อนาคตของบ้านเมืองอยู่ในสภาพเหมือนลมพัดลมเพด้วยลมปาก ยังไม่มีใครกล้าชี้ชัดว่าจะไปในทิศทางใด แม้คุณท่านผู้นำจะมีแนวนโยบายโขมงโฉงเฉงรายวัน อารมณ์เหมือนคนคุ้มดีคุ้มร้าย ปากร้ายใจดี คนนิยมชมชอบยังเยอะ
ดูเผินๆ กระแสยังไม่ตก ชาวบ้านทั่วไปบอกว่า “คนใจถึง มันต้องอย่างนี้” ยิ่งเห็นลีลาการต่อปากต่อคำกับผู้สื่อข่าวน้ำเสียงเข้มแบบไม่ยอมลดราวาศอก หน้าตาบูดบึ้ง คิ้วขมวด ปากก็อ้างว่าไม่โมโห ช่วงแรกทำเอาชาวบ้านตามไม่ทัน
ช่วงหลัง ใครเห็นคุณท่านออกอาการกราดเกรี้ยวก็รู้สึกเฉยๆ “ก็ท่านเป็นของท่านแบบนี้แหละ ไม่แปลกอะไร” และคงไม่ยอมเปลี่ยนบุคลิกท่าทาง ทำให้คุณท่านเป็นผู้นำที่แปลกประหลาด แตกต่างจากผู้อื่น เป็นรูปแบบเฉพาะตัว
คงไม่มีใครอยากเลียนแบบ ยิ่งบ้านเรานักการเมืองมาจากการเลือกตั้งซื้อเสียง ถ้ามาทำท่าทางยโสโอหัง วาจามะนาวไม่มีน้ำ คงมีคนอยากลองของ
แต่คุณท่านเป็นคนมีสี พวกเยอะ ลูกน้องเยอะ ไม่มีใครอยากแหยมหาเรื่องใส่ตัว อย่างมากก็ทำใจ ปลอบตัวเองว่า “ปล่อยท่านล้งเล้งไปเหอะ จะมีแรงขับเคลื่อนแบบนี้ได้นานสักแค่ไหน” ความโมโหแก้ปัญหาไม่ได้
ซ้ำร้าย ได้สร้างความน่าเบื่อหน่าย ยังขยายไปเป็นความไม่ชอบขี้หน้า
ช่วงหลังคนเริ่มสงสัยว่าอาการกราดเกรี้ยวลมบ่จอยนั้น เป็นลีลาเทคนิคเฉพาะทางของคุณท่านเพื่อไม่ต้องการตอบคำถามเจาะใจเรื่องปัญหาที่ยังไร้ทางออกหรือไม่ ดังเช่นปัญหาปากท้องชาวบ้าน เศรษฐกิจยังซบเซาคงซึมลึก
การพูดโผงผาง การสวนคำพูดด้วยคำถาม อาจสร้างความชอบใจให้กับชาวบ้านบ้องตื้นธรรมดา จนลืมฉุกคิดว่าอารมณ์ร้ายที่เกิดง่ายเหลือเกินนั้น น่าจะทำให้บ้านเมืองจมปลักอยู่กับสภาพไร้ทิศทาง นโยบายคุ้มดีคุ้มร้ายด้วย
ความหวังอย่างรุนแรงตามคำประกาศของคุณท่านว่าต้องการให้บ้านเมืองดีขึ้น สงบสุข ขอให้ชาวบ้านยอมให้ท่านจัดการปัญหาต่างๆ เถอะ ตบท้ายคือความจริงที่ว่า 1 ปีผ่านไป ยังไม่มีการปฏิรูปในเรื่องอะไรอย่างจริงจัง
ซ้ำร้าย ยังประกาศหน้าตาเฉยว่าการปฏิรูปองค์กรตำรวจนั้น ขอให้เป็นหน้าที่ของรัฐบาลหน้า ชาวบ้านฟังแล้วงง คุณท่านมีอำนาจล้นฟ้า คับแผ่นดิน เสียงตะคอกคำรามแต่ละครั้งทำเอานักข่าวหัวหด หมูหมากาไก่แตกกระเจิง
ถ้ารัฐบาล คสช.ไม่ทำ จะเป็นเพราะเหตุผลแท้จริงอะไรก็ตาม รัฐบาลที่นักการเมืองมาจากการซื้อเสียงเลือกตั้งจะหาเรื่องใส่ตัวเรอะ มีแต่จะอาศัยอำนาจตำรวจจัดการฝ่ายคัดค้านต่อต้านด้วยกฎหมายควบคุมการชุมนุม
บ้านเมืองมีปัญหาเรื้อรังทุกวันนี้เพราะเจ้าหน้าที่ไม่รักษากฎหมาย เล่นพรรคเล่นพวก ทำมาหากินรีดไถแหล่งอบายมุข แถมยังไปรับใช้การเมืองสามานย์ ยกย่องผู้ร้ายหนีคุกให้ติดยศ เป็นภาพอัปยศน่าอับอายขายหน้า
คุณท่านก็รู้ปัญหาต่างๆ หมักหมมยาวนานได้ทำลายโครงสร้าง หลักการแห่งความถูกต้องดีงาม ทำให้บ้านเมืองสิ้นสภาพนิติรัฐ คนไม่เคารพเกรงกลัวกฎหมายเพราะระบบเส้นสาย ใช้เงินเปิดทางให้รอดคดีอาญาได้
เรื่องถอดยศบุคคลไม่พึงปรารถนายังคงยึกยักติดขัดอย่างน่าหัวเราะ!
มาเล่นท่านี้ ถ้าผลสุดท้ายมีอุปสรรคอันใดทำให้ถอดยศคนหนีคุกไม่ได้ ชาวบ้านก็คงไม่แปลกใจ เห็นไม่คิดถอดนานแล้ว ถ้ายังไม่ถอดอีก ก็ไม่ว่า แต่สะท้อนให้เห็นว่าการเล่นเกมซ่อนกลตื้นๆ นั้นไม่ใช่การแก้ไขปัญหาของชาติ
จากนี้ไป ชาวบ้านคงไม่ชื่นชอบลีลามากกว่าความสามารถ ความรู้ สติปัญญาในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ ไม่ยอมฟังคำอ้างง่ายๆ ว่า “ปัญหามีมานานแล้วจะให้แก้ง่ายๆ ทันใจได้อย่างไร” หรือพูดย้ำซ้ำซากเรื่องความเสี่ยง
ถ้ามีใครขอร้องคุณท่านว่า “ไปเถอะ อย่างเสี่ยงเลย ชาวบ้านเป็นห่วงจริงๆ” คุณท่านจะยอมทำตามคำขอร้องหรือไม่ เพราะคุณท่านก็ได้พูดแล้วว่าถ้าออกไปแล้วจะไม่ขอรับรู้ปัญหาต่างๆ ปล่อยให้เป็นเรื่องของรัฐบาลหน้า
และย้ำว่าประชาชนต้องแก้ปัญหาเองว่าจะเลือกใครมาเป็นรัฐบาล
เจอแบบนี้ชาวบ้านยิ่งงง ตกลงการเข้ามาของคณะคุณท่านนั้นจะทำอะไรมากกว่าโรดแหม็บๆ การชักแม่น้ำทั้ง 5 ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะออกหัวออกก้อยอย่างไร แต่ที่ชัดเจนคือ โรดแหม็บๆ ชักแม่น้ำทั้ง 5 แก้ปัญหาปากท้องไม่ได้
การปฏิรูป ซึ่งน่าจะเป็นหลักสำคัญเพื่อโครงสร้างประเทศมั่นคง ยั่งยืนคือ การปฏิรูปการศึกษา กลไกกระบวนการยุติธรรมขั้นต้นจนถึงขั้นสุดท้าย การจัดวางระบบความเป็นธรรมในสังคม กำจัดการทุจริตอย่างเด็ดขาด
ที่เห็นชัด การไล่ทวงคืนผืนป่า ที่ดินหลวง ยังเป็นยุทธการไฟไหม้ฟาง!
ที่จริงจังเร่งด่วนคือโครงการต่างๆ เพื่อเอื้ออวยประโยชน์ให้พ่อค้า นายทุน ขณะที่ชาวบ้านจมอยู่ในกองทุกข์เพราะอำนาจเถื่อน ทุนสามานย์ไม่ได้รับการช่วยเหลือเหลียวแลจากภาครัฐ มีแต่การดึงดันไปทิศทางสวนกระแสโลก
การยื้อสัมปทานปิโตรเลียม การตั้งโรงไฟฟ้าพลังงานถ่านหิน เหมืองทอง เหมืองโปแตช เหมืองหิน สะท้อนให้เห็นการขาดจิตสำนึกสาธารณะ มุ่งแต่กลุ่มผลประโยชน์ ชาวบ้านไร้ที่พึ่ง ต่อให้ 100 โรดแหม็บๆ ชักแม่น้ำ 500 สายก็ไร้ผล
ดูเผินๆ กระแสยังไม่ตก ชาวบ้านทั่วไปบอกว่า “คนใจถึง มันต้องอย่างนี้” ยิ่งเห็นลีลาการต่อปากต่อคำกับผู้สื่อข่าวน้ำเสียงเข้มแบบไม่ยอมลดราวาศอก หน้าตาบูดบึ้ง คิ้วขมวด ปากก็อ้างว่าไม่โมโห ช่วงแรกทำเอาชาวบ้านตามไม่ทัน
ช่วงหลัง ใครเห็นคุณท่านออกอาการกราดเกรี้ยวก็รู้สึกเฉยๆ “ก็ท่านเป็นของท่านแบบนี้แหละ ไม่แปลกอะไร” และคงไม่ยอมเปลี่ยนบุคลิกท่าทาง ทำให้คุณท่านเป็นผู้นำที่แปลกประหลาด แตกต่างจากผู้อื่น เป็นรูปแบบเฉพาะตัว
คงไม่มีใครอยากเลียนแบบ ยิ่งบ้านเรานักการเมืองมาจากการเลือกตั้งซื้อเสียง ถ้ามาทำท่าทางยโสโอหัง วาจามะนาวไม่มีน้ำ คงมีคนอยากลองของ
แต่คุณท่านเป็นคนมีสี พวกเยอะ ลูกน้องเยอะ ไม่มีใครอยากแหยมหาเรื่องใส่ตัว อย่างมากก็ทำใจ ปลอบตัวเองว่า “ปล่อยท่านล้งเล้งไปเหอะ จะมีแรงขับเคลื่อนแบบนี้ได้นานสักแค่ไหน” ความโมโหแก้ปัญหาไม่ได้
ซ้ำร้าย ได้สร้างความน่าเบื่อหน่าย ยังขยายไปเป็นความไม่ชอบขี้หน้า
ช่วงหลังคนเริ่มสงสัยว่าอาการกราดเกรี้ยวลมบ่จอยนั้น เป็นลีลาเทคนิคเฉพาะทางของคุณท่านเพื่อไม่ต้องการตอบคำถามเจาะใจเรื่องปัญหาที่ยังไร้ทางออกหรือไม่ ดังเช่นปัญหาปากท้องชาวบ้าน เศรษฐกิจยังซบเซาคงซึมลึก
การพูดโผงผาง การสวนคำพูดด้วยคำถาม อาจสร้างความชอบใจให้กับชาวบ้านบ้องตื้นธรรมดา จนลืมฉุกคิดว่าอารมณ์ร้ายที่เกิดง่ายเหลือเกินนั้น น่าจะทำให้บ้านเมืองจมปลักอยู่กับสภาพไร้ทิศทาง นโยบายคุ้มดีคุ้มร้ายด้วย
ความหวังอย่างรุนแรงตามคำประกาศของคุณท่านว่าต้องการให้บ้านเมืองดีขึ้น สงบสุข ขอให้ชาวบ้านยอมให้ท่านจัดการปัญหาต่างๆ เถอะ ตบท้ายคือความจริงที่ว่า 1 ปีผ่านไป ยังไม่มีการปฏิรูปในเรื่องอะไรอย่างจริงจัง
ซ้ำร้าย ยังประกาศหน้าตาเฉยว่าการปฏิรูปองค์กรตำรวจนั้น ขอให้เป็นหน้าที่ของรัฐบาลหน้า ชาวบ้านฟังแล้วงง คุณท่านมีอำนาจล้นฟ้า คับแผ่นดิน เสียงตะคอกคำรามแต่ละครั้งทำเอานักข่าวหัวหด หมูหมากาไก่แตกกระเจิง
ถ้ารัฐบาล คสช.ไม่ทำ จะเป็นเพราะเหตุผลแท้จริงอะไรก็ตาม รัฐบาลที่นักการเมืองมาจากการซื้อเสียงเลือกตั้งจะหาเรื่องใส่ตัวเรอะ มีแต่จะอาศัยอำนาจตำรวจจัดการฝ่ายคัดค้านต่อต้านด้วยกฎหมายควบคุมการชุมนุม
บ้านเมืองมีปัญหาเรื้อรังทุกวันนี้เพราะเจ้าหน้าที่ไม่รักษากฎหมาย เล่นพรรคเล่นพวก ทำมาหากินรีดไถแหล่งอบายมุข แถมยังไปรับใช้การเมืองสามานย์ ยกย่องผู้ร้ายหนีคุกให้ติดยศ เป็นภาพอัปยศน่าอับอายขายหน้า
คุณท่านก็รู้ปัญหาต่างๆ หมักหมมยาวนานได้ทำลายโครงสร้าง หลักการแห่งความถูกต้องดีงาม ทำให้บ้านเมืองสิ้นสภาพนิติรัฐ คนไม่เคารพเกรงกลัวกฎหมายเพราะระบบเส้นสาย ใช้เงินเปิดทางให้รอดคดีอาญาได้
เรื่องถอดยศบุคคลไม่พึงปรารถนายังคงยึกยักติดขัดอย่างน่าหัวเราะ!
มาเล่นท่านี้ ถ้าผลสุดท้ายมีอุปสรรคอันใดทำให้ถอดยศคนหนีคุกไม่ได้ ชาวบ้านก็คงไม่แปลกใจ เห็นไม่คิดถอดนานแล้ว ถ้ายังไม่ถอดอีก ก็ไม่ว่า แต่สะท้อนให้เห็นว่าการเล่นเกมซ่อนกลตื้นๆ นั้นไม่ใช่การแก้ไขปัญหาของชาติ
จากนี้ไป ชาวบ้านคงไม่ชื่นชอบลีลามากกว่าความสามารถ ความรู้ สติปัญญาในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจ ไม่ยอมฟังคำอ้างง่ายๆ ว่า “ปัญหามีมานานแล้วจะให้แก้ง่ายๆ ทันใจได้อย่างไร” หรือพูดย้ำซ้ำซากเรื่องความเสี่ยง
ถ้ามีใครขอร้องคุณท่านว่า “ไปเถอะ อย่างเสี่ยงเลย ชาวบ้านเป็นห่วงจริงๆ” คุณท่านจะยอมทำตามคำขอร้องหรือไม่ เพราะคุณท่านก็ได้พูดแล้วว่าถ้าออกไปแล้วจะไม่ขอรับรู้ปัญหาต่างๆ ปล่อยให้เป็นเรื่องของรัฐบาลหน้า
และย้ำว่าประชาชนต้องแก้ปัญหาเองว่าจะเลือกใครมาเป็นรัฐบาล
เจอแบบนี้ชาวบ้านยิ่งงง ตกลงการเข้ามาของคณะคุณท่านนั้นจะทำอะไรมากกว่าโรดแหม็บๆ การชักแม่น้ำทั้ง 5 ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะออกหัวออกก้อยอย่างไร แต่ที่ชัดเจนคือ โรดแหม็บๆ ชักแม่น้ำทั้ง 5 แก้ปัญหาปากท้องไม่ได้
การปฏิรูป ซึ่งน่าจะเป็นหลักสำคัญเพื่อโครงสร้างประเทศมั่นคง ยั่งยืนคือ การปฏิรูปการศึกษา กลไกกระบวนการยุติธรรมขั้นต้นจนถึงขั้นสุดท้าย การจัดวางระบบความเป็นธรรมในสังคม กำจัดการทุจริตอย่างเด็ดขาด
ที่เห็นชัด การไล่ทวงคืนผืนป่า ที่ดินหลวง ยังเป็นยุทธการไฟไหม้ฟาง!
ที่จริงจังเร่งด่วนคือโครงการต่างๆ เพื่อเอื้ออวยประโยชน์ให้พ่อค้า นายทุน ขณะที่ชาวบ้านจมอยู่ในกองทุกข์เพราะอำนาจเถื่อน ทุนสามานย์ไม่ได้รับการช่วยเหลือเหลียวแลจากภาครัฐ มีแต่การดึงดันไปทิศทางสวนกระแสโลก
การยื้อสัมปทานปิโตรเลียม การตั้งโรงไฟฟ้าพลังงานถ่านหิน เหมืองทอง เหมืองโปแตช เหมืองหิน สะท้อนให้เห็นการขาดจิตสำนึกสาธารณะ มุ่งแต่กลุ่มผลประโยชน์ ชาวบ้านไร้ที่พึ่ง ต่อให้ 100 โรดแหม็บๆ ชักแม่น้ำ 500 สายก็ไร้ผล
