1) “ขอทานความรัก”
นอนคุดคู้อยู่ข้างถังขยะ
เนื้อตัวปุปะริ้วรอยแผล
เด็กน้อยร่อนเร่ไร้คนแล
ตีแผ่สังคมศิวิไลซ์
เป็นภาพที่เห็นอยู่เจนตา
ท่ามกลางตึกระฟ้าสูงใหญ่
ท่ามกลางแผนพัฒนาสังคมไทย
เด็กยากไร้คุ้ยขยะประทังชีวิต
กำพร้าแม่ กำพร้าพ่อ กำพร้าบ้าน
รายล้อมล้วนหยาบกร้าน อำมหิต
ว้าเหว่เร่ร่อนไปในมืดมิด
โดยถูกผิดอย่างไรไม่รับรู้
รู้เพียงอยู่อย่างไรให้อยู่รอด
รู้เพียงต้องสืบทอดการต่อสู้
ไม่เคยรู้สิ่งใดมิตรใดศัตรู
รู้เพียงยังชีวิตอยู่ไปวันวัน
ตึกสูงบ้านสวยคนสวยใส
ไม่อาจใกล้เขาจะกลัวจนตัวสั่น
จึงต่างคนต่างอยู่ก็แล้วกัน
เพียงแปลกใจทำไมมัน ห่างกันนัก
ชีวิตต่างชีวิตที่ผิดแผก
แบ่งแยกสวรรค์นรกไว้ปกปัก
เด็กเร่ร่อนมากมายไร้เพิงพัก
ขอทานรักสักเสี้ยวใจให้เด็กน้อย
2) “เกษตรไทย ในอุ้งมือซีพี”
ทุนใหญ่ไล่ตะปบครบวงจร
หมู ไก่ ปลา ถูกป้อนเหยื่อน้อยใหญ่
พันธุ์สัตว์พันธุ์พืชเกษตรไทย
ล้วนอยู่ในอุ้งมือชื่อ ซีพี
องค์กรยักษ์ใหญ่ นายทุนใหญ่
ที่ควบคุมกลไกประเทศนี้
แค่กดปุ่มหยุดผลิตในทันที
คนไทยอาจไม่มีอาหารกิน
จากไก่เนื้อไก่ไข่ไก่ซีพี
บัดนี้คลุมทุกวิถีเกษตรสิ้น
มดแมลงหนอนไส้เดือนทั้งแดนดิน
คล้ายสัตว์เลี้ยงเชื่องชินของซีพี
ส่วนชาวนาชาวไร่ผู้ยากไร้
ล้วนลูกจ้างหรือไม่ก็ลูกหนี้
ก้มหน้าพลิกพื้นปฐพี
ตามทุนใหญ่เสกวิถีและชี้นิ้ว
สังคมปลาใหญ่กินปลาเล็ก
ทุนสามานย์ปลุกเสกทุกพื้นผิว
ทุนใหญ่ปักหลักปักธงทิว
ทุนเล็กก็ปลิดปลิวเป็นทาสทุน
3) “ทุนใหญ่ ทำลายชุมชนไทย”
สังคมปลาใหญ่กินปลาเล็ก
ทุนสามานย์ปลุกเสกสังคมใหม่
แมคโครโลตัสผุดทั่วไทย
เซเว่นบานไสวทุกมุมเมือง
ร้านชำโชห่วยม้วยมอดหมด
เหลืออยู่ในชนบทก็โซเซื่อง
สะดวกซื้อยังลามไหลไปเนืองๆ
ทุนใหญ่ยังเคี้ยวเอื้องประเทศไทย
ค้าปลีกรายย่อยม่อยกระรอก
ทุนเล็กถูกขยอกด้วยทุนใหญ่
คนไทยเพลินสะดวกซื้อศิวิไลซ์
รัฐก็ไม่ใส่ใจจะป้องกัน
ทุนใหญ่ขายค้าในท้องถิ่น
หลบภาษีหนีสิ้นไม่สร้างสรรค์
กอบโกยกำไรไม่แบ่งปัน
กฎหมายไทยไม่เท่าทันทุนอัปรีย์
สังคมปลาใหญ่กินปลาเล็ก
ทุนใหญ่เอกเขนกอย่างอิ่มหมี
โอ้อนาถ การค้าเสรี
ชุมชนไทยถูกขยี้ ยับเยินแล้ว!
ว.แหวนลงยา
