เส้นตายสลายโสด ตอนที่ 24
คุณวีและดินยืนอยู่หน้าประตูเมื่อบีบีเปิดประตูออกมา ฟ้าอึ้งเมื่อเห็นคุณวี ฟ้ามองคุณวีด้วยความผิดหวัง ดินค่อยๆ เดินไปจูงมือบีบีให้เดินเข้าไปในลิฟท์เพื่อให้เวลาฟ้ากับคุณวีได้คุยกัน ดินมองฟ้ายิ้มให้และเอาใจช่วยเธอ ฟ้าสูดลมหายใจ พยายามมีสติและเหตุผล
“ฟ้าต้องการเหตุผลค่ะ”
ฟ้าเอ่ยขึ้นมาก่อน
“ผมขอโทษ”
“ฟ้าจะไม่ยอมยกโทษให้”
“คุณฟ้า”
“เพราะฟ้าไม่ชอบการโกหกหลอกลวงที่สุด ถึงจะมีเหตุผลที่ดีสักแค่ไหน แต่มันก็คือการโกหกอยู่ดี ฟ้ารับไม่ได้”
“ผมรู้ครับ”
คุณวีรู้สึกเครียดและสิ้นหวัง เมื่อเห็นฟ้าดูโกรธมาก
“แต่ครั้งนี้ ฟ้าจะฟัง ก่อนที่ฟ้าจะตัดสินใจ”
คุณวียอมจำนน และยอมผิดหวังหากจะเกิดอะไรขึ้น
ดินและบีบีลงมาข้างล่างคอนโด ดินและบีบียืนรอลุ้น บีบีลอบมองดิน อยากจะถามบางอย่าง
“คุณดิน”
“ครับ”
“ถามจริง เอ่อ...รักยัยฮันนี่มากเลยเหรอ” ดินยิ้มไม่ตอบ “ไม่ตอบ แสดงว่ารักจริงแล้วคิดไงกับน้ำฟ้า”
“คิด”
“หา”
“คิดอยากให้คุณฟ้าได้แต่งงาน มีความสุขผมยอมทำได้ทุกอย่างเลยนะ”
“เหรอคะ...”
“ป่านนี้ไม่รู้ว่าคุณฟ้ากับคุณวีจะคุยกันเข้าใจหรือยังนะครับ”
บีบียกมือไหว้ท่วมหัว
“เจ้าประคุ้ณ แคล้วคลาด ไม่พลาดเป้า เราสองคนยังรักกัน เพี้ยงๆๆ... พรวดดดด”
บีบีพ่นลมออกจากปากให้ขลังแต่เข้าหน้าดินเต็มๆ
“ขอบคุณครับที่ให้พร”
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าถึงกับเครียดหลังจากได้ฟังเหตุผลของคุณวี
“ผมยอมรับว่าผมเห็นแก่ตัว เพราะผมรักคุณมาก ไม่อยากเสียคุณไป ถึงได้โกหกคุณ”
“ใช่ เหตุผลของคุณมันเห็นแก่ตัวสิ้นดี ฟ้ารับไม่ได้”
“แต่ผมตั้งใจจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนที่เราจะแต่งงานกัน ผมไม่มีวันทำให้คุณฟ้ามัวหมองอย่างที่เคทกล่าวหา ผมรักคุณ ไม่ได้รักเคท เข้าใจผมเถอะ”
“คุณกลับไปก่อนได้มั้ย ตอนนี้ฟ้ายังตอบอะไรคุณไม่ได้ทั้งนั้น”
คุณวีเครียด เสียใจ
“นายดินเป็นคนบอกเรื่องนี้กับคุณใช่มั้ยครับ”
“ใครบอกก็ไม่สำคัญหรอกค่ะ สำคัญที่ฟ้ารู้ รู้จากปากคนอื่น มันน่าผิดหวังมากนะคะ”
คุณวีเสียใจ เดินออกไป ในใจคิดโกรธดิน คิดว่าดินคือคนที่เอาความลับมาบอกฟ้า...ฟ้านั่ง เครียด เสียใจ เหนื่อยจนจะถอดใจแล้วก็ฉุกคิดถึงดินเพราะคำถามของคุณวีที่ถามเมื่อกี้
“นายดิน”
+ + + + + + + + + + + +
ดินและบีบีรออยู่หน้าคอนโด คุณวีเดินออกมาแล้วตรงลิ่วมาหาดินด้วยความโกรธ
“ตกลงเคลียร์กันรู้เรื่องแล้วใช่มั้ยครับ”
ดินเดินเข้ามาถาม ระหว่างนั้นฟ้าเดินตามออกมา คุณวีโกรธดินต่อยดินทันที
“ว้าย ต่อยคุณดินทำไมคะ” บีบีถามอย่างตกใจ
“นายดิน” ฟ้าเป็นห่วงดิน รีบวิ่งเข้าไปขวางคุณวีกับดินเอาไว้ “คุณวี นายดินไปทำอะไรให้คุณ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะเขา คุณฟ้าก็จะไม่โกรธผม”
ดินจะเถียงคุณวี แต่เปลี่ยนใจหันไปซักไซร้ฟ้า
“ทำไมคุณมันเข้าใจอะไรยากเย็นแบบนี้ฮ้า”
“ฉันไม่ใช่แม่พระ ไม่ใช่นางฟ้า จะให้เข้าใจเรื่องแบบนี้ได้ง่ายๆ”
เคทเดินเข้ามา
“บรรยากาศดูไม่ค่อยดีเลยนะคะ”
ทุกคนเห็นเคทแล้วตกใจและแปลกใจ
“เคท...คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“ฉันมาทวงสามีของฉันคืน” เคทเดินเข้ามาดึงตัวของคุณวีไปจากฟ้า “อย่าลืมนะว่าคุณยังได้ชื่อว่าเป็นสามีของฉัน ส่วนมันเป็นแค่พวกชอบแย่งสามีชาวบ้าน”
“ฉัน...”
“นี่ ฟ้าเขาไม่รู้ แปลว่าไม่ผิด” บีบีเถียงแทน
“แต่ฉันรู้มาว่าเธอรู้แล้วแล้วทำไมยังมัวลอยหน้าลอยตาอยู่กับสามีของฉันอยู่”
ฟ้ารู้สึกหน้าชา
“คุณวีคะ ฟ้าขอร้อง ช่วยคุยกับภรรยาของคุณให้รู้เรื่องว่าอะไรเป็นอะไร”
ดินเป็นห่วงฟ้ามาก
“ได้ ผมจะคุยตรงนี้ คุณจะได้ทรัพย์สินตามที่เรียกร้องทุกอย่าง เพื่อแลกกับอิสรภาพ”
เคทอึ้งไม่คิดว่าคุณวีจะทุ่มขนาดนี้
“เหรอ...แล้วคุณก็จะเหลือแต่ตัว ไม่ถามเมียน้อยของคุณหน่อยเหรอคะ ว่าถ้ามันเป็นอย่างนั้น เขาจะยังยอมแต่งงานกับคุณหรือเปล่า”
“ฉันไม่ใช่เมียน้อย”
“งั้นก็ตอบมาซิ ว่าจะยอมแต่งงานกับผู้ชายคนนี้อยู่หรือเปล่า ถ้าเขาไม่เหลืออะไร”
ดินสังเกตเห็นคนที่เดินผ่านไปมา เริ่มมองเหตุการณ์
“ผมว่า เรื่องส่วนตัวแบบนี้ ไม่ควรจะมาคุยกันตรงนี้นะครับ”
“คุยที่นี่แหละเหมาะที่สุดแล้ว แม่นี่ ไม่ได้หน้าบางอะไรนี่”
ฟ้าเริ่มอาย ดินและบีบีเป็นห่วงฟ้า
“ประเด็นไม่ได้อยู่ที่คุณฟ้า อยู่ที่คุณ ผมตกลงตามเงื่อนไขของคุณแล้ว มันก็ควรจะจบ”
“แต่ฉันไม่จบ ฉันจะไม่ยอมปล่อยคุณให้ผู้หญิงหน้าด้านไม่มียางอายคนนี้เด็ดขาด”
“เคท...คุณจะเล่นเกมอะไรของคุณอีก”
“ถามเมียน้อยคุณดีกว่า จะเล่นเกมอะไร”
ฟ้าทนไม่ไหวจึงระเบิดออกมา
“พอได้แล้ว อยากได้สามีของคุณคืนก็เอาไป แล้วไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก”
“คุณฟ้า”
คุณวีและดินเรียกชื่อฟ้าออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
“นายดินถึงฉันจะหลังชนฝาแค่ไหน ฉันก็จะไม่มีวันแต่งงานกับสามีคนอื่น” ฟ้าบอกดิน แล้วหันมาทางคุณวี “เราสองคนจบกันแค่นี้! บีบี ยกเลิกงานกับคุณธีรเทพ”
ฟ้าร้องไห้วิ่งหนีออกไป ดิน คุณวีและบีบีอึ้งกันไปทั้งหมด คุณวีหันมองเคทอย่างเจ็บใจแล้วเดินออกไป เคทนึกเยาะ
ฟ้าเดินร้องไห้มายืนอยู่คนเดียว
“แม่ขา ฟ้าขอโทษนะคะ ฟ้าขอโทษ”
ฟ้าทรุดตัวร้องไห้อย่างหนัก เหมือนคนพ่ายแพ้ เจอทางตัน
+ + + + + + + + + + + +
บีบีมาหาธีรเทพที่ร้านรักนิรันดร์เพื่อบอกยกเลิกงานแต่งงานของฟ้า
“ฮ้า ยกเลิกงานแต่ง”
ธีรเทพตกใจ
“ใช่”
“อะไรของเธอฮะ ยัยบีบี เดี๋ยวแต่ง เดี๋ยวไม่แต่ง ประสาทป่ะ ผีเข้าผีออก ใจโลเล”
“ด่าฉันทำไม ฉันไม่ใช่เจ้าของงาน”
“ทำไมไม่เตือนสติคุณฟ้าให้คิดดีๆก่อนจะตัดสินใจ แต่งงานนะครับ ไม่ใช่เล่นขายของ ยังงี้ ฉันก็เจ๊งเด่ะ”
บีบีนึกโกรธจึงต่อว่าธีรเทพ
“สรุปกลัวเจ๊ง แต่ไม่กลัวว่าฉันจะเสียใจที่นายด่าฉันฉอดๆ ใช่มั้ย”
บีบีเดินหนี
“กลัวแล้วจะด่าเหรอ จะหนีไปไหน ยังคุยไม่จบ จะเอาไงต่อเนี่ย”
ธีรเทพตามบีบีไป
บีบีเดินหนี ธีรเทพเข้ามาคว้ามือบีบีเอาไว้
“ปล่อย”
“ทีเธอด่าฉัน ฉันยังปล่อยให้ด่า แล้วพอฉันทำมั่ง กลับทนไม่ได้”
“ฉันด่านาย เพราะฉันเกลียดนาย”
“ฉันก็เกลียดเธอเหมือนกัน”
บีบีอึ้งไป ธีรเทพก็อึ้งไป ใจแป้วที่ถูกเกลียด แต่ยังปากแข็ง
“เกลียดก็อยู่ห่างๆ ฉันสิ มายุ่งวุ่นวายอะไรกับฉันนักหนา”
“ก็ไม่ได้อยากอยู่ใกล้ แต่มันมีงานทำให้ต้องอยู่”
“แต่ตอนนี้ มันไม่มีงานแต่งของฟ้า ที่ทำให้เราต้องมาเกี่ยวข้องกันอีก เพราะฉะนั้น นายกับฉัน เราสองคนจบกัน”
“ไม่แคร์”
บีบีและธีรเทพมองหน้ากันอย่างเสียใจ ที่คิดว่าอีกฝ่ายเกลียดตัวเอง บีบีรีบเดินหนี ไม่ให้ธีรเทพเห็นว่ากำลังน้ำตาซึม
“เว้ย”
ธีรเทพระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างหงุดหงิด
+ + + + + + + + + + + +
อีกด้านหนึ่งของร้านรักนิจรันดร์ กอหญ้ากำลังเก็บนก ต้นกำลังโทรคุยกับซัพพลายเออร์ ท่าทางจ๋อยๆ
“ครับเฮีย ขอโทษครับ”
ธีรเทพหงุดหงิดเข้ามาหากอหญ้า
“ไอ้ต้นอ่ะ”
“โทรยกเลิกงานกับซัพพลายเออร์อยู่”
“แล้วโอมั้ย”
“ท่าทางจะไม่”
กอหญ้าหันไปมองต้น ธีรเทพมองตาม
“โห...ถึงขั้นให้ลูกน้องเลิกบวชแล้วมาทำงานเลยเหรอครับ ว้า แย่จังนะครับ งั้นไปคุยกับเจ้าอาวาสใหม่สิครับ หรือไม่ก็เบียดก่อนแล้วค่อยบวช โอเคนะครับ”
“เฮ้ย”
ธีรเทพกับกอหญ้าร้องออกมาพร้อมกัน พอได้สติกอหญ้าจึงรีบแย่งโทรศัพท์จากต้น แล้วคุยโทรศัพท์เสียงหวานมาก
“ฮัลโหลเฮียเพ้งขา เฮียใจเย็นๆ ก่อนนะ”
ต้นรีบหนีมาหาธีรเทพ
“ผมพูดอะไรผิดตรงไหนเหรอ พี่”
“โถ ทำไปได้”
กอหญ้าจัดการทุกอย่างเรียบร้อย
ขอบคุณนะคะเฮียที่เข้าใจ ก็คิดค่าเสียเวลามาแล้วกันค่ะ แล้วต่อไปนี้งานทุกงานของที่นี่ใช้เฮียเจ้าเดียว ไม่ใช้คนอื่น” กอหญ้าวางสายหันมายักคิ้วให้ต้น “ไง...”
“เจ๋งมากกอหญ้า ไอ้ต้น แกห่วยมาก ดู ดูเด็กฝึกงาน ยังมีเซ้นส์มากกว่าแกเลย”
ต้นหน้าเสีย รู้สึกเสียฟอร์ม ธีรเทพเดินออกไป กอหญ้าเดินเข้ามาหาต้น
“คราวนี้ นายตกงานแหง ฮ่ะๆๆๆ”
ต้นมองหน้ากอหญ้า ฉุน ที่ถูกข่มเดินออกไป กอหญ้าถึงกับงง เพราะเธอไม่ได้คิดข่มต้นเพียงแต่แซวเล่น
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าเดินกลับมาที่คอนโด แต่ต้องชะงักเมื่อเจอดินยืนรออยู่ ดินเดินเข้ามาหาฟ้าและถามอย่างเป็นห่วง
“คุณแน่ใจแล้วเหรอที่ทำแบบนี้”
“แน่ใจ”
“คุณไม่เห็นเหรอว่าคุณวียอมเสียสละทุกอย่างเพื่อคุณ แต่คุณกลับไม่ได้ต่อสู้เพื่อคุณวี”
“ถ้าจะมาเทศน์ฉัน กลับไปเลย”
ฟ้าเดินหนี ดินเดินตาม
“ผมมาเพื่อให้สติคุณ รักแท้มันต้องมีอุปสรรคกันทั้งนั้น คุณต้องอดทนและฝ่าฟันมันไป แล้วมันก็จะสำเร็จ แต่ถ้าคนหนึ่งสู้ แต่คนหนึ่งถอยแบบนี้ มันจะไม่มีทางไปถึงวันที่คุณรอคอย”
“คำก็รักแท้ สองคำก็รักแท้ ฉันเบื่อ พอเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว”
“คุณพูดเหมือนคุณไม่ได้รักคุณวี”
ฟ้าอึ้ง
“ฉันไม่ได้พูด”
“แล้วทำไมคุณพูดว่าเบื่อ ไม่ไหว” ฟ้าเดินหนี ดินตามอีก “คุณฟ้า”
ฟ้าหยุดหันมาบอกดิน
“ฉันรักคุณวี แต่ฉันเบื่อปัญหาที่มันเกิดขึ้น ถ้าฉันจะยอมแพ้ ฉันก็ไม่ผิด”
“รู้มั้ย ทำไมคู่รักเดี๋ยวนี้ ถึงได้กลายเป็นคู่ร้างกันง่ายๆ” ฟ้าชะงัก “เพราะคำว่าเบื่อ ไม่อดทนและไม่คิดว่าตัวเองผิด ถ้าจะยุติความสัมพันธ์” ฟ้าไม่ตอบ “แล้วรู้อะไรอีกมั้ย เพราะอย่างนี้แหละ ที่ทำให้คนบางคนต้องเสียโอกาสที่จะได้เจอกับคู่แท้...คำว่ารักแท้คู่แท้ ไม่ได้เกิดขึ้นภายในเวลาแค่วันสองวัน แต่มันเกิดขึ้นเพราะได้ผ่านการร่วมทุกข์ร่วมสุขและแก้ปัญหาด้วยกันต่างหาก”
“แล้วนายจะให้ฉันทำยังไง”
“สู้ซิ” ฟ้าอึ้ง ดินเข้ามายืนใกล้ๆ ฟ้า “สู้เพื่อความรักของคุณ”
“มาบอกให้ฉันสู้ตอนนี้เนี่ยเหรอ นายน่าจะบอกความจริงกับฉันตั้งแต่แรก ฉันจะได้มีเวลาสู้ สู้ตอนนี้ มันไม่มีประโยชน์แล้ว”
ฟ้าเดินหนีทันที ดินอึ้งที่เปลี่ยนใจฟ้าไม่สำเร็จ
+ + + + + + + + + + + +
ดินเดินกลับบ้าน ฮันนี่รีบเข้ามาหา
“ดินไปไหนมา โทรไปก็ไม่รับสาย ไม่เห็นเหรอว่าฮันนี่ถูกพวกนั้นรังแก”
“ผมไปคุยกับคุณฟ้า”
“ทำไมต้องไปคุยกับมัน”
“คุณฟ้าเป็นเพื่อนผม”
“แค่เพื่อนแน่เหรอ”
“ใช่ และผมก็ทนไม่ได้ ที่เห็นคุณคอยไล่ตามทำลายเพื่อนผม”
“ก็ฮันนี่เกลียดมัน และฮันนี่ก็อยากให้ดินเกลียดด้วย”
“ข้อนี้ผมยอมไม่ได้”
“ดินอ่ะดินไม่รักฮันนี่จริง ดินไม่ตามใจฮันนี่เลย คอยดูนะ ถ้าดินยังไม่เลิกไปเจอมัน ไม่เลิกคุยกับมัน เป็นห่วงมัน ฮันนี่ก็ตามราวีมันไม่เลิก ถ้าต้องฆ่ามัน ฮันนี่ก็จะทำ”
“ทำไมคุณต้องจงเกลียดจงชังคุณฟ้าขนาดนี้”
“ดินไม่มีวันเข้าใจ เลือกมา จะเลิกยุ่งกับมัน หรือจะให้มันพัง”
“ต่อให้ผมเลือกทางใดทางหนึ่ง คุณก็ยังไม่ยอมปล่อยคุณฟ้าอยู่ดี... ผมขอเลือกอีกทาง ระหว่างคุณกับผม เราจบกัน” ฮันนี่ถึงกับอึ้ง
“ดิน...ดินหลอกฮันนี่มาตลอดใช่มั้ย ดินหลอกว่ารักฮันนี่เพราะอยากให้ฮันนี่อยู่ยุ่งกับยัยนั่น” ดินพูดอะไรไม่ออก “ได้ เล่นกันอย่างนี้ ฮันนี่จะเอาคืนเป็นสิบเท่า จะไม่มีใครมีความสุข แล้วอย่ามาโทษฮันนี่แต่มันเป็นเพราะดิน”
ฮันนี่เดินออกไปอย่างเจ็บแค้นที่สุด ดินทรุดตัวลง เครียด
+ + + + + + + + + + + +
(อ่านต่อหน้า 2 )
เส้นตายสลายโสด 24 (ต่อ)
วันรุ่งขึ้นจอห์นมาหาน้ำฝนที่บ้านแต่เช้า
“ฝนเกลียดคุณ”
น้ำฝนไล่จอห์นที่กำลังคุกเข่าง้อด้วยดอกไม้ โดยมีคุณสดใสคอยห้ามอยู่
“น้ำฝนอย่าลูก สงสารจอห์นเขา”
“แต่ฝนไม่สงสาร ออกไปเลยนะ ไม่ต้องกลับมาอีก”
“ดาร์ลิ้ง ให้โอกาสผมบ้างซิ นักโทษประหารชีวิตความประพฤติดียังมีโอกาสได้รับอภัยโทษ แต่ผมล่ะ ผมเป็นโจรกลับใจแล้ว พลีสสส”
“ความผิดของคุณมันเลวร้ายยิ่งกว่านักโทษพวกนั้น ได้ยินมั้ย”
“ขอไม่ได้ยินได้มั้ย”
“ออกไป”
ฟ้าเดินเข้ามา
“ฝน เสียงดังอะไรแต่เช้า”
น้ำฝนเดินหนีไปเลย ไม่สนใจจอห์นที่พยายามคว้าตัวน้ำฝน แต่วืด
“ดาร์ลิ้ง ไอเลิฟยูโซมัชนะ”
“โถ จอห์นเอ๊ย”
“จอห์นแกไม่ต้องห่วง”
“พี่ฟ้าก็พูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้ว ฝนยังไม่เห็นจะหายโกรธผมเลย นับวันยิ่งมั่นใจว่าโกรธมากกว่าเดิม ตกลงพี่ฟ้าช่วยอะไรผมอย่างที่พูดบ้าง”
จอห์นเดินหนีฟ้าออกไปอย่างเสียใจ ฟ้าปวดหัวกับปัญหาทั้งหมด คุณสดใสมองเห็นอาการเครียดของฟ้าแล้วเป็นห่วง
“งานแต่งที่เลื่อนขึ้นมา จัดการไปถึงไหนแล้วลูก ทันมั้ย”
ฟ้าอึ้ง อึกอักไม่รู้จะตอบยังไง
จอห์นออกมานั่งคอตกอยู่หน้าบ้านมองดอกไม้ที่เป็นหมันด้วยความเสียใจ และนึกโกรธตัวเอง
“ถ้าไม่เลวซะตั้งแต่แรก ก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้ ไอ้จอห์น ไอ้งั่ง”
จอห์นเอาดอกไม้ตีตัวเอง น้ำฝนเข้ามาห้ามเอาไว้ จอห์นเงยหน้ามองเห็นน้ำฝนยืนมองอยู่
“ดาร์ลิ้ง”
“อย่าทำร้ายตัวเองเลยค่ะ จอห์น”
น้ำฝนบอกเสียงอ่อนลง จอห์นกอดน้ำฝน
“ไอเลิฟยูนะน้ำฝน รักมาก มากที่สุด ยกโทษให้ผมนะ นะ”
น้ำฝนกอดตอบจอห์น
“จอห์น...”
จอห์นเข้าใจว่าน้ำฝนยอมยกโทษให้แล้ว
“ขอบคุณนะที่รัก ขอบคุณ”
“ยังไงเราสองคนก็ไม่ควรแต่งงานกันตอนนี้”
“อะไรนะ”
“คุณไปถามตัวเองให้ได้ก่อน ว่ารักฝนจริง หรือแค่รักตัวเอง ไม่อยากให้ตัวเองเสียใจ”
จอห์นอึ้ง น้ำฝนค่อยๆ ผละออกไปอย่างช้าๆ โลกทั้งโลกของจอห์นเหมือนจะมืดดับลงไป ที่น้ำฝนยังใจแข็ง จอห์นถอดใจ พ่ายแพ้
+ + + + + + + + + + + +
ที่ออฟฟิศของฟ้า ต้นกำลังทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ กอหญ้าชะโงกหน้ามาดูที่หน้าจอต้น ชะโงกกลับแล้วชะโงกมาใหม่ ดูที่หน้าจอ
“เฮ้ย พี่ต้น”
“น่าจะเรียกพี่ได้ตั้งนานแล้วนะ”
“เออน่ะ นี่มันแบบเวทีของงานเปิดตัวยาสระผมไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่เด่ะ”
“แล้วทำไมเอาชื่องาน กินฟรีเที่ยวฟรีมาใส่อ่ะ”
“เออ ลืม”
บีบีเดินเข้ามาอย่างหงุดหงิด
“ไอ้ต้น”
“อะไรเจ๊”
“ฉันจะเอาแบบบูธชาเขียว ไม่ใช่บูธเขียงหมู ชุ่ย ไร้รสนิยม”
“ไปกินรังแตนมาจากไหน ไม่ชอบก็ไม่เห็นต้องด่าขนาดนี้”
“ต้องซิ มืออาชีพนะ ไม่ใช่มือสมัครเล่น ถ้าเป็นกอหญ้าทำก็ว่าไปอย่าง ฉันจะให้อภัย” ต้นจ๋อย บีบีเหลือบไปเห็นที่หน้าจอคอมของกอหญ้า “นั่นบู้ธอะไร”
“พอดีอยู่ว่างๆ หนูก็เลยออกแบบบู้ธชาเขียวเล่นๆ”
บีบียิ้ม พอใจแบบบู้ธของกอหญ้ามาก
+ + + + + + + + + + + +
ต้นตบโต๊ะอย่างขัดเคืองใจ
“โธ่เว้ย”
กอหญ้าเดินหน้าเสียเข้ามา
“พี่ต้น หนูขอโทษ หนูแค่ทำมันเล่นๆ แต่พี่ฟ้าดันชอบเองนะ หนูไม่ได้ตั้งใจ”
“จะบอกฉันว่าแค่เธอเขี่ยๆ มันก็ออกมาดีเองงั้นใช่มั้ย”
“ไม่ใช่”
“ส่วนฉันตั้งใจทำแทบตายแต่มันห่วยเองใช่มั้ย”
“ไม่ใช่”
“เก่งนักใช่มั้ย เก่งนักก็ไม่ต้องฝึกงานแล้ว มาทำแทนฉันเลยมา”
“อะไรของพี่เนี่ย ทำไมพาลเงี้ย บอกแล้วไงว่าไม่ได้ตั้งใจ วะ”
“ขึ้นวะขึ้นโว้ย เธอมันก็ดีแต่ข่มคนอื่น ไม่เคยให้เกียรติ”
“ตอนแรกว่าจะไม่...แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว นายมันใจแคบ ขี้อิจฉา เห็นใครเก่งกว่าดีกว่าไม่ได้ คนแบบนี้ ฉันไม่น่าเรียกพี่เลย เสียแรงเคารพ ไอ้หื่น”
กอหญ้าเสียใจกับต้นมาก เดินหนีไป ต้นอึ้ง เครียด
+ + + + + + + + + + + + +
อีกมุมหนึ่งของออฟฟิศ ฟ้าเดินอย่างเลื่อยลอยแล้วนั่งลง ข้างๆ บีบีที่กำลังเศร้า อารมณ์ไม่ดีนั่งซึมอยู่เหมือนกัน ฮันนี่เดินหน้าอาฆาตแค้น ก้าวฉับๆ เข้ามาอยู่กลางห้อง มิ้นท์ตามมาติดๆ มิ้นท์ตบมือเรียกทุกคนให้มารวมกัน
“ทุกคน มาฟังข่าวดี ข่าวสด ข่าวด่วนจ้า”
ฮันนี่ยิ้มเย้ยฟ้าเต็มที่ ฟ้า บีบีตกใจว่าฮันนี่จะมาไม้ไหนอีก ต้น กอหญ้าเข้ามาสมทบ
“เอาล่ะจ๊ะ ฟังนะ เชิญค่ะหัวหน้า ออกอากาศได้เลย”
“ฟ้าจ๊ะ ทุกๆ คนที่นี่รู้หรือยังว่าเธอไปแย่งสามีเค้ามา จนเมียเขาต้องตามไปฉีกอกเธอถึงคอนโด”
ฮันนี่จงใจพูดเสียงดัง ทุกคนร้องฮ้า...อย่างตกใจยกว้นต้นและกอหญ้าที่รู้อยู่แล้ว
“ฮันนี่”
“อะไร...จะเถียงอะไรข้างๆ คูๆ ในเมื่อที่ฉันพูดคือความจริง กล้าปฏิเสธมั้ยล่ะ ว่าคุณวีเขาแต่งงานซุกเมียเอาไว้ ส่วนเธอมันมาทีหลัง”
“หยุดปากเน่าได้แล้วฮันนี่”
“หยุดได้ไง เรื่องเน่าๆ มันต้องขยาย” มิ้นท์บอก
“พอรู้ความจริงแทนที่จะรักศักดิ์ศรี เปล่า ยังมานั่งเป็นทองไม่รู้ร้อน หน้าด้าน หน้าทน หน้าไม่อาย”
พนักงานเริ่มซุบซิบกัน ต้นและกอหญ้าเห็นท่าไม่ดี ฟ้าอายจนพูดอะไรไม่ออก จะเดินหนี ฮันนี่ไปคว้าตัวฟ้าเอาไว้
“จะไปไหน” ฮันนี่เห็นกระจกเงาที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานใกล้ๆ ขึ้นมาส่องให้ฟ้าดูหน้าตัวเอง “เห็นอะไรมั้ย หน้าตาของผู้หญิงร่าน ที่อยากมีผัวซะจนไม่สนว่าผัวใครเมียใคร”
“ปล่อยฉัน”
ฟ้าสะบัดจนหลุด เห็นสายตาของพนักงานคนอื่นๆ แล้วอับอาย วิ่งหนีออกไป รู้สึกเจ็บแค้น
“ฟ้า”
บีบีรีบตามฟ้าออกไป กอหญ้าเจ็บใจฮันนี่มาก
“เห็นหน้าตัวเองตอนนี้มั้ยพี่...อ่ะ ส่องดู เหมือนนางยักษ์ ใจร้าย ใจดำ ไม่ใช่คน”
ฮันนี่ผลักกอหญ้าออกไป จนกอหญ้าเซ ไปปะทะต้น ต้นรับกอหญ้าเอาไว้ กอหญ้ารีบสลัดออก
“นังเด็กเมื่อวานซืน! อย่าสะเออะมาเทียบชั้นกับฉัน”
“เกินไปแล้วคุณฮันนี่! นี่น้องพี่ดินแท้ๆ นะ”
“ฉันไม่สน แกก็เหมือนกันไอ้ต้น อยู่ให้ห่างๆ ฉัน ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
ฮันนี่เดินร้ายออกไป มิ้นต์ตาม นึกขนลุกที่ฮันนี่ร้ายกาจขึ้นมาเห็นๆกอหญ้าและต้นเป็นกังวลมากกับท่าทีของฮันนี่
ฟ้าวิ่งหนีมา รู้สึกอายและเจ็บแค้นใจ
“นังฮันนี่ นังงูพิษ”
บีบีตามมาปลอบใจ
“เอาไงดีฟ้า ยัยฮันนี่มันเล่นไม่เลิกอ่ะ เอาไง ทำอะไรสักอย่างซิ”
“ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้”
“แกจะเอาไง จะเดินหน้าแต่งงานกับคุณวีต่อมั้ย หรือจะเลิก เลิกแล้วจะหาแฟนใหม่ทันมั้ย จะเอาใคร"
ฟ้าร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น สมเพชตัวเอง
“ฉันทุเรศตัวเองจังเลย บีบี ฉันดูสิ้นไร้ไม้ตอก กระเหี้ยนกระหือรืออยากได้ผู้ชายมาแต่งงานด้วย แต่ไม่ดูตาม้าตาเรือ น่าสมเพช”
“ฟ้า”
ฟ้าร้องไห้อย่างสมเพชตัวเอง บีบีได้แต่ปลอบฟ้าอยู่เงียบๆ
+ + + + + + + + + + + +
คืนนั้นที่บ้านคุณสดใสน้ำฝนนั่งฉีกรูปถ่ายของตัวเองกับจอห์นทิ้ง พลางร้องไห้ ทำลายข้าวของแห่งความทรงจำทั้งหมด คุณสดใสเข้ามา
“น้ำฝน ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”
“น้ำฝนไม่อยากเห็น ไม่อยากจำ”
“แม้แต่วันเวลาแห่งความสุข ที่เคยมีร่วมกันเหรอลูก”
ยิ่งไม่อยากจำใหญ่เลยค่ะ จำทำไม จำแล้วเจ็บ”
“เฮ้อ...แม่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว แม่ไม่อยากเห็นฝนคิดเร็ว ตัดสินใจเร็วแบบนี้เลย”
“เรื่องแบบนี้ไม่ต้องคิดนานหรอกค่ะแม่ ยิ่งนานยิ่งเรื้อรัง มันจะยิ่งทำให้ฝนเจ็บ”
“มันคงเป็นเวรกรรมของแม่จริงๆ”
“เรื่องนี้เกิดจาดความมักง่ายของจอห์น ไม่เกี่ยวกับแม่นะคะ”
“เพราะแม่ไปโกหกเพื่อให้น้ำฟ้ามีแฟนเพื่อแม่ แต่แม่ก็ต้องชดใช้ด้วยการเห็นความรักของลูกอีกคนหนึ่งต้องพังทลายลง ไม่น่าเลย”
น้ำฝนสงสารแม่
“คิดได้ตอนนี้ มันก็ไม่ทันแล้วค่ะแม่”
น้ำฝนหันไปทำลายข้าวของต่อ คุณสดใสนั่งปลงๆ ฟ้าเดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางซึม เศร้า
“ฟ้า...หิวมั้ยลูก” ฟ้าไม่ตอบ รีบเดินขึ้นข้างบนไป “ฟ้า...”
คุณสดใสแปลกใจที่เห็นฟ้ดูเศร้า หันไปเห็นน้ำฝนก็เศร้า คุณสดใสถอนใจด้วยความเครียด
+ + + + + + + + + + + + +
คืนเดียวกันนั้นดินมาหาเคทที่บาร์ของโรงแรม
“คุณเคทครับ”
เคทหันมามองดินอย่างแปลกใจ
“เราเคยเจอกันนี่ ที่คอนโดนังเมียน้อย”
“ผมอยากจะมาขอร้องคุณ”
“นังคนนั้นใช้คุณมาล่ะซิ”
“ไม่ครับ ผมมาของผมเอง คุณเคทครับ คุณฟ้ากับคุณวี เขาสองคน...” เคทวางแก้วลงอย่างฉุนเฉียว เรียกบริกรคิดเงิน เคทวางทิป แล้วเดินออกไป “เดี๋ยวก่อนครับ คุณเคท”
“ถอยไป”
แต่ดินไม่ถอย เคทเลยเดินเลี่ยงออกไปเอง
“คุณเคทครับ” ดินเดินตามเคทออกมา “ฟังผมก่อนได้มั้ยครับ”
“ไม่จำเป็น”
“ผมไม่สงสัยเลย ว่าทำไมคุณวีถึงได้ไม่ยอมรักษาชีวิตสมรสกับคุณเอาไว้”
เคท ชะงัก หันไปมองดินอย่างไม่พอใจ
“กล้าดียังไง มาวิจารณ์เรื่องชีวิตฉัน”
“เพราะคุณกำลังขัดขวางคนดีสองคนไม่ให้รักกัน”
“คนดี รักกัน ฮ่ะๆๆ”
“มันไม่ใช่เรื่องน่าขำ”
“ฉันสมเพชต่างหาก นี่คุณ...นังคนนั้นมันให้ค่าจ้างเท่าไหร่ หรือให้เป็นอะไร ถึงได้ลงทุนมาอ้อนวอนขอให้ฉันเห็นอกเห็นใจ”
“คุณไม่น่าดูถูกคนอื่นแบบนี้ คุณฟ้าไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิด ลบอคติออกไปก่อนแล้วฟังเหตุผลได้มั้ย”
“คุณ เป็นใครที่ฉันต้องฟัง”
เคทเดินหนีไป ดินอ่อนใจกับความดื้อแพ่งไม่ฟังใครของเคท
คุณสดใสนั่งดูทีวีอยู่ ฟ้าเดินเข้ามาหาคุณสดใสแล้วนั่งลง อยากจะบอกความจริงใจจะขาด
“แม่คะ หนูมีเรื่องอยากจะสารภาพค่ะ”
“อะไรเหรอลูก หน้าตาไม่ดีเลย ทะเลาะกับคุณวีมาเหรอ”
“เอ่อ คือ...”
“ฟ้า...คนเรารักกัน กระทบกระทั่งกันมันเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนลิ้นกับฟัน โกรธกันได้ แต่อย่าโกรธนาน ต้องรีบเคลียร์”
“แต่ฟ้า...”
“คุณวีเป็นคนดี เป็นผู้ใหญ่ ฟังเขาบ้าง แม่เชื่อว่าคุณวีมีเหตุผลพอ คนดีๆ อย่างคุณวีหายากนะลูก ต่อให้แม่ตายไปวันนี้พรุ่งนี้ แม่ก็ตายตาหลับแล้วที่ลูกแม่มีคุณวีมาดูแล” ฟ้าอึ้ง
“แม่...”
ฟ้าเห็นสายตาของแม่แล้วทำให้ไม่กล้าสารภาพความจริง
+ + + + + + + + + + + +
คืนนั้นคุณวีมาหาเคทที่ห้องพอเปิดประตูออกมาเห็นคุณวียืนอยู่เคทจึงยิ้มเยาะออกมา
“เข้ามาซิคะ”
“คุยข้างนอกเถอะ”
เคทเดินนำเข้าไปนอนบนเตียงอย่างยั่วยวน
“งั้นไม่คุย อยากคุย ก็คุยที่นี่” คุณวีหนักใจ ยอมเดินเข้าไปในห้อง ปิดประตู “ยืนเมื่อยแย่ นั่งซิคะ ฉันไม่กัดคุณหรอก”
“แบบนี้ ดีแล้ว”
“หรือกลัวใจตัวเอง กลัวว่าถ่านของเรามันจะคุขึ้นมาอีก”
“ผมต้องทำยังไง คุณถึงจะยอมหย่า” เคทหัวเราะขำ “ไม่มีอะไรตลก”
“รักมันมากใช่มั้ย”
“ใช่”
“แล้วฉันล่ะ”
“ผมเคยพูดเรื่องนี้กับคุณอย่างชัดเจนไปแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดถึงอีก”
เคทมองวีด้วยความน้อยใจและแค้นใจ
“งั้นก็ไม่มีประโยชน์ที่ฉันจะคุยเรื่องหย่ากับคุณอีกเหมือนกัน”
เคทกอดคอคุณวีเอาไว้ โน้มคอคุณวีเข้ามา ยั่วยวนด้วยสายตาและท่าทางเต็มที่ “คุยเรื่องอื่นกันดีกว่านะ อุตส่าห์มาหา ทั้งๆ ที่มันเป็นเวลาพักผ่อน รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้ ฉันต้องอยู่ในชุดนี้ ชุดที่คุณเคยบอกว่าชอบและหลงใหล” คุณวีปล่อยให้เคทยั่วยวนโดยไม่ปัดป้อง “จริงๆ แล้วคุณยังคิดถึงฉันอยู่ใช่มั้ย วีคะ...ฉันคิดถึงคุณจัง” เคทลูบไล้คุณวี คุณวีหมดความอดทน ผลักเคทลงไปกระแทกเตียง “โอ๊ย”
“รู้มั้ยว่าตอนนี้ผมเกลียดและขยะแขยงคุณมากขึ้นทุกที”
“ดี! เกลียดฉันเยอะๆ ขยะแขยงฉันให้มากกว่านี้ คุณจะได้ยิ่งทรมาน”
“ทำไมเคท จนตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจคุณ”
“คุณเข้าใจทุกอย่าง แต่คุณไม่ยอมรับรู้ว่าฉันคิดยังไง รู้สึกยังไง ฉันรักคุณ แต่ถ้าคุณไม่รัก คุณก็ไปไหนไม่ได้ เพราะคุณเป็นของฉัน ได้ยินมั้ย ว่าคุณเป็นของๆ ฉัน”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้น ผมจะไม่แคร์อะไรอีกแล้ว คุณไม่หย่าไม่เป็นไร ก็นอนกอดทะเบียนสมรสไว้ ส่วนผมกับคุณฟ้า เราจะผูกมัดกันด้วยหัวใจ ไม่ใช่กระดาษ”
คุณวีเปิดประตูห้องเดินออกไป แล้วปิดประตูอย่างแรง เคทตะโกนออกมาอย่างคลั่งแค้น
“อ๊ายยยย”
เคทปาหมอนปาของเกลื่อนห้องเพื่อระบายอารมณ์คลั่งแค้นใจ...เสียงมือถือของเคทดังขึ้น เคทหยุดกราดเกรี้ยว กลับมาสูดลมหายใจ เก็บอารมณ์ เดินไปรับมือถือ
“ฮัลโหล...”
ฮันนี่เป็นคนโทรหาเคท ขณะนั้นเธออยู่ที่ออฟฟิศ
“ฉันมีแผนเด็ดให้คุณ...อยากจะให้นังเมียน้อยกับสามีคุณมันย่อยยับจนไม่มีแผ่นดินจะอยู่เลยหรือเปล่า...” ฮันนี่ยิ้มเหี้ยม แล้วกดวางมือถือ “รวมถึงคุณด้วย...ดิน”
+ + + + + + + + + + + +
เช้าวันรุ่งขึ้นสายหยุดกำลังใส่บาตรกับดินและกอหญ้า ทั้งหมดรับพรจากพระ พระและเด็กวัดเดินจากไป
“ทำบุญใส่บาตรแล้วอย่าลืมไปกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร อานิสงส์จากบุญจะทำให้เขาปล่อยวางเราเร็วขึ้น”
“ของหนูก็นายต้น ของพี่ดินก็ยัยฮันนี่ เจ้ากรรมนายเวรที่ไม่รู้จักไปผุดไปเกิด”
“งั้นก็ต้องใส่ทุกวัน กรวดน้ำทุกวัน ให้บ่อยกว่าเดิม”
ดินยิ้มขำแม่กับน้อง
“ของผมแม่ไม่ต้องห่วงนะ เขาไปแล้วล่ะ ผมจบกับฮันนี่แล้ว”
“จริงเหรอลูก เห็นมั้ย ผลบุญทำให้ดินตาสว่าง ต่อไปนี้บ้านเราก็จะกลับมาสงบสุขเหมือนเดิม”
“หนูว่ามันจะร้อนมากกว่าเดิมน่ะสิ รู้มั้ยพี่ดิน เมื่อวานยัยฮันนี่ไปอาละวาดพี่ฟ้า ใส่ไฟจนคนทั้งออฟฟิศมองพี่ฟ้าติดลบกันไปหมดแล้ว”
“จริงเหรอ”
ดินถามอย่างตกใจ
“สงสารหนูฟ้า ดินทำอะไรสักอย่างมั้ยลูก”
“ท่าทางจะไม่หยุดแค่นี้ด้วยนะแม่ น่ากลัวที่สุด”
“คุณฟ้า”
ดินเป็นห่วงฟ้ามาก นึกกังวลว่าฮันนี่จะทำอะไรต่ออีกหรือไม่
ฟ้าเดินเข้ามาในออฟฟิศ เจอแต่ ต้น กอหญ้านั่งทำงานอยู่ ทุกคนต่างดูเซ็ง เครียด
“คนอื่นๆ หายไปไหนกันหมด บีบีล่ะ” ต้นกับกอหญ้าส่ายหน้า มือถือฟ้าดังขึ้น “บีบี แกอยู่ไหน...อะไรนะ”
+ + + + + + + + + + + + +
ขณะนั้นฮันนี่อยู่ที่โรงแรมของเคทและกำลังคุยโทรศัพท์กับดิน
“ดินคะ อยากรู้มั้ยคะว่าฮันนี่กำลังจะขยี้ยัยน้ำเน่ายังไง...อย่าเหรอ...ไม่ทันแล้วล่ะ ถ้าอยากห้าม ก็ตามมาสิคะ ที่โรงแรมคุณเคท สวัสดีค่ะ”
ฮันนี่กดสายทิ้งทันทีสะใจมาก มิ้นท์วิ่งเข้ามา
“ทุกอย่างเรียบร้อย โอเคเพอร์เฟ็กต์ค่ะคุณฮันนี่”
“ดีมาก ไปบอกคุณเคทนะ ว่าให้แต่งตัวสวยที่สุดในชีวิต”
ฮันนี่ยิ้มตาวาวด้วยแผนร้ายในใจ
ดินและธีรเทพรีบมาที่โรงแรม
“เร็วๆ ไอ้ธี”
“ก่อนจะให้ฉันเร็วมากไปกว่านี้ บอกมาก่อนว่าจู่ๆ ก็จกฉันมาที่นี่ทำไม”
“เราต้องหยุดฮันนี่ให้ได้”
“หยุดอะไร”
ธีรเทพถามอย่างแปลกใจแต่ดินไม่มีเวลาตอบ
ระหว่างนั้นบีบียืนเต้นอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรม ฟ้า ต้น กอหญ้าวิ่งเข้ามา
“แย่แล้วฟ้า ทำไงดี เพื่อนฉันโทรมาบอกว่าฉันรู้เรื่องนี้มั้ย ฉันเลยมาดูลาดเลาก่อน ปรากฏว่ายัยฮันนี่มันเอาจริงด้วย”
“เหลือเวลาอีกนานเท่าไหร่”
“อีกสิบนาที มันถึงจะเริ่ม”
“พี่ฟ้ากลับเถอะ หนูว่าเป็นแผนของเขาที่ตั้งใจล่อให้พี่ฟ้ามาติดกับนะ”
“เท่าที่เป็นอยู่ก็เละพออยู่แล้วนะ พี่ฟ้า”
“ไม่ ฉันต้องหยุดมัน! ไป”
ฟ้าบอก ดินและธีรเทพเข้ามาพอดี
“คุณฟ้า”
มิ้นท์วิ่งมาหาดิน
“ไปเร็วค่ะ คุณฮันนี่รออยู่ จองตำแหน่งหน้าสุดให้คุณดินถ่ายรูปได้จะๆ เลยนะคะ”
“อะไรนะ” ดินทำหน้างง
“อุ๊ยๆ ไม่ทันแล้วค่ะ มิ้นท์ไปก่อนนะ แล้วตามไปนะคะ”
มิ้นท์รีบวิ่งไป
“นายร่วมมือกับฮันนี่” ฟ้าถามดินอย่างไม่พอใจ
“คุณเข้าใจผมผิดแล้ว ผมไม่รู้เรื่อง”
“คนเลว”
ฟ้าไม่ฟังเดินไปทันที บีบีสบตาธีรเทพ
“นายเจ็บใจที่ฟ้าแคนเซิลงานแต่งใช่มั้ย เลยจะตามมาเยาะเย้ย”
“เฮ้ย..ฉัน...”
“มีแต่ผู้ชายเลวๆ อยู่รอบตัวฉัน น่ารังเกียจ”
บีบีรีบตามฟ้าออกไป
“พี่ดิน มันเรื่องอะไรกันอีกเนี่ย หนูงง”
“ผมก็
งง” ต้นบอก
“ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว รีบไปช่วยคุณฟ้าเร็ว”
ดินวิ่งนำธีรเทพ ต้นและกอหญ้าไป
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าเปิดประตูนำทุกคนเข้ามาในห้องแถลงข่าว เห็นกองทัพนักข่าวรุมอยู่หน้าโต๊ะ ที่มีเคทนั่งสง่าอยู่ ฮันนี่และมิ้นท์ยืนอยู่ข้างๆ ฟ้าและทุกคนตกใจมาก ฮันนี่ มิ้นท์ยิ้มเยาะ
“บีบี ไหนบอกว่าอีกสิบนาทีไง”
“ก็เพื่อนฉันบอกมา หรือว่า...”
“ถูกยัยฮันนี่หลอกแล้ว”
ฮันนี่กระซิบกับเคท เคทมองมาเห็นฟ้า
“ค่ะ อย่างที่เกริ่นไปแล้วว่าตัวดิฉันเองก็นับได้ว่าเป็นนักธุรกิจหญิงที่ประสบความสำเร็จ มีหน้าตาในวงสังคมชั้นสูงดิฉันจำเป็นที่จะต้องลุกขึ้นมาปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเอง ถึงดิฉันจะพยายามพูดคุยกับมือที่สามคนนั้นอย่างอดทนแค่ไหน แต่ก็ไม่เป็นผล ทั้งๆ ที่เธอก็เป็นมีการศึกษา มีฐานะ มีชาติตระกูล มีอาชีพที่ดี...”
“พอจะเปิดเผยชื่อได้มั้ยคะว่าใคร”
“มองไปข้างหลังซิคะ วันนี้เธอก็มาร่วมงานด้วย”
นักข่าวและทุกคนหันไปมอง ฟ้ายืนอึ้งนักข่าวถ่ายรูปแสงแฟลชวูบวาบ จนน้ำฟ้าแสบตา
“หยุดนะ พอได้แล้ว”
บีบี กอหญ้าและต้น ธีรเทพ เข้ามาห้ามนักข่าวไม่ให้ถ่ายรูปฟ้า ดินเข้ามาบังฟ้าจากการถ่ายรูปของนักข่าว ฟ้าผลักดินออกไป
“ออกไป”
“คุณน้ำฟ้า ลูกสาวของคุณสดใส ตระการรุจี เศรษฐีณีอันดับต้นๆของเมืองไทย ซึ่งก็อยู่ในงานด้วยเช่นกันค่ะ”
เคทผายมือไปที่มุมหนึ่งซึ่งคุณสดใสนั่งกุมมืออยู่กับน้ำฝน ก้มหน้านิ่ง ฟ้าและทุกคนตกใจ
“แม่...แม่มาได้ยังไง” ฮันนี่และมิ้นท์ยิ้มสะใจมาก “แม่...” ฟ้าจะเข้าไปหาคุณสดใส แต่คุณสดใสลุกขึ้น ไม่พูดอะไร จูงน้ำฝนให้เดินออกไปทันที “แม่คะ”
นักข่าวยังคงทำหน้าทีเหมือนแร้ง คอยถ่ายรูปและจ่อไมค์ยิงคำถามไปที่ฟ้า
“หยุดถ่ายครับ หยุด คุณฟ้าจะไม่ตอบคำถามใครทั้งสิ้น”
ดินพยายามห้ามนักข่าว เคท ฮันนี่ มิ้นท์หันมาสบตายิ้มให้กันอย่างสะใจที่ฟ้าถูกเล่นงานจนย่อยยับ
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าเดินเสียใจออกมาจากโรงแรม บีบีตามมาติดๆ แขกในโรงแรมต่างชี้ให้ดูฟ้า พากันซุบซิบ
ดินและธีรเทพรีบตามมากับต้นและกอหญ้า
“คุณฟ้า เดี๋ยวก่อน คุณฟ้า”
ฟ้าหันไปตบหน้าดินทันที ดินอึ้ง
“คุณฟ้าไปตบไอ้ดินมันทำไม มันมา...”
ธีรเทพพยายามจะอธิบายแต่ฟ้าไม่ฟัง
“มาช่วยให้แฟนนายขยี้ฉันให้จมดิน สะใจหรือยัง พอใจหรือยัง”
ฟ้ามองดินอย่างผิดหวังแล้วเดินออกไป
“ต่อไปนี้...บีบีคงคิดว่าคุณดินเป็นคนดีอย่างที่อยากคิดต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ลาก่อนค่ะ”
บีบีตามฟ้าออกไปเหลือดิน ธีรเทพ ต้น และกอหญ้ายืนอึ้งค้าง เครียดอยู่
“นี่มันวันความเข้าใจผิดแห่งชาติหรือยังไง”
“เป็นวันที่ต้องใช้สติมากๆ ต่างหาก ไอ้ดินเอาไง ให้ฉันไปเคลียร์ให้เอามั้ย ว่าแกไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย”
“พี่ธีเคลียร์ จะยิ่งแย่ เดี๋ยวหนูไปเคลียร์ให้เอง”
“อย่าเลย ปล่อยคุณฟ้าไปเถอะ เจอหนักขนาดนี้ เขายังไม่พร้อมจะฟังหรอก”
กอหญ้ามองดินอย่างเห็นใจ ธีรเทพ ต้น รู้สึกหงุดหงิดที่เรื่องออกมาเลวร้าย ดินเป็นห่วงฟ้ามาก
ฟ้าและบีบีรีบกลับมาบ้าน พอเดินเข้ามาจึงเห็นคุณสดใสนั่งนิ่งอยู่ น้ำฝนนั่งมองอยู่ห่างๆ
“พี่ฟ้า...”
“น้ำฝน แม่ไปที่นั่นได้ยังไง”
“มีคนโทรมาที่บ้านบอกว่าเป็นเลขาขอคุณวี จะจัดงานแถลงข่าวงานแต่งงานของพี่ฟ้าที่เลื่อนขึ้นมาเร็วกว่ากำหนด อยากให้คุณแม่มาเป็นแขกร่วมรับรู้ คุณแม่ก็เลยไป”
“แล้วไม่รู้สึกผิดปกติอะไรเลยเหรอ ไม่เห็นยัยฮันนี่ ยัยมิ้นท์อยู่เลยหรือไง”
“ไม่เห็นเลย จนกระทั่งผู้หญิงคนนั้น มานั่งที่โต๊ะและประกาศว่าเป็น ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณวี และโชว์ทะเบียนสมรสด้วย แล้วพี่ฟ้าก็เข้ามา”
“เวร...มันร้าย ร้ายจนไม่รู้จะให้ตำแหน่งอะไรดี”
“แม่...” ฟ้าค่อยๆ เดินไปหาคุณสดใส “แม่ขา ฟ้าขอโทษ ที่ปิดเรื่องนี้”
“ทำไมไม่บอกแม่ ทำไมต้องให้แม่รู้จากปากคนอื่น”
ฟ้าได้แต่ร้องไห้เสียใจ เมื่อเห็นคุณสดใสน้ำตาไหลด้วยความน้อยใจและเสียใจ บีบีและน้ำฝนต่างสะเทือนใจ
+ + + + + + + + + + + + +
ฮันนี่หัวเราะสะใจอย่างอารมณ์ดี
“ฮ่ะๆๆๆๆ ฉันไม่เคยรู้สึกมีความสุขอย่างนี้มาก่อนเลย”
มิ้นท์เอาน้ำมาให้ฮันนี่
“นี่ค่ะ ต้องฉลอง”
มิ้นท์ส่งอีกแก้วให้เคท
“เพื่อความสำเร็จของเราทั้งสองคนค่ะ”
“ยังหรอก” ฮันนี่ชะงัก
“ก็เห็นอยู่ว่ายัยน้ำเน่ามันพังไม่มีชิ้นดี พังทั้งครอบครัว คราวนี้ได้แทรกแผ่นดินหนีกันบ้างล่ะ”
“ฉันไม่ได้สนใจยัยนั่น แต่ฉันกลัวว่าวี อาจจะยังไม่ยอมปล่อยนังนั่นไป”
เคทยังกังวลเรื่องคุณวี
ส่วนที่บ้านคุณสดใสขณะนั้นฟ้ายังร้องไห้ไม่หยุดกับคุณสดใส
“ฟ้าอยากจะบอกแม่ แต่ฟ้าไม่กล้า ฟ้ากลัวแม่เสียใจ กลัวแม่ผิดหวังกับคนดีที่ฟ้าเลือก สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้ดีจริง แต่ฟ้าก็กลัว กลัวจะไม่ได้แต่งงานทันตามกำหนดที่รับปากกับแม่ไว้”
“ฟ้า...”
“แต่มันยิ่งทำให้ฟ้า ให้แม่ และครอบครัวของเราต้องอับอาย ฟ้าขอโทษ ฟ้าไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเรื่องแบบนี้”
คุณสดใสเข้าไปกอดปลอบใจฟ้า ด้วยความสงสาร
“สวัสดีครับ” ฟ้า คุณสดใสชะงัก หันไป บีบีกับน้ำฝนเองก็หันไปมองจึงเห็นคุณวียืนหน้าเครียดอยู่ “ผมเพิ่งรู้ข่าว”
“คุณวี! คุณจะมาทำไมอีก เพราะคุณ คุณทำให้ครอบครัวฟ้าต้องถูกดูถูก”
“ฟ้า ใจเย็นๆ ก่อน”
“พี่ฟ้า ฝนว่าคุณวีเองก็คงไมได้ตั้งใจให้เรื่องเป็นแบบนี้เหมือนกันนะ”
“ใช่ คุณวีเป็นคนดี และรักแกมากนะฟ้า”
“แต่เขาปกปิดฉัน โกหก คำพูดของเขาเชื่อไม่ได้”
คุณวีค่อยๆ เดินมาหาคุณสดใส นั่งลงและกราบแทบเท้าของคุณสดใส
“ผมมากราบขอโทษที่ทำให้ทุกคนต้องเสื่อมเสียเกียรติ เพราะความกลัวของผม ผมเสียใจจริงๆ”คุณสดใสตั้งใจฟังคุณวี แต่ฟ้าไปนั่งห่างๆ และไม่คิดจะฟังอะไรอีกแล้ว “แต่ผมรักคุณฟ้าด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์ ไม่คิดจะเรียกร้องอะไรนอกจาก ความรู้สึกดีๆ ให้กับผมบ้าง เมื่อคุณฟ้าตกลงแต่งงานกับผม นั่นยิ่งกว่าความฝัน แต่เมื่อความผิดพลาดของผมทำให้ผมฝันได้แค่นี้ ผมก็พร้อมยอมรับ...”
คุณวีก้มลงกราบคุณสดใสอีกครั้ง แล้วเดินไปหาฟ้า “ตอนนี้ ผมก็มีแค่ตัว กับพันธนาการทางกฏหมายที่มันไม่มีความหมายอะไรเลย เป็นเพียงแค่กระดาษแผ่นเดียว และหัวใจที่จะเป็นของคุณฟ้า และรอคอยคุณเสมอ”
บีบีและน้ำฝนสงสารคุณวีมาก ฟ้าเบือนหน้าหนี คุณวีรู้สึกเจ็บแปลบ
+ + + + + + + + + + + +
ดินเดินไปเดินมาอยู่หน้าบ้านด้วยความกังวล กอหญ้าและสายหยุดนั่งมองดินจนปวดหัว
“ดินเอ้ย แม่จะเป็นลม หยุดเดินซะทีเหอะ”
“ไม่ให้หนูไปเคลียร์ให้ แต่ตัวเองก็อยู่ไม่สุข”
“ไปหาเขาซิ ไปคุยให้รู้เรื่อง ว่าอะไรเป็นอะไร อย่าปล่อยให้ความเข้าใจผิดมันกัดกินใจอยู่แบบนี้”
สายหยุดบงอก ดินอึ้ง
“ไปตอนนี้คงไม่เหมาะครับ ผมเห็นรถของคุณวีจอดอยู่ คงกำลังคุยกัน”
“เจ้าประคุ้ณณณ ขอให้พี่ฟ้ากับคุณวีเคลียร์กันไม่ลงตัว และเลิกกันให้เด็ดขาดไปเลย”
กอหญ้ายกมือท่วมหัว
“ลูกคนนี้ ไปแช่งเขา บาปนะ”
“ก็หนูอยากให้พี่ดินสมหวัง”
“ไร้สาระน่ะกอหญ้า คุณฟ้าไม่รักพี่ เขารักคุณวี เราต้องภาวนาให้เขาสองคนคืนดีกัน แต่เงื่อนไขสำคัญ คือคุณแม่ของคุณฟ้าต่างหาก...”
ดินทนไมไหว รีบเดินออกไปทันที
“เอ๊า ไหนบอกว่าจะไม่ไปหาเขาไง”
+ + + + + + + + + + + + +
คุณวีจะจับมือฟ้า แต่ฟ้าดึงมือกลับ คุณวีเสียใจมาก
“ลาก่อนครับ”
คุณวีตัดใจ เดินจากไป
“เดี๋ยวก่อนคุณวี!”
คุณวีชะงัก หันไปหาคุณสดใส
“ครับคุณแม่”
“ลูกฟ้ามานี่ซิ คุณวีด้วย” คุณสดใสเรียกฟ้าให้เข้าไปหา ฟ้าเดินไปอย่างแปลกใจ คุณวีเดินเข้าไปยืนข้างๆ “แม่ถามลูกคำเดียว ลูกรักคุณวีใช่มั้ย”
คำถามนี้ทำให้ฟ้าอ้ำอึ้ง
“เอ่อ”
“ใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“แล้วคุณล่ะ คุณวี”
“รักมากครับ” คุณวีตอบอย่างไม่ลังเล
“ในฐานะที่คุณเองก็แสดงให้ฉันเห็นมาโดยตลอด และฉันก็ดูคนไม่พลาด อาจจะพลาดนิดหน่อย...คุณเป็นคนดีโดยเนื้อแท้” บีบีและน้ำฝนหันมาลุ้นกัน “ฉันจะทำเป็นตาบอดหูหนวกไม่รับรู้ความเป็นคนดีของคุณเลย คงไม่ได้ เพราะฉะนั้น ฉันจะให้โอกาสคุณ”
“แต่ฟ้า...”
ฟ้าจะแย้ง คุณสดใสจึงขัดขึ้น
“ฟ้า คนรักกันให้โอกาสกันได้ทั้งชีวิตนะลูก”
“คุณแม่หมายความว่า...”
“ฉันจะยอมให้คุณแต่งงานกับลูกสาวฉันได้”
“ไชโย”
บีบักับร้องฝนร้องอย่างดีใจ
“แต่...”
“ครับ”
“ต้องไปจัดการพันธะของคุณให้เรียบร้อยซะก่อน คุณต้องกู้ศักดิ์ศรีลูกของฉันคืนมา”
“แต่อาจจะไม่ทันฤกษ์แต่งงานที่มีอยู่นะคะคุณแม่”
“เลื่อนไปก็ได้”
“แต่เวลาของแม่...”
“แม่จะพยายามแข็งแรงเพื่อวันสำคัญของลูกจ๊ะ”
“แม่...”
“ขอบคุณครับคุณแม่ ขอบคุณครับ”
คุณวีหันไปจับมือฟ้า ฟ้าจำใจยอมให้คุณวีจับมือแต่โดยดี ทั้งๆ ที่ในใจเจ็บปวด คุณสดใสยิ้มรับให้กำลังใจ ก่อนจะเบือนหน้า คิดแผนเจ้าเล่ห์
+ + + + + + + + + + + +
ดินวิ่งมาถึงหน้าบ้านคุณสดใสกำลังจะกดกริ่ง รถฮันนี่วิ่งเข้ามาจอด ฮันนี่ลงมาจากรถเห็นดิน ฮันนี่ยิ่งเจ็บแค้น
“ไม่ยอมปล่อยมันให้อยู่ห่างๆ เลยนะคะดิน”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
“เรื่องระหว่างคุณกับยัยน้ำเน่า มันเป็นเรื่องของฮันนี่โดยตรง”
“คุณจะมาทำไมอีก” ฮันนี่เปิดประตูรถ แล้วหยิบพวงหรีดออกมา “ฮันนี่”
“อ๋อ แค่นี้ ไม่แรงเท่าไหร่หรอก...”
คุณวี ฟ้า บีบีเดินออกมาพอดี เห็นฮันนี่ยืนถือพวงหรีดอยู่กับดิน ยิ่งโกรธ ฮันนี่เห็นฟ้า ก็ซัดพวงหรีดใส่ฟ้าทันที
“เอามาวางหน้าศพแม่แกล่วงหน้า”
“ศพแกต่างหาก นังงูพิษ”
ฟ้ากระโจนเข้าใส่ฮันนี่ ตบหน้าฮันนี่เปรี้ยง ฮันนี่ไม่ยอมแพ้ จิกหัวฟ้ากลับ ดินเข้าไปแยกฮันนี่ คุณวีเข้าไปแยกฟ้า บีบีหมั่นไส้ฮันนี่ เอาพวงหรีดไปวางไว้หน้ารถฮันนี่
“ขอไว้อาลัยให้กับแผนทำลายล้างมนุษยชาติทีไม่ได้ผลของแกนะ ฮันนี่”
“หมายความว่าไง”
“เสียใจนะ แม่ฉันไม่ได้หัวใจวายตาย และฉันกับคุณวีก็จะเดินหน้าแต่งงานกัน”
ดินอึ้ง ฮันนี่เหวอ
“คุณกับเคท ไม่มีทางแยกเราสองคนออกจากกันได้หรอกครับ”
“เชิญไสหัวกลับไปได้แล้ว ทั้งสองคนเลย! มาทางไหน ไปทางนั้น! แล้วคอยรับมือฉันให้ดีๆ วันนี้ฉันอาจจะพลาด แต่พรุ่งนี้...ต้องเป็นแก”
“อ๊ายยย”
ฮันนี่ขึ้นรถขับออกไปทันทีอย่างเกรี้ยวกราด!
“ยินดีด้วยนะครับ”
ดินแสดงความยินดีกับฟ้า
“ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อกับฉัน ออกไป”
ฟ้าไล่ดิน ดินเสียใจ ฟ้าหันหลังเดินกลับเข้าบ้าน บีบีตามไป เหลือเพียงคุณวีและดิน
“จะเอาชนะใจคุณฟ้า ควรสู้ด้วยหัวใจ ไม่ใช่แผนการร้ายๆ อย่างที่คุณทำอยู่ มันไม่มีทางสำเร็จหรอก คุณดิน”
คุณวีบอกแล้วเดินกลับเข้าข้างใน
“ผมจะเอาอะไรไปสู้ ในเมื่อคุณฟ้าเธอไม่ได้รักผม”
ดินพึมพำออกมาอย่างเจ็บปวด
+ + + + + + + + + + + +
น้ำฝนชะเง้อมองออกไปนอกบ้าน แล้วรีบเข้ามาหาคุณสดใส
“ออกไปกันหมดแล้วค่ะ คุณแม่น่ารักมากเลย ที่ให้โอกาสคุณวีอีกครั้ง”
“เดี๋ยวไปเอาสมุดจดเบอร์โทรศัพท์ของแม่บนห้องให้ทีนะ แม่จะโทรสายด่วน”
“หาใครคะ”
“ตัวเลือกใหม่ของยัยฟ้า ระหว่างที่คุณวียังจัดการเรื่องหย่าไม่สำเร็จ”
“คุณแม่”
“เงียบๆ ไว้น่ะ แม่ทำเพื่อพี่ฟ้านะลูก มีตัวสำรองไว้ อย่างน้อย อกหักขึ้นมาจริงๆ จะได้ไม่เจ็บมากเพราะมีเบาะนุ่มๆ ไว้รองรับ”
“ค่ะ”
คุณสดใสยิ้มอย่างมุ่งมั่น
จบตอนที่ 24
อ่านตอนที่ 25 ในวันที่ 20 ตุลาคม 2554
