ด้วยใจรักอยากเข้าบ้าน ‘บิ๊ก บราเธอร์’ จูดี้ โบลตัน นักบำบัดวัย 51 ปี และคุณแม่ลูกสอง ตัดสินใจสมัครเข้าเรียนกับเรียลลิตี้ เทเลวิชัน สกูลในนิวยอร์ก
โบลตันเป็นหนึ่งในคนอีกมากมายสองฟากฝั่งแอตแลนติกที่พยายามหาตัวช่วย เพื่อบ่มเพาะตัวเองสำหรับเรียลลิตี้โชว์
“ฉันอยากเป็นที่รู้จักภายใน 15 นาทีเหมือนที่ทุกคนก็คงอยาก” โบลตันบอกระหว่างช่วงพักจากคอร์สความยาวสามชั่วโมง เธอเป็นนักเรียน 1 ใน 30 คนที่ยอมจ่ายเงิน 140 ดอลลาร์เพื่อเข้าอบรมกับโรงเรียนแห่งนี้ที่เพิ่งเปิดมาเป็นคอร์สที่สอง
“คุณคงถามตัวเองว่า ต้องการอะไรจากคลาสนี้ ในเมื่อเรียลลิตี้หมายถึงตัวตนของตัวเอง แล้วทำไมคุณต้องไปเรียนเพื่อให้เป็นตัวของตัวเองด้วย?” โบลตันที่บอกว่าชอบ ‘ดิ อะเมซิ่ง เรซ’ แต่ก็กังวลกับกิจกรรมผาดโผนในรายการ รู้ดีว่าหลายคนคงคิดแบบนี้ แต่เธอและอีกหลายๆ คนยังแน่วแน่กับการเข้าอบรม
ที่ลอนดอน คนมากมายที่อยากร่วมรายการเรียลลิตี้แห่สมัครกับเซนทรัล สกูล ออฟ สปีช แอนด์ ดรามา ที่สร้างชื่อจากการสอนการละครให้ศิลปินคุณภาพอย่างลอเรนซ์ โอลิเวียร์, วาเนสซา เรดเกรฟ และจูดี้ เดนช์ เช่นเดียวกัน
ปีนี้ มีผู้กรอกใบสมัครราว 4,000 คนจากที่รับได้เพียง 47 คน เจฟฟรีย์ โคลแมน ผู้ดูแลฝ่ายการแสดงของเซนทรัล สกูล บอกว่าผู้สมัครส่วนใหญ่มาผิดที่ผิดทาง
“ถ้าจะให้พูดตรงๆ คงต้องบอกว่าคนมากมายถูกหลอกลวง ที่นี่ไม่มีเรื่องการเด่นดังภายใน 15 นาที แต่เป็นอาชีพที่จะอยู่กับคุณไปจนตลอดชีวิต เป็นการนำพาชีวิตเดินทางเข้าสู่ศิลปะ”
ในทางกลับกัน โรเบิร์ต เกลินสกี้ ผู้ฝึกสอนการแสดง นักแสดง และโปรดิวเซอร์ มองเห็นช่องว่างในตลาด เขาจึงเปิดนิวยอร์ก เรียลลิตี้ เทเลวิชัน สกูลขึ้นมา หลังจากช่วยจอร์จี้ เบนเดอร์สกี้ สไตลิสต์สำหรับสัตว์ เตรียมตัวเข้าแข่งขันในเกม ‘เดอะ กรูมเมอร์ แฮส อิต’ ในรายการแอนิมอล พลาเน็ต
เบนเดอร์สกี้ที่ได้ที่ 3 ในการแข่งขันครั้งนั้น แนะนำเคล็ดลับสิบข้อให้นักเรียนของเกลินสกี้ ซึ่งรวมถึงการเรียนรู้วิธีแต่งหน้า เตรียมเสื้อผ้า และนัดแนะกับตากล้องถึงสิ่งที่จะทำและตากล้องต้องถ่าย
เกลินสกี้ตอบโต้ที่มีคนวิจารณ์ว่า โรงเรียนของเขาฝึกให้คนเป็นตัวของตัวเอง ว่าเป็นเรื่องไร้สาระ
“เพราะเรียลลิตี้ทีวีไม่ใช่เรื่องจริง ทุกอย่างล้วนเป็นการจัดฉาก อย่างมากก็แค่ละครที่ไม่มีสคริปต์เท่านั้น เพราะฉะนั้นถ้าคุณคิดว่ากำลังดูคนจริงๆ ทำเรื่องจริงอยู่ คุณก็โดนตุ๋นอย่างจังแล้ว”
เกลินสกี้ให้คำแนะนำนักเรียนแปดข้อ ซึ่งรวมถึงการเชื่อมั่นในตัวเอง แต่ต้องไม่มากไปจนกลายเป็นยโส ตอบรับบ่อยที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ และอย่าพูดเด็ดขาดว่าตัวเองเป็นนักแสดง
ที่นิวยอร์ก เรียลลิตี้จะมีกล้องทีวีห้าตัวถ่ายภาพความเคลื่อนไหวและถ่ายทอดบนทีวีขนาดใหญ่ในห้องเรียน เตรียมนักเรียนให้พร้อมสำหรับการถูกจับจ้องทุกอิริยาบทตลอดเวลา
โปรดิวเซอร์คนหนึ่งที่ทำหน้าที่คัดเลือกตัวผู้เข้าร่วมเรียลลิตี้โชว์ บอกสิ่งที่ทำได้และทำไม่ได้ให้ผู้ที่มาคัดตัวรับรู้ ก่อนเริ่มการแคสต์แบบกระชับฉับไว และในระหว่างการฝึกซ้อม จะมีการจำลองเหตุการณ์ที่ตำรวจสวมกุญแจมือและควบคุมตัวผู้ต้องสงสัยเดินผ่านฝูงชน ทั้งนี้ เพื่อให้ผู้ที่มาคัดตัวรู้วิธีรับมือกับปฏิกิริยาต่างๆ ที่อาจต้องเผชิญ
บิลลี การ์เซีย อดีตผู้แข่งขันในรายการ ‘เซอร์ไวเวอร์’ ของอเมริกา บอกกับนักเรียนว่าเรียลลิตี้โชว์เป็นวิธีที่ดีในการสร้างความสนุกสนานและสร้างรายได้
“ผ่านมาแล้วสองปี ผมยังคงทำเงินได้จากการไปร่วมแข่งเซอร์ไวเวอร์”
จากรายการอย่าง ‘บิ๊ก บราเธอร์’ ที่มีกล้องตามติดความเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวของคนแปลกหน้ากลุ่มหนึ่งที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ไปจนถึงเรียลลิตี้โชว์ที่ต้องการค้นหานักร้อง นางแบบ ดีไซเนอร์ เชฟ หรือแดนเซอร์ที่มีพรสวรรค์ เรียลลิตี้ทีวีกลายเป็นรายการทีวียอดนิยมของผู้ชมทั่วโลกในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ในแต่ละเดือนคนอเมริกันดูรายการประเภทนี้ถึง 127 ชั่วโมง
‘บิ๊ก บราเธอร์’ เริ่มออกอากาศครั้งแรกที่เนเธอร์แลนด์ในปี 1999 และได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นผู้บุกเบิกและวางรากฐานให้กับเรียลลิตี้โชว์ จนถึงปัจจุบันมีผู้ชมรายการนี้มากกว่า 2,000 ล้านคนทั่วโลก
อย่างไรก็ดี บิ๊ก บราเธอร์เริ่มเสื่อมความนิยมในบางประเทศ สัปดาห์นี้ เน็ตเวิร์ก เท็นของออสเตรเลีย ประกาศว่าซีซันปัจจุบันซึ่งเป็นซีซันที่ 8 จะเป็นซีซันสุดท้าย ที่อินเดียที่มีรายการ ‘อินเดียน ไอดอล’ ตั้งแต่ปี 2005 เรทติ้งผู้ชมเรียลลิตี้โชว์เริ่มถูกละครน้ำเน่าทิ้งห่าง
กระนั้น จอห์น เดอ โมล ผู้สร้างสรรค์บิ๊ก บราเธอร์เวอร์ชันต้นฉบับ อวดอ้างว่า ‘เดอะ โกลเด้น เคจ’ ที่จะนำผู้แข่งขัน 10 คนเข้าไปใช้ชีวิตเยี่ยงเศรษฐีร่วมกันในแมนชัน และพยายามทำทุกวิถีทางให้ผู้แข่งขันรายอื่นต้องเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้าน จะเป็นก้าวต่อไปของเรียลลิตี้ทีวี
เมื่อมีรายการใหม่ก็ย่อมมีดาวดวงใหม่ที่หวังแจ้งเกิดภายใน 15 นาทีเช่นเดียวกัน
คริสตินา โพวิส ที่เพิ่งย้ายจากอลาสกาไปนิวยอร์ก และทำงานพาร์ตไทม์ในฟิตเนส บอกว่าเธอจะกลับบ้านหลังจากจบคอร์ส เพื่อลบคำว่า ‘นักแสดงด/นางแบบ’ ออกจากนามบัตรตามคำสั่งของเกลินสกี้
“ฉันเชื่อว่าเรียลลิตี้ ทีวีจะเติมเต็มเหตุผลที่ว่า ทำไมฉันต้องเข้าสู่การแสดงก่อน ฉันต้องการแสดงตัวตนออกมา นำตัวตนที่อยู่ข้างในออกมาตีแผ่ ไม่มีวิธีใดที่ดิบและจริงไปกว่าเรียลลิตี้ทีวีอีกแล้ว”
หลังจากมอบประกาศนียบัตรให้แก่โบลตัน, โพวิส และผู้สำเร็จการอบรมคนอื่นๆ เกลินสกี้กำชับให้นักศึกษาทั้งหมด “ไปอยู่ ณ จุดนั้น เป็นตัวของตัวเองจริงๆ และทำให้โลกสั่นหวั่นไหว”
ขณะนี้ โรงเรียนของเกลินสกี้เป็นที่สนใจของบริษัทโปรดักชันและเครือข่ายเคเบิลหลายแห่งที่ต้องการสร้างรายการเรียลลิตี้เกี่ยวกับโรงเรียนสอนเรียลลิตี้ทีวี
โบลตันเป็นหนึ่งในคนอีกมากมายสองฟากฝั่งแอตแลนติกที่พยายามหาตัวช่วย เพื่อบ่มเพาะตัวเองสำหรับเรียลลิตี้โชว์
“ฉันอยากเป็นที่รู้จักภายใน 15 นาทีเหมือนที่ทุกคนก็คงอยาก” โบลตันบอกระหว่างช่วงพักจากคอร์สความยาวสามชั่วโมง เธอเป็นนักเรียน 1 ใน 30 คนที่ยอมจ่ายเงิน 140 ดอลลาร์เพื่อเข้าอบรมกับโรงเรียนแห่งนี้ที่เพิ่งเปิดมาเป็นคอร์สที่สอง
“คุณคงถามตัวเองว่า ต้องการอะไรจากคลาสนี้ ในเมื่อเรียลลิตี้หมายถึงตัวตนของตัวเอง แล้วทำไมคุณต้องไปเรียนเพื่อให้เป็นตัวของตัวเองด้วย?” โบลตันที่บอกว่าชอบ ‘ดิ อะเมซิ่ง เรซ’ แต่ก็กังวลกับกิจกรรมผาดโผนในรายการ รู้ดีว่าหลายคนคงคิดแบบนี้ แต่เธอและอีกหลายๆ คนยังแน่วแน่กับการเข้าอบรม
ที่ลอนดอน คนมากมายที่อยากร่วมรายการเรียลลิตี้แห่สมัครกับเซนทรัล สกูล ออฟ สปีช แอนด์ ดรามา ที่สร้างชื่อจากการสอนการละครให้ศิลปินคุณภาพอย่างลอเรนซ์ โอลิเวียร์, วาเนสซา เรดเกรฟ และจูดี้ เดนช์ เช่นเดียวกัน
ปีนี้ มีผู้กรอกใบสมัครราว 4,000 คนจากที่รับได้เพียง 47 คน เจฟฟรีย์ โคลแมน ผู้ดูแลฝ่ายการแสดงของเซนทรัล สกูล บอกว่าผู้สมัครส่วนใหญ่มาผิดที่ผิดทาง
“ถ้าจะให้พูดตรงๆ คงต้องบอกว่าคนมากมายถูกหลอกลวง ที่นี่ไม่มีเรื่องการเด่นดังภายใน 15 นาที แต่เป็นอาชีพที่จะอยู่กับคุณไปจนตลอดชีวิต เป็นการนำพาชีวิตเดินทางเข้าสู่ศิลปะ”
ในทางกลับกัน โรเบิร์ต เกลินสกี้ ผู้ฝึกสอนการแสดง นักแสดง และโปรดิวเซอร์ มองเห็นช่องว่างในตลาด เขาจึงเปิดนิวยอร์ก เรียลลิตี้ เทเลวิชัน สกูลขึ้นมา หลังจากช่วยจอร์จี้ เบนเดอร์สกี้ สไตลิสต์สำหรับสัตว์ เตรียมตัวเข้าแข่งขันในเกม ‘เดอะ กรูมเมอร์ แฮส อิต’ ในรายการแอนิมอล พลาเน็ต
เบนเดอร์สกี้ที่ได้ที่ 3 ในการแข่งขันครั้งนั้น แนะนำเคล็ดลับสิบข้อให้นักเรียนของเกลินสกี้ ซึ่งรวมถึงการเรียนรู้วิธีแต่งหน้า เตรียมเสื้อผ้า และนัดแนะกับตากล้องถึงสิ่งที่จะทำและตากล้องต้องถ่าย
เกลินสกี้ตอบโต้ที่มีคนวิจารณ์ว่า โรงเรียนของเขาฝึกให้คนเป็นตัวของตัวเอง ว่าเป็นเรื่องไร้สาระ
“เพราะเรียลลิตี้ทีวีไม่ใช่เรื่องจริง ทุกอย่างล้วนเป็นการจัดฉาก อย่างมากก็แค่ละครที่ไม่มีสคริปต์เท่านั้น เพราะฉะนั้นถ้าคุณคิดว่ากำลังดูคนจริงๆ ทำเรื่องจริงอยู่ คุณก็โดนตุ๋นอย่างจังแล้ว”
เกลินสกี้ให้คำแนะนำนักเรียนแปดข้อ ซึ่งรวมถึงการเชื่อมั่นในตัวเอง แต่ต้องไม่มากไปจนกลายเป็นยโส ตอบรับบ่อยที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ และอย่าพูดเด็ดขาดว่าตัวเองเป็นนักแสดง
ที่นิวยอร์ก เรียลลิตี้จะมีกล้องทีวีห้าตัวถ่ายภาพความเคลื่อนไหวและถ่ายทอดบนทีวีขนาดใหญ่ในห้องเรียน เตรียมนักเรียนให้พร้อมสำหรับการถูกจับจ้องทุกอิริยาบทตลอดเวลา
โปรดิวเซอร์คนหนึ่งที่ทำหน้าที่คัดเลือกตัวผู้เข้าร่วมเรียลลิตี้โชว์ บอกสิ่งที่ทำได้และทำไม่ได้ให้ผู้ที่มาคัดตัวรับรู้ ก่อนเริ่มการแคสต์แบบกระชับฉับไว และในระหว่างการฝึกซ้อม จะมีการจำลองเหตุการณ์ที่ตำรวจสวมกุญแจมือและควบคุมตัวผู้ต้องสงสัยเดินผ่านฝูงชน ทั้งนี้ เพื่อให้ผู้ที่มาคัดตัวรู้วิธีรับมือกับปฏิกิริยาต่างๆ ที่อาจต้องเผชิญ
บิลลี การ์เซีย อดีตผู้แข่งขันในรายการ ‘เซอร์ไวเวอร์’ ของอเมริกา บอกกับนักเรียนว่าเรียลลิตี้โชว์เป็นวิธีที่ดีในการสร้างความสนุกสนานและสร้างรายได้
“ผ่านมาแล้วสองปี ผมยังคงทำเงินได้จากการไปร่วมแข่งเซอร์ไวเวอร์”
จากรายการอย่าง ‘บิ๊ก บราเธอร์’ ที่มีกล้องตามติดความเคลื่อนไหวทุกย่างก้าวของคนแปลกหน้ากลุ่มหนึ่งที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ไปจนถึงเรียลลิตี้โชว์ที่ต้องการค้นหานักร้อง นางแบบ ดีไซเนอร์ เชฟ หรือแดนเซอร์ที่มีพรสวรรค์ เรียลลิตี้ทีวีกลายเป็นรายการทีวียอดนิยมของผู้ชมทั่วโลกในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ในแต่ละเดือนคนอเมริกันดูรายการประเภทนี้ถึง 127 ชั่วโมง
‘บิ๊ก บราเธอร์’ เริ่มออกอากาศครั้งแรกที่เนเธอร์แลนด์ในปี 1999 และได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็นผู้บุกเบิกและวางรากฐานให้กับเรียลลิตี้โชว์ จนถึงปัจจุบันมีผู้ชมรายการนี้มากกว่า 2,000 ล้านคนทั่วโลก
อย่างไรก็ดี บิ๊ก บราเธอร์เริ่มเสื่อมความนิยมในบางประเทศ สัปดาห์นี้ เน็ตเวิร์ก เท็นของออสเตรเลีย ประกาศว่าซีซันปัจจุบันซึ่งเป็นซีซันที่ 8 จะเป็นซีซันสุดท้าย ที่อินเดียที่มีรายการ ‘อินเดียน ไอดอล’ ตั้งแต่ปี 2005 เรทติ้งผู้ชมเรียลลิตี้โชว์เริ่มถูกละครน้ำเน่าทิ้งห่าง
กระนั้น จอห์น เดอ โมล ผู้สร้างสรรค์บิ๊ก บราเธอร์เวอร์ชันต้นฉบับ อวดอ้างว่า ‘เดอะ โกลเด้น เคจ’ ที่จะนำผู้แข่งขัน 10 คนเข้าไปใช้ชีวิตเยี่ยงเศรษฐีร่วมกันในแมนชัน และพยายามทำทุกวิถีทางให้ผู้แข่งขันรายอื่นต้องเก็บเสื้อผ้าออกจากบ้าน จะเป็นก้าวต่อไปของเรียลลิตี้ทีวี
เมื่อมีรายการใหม่ก็ย่อมมีดาวดวงใหม่ที่หวังแจ้งเกิดภายใน 15 นาทีเช่นเดียวกัน
คริสตินา โพวิส ที่เพิ่งย้ายจากอลาสกาไปนิวยอร์ก และทำงานพาร์ตไทม์ในฟิตเนส บอกว่าเธอจะกลับบ้านหลังจากจบคอร์ส เพื่อลบคำว่า ‘นักแสดงด/นางแบบ’ ออกจากนามบัตรตามคำสั่งของเกลินสกี้
“ฉันเชื่อว่าเรียลลิตี้ ทีวีจะเติมเต็มเหตุผลที่ว่า ทำไมฉันต้องเข้าสู่การแสดงก่อน ฉันต้องการแสดงตัวตนออกมา นำตัวตนที่อยู่ข้างในออกมาตีแผ่ ไม่มีวิธีใดที่ดิบและจริงไปกว่าเรียลลิตี้ทีวีอีกแล้ว”
หลังจากมอบประกาศนียบัตรให้แก่โบลตัน, โพวิส และผู้สำเร็จการอบรมคนอื่นๆ เกลินสกี้กำชับให้นักศึกษาทั้งหมด “ไปอยู่ ณ จุดนั้น เป็นตัวของตัวเองจริงๆ และทำให้โลกสั่นหวั่นไหว”
ขณะนี้ โรงเรียนของเกลินสกี้เป็นที่สนใจของบริษัทโปรดักชันและเครือข่ายเคเบิลหลายแห่งที่ต้องการสร้างรายการเรียลลิตี้เกี่ยวกับโรงเรียนสอนเรียลลิตี้ทีวี
