โอกาสเธออีกห้านาที ไม่โทร ฉันปิดเครื่อง ปิดการสื่อสาร”
ธีรเทพนั่งรอต่อไป แต่ใจไม่เป็นสุข มองโทรศัพท์ตลอดเวลา
ฟ้ากับคุณวีมาทานอาหารด้วยกัน แต่ฟ้านั่งเขี่ยข้าวในจานดูเหม่อลอย จนคุณวีสังเกตเห็น
“ไม่หิวเหรอครับ”
“เอ่อ ค่ะ”
“ดูเครียดๆ นะครับ”
“ค่ะ เป็นห่วงแม่ค่ะ ดึกแล้ว”
“งั้น...”
“ฟ้ากลับนะคะ แล้วเจอกันนะคะคุณวี ขอบคุณค่ะที่เข้าใจฟ้า”
ฟ้าบอกแล้วรีบออกไป คุณวีมองตามฟ้าอึ้งๆ ถอนใจ รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขกับความรักครั้งนี้ซะแล้ว เสียงมือถือคุณวีดังขึ้น คุณวีมองมือถืออย่างแปลกใจ
“เคท...”
คืนนั้นต้นมาด้อมๆ มองๆ ที่หน้าบ้านดิน ฟ้าขับรถผ่านมาเห็นต้นจึงหยุดรถ เปิดกระจกถาม
“ไอ้ต้น! มาทำอะไรตรงนี้”
“ชู่ว์! อย่าเสียงดังไปพี่ฟ้า ผมอยากมาเยี่ยมแม่กอหญ้า”
“แล้ว...แม่เป็นไงบ้าง”
“ไม่รู้ โทรหากอหญ้าไม่ยอมรับสายเลย”
ฟ้าลงจากรถ เพราะอยากรู้เหมือนกัน
“แล้วทำไมไม่กดกริ่งเข้าไป”
“ทำใจอยู่พี่ กลัวเขาไม่ให้เข้าบ้าน”
“ไม่เห็นต้องกลัว ในเมื่อแกบริสุทธิ์ใจ เดี๋ยวฉันกดกริ่งให้นะ”
“อย่าเพิ่งพี่ ให้ผมเตรียมใจก่อนเด่ะ!”
ฟ้าไม่ฟัง รีบไปกดกริ่งให้ต้น แล้วตัวเองก็วิ่งหนี ต้นเกี่ยวตัวฟ้าเอาไว้
“อ้าว ช่วยแล้วชิ่ง ไม่อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนล่ะพี่ฟ้า”
“ฉันกับนายดิน ประกาศลั่นออกไปแล้ว ว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของอีกคน ปล่อยฉัน”
“ก็พี่ไม่ได้ยุ่งเรื่องของพี่ดิน แต่ยุ่งเรื่องของผม”
“มันก็เกี่ยวข้องกับนายนั่น ปล่อย ไอ้ต้น”
น้ำฟ้ามองเข้าไปในบ้าน กลัวดินออกมาเห็น แต่ต้นยังไม่ยอมปล่อย ฟ้ากระทืบเท้าต้น
“โอ๊ย”
เมื่อต้นยอมปล่อยน้ ำฟ้ารีบขึ้นรถขับออกไป ดินเดินออกมา จึงเห็นแค่ต้นร้องโอดโอยอยู่
“ว่าไง ต้น”
“พี่ฟ้ากดกริ่งครับ...แต่ผมกำลังบาดเจ็บ” ดินมองไปนอกบ้าน เห็นท้ายรถฟ้าขับออกไปไวๆ ดินส่ายหัว “แล้วก็กำลังจะกลับครับ”
ต้นกำลังจะเดินกลับ ดินเข้าไปเหนี่ยวเอาไว้
“มาแล้ว ทำไมไม่เข้าบ้าน”
“เข้าได้ใช่มั้ยพี่ ขอบคุณครับ”
ต้นรีบเดินเข้าบ้านดิน ดินมองต้นอย่างรู้ทัน ยิ้มๆ
ที่บ้านคุณสดใสขณะนั้นน้ำฝนนั่งดูเอกสาร ทำงานเครียดอยู่ ฟ้าเดินเข้ามา
“แม่ล่ะ ฝน”
“หลับแล้วค่ะ”
“อาการแม่เป็นไงบ้าง”
“โอเคค่ะ”
“งานเยอะเหรอ ถึงต้องเอากลับมาทำที่บ้าน”
“ค่ะ”
“เจอจอห์นบ้างมั้ย”
“ไม่เจอค่ะ อย่าถามถึงเขาเลย ฝนไม่อยากได้ยิน”
“ฝน...”
“ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ค่ะพี่ฟ้า จบนะคะ ฝนขอทำงาน” ฟ้าถอนใจ เดินเข้าบ้าน จู่ๆ น้ำฝนจึงถามขึ้นมา “พี่ฟ้ารักคุณวีแน่เหรอคะ”
ฟ้าชะงักหั้นกลับมา
“ทำไมถามพี่แบบนั้น”
“ไม่มีอะไรค่ะ แค่อยากถามดู”
“แกมีอะไรที่อยากจะบอกพี่หรือเปล่า”
“เอ่อ...ไม่มีอะไรค่ะ”
“แน่ใจนะ ว่าไม่มีอะไร”
“แน่ใจค่ะ ถ้าพี่กับคุณวีรักกันจริง ฝนดีใจด้วยและขอให้พี่ฟ้าหนักแน่นกับการตัดสินใจนี้ อย่าหวั่นไหว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น นะคะ”
“ทำไมวันนี้แกพูดอะไรแปลกๆ”
“ก็แค่...คำพูดของคนที่เพิ่งเจอความรักที่เลวร้ายมาเท่านั้นเองค่ะ”
น้ำฝนยิ้มให้ฟ้า แล้วหันไปใส่ใจกับงานต่อ ฟ้านึกแปลกๆ กับคำพูดของน้ำฝน
ทางด้านธีรเทพหลังจากนั่งรอโทรศัพท์บีบีมาเป็นชั่วโมง ธีรเทพมองนาฬิกาอย่างนึกฉุน
“นี่มันปาเข้าไปเป็นชั่วโมงแล้วนะ ยัยบีบี! โอกาสเธอได้หมดลงแล้ว ไม่โทร ฉันปิดเครื่อง!”
ธีรเทพลุกขึ้นเดินออกจากร้านไป
ส่วนบีบีเมื่อเสร็จงานเธอเดินลั้ลลาออกจากออฟฟิศอย่างมีความสุข
“ไม่มีอะไรที่ผู้หญิงไทยอย่างบีบีทำไม่ได้ ตีราคาต้นทุนทุกอย่างเรียบร้อย ฮ่าๆๆ”
ธีรเทพโผล่ออกมาจากมุมมืด
“ยัยบีบี”
บีบีตกใจ กระหน่ำตีธีรเทพ
“ว้าย! ไอ้โจรปล้นสวาท อย่าทำอะไรฉันนะ อย่านะ ว้าย ช่วยด้วย ช่วยผู้หญิงตัวเล็กๆ ไม่มีทางสู้ด้วยค่า”
“โว้ย! ฉันเอง”
“อ้าว ไม่ใช่โจรปล้นสวาทเหรอ”
“ต่อให้เป็นจริงๆ ก็ปล้นสวาทเธอไม่ลงหรอกย่ะ เห็นแล้วต่อมมันหด”
“ดูถูก ทำไม สามสี่ ยี่สิบสี่สามห้า สูงร้อยกว่าๆอย่างฉัน เห็นแล้วหดยังไง ดูให้ชัดๆ” บีบีจับหน้าธีรเทพให้มองตัวเองชัดๆ ธีรเทพกับบีบีจ้องหน้ากัน สองคนหวั่นไหว ธีรเทพรีบหลับตา “ดู อย่าหลับตา”
“ไม่ดู”
บีบีถ่างเปลือกตาธีรเทพขึ้น
“ฉันบอกให้ดู”
“โอ๊ย ช่วยด้วยครับ ผู้ชายตัวเล็กๆ ไม่มีทางสู้กำลังถูกผู้หญิงถึกลวนลามครับ”
“อี๋!” บีบีผลักธีรเทพออกไป “กล้าใช้เนอะคำว่าถูกลวนลาม แล้วเสนอหน้ามาทำไม ใครใช้ให้มา”
ธีรเทพมองหน้าบีบีนิ่ง สายตาจริงจังมาก บีบีชักหวั่นใจ
อีกด้านหนึ่งที่บาร์ของโรงแรม เคทนั่งซึมอยู่กับแก้วเครื่องดื่ม คุณวีเดินเข้ามาเห็นเคท เคทยกแก้วขึ้นดื่ม คุณวีเข้ามาแย่งแก้วจากเคท
“เคท...พอเถอะ”
เคทเห็นคุณวี จึงยิ้มอย่างขมขื่น
“มาแล้วเหรอ”
“เราควรคุยกันแบบมีสตินะ”
เคทยิ่งหัวเราะออกมาอย่างขื่นขม คุณวีมองเคทยิ่งรู้สึกสงสาร
ส่วนที่หน้าออฟฟิศเพอร์เฟ็กต์ดรีมธีรเทพยังยืนจ้องหน้าบีบีอยู่
“เป็นหินไปแล้วหรือไง มาทำไม!” บีบีถามขึ้นมา
“เบอร์เฮียเพ้งไง ไม่เอาหรือไง”
“เชอะ มาให้ฉันง้อเหรอ ผิดแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยได้ด้วยสองมือและสมองของฉัน ไม่ต้องง้อนาย”
“เรียบร้อยแล้ว ก็รีบกลับบ้านไปสิ ดึกแล้ว ไม่เห็นหรือไง”
“ก็จะกลับอยู่เนี่ย แต่มีคนปัญญาอ่อนมาขวาง ถอยไป” ธีรเทพไม่ถอย “ฉันบอกให้ถอย”
“ฉันไม่ใช่คนปัญญาอ่อน ไม่ถอย”
เมื่อธีรเทพไม่ถอยบีบีจึงเดินเลี่ยงไปเอง
“ประสาท!”
“รีบขึ้นรถไปเลย เร็วๆ ชักช้า เดี๋ยวก็โดนปล้นสวาทจริงๆ หรอก เร็วๆ”
“อย่ามาเร่ง”
ธีรเทพไล่บีบีขึ้นรถ เหมือนต้อนวัวต้อนควาย
“เร็ว เร็วอีก ชิ้วๆ”
“อ๊าย อย่าเร่ง บ้าหรือไง ว้ายๆๆ”
บีบีรีบขึ้นรถอย่างลน ขับออกไปได้ ธีรเทพมองตาม
“เป็นสาวเป็นแส้ กลับบ้านดึก ไม่กลัวภัยสังคมบ้างหรือไง ต้องให้มาดูแล เชอะ”
ธีรเทพบ่นออกมา
ส่วนที่บ้านดินขณะนั้นเขากำลังเดินออกมาส่งต้น
“ขอบใจนะที่มาเยี่ยม”
“ไม่เป็นไรพี่ เต็มใจอยู่แล้ว”
“ถามอะไรหน่อยสิ คุณฟ้ากับคุณวี ดีกันหรือยัง”
“ไหนตกลงกันว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของใครอีกคนไง” ต้นย้อนถาม ดินถึงกับสะอึก
“ก็ไม่ได้อยากยุ่ง แต่อยากรู้ ก็แค่นั้น”
“ผมเข้าใจ”
“เข้าใจอะไร”
“คนเคยเป็นเพื่อนกัน โกรธกันยังไงก็ตัดกันไม่ขาดหรอก ดีกันแล้ว แต่ยังจัดการเรื่องคุณเคทไม่เคลียร์”
“แล้ว...ลูกค้าแกคนนั้น เสี่ยตั๊กอะไรนั่นน่ะ เป็นไง น่าไว้ใจแค่ไหน”
“ก็โอเคนี่พี่ เงินหนา รับรองไม่เบี้ยว”
“ฉันไม่ได้กลัวเบี้ยว แต่...บอกคุณฟ้าระวังไว้หน่อย แกอย่าไปบอกคุณฟ้านะว่าฉันถามเรื่องของเขา”
“ปิดปากเงียบเลย”
ต้นแยกจากดินเดินไปที่มอเตอร์ไซค์พร้อมกับหยิบโทรศัท์ขึ้นมาโทรบอกน้ำฟ้าทันที
“อะไรนะ นายดินถามเรื่องฉันกับคุณวี!”
ฟ้าย้อนถามอย่างแปลกใจ ขณะนั้นต้นต้นคุยมือถือกับฟ้าระหว่างจะขึ้นมอเตอร์ไซค์
“ใช่พี่ ดูพี่ดินเป็นห่วงสถานการณ์ของพี่กับคุณวีจริงๆ นะ”
“เหรอ”
“พี่ฟ้าอย่าโกรธพี่ดินนะ คนเราถ้าไม่รักไม่หวังดี เขาไม่กลืนน้ำลายตัวเองแบบนี้หรอก”
“เหรอ”
“แล้วพี่ดินก็ฝากเตือนเรื่องเสี่ยตั๊ก เขาดูไม่น่าไว้ใจ”
“เหรอ”
“ตามนั้นนะ”
ต้นวางสาย ขึ้นมอเตอร์ไซค์ ดินเข้ามาล็อกคอต้น
“ไอ้ต้น ไอ้ปากโป้ง”
“ว้ากกก อย่าทำอะไรผ้ม!” ต้นร้องเสียงหลง
“เดี๋ยวก็ไม่ช่วยง้อกอหญ้าให้เลย”
“ผมผิดไปแล้วคร้าบพี่”
ดินมองต้น เอือมๆ ที่ต้นไม่ได้รูดซิปปากอย่างที่บอก
ส่วนน้ำฟ้าระหว่างอยู่ในห้อง เธอมองรูป “แค่กอด” แล้วคิดถึงดิน
“นายเป็นเพื่อนที่ดีของฉันจริงๆ เหรอ”
อีกด้านหนึ่งขณะนั้นคุณวีประคองเคทที่อยู่ในอาการมึนเมาเข้ามาในห้อง
“เดินดีๆ สิเคท”
เคททิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ คุณวีเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าของเคทที่เก็บเรียบร้อย เตรียมตัวเดินทางวางอยู่
“เคท...คุณ”
“ใช่ ฉันจะกลับอเมริกาพรุ่งนี้”
“แล้วเรื่อง...หย่า”
“ฉันยังไม่หย่า”
“แล้วคุณจะให้ผมมาคุยอะไรกับคุณอีก”
“ฉันมีคำถามจะถามคุณ”
“อะไร”
“ทำไมคุณถึงรักมัน”
“รักเพราะรัก”
คำตอบนี้ทำให้เคทถึงกับอึ้ง
“แค่นี้เองเหรอ”
“ใช่ แค่นี้ ไม่ต้องพยายามทำให้ผมรัก ถ้าผมจะรัก ผมก็รัก แต่ถ้าไม่รัก ให้ทำยังไงผมก็ไม่รัก”
“เหมือนที่ฉันกำลังทำให้คุณกลับมารักฉัน แต่มันก็ไม่ได้ผล ใช่มั้ย”
“คุณไม่รู้ตัวเองหรอก ว่าคุณรักตัวเองมากกว่า”
“มันเจ็บมากเลยนะวี”
“ผมขอโทษ นี่คือสิ่งเดียวที่ผมจะให้คุณได้ในตอนนี้”
เคทค่อยๆ ลุกเดินไปกอดคุณวี
“แต่มันยังไม่จบหรอกวี ยังไม่ใช่ตอนนี้”
คุณวีอึ้งมองเคทอย่างผิดหวัง เคทเห็นสายตาของคุณวีเหมือนคุณวีกำลังมองสิ่งของเน่าเหม็นน่ารังเกียจ เคทเสียใจมาก คุณวีดันตัวเคทออกแล้วเดินออกจากห้องไป เคทค่อยทรุดตัวลง รู้สึกเจ็บกับสายตาของคุณวี
วันต่อมาขณะที่ดินกำลังเช็กอุปกรณ์กล้องอยู่ที่บ้าน ฟ้าเดินเข้ามาหา
“นายดิน”
ดินแปลกใจและดีใจที่เห็นฟ้า แต่ทำไม่รู้ไม่ชี้
“มีอะไร อย่าบอกนะว่าจะมาง้อผม”
“ปากยังเงี้ย จะยอมให้เพื่อนต่อไปดีมั้ย”
“แล้วปากอย่างคุณล่ะ”
“นายดิน!”
“ว่าเข้าบ้างทำโกรธ จะมาหาเรื่องด่าอะไรอีก”
“ไม่ได้มาด่า มาบอกว่า ขอบใจที่เป็นห่วง”
“มองผมในแง่ดีขึ้นมาบ้างแล้วใช่มั้ยหลังจากงี่เง่ามานาน”
“มันน่านัก...”
“คุณฟ้าอย่าเสียเวลากับผมเลย จะไปทำอะไรก็ไปทำไป” ดินบอกเสียงจริงจัง ฟ้าถึงกับอึ้ง
“พูดงี้หมายความว่าไง”
“ผมคงทำได้แค่เพียงมองอยู่ห่างๆ จะให้ไปยุ่งเกี่ยวอะไรด้วยเหมือนเมื่อก่อนคงไม่ได้อีกต่อไปแล้ว”
“ฉันอุตส่าห์มาคุยกับนายดีๆ นะ”
“ขอบคุณที่เข้าใจความหวังดีของผม คุณกลับไปเถอะ”
น้ำฟ้าเสียใจที่ดินพูดแบบนี้
“ได้ จะแค่นี้กันก็ได้ ขอบใจ แต่ถ้าจะให้ดี แม้แต่มองอยู่ห่างๆ ก็คงไม่จำเป็น”
ฟ้าเดินกลับออกไป ดินถอนใจ กอหญ้าเดินเข้ามา
“น่าเบื่อ งี่เง่ากันทั้งคู่”
“พี่ไม่อยากให้คุณวีเอาเรื่องของพี่มาเป็นประเด็นอีก”
“เฮ้อ หนูจะไปทำงาน ไปส่งหนูเร็ว”
“วันนี้รถเสีย”
“เฮ้ย อะไรอ่ะ”
ดินทำเป็นเช็กกล้องต่อไปและทำไม่รู้ไม่ชี้
“รถเสียตามอารมณ์เจ้าของหรือไงเนี่ย”
กอหญ้าเดินบ่นออกมาแล้วต้องชะงักเมื่อเห็นต้นรออยู่หน้าบ้านกับมอเตอร์ไซค์คู่ใจ ยิ้มเผล่ ยื่นหมวกกันน็อกให้กอหญ้า
“แว้นๆ มั้ยน้อง”
กอหญ้าอึ้ง มองต้นอย่างลังเล
กอหญ้าไม่ยอมขึ้นมอเตอร์ไซค์ไปกับต้นและเดินหนีโดยมีต้นขี่มอเตอร์ไซค์ง้อ
“กอหญ้า เดินเมื่อยน้า” กอหญ้าไม่พูดด้วย เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น “เบาะนิ่มน้า” กอหญ้าไม่พูดด้วยและวิ่งหนี “เอ๊า!” กอหญ้าวิ่งเร็วๆ ขึ้น หนีต้นสุดชีวิต “โห...ใส่เกียร์ห้าหนีขนาดนี้เลยเหรอ ทำไม คนสำนึกผิดแล้วไม่ให้โอกาสกันบ้าง”
ป้าคนหนึ่งขึ้นมานั่งซ้อนท้ายต้น
“ไปปากซอยจ๊ะ”
“ไม่ใช่มอเตอร์ไซค์วินนะป้า”
“อ้าวเหรอ”
“แต่จะไปส่งให้ ไม่คิดตังค์”
“ขอบใจจ้า หล่อทั้งตัวและหัวใจนะเนี่ย”
ต้นรีบออกรถ อย่างเซ็งๆ
วันเดียวกันนั้นเมื่อฟ้าเข้าออฟฟิศ เธอต้องเข้าห้องประชุมพรีเซ้นต์งานกับเสี่ยตั๊ก โดยมีพาวเวอร์พ้อยท์ประกอบ
“จากโจทย์ที่คุณตวงสิทธิ์ให้มา”
“เรียกผมว่าตั๊กดีกว่าครับ ได้ยินคนเรียกตวงสิทธิ์ทีไร ผมคิดว่าตัวเองเป็นนักร้องทุกที” เสี่ยตั๊กแย้ง
“ค่ะ คุณตั๊ก จากโจทย์ที่ได้รับมาสดๆ ร้อนๆ เมื่อวาน เราเลยคิดรูปแบบงานและกิจกรรมตามที่ได้พรีเซ้นต์ไปทั้งหมดภายใต้คอนเซ็ปต์...เรือรักเรือสำราญ ณ ทุ่งทานตะวัน ชอบมั้ยคะ”
“ดีไซน์ก็สวย เก๋ แปลก แนว ยกเรือมาไว้กลางทุ่งทานตะวัน”
“ตามงบเป๊ะด้วยค่ะ สิบล้านไม่ขาดไม่เกิน แต่ไม่รวม vat นะคะ” บีบีบอก
“ว่าไงคะคุณตั๊ก ชอบมั้ยคะ” ฮันนี่ถามเสี่ยตั๊ก เสี่ยตั๊กครุ่นคิด
“ทุกอย่างตรงตามโจทย์ แต่ผมเพิ่งปิ๊งไอเดียใหม่เมื่อคืน ถ้าเปลี่ยนคอนเซ็ปท์เป็นอีกคอนเซ็ปท์ล่ะครับ”
“หา! เปลี่ยนคอนเซ็ปต์”
ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันยกเว้นฮันนี่
“คอนเซ็ปท์อะไรล่ะคะ” ฟ้าถาม
“ยังไม่รู้ครับ คงต้องให้คุณฟ้าช่วยคิด เป็นทางเลือกนะครับ เพราะเวลาที่ผมเสนอเรื่องนี้กับบอร์ด ผมต้องมีตัวเลือกให้พวกเค้าได้ตัดสินใจ”
ฟ้าและทุกคนลอบถอนหายใจ
“ไม่ต้องห่วงนะคะ เพอร์เฟ็กท์ดรีมของเรา ทำได้ทุกอย่างเพื่อความพอใจของลูกค้าค่ะ” ฮันนี่รีบบอก
“ผมช่วยคิดก็ได้นะ จะได้จบทีเดียว...ทุกคนว่างกันมั้ยครับ”
น้ำฟ้า บีบี ต้น กอหญ้า มองหน้ากันอึ้งๆ ฮันนี่แอบยิ้มพอใจกับเสี่ยตั๊ก
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด ตอนที่ 26 (ต่อ)
น้ำฟ้าเดินออกจากออฟฟิศพร้อมกับบีบีและกอหญ้า
“ลูกค้าคนนี้เยอะอย่างจริง ต้องไปคุยกันข้างนอกอีก โอย...อยากเป็นง่อยแล้วอ่ะ” บีบีบ่นออกมา
“เอาน่า ทำยอดให้บอสได้เยอะเท่าไหร่ มันก็หมายถึงโบนัสของเราด้วย” น้ำฟ้าปลอบทั้งที่ตัวเองก็นึกเซ็ง
“โบนัส ฉันลืมคำๆ นี้ไปได้อย่างไร กระฉับกระเฉงทันที”
“แต่หนูได้ยินพี่ดินเปรยๆ ว่าไม่ไว้อีตาตั๊กแตนคนนี้นะพี่” กอหญ้าบอก ฟ้าถึงกับอึ้ง
“ไม่หรอก จะไม่ไว้ใจเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องที่แกเคยเล่าให้ฉันฟังไง ว่าดูกะลิ้มกะเหลี่ยแล้วก็แต๊ะอั๋งแก” บีบีบอก
“ก็จริง...แต่ไม่หรอก ถ้าคิดอะไรเลวๆ กับฉันจริงๆ จะกล้ามาให้เราทำงานให้อย่างนี้เหรอ”
“ก็จริง สิบล้านแลกกับการเคลมแกเนี่ยนะ จะคุ้มเหรอ”
“แต่ระวังตัวไว้ก็ดีนะพี่ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ”
“ไม่หรอก คิดมาก เอาเนื้อที่สมองไว้เก็บแต่เรื่องที่มีประโยชน์ดีกว่า”
“ถูก...สิบล้าน...ท่องไว้ สิบล้าน! ไป ขึ้นรถ กอหญ้าไปกับพี่”
ต้นวิ่งเข้ามา
“รอต้นด้วยสิเจ๊”
“แกไปกับฟ้าแล้วกัน รถฉันมีกอหญ้าแล้ว”
“ไปรถเจ๊ด้วยดิ่ รถพี่ฟ้า นั่งแล้วเหงา”
“ใช่ซี่ ฉันมันไม่ใช่เป้าหมายแกแล้วนี่” ฟ้าต่อว่าต้นอย่างรู้ทัน
“งั้น กอหญ้าไปกับพี่ฟ้าจบ” กอหญ้าบอก
“เฮ้ย”
บีบีลากคอต้นออกไปด้วยกัน
“ไม่ต้องเฮ้ย...เร็วๆ เดี๋ยวลูกค้ารอ”
กอหญ้าแหวะใส่ต้น ฟ้ากับกอหญ้าจะไปขึ้นรถ คุณวีเดินเข้ามา
“คุณฟ้าครับ”
ฟ้าเปลี่ยนท่าทางเป็นร่าเริง เข้าไปหาคุณวี
“คุณวี คิดถึงอยู่พอดีเลยค่ะ”
“ร่าเริงไปป่ะเนี่ย” กอหญ้าแอบบ่น
“คุณฟ้าว่างมั้ยครับเย็นนี้” คุณวีถาม
“ว้า แย่จัง...สงสัยจะติดประชุมงานกับลูกค้ายาวเลยอ่ะค่ะ มีอะไรด่วนหรือเปล่าคะ”
คุณวีมีสีหน้าผิดหวังเมื่อได้ยินคำตอบของฟ้า
“ผมแค่จะปรึกษาเรื่องเคท”
ฟ้าอึ้งก่อนจะนัดคุยเรื่องนี้กันตอนเสร็จงาน เพราะตอนนี้เธอต้องรีบไปประชุมกับเสี่ยตั๊ก
ช่วงเวลาเดียวกันนั้นดินตัดสินใจมาหาเคทที่โรงแรมโดยมีธีรเทพตามมาด้วย
“เขายังไม่ยอมหย่ากัน แล้วแกไปยุ่งอะไรกะเค้า หา! ไปช่วยฉันคิดวางแผนเรื่องขายเฟรนไชส์รักนิรันดร์สตูดิโอดีกว่า ไป” ธีรเทพบอก
“ไม่ไป...จนกว่าจะเคลียร์เรื่องนี้ได้”
“แล้วแกไปเดือดร้อนอะไรกะเขาครับพ่อพระเอกชอบขี่ม้าขาว”
“ฉันไม่ได้อยากเป็นพระเอกขี่ม้าขาว แต่ไม่อยากเป็นกระโถนถูกโยนความผิดให้อยู่เรื่อย จนกว่าคุณฟ้าคุณวีจะแต่งงานกันไปซะ”
“โห...ใจน้อย น้อยใจ”
เคทกำลังจะออกจากโรงแรม มีพนักงานขนกระเป๋าเดินล่วงหน้าเคทไป ดินรีบวิ่งเข้าไปหาเคททันที
“คุณเคทครับ!”
“บ๊ะ ดื้อด้าน!”
ธีรเทพบ่นแล้วรีบตามไป เคทถอดแว่นกันแดดออกเห็นดินแล้วทำหน้าเหนื่อยหน่าย
เคทพาดินมาคุยที่ล็อบบี้ของโรงแรม เคทนั่งลงตรงหน้าดิน
“ฉันมีเวลาไม่มาก ต้องรีบไปเช็กอิน จะพูดอะไรเพื่อเปลี่ยนใจฉันอีก”
ธีรเทพเสนอหน้าเข้ามาเลย
“คุณก็ยังสาว ยังสวย หาแฟนใหม่ได้ไม่ยากหรอกคุณเคท เจ็บแต่จบ เคยได้ยินมั้ย” เคทอึ้ง “ไงไอ้ดิน พูดดีๆ ไม่รู้สึก ต้องตรงๆ แรงๆ เห็นป่ะ อึ้งเลย แสดงว่าเคลียร์ ใช่มั้ยครับ”
เคทหน้าบึ้งมาก
“ใคร”
เคทถามเสียงเข้ม ดินผลักธีรเทพออกไป ธีรเทพกระเด็น ดินชี้ให้ธีรเทพอยู่เฉยๆ
“เพื่อนผมเอง”
“ว่ามา”
“ผมอยากรู้ว่าชีวิตที่เหลือจากนี้ไป คุณจะมีชีวิตแบบไหน”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“แต่ผมเดาได้ไม่ยาก...คุณจะไม่มีความสุขเลย”เคทเบือนหน้าหนี “ผมไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนหรือชี้ทางสว่างให้คุณหรอกนะครับ ผมคงไม่เก่งขนาดนั้น แต่อย่างน้อย ถ้าผมยังมีโอกาสผมก็จะพูด โอเค...อย่างที่เพื่อนผมพูด เจ็บแต่จบ แล้วเริ่มต้นใหม่ เวลาจะช่วยรักษาทุกอย่าง...ขอบคุณครับ”
ดินลุกขึ้น แล้วลากธีรเทพออกไป
“จบมั้ย”
ธีรเทพถาม
“ไม่รู้...แต่ขอบใจว่ะ รักนะเนี่ย”
“อะไรของแกวะ!”
ธีรเทพมองดินแปลกใจ มาขอบใจตัวเองเรื่องอะไร เคทมองตามดินและธีรเทพไปพร้อมกับตัดสินใจอะไรบางอย่าง
เคทขึ้นรถของโรงแรมไป พนักงานปิดกระโปรงท้ายหลังจากเอากระเป๋าใส่ไปเรียบร้อยแล้ว ดินและธีรเทพแอบดูอยู่ที่มุมหนึ่ง
“สงสัยจะไปไม่จบว่ะไอ้ดิน...ไม่เห็นมีปฏิกิริยาอะไรเลย”
ธีรเทพบอก ดินรู้สึกผิดหวังมาก
ทางด้านฟ้าหลังจากประชุมกับเสี่ยตั๊กเสร็จเธอและทุกคนถึงกับนั่งเพลีย ผิดกับเสี่ยตั๊กที่มองทุกคนยิ้มๆ
“ตกลง เอาตามนี้นะครับ”
“ค่ะ/ครับ”
“งั้นฟ้าขอ...”
ฮันนี่เข้ามาพร้อมพนักงานเรียงแถวถือถาดอาหารเข้ามา
“คุณตั๊กสั่งอาหารมาเลี้ยงทุกคนจ๊ะ วางไว้เลยจ๊ะ”
“โห...จัดหนักขนาดนี้เลยเหรอครับ” ต้นถามอย่างต่นเต้น
“ชิ เห็นแก่กิน” กอหญ้าต่อว่าต้น
“ก็ดีกว่าเห็นแก่ตัวนะ ว่ามั้ย”
“แหวะ เน่าได้อีก” ต้นจ๋อย
“คุณฟ้าจะรีบกลับเหรอครับ”
“คือฟ้ามีนัดน่ะค่ะ”
“ว้า น่าเสียดายจัง”
“แหม ทานนิดๆ หน่อยๆ ก่อนก็ได้นะจ๊ะน้ำฟ้า อย่าทำให้ลูกค้าผิดหวังสิ!” ฮันนี่กระซิบกับฟ้า ฟ้ามองหน้าฮันนี่ พยายามอ่านเกมส์ว่าอีกฝ่ายจะมาไม้ไหน
“ไม่น่ามีอะไรหรอกมั้งแก...ถ้ามันวางยา ลูกค้าก็โดนด้วยแหละ” บีบีกระซิบกับฟ้า
“เชิญทุกคนครับ เชิญๆ”
เสี่ยตั๊กตักอาหารกิน ต้น และกอหญ้าตักตาม
“ขอตัวโทรศัพท์หาคุณวีก่อน นัดไว้ว่าจะไปทานข้าวด้วย” ฟ้าบอกบีบี แล้วหันไปพูดกับเสี่ยตั๊ก ”ขอตัวสักครู่นะคะ”
ฟ้าเดินออกไป ฮันนี่มองตามฟ้าเหยียดๆ
ขณะนั้นคุณวีนั่งรอฟ้าอยู่ที่ร้านอาหาร ฟ้าโทรเข้ามาคุณวีรับโทรศัพท์
“ครับคุณฟ้า...” คุณวีมีสีหน้าผิดหวัง “ครับ ไม่เป็นไรครับ ทานกับลูกค้าเถอะครับ”
คุณวีวางสาย ตัดสินใจเรียกพนักงานให้เก็บเงิน ด้วยท่าทางเหงาๆ
ดินกับธีรเทพกลับมาที่ร้านรักนิรันดร์ ธีรเทพตบโต๊ะ ปัง!
“ตกลงตามนี้นะเพื่อน ฉันจะได้ดำเนินการโปรโมทโฆษณาว่ารักนิรันดร์สตูดิโอได้เปิดเฟรนไชส์ ไชส์ ไชส์ ไชส์”
“ตามนั้น...เฮ้อ...”
“เฮ้ย จะกลุ้มใจไปเพื่อ? ถือซะว่าเราทำดีที่สุดแล้ว ในฐานะเพื่อนที่ดีคนหนึ่งที่พึงกระทำได้”
“สงสารคุณฟ้า...”
“ยังไม่หลุด ตามใจ ฉันจะออกไปร่าเริงหน่อย สนใจป่ะ”
ดินโบกมือไล่ธีรเทพ ธีรเทพเดินออกไปท่าทางดูร่าเริงมาก ไม่หน่อยอย่างที่พูด
หละงจากทานอาหารเสร็จ ฟ้าเดินมายืนพิงรถด้วยท่าทางเหนื่อย
“เป็นอะไรฟ้า”
“ฉันเหนื่อยจังเลยบีบี”
“โบนัส แกท่องไว้ โบนัส”
“เรื่องงานไม่เท่าไหร่ แต่...เรื่องหัวใจนี่สิ”
“โหย อย่าคิดมากน่ะ คุณวีเข้าใจว่าแกต้องทำงาน”
“แต่เขาดู...งอนๆ ขี้เกียจง้ออ่ะ”
“เฮ้ย นั่นแฟนแกนะ แล้วจะมีทำไม มีแฟนเขาก็ต้องง้อ เชื่อฉัน ง้อกันไปง้อกันมา ยิ่งทำให้ความรักแข็งแรง”
“เหนื่อย! ต้องคอยรักษาน้ำใจคน”
“ฟ้า มีคนให้รักษาน้ำใจ ดีกว่าไม่มีนะ รักจริงป่ะเนี่ย”
คำกถามนี้ทำให้ฟ้ถึงกับอึ้
“ก็จริง...แต่เหนื่อย ขอบ่นไม่ได้หรือไง”
“ไม่ได้ ยังรักก็ต้องยังไหว ไม่เคยได้ยินเพลงเขาร้องไว้หรือไง เดี๋ยวจะร้องให้ฟัง”
ฟ้ารีบปิดปากบีบี
“พอเหอะ กลับบ้าน!”
ระหว่างนั้นเสี่ยตั๊กกับฮันนี่ยืนมองดูฟ้าที่กำลังกลับบ้านอยู่จากมุมหนึ่ง
“ไม่เลวนี่...แผนดึงเวลาจากนังน้ำเน่าให้ทำงานซะจนไม่เหลือเวลาให้แฟน”
“ร้อยทั้งร้อย...เลิกกัน” เสี่ยตั๊กบอกอย่างมั่นใจ
“หวังว่าจะดึงได้นานนะ อย่างน้อย ฉันก็เชื่อว่าคุณทำให้ฉันสะใจได้มากกว่ายัยไฮโซซอมบี้ใจเสาะนั่น”
“เชื่อมือผมเหอะน่า ตอนนี้ถือว่าคืบหน้า เพราะคุณฟ้าเริ่มไว้ใจผมแล้ว อีกไม่นานหรอกหึๆๆ”
เสี่ยตั๊กและฮันนี่ยิ้มพราย
กอหญ้าโบกแท็กซี่ แท็กซี่มาจอด กอหญ้าเปิดประตูเข้าไปนั่งตอนหลัง ต้นวิ่งมาเปิดประตูนั่งข้างคนขับกอหญ้าหันไปมองอย่างตกใจ
“ขึ้นมาทำไม”
“กลับด้วย”
“อยู่คนละทางกัน ไม่ให้กลับ”
“ตอนนี้แท็กซี่หายาก ไปส่งเธอก่อน แล้วค่อยไปส่งฉัน”
“งั้นฉันไปเรียกคันใหม่”
“เฮ้ย คันนี้แหละ พี่เค้าหน้าตาดูใจดี ปลอดภัยแน่ๆ” คนขับแท็กซี่หน้าโหดมาก หันมามองต้นดุ ต้นถึงกับสะดุ้ง “อุย...”
“ตกลงยังไงๆ”
“ผมไปด้วยครับ ไปส่งน้องที่จรัล...แล้วไปส่งผม...สุดทางที่บางแคครับ”
“ได้...แต่ท่าทางคงไม่ต้องไปจรัลแล้วมั้ง”
ต้นมองไปข้างหลัง กอหญ้าหายไปแล้ว
“อ้าว... งั้นผมลาล่ะครับ”
ต้นจะลงตามกอหญ้าแต่แท็กซี่คว้าคอต้นเอาไว้
“ไปบางแคกันก่อน พี่ไม่อยากเสียเวลลาฟรีๆ”
“ครับพี่ ไม่มีปัญหา”
ต้นจำใจนั่งแท็กซี่ไป แท็กซี่เคลื่อนตัวออกไป กอหญ้าแอบดูอยู่ที่มุมหนึ่ง
ทางด้านบีบี เธอเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อพร้อมกับคุยมือถือไปด้วย
“แก...ฉันซื้อนมขึ้นไปฝากแล้วนะ เอาอะไรอีกป่ะ...โอเค”
บีบีวางสาย แล้วหยิบไอศกรีมขึ้นมาแกะ แล้วกินอย่างอร่อย
“หืม...หวาน รับประทานง่าย...เหมือนใครก็ไม่รู้ หุหุหุ” บีบีหันไปแล้วตกใจเมื่อเห็นธีรเทพกำลังกินไอศกรีมเหมือนเธอเป๊ะยืนอยู่ แต่หันหลังให้ “ว้าย...มีร้านแบบนี้เป็นพัน ทำไมต้องมาที่เดียวกัน อารมณ์เสียอ่ะ!”
บีบีเดินเลี่ยงไป พยายามหนีธีรเทพ ธีรเทพยังไม่หันมา กินไอติมอย่างสำราญคนเดียว
ฟ้ายืนรอบีบีอยู่หน้าคอนโด เดินไปเดินมาอย่างกังวัล ระหว่างนั้นคุณวีเดินเข้ามาหาฟ้า
“คุณฟ้าครับ”
“คุณวีคะ...”
“ผมขอโทษ ที่...ทำให้คุณไม่ได้”
คุณวีน้ำตาซึม ฟ้าเดินเข้าไปหาคุณวี
“ฟ้ารู้ค่ะ ว่าคุณวีทำดีที่สุดแล้ว”
“ถ้าเราจะแต่งงานกัน...แต่ไม่ได้จดทะเบียนสมรส ผมคงเห็นแก่ตัวกับคุณฟ้าเกินไป”
“คุณวีพูดแบบนี้ หมายความว่าไงคะ”
“ทุกอย่างตอนนี้ ขึ้นอยู่กับคุณฟ้าจริงๆ แล้วล่ะครับ...คุณตัดสินใจได้เลย ผมรับรองว่าผมจะไม่โกรธ ผมเข้าใจ”
คุณวีเดินออกไป ฟ้าอึ้ง...ดินแอบมองอยู่จากมุมหนึ่งรู้สึกสงสารฟ้า
บีบีเดินกินไอศกรีมมา ธีรเทพโผล่เข้ามาคว้าไอศกรีมของบีบีไป
“ว้าย! นี่...เอาคืนมา”
“ไม่คืน” ธีรเทพบอกพร้อมกับเลียทับซะเลย
“อ๊ายยย คราวนี้ เป็นโจนปล้นไอติม หน้าไม่อาย ไม่มีตังค์ซื้อหรือไง”
“มี แต่แย่งคนอื่นกิน สนุกกว่า”
“เอาคืนมา” บีบีคว้าไอศกรีมคืนแต่ธีรเทพหลบ ไม่ยอมคืนบีบีจึงเอามือข่วนหน้าธีรเทพ “เอาคืนมา”
“โอ๊ย”
บีบีแย่งไอศกรีมมาได้ วิ่งหนี
“เฮ้ย ยัยงก แบ่งให้กินแค่นี้ไม่ให้หรือไง”
ธีรเทพวิ่งตามไป แต่หาบีบีไม่เจอ
“ไปไหนแล้ววะ ไวจริงๆ”
บีบีโผล่ออกมา ขวางหน้าธีรเทพ ถือไอศกรีมในมือ
“ลืมไป”
“ลืมอะไร”
“มันมีน้ำลายของนายเปื้อนอยู่! เอาไปกินเลยไป”
บีบีทิ่มไอศกรีมเข้าปากของธีรเทพ
“เอือะ”
“ไง อร่อยมั้ย ไอ้โจรปล้นไอติม”
บีบีเดินงอนเข้าคอนโดไป
“อย่าชอบเลยล่ะ! ของฟรี ใครก็ชอบ...ยังไงก็อร่อย...แถมหวาน รับประทานง่าย ชอบ”
บีบีชะงัก เพราะธีรเทพพูดคอนเซ็ปต์ของบีบี บีบีหันมา
“ชอบจริงเหรอ”
“ชอบจริงเด่ะ ไอติม...ช้อบ ชอบ ส่วนเธอ เกลี้ยด เกลียด เลยตามมาจองเวรไง”
บีบีนิ่ง ทำหน้าปลง เดินเข้ามาหาธีรเทพ
“นายธีรเทพ”
“อะไร...”
“ฉันเข้าใจนะ ว่านายเกลียดฉันมาก เอางี้นะเพื่อให้เราหมดเวรหมดกรรมต่อกันเร็วๆ” บีบีล้วงเอาซองกฐินขึ้นมาให้ธีรเทพ “ทำบุญกฐินซะหน่อยนะ ผลบุญจะได้ส่งให้นายไปผุดไปเกิดเร็วๆ เอาไป ยี่สิบซอง
แล้วเอาไปให้ฉันที่ออฟฟิศด้วย ไม่ทำ เป็นเปรต”
บีบีเดินหนีไป ธีรเทพมองซองในมือ
“คิดอะไรกับเราเปล่าวะ ให้ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขัน”
ธีรเทพครุ่นคิด
วันต่อมาธีรเทพมาหาดินที่บ้านแล้ว โวยลั่นใส่ดินที่นั่งเครียดอยู่
“คุณเคทไม่ยอมหย่า แล้วทีนี้แกจะทำไง บินตามไปกล่อมคุณเคทถึงอเมริกามั้ย”
“หยุดพ่นได้หรือยัง”
“ยัง! ทำเหมือนว่าตัวเองจะเป็นคนแต่งงานกับคุณวีเองงั้นแหละ ถึงได้ช่วยคุณฟ้าซะขนาดนี้ เฮ้ย อย่าบอกนะว่า แกคิดอะไรกับคุณวี”
“ไปพ่นที่อื่นไป”
“บอกมา แกรอให้คุณวีไร้พันธะ แล้ว...”
“วะ!”
“ไม่คิดก็ไม่คิดเซ่ เค้าล้อเล่น”
“กอหญ้า”
เสียงต้นดังขึ้น ดินและธีรเทพชะงักหันมองหน้าบ้านจึงเห็นต้นกำลังตะโกนเรียกกอหญ้า
“กอหญ้า” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับ “ถ้าวันนี้ เธอไม่ออกมาและคุยกับฉัน ฉันจะไปยอมไปจากที่นี่!”
เงียบยังไม่มีเสียงตอบรับเช่นเดิม “คอยดู!”
ต้นลงคุกเข่าหน้าบ้าน หน้าเซื่องมาก สายหยุดเดินออกมา มองต้นงงๆ
“นี่ ทำอะไรจ๊ะพ่อคุณ”
“คุกเข่าครับ”
“แล้วไม่ดูบ้างหรือไง ว่าตรงนั้นมันมีขี้หมา”
“อ้าว...”
ต้นมองที่เข่าตัวเอง...มีขี้หมาเต็มๆ เละ
กอหญ้าแอบดูต้นอยู่ในบ้านหลุดขำออกมา
“โถ...ทำไปได้”
ดินกับธีรเทพเดินเข้ามาอยู่ข้างหลังกอหญ้า เห็นว่ากอหญ้าแอบดูต้นอยู่
“นี่...หายโกรธเค้าแล้วก็ออกไปคุยกับเค้าซี่ เล่นตัวอยู่ได้”
ดินบอกแต่กอหญ้ายังทำฟอร์ม
“เรื่อง!”
“แสดงว่าอยากมีเรื่อง”
ธีรเทพคว้ามือกอหญ้าเดินออกไป
“พี่ธี ทำอะไร!”
ดินมองตามขำๆ เดินตามออกไป
ต้นล้างกางเกงตัวเองเรียบร้อย สายหยุดมองต้นอย่างสำรวจ
“สะอาดแล้วครับ”
“แม่ว่ายังนะ” สายหยุดเอามืออุดจมูก
“อ๋อ...ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือ”
ธีรเทพลากกอหญ้าเข้ามากับดิน
“ใช่! ถือไว้มันก็หนัก วางๆ มั่งเหอะ ฟอร์มน่ะ ได้ยินป่ะ” ธีรเทพหันไปบอกกอหญ้า
“ไม่รู้!”
“กอหญ้า เธอยอมมาคุยกับฉันแล้ว” ต้นถามอย่างดีใจ
“ไม่ได้ยอม แต่ถูกลากมา”
“พี่ไม่อยากเห็นไอ้ต้นมาตะแง้วๆ อยู่หน้าบ้านอีกนะกอหญ้า” ดินบอก
“คนแถวนี้เค้ามาบ่นให้แม่ฟัง ว่าพ่อต้นเป็นอะไรมากมั้ย ทำไมไม่จับส่งโรงพยาบาลบ้าไปซะ” สายหยุดบอก
“หื้อ”
“ไปครับทุกคน จำไว้นะ ไม่จบ มีเจ็บ!”
ธีรเทพบอกจากนั้นดิน ธีรเทพและสายหยุดก็พากันเดินออกไป
“จะเอาไง!”
กอหญ้าถามต้น ต้นตัดสินใจเดินเข้ามาประชิดกอหญ้า ส่งสายตางอนง้อเต็มที่
“กอหญ้า”
“อะไร”
กอหญ้าแอบเขิน ต้นลงคุกเข่าต่อหน้ากอหญ้า แล้วจับมือกอหญ้าเอาไว้
“กอหญ้า...”
“อะไร...” กอหญ้าใจสั่นมาก
“ฉัน...”
ต้นยังไม่ทันได้พูดอะไรเพราะดินปราดเข้ามาคว้าคอเสื้อต้นให้ห่างออกมาจากกอหญ้า ธีรเทพตามมาติดๆ
“เกินไปแล้วไอ้ต้น”
“เกินไปตรงไหนล่ะพี่” ต้นย้อนถาม
“ให้คุยกันเฉยๆ ไม่ได้ให้จับมือถือแขน! เกรงใจฉันหน่อย แม่ฉันก็อยู่ในบ้าน”
“น้องมันยังเรียนไม่จบ รอหน่อยไม่ได้หรือไง หา! ฉวยโอกาส ทะลึ่ง!” ธีรเทพต่อว่าต้น
“คิดว่าผมจะสารภาพรักเหรอ” ต้นถาม กอหญ้าหน้าแดง
“เออ!” ดินกับธัรเทพตอบออกมาพร้อมกัน
“โธ่ คิดไปได้...ผมแค่อยากให้กอหญ้าให้อภัย หายโกรธ”
กอหญ้าหน้าเสีย ดินสังเกตเห็นปฏิกิริยาของกอหญ้า
“ไอ้บ้า! มันท่าง้อขอความรักชัดๆ ฉันทำบ่อย” ธีรเทพบอก
“ผมขอโทษ ที่ทำให้ทุกคนเข้าใจผิด แต่ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้กอหญ้าเห็นความจริงใจของผมได้ชัดๆ เท่าท่านี้ เธอเห็นมันมั้ย กอหญ้า” ต้นหันไป กอหญ้าหายไปแล้ว “อ้าว...แปลว่าอะไรพี่”
“กอหญ้ายังไม่หายโกรธ” ธีรเทพบอก
“เฮ้อ...”
ต้นถอนหายใจออกมา ดินรู้สึกว่ากอหญ้ามีอะไรผิดปกติ
ส่วนที่คอนโดของฟ้า บีบีกำลังคุยกับฟ้าเรื่องคุณวี
“ก็จะอะไรซะอีกล่ะ แม่แกต้องไม่ยอมให้แกกับคุณวีแต่งงานกันแน่ๆ” ฟ้าอึ้ง พูดไม่ออก “แกจะทำไง”
“ทำไงดีล่ะ”
“ฉันไม่ใช่คนแต่ง”
“แล้วถ้าเป็นแก แกจะทำไง”
“แกล้งตาย”
“เออ ง่ายดี...บ้าเหรอบีบี”
“เออ หรือจะเป็นบ้าไปเลยดี”
“โอ๊ย ไม่รู้อ่ะ ฉันควรจะทำไงดีเนี่ย”
“เอางี้ ตั้งสติ...ค่อยๆ คิด หันกลับมามองที่ใจของตัวเอง”
“ได้” ฟ้าพยายามทำใจเย็น
“ถ้าแกรักคุณวี ทะเบียนสมรสมันก็แค่กระดาษ ไม่มีความหมายเท่าความรักของคนสองคน ใช่มั้ย”
“ใช่ แต่แม่ โอ๊ย...ไม่รู้...ไว้ก่อน เดี๋ยวค่อยคิด ไปทำงานเหอะ”
ฟ้ารีบออกไป
“ถ้ายังไม่เคลียร์แล้วแกจะทำงานรู้เรื่องเรอะ ฟ้า”
บีบีตะโกนถาม
ทางด้านฮันนี่กับเสี่ยตั๊กทั้งคู่นัดเจอกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ฉันนี่หัวเราะอย่างสะใจหลังจากรู้ว่าเคทกลับอเมริกาไปแล้ว
“ไม่หย่า แล้วก็บินกลับไป...เชิดๆ...รักแท้แพ้ซอมบี้แน่ๆ ฮ่ะๆๆ”
“เฮ้อ...ใครบอก รักแท้แพ้เสี่ยตั๊กต่างหาก”
“อย่าเก่งแต่ปากแล้วกัน”
“งั้น...ช่วยบอกหน่อย ว่าคุณฟ้าชอบผู้ชายแบบไหน ผมจะได้เข้าได้ถูกทาง”
ฮันนี่ยิ้มตาวาว นึกสนุกกับแผนการของเสี่ยตั๊ก
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป
