"ซินยวนยังหูเตี๋ยเมิ่ง" บทเพลงอมตะประกอบละครจีนชุด "เปาบุ้นจิ้น"

 
บทเพลง "ซินยวนยังหูเตี๋ยเมิ่ง(新鸳鸯蝴蝶梦)" หรือ "ภาพฝันลวงตาของคู่รักใหม่" เป็นเพลงประกอบหลักของละครชุด “เปาบุ้นจิ้น” ที่ดังกระหึ่มไปทั่วเอเชียเมื่อปี 1993 ประพันธ์และขับร้องโดย "หวงอาน(黃安)" นักร้องชาวไต้หวัน ซึ่งคำว่า "ซินยวนยังหูเตี๋ยเมิ่ง" เป็นชื่อตอน ตอนหนึ่งในละครชุดดังกล่าว

"ซินยวนยังหูเตี๋ยเมิ่ง" ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นเพลงที่มีความหมายเชิงนามธรรมลึกซึ้งยิ่งเพลงหนึ่ง โดยในชื่อเพลงนั้น "ยวนยัง(鸳鸯)" แปลว่า เป็ดแมนดาริน ซึ่งเป็ดแมนดารินเป็นสัตว์มงคลของจีน เป็นสัญลักษณ์ของความรักเดียวใจเดียว เพราะชาวจีนโบราณเชื่อกันว่าเป็ดแมนดารินเป็นสัตว์ที่มีผัวเดียวเมียเดียวไม่เปลี่ยนคู่จนตัวตาย เมื่อตัวใดตัวหนึ่งตายคู่ของมันก็จะตายตามไปด้วย แม้ว่าต่อมาจะมีการค้นพบว่าจริงๆ แล้วมิได้เป็นเช่นนั้น เพราะเป็ดแมนดารินมิได้ตกตายตามกัน ทว่าชาวจีนก็ยังคงยึดตามธรรมเนียมโบราณ ใช้ภาพเป็ดแมนดารินคู่ เป็นสัญลักษณ์ในวันมงคลอันแสดงถึงคู่รัก ส่วนคำว่า "ซิน(新)" แปลว่า ใหม่ ดังนั้นจึงนิยมเรียกคู่บ่าว-สาว ที่เข้าพิธีแต่งงานว่า "ซินยวนยัง" อันหมายถึงผู้ที่เริ่มเป็นคู่ชีวิตกันนั่นเอง

ส่วน "หูเตี๋ยเมิง(蝴蝶梦)" เป็นคำเปรียบเทียบเช่นกัน "หูเตี๋ย(蝴蝶)" แปลว่า ผีเสื้อ ส่วน "เมิ่ง(梦)" แปลว่า ความฝัน คำ "หูเตี๋ยเมิ่ง" หรือ "ความฝันของผีเสื้อ" นั้น ได้หยิบยกเอามาจากบทประพันธ์เลื่องชื่อของ "จวงจื๊อ" ปรัชญาเมธีและนักศิลปศาสตร์ผู้โด่งดังแห่งลัทธิเต๋าในสมัยสงครามระหว่างรัฐ(จั้นกั๋ว)อันมีใจความอย่างย่อว่า "...จวงจื๊อหลับแล้วฝันไปว่าตนเป็นผีเสื้อ ในฝันคิดว่าตนเองคือผีเสื้อ ทว่าเมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าตนยังคงเป็นจวงจื๊อ เช่นนั้น เป็นจวงจื๊อฝันว่าเป็นผีเสื้อ หรือเป็นผีเสื้อที่ฝันว่าเป็นจวงจื๊อกันแน่ ..." ซึ่งเป็นการตอกย้ำแนวปรัชญาของลัทธิ "เต๋า" ที่ว่าสรรพสิ่งในโลกเคลื่อนไหวอย่างไม่รู้สิ้นสุดและมีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่อุบัติจนดับสูญ ในเวลาต่อมา คำว่า "หูเตี๋ยเมิ่ง" ใช้เปรียบเทียบถึง ความฝันลวงตา หรือ ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง

ในส่วนของเนื้อเพลง "ซินยวนยังหูเตี๋ยเมิ่ง" อันไพเราะกินใจนั้น ได้ดัดแปลงมาจากบทกวีบทหนึ่งในสมัยราชวงศ์ถัง ที่มีชื่อว่า 《宣州谢朓楼饯别校书叔云》 ประพันธ์โดยนักกวีผู้ยิ่งใหญ่นาม "หลี่ไป๋(李白)" หนึ่งในสองยอดกวีเอกผู้รังสรรค์ยุคทองของกวีในแผ่นดินจีน ซึ่งถูกขนานนามคู่กับ ตู้ฝู่(杜甫) ซึ่งที่มาของกวีบทนี้ว่ากันว่าเริ่มต้นมาจาก ชีวประวัติช่วงหนึ่งของหลี่ไป๋ โดยในปี 742 หลี่ไป๋พกพาแนวคิดด้านการเมืองเต็มเปี่ยมเดินทางมุ่งสู่นครฉังอานเมืองหลวง เข้ารับราชการสังกัดราชสำนัก ทำหน้าที่เป็นนักปราชญ์และนักกวีรับใช้จักรพรรดิ์ถังเสวียนจง ทว่า 2 ปีต่อมาถูกผู้อื่นเพ็ดทูลใส่ร้ายจึงถูกขับออกจากราชสำนัก กระทั่งในฤดูใบไม้ร่วงของปี 753 หลี่ไป๋เดินทางมายัง เมืองเซวียนโจว และประพันธ์บทกวีดังกล่าวขึ้นเพื่อเป็นการร่ำลา "หลี่อวิ๋น" ขุนนางผู้มีศักดิ์เป็นลุงซึ่งกำลังจะออกเดินทางไกล ทว่าโดยในบทกวีมิเพียงมีความหมายถึงการร่ำลา แต่ยังแฝงความคับแค้นส่วนตัวของหลี่ไป๋ เนื่องเพราะตนเองขาดวาสนา แม้นมีความสามารถแต่ขาดโอกาสทำงานเพื่อบ้านเมือง

 

ซินยวนยังหูเตี๋ยเมิ่ง : ภาพฝันลวงตาของคู่รักใหม่
ศิลปิน ：หวงอาน(黃安)
《新鸳鸯蝴蝶梦》

昨日像那东流水
zuo2 ri4 xiang4 na4 dong1 liu2 shui3
จั๋วรื่อเซี่ยงน่าตงหลิวสุ่ย
วันวานดั่งสายน้ำบูรพทิศไหลเรื่อย

离我远去不可留
li2 wo3 yuan3 qu4 bu4 ke3 liu2
หลีหวั่วหย่วนชี่ว์ปู้เข่อหลิว
ห่างฉันไกลออกไปไม่มีหยุด

今日乱我心多烦忧
jin1 ri4 luan4 wo3 xin1 duo1 fan2 you1
จินรื่อล่วนหวั่วซินตัวฝานโยว
วันนี้รบกวน จนจิตใจฉันว้าวุ่น

抽刀断水水更流
chou1 dao1 duan4 shui3 shui3 geng4 liu2
โชวเตาต้วนสุ่ย สุ่ยเกิ้งหลิว
ชักดาบสะบั้นสายน้ำ น้ำกลับยิ่งไหล

举杯消愁愁更愁
ju3 bei1 xiao1 chou2 chou2 geng4 chou2
จี่ว์เปยเซียวโฉว โฉวเกิ้งโฉว
ยกจอกสุราขึ้นดับทุกข์ ยิ่งทุกข์กว่าทุกข์

明朝清风四飘流
ming2 zhao1 qing1 feng1 si4 piao1 liu2
หมิงเจาชิงเฟิงซื่อเพียวหลิว
วันพรุ่งถูกสายลมอ่อนเพพัดกระจัดกระจาย

由来只有新人笑
you2 lai2 zhi3 you3 xin1 ren2 xiao4
โหยวไหลจื่อโหย่วซินเหรินเซี่ยว
มีเพียงเสียงสรวลเสของผู้มาใหม่

有谁听到旧人哭
you3 shei2 ting1 dao4 jiu4 ren2 ku1
โหย่วเสยทิงเต้าจิ้วเหรินคู
ใครเลยได้ยินเสียงร้องไห้ของคนเก่า

爱情两个字好辛苦
ai4 qing2 liang3 ge4 zi4 hao3 xin1 ku3
ไอ้ฉิงเหลี่ยงเก้อจื้อเห่าซินขู่
"ความรัก" คำนี้ช่างยากเย็นเข็ญใจ

是要问一个明白
shi4 yao4 wen4 yi1 ge4 ming2 bai2
ซื่อเย่าเวิ่นอีเก้อหมิงไป๋
ใช่ต้องเฝ้าถามไถ่หาความกระจ่าง

还是要装作糊涂
hai2 shi4 yao4 zhuang1 zuo4 hu2 tu
ไหซื่อเย่าจวงจั้วหูถุ
หรือแสร้งทำเป็นเลอะเลือนโง่งม

知多知少难知足
zhi1 duo1 zhi1 shao3 nan2 zhi1 zu2
จือตัวจือเส่าหนานจือจี๋ว์
รู้มาก รู้น้อย แต่ยากจะรู้จักพอ

*看似个鸳鸯蝴蝶
kan4 si4 ge4 yuan1 yang1 hu2 die2
คั่นซื่อเก้อยวนยังหูเตี๋ย
ดูไปคล้ายดั่งผีเสื้อคู่รัก

不应该的年代
bu4 ying1 gai1 de nian2 dai4
ปู้อิงไกเตอเหนียนไต้
ทว่าพบกันในยามที่ไม่สมควร

可是谁又能摆脱人世间的悲哀
ke3 shi4 shei2 you4 neng2 bai3 tuo1 ren2 shi4 jian1 de bei1 ai1
เข่อซื่อเสยโย่วเหนิงไป่ทัวเหรินซื่อเจียนเตอเปยไอ
กระนั้นใครเล่าสามารถสลัดพ้นจากทุกข์โศกบนโลกนี้

花花世界 鸳鸯蝴蝶
hua1 hua1 shi4 jie4 yuan1 yang1 hu2 die2
ฮวาฮวาซื่อเจี้ย ยวนยังหูเตี๋ย
ผีเสื้อคู่รัก ในโลกโลกีย์

在人间已是癫
zai4 ren2 jian1 yi3 shi4 dian1
ไจ้เหรินเจียนอี่ซื่อเตียน
เมื่อฟั่นเฟือนอยู่บนโลกใบนี้

何苦要上青天
he2 ku3 yao4 shang4 qing1 tian1
เหอขู่เย่าซั่งชิงเทียน
ใยต้องหวังขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า

不如温柔同眠**
bu4 ru2 wen1 rou2 tong2 mian2
ปู้หรูเวินโหรวถงเหมียน
มิสู้อยู่หลับใหลอย่างอบอุ่นเคียงกัน

ซ้ำทั้งหมด 1 รอบ
ซ้ำ *-** 1 รอบ
 
อธิบายศัพท์
明朝(ming2 zhao1) แปลว่า วันพรุ่งนี้
知足(zhi1 zu2) แปลว่า รู้จักพอ
鸳鸯(yuan1 yang1) แปลว่า เป็ดแมนดาริน หรือความรักเดียวใจเดียว
蝴蝶(hu2 die2) แปลว่า ผีเสื้อ
花花世界(hua1 hua1 shi4 jie4) แปลว่า โลกิยะ หรือ ชีวิตทางโลก
癫(dian1) แปลว่า ฟั่นเฟือน หรือวิกลจริต
青天(qing1 tian1) แปลว่าท้องฟ้า อีกความหมาย หมายถึง ขุนนางผู้ซื่อสัตย์
同眠(tong2 mian2) แปลว่า หลับใหลไปด้วยกัน