อยู่ต่อ...?...หืมม์...น่าจะอยู่ยาก...

การโยนหินถามทางกรณีการ “อยู่ต่ออีก 2 ปี” ในอำนาจของคุณท่านนั้นผลตอบรับไม่น่าประทับใจ แถมยังน่าใจหายอีกต่างหาก มีทั้งเสียงพึมพำออกแนวคำถามกลับ และไม่มีใครโยนช่อดอกไม้กลับให้มา นั่นยังพอทำเนา แต่ปฏิกิริยาโดยรวมกลับซึมเซา

แบบนี้น่าหวาดเสียววุ้ย...น่าจะต้องประเมินความนิยมอย่างแท้จริงกันใหม่โดยมืออาชีพ หว่านให้ทั่วทุกระดับชั้นของสังคม ห่างๆ ขบวนการลิ้นกระดาษทราย น้ำลายเชลแล็กประเภท “ถูกครับพี่ ดีครับผม เหมาะสมครับท่าน”...แบบนี้พังมาเยอะแล้ว

เดิมนั้นถ้าคุณท่านอยากอยู่ต่ออีกสัก 2 ปี เงื่อนไขบังคับอื่นๆ เชื่อมโยงกับการแต่งรัฐธรรมนูญและพวกโรดแหม็บๆ การชักแม่น้ำทั้ง 5 นั้นย่อมอวยสุดๆ อยู่แล้ว ทำงานไปให้เข้าตา ถูกใจชาวบ้านแบบนี้ทำเนียนลากยาว ชาวบ้านย่อมไม่ว่าอะไร

เมื่อมาพูด “ให้ถามประชาชนดู” ก็กลายเป็นเรื่องตามแบบการเมืองเรื่องเยอะ!

เข้าทางพวกจ้องเหน็บ เจาะยาง ทะลวงความน่าเชื่อถือเต็มบ้อง ยิ่งผลงานโดยรวมก็ดูงั้นๆ ไม่น่าประทับใจชวนให้โหยหาถ้าต้องจากไป แบบนี้บรรยากาศสยองยิ่งนัก พวกหมั่นไส้ในการพูดยาว พูดเยอะ ผลงานหลักๆ บางเบา ได้โอกาสถล่มสกัดทาง

เป็นการก้าวย่างผิดจังหวะของคุณท่านอย่างต่อเนื่อง เมื่อกลัดกระดุมเม็ดแรกผิดแล้วเม็ดต่อไปก็ผม อย่างที่คุณท่านได้เคยยกตัวอย่างให้แหม่มผู้สื่อข่าวฟังก่อนหน้านี้

คุณท่านพูดย้ำซ้ำซากหลายครั้งจนชาวบ้านจำได้ว่าได้เสี่ยงตาย...เหนื่อย...ไม่ได้อยู่กับครอบครัวหลังเกษียณ ทำให้ชาวบ้านประทับใจในความรักชาติ เสียสละความสุขส่วนตัว ต้องมารับตำแหน่งหัวหน้าคณะรัฐประหาร นายกรัฐมนตรี กรรมการต่างๆ เยอะ

ถ้าใจไม่ถึง ฝีมือไม่เอาอ่าว แรงดันไม่ดี มีหรือจะกล้ารับภารกิจสำคัญระดับนี้...นั่นแหละ ประเด็นเหล่านี้ต้องให้คนอื่นประเมิน จะทึกทักเอาเองไม่ได้ รวมทั้งผลงานโดยรวม ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับฝีมือการจัดการบริหารของท่านย่อมเป็นตัวประเมินหลัก

ที่น่าห่วง คุณท่านพลาดเมื่อบอกว่าไม่ปฏิรูปองค์กรตำรวจ ทั้งๆ ที่เป็นตัวปัญหาสำคัญของบ้านเมือง เพราะที่ผ่านมาไม่จับคนโกง รับใช้การเมือง ฆ่าประชาชน มีระบบน้ำเลี้ยง ทำให้ขาดเกียรติภูมิ ความสง่างาม ประชาชนไม่ไว้วางใจในความเที่ยงธรรม

นั่นเป็นเพราะตำรวจอิงการเมือง จอมวิ่งเต้น ทำให้องค์กรโดยรวมเสียหาย ทั้ง 1 ปีที่ผ่านมา นอกจากไม่แยกแยะใครดีชั่ว และจัดการให้เหมาะสม ยังพยายามเอาน้ำกับน้ำมันผสมกันภายใต้คำขวัญ “ปรองดอง สมานฉันท์” เพื่อไม่ต้องการแก้ปัญหาเด็ดขาด

ถ้าผลงานหลักๆ เช่น การกำจัดการทุจริตคอร์รัปชั่นอย่างเต็มบ้อง ปฏิรูปการเมือง เศรษฐกิจ สังคม ระบบชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านรากหญ้าชนบทนาดอน การใช้ทรัพยากรธรรมชาติได้เห็นเค้าโครงร่างบ้าง ชาวบ้านคงเรียกร้องกอดขาคุณท่านให้อยู่ต่อ

เมื่อผลงานบริหารจัดการบ้านเมืองก็ “งั้นๆ” ตามที่คุณเหลี่ยมประเมิน ชาวบ้านได้เห็นงานแบบผักชีโรยหน้า ลูบหน้าปะจมูก มีแต่พูดๆๆๆๆๆ ตะคอกๆๆๆ คำรามๆๆๆ สั่งๆๆๆ ทำให้คุณท่านไม่ได้ใจชาวบ้าน โดยเฉพาะกลุ่มขบวนการ “คนรู้ทัน” หน้าเดิมๆ

พวกที่เคยโดนนักการเมืองหลอกซ้ำซาก ชาวบ้านทำมาหากินไม่ได้ ถูกรายใหญ่แย่งชิงพื้นที่แทบไม่มีช่องทางทำมาค้าขายหารายได้ยังชีพไปวันๆ รัฐบาลคอยแต่เอาใจธุรกิจขนาดใหญ่ ประเคนเขตเศรษฐกิจพิเศษให้พวกเจ้าสัว แค่นี้ก็รู้ซึ้งถึงก้นบึ้งหัวใจ

ชาวบ้านถูกย่ำยี พวกทุนใหญ่ล้างผลาญทรัพยากรธรรมชาติ ไม่มีใครใส่ใจ ห่วงแต่ “บรรยากาศการลงทุน” ชาวบ้านชนบทไร้ที่พึ่ง ต้องกล้ำกลืนทุกข์รอวันสิ้นลมหายใจ

เมื่อคุณท่านอยากอยู่ต่อ ทำให้เกิดเงื่อนไขพร้อมคำถาม ว่า “ใคร” อยากให้อยู่ต่อ และอยู่เพื่ออะไร อยู่แบบไหน ใครจะได้ประโยชน์ ทั้งนี้เพราะคุณท่านมาแบบ “ต้นทุนต่ำ” แถมยังอ้างเสียงดังฟังชัด แนวมั่นสุดๆ ว่าไม่ง้อหาเสียงสนับสนุน ไม่ต้องเอาใจใคร

เมื่อทำงานแบบไม่เข้าตา ถูกใจชาวบ้าน ผลงานก็ “งั้นๆ” เสียงตอบรับจึงแผ่ว แม้ตัวแทนภาคธุรกิจยังไม่พูดตรงๆ ว่าให้อยู่ต่อ พยายามเลี่ยงผูกมัดตัวเอง! แค่นี้ก็รู้ชัดแล้ว

ชาวบ้านทั่วไปรู้ดีว่าปัญหาปากท้องยังไม่มีใครแก้ไข ทั้งจุดยืนของคุณท่านเรื่องการจัดการพลังงาน คนไทยต้องใช้น้ำมัน ก๊าซแพงเกินเพื่อนบ้าน รัฐบาลมีแต่เสียงห่วงใยนักลงทุนพลังงาน บริษัทน้ำมัน ไม่ใส่ใจทุกข์ชาวบ้าน แล้วจะอยู่ต่อเพื่ออะไร

หลังจากการบริหารจัดการ 1 ปี พวกคนตาสว่าง คนรู้ทัน เริ่มส่งเสียง ตั้งคำถามธรรมดาๆ เช่นทำไมไม่จัดการเรื่องนั้นเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่เป็นเรื่องหญ้าปากคอก ถ้าจริงใจ ไม่มีวาระแฝงเร้น เกี๊ยะเซี้ย หรือเป็นเรื่องที่บอกชาวบ้านไม่ได้ ก็ไม่น่าจะเสียเวลาลากยาว

ผ่านมากว่า 1 ปี เสียงพูดเรื่อง “เสียของอีกแล้ว” ดังขึ้นเรื่อยๆ ระดับความเกรงใจน้อยลง เพราะคนบ้านนี้เมืองนี้เชื่อว่าทุกคนเป็นเจ้าของร่วมกัน ต้องช่วยเหลือกัน และ “ป๋าเปรม” ยังบอกเสียงดังฟังชัดช่วงวันเกิดว่าบ้านเมืองไม่ใช่ของคุณท่านคนเดียว

ดังนั้น การพูดเรื่องทำประชามติ ถามชาวบ้านว่าคุณท่านควรอยู่ต่อหรือไม่ น่าหวาดเสียวมาก ถ้าคิดทำจริง ผลจะออกมาไม่ต่างจากการทำประชามติว่าจะเอาหรือไม่เอารัฐธรรมนูญฉบับมหาปราชญ์เรื่องเยอะ นั่นคือ “ไม่เอา” ชาวบ้านไม่รบกวนอีกแล้ว

จะมีปรากฏการณ์ “หงายเงิบ” ต้องโบกมืออำลาท่าเดียว อยู่ต่อไม่ได้! เว้นแต่จะทำ “ซ้ำ” หรือ “ซ้อน” โดยกลุ่มจงรักภักดีต่อคุณท่าน จะเกิดวิกฤต ชาวบ้านจะแสดงความเห็นบนถนน ไม่หวั่นกฎหมายควบคุมการชุมนุม ผลงานชิ้นโบแดงของคุณท่าน

นี่เป็นภาวะเสือลำบาก การไม่ปฏิเสธเท่ากับอยากอยู่ต่อ จะทำประชามติก็เสี่ยงมาก ถลำตัวลงลึกเพราะความเชื่อมั่นในตัวเองสูงทำให้พลาดติดกับดัก ดูแล้วรอดยาก!