ฟังการพูดคุยของสองฝ่าย รัฐบาลและเสื้อแดง ฝ่ายเสื้อแดงต้องการจะกลับไปก่อนรัฐบาลทักษิณจะถูกรัฐประหารจาก คมช. 19 ก.ย. 49 ซึ่งก็คือยึดรัฐธรรมนูญ ปี 40 ส่วนฝ่ายรัฐบาล ก็ยึดรัฐธรรมนูญ ปี 50 แต่ยอมรับว่ายังมีหลายมาตราที่จะต้องแก้ไข
ยุทธวิธี (Tactics) ของฝ่ายเสื้อแดงต้องการยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่ โดยหวังว่าจะต้องชนะการเลือกตั้งอย่างแน่นอน (ซื้อเสียงอย่างขนานใหญ่) เมื่อเป็นรัฐบาลแล้วก็จะทำโน่นทำนี้เช่น ล้มเลิกรัฐธรรมนูญปี 50 นำรัฐธรรมนูญฉบับปี 40 ซึ่งเป็นรัฐธรรมนูญระบบกึ่งประธานาธิบดีมาบังคับใช้ใหม่ และตัดมาตราเกี่ยวกับองคมนตรีออกไป ลิดรอนพระบรมเดชานุภาพของพระมหากษัตริย์ให้ลดน้อยถอยลง จากนั้นก็นิรโทษกรรมให้ทักษิณ และคืนทรัพย์สินที่ยึดคืนมา ฯลฯ อันใครๆ ก็รู้ทันว่านี่คือยุทธศาสตร์ (strategy) ที่แท้จริงของฝ่ายเสื้อแดง
ฝ่ายรัฐบาล ก็คิดว่าการยุบสภาในทันทีจะเกิดปัญหาต่างๆ ตามมามากมาย และมหาชนส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย ไม่มีใครเชื่อได้ว่ายุบสภาแล้วปัญหาความขัดแย้งต่างๆ จะสงบลงได้ จึงควรแก้ไขรัฐธรรมนูญบางมาตรา แก้ไขกติกาบางอย่าง นัยว่าเพื่อให้เป็นประชาธิปไตยมากขึ้น
พรรคเพื่อ (ใคร) ไทย ซึ่งเป็นพรรคฝ่ายค้าน แทนที่จะทำหน้าที่เป็นผู้แทนปวงชนไทย ทำหน้าที่เพื่อประโยชน์ของปวงชนไทย มันก็กลับกลายเป็นผู้แทนของทักษิณ กลายเป็นตัวแทนโจรปล้นแผ่นดิน ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อประโยชน์ทักษิณ ในใจของ ส.ส. อยากได้เงินทักษิณจนใจจะขาดเพื่อนำเงินไปซื้อเสียงเลือกตั้งครั้งหน้า พวกเขาไม่ละอายใจต่อการกระทำของพวกเขา พวกเขากำลังทำตัวเป็นทาสของทักษิณ ยกเว้น กรุง ศรีวิไล หรือนายนที สุทินไชยยะ
ทักษิณ คือนักโทษหนีคดีสำคัญ ทำไมจึงสามารถวิดีโอลิงก์พูดผิดเป็นถูก พูดดำเป็นขาว พูดให้ร้ายต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ พูดให้ร้ายต่อประธานองคมนตรี เล่นงานใครต่อใคร มีคนถามมาว่า ใครจะรับผิดชอบบ้าง ทำไมรัฐบาลไม่จัดการหรือใครควรจะร้องต่อศาล
นายวีระ มุสิกพงศ์ ประธาน นปช. (นักป่วนชาติ) ผู้อกตัญญูกล่าวโจมตี พลเอกเปรม อย่างสาดเสียเทเสีย ถามว่าพลเอกเปรม ไปทำอะไรไม่ดีกับนายวีระบ้าง ท่านไม่เคยให้ร้ายนายวีระ ซ้ำเคยช่วยนายวีระ พ้นจากคุกจากติดยาวเป็นติดสั้นในข้อหาพูดให้ร้ายต่อองค์รัชทายาท
พ.อ.อภิวันท์ วิริยะชัย ก็เช่นเดียวกัน พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ไม่เคยให้ร้ายแก่ พ.อ. อภิวันท์ แต่ทำไม พ.อ.อภิวันท์ จึงพูดให้ร้ายทำลายพลเอกเปรม ตีวัวกระทบคราดไปถึงราชวงศ์
พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นแบบอย่างของการรักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ อย่างสุดจิตสุดใจ กระทั่งได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุด และต่อต้านนักการเมืองโกงชาติอย่างทักษิณ เลยทำลูกน้องข้าทาสของทักษิณ พาลโกรธตามไปด้วย ถามว่ามันมีเหตุผลไหม
เหตุ หรือรากเหง้าแห่งเหตุวิกฤตชาติอันยาวนานเพราะความเห็นผิด เชื่อผิด คิดผิด ทำผิด คือความเชื่อที่ว่า รัฐธรรมนูญ คือระบอบประชาธิปไตย เราโทษคณะราษฎรเสียทั้งหมดก็ไม่เชิง เพราะคณะราษฎร เค้าไม่ได้โกหกว่าสร้างระบอบประชาธิปไตย “...คณะราษฎรไม่ประสงค์ที่จะแย่งชิงราชสมบัติแต่อย่างใด ความประสงค์อันใหญ่ยิ่งก็เพื่อที่จะให้มีธรรมนูญการปกครองแผ่นดิน...”
ต่อมาดังได้กล่าวแล้วว่า “จุดเริ่มต้นของการบิดเบือนแสบสุดๆ โมเมสุดๆ ร้ายกาจสุดๆ เห็นผิดสุดๆ เป็นเล่ห์กลของคณะเผด็จการในขณะนั้นเพื่อสร้างความชอบธรรมให้แก่ตนเอง อยู่ๆ ก็บัญญัติ คำว่า “ระบอบประชาธิปไตย” ไว้ในรัฐธรรมนูญ ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2492 ในหมวด 1 บททั่วไป
“มาตรา 2 ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข” ในยุคจอมเผด็จการโดย จอมพล ป. พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี คณะนี้บัญญัติโดยที่ไม่ได้มีการสถาปนาหลักการปกครองแบบประชาธิปไตยเลยแม้แต่น้อย
“ต่อมาก็บัญญัติในรัฐธรรมนูญ ฉบับที่ 8 พ. ศ. 2511 ใน มาตรา 2 ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข (แห่งรัฐ) ในยุคจอมเผด็จการ จอมพลถนอม กิตติขจร เป็นนายกรัฐมนตรี”
“คณะผู้ปกครองรุ่นต่อๆ มาก็บัญญัติไว้ในรัฐธรรม ฉบับปี พ.ศ. 2517, 2519, 2521, 2534, 2540, 2550 โดยทำตามสืบเนื่องกันมาอย่างโง่เขลาเบาปัญญาเป็นทายาทอสูร โดยมิได้เฉลียวใจหรือฉุกคิดกันเลยแม้แต่นิดเดียว พวกเขาได้ทำร้ายทำลายสร้างความหายนะให้กับชาติของเราอย่างไม่รู้จักจบสิ้น อย่างคาดไม่ถึงว่าพวกเขาได้หลงผิด ทำร้ายทำลายชาติอย่างมากมายมหาศาลขนาดนี้”
ในสถานการณ์ปัจจุบัน มีคนถามว่ายุบสภาก่อนแก้ หรือว่าจะแก้ก่อนยุบสภา และที่จะแก้นั้นแก้อะไร หากว่ายุบสภาแล้วไปแก้ทีหลัง หาหลักประกันอะไรอะไรไม่ได้ หากจะนำรัฐธรรมนูญมาใช้ใหม่ ก็ไม่ใช่ทางแก้ไขเหตุวิกฤตชาติให้ยุติลงได้และเสี่ยงภัยทำให้สถาบันพระมหากษัตริย์จะอ่อนแอลง และหมดความหมายตามที่ฝ่ายเสื้อแดงต้องการ
หากว่าฝ่ายรัฐบาลแก้ไขรัฐธรรมนูญบางมาตรา ก็ไม่ใช่ทางออกที่จะแก้ไขเหตุวิกฤตชาติให้ยุติลงได้เช่นเดียวกัน ทั้งนี้ ไม่ว่ารัฐธรรมนูญฉบับไหนล้วนเป็นรัฐธรรมนูญที่จัดความสัมพันธ์ไม่ถูกต้อง พวกลัทธิรัฐธรรมนูญสอนอย่างบิดเบือนในภายหลังว่า สร้างรัฐธรรมนูญ เพื่อสร้างระบอบประชาธิปไตย นี่คือความเห็นผิดอย่างใหญ่หลวง เลยทำให้รัฐธรรมนูญไทยทุกฉบับเป็นศูนย์กลางของความขัดแย้ง เป็นเหตุแห่งความหายนะ วอดวาย ยับเยินของชาติ แท้จริงรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมาย การนำกฎหมายมาปกครองเพียงส่วนเดียวย่อมก่อให้เกิดปัญหาอย่างไม่รู้จบ
ท่านทั้งหลายลองคิดง่ายๆ หากสมมติว่า พระพุทธเจ้าทรงประกาศศาสนาด้วย พระวินัย 227 ข้อ ถามว่าศาสนาพุทธจะก่อเกิดขึ้นมาได้ไหมในโลกนี้ แต่เพราะพระพุทธเจ้าทรงประกาศศาสนาด้วย พระธรรม สัจธรรมคำสอนทางสายกลาง มีอริยสัจ 4, มรรคมีองค์ 8 เป็นต้น กระทั่งก่อเกิดพระหันต์สาวกมากถึง 1250 องค์ ก็ยังไม่ได้ทรงบัญญัติพระวินัยแม้เพียงข้อเดียว
เห็นได้ว่า เราผิดพลาดมาแล้วยาวนานถึง 78 ปีแล้ว หากไม่เปลี่ยนทัศนะ ประเทศชาติต้องหายนะต่อไป หากเราเป็นผู้มีปัญญาย่อมเปลี่ยนทัศนะ ไปสู่ความถูกต้องยิ่งใหญ่ของปวงชนในชาติ
รากฐานแห่งการวิปัสสนาก่อเกิดปัญญาอันเป็น ทางสายกลาง (มัชฌิมาปฏิปทา) อันยิ่งใหญ่แห่งพระพุทธศาสนา ย่อมก่อให้เกิดปัญญาแจ้งชัดตามความเป็นจริงว่าสรรพสิ่งล้วนไปไปตามกฎของเหตุและผลหรือกฎแห่งกรรมหรือกฎอิทัปปัจจยตา คือกฎสัมพันธภาวะระหว่างเหตุและผล
พระอาทิตย์ ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของดาวเคราะห์ หรือดวงอาทิตย์มาก่อนดาวเคราะห์
จุดมุ่งหมาย ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของวิธีการไปสู่จุดมุ่งหมาย หรือจุดมุ่งหมายต้องมาก่อน
ยุทธศาสตร์ ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของยุทธวิธี หรือยุทธศาสตร์ต้องมาก่อนยุทธวิธีเสมอไป
ธรรม ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของการเมืองที่แท้จริง หรือมาก่อนการเมืองเสมอไป
การเมือง ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของการปกครอง หรือการเมืองต้องมาก่อนการปกครอง
รัฐศาสตร์ ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของนิติศาสตร์ หรือรัฐศาสตร์ต้องมาก่อนกฎหมาย
หลักการปกครองโดยธรรม ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของ วิธีการปกครองโดยธรรม หรือหลักการปกครองฯ ต้องมาก่อนวิธีการปกครองเสมอไป ฯลฯ
ดังนี้แล้ว หลักการปกครองโดยธรรมย่อมเป็นเหตุปัจจัยแก่รัฐธรรมนูญ หรือ หลักการปกครองโดยธรรมต้องมาก่อนรัฐธรรมนูญ รัฐธรรมนูญย่อมเป็นเหตุปัจจัยของรัฐบาล รัฐบาลย่อมเป็นปัจจัยของกระทรวง ทบวง กรม จังหวัด อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน ครอบครัว บุคคล
ดังกล่าวแล้ว จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด ที่รัฐบาลจะต้องมีนโยบายสถาปนาหลักการปกครองโดยธรรม อันเป็นจุดมุ่งหมายร่วม เป็นจุดมุ่งหมายทั่วไปของปวงชนในชาติ ด้วยการศึกษา เข้าใจ ผลักดัน เรียกร้อง สู่การสถาปนา หลักการปกครองโดยธรรม หรือระบอบการปกครองโดยธรรม ถือธรรมเป็นใหญ่ เป็น ธรรมาธิปไตย อันเป็นจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชนในชาติ อันเป็นพระราชกรณียกิจอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าแผ่นดิน ที่จะทรงสถาปนาและพระราชทานให้กับปวงชนชาวไทย เพื่อก่อให้เกิดความสามัคคีธรรมของปวงชนในชาติ และความก้าวหน้า ความมั่นคงในทุกด้านของชาติอย่างยิ่งใหญ่
สิ่งที่รัฐบาลต้องทำให้ถูกต้อง คือ การประกาศนโยบาย (Policy) สถาปนาหลักการปกครองธรรมาธิปไตย 9 ถึงขณะนี้รัฐบาลก็ยังสามารถทำได้ ถ้ารัฐบาลดำเนินการตามที่แนะนำนี้ รัฐบาลนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และพรรคร่วม จะเป็นรัฐบาลแรกของประเทศไทยที่ได้เป็นผู้เปลี่ยนจากแนวทางนรก ตกเหว หายนะ วอดวาย ย่อยยับ ไปเป็นแนวทางที่สร้างสรรค์ ก้าวหน้า มั่นคง ยิ่งใหญ่ของปวงชนในชาติและก้าวหน้าทางการเมืองกว่าประเทศอื่นใดในโลก
ยุทธวิธี (Tactics) ของฝ่ายเสื้อแดงต้องการยุบสภาเพื่อเลือกตั้งใหม่ โดยหวังว่าจะต้องชนะการเลือกตั้งอย่างแน่นอน (ซื้อเสียงอย่างขนานใหญ่) เมื่อเป็นรัฐบาลแล้วก็จะทำโน่นทำนี้เช่น ล้มเลิกรัฐธรรมนูญปี 50 นำรัฐธรรมนูญฉบับปี 40 ซึ่งเป็นรัฐธรรมนูญระบบกึ่งประธานาธิบดีมาบังคับใช้ใหม่ และตัดมาตราเกี่ยวกับองคมนตรีออกไป ลิดรอนพระบรมเดชานุภาพของพระมหากษัตริย์ให้ลดน้อยถอยลง จากนั้นก็นิรโทษกรรมให้ทักษิณ และคืนทรัพย์สินที่ยึดคืนมา ฯลฯ อันใครๆ ก็รู้ทันว่านี่คือยุทธศาสตร์ (strategy) ที่แท้จริงของฝ่ายเสื้อแดง
ฝ่ายรัฐบาล ก็คิดว่าการยุบสภาในทันทีจะเกิดปัญหาต่างๆ ตามมามากมาย และมหาชนส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย ไม่มีใครเชื่อได้ว่ายุบสภาแล้วปัญหาความขัดแย้งต่างๆ จะสงบลงได้ จึงควรแก้ไขรัฐธรรมนูญบางมาตรา แก้ไขกติกาบางอย่าง นัยว่าเพื่อให้เป็นประชาธิปไตยมากขึ้น
พรรคเพื่อ (ใคร) ไทย ซึ่งเป็นพรรคฝ่ายค้าน แทนที่จะทำหน้าที่เป็นผู้แทนปวงชนไทย ทำหน้าที่เพื่อประโยชน์ของปวงชนไทย มันก็กลับกลายเป็นผู้แทนของทักษิณ กลายเป็นตัวแทนโจรปล้นแผ่นดิน ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อประโยชน์ทักษิณ ในใจของ ส.ส. อยากได้เงินทักษิณจนใจจะขาดเพื่อนำเงินไปซื้อเสียงเลือกตั้งครั้งหน้า พวกเขาไม่ละอายใจต่อการกระทำของพวกเขา พวกเขากำลังทำตัวเป็นทาสของทักษิณ ยกเว้น กรุง ศรีวิไล หรือนายนที สุทินไชยยะ
ทักษิณ คือนักโทษหนีคดีสำคัญ ทำไมจึงสามารถวิดีโอลิงก์พูดผิดเป็นถูก พูดดำเป็นขาว พูดให้ร้ายต่อสถาบันพระมหากษัตริย์ พูดให้ร้ายต่อประธานองคมนตรี เล่นงานใครต่อใคร มีคนถามมาว่า ใครจะรับผิดชอบบ้าง ทำไมรัฐบาลไม่จัดการหรือใครควรจะร้องต่อศาล
นายวีระ มุสิกพงศ์ ประธาน นปช. (นักป่วนชาติ) ผู้อกตัญญูกล่าวโจมตี พลเอกเปรม อย่างสาดเสียเทเสีย ถามว่าพลเอกเปรม ไปทำอะไรไม่ดีกับนายวีระบ้าง ท่านไม่เคยให้ร้ายนายวีระ ซ้ำเคยช่วยนายวีระ พ้นจากคุกจากติดยาวเป็นติดสั้นในข้อหาพูดให้ร้ายต่อองค์รัชทายาท
พ.อ.อภิวันท์ วิริยะชัย ก็เช่นเดียวกัน พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ไม่เคยให้ร้ายแก่ พ.อ. อภิวันท์ แต่ทำไม พ.อ.อภิวันท์ จึงพูดให้ร้ายทำลายพลเอกเปรม ตีวัวกระทบคราดไปถึงราชวงศ์
พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นแบบอย่างของการรักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ อย่างสุดจิตสุดใจ กระทั่งได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้นสูงสุด และต่อต้านนักการเมืองโกงชาติอย่างทักษิณ เลยทำลูกน้องข้าทาสของทักษิณ พาลโกรธตามไปด้วย ถามว่ามันมีเหตุผลไหม
เหตุ หรือรากเหง้าแห่งเหตุวิกฤตชาติอันยาวนานเพราะความเห็นผิด เชื่อผิด คิดผิด ทำผิด คือความเชื่อที่ว่า รัฐธรรมนูญ คือระบอบประชาธิปไตย เราโทษคณะราษฎรเสียทั้งหมดก็ไม่เชิง เพราะคณะราษฎร เค้าไม่ได้โกหกว่าสร้างระบอบประชาธิปไตย “...คณะราษฎรไม่ประสงค์ที่จะแย่งชิงราชสมบัติแต่อย่างใด ความประสงค์อันใหญ่ยิ่งก็เพื่อที่จะให้มีธรรมนูญการปกครองแผ่นดิน...”
ต่อมาดังได้กล่าวแล้วว่า “จุดเริ่มต้นของการบิดเบือนแสบสุดๆ โมเมสุดๆ ร้ายกาจสุดๆ เห็นผิดสุดๆ เป็นเล่ห์กลของคณะเผด็จการในขณะนั้นเพื่อสร้างความชอบธรรมให้แก่ตนเอง อยู่ๆ ก็บัญญัติ คำว่า “ระบอบประชาธิปไตย” ไว้ในรัฐธรรมนูญ ฉบับที่ 5 พ.ศ. 2492 ในหมวด 1 บททั่วไป
“มาตรา 2 ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข” ในยุคจอมเผด็จการโดย จอมพล ป. พิบูลสงคราม เป็นนายกรัฐมนตรี คณะนี้บัญญัติโดยที่ไม่ได้มีการสถาปนาหลักการปกครองแบบประชาธิปไตยเลยแม้แต่น้อย
“ต่อมาก็บัญญัติในรัฐธรรมนูญ ฉบับที่ 8 พ. ศ. 2511 ใน มาตรา 2 ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข (แห่งรัฐ) ในยุคจอมเผด็จการ จอมพลถนอม กิตติขจร เป็นนายกรัฐมนตรี”
“คณะผู้ปกครองรุ่นต่อๆ มาก็บัญญัติไว้ในรัฐธรรม ฉบับปี พ.ศ. 2517, 2519, 2521, 2534, 2540, 2550 โดยทำตามสืบเนื่องกันมาอย่างโง่เขลาเบาปัญญาเป็นทายาทอสูร โดยมิได้เฉลียวใจหรือฉุกคิดกันเลยแม้แต่นิดเดียว พวกเขาได้ทำร้ายทำลายสร้างความหายนะให้กับชาติของเราอย่างไม่รู้จักจบสิ้น อย่างคาดไม่ถึงว่าพวกเขาได้หลงผิด ทำร้ายทำลายชาติอย่างมากมายมหาศาลขนาดนี้”
ในสถานการณ์ปัจจุบัน มีคนถามว่ายุบสภาก่อนแก้ หรือว่าจะแก้ก่อนยุบสภา และที่จะแก้นั้นแก้อะไร หากว่ายุบสภาแล้วไปแก้ทีหลัง หาหลักประกันอะไรอะไรไม่ได้ หากจะนำรัฐธรรมนูญมาใช้ใหม่ ก็ไม่ใช่ทางแก้ไขเหตุวิกฤตชาติให้ยุติลงได้และเสี่ยงภัยทำให้สถาบันพระมหากษัตริย์จะอ่อนแอลง และหมดความหมายตามที่ฝ่ายเสื้อแดงต้องการ
หากว่าฝ่ายรัฐบาลแก้ไขรัฐธรรมนูญบางมาตรา ก็ไม่ใช่ทางออกที่จะแก้ไขเหตุวิกฤตชาติให้ยุติลงได้เช่นเดียวกัน ทั้งนี้ ไม่ว่ารัฐธรรมนูญฉบับไหนล้วนเป็นรัฐธรรมนูญที่จัดความสัมพันธ์ไม่ถูกต้อง พวกลัทธิรัฐธรรมนูญสอนอย่างบิดเบือนในภายหลังว่า สร้างรัฐธรรมนูญ เพื่อสร้างระบอบประชาธิปไตย นี่คือความเห็นผิดอย่างใหญ่หลวง เลยทำให้รัฐธรรมนูญไทยทุกฉบับเป็นศูนย์กลางของความขัดแย้ง เป็นเหตุแห่งความหายนะ วอดวาย ยับเยินของชาติ แท้จริงรัฐธรรมนูญเป็นกฎหมาย การนำกฎหมายมาปกครองเพียงส่วนเดียวย่อมก่อให้เกิดปัญหาอย่างไม่รู้จบ
ท่านทั้งหลายลองคิดง่ายๆ หากสมมติว่า พระพุทธเจ้าทรงประกาศศาสนาด้วย พระวินัย 227 ข้อ ถามว่าศาสนาพุทธจะก่อเกิดขึ้นมาได้ไหมในโลกนี้ แต่เพราะพระพุทธเจ้าทรงประกาศศาสนาด้วย พระธรรม สัจธรรมคำสอนทางสายกลาง มีอริยสัจ 4, มรรคมีองค์ 8 เป็นต้น กระทั่งก่อเกิดพระหันต์สาวกมากถึง 1250 องค์ ก็ยังไม่ได้ทรงบัญญัติพระวินัยแม้เพียงข้อเดียว
เห็นได้ว่า เราผิดพลาดมาแล้วยาวนานถึง 78 ปีแล้ว หากไม่เปลี่ยนทัศนะ ประเทศชาติต้องหายนะต่อไป หากเราเป็นผู้มีปัญญาย่อมเปลี่ยนทัศนะ ไปสู่ความถูกต้องยิ่งใหญ่ของปวงชนในชาติ
รากฐานแห่งการวิปัสสนาก่อเกิดปัญญาอันเป็น ทางสายกลาง (มัชฌิมาปฏิปทา) อันยิ่งใหญ่แห่งพระพุทธศาสนา ย่อมก่อให้เกิดปัญญาแจ้งชัดตามความเป็นจริงว่าสรรพสิ่งล้วนไปไปตามกฎของเหตุและผลหรือกฎแห่งกรรมหรือกฎอิทัปปัจจยตา คือกฎสัมพันธภาวะระหว่างเหตุและผล
พระอาทิตย์ ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของดาวเคราะห์ หรือดวงอาทิตย์มาก่อนดาวเคราะห์
จุดมุ่งหมาย ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของวิธีการไปสู่จุดมุ่งหมาย หรือจุดมุ่งหมายต้องมาก่อน
ยุทธศาสตร์ ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของยุทธวิธี หรือยุทธศาสตร์ต้องมาก่อนยุทธวิธีเสมอไป
ธรรม ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของการเมืองที่แท้จริง หรือมาก่อนการเมืองเสมอไป
การเมือง ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของการปกครอง หรือการเมืองต้องมาก่อนการปกครอง
รัฐศาสตร์ ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของนิติศาสตร์ หรือรัฐศาสตร์ต้องมาก่อนกฎหมาย
หลักการปกครองโดยธรรม ย่อมเป็นเหตุปัจจัยของ วิธีการปกครองโดยธรรม หรือหลักการปกครองฯ ต้องมาก่อนวิธีการปกครองเสมอไป ฯลฯ
ดังนี้แล้ว หลักการปกครองโดยธรรมย่อมเป็นเหตุปัจจัยแก่รัฐธรรมนูญ หรือ หลักการปกครองโดยธรรมต้องมาก่อนรัฐธรรมนูญ รัฐธรรมนูญย่อมเป็นเหตุปัจจัยของรัฐบาล รัฐบาลย่อมเป็นปัจจัยของกระทรวง ทบวง กรม จังหวัด อำเภอ ตำบล หมู่บ้าน ครอบครัว บุคคล
ดังกล่าวแล้ว จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด ที่รัฐบาลจะต้องมีนโยบายสถาปนาหลักการปกครองโดยธรรม อันเป็นจุดมุ่งหมายร่วม เป็นจุดมุ่งหมายทั่วไปของปวงชนในชาติ ด้วยการศึกษา เข้าใจ ผลักดัน เรียกร้อง สู่การสถาปนา หลักการปกครองโดยธรรม หรือระบอบการปกครองโดยธรรม ถือธรรมเป็นใหญ่ เป็น ธรรมาธิปไตย อันเป็นจุดมุ่งหมายร่วมของปวงชนในชาติ อันเป็นพระราชกรณียกิจอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้าแผ่นดิน ที่จะทรงสถาปนาและพระราชทานให้กับปวงชนชาวไทย เพื่อก่อให้เกิดความสามัคคีธรรมของปวงชนในชาติ และความก้าวหน้า ความมั่นคงในทุกด้านของชาติอย่างยิ่งใหญ่
สิ่งที่รัฐบาลต้องทำให้ถูกต้อง คือ การประกาศนโยบาย (Policy) สถาปนาหลักการปกครองธรรมาธิปไตย 9 ถึงขณะนี้รัฐบาลก็ยังสามารถทำได้ ถ้ารัฐบาลดำเนินการตามที่แนะนำนี้ รัฐบาลนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ และพรรคร่วม จะเป็นรัฐบาลแรกของประเทศไทยที่ได้เป็นผู้เปลี่ยนจากแนวทางนรก ตกเหว หายนะ วอดวาย ย่อยยับ ไปเป็นแนวทางที่สร้างสรรค์ ก้าวหน้า มั่นคง ยิ่งใหญ่ของปวงชนในชาติและก้าวหน้าทางการเมืองกว่าประเทศอื่นใดในโลก
