ข้อคิดพินิจธรรม

สิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่ควรทำความผูกพัน เพราะเป็นสิ่งที่ล่วงไปแล้วอย่างแท้จริง แม้กระทำความผูกพันและหมายมั่นให้สิ่งนั้นกลับมาเป็นปัจจุบัน ก็เป็นไปไม่ได้ ผู้ทำความสำคัญมั่นหมายนั้นเป็นทุกข์แต่ผู้เดียว โดยความไม่สมหวังตลอดไป

อนาคตที่ยังมาไม่ถึงนั้น เป็นสิ่งไม่ควรไปยึดเหนี่ยวเกี่ยวข้องเช่นกัน อดีตควรปล่อยไว้ตามอดีต อนาคตควรปล่อยไว้ตามกาลของมัน ปัจจุบันเท่านั้นจะสำเร็จประโยชน์ได้ เพราะอยู่ในฐานะที่ควรทำได้ไม่สุดวิสัย
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
วัดป่าสุทธาวาส จ.สกลนคร

เวลาที่เราทำบุญด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ว่าจะทำกับใคร แล้วเขาจะเอาไปทำอะไรต่อ มันก็ยังเป็นบุญอยู่นั่นเอง เพราะบุญคือการชนะใจเรา ชนะสิ่งที่ต่ำ สิ่งที่คอยฉุดลากให้ไปสู่ความทุกข์ สู่ความไม่สบายใจ คือ ความตระหนี่ ความโลภ ความเห็นแก่ตัว

เวลาที่ได้ให้ทาน แสดงว่าได้ชนะความโลภ ได้ชนะความตระหนี่ ได้ชนะความเห็นแก่ตัวแล้ว นี่แหละคือผลที่เราได้ เป็นบุญแล้ว บุญนั้นเกิดขึ้นในใจของเรา เราได้ชนะสิ่งที่ไม่ดี ได้ชำระขัดเกลาใจของเราให้สะอาดขึ้น เมื่อได้ชำระขัดเกลาสิ่งเหล่านี้ให้เบาบางลงไป ก็ทำให้ใจของเรามีความสุขมากขึ้น
พระจุลนายก(สุชาติ อภิชาโต)
วัดญาณสังวราราม จ.ชลบุรี

คนทุกคนสามารถสร้างคุณงามความดีได้ทุกคน แต่ที่เขาไม่อยากทำ เพราะเชื่อบ้าง ไม่เชื่อบ้าง อย่าว่าแต่ฆราวาสเลย พระที่บวชในพระพุทธศาสนา ถ้าเชื่อจริงๆจังๆแล้ว ทำอะไรก็ได้ผล เชื่อบ้างไม่เชื่อบ้าง เรียกว่า สงสัย ลังเล ก็เลยเดินไม่ถูก ไม่ว่าสมัยใด ทำเมื่อไหร่ได้เมื่อนั้น
หลวงปู่จันทร์โสม กิตฺติกาโร
วัดป่านาสีดา จ.อุดรธานี

การที่บุคคลจะเสียสละ บริจาคทำคุณงามความดีได้ เพราะเป็นผู้มีชัยชนะละกิเลส คือ ความโลภ ความตระหนี่ ความเหนียวแน่น หวงแหนทรัพย์สมบัติ อันหามาได้ยากด้วยความลำบากนั้น เสียสละบริจาคได้ เรียกว่า บุคคลละความโลภออกจากดวงใจให้เบาบางลงไป
พระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป
วัดอรัญญวิเวก จ.เชียงใหม่

ผู้เชื่อเหตุดีผลดี ก็คือผู้เชื่อพระพุทธศาสนา ผลของความดีที่บุคคลสร้าง มันไม่ล้าสมัยและจบเกษียณไปไหนอีกด้วย มันติดต่อกันไปทุกภพทุกชาติ จนถึงเข้าสู่พระนิพพาน แม้ผลของความชั่วก็โดยนัยเดียวกัน
หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต
วัดบรรพตคีรี จ.มุกดาหาร

(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 177 กันยายน 2558 โดย กองบรรณาธิการ)