ถนนคนเดินนานกิง （南京路步行街）เป็นศูนย์รวมแหล่งการค้าขนาดใหญ่และรุ่งเรืองมากที่สุดสายหนึ่งในเซี่ยงไฮ้ และถือได้ว่าเป็นเสน่ห์ของเมืองเซี่ยงไฮ้นับตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมา จนมีคำพูดติดปากของนักท่องเที่ยวหลายคนว่า “มาไม่ถึงถนนนานกิง ไม่นับว่ามาเซี่ยงไฮ้” เนื่องจากที่นี้เป็นที่ตั้งของบรรดาห้างสรรพสินค้ามากมาย ซึ่งสินค้าที่วางจำหน่ายก็มีทั้งในและต่างประเทศหลากหลายให้เลือกสรร อีกทั้งบรรยากาศในเวลากลางวันและกลางคืนก็สวยงามแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงด้วย โดยช่วงกลางวันจะสัมผัสได้ถึงสีเขียวของแมกไม้ที่ทางการปลูกไว้กว่า 70 ชนิด ส่วนยามค่ำคืนนั้นจะประดับประดาอย่างสวยงามด้วยไฟหลากสี
วัดพระหยก หรือ อี้ว์ฝ๋อซื่อ （玉佛寺）เป็นวัดเก่าแก่ที่คงอยู่ในมหานครใหญ่อย่างเซี่ยงไฮ้ วัดอี้ว์ฝ๋อซื่อเป็นสถานที่ที่สร้างขึ้นเพื่อเก็บรักษาพระพุทธรูปมรกตสององค์ ที่พระสงฆ์รูปหนึ่งนามว่า "หุยเกิน"ได้ซื้อนำเข้ามาจากประเทศพม่า ทั้งนี้วัดอี้ว์ฝ๋อซื่อถูกทำลายเมื่อครั้งมีการปฏิวัติในยุคสมัยราชวงศ์ชิง แต่ภายหลังได้รับการปฏิสังขรณ์อีกครั้งในปี 1928 พร้อมกับตั้งชื่อใหม่ว่า "อี้ว์ฝ๋อซื่อ" เนื่องจากพระพุทธรูปมรกตได้รับการดูแลรักษาเป็นอย่างดี
ค่าบัตรเข้าชมวัดอี้ว์ฝ๋อซื่อ ราคา 15 หยวน
เวลาเปิดให้เข้าชม 8.30 น.- 17.00 น.
แนะนำอาหารประจำถิ่นเซี่ยงไฮ้
อย่างที่เกริ่นก่อนหน้านี้ว่า เซี่ยงไฮ้ได้รับการยกย่องให้เป็นปารีสแห่งตะวันออกนั้นก็ด้วยความงามอันหลากหลายของเมืองแห่งนี้ ที่ใครมาเยือนต่างก็ประทับใจ และแน่นอนว่าเมื่อมีสถานที่อันสวยงามแล้ว สิ่งที่จะขาดไปเสียไม่ได้นั้นก็คือ อาหาร
ในทีนี้ ขอยกเอาซาลาเปาทอดมาแนะนำกับทุกท่าน เนื่องจากว่าซาลาเปาทอดเป็นของทานเล่นที่ชาวเซี่ยงไฮ้คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เรียกได้ว่าเป็นของว่างทานเล่น จนกระทั่งเป็นอาหารเช้าสำหรับใครหลายคนกันเลยทีเดียว
นับว่าเป็นภูมิปัญญาของชาวเซี่ยงไฮ้ ที่ได้คิดค้นซาลาเปาทอดแบบฉบับของตนขึ้นมา โดยไส้ของซาลาเปานั้นทำขึ้นจากเนื้อหมูที่คัดสรรมาเป็นอย่างดี ปรุงด้วยวัตถุดิบอย่างพิถีพิถัน ห่อด้วยแป้งไม่บางไม่หนาจนเกินไป และนำลงทอดในกระทะแบนๆ ใช้น้ำมันเพียงเล็กน้อย ทอดซาลาเปาให้เหลืองเพียงด้านเดียวจนมีกลิ่นหอม สุดท้ายแต่งหน้าเพิ่มความหอมด้วยโรยงาดำและต้นหอม
ว่ากันว่าซาลาเปาทอดฉบับเซี่ยงไฮ้ต้นตำรับนั้น เวลากัดจะมีน้ำไหลออกมาด้วย นั่นเป็นเพราะว่าเมื่อเนื้อหมูภายในไส้ของซาลาเปาเมื่อสุกแล้ว ก็จะมีน้ำในเนื้อ บวกกับเวลาทอดมีการใส่เหล้าลงไปนิดหน่อยเพื่อเพิ่มความหอม ดังนั้นเมื่อเรากินเข้าไปทั้งกลิ่นหอมจากงาดำ และเหล้าก็จะอบอวลภายในปาก มีรสชาติเปรี้ยวนิดๆ หวานหน่อยๆ อย่างนุ่มลิ้น
เสี่ยวหลงเปา ซาลาเปาลูกเล็กจากเซี่ยงไฮ้
คนเซี่ยงไฮ้ยกให้เสี่ยวหลงเปาเป็นน้องของซาลาเปาทอด เมื่อดูจากลักษณะภายนอก ทั้งสองอย่างมีลักษณะที่คล้ายกันอยู่มาก ทว่าเสี่ยวหลงเปานั้นไม่ได้นำไปทอด แต่นำมานึ่งในลังถึงไม้ใบขนาดย่อม อีกหนึ่งความแตกต่างที่ว่าคือ เสี่ยวหลงเปาห่อด้วยแป้งที่มีความบางกว่าซาลาเปาทอดมาก และนอกจากนี้ยังมีน้ำซุปรสกลมกล่อมให้ดื่ม ก่อนที่จะลิ้มรสเนื้อหมูหมักอีกด้วย
เคล็ด(ไม่)ลับการกินเสี่ยวหลงเปา
ก่อนที่เสี่ยวหลงเปาทั้งลูกจะเข้าไปอยู่ในปากนั้น มีวิธีหนึ่งที่จะทำให้ลิ้มรสของเสี่ยวหลงเปาอย่างนุ่มนวล นั่นคือ อันดับแรกให้คีบเสี่ยวหลงเปาวางไว้บนช้อนเสียก่อน จากนั้นจึงกัดที่ขอบแป้งเบาๆ เพื่อดื่มน้ำซุปรสหวานจากข้างใน จากนั้นจึงค่อยจิ้มซอสและนำเสี่ยวหลงเปาเข้าไปนอนเล่นในปาก
