คอลัมน์ “สกอร์บอร์ด” โดย “แมวดำ”
ก่อนอื่นต้องยอมรับตามตรงเลยว่าจากสถานการณ์ทางการเมืองที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนอาจถึงขั้น “เลือดออก” ได้ทุกขณะเวลานี้ ทำเอาผมแอบหวั่นเกรงไม่น้อยว่าการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 27 ที่ประเทศพม่า เป็นเจ้าภาพครั้งแรกในรอบ 44 ปีนั้นจะไม่ได้รับความสนใจจากคนไทยเท่าที่ควร เนื่องจากดูเหมือนผู้คนในสังคมจะให้ความสำคัญกับประเด็นทางการเมืองมากกว่า (ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว) ทว่าพอถึงเวลาแข่งขันจริงๆ ทุกอย่างที่คิดกลับผิดคาด ความสนใจในมหกรรมกีฬาแห่งอาเซียนกลับมาอยู่ในความสนใจของคนไทยอีกครั้ง
แม้จะเป็นกีฬาแห่งภูมิภาคที่มีเพียง 11 ชาติเข้าร่วม แถมยังถูกปรามาสจากสังคมทั่วไปว่าเป็น “มหกรรมกีฬาพื้นบ้าน” ที่อุดมไปด้วยกีฬาประจำชาติต่างๆ มาร่วมชิงชัย ยกตัวอย่าง เครมโป, โววีนัม, ปันจักสีลัต, วูซู, ชินลง เป็นต้น ที่ชาติใดเป็นเจ้าภาพก็บรรจุกีฬาถนัดของตัวมาแข่งขันหวังเป็นเจ้าเหรียญทองกันทุกประเทศ แต่ด้วยความผูกพันกันกีฬา “ซีเกมส์” มาอย่างยาวนานของผู้คนในชาติเรา ส่งผลให้การแข่งขันรายการนี้เปรียบเหมือนเพื่อนเก่าที่จะแวะเวียนมาหาทุกๆ สองปี เช่นเดียวกับหนังหรือละครอมตะอย่าง “แม่นาค” หรือ “คู่กรรม” ที่ต่อให้นานสักเท่าไหร่ รู้แล้วว่าจะจบอย่างไร คนไทยก็ต้องหันมาดูอยู่เสมอ
ซีเกมส์ ที่พม่าก็เช่นเดียวกัน สังเกตได้จากการแสดงความคิดเห็นในเว็บบอร์ดของโลกออนไลน์ที่มีหัวข้อเรื่องกีฬา จะมีการตั้งกระทู้ถามถึงจำนวนมาก และประเด็นที่มีการตั้งคำถามถึงมากที่สุดในมหกรรมกีฬาแห่งอาเซียนครั้งนี้คือเรื่องของการถ่ายทอดสด โดยปกติเราได้ชมสดๆ มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันว่ายน้ำ, วอลเลย์บอล, บาสเกตบอล หรืออีกหลายชนิดที่ควรได้ดูกัน
แต่คราวนี้พม่ามาแปลก จัดวิธีการถ่ายทอดสดแบบแปลกๆ คือจะเป็นการเหมารวมทีมถ่ายทอดสดอยู่ที่ศูนย์กลางการแข่งขัน ก่อนจะพิจารณาส่งสัญญาณถ่ายทอดสดให้แต่ละชาติดึงสัญญาณกลับไปให้แฟนกีฬาของแต่ละประเทศชม พูดง่ายๆ สั้นๆ ขอเลือกเอง ดังนั้นบ่อยครั้งเราจึงได้ชมการถ่ายทอดแห้ง (เทปบันทึกการแข่งขัน) ของวันเมื่อวานเสียเป็นส่วนใหญ่ เรื่องนี้โทษ “ทีวีพูล” ที่ร่วมกันถ่ายทอดสดไม่ได้ครับ อย่าไปตำหนิเขา เขาถ่ายทอดตามแต่ทางเจ้าภาพจัดให้
ที่สำคัญผมได้ยินว่าหลังมีการถ่ายทอดสดแบบนี้ออกไป ได้รับเสียงตำหนิติติงมามากพอสมควร ซึ่งระยะหลังสังเกตได้ว่าเจ้าภาพเริ่มปรับตัวได้ จึงมีการส่งชนิดกีฬาที่ตรงใจเรากลับมาให้ชมกันมากขึ้น นี่แสดงให้เห็นว่าประสบการณ์การเป็นเจ้าภาพกีฬานั้นเป็นสิ่งสำคัญมากทีเดียว แม้ว่าจะช้าไปบ้าง แต่ก็ยังมีการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี
อย่างที่เราทราบกันว่า พม่า นั้นปิดประเทศอยู่นาน ถึงวันหนึ่งเขาพร้อมที่จะเปิดประเทศ และต้องการบอกต่อชาวโลกทั้งหลายวิธีที่ง่ายที่สุดในปัจจุบันคือการเสนอตัวเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันอย่าง ซีเกมส์ ซึ่งนอกจากมีจำนวนเจ้าหน้าที่ นักกีฬา จากทุกชาติในอาเซียนมาร่วมเป็นสักขีพยานความพร้อมในเรื่องสาธารณูประโภคภายในดินแดนแห่งอาณาจักรพุกามแล้ว ยังมีกองทัพสื่อมวลชนมารวมตัวเพื่อเผยแพร่ความพร้อมต่างๆ ไปสู่เพื่อนบ้านรอบๆ ซึ่งหลังจบซีเกมส์แล้ว ผู้นำพม่ายังมีแผนยกระดับการเป็นเจ้าภาพต่อไปยังเอเชียนเกมส์อีกด้วย
ส่วนตัวเชื่อว่าไม่นานเกินรอประเทศเพื่อนบ้านด้านชายแดนตะวันตกจะมีความพร้อมถึงระดับนั้นได้แน่...
ก่อนอื่นต้องยอมรับตามตรงเลยว่าจากสถานการณ์ทางการเมืองที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนอาจถึงขั้น “เลือดออก” ได้ทุกขณะเวลานี้ ทำเอาผมแอบหวั่นเกรงไม่น้อยว่าการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 27 ที่ประเทศพม่า เป็นเจ้าภาพครั้งแรกในรอบ 44 ปีนั้นจะไม่ได้รับความสนใจจากคนไทยเท่าที่ควร เนื่องจากดูเหมือนผู้คนในสังคมจะให้ความสำคัญกับประเด็นทางการเมืองมากกว่า (ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว) ทว่าพอถึงเวลาแข่งขันจริงๆ ทุกอย่างที่คิดกลับผิดคาด ความสนใจในมหกรรมกีฬาแห่งอาเซียนกลับมาอยู่ในความสนใจของคนไทยอีกครั้ง
แม้จะเป็นกีฬาแห่งภูมิภาคที่มีเพียง 11 ชาติเข้าร่วม แถมยังถูกปรามาสจากสังคมทั่วไปว่าเป็น “มหกรรมกีฬาพื้นบ้าน” ที่อุดมไปด้วยกีฬาประจำชาติต่างๆ มาร่วมชิงชัย ยกตัวอย่าง เครมโป, โววีนัม, ปันจักสีลัต, วูซู, ชินลง เป็นต้น ที่ชาติใดเป็นเจ้าภาพก็บรรจุกีฬาถนัดของตัวมาแข่งขันหวังเป็นเจ้าเหรียญทองกันทุกประเทศ แต่ด้วยความผูกพันกันกีฬา “ซีเกมส์” มาอย่างยาวนานของผู้คนในชาติเรา ส่งผลให้การแข่งขันรายการนี้เปรียบเหมือนเพื่อนเก่าที่จะแวะเวียนมาหาทุกๆ สองปี เช่นเดียวกับหนังหรือละครอมตะอย่าง “แม่นาค” หรือ “คู่กรรม” ที่ต่อให้นานสักเท่าไหร่ รู้แล้วว่าจะจบอย่างไร คนไทยก็ต้องหันมาดูอยู่เสมอ
ซีเกมส์ ที่พม่าก็เช่นเดียวกัน สังเกตได้จากการแสดงความคิดเห็นในเว็บบอร์ดของโลกออนไลน์ที่มีหัวข้อเรื่องกีฬา จะมีการตั้งกระทู้ถามถึงจำนวนมาก และประเด็นที่มีการตั้งคำถามถึงมากที่สุดในมหกรรมกีฬาแห่งอาเซียนครั้งนี้คือเรื่องของการถ่ายทอดสด โดยปกติเราได้ชมสดๆ มาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นการแข่งขันว่ายน้ำ, วอลเลย์บอล, บาสเกตบอล หรืออีกหลายชนิดที่ควรได้ดูกัน
แต่คราวนี้พม่ามาแปลก จัดวิธีการถ่ายทอดสดแบบแปลกๆ คือจะเป็นการเหมารวมทีมถ่ายทอดสดอยู่ที่ศูนย์กลางการแข่งขัน ก่อนจะพิจารณาส่งสัญญาณถ่ายทอดสดให้แต่ละชาติดึงสัญญาณกลับไปให้แฟนกีฬาของแต่ละประเทศชม พูดง่ายๆ สั้นๆ ขอเลือกเอง ดังนั้นบ่อยครั้งเราจึงได้ชมการถ่ายทอดแห้ง (เทปบันทึกการแข่งขัน) ของวันเมื่อวานเสียเป็นส่วนใหญ่ เรื่องนี้โทษ “ทีวีพูล” ที่ร่วมกันถ่ายทอดสดไม่ได้ครับ อย่าไปตำหนิเขา เขาถ่ายทอดตามแต่ทางเจ้าภาพจัดให้
ที่สำคัญผมได้ยินว่าหลังมีการถ่ายทอดสดแบบนี้ออกไป ได้รับเสียงตำหนิติติงมามากพอสมควร ซึ่งระยะหลังสังเกตได้ว่าเจ้าภาพเริ่มปรับตัวได้ จึงมีการส่งชนิดกีฬาที่ตรงใจเรากลับมาให้ชมกันมากขึ้น นี่แสดงให้เห็นว่าประสบการณ์การเป็นเจ้าภาพกีฬานั้นเป็นสิ่งสำคัญมากทีเดียว แม้ว่าจะช้าไปบ้าง แต่ก็ยังมีการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี
อย่างที่เราทราบกันว่า พม่า นั้นปิดประเทศอยู่นาน ถึงวันหนึ่งเขาพร้อมที่จะเปิดประเทศ และต้องการบอกต่อชาวโลกทั้งหลายวิธีที่ง่ายที่สุดในปัจจุบันคือการเสนอตัวเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันอย่าง ซีเกมส์ ซึ่งนอกจากมีจำนวนเจ้าหน้าที่ นักกีฬา จากทุกชาติในอาเซียนมาร่วมเป็นสักขีพยานความพร้อมในเรื่องสาธารณูประโภคภายในดินแดนแห่งอาณาจักรพุกามแล้ว ยังมีกองทัพสื่อมวลชนมารวมตัวเพื่อเผยแพร่ความพร้อมต่างๆ ไปสู่เพื่อนบ้านรอบๆ ซึ่งหลังจบซีเกมส์แล้ว ผู้นำพม่ายังมีแผนยกระดับการเป็นเจ้าภาพต่อไปยังเอเชียนเกมส์อีกด้วย
ส่วนตัวเชื่อว่าไม่นานเกินรอประเทศเพื่อนบ้านด้านชายแดนตะวันตกจะมีความพร้อมถึงระดับนั้นได้แน่...
