“ไม่ปืนขึ้นยอดผา มิอาจหยั่งรู้ความสูงของฟ้า ไม่ลงลึกใต้ธารา มิอาจหยั่งรู้ความหนาของแผ่นดิน”
...สวินจื่อ...
สวินจื่อมีชีวิตอยู่ในสมัยชุนชิว-จั้นกั๋ว เป็นนักปรัชญาถัดจากยุคของเมิ่งจื่อ ทั้งสวินจื่อและเมื่งจื่อเป็นจอมปรัชญ์คนสำคัญแห่งสำนักหรูเจียหรือสำนักคิดสายขงจื่อ กลุ่มนักวิชาการเชื่อว่าสวินจื่อมีชีวิตอยู่ระหว่าง 313-238 ปีก่อนคริสตกาล เป็นคนรัฐจ้าว (赵) แต่อพยพไปใช้ชีวิตในวัยเยาว์ที่รัฐเยียน (燕) จนกระทั่งอายุ 50 ปี จึงได้ไปรับราชการที่รัฐฉี (齐) ต่อมาถูกขุนนางใส่ความจนต้องลาออกไปรับราชการที่รัฐฉู่ (楚) และยังเคยเดินทางไปรัฐฉิน (秦) สุดท้ายก็ถึงแก่อสัญกรรมที่รัฐฉู่ ทั้งชีวิตเขาได้สัมผัสโลกกว้างและพบเห็นวัฒนธรรมที่แตกต่างกันมาก จึงมีวิสัยทัศน์กว้างไกล เข้าใจปัญหาของสังคมมนุษย์ และกลายเป็นนักปรัชญาคนสำคัญท่านหนึ่งของยุคก่อนราชวงศ์ฉินที่ฉินสื่อหวง (จิ๋นซีฮ่องเต้) เป็นผู้สถาปนาราชวงศ์
คัมภีร์สวินจื่อที่ได้รับการสืบทอดกันมามี 32 บท ปรัชญาของสวินจื่อกล่าวถึงทฤษฎีความรู้ ปรัชญาการใช้ชีวิต การศึกษา เศรษฐกิจ รวมทั้งการเมืองและการปกครอง สวินจื่อสนับสนุนให้มีมนุษยธรรม อบรมจริยธรรมจารีต และขัดเกลาจิตใจด้วยดนตรีเช่นเดียวกับขงจื่อ เพราะสวินจื่อนับถือขงจื่อเป็นปรมาจารย์ และยกย่องให้ขงจื่อเป็นบุคคลศักดิ์สิทธิ์ที่ทุกคนควรยึดถือเป็นแบบอย่าง แต่สวินจื่อสนับสนุนแนวคิดที่ว่าธรรมชาติของมนุษย์เลวร้าย แนวคิดนี้เองกลับไปเกื้อหนุนแนวความคิดในสำนักนิตินิยม (法家) ที่คิดว่ามนุษย์ต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ เหตุนี้เองสวินจื่อจึงมีลูกศิษย์ที่กลายเป็นนักปรัชญาคนสำคัญในสำนักนิตินิยม ได้แก่ หลี่ซือ (李斯) และหานเฟยจื่อ (韩非子)
อ่านรายละเอียดเกี่ยวจอมปราชญ์ สวินจื่อ
อ่านจดหมายข่าวอาศรมสยาม-จีนวิทยา
