“สู้ต่อไปอย่าได้ถอย....” เสียงเพลงปลุกใจของกลุ่มพันธมิตรฯที่ดังกระหึ่มกึกก้อง ขณะที่นักรบประชาธิปไตยยาตราทัพเคลื่อนขบวนไปทำการปิดล้อมสนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อยื่นคำขาดให้"นายสมชาย วงศ์สวัสดิ์" หัวหน้ารัฐบาลโจร ลาออกจากตำแหน่ง ซึ่งการเคลื่อนขบวนของกลุ่มพันธมิตรฯ เป็นสงครามครั้งสุดท้าย ที่กลุ่มพันธมิตรฯ ยืนยันที่จะสู้อย่างแตกหัก ไม่ชนะไม่เลิก
ขณะที่ฝั่งตำรวจในตอนแรกได้มีการระดมกำลังจากทั้งใน บช.ภ.1 สนธิกำลังกับตำรวจส่วนกลาง รวมถึงฝ่ายทหาร หมายที่จะสกัดกั้น การเคลื่อนขบวนในครั้งนี้ โดยหมายที่จะใช้กำลังเข้าปราบปรามเฉกเช่นการชุมนุมเมื่อวันที่ 7 ต.ค.ที่ผ่านมา แต่ท้ายที่สุดการณ์กลับกลายเป็นว่า ตำรวจได้เปลี่ยนใจใช้วิธีการที่ละมุนละม่อมยินยอมให้กลุ่มผู้ชุมนุมผ่านเข้าไปแต่โดยดี
หากมองย้อนหลังเหตุการณ์ตุลาเลือด เมื่อกว่า 1 เดือนที่ผ่านมา ซึ่งในครั้งนั้นมีผู้ที่ต้องสังเวยชีวิต หลั่งเลือด ให้กับปฏิบัติการโหดในครั้งนั้น ทั้งที่คนเหล่านี้ต่างมาชุมนุมด้วยหัวใจที่รักประชาธิปไตย และเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์ แม้ชีวิตก็ยอมสละได้ แต่กระนั้นกลับถูกปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรม จากน้ำมือของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ผู้ซึ่งโดยหน้าที่แล้วจะต้องปกป้องดูแลประชาชน ในฐานะเจ้านายที่แท้จริง แต่ตำรวจเหล่านี้ลืมจิตวิญญาณของตัวเองโดยหมดสิ้น ยอมรับใช้นักการเมือง อย่างไม่ลืมหูลืมตา ไม่คำนึงถึงผิดชอบชั่วดี
อย่างคำกล่าวว่าบทเรียนในอดีต ทำให้เกิดการเรียนรู้ในปัจจุบัน...จากท่าทีของตำรวจในวันนี้ แสดงให้เห็นว่า ตำรวจเองก็ได้ตระหนักแล้วว่าบทเรียนที่ผ่านมา การที่ตำรวจก้มหน้ารับใช้นักการเมือง ใช้กำลังกับประชาชนผู้บริสุทธิ์ จนทำให้เกิดกระแสความไม่พอใจจากทุกภาคส่วนของสังคม รวมถึงแรงกดดันที่เกิดขึ้น จากนานาชาติ ที่ต้องการให้มีผู้รับผิดชอบกับความรุนแรงที่เกิดขึ้น จนเกือบทำให้”บิ๊กป๊อด”พล.ต.อ.พัชรวาท วงศ์สุวรรณ ผบ.ตร.กระเด็นตกจากเก้าอี้
แม้ความผิดพลาดในอดีต ไม่อาจลบล้างได้ มิหนำซ้ำยังคงตามหลอกหลอนผู้ที่กระทำ แต่เมื่อทำผิดครั้งแรกแล้วสำนึกยังให้อภัยได้ แต่หากทำผิดซ้ำเป็นครั้งที่สอง คงยากที่จะให้อภัยได้อีก
เมื่อพูดถึงอดีต หากไม่กล่าวถึงการทำหน้าที่ของตำรวจที่ผ่านมา คงไม่ได้ เพราะที่ผ่านมา ตำรวจถูกวิพากษ์วิจารณ์ถึงการทำหน้าที่ ที่มีสองมาตรฐานเสมอมา โดยตั้งป้อมเป็นศัตรูกับกลุ่มพันธมิตรฯ เริ่มตั้งแต่การทำหน้าที่การควบคุมการชุมนุม ที่มีการปล่อยให้ม็อบ นปช.ทำร้ายกลุ่มพันธมิตรฯ ในหลายพื้นที่ หรือ แม้กระทั่งการทำคดีที่หากพันธมิตรฯเป็นผู้ถูกกล่าวหาจะถูกดำเนินการอย่างรวดเร็ว ขณะที่หากรัฐบาล หรือกลุ่ม นปช.เป็นผู้ถูกกล่าวหา กลับดำเนินการจะเป็นไปอย่างเนิบช้า
มีคำถามว่า พล.ต.อ.พัชรวาท ผู้นำองค์กรสีกากี มัวทำอะไรอยู่...? ซึ่งหากจะตอบถามนี้ได้จะต้องทำความเข้าใจ หรือพูดง่ายๆคือต้องเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ ผบ.ตร.คนนี้ เพราะเป็นที่รู้กันว่า พล.ต.อ.พัชรวาท เองนั้นเป็นคนที่มีอุปนิสัยประนีประนอมสูง เก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ใช่คนที่มุทะลุดุดัน การเข้ามารับตำแหน่งท่ามกลางความกดดันจากฝ่ายการเมือง อย่างหนักหน่วง มิหนำซ้ำยังถูกขนาบข้างโดย รอง ผบ.ตร.ที่คนหนึ่งเป็นพี่เขยของอดีตนายกรัฐมนตรี ผู้ที่กุมอำนาจในบ้านเมืองอย่างแท้จริง ขณะเดียวกันยังถูกรอง ผบ.ตร.นักสร้างภาพอีกคนคอยเลื่อยขาเก้าอี้ ปัดแข้งปัดขาตลอดเวลา ทำให้บทบาทของผบ.ตร.ผู้นี้จึงไม่เด่นชัดมากนัก
ไม่เพียงที่กล่าวมา ความยากลำบาก หรืออุปสรรคในการทำงานของ พล.ต.อ.พัชรวาท ยังมีอีก เพราะในระดับภูมิภาคนั้น ผู้บังคับบัญชาตำรวจในพื้นที่ ไล่ตั้ง ผบช. รองผบช. ผบก. ผกก.แม้กระทั่งชั้นประทวน ล้วนแล้วแต่เป็นเด็กของนักการเมืองแทบทั้งสิ้น หากขึ้นเหนือ มี”ยุทธ ตู้เย็น” ยงยุทธ ติยะไพรัช ขณะที่อีสาน มี”ยี้ห้อย” เนวิน ชิดชอบ ขณะที่ภาคกลางแต่ละจังหวัด นักการเมืองพลังประชาชน ล้วนกุมอำนาจตำรวจไว้ได้หมดสิ้น ซึ่งตามที่กล่าวมา คดีความต่างๆที่เกิดขึ้น เมื่อตำรวจเป็นเด็กนักการเมือง ความยุติธรรมย่อมไม่เกิดขึ้นกับฝ่ายที่ยืนอยู่ตรงข้ามนักการเมืองกังฉินเหล่านี้
จากเหตุและผลที่กล่าวมา พล.ต.อ.พัชรวาท ในฐานะผู้นำหน่วยจะต้องทำการทบทวนบทบาทของตัวเอง รวมถึงจัดการกับความไม่ถูกต้องต่างๆที่เกิดขึ้นในองค์กร เพื่อทำให้ตำรวจเป็น”ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” เป็นที่พึ่งของประชาชนทุกคนอย่างแท้จริง แทนที่จะมุ่งรับใช้นักเมืองอย่างที่เคยเป็น
สุดท้ายขอฝากคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบถึง พล.ต.อ.พัชรวาท ว่า ท่านกล้าหรือไม่ที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้องยืนอยู่เคียงข้างประชาชน โดยไม่หวั่นเกรงต่ออำนาจการเมือง เชื่อเถอะว่าหากท่านทำเช่นที่กล่าวมาแล้ว แม้จะถูกปลดออกจากตำแหน่ง แต่ท่านจะยังคงเป็น ผบ.ตร.ของประชาชน และเป็นตำรวจในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสืบไป....
ขณะที่ฝั่งตำรวจในตอนแรกได้มีการระดมกำลังจากทั้งใน บช.ภ.1 สนธิกำลังกับตำรวจส่วนกลาง รวมถึงฝ่ายทหาร หมายที่จะสกัดกั้น การเคลื่อนขบวนในครั้งนี้ โดยหมายที่จะใช้กำลังเข้าปราบปรามเฉกเช่นการชุมนุมเมื่อวันที่ 7 ต.ค.ที่ผ่านมา แต่ท้ายที่สุดการณ์กลับกลายเป็นว่า ตำรวจได้เปลี่ยนใจใช้วิธีการที่ละมุนละม่อมยินยอมให้กลุ่มผู้ชุมนุมผ่านเข้าไปแต่โดยดี
หากมองย้อนหลังเหตุการณ์ตุลาเลือด เมื่อกว่า 1 เดือนที่ผ่านมา ซึ่งในครั้งนั้นมีผู้ที่ต้องสังเวยชีวิต หลั่งเลือด ให้กับปฏิบัติการโหดในครั้งนั้น ทั้งที่คนเหล่านี้ต่างมาชุมนุมด้วยหัวใจที่รักประชาธิปไตย และเทิดทูนสถาบันพระมหากษัตริย์ แม้ชีวิตก็ยอมสละได้ แต่กระนั้นกลับถูกปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรม จากน้ำมือของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ผู้ซึ่งโดยหน้าที่แล้วจะต้องปกป้องดูแลประชาชน ในฐานะเจ้านายที่แท้จริง แต่ตำรวจเหล่านี้ลืมจิตวิญญาณของตัวเองโดยหมดสิ้น ยอมรับใช้นักการเมือง อย่างไม่ลืมหูลืมตา ไม่คำนึงถึงผิดชอบชั่วดี
อย่างคำกล่าวว่าบทเรียนในอดีต ทำให้เกิดการเรียนรู้ในปัจจุบัน...จากท่าทีของตำรวจในวันนี้ แสดงให้เห็นว่า ตำรวจเองก็ได้ตระหนักแล้วว่าบทเรียนที่ผ่านมา การที่ตำรวจก้มหน้ารับใช้นักการเมือง ใช้กำลังกับประชาชนผู้บริสุทธิ์ จนทำให้เกิดกระแสความไม่พอใจจากทุกภาคส่วนของสังคม รวมถึงแรงกดดันที่เกิดขึ้น จากนานาชาติ ที่ต้องการให้มีผู้รับผิดชอบกับความรุนแรงที่เกิดขึ้น จนเกือบทำให้”บิ๊กป๊อด”พล.ต.อ.พัชรวาท วงศ์สุวรรณ ผบ.ตร.กระเด็นตกจากเก้าอี้
แม้ความผิดพลาดในอดีต ไม่อาจลบล้างได้ มิหนำซ้ำยังคงตามหลอกหลอนผู้ที่กระทำ แต่เมื่อทำผิดครั้งแรกแล้วสำนึกยังให้อภัยได้ แต่หากทำผิดซ้ำเป็นครั้งที่สอง คงยากที่จะให้อภัยได้อีก
เมื่อพูดถึงอดีต หากไม่กล่าวถึงการทำหน้าที่ของตำรวจที่ผ่านมา คงไม่ได้ เพราะที่ผ่านมา ตำรวจถูกวิพากษ์วิจารณ์ถึงการทำหน้าที่ ที่มีสองมาตรฐานเสมอมา โดยตั้งป้อมเป็นศัตรูกับกลุ่มพันธมิตรฯ เริ่มตั้งแต่การทำหน้าที่การควบคุมการชุมนุม ที่มีการปล่อยให้ม็อบ นปช.ทำร้ายกลุ่มพันธมิตรฯ ในหลายพื้นที่ หรือ แม้กระทั่งการทำคดีที่หากพันธมิตรฯเป็นผู้ถูกกล่าวหาจะถูกดำเนินการอย่างรวดเร็ว ขณะที่หากรัฐบาล หรือกลุ่ม นปช.เป็นผู้ถูกกล่าวหา กลับดำเนินการจะเป็นไปอย่างเนิบช้า
มีคำถามว่า พล.ต.อ.พัชรวาท ผู้นำองค์กรสีกากี มัวทำอะไรอยู่...? ซึ่งหากจะตอบถามนี้ได้จะต้องทำความเข้าใจ หรือพูดง่ายๆคือต้องเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ ผบ.ตร.คนนี้ เพราะเป็นที่รู้กันว่า พล.ต.อ.พัชรวาท เองนั้นเป็นคนที่มีอุปนิสัยประนีประนอมสูง เก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ใช่คนที่มุทะลุดุดัน การเข้ามารับตำแหน่งท่ามกลางความกดดันจากฝ่ายการเมือง อย่างหนักหน่วง มิหนำซ้ำยังถูกขนาบข้างโดย รอง ผบ.ตร.ที่คนหนึ่งเป็นพี่เขยของอดีตนายกรัฐมนตรี ผู้ที่กุมอำนาจในบ้านเมืองอย่างแท้จริง ขณะเดียวกันยังถูกรอง ผบ.ตร.นักสร้างภาพอีกคนคอยเลื่อยขาเก้าอี้ ปัดแข้งปัดขาตลอดเวลา ทำให้บทบาทของผบ.ตร.ผู้นี้จึงไม่เด่นชัดมากนัก
ไม่เพียงที่กล่าวมา ความยากลำบาก หรืออุปสรรคในการทำงานของ พล.ต.อ.พัชรวาท ยังมีอีก เพราะในระดับภูมิภาคนั้น ผู้บังคับบัญชาตำรวจในพื้นที่ ไล่ตั้ง ผบช. รองผบช. ผบก. ผกก.แม้กระทั่งชั้นประทวน ล้วนแล้วแต่เป็นเด็กของนักการเมืองแทบทั้งสิ้น หากขึ้นเหนือ มี”ยุทธ ตู้เย็น” ยงยุทธ ติยะไพรัช ขณะที่อีสาน มี”ยี้ห้อย” เนวิน ชิดชอบ ขณะที่ภาคกลางแต่ละจังหวัด นักการเมืองพลังประชาชน ล้วนกุมอำนาจตำรวจไว้ได้หมดสิ้น ซึ่งตามที่กล่าวมา คดีความต่างๆที่เกิดขึ้น เมื่อตำรวจเป็นเด็กนักการเมือง ความยุติธรรมย่อมไม่เกิดขึ้นกับฝ่ายที่ยืนอยู่ตรงข้ามนักการเมืองกังฉินเหล่านี้
จากเหตุและผลที่กล่าวมา พล.ต.อ.พัชรวาท ในฐานะผู้นำหน่วยจะต้องทำการทบทวนบทบาทของตัวเอง รวมถึงจัดการกับความไม่ถูกต้องต่างๆที่เกิดขึ้นในองค์กร เพื่อทำให้ตำรวจเป็น”ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” เป็นที่พึ่งของประชาชนทุกคนอย่างแท้จริง แทนที่จะมุ่งรับใช้นักเมืองอย่างที่เคยเป็น
สุดท้ายขอฝากคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบถึง พล.ต.อ.พัชรวาท ว่า ท่านกล้าหรือไม่ที่จะทำในสิ่งที่ถูกต้องยืนอยู่เคียงข้างประชาชน โดยไม่หวั่นเกรงต่ออำนาจการเมือง เชื่อเถอะว่าหากท่านทำเช่นที่กล่าวมาแล้ว แม้จะถูกปลดออกจากตำแหน่ง แต่ท่านจะยังคงเป็น ผบ.ตร.ของประชาชน และเป็นตำรวจในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสืบไป....
