เอเจนซี - คนเกาหลีใต้กำลังนำเอาเครื่องทองหยองที่มีอยู่ออกมาแปรสภาพเป็นเงินสด ในเวลาที่เศรษฐกิจกำลังย่ำแย่ บางคนกระทั่งเอาแหวนแต่งงานมาขายด้วยซ้ำไป
บรรดาร้านค้าทองบอกว่า บรรยากาศช่างคล้ายคลึงกับช่วงวิกฤตการเงินเอเชียที่เริ่มต้นจากวิกฤตต้มยำกุ้งในเมืองไทยเมื่อ 20 ปีก่อน เพียงแต่ว่าคราวนั้นผู้คนพากันขายทองเพื่อแสดงความรักชาติ ตามการรณรงค์เรียกร้องของรัฐบาลที่ขอให้ช่วยกันชำระหนี้สินที่ประเทศต้องกู้ยืมมา ทว่าสำหรับครั้งนี้ คนที่ขายทองเป็นผู้ที่ต้องการเงินมาชำระหนี้สินของตัวเอง
"เมื่อเศรษฐกิจตกต่ำย่ำแย่กันเสียขนาดนี้ ใครๆ ก็เลยพากันขายแหวนทองและเครื่องประดับอื่นๆ เพื่อชดเชยรายได้ที่หายไป หรือไม่ก็เอาไว้จ่ายค่างวดผ่อนบ้าน" เป็นคำบอกเล่าของเจ้าของร้านคนหนึ่งในเขตจองโน ของกรุงโซล
อีกสิ่งหนึ่งที่แตกต่างออกไปจากคราวก่อน ซึ่งคนที่นำทองมาขายมีทุกรุ่นทุกวัย แต่สำหรับครั้งนี้ ส่วนใหญ่เป็นพวกที่อายุประมาณ 30 ต้นๆ
สิ่งที่พวกเขานำมาขายกันมากก็คือ แหวนทองชนิดที่ตามประเพณีของเกาหลีจะมอบให้แก่เด็กที่มีอายุครบขวบปีแรก
"แต่พวกที่อยู่ในสถานการณ์จนตรอกที่สุด ถึงขั้นนำเอาแหวนแต่งงานของตัวเองมาขายก็มี" ตามการเปิดเผยเจ้าของร้านทองคนหนึ่งที่มีแซ่ว่าคิม "มีอยู่วันหนึ่ง ผมทำใจกล้าถามลูกค้าผู้ชายคนหนึ่งว่า ทำไมถึงขายแหวนแต่งงานเสียล่ะ ผู้ชายคนนั้นตีหน้าเบ้แทบจะร้องไห้ออกมาเลย"
ในสภาพเศรษฐกิจของประเทศที่เข้าสู่ภาวะถดถอยเช่นนี้ คิมและร้านทองอื่นๆ ก็ได้รับผลกระทบเหมือนกัน นั่นคือ ขายของไม่ค่อยได้ มีแต่คนที่เข้ามาบอกขาย
นอกจากนั้น ยังมีปัจจัยสำคัญอีกอย่างหนึ่งด้วย ได้แก่ ราคาทองที่พุ่งขึ้นมามากเมื่อเทียบกับช่วงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้
มูนมินซู ผู้บริหารร้านทอง พาโกดา จิวเวลลี ช็อป ในย่านจองโน บอกว่า ราคาทองเวลานี้อยู่ในระดับมากกว่าสองเท่าตัวของเมื่อ 2 ปีก่อน และยอดขายของทางร้านในขณะนี้ ก็ลดต่ำลงเหลือแค่ครึ่งเดียวของ 2 ปีก่อน
อย่างไรก็ตาม หนังสือพิมพ์ดองอาอิลโบบอกว่า ช่วงเวลาลำบากอย่างนี้ก็มีข้อดีที่ทำให้วัฒนธรรมจัดงานแต่งงานอย่างฟุ่มฟื่อยต้องมีการเปลี่ยนแปลง
หนังสือพิมพ์นี้รายงานว่า แต่ก่อนเจ้าบ่าวต้องซื้อทั้งแหวน, ต่างหู, สร้อยคอ, และสร้อยข้อมือ ให้แก่เจ้าสาว ทว่าตอนนี้คู่สมรสจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ตกลงกันว่าแลกแหวนแต่งงานกันก็พอแล้ว
บรรดาร้านค้าทองบอกว่า บรรยากาศช่างคล้ายคลึงกับช่วงวิกฤตการเงินเอเชียที่เริ่มต้นจากวิกฤตต้มยำกุ้งในเมืองไทยเมื่อ 20 ปีก่อน เพียงแต่ว่าคราวนั้นผู้คนพากันขายทองเพื่อแสดงความรักชาติ ตามการรณรงค์เรียกร้องของรัฐบาลที่ขอให้ช่วยกันชำระหนี้สินที่ประเทศต้องกู้ยืมมา ทว่าสำหรับครั้งนี้ คนที่ขายทองเป็นผู้ที่ต้องการเงินมาชำระหนี้สินของตัวเอง
"เมื่อเศรษฐกิจตกต่ำย่ำแย่กันเสียขนาดนี้ ใครๆ ก็เลยพากันขายแหวนทองและเครื่องประดับอื่นๆ เพื่อชดเชยรายได้ที่หายไป หรือไม่ก็เอาไว้จ่ายค่างวดผ่อนบ้าน" เป็นคำบอกเล่าของเจ้าของร้านคนหนึ่งในเขตจองโน ของกรุงโซล
อีกสิ่งหนึ่งที่แตกต่างออกไปจากคราวก่อน ซึ่งคนที่นำทองมาขายมีทุกรุ่นทุกวัย แต่สำหรับครั้งนี้ ส่วนใหญ่เป็นพวกที่อายุประมาณ 30 ต้นๆ
สิ่งที่พวกเขานำมาขายกันมากก็คือ แหวนทองชนิดที่ตามประเพณีของเกาหลีจะมอบให้แก่เด็กที่มีอายุครบขวบปีแรก
"แต่พวกที่อยู่ในสถานการณ์จนตรอกที่สุด ถึงขั้นนำเอาแหวนแต่งงานของตัวเองมาขายก็มี" ตามการเปิดเผยเจ้าของร้านทองคนหนึ่งที่มีแซ่ว่าคิม "มีอยู่วันหนึ่ง ผมทำใจกล้าถามลูกค้าผู้ชายคนหนึ่งว่า ทำไมถึงขายแหวนแต่งงานเสียล่ะ ผู้ชายคนนั้นตีหน้าเบ้แทบจะร้องไห้ออกมาเลย"
ในสภาพเศรษฐกิจของประเทศที่เข้าสู่ภาวะถดถอยเช่นนี้ คิมและร้านทองอื่นๆ ก็ได้รับผลกระทบเหมือนกัน นั่นคือ ขายของไม่ค่อยได้ มีแต่คนที่เข้ามาบอกขาย
นอกจากนั้น ยังมีปัจจัยสำคัญอีกอย่างหนึ่งด้วย ได้แก่ ราคาทองที่พุ่งขึ้นมามากเมื่อเทียบกับช่วงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้
มูนมินซู ผู้บริหารร้านทอง พาโกดา จิวเวลลี ช็อป ในย่านจองโน บอกว่า ราคาทองเวลานี้อยู่ในระดับมากกว่าสองเท่าตัวของเมื่อ 2 ปีก่อน และยอดขายของทางร้านในขณะนี้ ก็ลดต่ำลงเหลือแค่ครึ่งเดียวของ 2 ปีก่อน
อย่างไรก็ตาม หนังสือพิมพ์ดองอาอิลโบบอกว่า ช่วงเวลาลำบากอย่างนี้ก็มีข้อดีที่ทำให้วัฒนธรรมจัดงานแต่งงานอย่างฟุ่มฟื่อยต้องมีการเปลี่ยนแปลง
หนังสือพิมพ์นี้รายงานว่า แต่ก่อนเจ้าบ่าวต้องซื้อทั้งแหวน, ต่างหู, สร้อยคอ, และสร้อยข้อมือ ให้แก่เจ้าสาว ทว่าตอนนี้คู่สมรสจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ตกลงกันว่าแลกแหวนแต่งงานกันก็พอแล้ว
