คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
ผมมีโอกาสได้ไปอ่านงานวิจัยของอาจารย์ Joan Vickers ของมหาวิทยาลัย University of Calgary เกี่ยวกับการใช้งานเรื่องสายตาที่นำมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาความสามารถทางการกิฬาได้อย่างมีประสิทธิภาพ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งนำมาช่วยให้เราพัตดีขึ้นได้
ก่อนอื่นเลยงานวิจัยนี้ได้มีการทดลองกับนักกีฬามาแล้วหลายประเภทกีฬา ทั้งปิงปอง บาสเกตบอล และกอล์ฟ รวมไปถึงการนำไปช่วยให้เด็กซึ่งมีอาการ ADHD สามารถเล่นกีฬาและมีสมาธิได้ดีขึ้นด้วย จากการวิจัยที่อาจารย์ Joan ได้พบก็คือสายตาคนเราบ่อยครั้งที่จะไม่ค่อยนิ่ง ถ้าเราฝึกให้สายตานิ่งกว่าเดิมได้หรือฝึกที่จะมีหลักในการมองผลงานการกีฬาก็สามารถดีขึ้นได้ทันทีเช่นกัน
จากการที่ได้ไปฝึกกับนักกีฬาบาสเกตบอลหญิงของ University of Calgary ได้พบว่าเปอร์เซ็นต์ความแม่นยำของทีมมีค่าเฉลี่ยที่เพิ่มขึ้นถึง 22% ในระยะเวลาสามปี โดยทำเพียงแค่ให้นักกีฬาพูดกับตัวเองว่า “ลงโดยไม่โดนห่วง” และจ้องสายตาค้างไว้ที่ตาข่าย และมีคำพูดเตือนสติตัวเองอีกหนึ่งถึงสองคำก่อนที่จะชู้ตลูก
เมื่อมาวิจัยที่การพัตกอล์ฟโดยมีอุปกรณ์พิเศษที่สามารถตรวจวัดตำแหน่งของสายตาว่านักกอล์ฟมองอะไร ก็ได้พบว่านักกอล์ฟมือดีจะจ้องสายตาไปที่หลุมหรือเป้าหมายนานอย่างน้อยหนึ่งถึงสองวินาทีก่อนที่จะพาเอาสายตากลับมามองที่ลูกกอล์ฟและค้างไว้ที่ตำแหน่งลูกกอล์ฟเคยอยู่ แม้กระทั้งหลังจากที่พัตเตอร์ได้กระทบลูกแล้วก็ตาม ส่วนนักกกอ์ฟทั่วๆ ไปที่เธอทดสอบจะมองหลุมไม่นาน และสายตาอาจจะกระโดดไปกระโดดมาเมื่อมองที่ลูกอล์ฟ และแทบทุกคนจะมองตามลูกกอล์ฟทันทีที่ลูกเริ่มกลิ้งจากหน้าพัตเตอร์ออกไป
ถ้าใครอยากลองฝึกเป็นนักพัตที่ดีขึ้นโดยไม่ต้องเปลี่ยนกลไกในการพัตของตัวเอง จากผลวิจัยนี้ผมแนะนำให้นำปากกามาจุดลงบนลูกกอล์ฟเล็กๆ หนึ่งจุดที่เราสามารถเห็นได้เมื่อเรายืนพัต หลังจากที่เข้าจรดแล้วให้หันหน้าไปจ้องที่เป้าหมาย 1-2 วินาที ก่อนที่จะมาจ้องเฉพาะจุดบนลูกกอล์ฟที่เราทำไว้และทำการพัตโดยไม่มองตามลูก อาจจะเริ่มการฝึกโดยทำจุดไว้บนพื้นตำแหน่งใต้ลูกและให้มองเห็นจุดนั้นหลังจากที่พัตลูกออกไปแล้ว อย่าลืมนะครับว่าผมพูดถึงความนิ่งของสายตาเท่านั้น ไม่ได้พูดเรื่องหน้านิ่งเลยแม้แต่นิดเดียว
ผมมีโอกาสได้ไปอ่านงานวิจัยของอาจารย์ Joan Vickers ของมหาวิทยาลัย University of Calgary เกี่ยวกับการใช้งานเรื่องสายตาที่นำมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาความสามารถทางการกิฬาได้อย่างมีประสิทธิภาพ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งนำมาช่วยให้เราพัตดีขึ้นได้
ก่อนอื่นเลยงานวิจัยนี้ได้มีการทดลองกับนักกีฬามาแล้วหลายประเภทกีฬา ทั้งปิงปอง บาสเกตบอล และกอล์ฟ รวมไปถึงการนำไปช่วยให้เด็กซึ่งมีอาการ ADHD สามารถเล่นกีฬาและมีสมาธิได้ดีขึ้นด้วย จากการวิจัยที่อาจารย์ Joan ได้พบก็คือสายตาคนเราบ่อยครั้งที่จะไม่ค่อยนิ่ง ถ้าเราฝึกให้สายตานิ่งกว่าเดิมได้หรือฝึกที่จะมีหลักในการมองผลงานการกีฬาก็สามารถดีขึ้นได้ทันทีเช่นกัน
จากการที่ได้ไปฝึกกับนักกีฬาบาสเกตบอลหญิงของ University of Calgary ได้พบว่าเปอร์เซ็นต์ความแม่นยำของทีมมีค่าเฉลี่ยที่เพิ่มขึ้นถึง 22% ในระยะเวลาสามปี โดยทำเพียงแค่ให้นักกีฬาพูดกับตัวเองว่า “ลงโดยไม่โดนห่วง” และจ้องสายตาค้างไว้ที่ตาข่าย และมีคำพูดเตือนสติตัวเองอีกหนึ่งถึงสองคำก่อนที่จะชู้ตลูก
เมื่อมาวิจัยที่การพัตกอล์ฟโดยมีอุปกรณ์พิเศษที่สามารถตรวจวัดตำแหน่งของสายตาว่านักกอล์ฟมองอะไร ก็ได้พบว่านักกอล์ฟมือดีจะจ้องสายตาไปที่หลุมหรือเป้าหมายนานอย่างน้อยหนึ่งถึงสองวินาทีก่อนที่จะพาเอาสายตากลับมามองที่ลูกกอล์ฟและค้างไว้ที่ตำแหน่งลูกกอล์ฟเคยอยู่ แม้กระทั้งหลังจากที่พัตเตอร์ได้กระทบลูกแล้วก็ตาม ส่วนนักกกอ์ฟทั่วๆ ไปที่เธอทดสอบจะมองหลุมไม่นาน และสายตาอาจจะกระโดดไปกระโดดมาเมื่อมองที่ลูกอล์ฟ และแทบทุกคนจะมองตามลูกกอล์ฟทันทีที่ลูกเริ่มกลิ้งจากหน้าพัตเตอร์ออกไป
ถ้าใครอยากลองฝึกเป็นนักพัตที่ดีขึ้นโดยไม่ต้องเปลี่ยนกลไกในการพัตของตัวเอง จากผลวิจัยนี้ผมแนะนำให้นำปากกามาจุดลงบนลูกกอล์ฟเล็กๆ หนึ่งจุดที่เราสามารถเห็นได้เมื่อเรายืนพัต หลังจากที่เข้าจรดแล้วให้หันหน้าไปจ้องที่เป้าหมาย 1-2 วินาที ก่อนที่จะมาจ้องเฉพาะจุดบนลูกกอล์ฟที่เราทำไว้และทำการพัตโดยไม่มองตามลูก อาจจะเริ่มการฝึกโดยทำจุดไว้บนพื้นตำแหน่งใต้ลูกและให้มองเห็นจุดนั้นหลังจากที่พัตลูกออกไปแล้ว อย่าลืมนะครับว่าผมพูดถึงความนิ่งของสายตาเท่านั้น ไม่ได้พูดเรื่องหน้านิ่งเลยแม้แต่นิดเดียว
