ปัญหาภายในพรรคประชาธิปัตย์ ในเรื่องแก่งแย่งชิงตำแหน่งรัฐมนตรีกันเอง เป็นแผลที่ตกสะเก็ดไปแล้ว แต่ความขัดแย้งในพรรคร่วมยังไม่อาจเยียวยาได้
จะแตกหัก-แยกทางกันเดินหรือไม่ สำหรับพรรคร่วมรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ที่เห็นได้ชัดว่ามีการขัดแย้งกันอย่างหนัก แม้จะพยายามกลบเกลื่อนร่องรอยกันอยู่
แต่ไม่สำเร็จ
จนทำให้ปัญหาที่ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ ขัดแย้งกันพอเป็นพิธี แต่เมื่อรอยร้าวมันค้างคาอยู่ ผสมกับมีเรื่องใหม่ๆ ผสมปนเปกันในเวลานี้
เลยทำให้สังคมเห็นได้ชัดว่า รัฐบาลอภิสิทธิ์ มีปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง และผลประโยชน์กันหลายต่อหลายโครงการ
คำถามจึงเกิดขึ้นไปทั่วทุกสารทิศ แล้วการขบเหลี่ยมกันของพรรคร่วมรัฐบาลจะรุนแรงจนแตกหัก เป็นชนวนไปสู่การล้างไพ่ใหม่ทางการเมืองหรือไม่ ?
จะเกิดรายการเอาคืนกันเองภายในพรรคร่วมรัฐบาล ถึงขั้นจะมีการป่วนการเมืองในการลงมติของส.ส.ซีกรัฐบาลระหว่างการประชุมสภาผู้แทนราษฎรสมัยวิสามัญ กลางเดือนมิถุนายนที่จะเปิดสภาวันที่ 15 มิถุนายนนี้หรือไม่?
เนื่องจากการประชุมสภาฯสมัยวิสามัญที่จะมีขึ้น มีความหมายกับรัฐบาลมาก เพราะไม่ใช่กฎหมายธรรมดา แต่เป็นการพิจารณาร่างพ.ร.บ.งบประมาณรายจ่ายประจำปี 2553 และพ.ร.ก.เงินกู้ 4 แสนล้านบาท
ไม่ต้องถึงขั้นกฎหมายไม่ผ่านสภาฯหรอก เอาแค่ลองส.ส.ซีกรัฐบาลหายไป 10 เสียง 15 เสียง แค่นี้รัฐบาลก็ปั่นป่วนแล้ว
ถ้าสถานการณ์ความขัดแย้งพัฒนาไปถึงขั้นนั้นจริง และแกนนำรัฐบาลปล่อยให้ทอดนานออกไปถึงกลางเดือนมิถุนายน
จนรอยร้าวความขัดแย้งกลายเป็น “แผลติดเชื้อ”
หลายคนก็อาจจะยังสงสัยว่า จะแตกหักกันเลยหรือไม่ เรา-ทีมข่าวการเมือง ขอตอบแบบคอนเฟิร์มฟันธงเลยว่า
“ยังไม่สุกงอม พอจะแตกหัก”
บนปัจจัยหลายเรื่องทั้งความไม่พร้อมของทุกพรรคการเมืองในการเลือกตั้งในช่วงเวลาอันใกล้นี้
พรรคร่วมรัฐบาลต่างรอให้มีการใช้เงินงบประมาณรายจ่ายปี 53 ในปลายปีนี้เสียก่อน
อีกทั้งในช่วงเดือนกันยายน-ตุลาคม ก็จะเข้าสู่ช่วงการแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการระดับสูงในทุกกระทรวง
แต่ละพรรคจะสามารถใช้กลไกงบประมาณในกระทรวง ที่ตัวเองรับผิดชอบ รวมถึงข้าราชการในสังกัดให้เป็นประโยชน์ได้ หากมีการเลือกตั้ง
เค้กก้อนใหญ่ที่ซุกซ่อนไว้ในรูปงบประมาณ ก็ยังไม่ถูกตัดเอามาแบ่งกันหาประโยชน์ ผสมกับการได้ใช้อำนาจในการแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการ ที่จะได้ทั้งส่งคนของตนไปนั่งตำแหน่งสำคัญ หรือเซ็งลี้เก้าอี้ก็มีเงินรออยู่
แล้วเรื่องอะไรต้องล้มโต๊ะ ให้อดอยากปากแห้งกันไปหมด
แต่อย่างไรก็ตาม หากสถานการณ์ความขัดแย้งลุกลามบานปลาย ไม่อาจรักษาแผลติดเชื้อนี้ได้ ก็น่าเป็นห่วงจะต้องตัดอวัยวะเพื่อรักษาชีวิตกันไว้บ้าง!
เพียงแต่ยามนี้ สถานการณ์ของ“แผลติดเชื้อ”มันยังไม่รุนแรง เพราะประเมินแล้ว ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นที่มีศูนย์กลางตัวหลักอยู่แค่
“ภูมิใจไทย” ของเนวิน ชิดชอบ
ที่พบว่า เกิดปัญหาขึ้นใน 3 กระทรวงหลัก ที่คนของพรรคภูมิใจไทยยึดครองไว้หมด
“พาณิชย์-คมนาคม-มหาดไทย”
ไล่เรียงกันตั้งแต่กระทรวงพาณิชย์ อันมี พรทิวา นาคาศัย เลขาธิการพรรคภูมิใจไทย เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ กับปัญหาเรื่องการประมูลขายข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ตามด้วยการประมูลขายข้าว 2.6 ล้านตัน ที่มีกลิ่นไม่ดีโชยออกมาในเรื่องความไม่ชอบมาพากลของโครงการนี้ว่า
หากทุกอย่างทำสำเร็จจะมีเงินลอยไปลอยมาใส่กระเป๋าคนที่เกี่ยวข้องกับโครงการนี้ เป็นเงินไม่ต่ำกว่า 2 พันล้านบาท
ส่วนกระทรวงคมนาคมที่ เนวิน ส่ง โสภณ ซารัมย์ ข้ามชั้นจากครูประชาบาล-ส.ส.ในกลุ่มก๊วนไปนั่งแท่นเป็นรัฐมนตรีว่าการคมนาคม กำลังมีปัญหาเรื่องโครงการเช่ารถเมล์ของ ขสมก.จำนวน 4 พันคัน
อันเป็นเผือกร้อนที่สุดของรัฐบาล และภูมิใจไทยในยามนี้
เพราะยิ่งนานวัน กระแสต่อต้าน-คัดค้าน จากคนในสังคมได้ขยายแนวร่วมออกไปมากขึ้นตามลำดับ บนการเปิดโปงเรื่องความไม่ชอบมาพากล และการแสวงหาผลประโยชน์หลายพันล้านบาทของผู้อยู่เบื้องหลังโครงการนี้
แรงคัดค้านที่ดังมากขึ้น ล่าสุดกลุ่มส.ว.และภาคประชาชนออกมาดักคอไว้ล่วงหน้าว่า หากมีการผลักดันโครงการนี้ให้ผ่านครม. จนมีการทำสัญญากับเอกชนจริง ก็จะมีการเคลื่อนไหวล่ารายชื่อประชาชน 2 หมื่นชื่อ เพื่อถอดถอนผู้เกี่ยวข้อง
จึงเป็นศึกหนักของ เนวิน-โสภณ ซารัมย์-ประจักษ์ แกล้วกล้าหาญ รมช.คมนาคม จากภูมิใจไทยที่กำกับดูแล ขสมก.
หากขืนจะควบตะบึงรถเมล์ 4 พันคันให้เข้าวินให้ได้ ชนิดไม่สนกระแสต่อต้าน และการเปิดโปงเงื่อนงำความผิดปกติของโครงการนี้ ที่มีให้เห็นรอบด้าน
ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็มีหวัง รถเมล์ด่วนภูมิใจไทยอาจแหกโค้ง ตกเหวทางการเมืองกันในเวลาอันรวดเร็วแน่นอน
เหตุเพราะ เป็นโครงการที่ทุกคนพบได้ชัดว่า ภูมิใจไทย พยายามผลักดันเรื่องนี้มากจนผิดปกติตั้งแต่ในสมัยรัฐบาลพลังประชาชน มาจนถึงรัฐบาลอภิสิทธิ์
ยิ่งผลักกันมากเท่าไร ก็ยิ่งมีแรงคัดค้านมากขึ้นเท่านั้น แม้จะมีการปลดเปลี่ยนสเปกกันหลายรอบ เพื่อลดแรงต้านของหลายฝ่าย แต่ก็ยังไม่เป็นผล เพราะเมื่อดูตัวร่างทีโออาร์ และเหตุผลความจำเป็นที่นายโสภณ พยายามผลักดันโครงการนี้ จะพบว่าไม่สามารถตอบข้อสงสัยของสังคมในหลายเรื่องได้
เช่นทำไมต้องเช่าในราคาสูง ทำไมไม่ซื้อไปเลย เพราะคำนวณแล้วการเช่าจำนวนมาก และใช้เงินสูงหลายพันล้านบาท ไม่คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไป
จนมีการระบุกันหลายเวที ว่าโครงการนี้เป็นรายการถอนทุนทางการเมืองของรัฐมนตรีนอมินี ที่ต้องทำตามที่นายสั่ง เพื่อแลกกับเก้าอี้รัฐมนตรี
ไม่เช่นนั้น หากไม่มีผลงานก็จะถูกปลดจากตำแหน่ง เหมือนเช่นที่ ชาติชาย พุคยาภรณ์ โดนเขี่ยตกเก้าอี้รมช.เกษตรและสหกรณ์มาแล้ว
และหากภูมิใจไทยจะพยายามผลักดันเรื่องนี้ให้สำเร็จ บนข้อสงสัยหลายเรื่องที่ไม่สามารถตอบได้ เช่นการประเมินรายได้ 1.1 หมื่นบาท ต่อคันต่อวัน ที่หลายคนเห็นว่ากระทรวงคมนาคมตั้งเรื่องไว้สูงเกินจริง ทั้งที่จำนวนประชาชนที่จะขึ้นรถดังกล่าวตลอดทั้งวันไม่มีทางที่ ขสมก.จะสามารถจัดเก็บรายได้ ได้ตามจำนวนที่อ้างไว้
และเมื่อคำนวณค่าใช้จ่ายกับรายได้และค่าเช่า จะพบว่าค่าเช่าวันละ 4.7 พันบาท และยังมีค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่เป็นค่าใช้จ่ายทรงตัว และค่าใช้จ่ายผันแปร แต่อยู่ที่ระดับวงเงิน อันแบ่งเป็นค่าพนักงานและค่าน้ำมัน 4 พันบาท รวมแล้วค่าเช่า-ค่าใช้จ่ายอื่นๆ 9 พันบาทต่อวัน แต่ ขสมก.ตั้งรายได้ไว้สูงสุดที่ 1.1 หมื่นบาท
เท่ากับว่าจริงๆ แล้วขสมก.จะมีกำไรแค่1 พันกว่าบาท ต่อวัน อันเป็นตัวเลขง่ายๆ ที่แสดงให้เห็นว่ามีเหตุผลและความจำเป็นเร่งด่วนอะไรที่ต้องไปทำสัญญาเช่าที่เสียค่าใช้จ่ายจำนวนมากเช่นนั้น
ไม่มีคำจำกัดความอะไร ที่จะใช้กับโครงการเช่ารถเมล์4พันคัน ดีไปกว่าคำว่า เป็นรายการ “ปล้นกลางแดด”
และท้ายสุดสดๆร้อนที่กระทรวงมหาดไทย กับเกาเหลาชามใหญ่ที่ เนวิน ชิดชอบ ส่งน้องชายสุดที่รักศักดิ์สยาม ชิดชอบ รัฐมนโทกระทรวงมหาดไทย ออกมาเปิดศึกกับ มท.3 จากพรรคประชาธิปัตย์ - ถาวร เสนเนียม ในเรื่องนโยบายการให้เช่าที่ดินป่าสงวน-ที่ดินของรัฐกับประชาชนในราคาไร่ละ 10 บาท เป็นเวลา 5 ปี
แสดงจุดยืนว่า คนของภูมิใจไทยไม่เห็นด้วย
เพราะจะทำให้เกิดช่องว่างให้คนรวย หรือคนบุกรุกที่ดินป่าสงวนมาสวมสิทธิ์เช่าที่ดินในราคาถูก เพื่ออยู่อาศัย จนเกิดข้อผิดพลาดขึ้นเหมือนกับกรณี สปก.4-01 ที่ภูเก็ต
ถึงกับสำทับว่านโยบายนี้ จะทำให้รัฐบาลประชาธิปัตย์พังซ้ำสองกับเรื่องที่ดิน
เท่านั้นยังไม่พอ ศักดิ์สยาม ยังออกมาทวงกรมที่ดิน ให้ ชวรัตน์ ชาญวีรกูล มท.1 หัวหน้าพรรคภูมิใจ ดูแลเอง ชนิดไม่ไว้หน้า ถาวร มท.3 ที่ถือเป็นขุนพลหลักคนสำคัญของพรรคประชาธิปัตย์
หากเป็นลูกพรรคภูมิใจไทยธรรมดา ประชาธิปัตย์คงไม่ยอมแน่นอน แต่คนที่ออกมาพูดเป็นถึง น้องเนวิน ก็เลยได้แต่เก็บอาการไม่พอใจไว้ ที่ถูกภูมิใจไทยมาลบเหลี่ยมเอาคืนกันแบบนี้
กระนั้น สิ่งที่ปรากฏภาพความขัดแย้งทั้งหมด กับงานของภูมิใจไทย ในพาณิชย์-คมนาคม-มหาดไทย มันจะไม่ส่งผลให้รัฐบาลอภิสิทธิ์ล่มสลายไปในเวลาอันรวดเร็วตอนนี้แน่นอน
เพราะทั้งหมด มันก็แค่ปรากฏการณ์ ขบเหลี่ยมเฉือนคมการเมือง แบบหยั่งเชิงกันไปเรื่อยๆ แบบลิ้นกับฟันกระทบกัน เพราะผลประโยชน์ไม่ลงตัว
ครั้นพอเจรจากันได้ที แบ่งเค้ก ต่อรองกันจนอิ่มหนำสำราญ ท้องอิ่มแปล้กันทุกพรรค
สุดท้ายก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา คือก็โทษสื่อมวลชนว่าเสนอข่าวตอกลิ่มให้พรรคร่วมรัฐบาลขัดแย้งกันเกินจริง หรือปัดว่า เป็นเรื่องไม่เข้าใจกันของคนไม่กี่คนในรัฐบาล ทุกอย่างจบแล้ว ไม่มีอะไร
แต่พอแบ่งปันผลประโยชน์ไม่ลงตัว ก็กลับมาฟัดกันอีก
นี่ก็คือวัฏจักรของการเมืองอุบาทว์ สูตรสำเร็จการเมืองน้ำเน่า ที่หลายคนเบื่อหน่าย บนวังวนเดิมๆ ที่นำประชาชนมาจับเป็นตัวประกันบังหน้าเพื่อต่อรองผลประโยชน์
จึงมิใช่เรื่องแปลก ที่คนไทยส่วนใหญ่จะรอคอย การเกิดขึ้นของ“การเมืองใหม่” ด้วยหัวใจระทึก
จะแตกหัก-แยกทางกันเดินหรือไม่ สำหรับพรรคร่วมรัฐบาลอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ที่เห็นได้ชัดว่ามีการขัดแย้งกันอย่างหนัก แม้จะพยายามกลบเกลื่อนร่องรอยกันอยู่
แต่ไม่สำเร็จ
จนทำให้ปัญหาที่ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ ขัดแย้งกันพอเป็นพิธี แต่เมื่อรอยร้าวมันค้างคาอยู่ ผสมกับมีเรื่องใหม่ๆ ผสมปนเปกันในเวลานี้
เลยทำให้สังคมเห็นได้ชัดว่า รัฐบาลอภิสิทธิ์ มีปัญหาความขัดแย้งทางการเมือง และผลประโยชน์กันหลายต่อหลายโครงการ
คำถามจึงเกิดขึ้นไปทั่วทุกสารทิศ แล้วการขบเหลี่ยมกันของพรรคร่วมรัฐบาลจะรุนแรงจนแตกหัก เป็นชนวนไปสู่การล้างไพ่ใหม่ทางการเมืองหรือไม่ ?
จะเกิดรายการเอาคืนกันเองภายในพรรคร่วมรัฐบาล ถึงขั้นจะมีการป่วนการเมืองในการลงมติของส.ส.ซีกรัฐบาลระหว่างการประชุมสภาผู้แทนราษฎรสมัยวิสามัญ กลางเดือนมิถุนายนที่จะเปิดสภาวันที่ 15 มิถุนายนนี้หรือไม่?
เนื่องจากการประชุมสภาฯสมัยวิสามัญที่จะมีขึ้น มีความหมายกับรัฐบาลมาก เพราะไม่ใช่กฎหมายธรรมดา แต่เป็นการพิจารณาร่างพ.ร.บ.งบประมาณรายจ่ายประจำปี 2553 และพ.ร.ก.เงินกู้ 4 แสนล้านบาท
ไม่ต้องถึงขั้นกฎหมายไม่ผ่านสภาฯหรอก เอาแค่ลองส.ส.ซีกรัฐบาลหายไป 10 เสียง 15 เสียง แค่นี้รัฐบาลก็ปั่นป่วนแล้ว
ถ้าสถานการณ์ความขัดแย้งพัฒนาไปถึงขั้นนั้นจริง และแกนนำรัฐบาลปล่อยให้ทอดนานออกไปถึงกลางเดือนมิถุนายน
จนรอยร้าวความขัดแย้งกลายเป็น “แผลติดเชื้อ”
หลายคนก็อาจจะยังสงสัยว่า จะแตกหักกันเลยหรือไม่ เรา-ทีมข่าวการเมือง ขอตอบแบบคอนเฟิร์มฟันธงเลยว่า
“ยังไม่สุกงอม พอจะแตกหัก”
บนปัจจัยหลายเรื่องทั้งความไม่พร้อมของทุกพรรคการเมืองในการเลือกตั้งในช่วงเวลาอันใกล้นี้
พรรคร่วมรัฐบาลต่างรอให้มีการใช้เงินงบประมาณรายจ่ายปี 53 ในปลายปีนี้เสียก่อน
อีกทั้งในช่วงเดือนกันยายน-ตุลาคม ก็จะเข้าสู่ช่วงการแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการระดับสูงในทุกกระทรวง
แต่ละพรรคจะสามารถใช้กลไกงบประมาณในกระทรวง ที่ตัวเองรับผิดชอบ รวมถึงข้าราชการในสังกัดให้เป็นประโยชน์ได้ หากมีการเลือกตั้ง
เค้กก้อนใหญ่ที่ซุกซ่อนไว้ในรูปงบประมาณ ก็ยังไม่ถูกตัดเอามาแบ่งกันหาประโยชน์ ผสมกับการได้ใช้อำนาจในการแต่งตั้งโยกย้ายข้าราชการ ที่จะได้ทั้งส่งคนของตนไปนั่งตำแหน่งสำคัญ หรือเซ็งลี้เก้าอี้ก็มีเงินรออยู่
แล้วเรื่องอะไรต้องล้มโต๊ะ ให้อดอยากปากแห้งกันไปหมด
แต่อย่างไรก็ตาม หากสถานการณ์ความขัดแย้งลุกลามบานปลาย ไม่อาจรักษาแผลติดเชื้อนี้ได้ ก็น่าเป็นห่วงจะต้องตัดอวัยวะเพื่อรักษาชีวิตกันไว้บ้าง!
เพียงแต่ยามนี้ สถานการณ์ของ“แผลติดเชื้อ”มันยังไม่รุนแรง เพราะประเมินแล้ว ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นที่มีศูนย์กลางตัวหลักอยู่แค่
“ภูมิใจไทย” ของเนวิน ชิดชอบ
ที่พบว่า เกิดปัญหาขึ้นใน 3 กระทรวงหลัก ที่คนของพรรคภูมิใจไทยยึดครองไว้หมด
“พาณิชย์-คมนาคม-มหาดไทย”
ไล่เรียงกันตั้งแต่กระทรวงพาณิชย์ อันมี พรทิวา นาคาศัย เลขาธิการพรรคภูมิใจไทย เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์ กับปัญหาเรื่องการประมูลขายข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ ตามด้วยการประมูลขายข้าว 2.6 ล้านตัน ที่มีกลิ่นไม่ดีโชยออกมาในเรื่องความไม่ชอบมาพากลของโครงการนี้ว่า
หากทุกอย่างทำสำเร็จจะมีเงินลอยไปลอยมาใส่กระเป๋าคนที่เกี่ยวข้องกับโครงการนี้ เป็นเงินไม่ต่ำกว่า 2 พันล้านบาท
ส่วนกระทรวงคมนาคมที่ เนวิน ส่ง โสภณ ซารัมย์ ข้ามชั้นจากครูประชาบาล-ส.ส.ในกลุ่มก๊วนไปนั่งแท่นเป็นรัฐมนตรีว่าการคมนาคม กำลังมีปัญหาเรื่องโครงการเช่ารถเมล์ของ ขสมก.จำนวน 4 พันคัน
อันเป็นเผือกร้อนที่สุดของรัฐบาล และภูมิใจไทยในยามนี้
เพราะยิ่งนานวัน กระแสต่อต้าน-คัดค้าน จากคนในสังคมได้ขยายแนวร่วมออกไปมากขึ้นตามลำดับ บนการเปิดโปงเรื่องความไม่ชอบมาพากล และการแสวงหาผลประโยชน์หลายพันล้านบาทของผู้อยู่เบื้องหลังโครงการนี้
แรงคัดค้านที่ดังมากขึ้น ล่าสุดกลุ่มส.ว.และภาคประชาชนออกมาดักคอไว้ล่วงหน้าว่า หากมีการผลักดันโครงการนี้ให้ผ่านครม. จนมีการทำสัญญากับเอกชนจริง ก็จะมีการเคลื่อนไหวล่ารายชื่อประชาชน 2 หมื่นชื่อ เพื่อถอดถอนผู้เกี่ยวข้อง
จึงเป็นศึกหนักของ เนวิน-โสภณ ซารัมย์-ประจักษ์ แกล้วกล้าหาญ รมช.คมนาคม จากภูมิใจไทยที่กำกับดูแล ขสมก.
หากขืนจะควบตะบึงรถเมล์ 4 พันคันให้เข้าวินให้ได้ ชนิดไม่สนกระแสต่อต้าน และการเปิดโปงเงื่อนงำความผิดปกติของโครงการนี้ ที่มีให้เห็นรอบด้าน
ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็มีหวัง รถเมล์ด่วนภูมิใจไทยอาจแหกโค้ง ตกเหวทางการเมืองกันในเวลาอันรวดเร็วแน่นอน
เหตุเพราะ เป็นโครงการที่ทุกคนพบได้ชัดว่า ภูมิใจไทย พยายามผลักดันเรื่องนี้มากจนผิดปกติตั้งแต่ในสมัยรัฐบาลพลังประชาชน มาจนถึงรัฐบาลอภิสิทธิ์
ยิ่งผลักกันมากเท่าไร ก็ยิ่งมีแรงคัดค้านมากขึ้นเท่านั้น แม้จะมีการปลดเปลี่ยนสเปกกันหลายรอบ เพื่อลดแรงต้านของหลายฝ่าย แต่ก็ยังไม่เป็นผล เพราะเมื่อดูตัวร่างทีโออาร์ และเหตุผลความจำเป็นที่นายโสภณ พยายามผลักดันโครงการนี้ จะพบว่าไม่สามารถตอบข้อสงสัยของสังคมในหลายเรื่องได้
เช่นทำไมต้องเช่าในราคาสูง ทำไมไม่ซื้อไปเลย เพราะคำนวณแล้วการเช่าจำนวนมาก และใช้เงินสูงหลายพันล้านบาท ไม่คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไป
จนมีการระบุกันหลายเวที ว่าโครงการนี้เป็นรายการถอนทุนทางการเมืองของรัฐมนตรีนอมินี ที่ต้องทำตามที่นายสั่ง เพื่อแลกกับเก้าอี้รัฐมนตรี
ไม่เช่นนั้น หากไม่มีผลงานก็จะถูกปลดจากตำแหน่ง เหมือนเช่นที่ ชาติชาย พุคยาภรณ์ โดนเขี่ยตกเก้าอี้รมช.เกษตรและสหกรณ์มาแล้ว
และหากภูมิใจไทยจะพยายามผลักดันเรื่องนี้ให้สำเร็จ บนข้อสงสัยหลายเรื่องที่ไม่สามารถตอบได้ เช่นการประเมินรายได้ 1.1 หมื่นบาท ต่อคันต่อวัน ที่หลายคนเห็นว่ากระทรวงคมนาคมตั้งเรื่องไว้สูงเกินจริง ทั้งที่จำนวนประชาชนที่จะขึ้นรถดังกล่าวตลอดทั้งวันไม่มีทางที่ ขสมก.จะสามารถจัดเก็บรายได้ ได้ตามจำนวนที่อ้างไว้
และเมื่อคำนวณค่าใช้จ่ายกับรายได้และค่าเช่า จะพบว่าค่าเช่าวันละ 4.7 พันบาท และยังมีค่าใช้จ่ายอื่นๆ ที่เป็นค่าใช้จ่ายทรงตัว และค่าใช้จ่ายผันแปร แต่อยู่ที่ระดับวงเงิน อันแบ่งเป็นค่าพนักงานและค่าน้ำมัน 4 พันบาท รวมแล้วค่าเช่า-ค่าใช้จ่ายอื่นๆ 9 พันบาทต่อวัน แต่ ขสมก.ตั้งรายได้ไว้สูงสุดที่ 1.1 หมื่นบาท
เท่ากับว่าจริงๆ แล้วขสมก.จะมีกำไรแค่1 พันกว่าบาท ต่อวัน อันเป็นตัวเลขง่ายๆ ที่แสดงให้เห็นว่ามีเหตุผลและความจำเป็นเร่งด่วนอะไรที่ต้องไปทำสัญญาเช่าที่เสียค่าใช้จ่ายจำนวนมากเช่นนั้น
ไม่มีคำจำกัดความอะไร ที่จะใช้กับโครงการเช่ารถเมล์4พันคัน ดีไปกว่าคำว่า เป็นรายการ “ปล้นกลางแดด”
และท้ายสุดสดๆร้อนที่กระทรวงมหาดไทย กับเกาเหลาชามใหญ่ที่ เนวิน ชิดชอบ ส่งน้องชายสุดที่รักศักดิ์สยาม ชิดชอบ รัฐมนโทกระทรวงมหาดไทย ออกมาเปิดศึกกับ มท.3 จากพรรคประชาธิปัตย์ - ถาวร เสนเนียม ในเรื่องนโยบายการให้เช่าที่ดินป่าสงวน-ที่ดินของรัฐกับประชาชนในราคาไร่ละ 10 บาท เป็นเวลา 5 ปี
แสดงจุดยืนว่า คนของภูมิใจไทยไม่เห็นด้วย
เพราะจะทำให้เกิดช่องว่างให้คนรวย หรือคนบุกรุกที่ดินป่าสงวนมาสวมสิทธิ์เช่าที่ดินในราคาถูก เพื่ออยู่อาศัย จนเกิดข้อผิดพลาดขึ้นเหมือนกับกรณี สปก.4-01 ที่ภูเก็ต
ถึงกับสำทับว่านโยบายนี้ จะทำให้รัฐบาลประชาธิปัตย์พังซ้ำสองกับเรื่องที่ดิน
เท่านั้นยังไม่พอ ศักดิ์สยาม ยังออกมาทวงกรมที่ดิน ให้ ชวรัตน์ ชาญวีรกูล มท.1 หัวหน้าพรรคภูมิใจ ดูแลเอง ชนิดไม่ไว้หน้า ถาวร มท.3 ที่ถือเป็นขุนพลหลักคนสำคัญของพรรคประชาธิปัตย์
หากเป็นลูกพรรคภูมิใจไทยธรรมดา ประชาธิปัตย์คงไม่ยอมแน่นอน แต่คนที่ออกมาพูดเป็นถึง น้องเนวิน ก็เลยได้แต่เก็บอาการไม่พอใจไว้ ที่ถูกภูมิใจไทยมาลบเหลี่ยมเอาคืนกันแบบนี้
กระนั้น สิ่งที่ปรากฏภาพความขัดแย้งทั้งหมด กับงานของภูมิใจไทย ในพาณิชย์-คมนาคม-มหาดไทย มันจะไม่ส่งผลให้รัฐบาลอภิสิทธิ์ล่มสลายไปในเวลาอันรวดเร็วตอนนี้แน่นอน
เพราะทั้งหมด มันก็แค่ปรากฏการณ์ ขบเหลี่ยมเฉือนคมการเมือง แบบหยั่งเชิงกันไปเรื่อยๆ แบบลิ้นกับฟันกระทบกัน เพราะผลประโยชน์ไม่ลงตัว
ครั้นพอเจรจากันได้ที แบ่งเค้ก ต่อรองกันจนอิ่มหนำสำราญ ท้องอิ่มแปล้กันทุกพรรค
สุดท้ายก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่ผ่านมา คือก็โทษสื่อมวลชนว่าเสนอข่าวตอกลิ่มให้พรรคร่วมรัฐบาลขัดแย้งกันเกินจริง หรือปัดว่า เป็นเรื่องไม่เข้าใจกันของคนไม่กี่คนในรัฐบาล ทุกอย่างจบแล้ว ไม่มีอะไร
แต่พอแบ่งปันผลประโยชน์ไม่ลงตัว ก็กลับมาฟัดกันอีก
นี่ก็คือวัฏจักรของการเมืองอุบาทว์ สูตรสำเร็จการเมืองน้ำเน่า ที่หลายคนเบื่อหน่าย บนวังวนเดิมๆ ที่นำประชาชนมาจับเป็นตัวประกันบังหน้าเพื่อต่อรองผลประโยชน์
จึงมิใช่เรื่องแปลก ที่คนไทยส่วนใหญ่จะรอคอย การเกิดขึ้นของ“การเมืองใหม่” ด้วยหัวใจระทึก
