ขึ้นหัวข้อแบบนี้ไม่ได้ตั้งใจจะมาสอนธรรมะนะครับ แต่จะมาแชร์มุมมองที่มีต่อวิธีคิดของนักลงทุน โดยเฉพาะมือใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเรียนรู้ศาสตร์ของการลงทุน หรือแม้กระทั่งคนที่เล่นหุ้นมาได้พักหนึ่งมักให้ความสำคัญต่อ “เครื่องมือ” เป็นอันดับแรก ใครที่มาทางสายพื้นฐานก็จะให้ความสำคัญต่อวิธีการแกะงบการเงินรูปแบบต่างๆ ส่วนใครที่มาทางสายเทคนิคก็จะเห่อต่อการใช้เครื่องมือเทคนิคแปลกๆ วิธีใช้ซับซ้อน
ไม่แปลกครับ เพราะการใช้เครื่องมือถูกก็จะนำไปสู่การทำกำไรในตลาดหุ้นได้ในที่สุด เพียงแต่นักลงทุนมักจะยึดติดกับเครื่องมือมากเกินไป และคิดว่าเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในการลงทุน ส่วนตำราหุ้น คอร์สสอนการลงทุนก็มักจะสอนวิธีการใช้เครื่องมือเกินกว่า 50%
ทั้งที่จริงแล้วสิ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่าเครื่องมือก็คือ “วิธีคิด” หรือมุมมองที่มีต่อตลาดหุ้น และการลงทุนครับ ผมอยากจะเปรียบเทียบกับวิชาการต่อสู้ และป้องกันตัวต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นยูโด เทควันโด คาราเต้ ฯลฯ วิชาเหล่านี้ผมจำได้เลยครับว่าสมัยเด็กๆ วันแรกของการเรียนยูโด ครูผู้สอนจะอธิบายถึงหลักปรัชญาของวิชายูโดว่าคืออะไรก่อน เรียกได้ว่าวันแรกของการเรียน ไม่ได้สอนการทุ่มเลยด้วยซ้ำ ในขณะที่การสอนลงทุน แทบจะเปิดวิชามาด้วยเครื่องมือการลงทุนแทบจะในทันที โดยไม่มีการสอนถึงปรัชญาในการลงทุนเท่าไรนัก
คนที่เป็นมือใหม่ก็เหมือนกับผ้าขาวครับ ครูผู้สอนจะเป็นผู้แต่งเติมสีสันลวดลายต่างๆ ลงบนผ้าให้ในช่วงแรก และจะเป็นสัญลักษณ์ที่ติดตัวคนนั้นๆ ไปตลอด จนกว่าจะฝึกวิชาเอง และสร้างสไตล์ของตัวเองขึ้นมาใหม่ แต่ก็จะยังมีอิทธิพลความคิดเดิมๆ ติดมาอยู่บ้าง ผลคือ นักลงทุนส่วนใหญ่จึงยึดติดกับเครื่องมือ และคิดว่าเครื่องมือที่วิเศษจะทำให้ตนสามารถสำเร็จในตลาดหุ้นได้
ผมอยากจะเปรียบเทียบกับการถ่ายภาพครับ ช่วงแรกของการหัดถ่ายภาพคนเรามักจะเริ่มจากการรู้จักกล้องถ่ายภาพในทันที โดยไม่ได้ศึกษาถึงหลักการถ่ายภาพเป็นอย่างดีก่อน และไปให้ความสำคัญต่อการศึกษาคุณสมบัติของกล้องระดับเทพบ้าง เลนส์เทพบ้าง และไปดรามากันเองว่าค่ายกล้องไหนดีที่สุด เลนส์ตัวไหนแจ๋วที่สุด โดยละเลยการฝึกฝนวิธีการสร้างสรรค์ภาพซึ่งเป็นสิ่งที่พื้นฐานที่สุด หรือแม้แต่ศาสตร์วิชาอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น ตกปลา ตีกอล์ฟ หรืออะไรก็ตามที่ต้องมีอุปกรณ์ เรามักจะบ้าเห่อสิ่งเหล่านี้มากกว่าหลักวิชาเสมอ
เช่นเดียวกับนักลงทุนครับ เรามักจะไปดรามากันในวงการว่าแนวทางการลงทุนไหนที่เจ๋งที่สุด คนที่มาทางสายพื้นฐานก็มักจะมองนักเทคนิคว่าเป็นเพียงแค่นักเก็งกำไร หรือคนที่เล่นเทคนิคก็จะแบ่งพวกกันว่าเป็นนักเทคนิคสายนั้นสายนี้ แท้จริงแล้วเป็นสิ่งที่ดีครับที่เราจะมีแนวทางการลงทุนที่ชัดเจนแต่อย่างที่บอกคือ คนเรามักยึดติดกับเครื่องมือมากกว่าวิธีคิด และหลักปรัชญาของสิ่งนั้นเสมอ บางคนเป็นพวกบ้าวัตถุแต่ไม่ได้หลงใหลในศาสตร์วิชานั้นจริงๆ สุดท้ายก็มีแต่วัตถุเต็มบ้านแต่ไม่ใช้
นักลงทุนทั้งมือใหม่ และมือเก่า ผมจึงอยากให้โฟกัสไปที่วิธีคิด และแก่นแท้ของวิชาการลงทุนให้มากครับ โดยเฉพาะการสร้างไมนด์เซตที่ถูกต้อง ถ้าหากมีฐานความคิดของตัวเองที่แน่นแล้ว วิธีการใช้เครื่องมือจะตามมาเองครับ และเราจะสามารถยืนอยู่ในตลาดหุ้นได้ในระยะยาว
นเรศ เหล่าพรรณาย
ติดตามรายละเอียดของโครงการได้ที่ www.supertrader.co.th
SuperTrader รายการเรียลิตีการลงทุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประเทศ เข้มข้นด้วยความรู้จากโค้ชผู้มากประสบการณ์ ผ่านบททดสอบจากตลาดหุ้นจริง
