โสภณ องค์การณ์
ASTVผู้จัดการสุดสัปดาห์
บ้านเมืองของหมู่เฮาชาวไทยเหมือนอยู่ภายไต้การครอบงำของอิทธิพลอุบาทว์ มีนักการเมืองชาติชั่วต้นตอของอาชญากรรมหลากหลายชนิดกุมอำนาจรัฐ ทำลายระบบคุณงามความดี ค่านิยมศีลธรรม จริยธรรม คุณธรรมแทบไม่เหลือ
สภาผู้แทน วุฒิสภา เป็นแหล่งชุมนุมของอาชญากรหลังลาย พฤติกรรมเหลือเดน เป็นขี้ข้าคนหนีคุก ไม่ต่างจากพวกขี้คุกเป็นกลุ่มรับใช้ขาใหญ่ เจ้าพ่อ มีอิทธิพลอยู่เหนือผู้คุมคุก สั่งงานธุรกรรมนอกกฎหมายค้ายาเสพติดต่อเนื่อง
แต่ละวันมุ่งแก้ไขรัฐธรรมนูญ หวังกุมอำนาจรัฐ โกงกินสะดวกโล่งคอ ออกกฎหมายให้อาชญากรพวกเดียวกันให้รอดพ้นคดีอาญาร้ายแรง และเร่งผ่านกฎหมายงบประมาณ เอาเงินภาษีชาวบ้านมาปรนเปรอเพิ่มความมั่งคั่ง
ตัวหลักคุมเกมในสภา แทนที่จะได้รับความเคารพนับถือ มีความเที่ยงธรรม กลับทำตัวเป็นขี้ข้าพอมีระดับ บางตัวหัวเถิกผมแทบไม่เหลือ มีพฤติกรรมแนวป๋าหื่น พ่อเล้ามีเด็กในสังกัด ใช้คารมโลมเลียมเลื้อยเลียเจ้านายเหนือหัว
มีผู้นำรัฐบาล ก็ทำตัวเหมือนเจ้าแม่อยู่หัวศรีสุดาจันทร์ แวดล้อมโดยขบวนการเชลียร์ ไล่ลงมาตั้งแต่ป๋าหื่น สมาชิกนักเลื้อย ไม่เจียมตัว!
วันก่อนแม่เจ้าประคุณทรงโฉมประโลมโลกปรากฏกายในสภา นึกว่าผีอีโพยมาแข่งกับผีอีเฟือง ออกมาจากจอ หลอกหลอนกลางวันแสกๆ ทำเอาทั้งฝ่ายนักเชลียร์ตั้งหลักกำหนดจุดยืนของลิ้นเพื่อให้เลียแบบถนัดๆ แทบไม่ทัน
แต่ยังมี ส.ว. เฒ่า ใช้ความเก๋าเกมในเรื่องเลียแข้งเลียขามาตลอดชีวิต จึงใช้สัญชาติญาณของนักเลีย พลิกลิ้น พลิกเรื่องกำลังอภิปรายให้มาเล่นบทป๋าหื่นได้ทันเวลา ยอจนน้ำลายเยิ้มมุมปากสร้างความอเนจอนาถใจให้คนทั้งเมือง
แม่นางผีอีโพยบานฉ่ำเยิ้มพลาดซ้ำซาก ออกแนวเอ๋อเซ่ออย่างไร ก็ไม่มีใคร ถือสา มองว่าเป็นความสวย ฉลาด น่ารัก แม้กระทั่งเฒ่าหื่นยังสารภาพกลางสภาขี้ข้าว่าตัวเองจัดอยู่ในกลุ่มแพ้ความสวย! เลียจนไม่กลัวขนติดปาก
เออหนอ! เส้นผมบนหัวแทบไม่เหลือ จะลงโลงศพอยู่รอมมะร่อ ยังไม่มีความคิดด้านดีติดกะโหลกแยกแยะใครดีใครชั่ว ลูกหลานแทบเอาปี๊บคลุมหัว!
สมาชิกสภาขี้ข้ามีทั้งพวกหื่น ถ่อย ขี้เมา สามหาว นักเลียแข้งเลียขา นักเซ็งลี้ผลประโยชน์ ทำตัวเป็นหนังหน้าไฟ รับใช้คนหนีคุก อาชญากรตัวเอ้
ยิ่งบักจ่าหน้าเกือกชั้นประทวนด้อยสติปัญญาด้วยแล้ว ชาวบ้านก็งงว่าคนประเภทนี้เข้าสภามาได้มีคนประเภทไหนเลือกเข้ามา! อีกไม่นานบักจ่าอาจยกระดับเป็นวุฒิสมาชิก สร้างพฤติกรรมน่าทุเรศให้เหนือกว่าเป็นสภาขี้ข้า 500
นี่เป็นสัญญานของความล่มสลายของระบบ รัฐไทยเป็นรัฐล้มเหลวเต็มสภาพทั้งพฤตินัยและนิตินัย เมื่อผู้มีหน้าที่ร่าง ออกกฎหมายเป็นขี้ข้าโจรหนีคุก เกียรติภูมิไม่เหลือ ดูไปไม่ต่างจากชุมโจร แต่ละวันมุ่งวางแผนปล้นบ้านเมือง
องค์กรตำรวจโดดเด่นในด้านจัดสรรกองกำลังปราบปรามประชาชน ให้สมกับเป็นรัฐตำรวจ ภาพลักษณ์ของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เลือนรางอยู่แล้ว แทบไม่เหลือความน่าเชื่อถือ เมื่อไม่จับผู้ราย บางกลุ่มมีหน่วยจัดหานักฆ่าคน แข่งกันไปแสวงหาตำแหน่ง ความก้าวหน้าด้วยสัญญาว่าจะทำชั่วรับใช้คนหนีคุก
ภารกิจหลักคือการค้ำอำนาจรัฐบาลซึ่งมีกลุ่มอาชญากรล้างผลาญเงิน แผ่นดิน! ใครประท้วงร้องทุกข์ ก็จัดหน่วยปราบปรามจลาจล ควบคุมฝูงชนไปจัดการสลาย ถ้ามีม็อบถ่อยเสื้อแดงไประรานคุกคามทำร้ายชาวบ้าน ก็ทำตัวเป็นองค์รักษ์ ปกป้อง ออกหมายจับผู้ป้องกันตัวเองจากโจรเสื้อแดงลักทรัพย์
เป็นพฤติกรรมเลือกปฏิบัติ สร้างอารมณ์ปฏิปักษ์ให้ชาวบ้าน!
บ้านเมืองอยู่ในสภาพใกล้สิ้นหวังเต็มทน องค์กรอิสระกลายเป็นกลุ่มอะไรก็ไม่รู้ ไม่แสดงความกล้าหาญทำหน้าที่แล้ว ยังถูกสงสัยว่าเอาตัวรอด หรือหวังจะได้อะไรตอบแทน ในสิ่งที่อธิบายให้ชาวบ้านได้ไม่เต็มปากเต็มคำ
กองทัพไทยอยู่ในสภาพแทบไม่เหลือความน่าเชื่อถือเช่นกัน ด้วยประโยคทองว่า “การเมืองต้องแก้ด้วยการเมือง” แถมบางรายมีชนักปักหลัง ถอดไม่ได้ เมื่อ GT200 เป็นเหมือนหอกโมกศักดิ์ปักอก ร้อนรุ่มเหมือนไฟสุม
ผู้ผลิตโดนศาลอังกฤษพิพากษาติดคุก 7 ปี แต่ประเทศผู้ซื้อไม่ใส่ใจ ทั้งๆ ที่เป็นต้นเหตุทำให้ทหารปฏิบัติหน้าที่ต้องบาดเจ็บล้มตายด้วยเครื่องมือลวงโลก ซื้อมาด้วยลักษณะเงื่อนงำ มีถูกพิสูจน์ว่าใช้ไม่ได้ ก็ไม่มีใครรับผิดชอบ
มีประชาชนคนมีทุกข์ ยากไร้ชุมนุมประท้วง ม็อบชาวสวนยาง ปาล์มน้ำมัน ข้าวโพด มันสำปะหลัง ฯลฯ ต้องการความช่วยเหลือ แต่เสียงตอบรับคือ คำปฏิเสธ พร้อมตั้งท่าจัดกำลังเพื่อสลายการชุมนุม! ผีอีโพยไม่รู้สึกเดือดร้อน แต่ละเดือนกำหนดแผนเดินทางท่องเที่ยวไปแสวงหาความสุขต่างประเทศ
ไปทวีปแอฟริกามา อ้างประโยชน์สารพัด จนโดนเปิดเผยว่าที่แท้เป็นการไปทำธุระให้คนหนีคุกได้สัมปทานทำเหมือนทอง เหมืองพลาตินัม ไทแทเนียม และสัมปทานอื่นๆ ชาวบ้านต้องแบกภาระค่าเดินทางให้ผีอีโพยหาความสุข
ดูซิว่าจะใช้ลูกไม้ลีลาลิ้นลมลวงท่าไหนให้ชาวสวนยางถูกใจ เมื่อยังมีเวลาก็ยื้อหาช่องทางต่อรองเพื่อให้อยู่ในอำนาจผลาญเงินชาติอีกสักระยะ! งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ก๊วนผีอีโพยย่อมไม่อยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์เช่นกัน
ยังเหลืออยู่แต่ประเด็น! จะลงอย่างไร ไปเร็วแค่ไหน จะหนีไปไหน!?
ASTVผู้จัดการสุดสัปดาห์
บ้านเมืองของหมู่เฮาชาวไทยเหมือนอยู่ภายไต้การครอบงำของอิทธิพลอุบาทว์ มีนักการเมืองชาติชั่วต้นตอของอาชญากรรมหลากหลายชนิดกุมอำนาจรัฐ ทำลายระบบคุณงามความดี ค่านิยมศีลธรรม จริยธรรม คุณธรรมแทบไม่เหลือ
สภาผู้แทน วุฒิสภา เป็นแหล่งชุมนุมของอาชญากรหลังลาย พฤติกรรมเหลือเดน เป็นขี้ข้าคนหนีคุก ไม่ต่างจากพวกขี้คุกเป็นกลุ่มรับใช้ขาใหญ่ เจ้าพ่อ มีอิทธิพลอยู่เหนือผู้คุมคุก สั่งงานธุรกรรมนอกกฎหมายค้ายาเสพติดต่อเนื่อง
แต่ละวันมุ่งแก้ไขรัฐธรรมนูญ หวังกุมอำนาจรัฐ โกงกินสะดวกโล่งคอ ออกกฎหมายให้อาชญากรพวกเดียวกันให้รอดพ้นคดีอาญาร้ายแรง และเร่งผ่านกฎหมายงบประมาณ เอาเงินภาษีชาวบ้านมาปรนเปรอเพิ่มความมั่งคั่ง
ตัวหลักคุมเกมในสภา แทนที่จะได้รับความเคารพนับถือ มีความเที่ยงธรรม กลับทำตัวเป็นขี้ข้าพอมีระดับ บางตัวหัวเถิกผมแทบไม่เหลือ มีพฤติกรรมแนวป๋าหื่น พ่อเล้ามีเด็กในสังกัด ใช้คารมโลมเลียมเลื้อยเลียเจ้านายเหนือหัว
มีผู้นำรัฐบาล ก็ทำตัวเหมือนเจ้าแม่อยู่หัวศรีสุดาจันทร์ แวดล้อมโดยขบวนการเชลียร์ ไล่ลงมาตั้งแต่ป๋าหื่น สมาชิกนักเลื้อย ไม่เจียมตัว!
วันก่อนแม่เจ้าประคุณทรงโฉมประโลมโลกปรากฏกายในสภา นึกว่าผีอีโพยมาแข่งกับผีอีเฟือง ออกมาจากจอ หลอกหลอนกลางวันแสกๆ ทำเอาทั้งฝ่ายนักเชลียร์ตั้งหลักกำหนดจุดยืนของลิ้นเพื่อให้เลียแบบถนัดๆ แทบไม่ทัน
แต่ยังมี ส.ว. เฒ่า ใช้ความเก๋าเกมในเรื่องเลียแข้งเลียขามาตลอดชีวิต จึงใช้สัญชาติญาณของนักเลีย พลิกลิ้น พลิกเรื่องกำลังอภิปรายให้มาเล่นบทป๋าหื่นได้ทันเวลา ยอจนน้ำลายเยิ้มมุมปากสร้างความอเนจอนาถใจให้คนทั้งเมือง
แม่นางผีอีโพยบานฉ่ำเยิ้มพลาดซ้ำซาก ออกแนวเอ๋อเซ่ออย่างไร ก็ไม่มีใคร ถือสา มองว่าเป็นความสวย ฉลาด น่ารัก แม้กระทั่งเฒ่าหื่นยังสารภาพกลางสภาขี้ข้าว่าตัวเองจัดอยู่ในกลุ่มแพ้ความสวย! เลียจนไม่กลัวขนติดปาก
เออหนอ! เส้นผมบนหัวแทบไม่เหลือ จะลงโลงศพอยู่รอมมะร่อ ยังไม่มีความคิดด้านดีติดกะโหลกแยกแยะใครดีใครชั่ว ลูกหลานแทบเอาปี๊บคลุมหัว!
สมาชิกสภาขี้ข้ามีทั้งพวกหื่น ถ่อย ขี้เมา สามหาว นักเลียแข้งเลียขา นักเซ็งลี้ผลประโยชน์ ทำตัวเป็นหนังหน้าไฟ รับใช้คนหนีคุก อาชญากรตัวเอ้
ยิ่งบักจ่าหน้าเกือกชั้นประทวนด้อยสติปัญญาด้วยแล้ว ชาวบ้านก็งงว่าคนประเภทนี้เข้าสภามาได้มีคนประเภทไหนเลือกเข้ามา! อีกไม่นานบักจ่าอาจยกระดับเป็นวุฒิสมาชิก สร้างพฤติกรรมน่าทุเรศให้เหนือกว่าเป็นสภาขี้ข้า 500
นี่เป็นสัญญานของความล่มสลายของระบบ รัฐไทยเป็นรัฐล้มเหลวเต็มสภาพทั้งพฤตินัยและนิตินัย เมื่อผู้มีหน้าที่ร่าง ออกกฎหมายเป็นขี้ข้าโจรหนีคุก เกียรติภูมิไม่เหลือ ดูไปไม่ต่างจากชุมโจร แต่ละวันมุ่งวางแผนปล้นบ้านเมือง
องค์กรตำรวจโดดเด่นในด้านจัดสรรกองกำลังปราบปรามประชาชน ให้สมกับเป็นรัฐตำรวจ ภาพลักษณ์ของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เลือนรางอยู่แล้ว แทบไม่เหลือความน่าเชื่อถือ เมื่อไม่จับผู้ราย บางกลุ่มมีหน่วยจัดหานักฆ่าคน แข่งกันไปแสวงหาตำแหน่ง ความก้าวหน้าด้วยสัญญาว่าจะทำชั่วรับใช้คนหนีคุก
ภารกิจหลักคือการค้ำอำนาจรัฐบาลซึ่งมีกลุ่มอาชญากรล้างผลาญเงิน แผ่นดิน! ใครประท้วงร้องทุกข์ ก็จัดหน่วยปราบปรามจลาจล ควบคุมฝูงชนไปจัดการสลาย ถ้ามีม็อบถ่อยเสื้อแดงไประรานคุกคามทำร้ายชาวบ้าน ก็ทำตัวเป็นองค์รักษ์ ปกป้อง ออกหมายจับผู้ป้องกันตัวเองจากโจรเสื้อแดงลักทรัพย์
เป็นพฤติกรรมเลือกปฏิบัติ สร้างอารมณ์ปฏิปักษ์ให้ชาวบ้าน!
บ้านเมืองอยู่ในสภาพใกล้สิ้นหวังเต็มทน องค์กรอิสระกลายเป็นกลุ่มอะไรก็ไม่รู้ ไม่แสดงความกล้าหาญทำหน้าที่แล้ว ยังถูกสงสัยว่าเอาตัวรอด หรือหวังจะได้อะไรตอบแทน ในสิ่งที่อธิบายให้ชาวบ้านได้ไม่เต็มปากเต็มคำ
กองทัพไทยอยู่ในสภาพแทบไม่เหลือความน่าเชื่อถือเช่นกัน ด้วยประโยคทองว่า “การเมืองต้องแก้ด้วยการเมือง” แถมบางรายมีชนักปักหลัง ถอดไม่ได้ เมื่อ GT200 เป็นเหมือนหอกโมกศักดิ์ปักอก ร้อนรุ่มเหมือนไฟสุม
ผู้ผลิตโดนศาลอังกฤษพิพากษาติดคุก 7 ปี แต่ประเทศผู้ซื้อไม่ใส่ใจ ทั้งๆ ที่เป็นต้นเหตุทำให้ทหารปฏิบัติหน้าที่ต้องบาดเจ็บล้มตายด้วยเครื่องมือลวงโลก ซื้อมาด้วยลักษณะเงื่อนงำ มีถูกพิสูจน์ว่าใช้ไม่ได้ ก็ไม่มีใครรับผิดชอบ
มีประชาชนคนมีทุกข์ ยากไร้ชุมนุมประท้วง ม็อบชาวสวนยาง ปาล์มน้ำมัน ข้าวโพด มันสำปะหลัง ฯลฯ ต้องการความช่วยเหลือ แต่เสียงตอบรับคือ คำปฏิเสธ พร้อมตั้งท่าจัดกำลังเพื่อสลายการชุมนุม! ผีอีโพยไม่รู้สึกเดือดร้อน แต่ละเดือนกำหนดแผนเดินทางท่องเที่ยวไปแสวงหาความสุขต่างประเทศ
ไปทวีปแอฟริกามา อ้างประโยชน์สารพัด จนโดนเปิดเผยว่าที่แท้เป็นการไปทำธุระให้คนหนีคุกได้สัมปทานทำเหมือนทอง เหมืองพลาตินัม ไทแทเนียม และสัมปทานอื่นๆ ชาวบ้านต้องแบกภาระค่าเดินทางให้ผีอีโพยหาความสุข
ดูซิว่าจะใช้ลูกไม้ลีลาลิ้นลมลวงท่าไหนให้ชาวสวนยางถูกใจ เมื่อยังมีเวลาก็ยื้อหาช่องทางต่อรองเพื่อให้อยู่ในอำนาจผลาญเงินชาติอีกสักระยะ! งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ก๊วนผีอีโพยย่อมไม่อยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์เช่นกัน
ยังเหลืออยู่แต่ประเด็น! จะลงอย่างไร ไปเร็วแค่ไหน จะหนีไปไหน!?
