คอลัมน์ “สกอร์บอร์ด” โดย “แมวดำ”
เรื่องราวฉาวโฉ่วงการแบดมินตันไทย ที่กลายเป็นประเด็นระดับโลก จากการวิ่งไล่สาวหมัดกันของ “อาร์ต” บดินทร์ อิสระ และ “เอ” มณีพงศ์ จงจิตร อดีตคู่หูนรกแตกที่ประกาศศักดาพาทีมขนไก่ชายคู่ไปถึงอันดับ 4 ในลอนดอนเกมส์ แต่กลับมาทำเรื่องน่าขายหน้าในนัดชิงชนะเลิศศึกแบดมินตันระดับกรังด์ปรีซ์ แคนาดา โอเพน 2013 หลังแยกคู่กันแล้ว
ก่อนหน้านี้ใครก็ตามที่ติดตามผลงานของ “อาร์ต-เอ” จะทราบดีว่ามีลีลาการตีโต้ที่ดุดันขนาดสร้างความประทับใจให้แฟนกีฬาพากันติดตามการแข่งขันรายการอื่นๆ ของทั้งคู่เป็นอย่างมาก แต่จู่ๆ เมื่อต้นปีกลับมีข่าวว่า “อาร์ต” บดินทร์ ประกาศแขวนไม้แบด หลังประสบปัญหาอาการบาดเจ็บ ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบออกมายืนยันผ่านสื่อมวลชนว่าเรื่องดังกล่าวไม่เป็นความจริง แต่เป็นข่าวปล่อยจากสมาคมขนไก่ไทย จากนั้นจึงมีการประกาศแยกทางระหว่าง “เอ” และ “อาร์ต” สร้างความมึนงงกันไปทั่วหน้า
ซึ่งเรื่องการแยกทางก็เกิดจากจุดเริ่มต้นเดียวกับการแยกทางของนักกีฬารายอื่นๆ กับสมาคมขนไก่ไทยนั่นแหละ คือ เรื่องความไม่พอใจต่อการบริหารภายในสมาคมเป็นหลัก ยกตัวอย่างที่ชัดเจน กรณีของ สาวิตรี อมิตรพ่าย นักกีฬาประเภทหญิงคู่ ที่มีปัญหาเรื่องการจับคู่กับนักกีฬาคนอื่น จึงต้องการเปลี่ยนคู่ใหม่ ทว่าในความเห็นโค้ชนั้น มองว่าไม่สมเหตุสมผล จึงไม่อนุญาต ส่งผลให้สาวน้อยรายนี้ปฏิเสธการอยู่ในสังกัดสมาคมขนไก่ไทย พร้อมทำหนังสือลาออกไปอยู่กับสังกัดภายนอกแทน ทว่าโดนประทับตราพ้นจากความเป็นนักกีฬา พร้อมหมดสิทธิแข่งขันในต่างประเทศ
มองเผินๆ ก็เหมือนว่านักกีฬาที่เอาแต่ใจ โดนสมาคมกีฬาตัดชื่อออกไปก็สมควรแล้ว แต่หากมองมุมกลับต้องยอมรับว่าต่อให้นักกีฬาดื้อแพ่งกับโค้ช และสมาคมกีฬาเพียงใด การตัดสิทธิ์นักกีฬาด้วยเหตุผลดังกล่าวก็ถือว่าเป็นเรื่องเกินกว่าเหตุ ซึ่งคนเป็นผู้ใหญ่ก็ไม่ควรเอามาเป็นอารมณ์จนทำลายอนาคตของเด็กเช่นนี้ เรื่องดังกล่าวแน่นอนว่าอยู่ในสายตาของผู้บริหารการกีฬาแห่งประเทศไทย แต่ยังรอดูท่าทีการแก้ปัญหาของสมาคม ซึ่งก็มีการยืนยันแล้วว่าพร้อมคืนสิทธิความเป็นนักกีฬาให้ดังเดิม
กรณีของ “อาร์ต” ก็เช่นเดียวกัน นักกีฬามีความต้องการออกจากการเป็นนักกีฬาในสังกัดสมาคม เพื่อไปเล่นในทีมอาชีพ ก็ได้รับการปฏิบัติไม่แตกต่างกับในรายของ สาวิตรี ดังนั้นอย่าแปลกใจที่พอเกิดเรื่องราวข่าวฉาวดังกล่าวที่แคนาดา นักกีฬาแบดมินตันดังๆ หลายรายจะให้การสนับสนุน และเห็นอกเห็นใจในตัวนักขนไก่เลือดร้อนรายนี้ มากกว่าจะไปสงสารดาวยั่วอย่าง “เอ”
ที่พูดมาทั้งหมดไม่ใช่ว่าจะเข้าข้าง “อาร์ต” หรือจะถล่ม “เอ” เพราะอย่างไรเสียทำผิดก็ต้องรับโทษอยู่แล้ว แต่เราคงต้องมองว่าภาพรวมของปัญหานี้จุดเริ่มต้นเกิดจากการบริหารงานตามอำเภอใจของใครบางคนในสมาคมกีฬา ถึงเวลาที่เราคงต้องตั้งคำถามว่า “ใครควรต้องรับผิดชอบกันแน่”
เรื่องราวฉาวโฉ่วงการแบดมินตันไทย ที่กลายเป็นประเด็นระดับโลก จากการวิ่งไล่สาวหมัดกันของ “อาร์ต” บดินทร์ อิสระ และ “เอ” มณีพงศ์ จงจิตร อดีตคู่หูนรกแตกที่ประกาศศักดาพาทีมขนไก่ชายคู่ไปถึงอันดับ 4 ในลอนดอนเกมส์ แต่กลับมาทำเรื่องน่าขายหน้าในนัดชิงชนะเลิศศึกแบดมินตันระดับกรังด์ปรีซ์ แคนาดา โอเพน 2013 หลังแยกคู่กันแล้ว
ก่อนหน้านี้ใครก็ตามที่ติดตามผลงานของ “อาร์ต-เอ” จะทราบดีว่ามีลีลาการตีโต้ที่ดุดันขนาดสร้างความประทับใจให้แฟนกีฬาพากันติดตามการแข่งขันรายการอื่นๆ ของทั้งคู่เป็นอย่างมาก แต่จู่ๆ เมื่อต้นปีกลับมีข่าวว่า “อาร์ต” บดินทร์ ประกาศแขวนไม้แบด หลังประสบปัญหาอาการบาดเจ็บ ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบออกมายืนยันผ่านสื่อมวลชนว่าเรื่องดังกล่าวไม่เป็นความจริง แต่เป็นข่าวปล่อยจากสมาคมขนไก่ไทย จากนั้นจึงมีการประกาศแยกทางระหว่าง “เอ” และ “อาร์ต” สร้างความมึนงงกันไปทั่วหน้า
ซึ่งเรื่องการแยกทางก็เกิดจากจุดเริ่มต้นเดียวกับการแยกทางของนักกีฬารายอื่นๆ กับสมาคมขนไก่ไทยนั่นแหละ คือ เรื่องความไม่พอใจต่อการบริหารภายในสมาคมเป็นหลัก ยกตัวอย่างที่ชัดเจน กรณีของ สาวิตรี อมิตรพ่าย นักกีฬาประเภทหญิงคู่ ที่มีปัญหาเรื่องการจับคู่กับนักกีฬาคนอื่น จึงต้องการเปลี่ยนคู่ใหม่ ทว่าในความเห็นโค้ชนั้น มองว่าไม่สมเหตุสมผล จึงไม่อนุญาต ส่งผลให้สาวน้อยรายนี้ปฏิเสธการอยู่ในสังกัดสมาคมขนไก่ไทย พร้อมทำหนังสือลาออกไปอยู่กับสังกัดภายนอกแทน ทว่าโดนประทับตราพ้นจากความเป็นนักกีฬา พร้อมหมดสิทธิแข่งขันในต่างประเทศ
มองเผินๆ ก็เหมือนว่านักกีฬาที่เอาแต่ใจ โดนสมาคมกีฬาตัดชื่อออกไปก็สมควรแล้ว แต่หากมองมุมกลับต้องยอมรับว่าต่อให้นักกีฬาดื้อแพ่งกับโค้ช และสมาคมกีฬาเพียงใด การตัดสิทธิ์นักกีฬาด้วยเหตุผลดังกล่าวก็ถือว่าเป็นเรื่องเกินกว่าเหตุ ซึ่งคนเป็นผู้ใหญ่ก็ไม่ควรเอามาเป็นอารมณ์จนทำลายอนาคตของเด็กเช่นนี้ เรื่องดังกล่าวแน่นอนว่าอยู่ในสายตาของผู้บริหารการกีฬาแห่งประเทศไทย แต่ยังรอดูท่าทีการแก้ปัญหาของสมาคม ซึ่งก็มีการยืนยันแล้วว่าพร้อมคืนสิทธิความเป็นนักกีฬาให้ดังเดิม
กรณีของ “อาร์ต” ก็เช่นเดียวกัน นักกีฬามีความต้องการออกจากการเป็นนักกีฬาในสังกัดสมาคม เพื่อไปเล่นในทีมอาชีพ ก็ได้รับการปฏิบัติไม่แตกต่างกับในรายของ สาวิตรี ดังนั้นอย่าแปลกใจที่พอเกิดเรื่องราวข่าวฉาวดังกล่าวที่แคนาดา นักกีฬาแบดมินตันดังๆ หลายรายจะให้การสนับสนุน และเห็นอกเห็นใจในตัวนักขนไก่เลือดร้อนรายนี้ มากกว่าจะไปสงสารดาวยั่วอย่าง “เอ”
ที่พูดมาทั้งหมดไม่ใช่ว่าจะเข้าข้าง “อาร์ต” หรือจะถล่ม “เอ” เพราะอย่างไรเสียทำผิดก็ต้องรับโทษอยู่แล้ว แต่เราคงต้องมองว่าภาพรวมของปัญหานี้จุดเริ่มต้นเกิดจากการบริหารงานตามอำเภอใจของใครบางคนในสมาคมกีฬา ถึงเวลาที่เราคงต้องตั้งคำถามว่า “ใครควรต้องรับผิดชอบกันแน่”
