ติดตามอ่านได้ทาง www.manager.co.th ทุกวัน เวลา 9.30 น.
ตอนที่ 17
เมื่อกลับมาที่โรงแรม บัวบอกเรื่องที่รัญขอแต่งานให้ทุกคนฟัง การ์ตูนโดดกอดบัว
“ฉันดีใจกับแกจริงๆเลยบัว”
“ฉันก็ดีใจ ไม่คิดเลยว่าในที่สุดเค้าก็รักฉันจริงๆ”
เพชรยิ้มให้น้องสาว
“ในที่สุดแกก็ทำให้ความฝันของแกเป็นจริงได้ พี่นับถือแกจริงๆ”
“ฉันก็ต้องขอบคุณพี่ ถ้าฉันไม่ได้พี่กับไอ้ตูนช่วยไว้ เรื่องทุกอย่างก็คงไม่จบลงด้วยดีอย่างนี้ อ้อ แล้วก็คุณฉัตรชัยอีกคนนึง ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ยืมตัวคุณไปควงจนทำให้พี่รัญหึง”
“ไม่เป็นไรครับ ที่จริงผมไม่ได้ทำอะไรเลย”
“แล้วแกจะย้ายกลับไปอยู่กับไอ้รัญใช่มั้ย”เพชรถาม
“ถ้าพี่เพชรอนุญาต ฉันก็จะกลับไปอยู่กับเค้า”
“แกพูดยังกะว่าถ้าพี่เพชรห้าม แกจะไม่ไป”การ์ตูนแดกดัน
บัวถลึงตาใส่“นี่ไอ้ตูน...ฉันให้แกมาเป็นพวกเดียวกับฉันนะ ไม่ใช่มาขัดคอ”บัวหันไปหาเพชร “ว่าไงพี่เพชร”
“ถูกของไอ้ตูน ถึงฉันไม่ให้ไป แกก็ต้องไปอยู่ดี แต่แกต้องโทรคุยกับแม่กับพ่อเองแล้วกันว่าทำไมไม่กลับ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันจัดการเอง”บัวโผกอดเพชร “ขอบคุณพี่เพชรมาก แกด้วยตูน”
สามคนกอดกัน
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมคงต้องขอตัวกลับก่อนนะ”ฉัตรชัยบอก
บัวหันไปยิ้มขอบคุณฉัตรชัย“ขอบคุณมากค่ะ คุณฉัตรชัย ตูนแกไปส่งคุณฉัตรชัยหน่อย”
“ทำไมต้องส่งด้วยล่ะ”การ์ตูนทำเป็นเล่นตัว
“เค้าอุตส่าห์ช่วยฉัน แกไปส่งเค้าหน่อยไม่ได้เหรอ”
การ์ตูนเดินตามฉัตรชัยไปเหมือนไม่เต็มใจ เพชรมองอย่างหมั่นใส้
“ไอ้ตูนนี่ทำสะดีดสะดิ้งกับคุณฉัตรชัยเหลือเกิน”
“ก็มันชอบเค้าน่ะสิ”
เพชรหน้าตื่น“หา...จริงเหรอ”
บัวพยักหน้า“อืมม์”
บัวเดินเข้าห้องไป เพชรมองตามนึกถึงการ์ตูนอย่างงงๆ
“อะไรกันวะ ไปชอบกันตอนไหน”
+ + + + + + + + + + + +
ฉัตรชัยเดินมาการ์ตูนเดินตาม
“ถามจริง คุณเสียใจเรื่องที่บัวเค้ากลับไปคืนดีกับแฟนมั้ย”การ์ตูนเลียบๆเคียงๆถาม
“ทำไมผมต้องเสียใจด้วย”
“อ้าว...ก็คุณชอบเค้ามากถึงกับอุตส่าห์ตามมาหาถึงนี่ แต่สุดท้ายเค้าไปชอบคนอื่น”
“นั่นมันตอนแรก แต่ตอนนี้ผมกลับดีใจ” ---“ทำไมถึงดีใจ”
“เพราะว่าผมได้รู้ตัวจริงๆว่าผมชอบใคร”
การ์ตูนอึ้ง“คุณพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ”
“ก็หมายความว่า ตอนนี้ผมชอบผู้หญิงอยู่คนนึง แต่ไม่รู้ว่าเธอชอบผมบ้างรึเปล่า”
ฉัตรชัยมองจ้องหน้าการ์ตูน การ์ตูนชะงักประหม่า“งั้นฉันไปล่ะนะ”
“เดี๋ยวสิครับ...คุณไม่อยากรู้เหรอว่าผู้หญิงที่ผมชอบเป็นใคร”
“คุณจะชอบใครก็ไม่เกี่ยวกับฉัน”
“เกี่ยวสิ...เพราะผู้หญิงคนนั้นก็คือ...คือคุณ”
การ์ตูนอึ้งตะลึงใจเต้น“ฉันไม่ชอบให้คุณมาล้อเล่นแบบนี้นะ”
การ์ตูนเดินหนี ฉัตรชัยคว้ามือ
“ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ ผมชอบคุณจริงๆ แล้วผมก็คิดว่าคุณก็คงชอบผมบ้างใช่มั้ย”
การ์ตูนเขินอาย“เอ่อ...”
“อย่าโกหกเลย ผมรู้ว่าคุณก็ชอบผม พูดมาสิ”
“ฉัน...”การ์ตูนอึกอักหลบตา
“พูดมาสิว่าคุณก็ชอบผม”
ฉัตรชัยจับคาง การ์ตูนมองอาย บัวกับเพชรเปิดประตูออกมามองทั้งสอง
“ก็บอกเค้าไปสิ” ---“บอกเค้าไปเลย”
การ์ตูนสะดุ้งหันมอง“พี่เพชร บัว”
“ถ้าแกไม่บอก คุณฉัตรชัยเค้าไปหาคนอื่น ช่วยไม่ได้นะ”บัวแหย่
“ไม่ต้องอายหรอก บอกเค้าไป”เพชรยุ
การ์ตูนอายม้วน“บ้าน่าพี่เพชร”
“ฉันรู้ว่าแกชอบเค้า”
ฉัตรชัยมองหน้าการ์ตูน“ว่าไง จริงๆแล้วคุณก็ชอบผมใช่มั้ย”
“ใช่...ฉันชอบคุณ”
ฉัตรชัยดึงการ์ตูนเข้ามากอด
“ก็แค่เนี้ย”
เพชรกับบัวยิ้มให้การ์ตูนแล้วดึงประตูปิด ฉัตรชัยก้มลงจูบการ์ตูนทันที
+ + + + + + + + + + + +
เย็นนั้นบัวอุ้มถุงอาหาร รัญถือกระเป๋าเดินทางบัวตามเข้าบ้านมา
“พี่รัญรอแป๊บนะคะ เดี๋ยวบัวทำกับข้าวให้ พี่รัญอาบน้ำเสร็จก็ทานได้เลย”
“พี่ยังไม่หิวหรอก พี่แค่อยากจะกอดบัวนานๆ”รัญโผเข้ากอดบัว
“เดี๋ยวคุณอ้อมกับคุณรินเห็น อายเค้า”
“จะอายทำไม เค้าก็รู้ว่าเราสองคนรักกัน”
“ตอนนี้ทำเป็นพูดดี ทีตอนเลิกกับเราก็ไปกินข้าวกับเค้า”
“ก็บัวอยากไม่อยู่เอง ที่นี่ไม่มีอะไรกิน พี่ก็ต้องออกไปกินข้างนอก”
“พี่รัญเนี่ยลูกเล่นเยอะนะ”
“ลูกเล่นอะไร ไม่มี พี่ว่าอย่าพูดมากเลย ไปอาบน้ำแต่งตัวออกไปกินข้าวข้างนอกกันดีกว่า”
“อ้าว...แล้วกับข้าวที่ซื้อมานี่ล่ะคะ”
“พรุ่งนี้ค่อยทำกินก็ได้ ไป”
รัญคว้ากระเป๋าบัวเดินขึ้นข้างบน บัวเดินตามไป รัญเปิดประตูเข้ามาวางกระเป๋า รวบตัวกอดบัวลงเตียง
“อย่าค่ะพี่รัญ ไหนบอกว่าจะอาบน้ำไปกินข้าวไง”
“เดี่ยวค่อยอาบก็ได้ พี่อยากกอดบัวให้หายคิดถึง”
รัญจะจูบ บัวเอามือมากัน
“เดี๋ยวค่ะ...พี่รัญต้องบอกบัวก่อนว่าแน่ใจแล้วนะคะ ที่จะแต่งงานกับบัว” ---“แน่ใจสิ”
“แล้วพี่รัญไม่กลัวเพื่อนที่ทำงาน จะรู้เรื่องเกี่ยวกับบัวแล้วเหรอคะ”
“พี่มาคิดดูแล้ว ใครจะรู้อะไรก็ช่าง เพราะพี่รักบัวที่บัวเป็นอย่างนี้”
“แล้วถ้าท่านทูตเค้าไม่ยอมรับล่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไร พี่ก็จะขอย้ายกลับไปอยู่กระทรวง”
“แล้วพี่รัญไม่เสียดายโอกาสที่จะได้เป็นทูตเหรอคะ”
“ไม่...พี่เสียดายบัวมากกว่า เพราะพี่เพิ่งรู้ว่าบัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพี่”
บัวน้ำตารื้น“บัวรักพี่รัญค่ะ”
รัญก้มลงจูบบัว รัญกอดพลิกตัวบัวขึ้น
“บัวมีความสุขที่สุดที่ได้ยินพี่รัญพูดอย่างนี้” บัวก้มลงจูบรัญ
+ + + + + + + + + + + +
อ้อมเปิดประตูบ้านเข้ามา เห็นบ้านเปิดไฟ...
“อ้าว...นี่พี่รัญกลับมาแล้วเหรอเนี่ย ตายแล้ว เราไม่น่ามัวแต่เที่ยวเลย”
อ้อมเดินเข้าไปในครัว เห็นถุงอาหารวางบนโต๊ะ
“ว้าย...นี่พี่รัญซื้อกับข้าวมาให้เราทำด้วยเหรอเนี่ย”อ้อมหยิบของมาดู “หมู ไก่ ปลา ยิ่งขี้เกียจทำอยู่ด้วย ยัยรินก็ไม่อยู่”
อ้อมชะงักได้ยินเสียงน้ำข้างบน
“อุ๊ย...พี่รัญอาบน้ำ”อ้อมกระหยิ่มยิ้มย่อง “จังหวะทองของเรามาถึงแล้ว”
อ้อมยิ้มอย่างมีแผน รีบไปเปลี่ยนเสื้อทันที
อ้อมในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำแบบสั้น เซ็กซี่ เปิดประตูเห้องย่องข้ามา อ้อมมองไปที่ห้องน้ำ
“คราวนี้หนีเราไม่พ้นแน่”
อ้อมย่องมาเปิดประตูห้องน้ำแง้มเข้าไปอ้อมชะงัก“พี่รัญ”
อ้อมเห็นรัญนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำ บัวในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำกำลังนั่งถูหลังให้รัญ ทั้งสองหันมอง
“บัวระวง”
บัวยิ้มให้ “หวัดดีค่ะคุณอ้อม”
รัญมองไม่พอใจ “นี่อ้อมเข้ามาทำไม”
“อ้อมนึกว่าพี่รัญอาบน้ำอยู่”
“คุณอ้อมก็เลยจะมาอาบด้วยเหรอคะ”
“ก็ใช่สิ...ไม่คิดว่าเธอจะกลับมาอีก”
“ไม่เป็นไรนะคะ ถ้าคุณอ้อมอยากอาบก็มาอาบด้วยกันสามคนเลย”
อ้อมมองบัวอย่างโกรธๆ
“ทำไมพี่รัญทำอย่างนี้กับอ้อมคะ”
“ทำอะไร”รัญถาม
“ก็ให้นังผู้หญิงคนนี้กลับมาอีก”
“หยุดนะอ้อม เธอไม่ควรพูดอย่างนี้นะ บัวเค้ามีสิทธิ์ที่จะเข้าออกบ้านหลังนี้เมื่อไหร่ก็ได้”
“นี่พี่รัญหมายความว่าไงคะ”
“บัวเค้าเป็นเมียพี่ แล้วเราก็จะแต่งงานกัน”
อ้อมตกใจ“พี่รัญ รู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรอยู่ อ้อมจะฟ้องคุณแม่พี่รัญว่าพี่รัญทำร้ายจิตใจอ้อม”
อ้อมเปิดประตูออกไป หันมามองอย่างอาฆาต
“แกก็อีกคนนังบัว อย่านึกนะว่าจะชนะฉันได้”
อ้อมปิดประตูปังออกไป
“อย่าไปโกรธเค้าเลยนะ เค้าคง...”
“ค่ะ...บัวไม่โกรธเค้าหรอก บัวเข้าใจความรู้สึกเค้า แค่พี่รัญรักบัว บัวก็ไม่สนใจใครทั้งนั้น”
รัญหันมาหอมบัวอีกหนึ่งฟอด
อ้อมลากกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากห้อง ตะโกนอย่างโกรธจัด
“คอยดูนะพี่รัญ อ้อมจะโทรบอกแม่พี่รัญให้มาจัดการเรื่องนี้ ได้ยินมั้ยพี่รัญ ได้ยินรึเปล่า”
รัญมองหน้าบัว บัวเอามือปิดหูรัญ “อย่าฟังค่ะ”
อ้อมลากกระเป๋าลงมาฟาดของโครมคราม รินลดาที่เพิ่งกลับเข้าบ้านมา มองงงๆ
“อ้าว...พี่อ้อม จะลากกระเป๋าไปไหน”
“จะไปไหน ก็ไปจากพี่ชายแกไง”
“มีเรื่องอะไรกันพี่อ้อม”
“แกอยากรู้ก็ขึ้นไปดูข้างบนสิ”
เพชรเดินเข้ามา “หวัดดีครับคุณอ้อม นี่จะกลับเมืองไทยเหรอครับ”
“เปล่าค่ะ...คุณเพชรมาก็ดีแล้ว อ้อมกำลังจะไปขอค้างกับคุณเพชรอยู่พอดี”
รินลดาตกใจ “อะไรนะพี่อ้อม จะไปค้างกับคุณเพชร”
“ก็ใช่สิยะ ในเมื่อพี่ชายแกเอานังบัวระวงขึ้นมากกอยู่ข้างบน ฉันจะอยู่ได้ไง ไปค่ะคุณเพชร”
อ้อมกระชากแขนเพชร รินลดากระชากกลับ“ไม่นะคุณเพชร”
“ไม่ครับ...ไม่...รับรองผมไม่ไป”
อ้อมจ้องหน้าเพชร “หมายความว่าไงคะ...ไม่ไป”
“ผมไปกับคุณอ้อมไม่ได้ครับ เพราะผมให้สัญญากับคุณรินไว้แล้วว่า ผมจะไม่อยู่ใกล้คุณ”
เพชรดึงมืออ้อมออก แล้วมาอยู่ข้างหลังรินลดา
“เห็นมั้ยผมทำตามสัญญาแล้ว”
อ้อมโมโหสุดๆ“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันยัยริน อย่าบอกนะว่าแกแอบมาตีท้ายครัวฉัน ไปชอบคุณเพชร”
รินลดาอึกอัก “เอ่อ...”
“ใช่ครับ...ผมกับคุณรินชอบกัน เอ๊ย...ไม่ใช่ชอบครับ รักกันแล้วครับ”
อ้อมตาเหลือก “หา...รักฉัน ยัยริน แกนี่มันเลวจริง ๆ”
อ้อมจะตีรินลดา เพชรเข้ามาจับมือไว้“อย่านะครับ”
อ้อมสะบัดมือตบหน้าเพชร“โอ๊ย”
“ว้าย...คุณเพชร”
“แกมันเป็นผู้ชายตอแหล”
อ้อมตามเข้าไปตบตีเพชรอย่างโกรธ เพชรยกมือปิดพัลวัน รินลดาเข้าไปห้าม
“อย่านะพี่อ้อม”
“พอเถอะครับคุณอ้อม”
รินลดาเข้าไปกระชากแขนอ้อม
“อย่าทำอะไรคุณเพชรนะพี่อ้อม ถ้าตบคุณเพชรอีกล่ะก็...”รินลดาตั้งท่าเอาจริง
อ้อมมองหยัน “แกจะทำไมนังริน แกจะทำอะไรฉัน”
“ฉันก็จะตบพี่อ้อมน่ะสิ” รินลดาตบผัวะเข้าให้ อ้อมเซไป
“นี่แกกล้าดีมาตบฉันเหรอ ฉันจะฟ้องแม่แก ให้แม่แกจัดการกับแกกับพี่แก”อ้อมมองหน้าเพชร “กับแกด้วยไอ้คุณเพชร ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้ตระกูลเฮงซวย”
อ้อมลากกระเป๋าออกไป รินลดาเข้ามาดู
“คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะคุณเพชร”
“ก็เจ็บน่ะสิครับ” ---“ตรงไหนคะ”
“ตรงนี้ครับ”เพชรชี้ที่ปาก “ช่วยจูบหน่อยสิครับ”
รินลดามอง เพชรเคลื่อนหน้าจะเข้ามาจูบ รัญกับบัวในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำเดินลงมา
“เฮ้ย...มากไป”
รินลดากับเพชรสะดุ้ง รินลดาผละออก “พี่รัญ”
เพชรมองรัญกับบัว “แล้วนั่นแกทำอะไรกับยัยบัว”
“ฉันก็อาบน้ำสิ”
เพชรหันไปถามบัว“อาบน้ำด้วยกันอีกแล้วเหรอ”
บัวจ๋อยๆ “เปล่าค่ะ...บัวแค่ถูหลังให้พี่รัญ”
“ทำไม...ไอ้เพชร ถ้าฉันจะอาบน้ำด้วยกันแกมีปัญหาอะไร” ---“เปล่า...ไม่มี”
บัวมองเพชรเหลือบมองรัญอย่างยิ้ม ๆ รินมองบัวกับรัญอย่างงงๆว่ามาคืนดีกันได้ไง
(จบตอนที่ 17)
ติดตามอ่านตอนต่อไปเวลา 9.30 น. พรุ่งนี้
