ข้อคิดพินิจธรรม

คนมันชอบทำแต่บาป ศีลไม่ชอบทำ อยากทำแต่บาป ท่านเปรียบไว้ว่า คนไปสวรรค์เท่ากับเขาวัว คนไปนรกเท่าขนวัว วัวมีสองเขา แต่ขนมันนับไม่ถ้วน
หลวงปู่ขาว อนาลโย
วัดถ้ำกลองเพล จ.หนองบัวลำภู

การบำเพ็ญความดีสำหรับตัวโดยเฉพาะ อย่าตำหนิตนว่ามีบุญวาสนาน้อย ถ้าจะตำหนิจงตำหนิเวลาจะทำความชั่ว ซึ่งจะพาตัวให้เสีย ดีกว่าจะตำหนิตนในเวลาจะทำความดี เพราะการทำความดีไม่มีทางซึ่งควรจะตำหนิอะไรเลย นอกจากจะพยายามทำให้มากขึ้นเป็นลำดับๆ
พระธรรมวิสุทธิมงคล (บัว ญาณสมฺปนฺโน)
วัดป่าบ้านตาด จ.อุดรธานี

ให้เราลองมองดูนรกในใจเมื่อเราโกรธ พอความโกรธเกิดขึ้น ร่างกายเร่าร้อนไปทั่ว ใจเต้น และเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง และลองพิเคราะห์สวรรค์ในอกของเราบ้าง จะรู้สึกเกษมสำราญ ใจเบา สบาย เป็นสุข เห็นแต่ของสวยๆงามๆ ในขณะนั้น
พระราชสุเมธาจารย์ (โรเบิร์ต สุเมโธ)
วัดป่ารัตนวัน จ.นครราชสีมา

ฝึกจิตนี้ให้มีกำลังกับการทำกายให้มีกำลัง มีลักษณะอันเดียวกัน แต่มีวิธีการต่างกัน การฝึกกำลังกายเราต้องเคลื่อนไหวอวัยวะ มีการนวดกาย เหยียดกาย เช่น วิ่งตอนเช้าตอนเย็น เป็นต้น นี้เรียกว่าการออกกำลังกาย กายนั้นก็จะมีกำลังขึ้นมา จะคล่องแคล่วขึ้นมา เลือดลมจะมีกำลังวิ่งไปมาสะดวกตามเส้นประสาทต่างๆ กายจะมีกำลังกว่าเมื่อไม่ได้ฝึก

แต่การฝึกหัดจิตให้มีกำลัง ไม่ใช่ให้มันวิ่งให้มันเคลื่อนไหวอย่างกับออกกำลังกาย แต่ทำจิตให้มันหยุด ทำจิตให้มันพักผ่อน
พระครูปราโมทย์ธรรมธาดา(หลวงปู่หลอด ปโมทิโต)
วัดสิริกมลาวาส กรุงเทพฯ

การที่ท่านทั้งหลายได้มาปฏิบัติเช่นนี้ ถือว่าเป็นผู้มาหากำไรแห่งชีวิต เปรียบประดุจว่าพ่อค้า เขาค้าขาย เมื่อเขาลงทุนไปแล้วก็ต้องการกำไร

ฉันใดก็ดี ท่านทั้งหลายได้มาลงทุน ให้ทาน รักษาศีล เจริญเมตตาภาวนา นี้เรียกว่าเป็นการมาสร้างทุนทรัพย์ ซึ่งเรียกว่าทรัพย์ภายใน ได้แก่ความเชื่อมั่นว่า การทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ทำตัวของเราให้เป็นคนมีจิตใจอันสุจริต ประพฤติไม่ผิดศีลธรรมและจารีตประเพณี
พระอุดมญาณโมลี(จันทร์ศรี จนฺททีโป)
วัดโพธิสมภรณ์ จ.อุดรธานี

(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 175 กรกฎาคม 2558 โดย กองบรรณาธิการ)