เส้นตายสลายโสด ตอนที่ 4

เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 4

คืนนั้นฟ้าเตรียมอาหารไว้เลี้ยงดินโดยมีแววมาช่วย ฟ้าจัดตกแต่งอาหารแบบค๊อกเทล แววยกอาหารมาเพิ่ม

“คุณฟ้าไม่เคยจัดงานในห้องเลย นี่เป็นโอกาสพิเศษอะไรคะ”
บีบีแต่งชุดสวยเดินเข้ามาตอบแทน
“หลอกล่อผู้ชายเข้ามาในถ้ำแล้วก็เอาตะบองฟาดหัวลากเข้าห้องจ้ะ”
“อ๋อ...อย่างนี้ต้องเรียกว่าปาร์ตี้หา...” แววจะพูดผัวแต่ฟ้ามองดู แววรีบปิดปากตัวเอง
“พี่แววกลับไปดูแลลูกดูแลพี่สมปองได้แล้ว”
แววจะเดินออกไปจากห้องหันมาบอกฟ้า
“ขอให้ได้ผะ...” จะพูดผัวแต่ไม่ออกเสียง “นะคะ”
“แต่งตัวซะเว่อร์ กะแค่งานเลี้ยงกันเอง” ฟ้าหันมาต่อว่าบีบี
“ต้องแต่งให้สมเกียรติว่าที่เจ้าสาวของคุณดิน เผื่อคุณดินเห็นปุ๊บปิ๊งปั๊บ แล้วขอฉันแต่งงาน”
เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น บีบีตื่นเต้น
“คุณดินมาแล้ว แกไปรับเร็ว”
“ฉันไม่ไป”
“ไม่ได้ แกเป็นเจ้าภาพ”
บีบีลากฟ้าออกจากมุมจัดเลี้ยง
เสียงกริ่งหน้าประตูยังดังต่อเนื่อง ฟ้าวิ่งออกมาจะเปิดประตู แต่บีบีในชุดสวยเป็นพิเศษวิ่งมาตัดหน้าฟ้า
“ฉันเปิดเอง”
“โห...แต่งตัวซะเว่อร์ กะแค่งานเลี้ยงกันเอง”
“ต้องแต่งให้สมเกียรติว่าที่เจ้าสาวของคุณดิน เผื่อคุณดินเห็นปุ๊บปิ๊งปั๊บ แล้วขอฉันแต่งงาน” บีบีบอกแล้วเปิดประตู “ยินดีต้อนรับค่ะคุณดิน ว้าย”
บีบีร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นดินอยู่กับธีรเทพ ธีรเทพเดินเบียดบีบีเข้าไปในห้อง แล้วเอาช่อดอกไม้ให้ฟ้า
“สำหรับคุณฟ้าครับผม”
“นายมาได้ไง”
ดินจะตอบ ธีรเทพชิงตอบแทน
“ไอ้ดินนะสิครับมันบังคับให้ผมมาเป็นเพื่อนบอกว่ากลัวโดนงาบ”
“แค่นายคนเดียวฉันก็ไม่อยากจะต้อนรับ ยังจะพาคนอื่นมาวุ่นวายอีก งั้นกลับไปทั้งสองคนเลยไป”
“ไล่ผมกลับ แล้วใครจะรับผิดชอบอาหารล่ะครับ”
“ให้หมากินก็ได้”
“แรงงง 5.1 ริกเตอร์”
“กับข้าวทำเองหรือซื้อมาล่ะ” ดินถามต่อ
“คนอย่างฉัน ไม่เสียเวลาทำ”
“งั้นหมาก็คงจะกิน แต่ถ้าฝีมือคุณทำเอง ผมไม่แน่ใจ”
“แรงงง”
“7.5 ริกเตอร์เลยทีเดียว”
“นายดิน”
“โอ้ย คุณดินล้อเล่นน่ะแก” บีบีบอกและคิดหาทางกำจัดธีรเทพ “ ตายจริง ลืมซื้อน้ำแข็งมาใส่พั้นช์ นายช่วยไปซื้อน้ำแข็งให้หน่อยสิ” บีบีหันไปบอกธีรเทพ
“ไม่ ผมเป็นแขก”
บีบีมองฟ้าส่งสัญญาณให้ช่วยรับลูก
“ฟ้ารบกวนหน่อยนะคะ”
“ด้วยความเต็มใจครับ” บีบียิ้มดีใจที่กำจัดธีรเทพออกไปได้ แต่ธีรเทพเข้ามาดึงบีบี “ร้านอยู่ไหน พาไปส่งด้วย”
ธีรเทพลากบีบีออกไป ดินยิ้มให้ฟ้า ฟ้าไม่พอใจเดินหนีไป

ดินเดินเข้ามาที่มุมจัดเลี้ยงเห็นอาหารมากมาย
“ไม่นึกเลยว่าคนงกอย่างคุณจะจัดเลี้ยงให้ผมใหญ่โต คงสำนึกในบุญคุณของผมล่ะสิ”
ฟ้ายกอาหารมาวางเพิ่ม
“อย่าสำคัญตัวเองผิด คนอย่างฉันไม่มีวันลงทุนเพื่อนายหรอก”
“ไม่ต้องปากแข็งน่า ก็เห็นอยู่ว่าจัดเลี้ยงให้ผม”
“ฉันฉลองตำแหน่งหัวหน้างานคนใหม่ต่างหาก แขกมาอีกเยอะ”
“หา”
ฟ้ากำลังจะผสมใส่น้ำผลไม้ต่างๆ เช่น น้ำมะนาว น้ำสัปปะรด เพื่อทำพั้นช์ ดินเดินเข้ามาโวยวาย
“คุณชวนคุณอื่นมาได้ไง ก็คุณบอกว่าเลี้ยงขอบคุณผม”
“ฉันไม่ได้พูด ยัยบีบีต่างหาก”
“ผมเข้าใจแล้วล่ะ นิสัยเป็นอย่างนี้ไงถึงไม่มีใครเอา ดูสิ...ขนาดเพื่อนผู้ชายไม่มีใครอยากเข้าใกล้คุณเลย”
ดินยื่นกรอบใส่รูปหมู่สมัยเรียนมหาลัยซึ่งเป็นภาพฟ้าถ่ายกับเพื่อนๆ ซึ่งมีเฉพาะเพื่อนหญิงที่ยืนใกล้ แต่ผู้ชายจะยืนห่างฟ้า
“อย่ามายุ่งกับรูปของฉัน” ฟ้าจะแย่งแต่แย่งไม่ได้
“ยอมรับมาเถอะ แม้แต่เพื่อนคุณก็ขยาด ไม่อยากจีบคุณ”
“ฉันเป็นดาวของคณะย่ะ แต่ที่ฉันไม่เอาใคร เพราะพวกนี้ไม่ได้เรื่องสักคน”
“สวยเลือกได้ว่างั้นเหอะ” ฟ้าประชด
“เปล่า แต่ฉันเป็นสวยช่างเลือกการจะทำให้ชีวิตคู่มีความสุขก็ต้องหาคนที่ใช่ ได้มาตรฐาน เราต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับชีวิต”
“สุดท้ายก็เป็นโสดขึ้นคานทองราชนิเวศน์”
“ออกไปรอข้างนอก”
ขณะนั้นที่หน้าคอนโด ระของคุณสดใสเข้ามาจอด ทุกคนรีบลงจากรถ คุณสดใสเร่งน้ำฝนและจอห์น
“เร็วๆ...แม่อยากเห็นหน้าว่าที่ลูกเขย”
“แม่รู้ได้ไงว่าคืนนี้พี่ฟ้านัดผู้ชายมาที่ห้อง”
แววโผล่เข้ามารายงานคุณสดใส
“คุณฟ้าจัดปาร์ตี้หา จุดจุดจุด ค่ะ ตอนแววเอาอาหารขึ้นไปส่ง ได้ยินว่ามีผู้ชายมาเยอะเลยค่ะ”
“ว้าว...นิสัยช่างเลือกเหมือนแม่” คุณสดใสเอาเงินให้แวว “รางวัลสำหรับการเป็นสายลับให้ฉัน”
“แววลาล่ะค่ะ” แววรีบออกไป
“คุณแม่มั่นใจได้ยังไงว่าพี่ฟ้าชวนแฟนมาด้วย”
“เอ๊า จัดปาร์ตี้พิเศษ มันต้องสำหรับคนพิเศษ คนหวงเนื้อหวงตัวอย่างยัยฟ้า ไม่ยอมให้ใครขึ้นห้องง่ายๆ และหนึ่งในนั้นต้องเป็นแฟน รีบไปเร็ว”
“เดี๋ยวก่อนค่ะแม่ หน้าแม่เด้งเกินไป ต้องโบ๊ะแป้งให้ซีดเหมือนคนป่วย”
น้ำฝนหยิบแป้งมาตบให้คุณสดใส

ฟ้ายกโถพั้นช์เข้ามาวางมาในห้องจัดเลี้ยง ได้ยินเสียงหัวเราะของดิน
“ขำอะไรของนาย”
ดินหยิบอัลบั้มภาพถ่ายของฟ้าให้ดู ซึ่งเป็นภาพที่ฟ้าถ่ายคู่กับบ่าวสาวหน้างานแต่งในอัลบั้มมีหลายภาพซึ่งฟ้าจะยืนยิ้มแบบเจื่อนๆ ท่าทางแสดงออกว่ามีความสุข แต่แววตาเศร้าใจ
“ดูจากรูป คุณไปงานแต่งเพื่อนคุณตั้งสิบกว่างานแล้ว ไม่อายบ้างเหรอที่ยังเป็นโสด”
ฟ้าตกใจรีบวางโถพั้นช์เข้ามาแย่งอัลบั้มรูปคืนมาได้
“โสดแล้วน่าอายตรงไหน ในเมื่อฉันยังสวย หน้าที่การงานก็ดี”
“แต่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝันว่า อยากเห็นตัวเองในชุดเจ้าสาวนะ”
“แต่ไม่ใช่ฉัน”
“ผมถ่ายรูปมาเยอะ รวมถึงรูปผู้หญิงในชุดเจ้าสาว ผมเห็นอะไรรู้มั้ย แววตาที่มีความสุขมาก และนั่น ทำให้ผู้หญิงดูสวยที่สุดในวันที่ตัวเองแต่งงาน”
“ก็บอกแล้วไงไม่ใช่ฉัน ฉันมีความสุขทุกวัน ฉันสวยทุกวัน” ฟ้าจะแย่งอัลบั้มรูปคืนแต่แย่งไม่ได้
“ไม่จริง สายตาคุณฟ้องว่าคุณอาย แล้วภาพนี้ชัดมากว่าคุณอิจฉาเพื่อนคุณ”
ดินเอาภาพมาให้ฟ้าดู ฟ้าอายไม่กล้ายอมรับความจริง เดินหนีไปจัดอาหารบนโต๊ะ
“ฉันไม่ได้อิจฉา”
“คุณไม่ได้อิจฉา แต่อิจฉ้าอิจฉา”
“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ”
ฟ้าสุดทนคว้าโถพั้นช์จะสาดใส่ดิน ดินเข้ามาแย่งไว้ ทำให้น้ำพั้นช์ราดใส่ตัวฟ้า
“ว้าย”
“เฮ้ย...น่ากินนะ” ดินแกล้งแหย่ฟ้าฟ้าโกรธที่ดินหัวเราะเยาะ คว้าเครื่องดื่มบนโต๊ะสาดใส่ดิน “เฮ้ย...คุณ...อย่า”
ดินเข้าห้ามพยายามจับมือฟ้าไว้ ทำให้ทั้งสองประชิดติดกันทั้งสองมองหน้ากัน ฟ้าได้สติผลักดินออก
“ออกไปนะ ว้าย...เหนียวหมดแล้ว”
ฟ้ารีบเดินออกไปจะไปอาบน้ำล้างตัว
“แล้วผมล่ะ”

ที่ล็อบบี้คอนโดบีบีเดินคู่มากับธีรเทพที่หิ้วถุงน้ำแข็ง
“ทำไมต้องลากฉันไปด้วย”
“ผมไม่โง่ ปล่อยให้คุณหลอกผมไปซื้อ แล้วก็หนีขึ้นคอนโดหรอก”
“รู้ว่าเจ้าของไม่ต้อนรับยังหน้าด้านอีก กลับไปได้แล้ว”
พวกคุณสดใสเดินเข้ามา
“แล้วแม่ล่ะ”
“คุณแม่” บีบีตกใจ
“คุณแม่ครับ สวัสดีครับผมธีรเทพเพื่อนสนิทคุณฟ้าครับ”
ธีรเทพรีบแนะนำตัวเองกับคุณสดใส จังหวะนั้นบอสเดินเข้ามา
“สวัสดีครับคุณแม่”
“อ้าว...บอส”
ต้นตามเข้ามาอีกคน
“สวัสดีครับคุณแม่”
“ว้าว...อีกคนแล้ว ผู้ชายเยอะจริงๆ ด้วย จะมีอีกมั้ยเนี่ย”
ฮันนี่และมิ้นท์ตามเข้ามา
“อ้าว...ไม่ใช่ผู้ชาย มาทำไม”
“ฟ้าเชิญหนูมาค่ะ หนูไม่มาก็เดี๋ยวจะหาว่ากลัว” ฮันนี่บอก ทุกคนอึ้ง
“แล้วไม่พาแฟนมาด้วยล่ะจ้ะ อ๋อ...นิสัยแบบนี้คงไม่มีแฟน แม่หมายถึงสวยเลือกได้นะจ้ะ”
“แต่คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ยังไงฮันนี่ก็คงได้สามีก่อนฟ้าแน่ค่ะ”
“แม่ว่าคงจะแพ้ยัยฟ้าแล้วล่ะ เพราะคืนนี้ยัยฟ้าจะเปิดตัวแฟน”
“ก็ถ้าไม่ประกาศ คงไม่เชิญพวกเรามาหรอก ฮันนี่ ไม่ใครก็ใครสักคนนี่แหละ หุหุหุ”
บอส ต้น ธีรเทพยิ้มกริ่ม มีความหวัง ฮันนี่อยากรู้ขึ้นมาทันที
“อย่ามัวคุยเลยค่ะ... เรารีบไปปาร์ตี้กันเถอะค่ะคุณแม่...”
บีบีรีบตัดบท พาทุกคนขึ้นไปคอนโด ธีรเทพ บอสและต้นแย่งเอาใจคุณสดใส

ดินยืนรอฟ้าอยู่หน้าห้องน้ำแต่ฟ้าไม่ออกมาซักทีจึงตะโกนบอกฟ้า
“คุณอาบน้ำเสร็จรึยัง ผมขอล้างตัวด้วย”
ฟ้าไม่ตอบ ดินเหนียวตัว จึงถอดเสื้อออกมองเห็นกางเกงเลอะก็เลยถอดเข็มขัด ฟ้าออกจากห้องน้ำ มาเจอดินก็ตกใจ
“นายทำอะไร”
“ตาบอดเหรอคุณ ก็เห็นอยู่ว่ากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“อย่ามาทะลึ่งในห้องฉันนะ ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้”
“ก็มันเหนียวตัว”
“กลับบ้านไปซะ”
ฟ้าลากดินออกไปที่ประตู ทั้งๆ ที่ดินใส่กางเกงไม่เรียบร้อย
“งานเลี้ยงยังไม่เริ่ม ผมไม่กลับ”
“ฉันบอกให้ออกไป”
ฟ้าผลักดิน ดินยื้อไว้ทำให้ทั้งสองล้มลงกับพื้น ฟ้าจูบดิน...ประตูเปิดออกทุกคนเห็นภาพฟ้าจูบดิน
“ฟ้า / พี่ฟ้า /ยัยฟ้า”
ฟ้าและดินหันไปมองเจอทุกคนก็ตกใจ
“ว้าย”
ฟ้ารีบลุกขึ้น ดินลุกขึ้นพยายามจะใส่เข็มขัด
“ไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดนะ” ฟ้ากับดินบอกออกมาพร้อมกัน
“ดีครับ ไม่อยากให้เป็นอย่างที่คิด”
“ไม่ต้องอายหรอกลูก มันเป็นเรื่องธรรมชาติ”
“ใช่ คนรักกันก็ต้องแสดงความรักต่อกัน”
จอห์นเข้ามาหอมแก้มน้ำฝน
“อย่างนี้ไงครับ”
“แต่พี่ไม่ใช่...” ฟ้าบอกแล้วหันไปต่อว่าดิน “ยืนนิ่งอยู่ได้ ช่วยบอกความจริงกับทุกคนสิ”
“คุณดินคะ เรื่องมันเป็นยังไงคะ”
“คืออย่างนี้ครับ ภาพที่ทุกคนเห็นมันเป็นอุบัติเหตุ”
“พี่กำลังจะบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุรัก ว้าว...โรแมนติก”
“แม่ดีใจมากนะฟ้า ที่ลูกทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ แม่ไม่คิดไม่ฝันเลย ว่ามันจะเร็วได้ดั่งใจ แม่มีความสุขที่สุดเลย”
“ไม่ใช่นะครับ ทุกคนกำลังเข้าใจผิด”
“ใช่ค่ะ...ฟ้ากับนายดินไม่ได้มีอะไรกัน รึเป็นอะไรกันเลย”
“จริงเหรอฟ้า โธ่...แม่นึกว่าลูกหาแฟนได้แล้ว อย่างนี้แม่ก็ต้องกลับไปนั่งนับวันรอ แล้วก็รอ...”
คุณสดใสบอกอย่างผิดหวังบีบีเห็นสีหน้าคุณสดใสเปลี่ยนไปดูสลดใจ
“คุณป้าต้องทำใจนะคะ คนเก่งอย่างฟ้าไม่มีใครเอาหรอกค่ะ” ฮันนี่บอก ฟ้าและบีบีโกรธที่ฮันนี่ดูถูก “อุ๊บ...ฮันนี่หมายถึง หาคนคู่ควรยากนะคะ เพราะว่าฟ้าเค้าเลือกเยอะ เลือกมาก คนนี้ไม่ใช่สเป็ค ไม่ใช่รสนิยมฟ้า แต่คงเกิดอาการหน้ามืด คงแก้ขัดแบบขำๆ”
บีบีหมั่นไส้ฮันนี่บอกออกมา
“แต่คนนี้ของจริง”
“บีบีแกพูดอะไร” ฟ้าตกใจ
“อย่าห้ามฉันนะฟ้า มันถึงเวลาแล้วล่ะ ที่ทุกคนจะรู้ความจริงเสียทีในฐานะที่บีบีเป็นเพื่อนสนิทของฟ้า บีบีขอประกาศให้ทราบโดยทั่วกันว่า ฟ้ากับคุณดินเป็นแฟนกันค่ะ “
“ไม่จริง”
ธีรเทพ บอส ต้น บอกออกมาพร้อมกัน
“จริง”
คุณสดใส น้ำฝน จอห์นสวนกลับ
“ไม่ใช่”
“ใช่”
“ฉันไม่เชื่อ พวกเธอเล่นตลกอะไรกัน”
“ขอเวลาห้านาที ให้ทั้งสองได้ใส่เสื้อผ้าก่อน แล้วจะออกมาแถลงข่าวค่ะ”
ฟ้ากับดินงง บีบีลากทั้งสองเข้าไปในห้อง...พอเข้ามาในห้องฟ้าโวยวายบีบี
“บีบี แกทำอะไรของแกลงไป”
“ก็ฉันหมั่นไส้ยัยฮันนี่ มันเย้ยแกฟ้าอยู่ได้”
“แค่นี้นะ...แกบ้าไปแล้ว”
“แต่ฉันทำเพื่อแม่แกนะ แกไม่เห็นสายตาแม่แกตอนเข้าใจผิดว่าแกเป็นแฟนกับคุณดินเหรอ แม่แกมีความสุขมากเลยนะ”
“แต่ฉันไม่มีความสุข มีแต่พวกฉกฉวยผลประโยชน์เท่านั้นที่มีความสุข”
“คิดว่าผมมีความสุขนักรึไง คุณอย่าลืมนะว่าคุณล้มทับผมจูบผม”
“มันเป็นอุบัติเหตุที่ฉันไม่อยากให้มันเกิด”
“แล้วคุณคิดว่าผมเป็นคนวางแผนรึไง แค่คิดผมยังไม่กล้าคิดเลย”
“พอเถอะค่ะ...ตอนนี้ไม่ใช่เวลาทะเลาะกัน ยังไงแกสองคนต้องตามน้ำสวมรอยเป็นแฟนกัน”
ฟ้าและดินมองหน้ากัน แล้วบอกบีบี
“ไม่”

ขณะนั้นที่ห้องรับแขกคุณสดใสทั้งตื่นเต้นดีใจเมื่อรู้ว่าฟ้าหาแฟนได้แล้ว
“ไม่อยากเชื่อเลย ปุบปับจะได้ลูกเขย”
“จอห์น...เราจะได้แต่งงานกันแล้ว”
น้ำฝนโผเข้ากอดจอห์น
“คุณแม่ครับ ไม่จริงหรอกครับ คงเป็นเรื่องเซอร์ไพร้ส์ให้ตื่นเต้นนะครับ”
“ใช่ครับ บีบีชอบสร้างเรื่องให้พวกเราขำเล่น ผมล่ะข๊ำขำ”
“แต่ผมขำไม่ออก” ต้นแย้ง
“คนอย่างลูกฟ้าไม่เอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นหรอก เขารักกันจริง”
“เป็นไปไม่ได้ค่ะคุณป้า ฮันนี่ขอการันตีว่าฟ้าไม่เลือกนายดินเป็นแฟนแน่นอนค่ะ”
“ถ้าเป็นจริงล่ะคะ” มิ้นท์กระซิบถามฮันนี่
“ฉันก็จะหัวเราะให้สะใจที่ยัยฟ้าเอาลูกน้องจนๆ มาเป็นแฟน”
“แล้วถ้าไม่ใช่แฟน”
“ฉันก็สะใจ ที่แม้แต่คนที่ไม่มีอะไรเลย ยังไม่เอายัยฟ้า”
ฮันนี่ยิ้มเย้ยที่คิดว่าชนะฟ้าทุกช่องทาง

ระหว่างนั้นภายในห้องบีบีก็กำลังบังคับฟ้ากับดินให้เป็นแฟนกัน
“ยังไงพวกแกก็ต้องเป็นแฟนกัน”
“ไม่”
“เวลาแม่แกเหลือน้อยแล้ว” บีบีเดินไปดึงป้ายวันเวลาที่ลดลง “ผ่านคืนนี้ไป...เวลาแกก็เหลือน้อยเต็มที่แล้ว แกไม่เอาคุณดิน แล้วแกจะหาใครทัน “
“ยังมีคนดีๆ อีกเยอะรอให้ฉันเลือก”
“ฟ้า แกก็บอกทุกคนไปสิว่าแกต้องทำเพื่อแม่ แม่แกกำลังจะตาย”
“ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด ถ้าทุกคนรู้ ก็แห่เข้ามาหาฉันด้วยความสงสาร ฉันไม่ต้องการ”
“คิดเยอะ”
“ก็ดีกว่าไม่คิด”
“อย่ามัวทะเลาะกันได้มั้ย ยังไงแกก็ต้องเล่นละครเป็นแฟนกัน”
“ถ้าฉันยอมรับเป็นแฟน ฉันก็ต้องแต่งงานกับนายนี่ ไม่เอา”
“เรื่องของอนาคตค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน”
“ไม่”
“ผมก็ไม่”
“ไม่ก็ไม่ เอาเลย แกออกไปบอกทุกคนเลยว่าเมื่อกี้ฉันพูดเล่นยัยบีบีประสาทพูดไร้สาระ ฉันอุตส่าห์ช่วยแกหาทางออก ฉันยอมเสียสละแฟนฉันเพื่อให้แม่แกมีความสุข แล้วแกจะเสียสละตัวเองให้แม่แกมีความสุขบ้างไม่ได้รึไง”
บีบีบอกอย่างน้อยใจฟ้าอึ้งไม่คิดว่าบีบีจะพูดได้กินใจ
“ขอโทษนะครับคุณบีบี ผมไม่ถนัดเล่นละคร ผมไปบอกทุกคนให้รู้ว่าความผิดพลาดที่เกิดขึ้น เกิดจากผมคนเดียว”
ดินมองฟ้าแล้วจะเดินออกไป
“ไม่ต้อง เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นในห้องฉัน...ฉันเคลียร์เอง”
ฟ้าเดินผ่านดิน เปิดประตู ออกมาจากห้อง
+ + + + + + + + + + + +
ทุกคนเห็นฟ้าเดินออกมา ทุกคนรีบเดินไปรอฟังคำแถลงข่าว
“ฟ้าบอกทุกคนสิ ว่าไม่ใช่เรื่องจริง เธอล้อเล่นใช่มั้ยจ้ะ”
“เป็นเรื่องเซอร์ไพร้ส์ของคืนนี้”
“ใช่มั้ยฟ้า / พี่ฟ้า”
ฟ้าหันไปมองคุณสดใส คุณสดใสรอคอยคำตอบ..
“ว่าไงจ้ะลูก”
ฟ้ามองคุณสดใสแล้วนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตตอนที่รู้ว่าคุณสดใสเป็นมะเร็ง และคุณสดใสขอให้ฟ้าแต่งงาน ทุกคนลุ้นรอคำตอบจากฟ้า
“ฟ้ากับนายดิน...เราเป็นแฟนกัน”
ฟ้าตัดสินใจบอกออกมา ดินเดินตามเข้ามาแปลกใจที่ฟ้ายอมรับ
“เป็นไปไม่ได้ เธอสองคนไม่มีวี่แววจะรักกันเลย” ฮันนี่บอก
“ฉันเองก็แปลกใจ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง แต่บางที...รักก็ไม่ต้องการเวลา...มันเกิดขึ้นมาเอง...คงเป็นเพราะบุพเพสันนิวาส”
“ฟ้า ลูกพูดจริงใช่มั้ย ลูกไม่ได้ทำให้แม่ดีใจเล่นใช่มั้ยลูก”
“ว่าไงล่ะนายดิน บอกความจริงให้ทุกคนรู้สิ ว่าฟ้าโกหก”
ฮันนี่หันไปถามดิน ทุกคนพุ่งตรงมาที่ดิน ฟ้าหันไปมองดิน เพื่อรอการตัดสินใจของดิน
“ว่าไงจ้ะ...เธอสองคนเป็นอะไรกัน”
คุณสดใสถามเมื่อเห็นดินนิ่งเงียบ
“ผมเป็นแฟนกับคุณฟ้าครับคุณแม่”
ดินบอกออกมา ทุกคนตกใจ
“เรียกคุณแม่ด้วย” ฟ้าตกใจและแปลกใจมากที่ดินยอมสวมรอยเล่นละครเป็นแฟนเธอ “ความรู้สึกของผมก็ไม่ต่างจากคุณฟ้า รักไม่ต้องการเวลา ทุกคนอาจเห็นว่าเราไม่สนิทกัน” ดินเดินเข้ามาโอบกอดฟ้า “แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่า หัวใจเราวิ่งเข้าหากันตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกัน”
“ว้าว...โรแมนติกสุดๆ” น้ำฝนบอกแล้วโผกอดจอห์น
“อย่างนี้สิว่าที่พี่เขย”
“แน่ใจเหรอนายพูดความจริง”
ฮันนี่มองอย่างไม่เชื่อ ฟ้ากลัวแผนแตก บีบีเข้ามาแก้สถานการณ์
“ทำไมถามอย่างนั้นล่ะฮันนี่...รึว่าจะให้ฟ้ากับดินจูบแสดงความรักต่อกันอีกครั้ง”
บีบีหันไปมองฟ้ากับดิน ฟ้ากับดินจำใจต้องมองหน้ากันและเตรียมจะจูบโชว์
“พอเถอะ...เชื่อสนิทใจแล้ว” บอสรีบบอก
“หัวใจแตกเป็นเสี่ยงๆ” ต้นบอก
“แต่ผมไม่เชื่อ ผมเป็นเพื่อนสนิทกับดิน มันไม่ใช่คนรักง่ายอย่างนี้” ธีรเทพบอก
“ไม่ได้ยินรึไง เค้าบอกว่ารักไม่ต้องการเวลา คนจะรักมันเห็นหน้าก็รักแต่คนจะเกลียดมันก็เกลี๊ยดเกลียด” บีบีบอก
“ในเมื่อทั้งสองประกาศเป็นแฟนกัน แม่ว่าเรามาเริ่มปาร์ตี้เลยดีกว่า ฉลองชัยให้ว่าที่ลูกเขยของแม่”
“เอ่อ...แม่คะ พรุ่งนี้ที่บริษัทมีงานแต่เช้าเลย บอสจะกลับแล้วใช่มั้ยคะ” ฟ้าขัด
“จะให้ทำอะไรก็บอก คิดอะไรไม่ออก สมองเออเร่อ”
“งั้นทุกคนกลับไปดีกว่านะคะ อย่ารบกวนเวลาของหนุ่มสาวเลย”
“ผมไม่กลับ ผมไม่เชื่อว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้” ธีรเทพบอก
“ไอ้ธีกลับเหอะ ฉันอยากไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“เอาเสื้อผ้าฟ้ามาใส่ก็ได้ คนรักกัน แม่ไม่ว่าหรอก”
“เอ่อ..ให้นายดินกลับเถอะค่ะแม่ นายดินไม่ค่อยสบาย” ดินรับลูกแสร้งทำเป็นไอ “ยิ่งมาเปียกทั้งตัวอีกจะทำให้เป็นปอดบอมนะคะ”
“ว้าย...เป็นอะไรไม่ได้นะจ้ะ ต้องแต่งงานกับลูกสาวแม่ก่อน”
คุณสดใสบอกแล้วเจ้ากี้เจ้าการไล่ทุกคนเอง
“ทุกคน กลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“ไม่”
ธีรเทพ บอส ต้น บอกออกมาพร้อมกัน
“กลับ”
คุณสดใสย้ำเสียงเข้มจนสามหนุ่มไม่กล้าหือ
“ครับ”
ทุกคนเดินมาที่ประตู คุณ สดใสหันมามองดินแล้วกอดฟ้า
“แม่ภูมิใจในตัวลูกมากนะ”
“ลาล่ะค่ะคุณแม่ น้ำฝน จอห์น”
ฟ้าหาทางไล่ส่งทางอ้อม ฮันนี่เดินเข้ามาหาฟ้า
“ขอบใจมากนะฮันนี่ ที่มางานเปิดตัวแฟนฉัน ถ้ายังหาใครไม่ได้บอกล่ะ ฉันจะช่วยสงเคราะห์”
“ไม่จำเป็น เพราะฉันไม่ชอบกินน้ำพริกถ้วยเก่า”
ฮันนี่และมิ้นท์เดินเย้ยออกไป
“เธอพูดอะไร” ฟ้าถามอย่างแปลกใจ
“วันนี้ปาร์ตี้สนุกมาก มีเรื่องตื่นเต้นตลอดเวลา แต่รับรองว่าพรุ่งนี้เธอจะตื่นเต้นไม่แพ้ฉันเหมือนในคืนนี้”
ฮันนี่บอกแล้วเดินเชิดออกไป
“อะไรของเค้า” ฟ้ามองตามอย่างแปลกใจ
“อย่าไปสนใจเลย ยัยนั่นคงอิจฉาตาร้อนที่แกมีแฟนก่อน คิดอะไรไม่ออก ก็เอาคำพูดตัวอิจฉามาด่า”
“ใช่ครับ...คุณอย่ากังวลใจไปเลย”
ดินบอกแล้วหันมาโอบกระชับฟ้าพร้อมกับยื่นหน้ามาใกล้ ฟ้าเห็นว่าทุกคนออกไปแล้วจึงผลักดิน
“ออกไปห่างๆ”
“คิดว่าผมอยากกอดนักรึไง ที่ทำไปฝืนใจจะแย่”
“ไอ้ดิน แกฝืนใจอะไร”

ธีรเทพถามอย่างแปลกใจ
 
อ่านต่อหน้า 2








เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 4 (ต่อ)

พอออกจากห้องฟ้า ดินตัดสินใจบอกความจริงกับธีรเทพเรื่องที่เขากับฟ้าเป็นแฟนกันหลอกๆ ทำให้
ธีรเทพตกใจมาก

“อะไรนะ แกเป็นแฟนกันหลอกๆ”
“ใช่...คุณฟ้าจำใจต้องยอมเป็นแฟนฉัน เพราะต้องแต่งงานก่อนที่คุณแม่จะจากไป”
“โถ...แม่นางฟ้ามาเกิด ยอมเสียสละมาเป็นแฟนกับผู้ชายเห่ยๆ หน้าเยินเพื่อแม่ เอางี้...ฉันรู้ว่าแกเกลียดคุณฟ้ามาก ฉันจะยอมเสียสละเล่นบทนี้แทนแกเอง”
“ไม่ได้ คุณฟ้าประกาศบอกแม่เขาไปแล้ว จะกลับลำได้ไง ไม่งั้นคนป่วยอาจช๊อคตายได้”
“ฉันยอมให้แกเป็นแฟนกับคุณฟ้า แต่ห้ามเล่นนอกบท”
“เออน่า...แกก็รู้ว่าฉันเกลียดเขายังกะอะไรดี ไม่มีวันรักเขาได้หรอก”

อีกด้านหนึ่งฮันนี่ยืนนิ่งอย่างไม่พอใจ.
“คุณฮันนี่อยากกรี๊ดก็กรี๊ดออกมาเลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่มีใครเห็นแล้ว”
“ทำไมฉันต้องกรี๊ด”
“ก็คุณฮันนี่แพ้ยัยน้ำเน่านะสิคะ ที่มันได้แฟนก่อนคุณฮันนี่”
“ฉันไม่ปล่อยให้มันแย่งดินไปจากฉันได้หรอก”
“คุณฮันนี่ยังรักนายดินอีกเหรอคะ ไหนบอกว่ารังเกียจคนจน”
“ฉันไม่มีวันรักคนจน แต่ฉันแย่งดินมาเพื่อทำลายความรักของยัยฟ้าต่างหาก”
“ว้าว...แผนซ้อนแผน...เลิศ ทำไงต่อคะ”
ฮันนี่คิดแผนในการขัดขวางความรักของฟ้า

เช้าวันรุ่งขึ้น ที่บ้านของดิน
เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น ดินเดินมาเปิดประตู
“มาแล้วครับ” ดินเปิดประตูแล้วต้องชะงักเมื่อเจอฮันนี่ “ฮันนี่ คุณมาทำไม ผมเกรงว่าจะไม่เหมาะที่คุณจะมาหาผมที่นี่ คุณกลับไปเถอะ”
“ดิน...ฮันนี่รู้นะว่าเธอคบกับฟ้าเพราะอะไร”
“คุณรู้” ดินตกใจ
“รู้สิ รู้ว่าดินคบฟ้าเพื่อประชดฮันนี่” ดินเหวอที่ฮันนี่คิดอย่างนั้น “ ดินอยากให้ฮันนี่รู้สึกเสียดาย แย่งดินกลับคืนมา อย่าคิดทำอย่างนี้เลยสงสารฟ้า ไม่น่าเอาฟ้ามาเป็นเครื่องมือ ยังไงเรื่องของเราก็จบแล้ว”
ฟ้าเข้ามาแปลกใจที่เจอฮันนี่คุยกับดิน
“เธอมาทำอะไรที่นี่ เธอสองคนสนิทกันถึงกับรู้จักบ้านกันเหรอ”
“ดินบอกฟ้าสิ ว่าเราสนิทกันแค่ไหน”
ฮันนี่บอก ฟ้าเริ่มสงสัย
“นายดิน นายรู้จักฮันนี่มาก่อนใช่มั้ย”
ดินอึ้งแก้ตัวไม่ทัน แต่แล้วธีรเทพโผล่มาบอกฟ้า
“ดินรู้จักกับฮันนี่ครับ”
“ไอ้ธี ก็ไหนเราตกลงว่า...”
“เพราะว่าฮันนี่เป็นเพื่อนผม ผมก็เลยแนะนำให้ดินมันรู้จัก ก็แค่นั้นเอง”
ดินโล่งใจที่ธีรเทพแก้ตัวให้
“ใช่ครับ ก็แค่เพื่อนของเพื่อน”
“มันไม่ใช่แค่นั้น ทำไมไม่บอกความจริงให้หมดล่ะ ว่าฉันกับดิน”
ฮันนี่จะบอกความจริง แต่แล้วบีบีเข้ามา
“ฮันนี่เธอเลิกรังควาญยัยฟ้าสักทีได้มั้ย”
“มาแล้วเหรอองครักษ์พิทักษ์นาย”
ฮันนี่หันไปปะทะกับบีบี ดินรีบชิงลากฟ้าออกไป
“ฉันรู้ว่าเธออิจฉาที่ยัยฟ้ามีแฟนก่อนเธอ พอรู้ว่าฟ้ามีแฟนเธอก็คิดแย่ง หน้าไม่อาย”
“ใครกันแน่ที่หน้าไม่อาย ดินบอกทุกคนสิ ว่าใครเป็นคนแย่งแฟนใคร” ฮันนี่รอคำตอบ แต่ไม่มีเสียงตอบ “ว่าไงดิน”
“ไปนานแล้ว”
ฮันนี่หันไปไม่เจอดินและฟ้า
“เขาหนีไปตั้งนานแล้ว เพราะไม่อยากฟังเรื่องไร้สาระของเธอ”
“ฮันนี่คุณกลับไปเถอะ”
ฮันนี่ปราดเข้าไปผลักบีบีและธีรเทพออก เพื่อตามหาฟ้ากับดิน ทำให้บีบีเซจะล้ม ธีรเทพจับตัวไว้...ธีรเทพนึกได้ว่าโอบบีบี รีบปล่อยมือ
“ไอ้บ้า”

ดินลากฟ้าออกมา ฟ้าถามอย่างแปลกใจ
“ลากฉันออกมาทำไม ฉันจะพูดกับยัยฮันนี่ให้รู้เรื่อง”
“คุณไปสนใจอะไรไร้สาระ ว่าแต่คุณมาหาผมแต่เช้ามีเรื่องอะไร รึพิศวาสผม”
“ฝันไปเถอะ แม่ฉันต้องการพบนาย นายต้องไปกับฉัน”
“ดีเลย ผมว่าเรารีบไปเถอะ”
ฮันนี่ปราดเข้ามา...
“บอกความจริงสิดิน”
“อะไรของเธอ เธอต้องการอะไรกันแน่”
“ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าวันนี้ฉันจะทำให้เธอตื่นเต้น ดิน...ถึงเวลาบอกความจริงกับฟ้าซะทีนะว่าเรา...”
“คุณฟ้า แม่คุณรออยู่รีบไปกันเถอะ ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอไม่ดีนะครับ”
ดินชิงเปลี่ยนเรื่องแล้วรีบลากฟ้าออกไป ฮันนี่รีบบอกฟ้า
“ถ้าเธอรู้ความจริง เธออาจไม่อยากพาดินไปพบแม่เธอก็ได้”
ฟ้าอยากรู้รอฟังคำตอบ แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของฟ้าดังขึ้น
“ค่ะแม่ จะรีบไปค่ะ ...ฉันไม่มีเวลาฟังเรื่องไร้สาระแล้วล่ะ ฉันไปก่อน”
ฟ้าเดินออกไป ดินดีใจรีบออกไปกับฟ้าก่อนที่ฮันนี่จะเปิดเผยความจริง
“กลับมาก่อน”
ฮันนี่จะตามไป บีบีออกมาจากบ้านคิดหาทางขัดขวาง เห็นสายน้ำรดน้ำต้นไม้อยู่ใกล้ฮันนี่
บีบีเปิดน้ำทันที สายยางฉีดน้ำแบบหัวสปริงเกอร์ กระเด็นใส่ฮันนี่
“ว้าย...ปิดเดี๋ยวนี้นะ”
“ว้าย...ที่ปิดน้ำอยู่ไหนนะ”
“อยู่ตรงโน้น”
ธีรเทพชี้บอกบีบี บีบีหันไปด่าธีรเทพ
“อยู่เฉยๆ หาไม่เจออะ ทำไงดี”
บีบีตะโกนบอก ฮันนี่ยืนกรี๊ดอยู่ท่ามกลางสายน้ำที่ฉีดใส่ บีบีและธีรเทพยืนหัวเราะชอบใจ ทั้งสองหันมาเจอกันก็หยุดหัวเราะทันที

ฮันนี่เดินเข้ามาที่รถ มิ้นท์รออยู่เห็นสภาพฮันนี่ที่เปียกโชกก็ตกใจ
“ว้าย...คุณฮันนี่ เปียกโซกยังกะลูกหมาตกน้ำ”
“หุบปาก แกเห็นมั้ยว่าพวกมันออกไปทางไหน”
“ค่ะ...มิ้นท์จะนำทางไปค่ะ”
“ฉันไม่ยอมปล่อยให้มันมีความสุขได้หรอก”
ฟ้าพาดินมาที่อเวนิว ดินแปลกใจจึงถามฟ้า
“ไหนคุณบอกว่าจะพาไปพบแม่คุณ แล้วพามาที่นี่ทำไม”
“ฉันต้องโมดิฟาย แปลงโฉมนายใหม่”
“ไม่เห็นต้องเปลี่ยนอะไรเลย ผมก็แต่งตัวดูดีอยู่แล้ว”
“ไร้รสนิยม มานี่”
ฟ้าลากดินเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้า ดินมองเห็นร้านเสื้อผ้าแนวที่ตัวเองชอบ ดิบๆลุยๆ แต่ฟ้าลากไปออกไป
ฟ้าพาดินมาเข้าร้านขายเสื้อผ้าแบบหรู...ฟ้ายืนรอดินอยู่หน้าห้องลองเสื้อผ้า ดินเดินออกมาในชุดสีขาว ฟ้าส่ายหัว...ดินเปลี่ยนเสื้อผ้าจนถูกใจฟ้า จากนั้นฟ้าก็พาดินมาที่ร้านตัดผม ดินไม่อยากตัดผม จะเดินหนี...แต่ฟ้าลากตัวเข้าไปในร้านและสั่งให้ช่างตัดผมดินตามที่เธอต้องการ
ดินเดินออกมาจากร้านกับผมทรงใหม่ ชุดที่ใส่ก็ดูหล่อและเนี๊ยบมาก ดินยืนเก้ๆกังๆ ไม่คุ้น ไม่อยากใส่
“ผมว่าผมไปเปลี่ยนชุดดีกว่า”
“ไม่ได้ ชุดนี้ดีที่สุดแล้ว เวลาเดินก็เดินให้สง่า สมกับราคาชุดหน่อย”
ฟ้าเข้ามาดึงป้ายราคาที่ติดเสื้อออก แล้วส่งให้ดิน
“นายค้างฉันสองหมื่นห้า”
“เฮ้ย...ผมช่วยเล่นละครให้ คุณก็ต้องจ่ายเอง”
“แต่นายได้ประโยชน์ ได้มาเป็นแฟนกับคนเก่งอย่างฉัน เคลียร์มั้ย”
“ไม่เคลียร์”
ฮันนี่ปราดเข้ามา
“ฮันนี่ เธอเป็นคนรึเป็นผีกันแน่ ตามหลอกหลอนฉันได้ทุกที่” ฟ้าต่อว่า
“ฉันบอกแล้วไงว่าฉันต้องการให้เธอรู้ความจริงทั้งหมด”
บีบีและธีรเทพเข้ามาพร้อมกัน
“เธอนี่มันหน้าด้านจริงๆ ฟ้า ไม่ต้องไปฟังคำพูดไร้สาระ”
“เธอมีอะไรก็ว่ามา” ฟ้าถาม
“ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก ไปเถอะคุณแม่คุณรออยู่”
ดินบอกและจะลากฟ้าออกไป ฮันนี่จึงโพล่งออกมา
“ดินเคยเป็นแฟนฉัน”
ทุกคนตกใจอึ้ง แต่บีบีหัวเราะ
“ต๊ายตาย ขำซะไม่มี โกหกหน้าด้านๆ ตล้กตลก”
“นายดิน มันเป็นเรื่องโกหกใช่มั้ย”
“ครับ ผมเคยเป็นแฟนกับฮันนี่”
ดินยอมรับ ฟ้าตกใจมาก บีบีอึ้ง
“ไม่จริง”
“มันเป็นความจริงทุกประการ เรื่องนี้ผมเป็นพยานได้ ผมคิดว่าคุณฟ้าควรรู้ความจริง เพื่อเปิดทางเปิดใจให้กับชายที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง” ธีรเทพบอก
“เลิกเพ้อเจ้อสักทีรำคาญ” บีบีต่อว่าธีรเทพ ฟ้าจึงถามฮันนี่ต่อ
“เธอมีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยที่จะบอกฉัน”
“ฉันต้องการทวงแฟนของฉันคืน”
ดินแปลกใจที่ฮันนี่พูดอย่างนั้น ฟ้ามองดิน แล้วยิ้มให้ฮันนี่
“เชิญ...ตามสบาย เพราะฉันไม่ต้องกินของเหลือจากใคร” ฟ้าบอกแล้วเดินหนีไป
“คุณฟ้า”
“ฟ้าใจเย็นๆ”
“ฉันพยายามช่วยแกแล้วแต่ไม่สำเร็จ ก็เลยพูดความจริงดีกว่าเพราะยังไงฮันนี่ก็คงราวีไม่เลิก ไม่โกรธกันนะเพื่อน”
ฮันนี่มองเชิดที่เอาชนะฟ้าได้ ดินรีบวิ่งตามฟ้าไป
ฟ้าจะเดินหนี ดินเข้ามาขวาง
“คุณฟังผมก่อน”
ฟ้าตบหน้าดิน
“ทำไมนายต้องโกหกฉัน ทำไมไม่บอกฉันว่านายเคยเป็นแฟนกับยัยฮันนี่”
“ก็ผมเห็นว่ามันไม่สำคัญ”
“แต่มันสำคัญกับฉันมาก มันทำให้ฉันดูแย่ โดนยัยฮันนี่ดูถูก ฉันรับไม่ได้”
“คุณ มันก็เป็นแค่เรื่องอดีต อย่าไปสนใจมันเลย คนเราก็ต้องมีอดีตด้วยกันทั้งนั้น”
“ไม่...แต่คนที่จะมาเป็นแฟนฉันต้องมีประวัติที่ดีเท่านั้น และต้องไม่เกี่ยวข้องกับยัยตัวร้ายนั่นเด็ดขาด”
“เธอต่างหากที่เป็นยัยตัวร้าย มาแย่งแฟนของฉัน”
ฮันนี่ตามออกมา ฟ้าหันไปเผชิญหน้ากับฮันนี่
“เอาคนของเธอคืนไป”
ฟ้าผลักดินให้ฮันนี่แล้วเดินหนีไป ดินจะตามไป
“คุณฟ้า”
ฮันนี่จับดินเอาไว้
“ดิน...เราต้องคุยกันนะ”
บีบีและธีรเทพวิ่งตามมา เห็นฟ้าเดินหนีไปก็วิ่งไปหาฟ้า
“ฟ้า”
“คุณฟ้าของผมครับ”
บีบีและธีรเทพวิ่งตามฟ้าไป ดินหันไปถามฮันนี่
“คุณทำอย่างนี้ทำไม”

ฟ้าเดินหนีด้วยความโกรธพร้อมกับด่าไปด้วย
“เลวที่สุด... ผู้ชายหลอกลวง...”
“คุณดินไม่ได้หลอก แค่ไม่ได้บอกความจริงเท่านั้นเอง”
บีบีบอกเมื่อตามมาทัน
“นี่แหล่ะ นิสัยที่ฉันเกลียดที่สุด”
“แล้วทำไมแกต้องโกรธขนาดนี้ ทำยังกะแกเป็นแฟนกันจริงๆ”
“ก็...ฉันอาย แกจะให้ฉันเดินหน้าเป็นแฟนเก่ายัยฮันนี่เนี่ยนะ ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันยอมกินน้ำใต้ศอกยัยนั่นเด็ดขาด”
“ใช่ครับ คุณฟ้าควรเปิดตัวเปิดใจให้กับชายไทยที่ไร้มลทินอย่างผม” ธีรเทพบอก
“เลิกยุ่ง ออกไปซะ”
บีบีหันมาด่าธีรเทพ ฟ้าเดินหนี
“ฟ้า...กลับมาก่อน”

ดินแปลกใจที่ฮันนี่ต้องการกลับมาคืนดี
“ว่าไงครับ คุณทำอย่างนี้เพื่ออะไร”
“เพื่อทวงหัวใจของฮันนี่คืนมา”
“คุณเป็นคนบอกเลิกผม และคุณก็สั่งไม่ให้ผมบอกใครว่าเราเคยเป็นแฟนกัน แล้วคุณยังต้องการอะไรอีก”
“ที่ผ่านมา ฮันนี่กำลังสับสนและต่อสู้กับหัวใจตัวเอง ฮันนี่ยอมรับว่าฮันนี่คงไม่สามารถคบหากับดินได้เพราะดินจน แต่เมื่อเราห่างกัน ฮันนี่รู้ว่าฮันนี่ขาดดินไม่ได้”
“คุณแน่ใจเหรอ ว่าคุณต้องการผม รึคุณแค่ต้องการเอาชนะคุณฟ้า”
ดินถามอย่างรู้ทัน
ขณะนั้นฟ้าเดินหนีด้วยความโกรธ บีบีวิ่งเข้ามาขวาง
“ฟ้า...ตอนนี้แม่แกกำลังรอคุณดิน แม่แกความสุขมากที่จะได้ลูกเขย ถ้าแกเลิกเท่ากับทำให้แม่แกเสียใจนะ”
“ไม่ต้องห่วงครับผมยอมเสียสละเป็นแฟนคุณฟ้าเอง” ธีรเทพซึ่งตามมาบอก
“ออกไป...” บีบีไล่ธีรเทพแล้วหันมาคุยกับฟ้าต่อ “แกต้องเป็นแฟนกับคุณดินต่อไป”
“แต่ฉันทำใจไม่ได้ที่ต้องตกเป็นเบี้ยล่างยัยฮันนี่”
“ใครบอกว่าแกเป็นเบี้ยล่าง แกกำลังถือไพ่เหนือกว่ายัยฮันนี่ด้วยซ้ำ ตอนนี้ยัยฮันนี่คิดว่าแกรักคุณดิน เข้ามาแย่งชิงคุณดิน เท่ากับยัยฮันนี่หลงกลแก”
“อย่าไปสู้เลยครับ สงครามมีแต่ความสูญเสีย แต่ถ้าเป็นแฟนกับผมมีแต่ได้กับได้”
“ว่าไงนะ” ฟ้าหันมาถาม ธีรเทพรีบเสนอหน้า
“ผมบอกว่าถ้าเป็นแฟนกับผม”
“ฉันถามบีบี แกว่าไงนะ”
“แกก็เห็นว่ายัยฮันนี่ประกาศทวงคุณดินคืน ถ้าแกเดินหน้าเป็นแฟนกับคุณดินต่อก็เท่ากับแกขัดขวางความรักยัยฮันนี่ แกกำลังชนะยัยฮันนี่”
ฟ้าคิดตามแผนของบีบี ธีรเทพถึงกับเซ็ง
ทางด้านดินกับฮันนี่ ฮันนี่เข้ามาจับมือดิน
“ให้โอกาสฮันนี่อีกครั้ง ลืมความผิดพลาดในอดีตเราจะเริ่มต้นกันใหม่”
“คุณแน่ใจเหรอว่าในใจคุณยังมีผม”
“ฮันนี่รู้ด้วยซ้ำว่าหัวใจดินก็ยังมีฮันนี่”
ดินนิ่งคิดตัดสินใจด้วยความลังเล
“ฮันนี่รักคุณมากนะคะดิน”
ฮันนี่โผกอดดิน แต่แล้วฟ้าก็ปราดเข้ามากระชากฮันนี่ออก
“ออกไป อย่ามายุ่งกับแฟนฉัน”
“คุณฟ้า” ดินมองฟ้าอย่างตกใจ
“เป็นบ้าอะไรอีกล่ะ ฉันรู้นะว่าเธอทำใจไม่ได้หรอกที่ต้องมากินน้ำใต้ศอกฉัน เลิกเถอะ เพราะสุดท้ายคนที่เสียใจก็คือเธอ” ฮันนี่บอก
“ฉันจะเสียใจทำไม ในเมื่อฉันรักคุณดินหมดใจ”
“แต่ผมเคยเป็นแฟนคุณฮันนี่นะ” ดินย้อนถาม
“นายเป็นคนให้สติฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่าคนเราต่างมีอดีตด้วยกันทั้งนั้น เราแก้อดีตไม่ได้ แต่กำหนดอนาคตได้นี่คะ” ฟ้าบอกดินแล้วหันไปบอกฮันนี่ต่อ “ฉันไม่สนหรอกว่าอดีตจะสกปรกแค่ไหน เพราะของสกปรกใส่ตะกร้าล้างน้ำ มันก็สะอาดขึ้นมาได้”
“เธอหมายความว่าไง”
ฟ้าไม่ตอบแต่หันไปออดอ้อนดินแทน
“ที่รักคะ เราไปหาคุณแม่กันเถอะค่ะ ท่านรอคุยเรื่องงานแต่งของเรา”
ฟ้าควงดินเย้ยฮันนี่เดินออกไป ฮันนี่ยืนตัวสั่นด้วยความเจ็บใจ
“ยัยฟ้า...”
บีบีเข้ามาเย้ยฮันนี่
“ว้าย..หน้าแตกจะทำศัลยกรรมเชิญด้านนี้...” บีบีผายมือไปทางคลินิก ฮันนี่เจ็บใจเดินหนีออกไป บีบีหัวเราะไล่หลัง “ถ้าทำใจไม่ได้ก็ไปเข้าวัดบวชชีซะ”
“สะใจรึไงที่เห็นคนเจ็บปวดหัวใจ”
ธีรเทพโวยวาย
“เป็นอะไรมากเปล่าเนี่ย ฉันว่านายไปโรงพยาบาลบ้าดีกว่า”
บีบีบอกแล้วเดินหัวเราะออกไป
“แล้วคอยดู ฉันต้องทำให้คุณฟ้ากลับมาสนใจฉันให้ได้”
ธีรเทพตะโกน

ฟ้าพาดินมาบ้านคุรสดใส พอลงจากรถดินเดินยิ้มเข้าไปหาฟ้า
“คุณพิศวาสผมขึ้นมารึไง ถึงได้แย่งผมคืนมา”
“ฝันไปเถอะ คนอย่างฉันไม่มีวันรับผู้ชายที่มีตำหนิมาเป็นแฟนหรอก ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ อย่าบอกนะว่านายคิดว่าฉันกลับมาคบนายเพราะรักนาย” ฟ้าย้อนถาม
“คิดก็บ้าแล้ว ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคุณทำไปเพื่อแม่ คนอย่างคุณไม่มีทางมองข้ามข้อเสียคนนั้นไปได้หรอก เพราะคุณไม่ได้รักใครจริง”
“นายหลอกด่าฉัน”
“อย่าโหวกเหวกสิ เดี๋ยวคุณแม่ได้ยินนะว่าเราไม่รักกัน”
“จำไว้...ทำตัวดีๆ แล้วก็พูดตามบทที่ฉันบอก คิดอะไรไม่ออก ก็นั่งเฉยๆ ที่เหลือฉันจัดการเอง”
ฟ้าเดินนำดินเข้าบ้าน
ฟ้ายื่นแฟ้มข้อมูลประวัติของดินให้คุณสดใส...
“นี่เป็นแฟ้มประวัตินายดินค่ะคุณแม่”
ดินถึงกับอึ้งพึมพำออกมาเบาๆ
“ถึงขั้นทำประวัติปลอมเลยเหรอ”
“นี่เป็นข้อมูลคุณพ่อคุณแม่นายดินค่ะ”
“ว้าว...คุณพ่อคุณแม่อยู่ที่อังกฤษ”
คุณสดใสทำเสียงพอใจ ดินรีบสวนขึ้น
“พ่อผมเสียแล้วครับ”
“ค่ะ...ฟ้าลืมใส่ไว้ เพราะไม่อยากทำให้บรรยากาศหดหู่ คุณพ่อนายดินเสียที่อังกฤษค่ะ”
ฟ้ารับบอกคุณสดใสอ่านประวัติของดินต่อ
“คุณแม่เป็นแม่บ้าน ไม่ทำงานอะไรเลยเหรอ”
คุณสดใสถามอย่างแปลกใจ
“มรดกคุณพ่อมีเยอะ คุณแม่ก็เลยไม่ต้องทำงานอะไร” ฟ้าบอก
“แสดงว่าครอบครัวรวยมาก”
“ไม่ใช่แค่รวยมาก แต่รวยมากที่สุด” ฟ้าบอกแล้วยื่นอีกแฟ้มให้คุณสดใส “อันนี้เป็นภาพที่นายดิน
ท่องเที่ยวไปทั่วโลกค่ะ”
ทุกคนเปิดดูภาพ เห็นดินถ่ายคู่กับสถานที่สำคัญของโลก ทั้งหอไอเฟล กรุงปารีส หอเอนเมืองปิซา สนามกีฬากรุงโรม กำแพงเมืองจีน ทัชมาฮัล ซึ่งเป็นภาพที่ฟ้ารีทัชขึ้นมา
“เฮ้ยคุณ...ทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ”
ดินกระซิบถามฟ้าอย่างตกใจแต่ฟ้าไม่สนใจ
“แล้วเอาเวลาที่ไหนไปเที่ยวล่ะ ไม่ทำมาหากินเลยเหรอ” คุณสดใสถาม
“ก็บอกแล้วไงคะว่านายดินรวยมากค่ะ”
“ไม่ใช่ครับ”
ดินบอก คุณสดใส น้ำฝน จอห์น จึงหันมาถามดินพร้อมกัน
“ไม่ใช่อะไรจ้ะ / คะ /ครับ”
“คือผม ได้เดินทางไปทั่วโลก เพราะผมเป็นช่างภาพครับ”
“ช่างภาพ”
“ครับผมชอบการถ่ายภาพมาก เรียนถ่ายภาพมาจากอังกฤษครั.ถ่ายภาพสารคดี ส่งนิตยสารชั้นนำของโลกครับ”
“อย่างนี้ต้องรวยมากนะครับ เพราะภาพข่าวต่างประเทศ ได้ผลตอบแทนดีมาก” จอห์นบอก
“บอกตามตรงนะนายดิน เห็นหน้าครั้งแรกแม่คิดว่าเป็นคนจน แต่พอฟังประวัติแล้วแม่โล่งใจ ที่นายดูแลฟ้าได้ แม่ไม่อยากได้ลูกเขยจน” คุณสดใสบอก
“ครับ”
ฟ้ารีบตัดบทเพราะไม่อยากให้ดินโม้เรื่องถ่ายภาพ กลัวแม่จะไม่ประทับใจ
“เอ่อ...นี่ก็เที่ยงแล้ว คุณแม่ทำอะไรให้คุณดินทานคะ”
“ตายจริง แม่ลืมสนิทเลย น้ำฝน จอห์น ไปช่วยแม่ตั้งโต๊ะได้แล้ว”
คุณสดใส,น้ำฝน,จอห์นรีบลุกออกไป ฟ้าโล่งใจที่หนีปัญหาไปได้
+ + + + + + + + + + +
ฟ้า ดิน สดใส น้ำฝน จอห์นนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร พร้อมรับประทานอาหาร
“เอาล่ะ เชิญเลยนายดิน”
“เดี๋ยวก่อนค่ะแม่ แม่ไม่ทานยาก่อนเหรอคะ”
ฟ้าถามอย่างแปลกใจ คุณสดใสย้อนถามอย่างลืมตัว
“ยาอะไรลูก”
“ก็ยาแก้อาเจียนต้องทานก่อนอาหาร”
“ทำไมต้องทานยาแก้อาเจียน”
“ก็คนป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวจะมีอาการเบื่ออาหาร แล้วก็อาเจียนบ่อย ต้องทานยาก่อนไงคะ คุณแม่ไม่รู้เหรอคะ”
ฟ้าถามอย่างแปลกใจ
“แม่เล่นมุก เป็นไงขำมั้ยลูก” คุณสดใสรีบบอกหลังจากรู้สึกตัว
“ดูคุณแม่สุขภาพแข็งแรงดีนะครับ ไม่เหมือนคนป่วยโรคมะเร็งระยะสุดท้ายเลย” ดินบอก น้ำฝนจึงช่วยแก้สถานการณ์
“ก็เพราะคุณแม่ทานยาตามคุณหมอสั่งนะคะ”
“แล้วไหนยาล่ะ”
“จอห์นไปเอายามาให้แม่สิลูก แม่วางไว้ที่ชั้นในครัว”
“ไม่มีนี่คะ เมื่อกี้ฟ้าเข้าไปหาแล้วไม่เจอ ไม่พบซองยาเลย”
พวกคุณสดใสอึ้ง ไม่คิดว่าฟ้าจะตรวจหามาก่อน
“ตายจริงยาหมด ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ค่อยไปเบิกยา”
“รอถึงพรุ่งนี้ไม่ได้นะคะ คุณแม่ต้องไปเอายาวันนี้เลย” ฟ้าบอก
“ได้จ้ะ เดี๋ยวลูกๆ ไปทำงานก่อนแล้วกัน เดี๋ยวแม่ไปโรงพยาบาล”
“ให้ผมกับคุณฟ้าพาไปนะครับ ให้โอกาสผมได้ดูแลรับใช้คุณแม่นะครับ”
“ไม่เป็นไร น้ำฝนกับจอห์นพาไปเองได้ พวกพี่ไปทำงานเถอะ”
“พี่กับคุณดินไปเอง จะได้ไปคุยกับคุณหมอด้วย ว่าอาการคุณแม่เป็นยังไงบ้าง คุณแม่ไปเปลี่ยนชุดเถอะค่ะ”
คุณสดใสอึ้งที่ฟ้าบังคับจะพาไปโรงพยาบาล ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ดังเข้าพร้อมกันทั้งสองฟ้าและของดิน
“ของนาย”
“ของคุณ”
ฟ้าและดินรีบรับสาย
“อะไรนะคะบอส เข้าไปรับงานด่วน”
“อะไรนะคุณบีบี ผมโดนไล่ออก”
“อะไรนะ”
ทุกคนถามพร้อมกัน
“เอ่อเปล่าครับ”
“แม่ว่าลูกมีงานด่วน รีบกลับออฟฟิศเถอะ”
“เดี๋ยวฝนกับจอห์นพาคุณแม่ไปหาหมอเอง”
“งั้นฟ้าไปก่อนนะคะแม่ แม่ต้องรีบไปหาหมอเลยนะคะ”
ฟ้าและดินไหว้ลาคุณสดใส แล้วรีบออกไป...
“เกือบแล้วมั้ยล่ะ” คุณสดใสโล่งออกแล้วหันไปสั่งน้ำฝนและจอห์น “ ต่อไปซื้อวิตามินมาใส่ซองยาไว้อย่าให้ขาด”
“ค่ะ / ครับ”

ดินกับฟ้ารับเข้าออฟฟิศ บอสเดินเข้ามา ยื่นซองให้ดิน
“นายไม่ผ่านโปร เก็บของกลับบ้านได้”
“มันเกิดอะไรขึ้น ที่ผ่านมาผมก็ทำงานได้ทุกอย่าง บอสทำอย่างนี้ได้ยังไง บอสไม่มีเหตุผล”
“นี่ไง...มาด่าเจ้าของบริษัท ถือว่าไม่มีจรรยาบรรณ แล้วขอสรุปง่ายๆว่างานนายไม่มีประสิทธิภาพ”
“สมน้ำหน้า” ฟ้าแอบเย้ยดิน
“แกต้องดูแลแฟนแก บอสคะ บอสไล่ดินออกก็เท่ากับไล่ฟ้าออกด้วยนะคะ” บีบีบอก
“อะไรนะ”
บีบีส่งสัญญาณให้ฟ้ารับลูก
“ใช่ค่ะ ถ้าบอสไล่ดินออก ฟ้าก็ขอลาออกด้วย”
“มันไม่เกี่ยวกับฟ้านะ”
“เกี่ยวสิคะ นายดินเป็นลูกน้องฟ้า ถ้าบอสไม่ให้ผ่าน ก็เท่ากับว่าฟ้าดูแลลูกน้องไม่ดี ฟ้าขอลาออกค่ะ”
“งั้นเราไปเก็บของเถอะ คุณไม่ต้องกลัวนะ ผมจะหาเลี้ยงคุณเองที่รัก”
ดินบอกกับฟ้า บอสดึงซองคืนจากดิน
“ บอสแค่ล้อเล่นขำๆ ฟ้าไปรับงานจากลูกค้า ข้อมูลอยู่ในนี้แล้ว”
บอสส่งฟ้มให้ฟ้าแล้วเดินงอนออกไป
“ค่ะ”
ฟ้าเดินมาที่รถแต่พอจะเปิดประตูรถ ดินชิงเปิดประตูด้านคนขับก่อน
“นายไม่ต้องไปงานนี้ไม่ต้องการให้ลูกน้องติดตาม” ฟ้าบอก
“คุณลืมไปแล้วเหรอครับว่าเราเป็นอะไรกัน ผมไปในฐานะคนรัก”
“แกต้องท่องให้ขึ้นใจ ว่าแกไม่ได้เป็นโสดอีกแล้ว จะไปไหนก็ต้องพาคุณดินไปด้วย” บีบีบอก
“แต่คิดอีกทีไม่ดีมั่งครับ ผมอาจถูกล่วงละเมิดทางเพศได้”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ มีฉันไปด้วยทั้งคน รับรองปลอดภัย” บีบีบอกแล้วหันไปถามฟ้า “บอสให้แกไปหาลูกค้าที่ไหน”
“มีแต่แผนที่ ไม่บอกชื่อบริษัท ไม่บอกชื่อลูกค้า”
“ลูกค้ารายนี้ท่าจะประสาท บอสไปรับงานได้ไง”
“เชิญครับ”
ดินเปิดประตูจะให้ฟ้าเข้านั่ง ฟ้าเดินไปนั่งด้านหลัง บีบีสวมรอยเข้ามานั่งคู่แทนฟ้า
“ขอบคุณค่ะ”

ดินขับรถมาจอดหน้าร้านนิรันดร์สตูดิโอ ทุกคนมองข้างหน้าอย่างแปลกใจ
“เฮ้ย”
“รักนิรันดร์สตูดิโอ”
ดินเข้าไปถามธีรเทพ
“ไอ้ธี...แกคิดทำอะไรของแก”
“ชาติที่แล้วฉันมีกรรมวิ่งตามคุณฟ้าไป ต่อไปนี้ ฉันจะทำให้คุณฟ้าวิ่งตามฉันบ้าง”
ธีรเทพหันไปมองที่มุมหนึ่ง ซึ่งฟ้าและบีบีนั่งรอด้วยความแปลกใจ
“ด้วยการปลอมตัวเป็นลูกค้า”
“ไม่ได้ปลอม เป็นลูกค้าจริงๆ”
“ทำไมไม่ปรึกษาฉันก่อน นี่มันเป็นบริษัทฉันนะเว้ย”
“อย่ากลืนน้ำลายสิเพื่อน แกพูดเองว่าเรื่องธุรกิจแกไม่ยุ่ง ฉันไปล่ะ เดี๋ยวคุณฟ้ารอนาน”
ธีรเทพจะเดินไปแต่ดินลากไว้
“แกจีบคุณฟ้าไม่ได้ ตอนนี้เขาสวมบทบาทเป็นแฟนฉันแล้ว”
“ก็แค่แฟนหลอกๆ เปลี่ยนใจได้ แล้วอีกอย่างฉันรู้ว่าแกฝืนใจ ไม่มีความสุข ฉันอยากปลดทุกข์ให้แก เสนอตัวเองเป็นทางเลือกให้คุณฟ้า”
ธีรเทพยิ้มดีใจ เดินออกไป
ฟ้าและบีบีนั่งรออยู่ ธีรเทพเดินเข้ามานั่ง
“ปล่อยให้ผู้หญิงรอ ไม่มีมารยาท ว่าไงคะมีงานอะไรให้เราจัดให้”
“ขอโทษนะครับ ผมต้องการคุยกับระดับหัวหน้า ระดับล่างไก่กาอาราเร่ย์ผมไม่คุยด้วย เพราะมันคนละชั้นกัน”
“นาย”
“บอสกำชับว่างานนี้พลาดไม่ได้ เพราะเขาจ่ายหนัก” ฟ้ารีบห้าม
“ค่ะคุณธีรเทพ”
“ในโอกาสครบรอบห้าปีรักนิรันดร์สตูดิโอ ผมต้องการจัดงานแกรนด์โอเพนนิ่งให้ยิ่งใหญ่พร้อมกับเปิดตัวบริการจัดหาคู่ เพื่อทำให้เวดดิ้งของผมเป็นสตูดิโอเวดดิ้งที่ครบวงจร”
“ได้ค่ะ ทางเราสามารถทำได้และดีอย่างแน่นอน งานนี้บีบีจะเป็นคนรับผิดชอบนะคะ”
ฟ้าโบ้ยให้บีบีดูแล บีบีสะดุ้งตกใจเพราะไม่อยากทำงานกับธีรเทพ
“ไม่ได้ครับ งานนี้ต้องอยู่ในการดูแลของคุณฟ้าเท่านั้น”
ธีรเทพมัดมือชกเพื่อหวังใกล้ชิดฟ้า
 
จบตอนที่ 4 อ่านตอนที่ 5 วันพรุ่งนี้