“สกล” โต้ “ยรรยง” ให้ข้อมูลและตัวเลขสุดมั่ว ซัดขี้โม้ขายข้าวได้เงินสูงสุด แถมโมเมกล่าวหาขิงแก่ขายข้าวราคาต่ำ

“สกล” อดีตเลขาฯ “เกริกไกร” ออกโรงโต้ “ยรรยง” ให้ตัวเลขสุดมั่ว ไร้ข้อเท็จจริง ทั้งการกล่าวหาขายข้าวราคาต่ำแค่ตันละ 330 เหรียญสหรัฐในยุครัฐบาลขิงแก่ แถมโม้แหลกขายข้าวได้เงิน 1.9 แสนล้านบาท แต่ดันเอาขายมันสำปะหลังไปรวมด้วย

นายสกล หาญสุทธิวารินทร์ อดีตผู้ตรวจราชการกระทรวงพาณิชย์ และอดีตเลขานุการ รมว.พาณิชย์ (นายเกริกไกร จีระแพทย์) ในสมัยรัฐบาล พล.อ.สุรยุทธ์ จุลานนท์ เปิดเผยว่า นายยรรยง พวงราช รมช.พาณิชย์ แถลงข่าวให้ข้อมูลและตัวเลขที่มั่วได้ระดับ ให้ข้อมูลที่ปราศจากข้อเท็จจริงโดยสิ้นเชิง ทั้งการกล่าวหาว่ารัฐบาลในช่วงที่ ม.ร.ว.ปรีดิยาธร เทวกุล เป็นรองนายกฯ และนางอรนุช โอสถานนท์ เป็น รมช.พาณิชย์ ขายข้าวได้ราคาต่ำเฉลี่ยที่ตันละ 330 เหรียญสหรัฐ และการออกมาย้ำว่ารัฐบาลเพื่อไทยสามารถขายข้าวได้มากที่สุดในประวัติศาสตร์ก็ไม่เป็นความจริง

ทั้งนี้ ในกรณีที่ระบุว่าขายข้าวได้เงิน 1.9 แสนล้านบาทไม่ใช่เงินจากการขายข้าวเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเงินที่ได้จากการขายมันสำปะหลังในสต๊อกด้วย และที่บอกว่าเงินที่ได้ส่วนใหญ่มาจากการขายข้าวแบบรัฐบาลต่อรัฐบาล (จีทูจี) ก็ไม่เป็นความจริง เพราะการขายข้าวจีทูจี การส่งออกข้าว กรมการค้าต่างประเทศจะต้องระบุไว้ที่ใบอนุญาตว่าเป็นข้าวของรัฐบาล แต่ในช่วงรัฐบาลนี้ไม่มีปรากฏว่ามีการส่งออกข้าวรัฐบาลแต่อย่างใด

ส่วนการกล่าวหาว่าขายข้าวได้ราคาต่ำ ยืนยันได้ว่าเป็นการขายข้าวในราคาตลาด ณ ขณะนั้น โดยราคาข้าวในปี 2550 ซึ่งเป็นช่วงที่นายเกริกไกร และนางอรนุช เป็น รมว.และ รมช.พาณิชย์ ราคาข้าวขาว 5% ของไทยอยู่ที่ตันละ 325 เหรียญสหรัฐ ของเวียดนามตันละ 313 เหรียญสหรัฐ จะเห็นได้ว่าราคาข้าวที่ขายเป็นไปตามกลไกตลาดและราคาดีกว่าข้าวเวียดนาม

ขณะที่การส่งออกในปี 2550 ทำได้ 9.5 ล้านตัน มีมูลค่า 1.23 แสนล้านบาท เป็นผู้ส่งออกอันดับหนึ่งของโลก และในจำนวนนี้เป็นข้าวจีทูจี 6.53 แสนตัน

สำหรับการรับจำนำในขณะนั้นได้รับจำนำสูงกว่าราคาตลาดเล็กน้อย โดยใช้ราคาเฉลี่ยย้อนหลัง 3 ปี กำหนดปริมาณรับจำนำไม่เกิน 5 ล้านตัน แต่มีชาวนามาจำนำเพียง 1 ล้านตันเศษ เนื่องจากราคาข้าวในตลาดอยู่ในระดับที่ชาวนาพอใจ และมีข้าวในสต๊อก ซึ่งเป็นข้าวที่เหลือมาจากรัฐบาลไทยรักไทยขณะนั้น 4 ล้านตันเศษ รวมแล้วมีข้าวในสต๊อกทั้งหมด 6 ล้านตัน โดยได้ทยอยระบายจนเหลือข้าวในสต๊อกเพียง 1 ล้านตันเศษเท่านั้น และราคาข้าวที่ได้ระบายออกไป เมื่อเทียบกับต้นทุน ซึ่งรวมค่าใช้จ่ายในการเก็บรักษาและดอกเบี้ยแล้ว ปรากฏว่าไม่ขาดทุนแต่อย่างใด