การอธิษฐานนี้เป็นบารมีอย่างหนึ่งในพระพุทธศาสนา และการอธิษฐานนี้ไม่ได้หมายถึงการขอหรือการบนบาน แต่เป็นการทำความดีแล้วอธิษฐานเพื่อความดี
ต่างจากการขอและการบนบาน ที่ต้องได้สิ่งที่ต้องการก่อน แล้วเอาอะไรก็ไม่รู้มาบูชา ซึ่งส่วนมากแล้ว สิ่งที่ขอก็ไม่ได้เป็นบุญ สิ่งที่เอามาถวายหรือแก้บน ก็ไม่ได้เป็นบุญ
หลวงปู่คำแสน คุณาลังกาโร
วัดดอนมูล จ.เชียงใหม่
ความดีอันตนทำไว้นั้น มันซึมซาบเข้าถึงหัวใจ มันซาบซ่านอยู่ในใจ นี่เรียกว่า สุขใจ สุขสัมผัสของเรา สุขอันคนอื่นไม่มีส่วนด้วย ด้วยเหตุนี้ จึงให้ตั้งใจทำความดี
หลวงปู่จาม มหาปุญโญ
วัดป่าวิเวกวัฒนาราม
มนุษย์ควรเจริญด้วยธรรม 4 ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ ย่อมเจริญแก่ผู้มีปกติในข้อวัตรปฏิบัติธรรม คือ ความดีมีศีลธรรมนั้นเองจะช่วยได้
หลวงปู่เครื่อง ธัมมจาโร
วัดเทพสิงหาร จ.อุดรธานี
ทุกคนต้องการความสุข ไม่ต้องการความทุกข์ แต่อะไรเล่าเป็นความสุขที่แท้จริงของตัวเรา? คิดว่ากินนี่แหละ..ก็พยายามหามาให้มันกิน พอกินมากก็อึดอัด คิดว่านอน..ก็นอนจนหลังแข็ง ไม่สบายอีก คิดว่าเงินทองทรัพย์สมบัติ ก็ไปหามาใช้จนเต็มที่ ก็ยังไม่สุขอีก แล้วอะไรเล่าที่เป็นความสุขที่แท้จริง
ความสุขที่แท้จริงนั้น ย่อมเกิดจากบุญกุศล คือ ความสงบที่เกิดขึ้นในจิตใจ พ้นจากทุกข์โทษความดิ้นรน ไม่มีกระสับกระส่ายเดือดร้อนกระวนกระวาย เพราะฉะนั้น จงพากันตั้งใจประกอบบุญกุศล เพื่อจะให้เป็นทางที่พ้นไปจากโลกนี้ นั่นแหละจะเป็นหนทางที่ถูกต้อง
พระสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์ (ลี ธมมฺธโร)
วัดอโศการาม จ.สมุทรปราการ
เวลามีความสุข ตอนนั้นจะยังไม่มีใครอยากทำความชั่ว แต่เมื่อชีวิตเริ่มเกิดปัญหา และมีอุปสรรคขึ้นมา ตอนนี้แหละที่จะเป็นเครื่องวัดว่า ใครจะใช้ปัญญาแก้ไขได้ดีกว่ากัน
หากใช้ปัญญาทางโลกแก้ปัญหา มักจะเกิดข้อผิดพลาด เพราะเป็นการแก้ที่ภายนอก แก้ที่คนอื่น แก้ที่สิ่งรอบตัว แต่ปัญญาทางธรรมนั้น สอนให้แก้ที่ในตัวและในจิตใจของตัวเองเป็นหลัก
พระครูพิศิษฐ์อรรถการ (คล้าย จนฺทสุวณฺโณ)
วัดพระธาตุน้อย จ.นครศรีธรรมราช
(จาก นิตยสารธรรมลีลา ฉบับที่ 169 มกราคม 2558 โดย กองบรรณาธิการ)
