เส้นตายสลายโสด ตอนที่ 23
น้ำฟ้ายังยืนตะลึงอยู่อย่างนั้น ขณะที่น้ำฝนและจอห์นวิ่งเข้ามา
“ได้ยินเสียงแก้วแตก เกิดอะไรขึ้นคะ”
“แม่...แม่...โกหก...แม่โกหกฟ้า”
“ฟ้า...แม่...คือ...”
คุณสดใสอึกอัก พูดไม่ออก
“แม่โกหกฟ้า แม่ไม่ได้ป่วย”
“โอ้ว มายก็อด”
“ไม่นะ”
จอห์นและน้ำฝนตกใจ คุณสดใสพยายามแก้ตัว
“แม่จะโกหกฟ้าเพื่อแช่งตัวเองทำไมลูก แช่งตัวเองชัดๆ แม่ป่วยจริงๆ นะ โอย ลมขึ้น น้ำฝน จอห์น ช่วยทีซิ”
น้ำฝนกับจอห์นรีบมาดูแลคุณสดใสทันที เจอสถานการณ์จวนตัว หาข้อแก้ตัวไม่ทันเหมือนกัน
“แต่ฟ้าได้ยิน ว่าแม่พูดว่า คิดถูกหรือคิดผิดที่โกหกฟ้าว่าแม่เป็นมะเร็ง!”
คุณสดใสหันมองดิน ขอความช่วยเหลือ
“แต่ผมไม่เห็นจะได้ยินอย่างที่คุณได้ยิน” ฟ้าชะงัก ทุกคนหันไปฟังดิน “แม่คุณบอกว่า คิดถูกหรือคิดผิด น่าจะโกหกน้ำฟ้าว่าไม่ได้ป่วยเป็นมะเร็งต่างหาก”
“อะไรนะ”
“คุณหูเฝื่อน”
“ไม่ ฉันปกติดีทุกอย่าง
“แต่ช่วงนี้คุณดูเครียดมาก มันอาจทำให้คุณเบลอ ได้ยินได้ฟังอะไรผิดเพี้ยนไปก็ได้”
“ใช่”
คุณสดใส น้ำฝน จอห์น บอกออกมาพร้อมกัน ฟ้าหันมองแม่ มองน้อง มองจอห์น ทุกคนส่งสายตายืนยันว่าฟ้าหูเฝื่อน ฟ้าทรุดลงนั่ง รู้สึกเครียดขึ้นมาจริงๆ
“ก็อาจจะเป็นอย่างนั้น”
ทุกคนโล่งใจ ดินมองฟ้าด้วยความสงสาร
คุณสดใสนั่งซึมอยู่กับดินและจอห์น น้ำฝนเดินลงมา
“พี่ฟ้าทานยาแล้ว หลับไปแล้วค่ะ”
คุณสดใสถอนหายใจเฮือก
“เฮ้อ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ไม่น่าพูดเล้ย นี่ถ้าไม่ได้นายดินช่วยโกหกให้ ต้องถูกจับได้แน่”
“คุณดินรู้เรื่องนี้”
“ใช่ และแม่ก็ขอร้องเขาไว้ไม่ให้บอกน้ำฟ้า เราทั้งหมดต้องช่วยกันปกปิดเรื่องนี้ไว้ก่อนนะ ถ้ายัยฟ้ารู้ ทุกอย่างก็จบ ลบกระดาน ขึ้นคานเหมือนเดิม”
“แต่คุณฟ้ารักคุณวี ยังไงงานแต่งงานก็ต้องเกิดขึ้น”
ดินบอก น้ำฝนกับจอห์นเห็นด้วย
“ใช่ค่ะ/เยสมัม”
“ก็ไม่แน่ ยังไม่รู้จักนิสัยน้ำฟ้ากันอีกเหรอ ยังไงก็รอให้งานแต่งงานผ่านไปก่อนให้ได้ทุกคนห้ามมีพิรุธ เข้าใจมั้ย”
“แต่ที่ผ่านมา คุณแม่คนเดียวเลยนะครับที่มีพิรุธ”
“เหรอ”
น้ำฝนหันไปเห็นจอห์นยืนตัวติดกัน เพิ่งคิดได้ว่าโกรธกันอยู่ น้ำฝนรีบผละ
“กลับบ้านไปได้แล้ว คนเลว!”
“โธ่...ดาร์ลิ้ง”
น้ำฝนลากจอห์นออกไป
“เฮ้อ”
ดินเป็นห่วงความรู้สึกของฟ้ามาก
+ + + + + + + + + + + + +
ฮันนี่เดินมาที่รถ ดินถือกระเป๋ามาส่ง เปิดประตูเอาเข้าไปในรถให้ ฮันนี่เดินมาออเซาะดิน
“นี่ถ้าดินไม่สัญญาว่าจะไปกินข้าวกลางวันแล้วก็ไปส่งฮันนี่ที่บ้านทุกเย็น ฮันนี่ไม่ยอมกลับบ้านจริงๆ ด้วยนะ”
“คุณก็รู้ว่าผม...ไม่เคยผิดสัญญา”
“ให้มันได้อย่างนี้สิคะที่รัก แล้วเจอกันที่วัดพรุ่งนี้ อย่าลืมเตือนคุณแม่คุณนะ คนแก่มักขี้หลงขี้ลืม ไนต์ ไนต์ค่ะ”
“จ๊ะ”
ฮันนี่หอมแก้มดิน แล้วขึ้นรถไป ดินมองตามฮันนี่ที่ขับรถออกไปอย่างโล่งใจ หันกลับเข้าบ้าน
ดินเดินเข้ามาในบ้าน เห็นสายหยุดกับกอหญ้ากำลังกินข้าวกันเงียบๆ ดินเดินมาร่วมโต๊ะ แต่ไม่มีใครยอมคุยด้วย ดินเห็นหน้าสายหยุดเรียบเฉยจึงชวนคุย
“กับข้าววันนี้ น่าทานมากเลยครับแม่”
สายหยุดรวบช้อน ดื่มน้ำ แล้วลุกเดินออกไป เย็นๆ จนดินเสียวสันหลังยะเยือก กอหญ้าตักกับข้าวใส่จาน แล้วยกจานเดินออกไป
“เดี๋ยว กอหญ้า แม่โกรธอะไรพี่”
“กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง”
“พี่ก็ทำให้ฮันนี่ยอมกลับไปอยู่บ้านแล้วนะ แม่จะได้สบายใจ”
“สบายใจเพราะยัยนั่นกลับไปอยู่บ้านแล้วก็จริง แล้วเรื่องที่พี่ดินรับปากยัยนั่นจะไปหาฤกษ์แต่งงานล่ะ” ดินอึ้ง “เอาไปเลย ตำแหน่งผู้ชายงี่เง่าที่สุดแห่งปี!”
กอหญ้าเดินหนีไป ดินหนักใจ ที่ต้องอยู่ในสถานการณ์ที่มีแต่คนไม่เข้าใจและเข้าใจผิด แต่ตัวเองต้องยอมรับมัน
วันต่อมาที่ออฟฟิศของคุณวี เคทก้าวฉับๆ มาที่ห้องทำงานของคุณวี เลขาของคุณวีเดินเข้ามายก
มือไหว้เคท
“เอ่อ...ท่านยัง...”
“ยังมาไม่ถึงก็เรื่องของเขา แต่ฉันจะรอ”
เคทเดินชนเลขาเปิดประตูเข้าไปข้างใน เลขาหน้าเสีย เพราะขณะนั้นฟ้านั่งรอคุณวีอยู่ในห้อง ฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเคทที่เข้ามา ฟ้าไม่รู้จักเคท ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร แต่เคทจ้องฟ้าเขม็ง ไม่ยิ้มตอบ ฟ้าหน้าแตก ค่อยๆ หันหนีเคท
“สงสัยวัยทอง...หน้าบูดเชียว”
เคทนั่งลงใกล้ฟ้ามาก จนฟ้าสะดุ้ง เคทยังคงวางท่าทีเงียบเฉย ไว้ตัว คอตั้ง ฟ้าเขยิบให้ห่างเคทอีกนิด เคทพูดโดยไม่มองหน้าฟ้า เน้นชัดถ้อยชัดคำมาก
“สวัสดีคุณน้ำฟ้า”
ฟ้าหันขวับทันทีแปลกใจ ที่เคทรู้จักเธอ เคทยิ้มให้ฟ้าอย่างเยือกเย็น ฟ้าตัดสินใจถามเคท
“เราเคยรู้จักกันมั้ยคะ”
“เธอไม่รู้จักฉัน แต่ฉันรู้จักเธอดี...ว่าที่เจ้าสาวของคุณวี”
“อ๋อค่ะ เรื่องงานแต่งงานของเรา ใครๆ ก็พูดถึงแบบว่าทอล์กออฟเดอะทาวน์น่ะค่ะ”
“อีกไม่นาน คงได้ทอล์กกันมากกว่านี้”
ฟ้างง เคทพูดอะไรแปลกๆ
“เป็นเพื่อนคุณวีเหรอคะ”
เคทหันมองฟ้ายิ้มเย็นไม่พูดอะไร ฟ้าเย็นยะเยือก
คุณวีเดินเข้ามา เลขารีบไปรายงานอย่างร้อนรน
“ท่านคะ...”
“มีเรื่องอะไร”
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้านั่งอึดอัดกับเคท คุณวีเข้ามาเห็นเคทแล้วตกใจ
“สวัสดีค่ะวี”
คุณวีอึ้ง อึกอักอย่างเห็นได้ชัด
“แนะนำฉันกับว่าที่เจ้าสาวของคุณหน่อยสิคะ”
“เอ่อ...ฟ้าได้คุยกับเพื่อนของคุณวีแล้วค่ะ แต่ยังไม่ทราบชื่อ”
“คุณฟ้าครับ นี่คือเคท...เอ่อ”
“ฉันเป็น” เคทปรายตามองคุณวี คุณวีหน้าเสียลงเรื่อยๆ ใจคอไม่ดี “เพื่อนเก่าของวีค่ะ เพิ่งมาจากอเมริกา”
คุณวีมองหน้าเคทอย่างไม่เชื่อหูและสายตา
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ คุณเคท”
“พอดีมีเรื่องด่วนอยากจะคุยด้วย...คุณน้ำฟ้าคงไม่ว่านะคะ ถ้าจะขอยืมตัวว่าที่เจ้าบ่าวของคุณไปสักพัก”
“ก็...ด่วนเหมือนกันค่ะ คือ...”
“ขอบคุณค่ะ”
เคทควงคุณวีเดินออกไปทันที
“เอ๊า ยังไม่ได้อนุญาตเลย” ฟ้านั่งลงอย่างหงุดหงิด “แล้วฉันจะอยู่ทำอะไรล่ะเนี่ย”
ฟ้าตัดสินใจลุกขึ้นเดินออกไปทันทีและตัดสินใจตามคุณวีไป
+ + + + + + + + + + + +
ฮันนี่ควงดินเข้ามาในร้านอาหารหรูอย่างเฉิดฉาย พนักงานเข้ามาต้อนรับ พาไปนั่งที่โต๊ะหนึ่ง
“พามาทานข้าวหรูไฮแบบนี้ ค่อยหายโกรธหน่อย ทานอะไรดีคะ ดิน”
“อะไรก็ได้ คุณรู้นี่ว่าผมชอบทานอะไร”
“รู้ดีที่สุดเลยล่ะ”
ฮันนี่เปิดดูเมนูแล้วเรียกพนักงาน ดินอึดอัดใจ อยากจะไปจากที่นี่
“ผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”
“ค่ะ”
ดินลุกไปฮันนี่สั่งอาหารกับพนักงานต่ออย่างสบายอกสบายใจ
คุณวีเดินมากับเคท นั่งลงที่เก้าอี้ชุด
“ลากฉันมาคุยที่นี่ สงสัยจะกลัวนังเมียน้อยได้ยินว่าเราคุยอะไรกัน”
“คุณฟ้าไม่ใช่เมียน้อย”
“แล้วเรียกว่าอะไร ในขณะที่ฉันยังเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ” คุณวีอึ้ง “สนุกจัง ที่ได้เห็นหน้าคุณตอนนี้”
“มีความสุขกับการทรมานคนอื่นมากใช่มั้ย”
“ใช่ และจะยิ่งทรมานมากกว่านี้แน่ ถ้าคุณไม่ยอมรับเงื่อนไขการหย่าของฉัน”
“คุณจะทำอะไร”
“คุณปกปิดอะไรไว้บ้าง ทำไมฉันจะไม่รู้ ถ้าอยากให้นังเมียน้อยรู้เรื่องฉันกับคุณ ก็เอาสิ”
คุณวีโกรธเคทมาก ในขณะที่เคทยิ้มสะใจที่ถือแต้มต่อ ฟ้าโผล่มาจากมุมเสา มองมาที่เคทและคุณวีอย่างอยากรู้และอยากเห็น ฟ้าซุ่มมองเคทและคุณวีที่นั่งคุยกันอย่างเคร่งเครียด
“คุยอะไรกัน เครียดเชียว”
ดินเดินมาจะไปเข้าห้องน้ำ หันมาเห็นหลังของฟ้า ดินคุ้นๆ เดินเข้าไปดูเห็นเป็นฟ้า มองเลยไปว่าฟ้าแอบดูอะไร เห็นคุณวีนั่งอยู่กับเคท ดินเข้าไปแอบดูด้วยซ้อนอยู่ข้างหลังฟ้า
“แอบดูเค้าทำไม”
“ก็คุณเคทเพื่อนคุณวีน่ะสิ ปาดหน้าเค้ก แย่งตัวคุณวีมาเฉยเลย...” ฟ้านึกขึ้นได้ ตกใจ หัน
ไปมอง “นายอีกแล้วเหรอ มาทำไม”
“มาทานข้าวกับฮันนี่”
“ใช่สินะ รวยนี่ กินข้าวแกงธรรมดาคงไม่สมฐานะแล้ว ชิส์.... นายจะไปไหนก็ไป!”
“ไปฉี่ ไปด้วยกันมั้ย”
ฟ้าตีหลังดิน แล้วรุนหลังให้ดินเดินออกไป จากนั้นฟ้าก็หันไปซุ่มแอบมองต่อ ดินหันมามองวีกับเคทอย่างไม่สบายใจ ดินตัดสินใจเดินออกไป
ดินเดินออกมาแล้วหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์ แล้วรอสาย
“ฮัลโหล...คุณวีครับ”
คุณวีคุยมือถือแล้วอึ้งไป
“คุณฟ้า”
คุณวีหันไปทางที่ฟ้าแอบดู ฟ้าตกใจ ผลุบหายไปทันทีคุณวีเลยไม่เห็นฟ้า คุณวีลุกจะไปดูให้แน่แต่เคทจับมือคุณวีไว้
“จะไปไหน ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย”
“รอมาได้ตั้งนาน รออีกนิดจะเป็นไรไป แล้วผมจะติดต่อมา ตอนนี้ผมมีธุระด่วน”
ฮันนี่เดินผ่านมาเห็นเข้าพอดี คุณวีแกะมือของเคทออกแล้วเดินออกไป ฮันนี่ตกใจ นึกสงสัยรีบหยิบมือถือขึ้นมาแล้วถ่ายรูปเคท
ฟ้าสาวเท้าเดินออกมาอย่างเร็ว
“ตายแล้ว คุณวีรู้ว่าฉันแอบดูได้ยังไง นายดิน ต้องเป็นนายดินแน่ๆ”
ฟ้ารีบเดินออกจากโรงแรม คุณวีเดินตามออกมา มองซ้ายมองขวา ไม่เจอฟ้าแล้ว
+ + + + + + + + + + + +
ดินเดินออกมาจากห้องน้ำ ฟ้าเข้ามาประจันหน้ากับดิน
“มายุ่งอะไรกับเรื่องของฉัน”
“ผมไปยุ่งเรื่องอะไรของคุณ”
“ก็เมื่อกี้ไง คุณวีหันมา เหมือนรู้ว่าฉันอยู่ตรงนั้น ถ้าไม่ใช่นายปากโป้ง แล้วจะเป็นใคร”
“ผมจะไปรู้เหรอ มันบังเอิญมั้ง”
ฮันนี่เดินเข้ามา
“อุ๊ยตายน้ำฟ้า...มาอยู่ที่นี่ได้ไง เอ๊ะ แล้วเมื่อกี้ฉันเห็นแฟนเธอกับผู้หญิงตรงโน้น เอ๊ะ แต่เธอมาอยู่กับแฟนฉันตรงนี้ เอ๊ะ...”
“แล้วเธอมาจากไหน”
“อะไร” ฮันนี่ทำหน้างง
“เพิ่งออกมาจากห้องน้ำรึก็เปล่า แต่ทำไมปากเน่าเหมือนไปกินอะไรมาจากห้องน้ำ”
“ยัยน้ำเน่า” ฟ้าเชิดใส่ “ยัยน้ำเน่า...กลับมาเลย”
ดินรั้งตัวฮันนี่เอาไว้
“ไม่เอาน่าฮันนี่ อย่ามีเรื่องกัน”
“แต่มันด่าฮันนี่”
“ไปเถอะ ผมหิวแล้ว”
ดินพาฮันนี่เดินไปอีกทางหนึ่ง ฮันนี่กระฟัดกระเฟียด ในขณะที่ดินไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะเป็นห่วงน้ำฟ้า
+ + + + + + + + + + + +
คืนนั้นเมื่อฟ้าถึงคอนโด ฟ้าเหวี่ยงกระเป๋าและกุญแจรถอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาข้างบีบี ที่นั่งเหม่อลอย
“อารมณ์เสีย”
“อืม”
ฟ้าหันมองบีบี
“แกเป็นอะไร บีบี ไม่สบายหรือเปล่า”
บีบีหันมาหน้าตายังเหวอ
“ฟ้า...ฉันเป็นอะไรไม่รู้ ครั่นเนื้อครั่นตัว ใจหวิวๆ เหมือนจะเป็นลม ขมในปาก อยากอ้วก บวกเลขผิดๆ ถูกๆ”
“แกป่วย”
“สงสัยฉันจะป่วยจริงๆ ฉันไปนอนก่อนนะ”
บีบีรีบเข้าห้องไปฟ้าสงสัย แต่ก็ไม่ติดใจอะไร คิดถึงเรื่องของตัวเอง
+ + + + + + + + + + + +
ช่วงเวลาเดียวกันนั้นที่บ้านของดิน ธีรเทพนอนเหยียดยาวที่โซฟา อธิบายอาการของตัวเองให้ดินฟัง เหมือนจิตแพทย์กำลังรักษาคนไข้
“เหมือนมีไฟฟ้าแล่นทั่วร่างของฉัน จากนั้น ฉันก็จมดิ่งลงไป”
“ไปไหน”
“ไปในที่ๆ เวิ้งว้าง ไร้รูป รส กลิ่น เสียง มีเพียงสัมผัสที่รู้สึกได้”
“รู้สึกอะไร”
“รู้สึก...เหมือนจะขาดใจตาย หัวใจร่วงตุ๊บลงไปอยู่ที่เท้า” ธีรเทพลุกขึ้น “แกว่าฉันเป็นอะไร”
“ไม่ได้กินข้าว หิวจนหน้ามืดตาลาย”
ธีรเทพ ตบเข่าฉาด
“ฉันก็ว่างั้น ฉันหิวข้าว มิน่า ใจสั่นพอๆ กับมือสั่น”
“โอเค งั้นกลับไปได้แล้วไป”
ธีรเทพเข้าไปกอดดิน
“อย่าเพิ่งไล่เค้าเด่ะ เค้าไม่อยากกลับไปนอนคนเดียวตอนนี้ เค้าป่วยอยู่นะ”
สายหยุดเดินเข้ามา
“แม่เตรียมกับข้าว...” สายหยุดชะงักใอเห็นธีรเทพกอดดิน “ อุ๊ย...คุณพระช่วย! นี่
ตั้งแต่เมื่อไหร่”
ดินผลักธีรเทพออกไป
“อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมาครับแม่”
สายหยุดยิ้มขำ ก่อนจะนึกได้ว่าโกรธลูกชายอยู่ เชิดใส่ดิน ดินจ๋อย
“แกทะเลาะกับแม่เหรอวะ” ธีรเทพถามอย่างแปลกใจ
“ทั้งบ้านเลยล่ะ”
+ + + + + + + + + + + +
ที่หน้าบ้านดินขณะนั้น ต้นและกอหญ้าลงจากแท็กซี่ ต้นเดินมาส่งกอหญ้าที่ประตู แท็กซี่ยังรออยู่
“ฉันกลับมาคนเดียวก็ได้”
“ไม่ได้ ปล่อยให้กลับคนเดียวได้ไง ค่ำมืด เดี๋ยวแม่เธอว่าเอา ใช้งานลูกสาวเค้าวันหยุด แล้วยังไม่แทคแคร์อีก”
“ขอบคุณ เอ่อ...กลับระวังๆ นะ ให้ฉันนั่งไปเป็นเพื่อนป่ะ”
“ไม่ต้องแมนใส่ จะบอกอะไรให้นะบางทีอ่อนแอบ้างก็ได้ เพื่อให้บางคนได้แสดงความอ่อนโยน”
“ลอกใครมาอีกอ่ะ” กอหญ้าถามอย่างรู้ทัน
“เฟสบุ๊กเพื่อน”
“อ่อนโยนเป็นเหรอ”
“แล้วจะแปลกใจ ไปนะ”
“เออ แล้วเจอกัน”
กอหญ้าเดินเข้าบ้าน ยิ้มๆเขินๆ ต้นกลับไปขึ้นแท็กซี่ ดินและธีรเทพยืนดูจากมุมหนึ่ง
“ฉันว่าไอ้คู่นี้ มันชักจะยังไงๆ แล้วนา”
“เพิ่งจะรู้สึกเหรอ”
“เฮ้ย แสดงว่ามันมีอาการมานานแล้วเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นวะ”
“ก็แกมัวแต่ไปตามติดคุณบีบีอยู่ แกจะมองเห็นอะไรได้”
“แกพูดดีๆ นะฉันตามยัยนั่นเพราะมันมีเหตุ ไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว้ย คิดไม่ลง”
“แล้วจะร้อนตัวไปทำไม ไม่ได้คิดก็ไม่ได้คิดสิวะ”
ดินเดินหนี ธีรเทพอึ้งไป
+ + + + + + + + + + + + + +
เมื่อเข้ามาในบ้านกอหญ้านั่งลงยิ้มๆ เมื่อคิดถึงตอนที่ต้นมาส่ง...สายหยุดเดินมาหยุดมองเห็นกอหญ้ายิ้ม ก็ยิ้มด้วยความเอ็นดู
“กินข้าวมาหรือยัง ลูก”
กอหญ้าสะดุ้ง ตกใจ
“แม่”
“ก็แม่ไงหรืออยากให้เป็นใคร”
“เป็นแม่นั่นแหละ”
กอหญ้าเข้ากอดสายหยุดเอาใจ แก้เขิน สายหยุดยิ้มอย่างรู้ทัน
“ก็โอนะ คนทำงานทำการ ถึงจะดูต๊องๆ แต่ก็ดูจริงใจดี”
“แม่พูดอะไรก็ไม่รู้ หนูไปกินข้าวดีกว่า”
กอหญ้าเลี่ยงเดินหนีไป สายหยุดมองตามอย่างเอ็นดู ก่อนจะกลับมาเศร้าใจ
“เรามีความสุข ก็เหลือแต่พี่ชายเรานั้นแหละ เฮ้อ”
+ + + + + + + + + + + +
หลังจากธีรเทพกลับไปแล้วฟ้ามาที่บ้านดินแล้วกระหน่ำกดกริ่ง ดินวิ่งออกมาพอเห็นเป็นฟ้าก็ชะงัก
“มีเรื่องร้อนอะไรนักหนาคุณ กดกริ่งทีเดียวก็พอแล้ว”
“ออกมา”
ดินเดินออกมา
“มีอะไร”
“เอาความจริง”
“ความจริงอะไร”
“นายรู้ว่าคุณวีไปที่นั่นกับเพื่อนเขา นายรู้อะไรอีก”
“รู้อะไร ผมไม่รู้อะไรเลย”
“ฉันไม่เชื่อ”
“บางทีความฉลาดมันก็เป็นดาบสองคมนะ มันอาจจะทำให้คุณไม่ถูกหลอกง่ายๆ แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้คุณเป็นโรคหวาดระแวง”
“คุณอยากรู้อะไร ถามผมดีกว่ามั้ยครับ”
ฟ้าและดินหันไป แล้วตกใจเมื่อเห็นคุณวียืนอยู่ รถของคุณวีจอดอยู่ใกล้ๆ
“คุณวีมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ผมมาได้สักพัก แต่พวกคุณไม่ได้ยินเสียงรถของผมเอง”
คุณวีหวาดระแวงระหว่างดินกับฟ้า ดินทำไม่รู้ไม่ชี้ แต่ฟ้าเครียด
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าพาคุณวีกลับมาคุยที่บ้าน
“คุณเคทเป็นเพื่อนของผม เรารู้จักกันที่อเมริกา”
“แต่คุณเคทดูแปลกๆ กับฟ้า”
“แปลกยังไงครับ”
“ก็...ดูเย็นชา ไม่มีความเป็นมิตร”
“คุณฟ้าอย่าคิดมากเลยนะ”
“แล้วทำไมต้องไปคุยกันส่วนตัวขนาดนั้น”
“แสดงว่าเป็นคุณจริงๆ ที่แอบดูผมอยู่”
“เปล่านะคะ ฟ้าไม่ได้ไป แต่...แค่แอบถามคุณเลขา”
“เหรอครับ แต่ผมคุยโทรศัพท์กับคุณ...”
“อะไรคะ”
“ไม่มีอะไรครับ” ฟ้าพยักหน้าหงึกๆ คุณวีจับมือฟ้า “คุณพูดเหมือนไม่ไว้ใจผม”
“เปล่านะคะ ฟ้าไว้ใจคุณ”
“ผมไม่มีอะไรกับเคท คุณฟ้าเชื่อใจผมนะครับ”
“ค่ะ”
คุณวีโอบฟ้าเข้ามากอด แต่คุณวีรู้สึกไม่พอใจดิน
พอแยกจากฟ้าคุณวีจึงแวะหาดินที่บ้าน ดินเดินออกมาหาคุณวีที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน
“มีอะไรครับ”
“คุณทำแบบนี้ทำไม”
“ผมทำอะไร”
“คุณบอกผมว่าคุณฟ้าตามผมมา”
“ใช่ ผมอยากให้คุณวีรู้ จะได้ระวังตัว”
“แต่คุณฟ้าไม่ได้บอกอย่างนั้น เธอไม่ได้ตามผมไปและผมกำลังคุยกับเคทเพื่อแก้ปัญหาของผมแต่มันก็ยังไม่จบ ผมถึงได้มาถามว่าคุณต้องการอะไร”
“คุณฟ้าบอกคุณอย่างนั้นเหรอ”
“และผมก็เชื่อเธอ มากกว่าเชื่อคุณ”
“คุณวีผม...”
“ผมไม่เชื่อว่าคุณจะปรารถดีกับผมอย่างจริงใจ”
“แต่ผมปรารถนาดีกับคุณกับคุณฟ้าจริงๆ”
“เหรอครับ งั้นคุณบอกผมซิ ว่าคุณไม่ได้หลงรักคุณฟ้า” ดินอึ้ง “คุณตอบผมไม่ได้ คงไม่มีเหตุผลอะไรที่ทำให้ผมเชื่อคุณ ว่าคุณไม่ได้คิดจะสร้างสถานการณ์เพื่อทำให้ผมกับคุณฟ้ามีปัญหากัน...สวัสดีครับ”
คุณวีเดินออกไป ดินมองตามเครียดที่ถูกเข้าใจผิด
+ + + + + + + + + + + +
วันต่อมาฮันนี่เอารูปเคทในมือถือให้มิ้นท์ดู
-มิ้นต์แบมือใส่ฮันนี่
วันต่อมาฮันนี่นัดเจอมิ่นท์ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มิ้นท์มองรูปเคทในมือถือของฮันนี่
“ไปสืบมา ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมเราไม่เคยเห็นกันมาก่อน มีความสัมพันธ์ระดับไหนกับคุณวี” มิ้นท์แบมือใส่ฮันนี่ “อย่างกนักได้มั้ย”
“คราวที่แล้วก็ยังไม่ได้จ่ายมิ้นต์เลยนะคะ”
“ฉันไม่เบี้ยวเธอหรอกน่ะ อย่าลืมสิ ว่าฉันกำลังจะแต่งงานกับใคร”
“จริงด้วยสิคะหัวหน้า อวดรวยเว่อร์ๆ อ่ะ คริคริ ไปนะคะ”
มิ้นท์เดินไป ฮันนี่ตาวาวเพราะจะได้มีเรื่องสนุกให้เล่นอีกแล้วแน่ๆ
+ + + + + + + + + + + +
ที่ร้านรักนิรันดร์ขณะนั้นคุณวีนั่งยิ้มไม่เต็มยิ้มตรงหน้าฟ้า
“เราจะจัดการเรื่องงานที่เลื่อนเร็วขึ้นได้ทันเหรอครับ มันฉุกละหุกมาก”
คุณวีบอก บีบีและธีรเทพยืนอยู่แต่คนละมุม ต่างคนดูระวัง รักษาระยะห่างกันมาก โดยมีต้นและกอหญ้าอยู่ระหว่างกลาง ทุกคนหน้าซีด ตกใจที่ฟ้าบอกเลื่อนงานแต่งงาน
“ใช่ค่ะ/ครับ ฉุกละหุกมาก”
บีบี รเทพ ต้น กอหญ้าเห็นด้วยกับคุณวี
“ต้องทำได้สิ ไม่มีอะไรที่รักนิรันดร์สตูดิโอทำไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่..แต่...”
“ไม่มีแต่มีแต่คำว่าได้”
ดินเข้ามา
“ได้ครับ...ทุกอย่างเราทำได้ ไม่มีคำว่าแต่”
“ไอ้ดิน/คุณดิน!”
“ก็ดีที่รู้ว่าลูกค้าคือพระเจ้า เห็นมั้ยคะคุณวี ทีนี้ก็ไม่มีอะไรต้องห่วง”
คุณวีอึกอักหนักใจกับเรื่องของเคทที่ยังจัดการไม่เรียบร้อยซึ่งดินดูออก
ดินกับคุณวีแอบมาคุยกันตามลำพังพยายามดูว่าไม่มีใครเข้ามา
“ผมยังเคลียร์กับเคทไม่เรียบร้อย คุณไปรับปากคุณฟ้าแบบนั้นได้ยังไง”
“ขอโทษนะคุณวี นั่นมันปัญหาของคุณ แต่ปัญหาของผมคือต้องบริการลูกค้าของร้านผมให้ได้รับความพอใจสูงสุด”
“ความพอใจสูงสุดของคุณคือเห็นผมพังต่างหาก!”
“ผมไม่ได้ต้องการเห็นคุณพัง แต่ผมต้องการเห็นคุณฟ้ามีความสุข คุณฟ้าต้องได้แต่งงานในวันที่เธอต้องการ” คุณวีอึ้ง “คุณรับปากกับผมแล้ว ว่าจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ทำให้ผมยอมปิดปากเรื่องนี้
คุณรีบไปจัดการเรื่องของคุณดีกว่ามาคอยหาเรื่องผม”
ดินเดินหนี คุณวีไม่พอใจและหนักใจ เครียด
ยังไม่จบตอน
อ่านต่อหน้า 2 วันพรุ่งนี้ 17 ตุลาคม 2554
เส้นตายสลายโสด
ตอน 23ที่ (ต่อ)
ดินและวีเดินตามกันออกมา ในขณะที่บีบีและธีรเทพอยู่คนละมุม ทำงานติดต่อประสานงานของตัวเองไปแต่สายตาเหลือบมองกันตลอด ต้นและกอหญ้าช่วยกันตกกระไดพลอยโจนประสานงานเลื่อนนัดไปด้วย
“ครับ...เลื่อนครับ ทันสิครับ แก้ข้อความในการ์ดสิครับ โอ๊ย อย่าคิดค่าเพลทสิครับ แถมน่า”
“แหม คุณคะ แต่เรายินดีจ่ายค่าห้องมากกว่านะคะ โอ๊ย ก็ช่างเขาสิคะให้เขาเลื่อนไปแต่งวันอื่นหรือห้องอื่นก็ได้”
“เฮียเพ้ง...วันหยุดแล้วไง จ้างสองแรงก็ได้ ถ้าไม่มีคนขนของมาตกแต่งงานเดี๋ยวผมไปขนเอง”
“ฉันไปขนด้วย” กอหญ้าบอก
“เฉยๆ น่า เดี้ยงแล้วยังจะซ่า” ต้นหันมาต่อว่ากอหญ้า
“แต่ฉันทำได้”
“เงียบไปเลย กำลังคุย”
กอหญ้าแอบหงุดหงิดต้น
ฟ้ายืนมองทุกคนทำงานอย่างพึงพอใจ ฮันนี่เดินเข้ามาควงแขนดินทันที
“คงกำลังยุ่งอยู่ใช่มั้ย เอ๊ะ จะมีใครพาฉันไปดูชุดแต่งงานได้บ้างนะ”
ฟ้าเบือนหน้าหนีด้วยความเซ็ง ธีรเทพรีบวางสายจะเข้าไปบริการฮันนี่ แต่ถูกบีบีคว้าตัวเอาไว้
“ติดงานอยู่ไม่ใช่เหรอ ให้เด็กพาไปสิ”
“ฉันอยากคุยกับระดับผู้บริหารนะจ๊ะ ระดับล่างไก่กาไม่คุย”
ธีรเทพสะบัดมือบีบีออก
“ไอ้ดิน คุยเด๊ะ”
“คุณอยากได้แบบไหนล่ะ เดี๋ยวผมพาไปดูแบบ”
“ขอดูดี หรูไฮ และที่สำคัญต้องแพงกว่าชุดของยัยน้ำเน่า”
ฟ้าหันมองฮันนี่ตาวาวทันที ฮันนี่ลอยหน้าลอยตาสร้างความหมั่นไส้ให้ทุกคนมาก ดินถอนใจอย่างหนักใจกับการกระทำของฮันนี่
“ไม่ต้องลำบากดินหรอกค่ะ เดี๋ยวฮันนี่จะเข้าไปดูเอง”
ฮันนี่เดินเข้าข้างในไป ฟ้ามองตามอย่างไม่ไว้ใจ
+ + + + + + + + + + + +
ชุดแต่งงานของฟ้าบนหุ่นยังถูกวางไว้กลางห้อง ฮันนี่เดินเข้ามา เดินมองชุดแต่งงานของฟ้าอย่างอิจฉา ค่อยๆ จับผ้าขึ้นมาดูอย่างชิงชัง
“ทำไมแกถึงได้แซงหน้าฉันตลอด นังน้ำเน่า”
ฮันนี่โมโหสุดขีด จะกระชากชายชุดแต่งงานของฟ้า มือของฟ้าเข้ามาจับมือของฮันนี่เอาไว้
“จะทำอะไรชุดของฉัน” ฟ้าเหวี่ยงฮันนี่ออกไปจนล้ม “จ้องจะทำลายฉันจนวินาทีสุดท้ายให้ได้เลยใช่มั้ย”
“ใช่”
“เธอนี่ มันน่าสมเพช ฉันจะตอบอะไรให้นะ ที่ฉันแซงหน้าเธอได้ เพราะฉันใช้กึ๋นตัวเองจนทำให้มีวันนี้ ไม่ใช่ด้วยการคอยทำลายคนอื่นให้ย่อยยับแล้วชูตัวเองขึ้นมาเหมือนที่เธอทำ”
“ฉันไม่สน ขอแค่ทำให้แกย่อยยับ ถ้าต้องฆ่าแกให้ตาย ฉันก็จะทำ”
“เหรอ แต่เสียใจนะ มันไม่มีวันนั้นแน่นอน คนที่จะกระอักเลือดตายก็คือแก ไม่ใช่ฉัน!”
ฟ้าถอดชุดแต่งงานของตัวเองออกมาจากหุ่นแล้วเดินออกไป ทิ้งให้ฮันนี่เคียดแค้น กำหมัดแน่น
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้านำชุดแต่งงานกลับมาบ้านแล้วส่งชุดแต่งงานให้แม่บ้านเอาไปเก็บ
“สวยมากเลยลูก แม่ล่ะปลื้มใจ อยากเห็นลูกในชุดเจ้าสาววันนั้นเร็วๆ เลื่อนขึ้นมาก็ดีนะลูก จะได้ชัวร์” คุณสดใสบอกด้วยท่าทางสดใสอย่างลืมตัวจนน้ำฝนต้องขยิบตาให้คุณสดใสเพลียเดี๋ยวนี้ คุณสดใสรีบรับมุก “โอ๊ย เพลียจัง”
น้ำฝนรีบไปประคองคุณสดใส
“นั่งพักก่อนนะคะคุณแม่”
“แม่...เป็นไงบ้าง” ฟ้าถามอย่างเป็นห่วง คุณสดใสจะพูดแต่น้ำฝนแย่งพูด ไม่อยากให้แม่มีพิรุธอีก “แม่อาการแย่ลงมากเลยพี่ฟ้า”
“แม่...ฟ้าเคยบอกแล้วไง ถ้าเราจิตใจเข้มแข็ง เราก็จะต่อสู้กับโรคร้ายได้ไปอีกนาน”
“แม่ก็อยากอยู่เห็นหลาน เห็นเหลน....”
“คุณแม่อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยนะคะ ขึ้นไปนอนก่อนมั้ย เดี๋ยวฝนพาไป”
จอห์นเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อโต
“กู๊ดออฟนิ่งครับ เลดี้”
“ว๊าววว จอห์น...ดอกไม้สวยจัง เอามาง้อน้ำฝนเหรอจ๊ะ”
“เปล่าครับ เอามาให้คุณแม่ต่างหาก เก็ทเวลนะครับมัม” จอห์นส่งดอกไม้ให้คุณสดใส
“ขอบใจลูก...แม่รู้สึกดีขึ้นทันทีเลยอ่ะ”
น้ำฝนหน้าบึ้งเข้าไปอีก ฟ้าเห็นปฏิกิริยาของน้ำฝนแล้วแอบยิ้มพอใจ
“งั้นก็ช่วยพาคุณแม่ขึ้นไปพักเองก็แล้วกัน”
น้ำฝนเดินตุ๊บป่องออกไป ฟ้าตามไป คุณสดใสหันมายิ้มกับจอห์น
“ร้ายนักนะ ใช้แผนไม่สนใจ ให้แฟนงอนเนี่ย”
“พี่ฟ้าสอนผมครับมัม”
+ + + + + + + + + + + + +
ฟ้ายืนมองน้ำฝนที่นั่งงอนอยู่ ขำๆ
“ยอมรับเถอะ ว่าแกยังรักจอห์นอยู่”
“ฝนไม่ได้ปฏิเสธว่าไม่รัก คบกันมาตั้งนาน จะให้ลืมเลย คงไม่ได้”
“ยังอยากจะลืมจอห์นอยู่เหรอ”
“พี่ฟ้าไม่เจอกับตัว พี่ฟ้าก็พูดได้ มันทำใจยากนะ”
“ไม่เป็นไร ตอนนี้แกยังโกรธจอห์นอยู่ ก็โอเค แต่...อย่าลืมสิ คนเราทำผิดกันได้”
“แต่พี่ฟ้าเคยบอกฝนเองนะว่า...คนเราจะไม่มีวันทำผิดพลาด ถ้ารู้จักคิดก่อนทำ”
ฟ้าอึ้ง
“เหรอ”
“ใช่...ฝนก็เชื่ออย่างนั้นมาตลอด แล้วตอนนี้จะให้ฝนยอมประนีประนอมด้วย ฝนทำไม่ได้หรอก”
ฟ้ากลุ้มใจที่น้ำฝนยังใจแข็ง
จอห์นยืนหน้าจ๋อย โบกมือลาฟ้าและคุณสดใสในบ้านหยอยๆ ในขณะที่แม่บ้านค่อยๆเลื่อนประตูปิด น้ำฝนยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง ใจหนึ่งก็รู้สึกสงสาร แต่ก็ตัดใจ เดินกลับเข้าบ้านไป
+ + + + + + + + + + + +
วันต่อมาฮันนี่หัวเราะอย่างสะใจ หลังจากที่มิ้นท์รายงานข้อมูลของเคท
“ฮ่ะๆๆ ฉันต่างหากที่สะกดคำว่าพลาดไม่เป็น แกต่างหากยัยน้ำเน่าที่พลาด”
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะหัวหน้า คุณวีปิดเรื่องได้เงียบเว่อเว่อร์อ่ะ เราจัดแถลงข่าวเลยมั้ย”
“แน่นอน ฉันจะเป็นคนไปตั้งโต๊ะแถลงข่าวเรื่องนี้ต่อหน้ามันเอง ฮ่ะๆๆ”
ฮันนี่ยิ้มมีแผนชั่วร้าย ที่จะคิดเปิดโปงเรื่องของคุณวีเคยแต่งงานแล้วและยังไม่หย่ากับเคท
ฟ้าเดินออกมาจากคอนโด บีบีเดินตามเนือยๆ
“ไหนแกบอกว่าจะไม่ออกไปไหนไง”
“ก็มันต้องไปสัมภาษณ์ลูกค้าเพิ่มเติมข้อมูลมันไม่พอ จะให้นั่งเทียนคิดขึ้นมาเองหรือไง”
“ไม่ดีแน่ บอสไม่โปรด”
ฟ้าจะเดินไป ดินยืนรออยู่
“นายดิน! /คุณดิน”
สมองบีบีทำงานทันที รีบถอยตัวเองห่างออกไป แต่อยู่ในระยะสอดแนมได้ถนัด ปล่อยให้ฟ้ากับดินคุยกัน
“มาทำไม ถ้ามาขอโทษแทนแฟนนาย ไม่จำเป็น เพราะฉันไม่ยกโทษให้”
“ผมโทรมา คุณปิดเครื่อง”
“ไม่ว่าง ไม่ได้ยิน เพราะทำงานอยู่”
“ผมจะมาบอกว่าให้คุณรีบไปดูแบบซุ้มถ่ายรูป เดี๋ยวจะผลิตไม่ทัน”
“ทำไมต้องมาเอง ทำไมไม่โทรมา หรือให้นายธีรเทพมาบอกก็ได้นี่” บีบีถามอย่างสงสัย
“งั้นฉันรับรู้ เดี๋ยวไป”
ดินจะเดินกลับ แต่ต้องตกใจเมื่อเห็นฮันนี่เดินเข้ามา
“อุ๊ยตาย ดิน มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“ผมมีธุระมาแจ้งให้คุณฟ้าทราบ”
“ก็ดีค่ะ...เวลาประชุมเพลิงน้ำฟ้า ควรจะมีพยานรับรู้เยอะๆ”
“หล่อนพูดอะไร ยัยเห็ดสด” บีบีรีบเข้ามาทันที
“งั้นฟังนะยัยกุมารพิทักษ์นาย ว่าเพื่อนเธอน่ะ ยังไม่ได้แต่งก็เป็นเมียน้อยซะแล้ว”
ฟ้า บีบีตกใจ ดินตกใจที่ฮันนี่พูดเรื่องนี้ พยายามพาฮันนี่กลับ
“ฮันนี่ ผมมีงานต้องรีบไปทำ เรากลับกันเถอะ”
“ไม่ค่ะฮันนี่ก็มีงานที่ต้องทำที่นี่เหมือนกัน...ฟังช้าๆ ชัดๆ นะคะทุกคน คุณวีแต่งงานแล้ว!”
“อะไรนะ”
ายังยืนอึ้งกับข้อมูลที่ฮันนี่เพิ่งจะบอกไป ดินเข้ามาต่อว่าฮันนี่
“ฮันนี่...ไปเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้มาจากไหน”
“ใช่ ปั้นน้ำเป็นตัว มั่วสุดๆ! ฟ้าแกอย่าไปเชื่อ ฉันสืบประวัติคุณวีมาให้แกแล้วอย่างดี คุณวีไม่มีมลทิน”
“เรื่องแบบนี้ มันต้องคนระดับฉัน แกมันกะโหลกกะลา” ฮันนี่หยิบเอกสารจากซองแล้วโชว์หราทิ่มใส่หน้าฟ้า “นี่อะไรทะเบียนสมรส เขาจดกันที่โน่นแล้วนี่! รูปถ่ายงานแต่งของเค้าที่อเมริกา คุณวีจงใจปิดเรื่องครอบครัวเขาเป็นความลับกับทุกคน! อุ๊ย...เหมือนจะมีเบื้องหน้าเบื้องหลังไงก็ไม่รู้นะ”
ฟ้าอึ้งดินสงสารฟ้ามาก บีบีแย่งเอกสารมาจากมือฮันนี่แล้วดูรูป หน้าจ๋อย
“หวาย ฉันคงสืบไปไม่ถึงอ่ะฟ้า”
“ไปกับผม ฮันนี่!” ดินแย่งรูปคืนมาจากบีบี “ผมขอคืน”
ฟ้าแย่งหลักฐานมาจากดิน
“เอามานี่!”
ฟ้าดูเอกสารทะเบียนสมรสและรูปถ่ายวันแต่งงานระหว่างคุณวีกับเคท อีกครั้ง ฟ้าอึ้ง ช็อก พูดอะไรไม่ออก
“ฮันนี่ ผมบอกให้กลับ!”
“ฮันนี่เอาความจริงมาบอกเพื่อนรักนะคะ ไม่อยากให้กลายเป็นผู้หญิงหน้าโง่ที่ชอบแย่งสามีชาวบ้านไม่งั้นได้ทอล์กออฟเดอะทาวน์สมใจแน่”
“หุบปากเน่าๆเหม็นๆไปเลย! ฟ้าใจเย็นๆ นะ อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ หายใจลึกๆเพื่อน”
ฟ้าเดินออกไปทันที ดินจะตามไป ฟ้าหันกลับมา
“ไม่ต้องตามมา ไม่ว่าใคร!”
“แล้วฉันไปด้วยได้มั้ย”
“ไม่ได้!”
ฟ้าเดินออกไป บีบีละล้าละลัง เป็นห่วงฟ้าก็ห่วงแต่ก็ไม่กล้าตามไป
“ตกม้าตายตอนจบ ก็คงจะมีฉันคนเดียวล่ะสินะที่ได้แต่งงาน”
“จัดงานศพก่อนแล้วกัน ฉันจะฆ่าแก”
บีบีกระโจนเข้าใส่ฮันนี่ เปิดเกมรุกก่อน ตบฮันนี่เปรี้ยง
“โอ๊ย” ฮันนี่มองหาดิน “ดินขาช่วยฮัน...” ดินหายไปแล้ว “ดิน ดิน ดินไปไหน!”
“ก็อยู่ตรงนี้ไง ที่ๆ ฉันจะกระทืบ ฝังแกให้มิด นังอสรพิษ”
บีบีกระโจนเข้าใส่ฮันนี่อีก ฮันนี่ปกป้อง เสียงนกหวีดของยามลากยาวเข้ามา ยามเข้ามาแยกสองสาว แต่เจอลูกหลงถูกตบคนละที จบด้วยถูกสองสาวตบพร้อมกัน หมุนติ้วๆ
ฟ้าเปิดประตูรถ เข้าไปนั่ง อึ้ง ช็อก ความรู้สึกปนเปกันหลากหลาย ทั้งเสียใจคาดไม่ถึงและที่สำคัญถูกหลอกมาโดยตลอด และเสียหน้ากับฮันนี่ดินตามมาถึง เปิดประตูเข้ามานั่งข้างฟ้า
“ใจเย็นๆ ก่อนนะคุณฟ้า เรื่องนี้ คุณจะฟังความข้างเดียวไม่ได้” ฟ้าหันมองดินขวับ เต็มไปด้วยความโกรธ “คุณต้องไปฟังคุณวีอธิบายความจริง” ฟ้ากระชากรถออกไปด้วยความเร็วสูงสุด จนเสียงเอี๊ยดดังลั่น “เฮ้ย”
+ + + + + + + + + + + +
บีบีในสภาพเยินนั่งหน้าตูบอยู่ ในวงล้อมของธีรเทพ ต้นและกอหญ้า
“แล้วไงต่อ”
ธีรเทพ ต้น กอหญ้า ถามออกมาพร้อมกัน
“ไงต่อ สภาพก็เยินอย่างที่เห็นเนี่ย”
“ฉันหมายถึงคุณฟ้าต่างหาก ไปไหนต่อ ไม่ได้หมายถึงเธอ”
“คิดจะเป็นห่วงกันบ้างมั้ยเนี่ย”
“เป็นห่วงเด่ะ”
ธีรเทพบอกบีบีชะงักแอบเขิน ต้นกับกอหญ้าชะโงกหน้าเข้ามาดูใกล้ๆ
“เจ๊เป็นไรอ่ะ”
“บิดไปบิดมา จนจะเป็นเลขแปดอยู่แล้วเนี่ย”
“ก็ ไม่รู้สิ จู่ๆ ก็ช็อต”
“แต่เป็นห่วงยามสมปองนะ ไม่ใช่เธอ”ธีรเทพบอกต่อ
“อ้าว...” บีบีหยุดบิดเลย
“สำหรับเธอ ฉันมีแต่สมน้ำหน้า เอะอะก็ใช้กำลัง ไม่สร้างสรรค์ เกรียน”
“ไอ้...”
บีบีเหวี่ยงจะตบปากธีรเทพ แต่วืดเพราะธีรเทพออกตัวไปแล้ว จดจ่ออยู่กับเรื่องของฟ้า ไม่สนใจบีบีด้วยซ้ำ
“แถวนี้เรียกวืดว่ะเจ๊”
“ไอ้ต้น”
ต้นและกอหญ้าวิ่งหนีไป ทิ้งให้บีบีหงุดหงิด เซ็ง เจ็บทั้งกายและใจที่ถูกธีรเทพไม่สนใจใยดี
“เออ ฉันมันเป็นสตรีที่โลกลืม”
+ + + + + + + + + + + +
ระหว่างนั้นคุณวีอยู่กับเคทที่ห้องพักของเธอ
“ผมไม่เคยลืมหรอกนะ ก่อนคุณพ่อคุณเสีย ท่านให้ฝากฝังให้ผมดูแลคุณ”
คุณวีบอก เคทลุกขึ้น ท่วงท่าราวนางพญา
“งั้นคุณก็คงจำได้ด้วยว่า ในวันแต่งงานของเรา ได้ให้คำสัญญาต่อหน้าพระเจ้าไว้ว่ายังไง”
“เราจะรักและดูแลกันไม่ว่ายามดียามร้าย จนกว่าความตายจะมาพรากเราจากกัน”
คุณวีอึ้งไป เคทเข้ามาสวมกอดคุณวี
“ฉันยังจำได้ดี ว่าตอนนั้นสายตาที่คุณมองฉัน มันทำให้ฉันอบอุ่นใจ นี่คือผู้ชายที่จะทำตามสัญญาได้โดยไม่ต้องสงสัยอะไรเลย”
คุณวียังอึ้งค้างอยู่อย่างนั้น
ฟ้ามาที่ออฟฟิศของคุณวี ฟ้าเดินอย่างเร่งรีบ ตั้งใจจะมาถามเรื่องเคทกับคุณวี ดินเดินตามมาอย่างเป็นห่วง
“คุณฟ้า คุณวีเขาไม่ได้ตั้งใจจะปกปิดเรื่องนี้กับคุณหรอกนะ เพียงแต่...”
ฟ้าหยุดกึก หันมาถามดินอย่างสงสัย
“นายรู้ได้ยังไง ว่าเขาตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจ คุณวีบอกนายหรือไง” ดินอึ้ง ยอมรับด้วยสายตาว่าตัวเองรู้เรื่อง ฟ้าผิดหวังมาก “นายรู้ใช่มั้ย...แต่นายก็ไม่ยอมบอกฉัน”
“ผม...ไม่...”
ฟ้าสะบัดหนีดินเดินออกไป ดินรีบตามไป
+ + + + + + + + + ++ +
ส่วนคุณวีเขาค่อยๆ ผลักเคทออก
“เคท ผมขอโทษ”
เคทเจ็บใจและแค้นใจคุณวีอย่างที่สุด
“คุณผิดสัญญา ความรักของเราสองคนหายไปไหน”
“มันไม่ได้หายไปไหนหรอก เพราะมันไม่เคยเกิดขึ้นตั้งแต่แรก”
“ไม่จริง! ฉันรักคุณ แต่คุณต่างหากที่ไม่เคยรักฉัน วีคะ เราพยายามกันอีกครั้งได้มั้ย ฉันจะยอมปรับตัวก็ได้”
“มันหมดเวลาแล้วเคท ผมขอร้องเถอะนะ ขออิสระให้กับผม”
เคทอึ้งเจ็บปวด
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าเดินลิ่วมาจะเข้าห้องคุณวี เลขาเข้ามาหาฟ้า
“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณฟ้า ท่านไม่...”
ฟ้าไม่สนใจเลขา พุ่งไปเปิดประตูออฟฟิศคุณวีทันที ดินตามเข้าไป ฟ้าเปิดประตูเข้ามา แต่ในห้องว่างเปล่า
“คุณวีไปไหน”
“เอ่อ...”
เลขาอึกอัก
+ + + + + + + + + + + +
เคทผละออกจากคุณวีด้วยความเจ็บปวด
“คนที่เห็นแก่ตัว คิดถึงแต่ตัวเองคือคุณ ไม่ใช่ฉัน”
“แล้วแต่คุณจะคิด”
“ฉันคิดอะไรอีกอย่างรู้มั้ย การที่ฉันใจกว้าง ไม่ฉีกหน้านังเมียน้อยนั่นตั้งแต่ทีแรกเพราะอยากให้โอกาสคุณกลับใจ ฉันคงคิดผิด”
“เคท คุณจะทำอะไร”
“คุณต้องยอมแลกอะไรบ้างนะ วี อิสรภาพของคุณ มีราคาเท่ากับทรัพย์สินและเงินสดทั้งหมดของคุณ ถ้าไม่!ฉันก็จะให้คุณติดคุกอยู่อย่างนี้”
“ผมจะฟ้องหย่า”
“แล้วคิดว่าศาลจะฟังใคร คุณที่กำลังสวมเขาให้ฉัน หรือฉันที่ถูกคุณทิ้ง”
คุณวีมองเคทอย่างเจ็บใจ อึดอัด
เมื่อไ-ม่เจอคุณวีที่ออฟฟิศ ฟ้าจึงออกจากออฟฟิศมานั่งอย่างเหม่อลอย เจ็บปวด คิดมาก ดินเข้ามาปลอบใจฟ้า
“คุณฟ้า”
“นายไม่ต้องพูด ฉันไม่อยากได้ยิน”
“ฟังผมสักนิดนะ ผมขอให้คุณใจเย็นๆ”
“หึ ฮันนี่พูดถูก ฉันกำลังแย่งสามีชาวบ้าน”
“ผมจะไม่พูดแทนคุณวีหรอก สิ่งที่ผมจะพูดก็คือ ใจเย็น แล้วไปคุยกับคุณวีด้วยเหตุผล”
“เหตุผลอะไรกัน ที่คุณวีต้องปกปิดฉัน บอกฉันมาสิ นายรู้เรื่องนี้มาตั้งแต่แรกไม่ใช่เหรอ”
“ในโลกนี้ไม่ได้มีแต่สีขาวกับสีดำ แต่มันมีสีเทาอยู่ด้วยนะคุณฟ้า ถ้าคุณคุยกับคุณวีด้วยเหตุผล คุณจะเข้าใจ”
ฟ้าอึ้ง
+ + + + + + + + + + + +
ธีรเทพอยู่ท ร้านรักนิรันดร์กำลังคุยมือถือกับดิน โมโหโวยวายมาก ต้นและกอหญ้ากำลังถือคัตเตอร์ในมือเตรียมจะตัดกระดาษสี เพื่อมาพับเป็นนกหลากสี ที่มีพับอยู่บ้างแล้วเพื่อจะตกแต่งงาน บีบีกำลังนั่งเซ็งอยู่ที่มุมหนึ่ง มองมาที่ธีรเทพเคืองไม่หาย
“แต่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมไม่รับโทรศัพท์ เรื่องคอขาดบาดตายแท้ๆ”
“ตกลงเอาไงพี่ธี งานยกเลิกมั้ย หรือไปต่อ” ต้นถาม
“รอฟันธง จะได้ลงมือทำต่อ เดี๋ยวไม่ทัน” กอหญ้าบอก
“ใจเย็น เดี๋ยวจะหันมาฟัน” ธีรเทพบอกแล้วคุยมือถือต่อกับดิน “ตกลงว่าไง หมู่หรือจ่า”
ดินมองไปที่ฟ้า คุยมือถือกับธีรเทพ
“ฉันคิดว่า สถานการณ์ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่แกคิดหรอก ยังไงก็ตาม คุณฟ้าต้องได้แต่งงานกับคนที่เธอรัก”
ดินมองฟ้าที่เหม่อลอย ซึม ด้วยความเห็นใจ
“ดีมาก จัดไปอย่าให้เสีย โอเค แล้วเจอกัน” ธีรเทพวางสาย หันไปเห็นทุกคนกำลังรุม “แร้งลงหรือไง”
“หมาเน่าอยู่ไหน แร้งก็ลงที่นั่นล่ะย่ะ”
“ต่อปากต่อคำ”
“ก็ไม่ได้อยากต่อ ถ้าไม่อยากรู้ว่าเพื่อนฉันเป็นไงบ้าง”
“ไอ้ดินอยู่ทั้งคน เรื่องร้ายๆ ต้องกลายเป็นดี”
“แล้วตกลงจะฟันได้หรือยังเนี่ย น้องนกรออยู่”
“ยังไม่แน่ใจว่ะ”
ทุกคนต่างเอาใจช่วยฟ้ากับคุณวี
+ + + + + + + + + + + +
ล็อบบี้โรงแรมที่พักของเคท ฮันนี่เดินเข้ามา พลางคุยมือถือ
“ขอบใจนะมิ้นต์ สำหรับเบอร์โทรศัพท์และที่อยู่ของคุณเคท ที่เหลือฉันจัดการเอง ตีงู
มันต้องตีให้หลังหักสิ แค่นี้นะ”
ฮันนี่วางสาย เดินนวยนาดเข้าไปนั่งที่โซฟา แล้วกดเบอร์มือถืออีกครั้ง
“ฮัลโหล...”
เสียงเคทรับสาย
“สวัสดีค่ะคุณเคท ดิฉันฮันนี่ค่ะ เป็นเพื่อนของคุณวี มีเรื่องสำคัญมากๆ ที่อยากจะแจ้งให้ทราบ เรื่องอะไร คุยทางโทรศัพท์คงไม่เห็นภาพหรอกค่ะ...”
เวลาผ่านไป...เคทเดินเข้ามาที่ล็อบบี้ ฮันนี่ลุกขึ้นยืน
“สวัสดีค่ะ”
เคทมองสำรวจฮันนี่หัวจรดเท้า อย่างไว้ตัวมาก
“ค่ะ” ฮันนี่ไม่พอใจที่เคทดูเชิดมาก
“เชิญนั่งสิคะ”
ฮันนี่บอกแต่เคทไม่นั่ง
“คิดว่าคงใช้เวลาไม่นานนะ มีธุระอะไร”
“เรื่องเลวๆ ของเมียน้อยคุณวี...คิดว่าคงใช้เวลานานนะคะ”
เคทหน้าตึงทันที ฮันนี่ลอบยิ้มสะใจ
+ + + + + + + + + + + +
ดินเดินมาส่งฟ้าที่หน้าคอนโด
“ทำไมคุณไปรีบไปหาคุณวี จะได้คุยกันให้รู้เรื่อง” ฟ้าไม่ตอบ เดินล่องลอยเข้าข้างในไป “คุณฟ้า อย่าปล่อยให้เรื่องที่คุณยังไม่ได้รับคำอธิบายมาทำให้ชีวิตคุณต้องพัง คุณสองคนรักกัน ก็ต้องได้ใช้ชีวิตร่วมกัน”
ฟ้าชะงัก นึกน้อยใจดิน หันมาส่งสายตาตัดพ้อ
“ฉันไม่จำเป็นต้องฟังนายอีกแล้ว”
ดินอึ้งที่เห็นสายตาของฟ้า ฟ้าตัดสินใจเดินเข้าข้างในไป ดินว้าวุ่นใจ คิดจะทำอะไรสักอย่าง ดินหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดหาคุณวี
“คุณวี คุณต้องมาคุยกับคุณฟ้าเดี๋ยวนี้ เธอรู้เรื่องหมดแล้ว”
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้านั่งซึมอยู่ในห้อง
“นายคงอยากให้ฉันแต่งงานกับคุณวีมากสินะ” ฟ้าหันไปมองรูปถ่ายครอบครัว แล้วหยิบขึ้นมา “ฟ้าควรจะทำยังไงดี ตอนนี้ฟ้าคิดอะไรไม่ออกเลย”
ฟ้าคิดถึงคำพูดของฮันนี่ที่ต่อว่าว่าฟ้าเป็นคนชอบแย่งสามีชาวบ้าน
“แล้วเธอก็เชื่อง่ายๆ โถ น้ำฟ้า บทจะซื่อ ก็ซื่อจนโง่ ไม่รู้ตัวหรือไงจ๊ะว่ากำลังเป็นคนชอบแย่งผัวชาวบ้าน”
ฟ้าเครียดจัด คิดถึงคำพูดของแม่
“มะเร็งกำลังคร่าชีวิตของแม่ไป แต่อย่าให้มันพรากเอาความสุขของแม่ไปด้วยเลยนะ”
ฟ้าทนไม่ไหวร้องกรี๊ดออกมาด้วยความอัดอั้นใจ
“กรี๊ดดดด”
บีบีเปิดประตูผลัวะเข้ามาด้วยความเร่งรีบและตกใจ
“ฟ้า เป็นอะไรหรือเปล่า ฟ้า” ฟ้าโผเข้ากอดบีบี ร้องไห้ออกมา บีบีสงสารเพื่อนมาก “ใจเย็นๆ เพื่อน อย่านอย เรื่องนี้มันต้องมีทางออก แกทำบุญกรวดน้ำทุกวัน เทวดาย่อมคุ้มครอง เชื่อฉัน”
แต่ฟ้าก็ยังร้องไห้ไม่หยุด
ทางด้านฮันนี่กับเคท ฮันนี่ยังใส่ไฟฟ้าให้เคทฟังไม่หยุด
“เชื่อฉันเถอะค่ะ เพราะฉันรู้จักยัยน้ำเน่านั่นมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยมองผู้ชายคนไหนถ้าไม่หล่อไม่รวย ยัยนั่นไม่ได้รักคุณวีเลยด้วยซ้ำ คุณวีกำลังตกเป็นเหยื่อของมัน”
“ก็เข้าใจได้นะ ถ้าผู้หญิงจะชอบคนหล่อและรวย และที่ฉันรู้มา เขาก็ไม่เคยรู้ว่าวีแต่งงานแล้ว”
ฮันนี่แอบเคือง ใส่ไฟต่อ
“แต่ตอนนี้มันรู้แล้วค่ะ” เคทอึ้ง “แล้วเกิดอะไรขึ้นมั้ยคะ ไม่เลยเพราะมันไม่แคร์ ฉันได้ยินกับหูว่ามันจะไม่ยอมยกเลิกการแต่งงาน”
“ทำไมถึงมาบอกฉัน อิจฉาเขาเหรอ”
ฮันนี่อึ้ง โกรธ และเกลียดเคทขึ้นมาทันที แต่รักษาอาการ
“เพราะฉันเห็นใจคุณต่างหากรู้อะไรมั้ย ว่ามันก็เคยแย่งแฟนของฉัน แต่พอรู้ว่าแฟนของฉันจน มันก็ถีบหัวส่ง ผู้หญิงแบบนี้ สมควรได้คุณวีไปหรือเปล่าล่ะคะ”
เคทอึ้ง เครียด ฮันนี่ลอบมองอย่างสะใจ
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้ายังร้องไห้ปรับทุกข์กับบีบี
“ฉันควรจะทำยังไงบีบี”
“เดินหน้าต่อ”
“แต่คุณวียังมีพันธะ ฉันไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นคนแย่งสามีใคร ไม่นึกเลย คิดว่าเลือกคนดีเพอร์เฟ็กต์แล้วแท้ๆ”
“น่านไง...คนดีเพอร์เฟ็กต์ร้อยเปอร์เซ็นต์มันไม่มีในโลก”
“งั้นฉันก็จะยกเลิกงานแต่งงาน ฉันรับไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ”
“โนๆๆๆ ไม่เห็นหรือไงว่าคุณวีเป็นคนดีที่รักแกจริง แล้วแกก็รักเขา เรื่องนี้มันต้องมีตื้นลึกหนาบาง แกควรจะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง ก่อนจะตัดสินใจ”
“แต่”
“บางอย่างยอมได้ก็ยอมเถอะฟ้า โดยเฉพาะอีโก้ของแกเนี่ย ลดๆ ลงบ้างถ้าไม่อยากขึ้นคานและทำให้แม่แกผิดหวัง”
น้ำฟ้าอึ้ง เสียงกริ่งประตูดังขึ้น ทั้งสองสาวพากันชะงัก
จบตอน 23
โปรดติดตามอ่าน ตอน 24 วันพรุ่งนี้ (อังคาร 18 ตุลาคม 2554)
