คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
สังคมกอล์ฟในปัจจุบันสามารถพบได้ว่านักกอล์ฟจำนวนไม่น้อยที่ตีช็อตได้เพียงตามศักยภาพของเหล็ก หมายถึงเหล็กเบอร์อะไรก็จะตีได้เท่านั้น แต่ในขณะเดียวกันก็มีนักกอล์ฟอีกจำนวนหนึ่งที่ตีช็อตได้ตามศักยภาพของตัวเอง หมายถึงเลือกเล่นได้หลากหลายรูปแบบ สามารถบังคับ ดัดแปลง ปรุงแต่งช็อตได้ตามใจชอบตามสถานการณ์ที่บีบบังคับ แน่นอนว่าการปรับแต่งช็อตเป็นเรื่องสำคัญอย่างมากในการเล่นในสถานการณ์ไม่ปกติ เช่นช็อตแก้ไขต่างๆ เพราะฉะนั้นจะทำอย่างไรดีให้เราใช้ประโยชน์จากเหล็กที่เรามีอยู่ในถุงทั้ง 14 ชิ้นให้เกิดประโยชน์สูงสุด เกิดอ๊อปชั่นให้เลือกมากกว่าเดิม ผมมีอะไรสนุกๆ มาแนะนำให้ทดลองนำไปลองฝึกซ้อมดูครับ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วผมได้มีโอกาสได้ฝึกซ้อมออกรอบด้วยเหล็ก 3 ชิ้น.. ใช่ครับ 3 ชิ้นเท่านั้น โดยที่เราสามารถเลือกเหล็กอะไรก็ได้ในถุงออกมาสามชิ้น แล้วลดระยะแท่นที่เราตีปกติลงไปแท่นหนึ่ง ในตอนนั้นจำได้ว่าเลือกหยิบ หัวไม้ 3, เหล็ก 7 และ SW ออกมา เหตุผลที่หยิบทั้งสามชิ้นนี้ออกมาก็เนื่องจากกตั้งใจว่าจะใช้หัวไม้ 3 หวดเต็มเหนี่ยวในการทีออฟ รวมทั้งตีในแฟร์เวย์ด้วย เหล็ก 7 ก็จะใช้ตีช็อตขึ้นกรีนต่างๆ และ SW ก็จะใช้ในการเล่นลูกสั้นทั้งหมดรวมถึงการพัตต์ด้วย สิ่งที่เรียนรู้จากการฝึกออกรอบด้วยเหล็กทั้ง 3 ชิ้นนี้ก็คือผมรู้จักหัวไม้ 3, เหล็ก 7 และ SW ของผมมากขึ้น รู้ว่าหัวไม้สามที่ปกติจะหยิบใช้เมื่อเหลือระยะมากกว่า 230 หลาเสมอ มาวันนี้ก็ได้พบว่าการเล่นลูกสั้นระยะ 50 หลาที่อยู่ในสถานการณ์ต้องตีลอดแนวกิ่งไม้ที่ต่ำมากนั้นง่ายกว่าการใช้เหล็กสามตีลูกต่ำๆ คุมทิศทางออกไปเสียอีก หรือเหล็ก 7 ที่ปกติจะหยิบก็ต่อเมื่อจะตีระยะ 170 หลา คราวนี้ทำให้รู้ว่า 150 หลา เราสามารถใช้เหล็ก 7 จับกริพให้ต่ำลงมา ตีประมาณ 65 เปอร์เซ็นต์ด้วยสวิงง่ายๆ จะให้ความแม่นยำที่สูงกว่าการใช้เหล็ก 9 แล้วสวิงเต็มที่เหมือนทุกครั้ง รวมไปถึง SW ที่มักจะใช้ตีเต็มวงที่ระยะ 100 หลา เล่นลูกแก้ไขจากทรายแล้ว ยังสามารถพลิกแพลงให้เราค้นพบช็อตแปลกๆ ที่สามารถทำให้เกมกอล์ฟเราง่ายขึ้นได้อีกเยอะ ไม่ว่าจะเป็นการใช้สันเวดจ์สโตรกเหมือนพัตต์เข้ามาจากลูกที่พิงรัฟ รูปแบบการระเบิดทรายและการพิชระยะต่างๆ ที่มากขึ้น เช่นลูกโด่ง, ลูกต่ำ, สปินมาก, สปินน้อย ที่สำคัญก็คือไม่น่าเชื่อว่าการออกรอบด้วยเหล็กเพียง 3 ชิ้นไม่ได้ทำให้สกอร์ของท่านแย่ลงไปกว่าเดิมสักเท่าใดเลย หรือมองในอีกทางหนึ่งคือการมีเหล็กให้เลือกเยอะอาจทำให้นักกอล์ฟคิดมากเกินไประหว่างเลือกเล่นช็อตต่างๆ เพราะการมีเหล็กน้อยชิ้นเสมือนกับเราโดนบังคับให้ใช้เหล็กชิ้นนี้และจะต้องตีช็อตลักษณะนี้เท่านั้น เพราะฉะนั้นจินตนาการในหัวของเราก็จะเป็นรูปแบบนั้นๆ เพียงอย่างเดียว มองเห็นมโนภาพที่สร้างขึ้นได้อย่างชัดเจน สิ่งที่เหลือก็เพียงแค่สวิงออกไปอย่างที่ใจนึก
ในช่วงแรกอาจจะเริ่มจากเลือกออกมา 5 ชิ้นก่อนก็ได้ครับ เช่น วันนี้ 5 ชิ้นนี้ คราวหน้าก็สลับเอาอีก 5 ชิ้นใหม่ที่ไม่ซ้ำกับคราวก่อนออกมาลองดูบ้าง เชื่อว่าหลังจากนี้ท่านนักกอล์ฟจะรู้จักอุปกรณ์ของท่านมากขึ้น จากนี้เหล็ก 14 ชิ้นที่มีในถุง อาจจะกลายเป็นเหมือนกับท่านมี 24 ชิ้นในถุงก็เป็นได้
สังคมกอล์ฟในปัจจุบันสามารถพบได้ว่านักกอล์ฟจำนวนไม่น้อยที่ตีช็อตได้เพียงตามศักยภาพของเหล็ก หมายถึงเหล็กเบอร์อะไรก็จะตีได้เท่านั้น แต่ในขณะเดียวกันก็มีนักกอล์ฟอีกจำนวนหนึ่งที่ตีช็อตได้ตามศักยภาพของตัวเอง หมายถึงเลือกเล่นได้หลากหลายรูปแบบ สามารถบังคับ ดัดแปลง ปรุงแต่งช็อตได้ตามใจชอบตามสถานการณ์ที่บีบบังคับ แน่นอนว่าการปรับแต่งช็อตเป็นเรื่องสำคัญอย่างมากในการเล่นในสถานการณ์ไม่ปกติ เช่นช็อตแก้ไขต่างๆ เพราะฉะนั้นจะทำอย่างไรดีให้เราใช้ประโยชน์จากเหล็กที่เรามีอยู่ในถุงทั้ง 14 ชิ้นให้เกิดประโยชน์สูงสุด เกิดอ๊อปชั่นให้เลือกมากกว่าเดิม ผมมีอะไรสนุกๆ มาแนะนำให้ทดลองนำไปลองฝึกซ้อมดูครับ
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วผมได้มีโอกาสได้ฝึกซ้อมออกรอบด้วยเหล็ก 3 ชิ้น.. ใช่ครับ 3 ชิ้นเท่านั้น โดยที่เราสามารถเลือกเหล็กอะไรก็ได้ในถุงออกมาสามชิ้น แล้วลดระยะแท่นที่เราตีปกติลงไปแท่นหนึ่ง ในตอนนั้นจำได้ว่าเลือกหยิบ หัวไม้ 3, เหล็ก 7 และ SW ออกมา เหตุผลที่หยิบทั้งสามชิ้นนี้ออกมาก็เนื่องจากกตั้งใจว่าจะใช้หัวไม้ 3 หวดเต็มเหนี่ยวในการทีออฟ รวมทั้งตีในแฟร์เวย์ด้วย เหล็ก 7 ก็จะใช้ตีช็อตขึ้นกรีนต่างๆ และ SW ก็จะใช้ในการเล่นลูกสั้นทั้งหมดรวมถึงการพัตต์ด้วย สิ่งที่เรียนรู้จากการฝึกออกรอบด้วยเหล็กทั้ง 3 ชิ้นนี้ก็คือผมรู้จักหัวไม้ 3, เหล็ก 7 และ SW ของผมมากขึ้น รู้ว่าหัวไม้สามที่ปกติจะหยิบใช้เมื่อเหลือระยะมากกว่า 230 หลาเสมอ มาวันนี้ก็ได้พบว่าการเล่นลูกสั้นระยะ 50 หลาที่อยู่ในสถานการณ์ต้องตีลอดแนวกิ่งไม้ที่ต่ำมากนั้นง่ายกว่าการใช้เหล็กสามตีลูกต่ำๆ คุมทิศทางออกไปเสียอีก หรือเหล็ก 7 ที่ปกติจะหยิบก็ต่อเมื่อจะตีระยะ 170 หลา คราวนี้ทำให้รู้ว่า 150 หลา เราสามารถใช้เหล็ก 7 จับกริพให้ต่ำลงมา ตีประมาณ 65 เปอร์เซ็นต์ด้วยสวิงง่ายๆ จะให้ความแม่นยำที่สูงกว่าการใช้เหล็ก 9 แล้วสวิงเต็มที่เหมือนทุกครั้ง รวมไปถึง SW ที่มักจะใช้ตีเต็มวงที่ระยะ 100 หลา เล่นลูกแก้ไขจากทรายแล้ว ยังสามารถพลิกแพลงให้เราค้นพบช็อตแปลกๆ ที่สามารถทำให้เกมกอล์ฟเราง่ายขึ้นได้อีกเยอะ ไม่ว่าจะเป็นการใช้สันเวดจ์สโตรกเหมือนพัตต์เข้ามาจากลูกที่พิงรัฟ รูปแบบการระเบิดทรายและการพิชระยะต่างๆ ที่มากขึ้น เช่นลูกโด่ง, ลูกต่ำ, สปินมาก, สปินน้อย ที่สำคัญก็คือไม่น่าเชื่อว่าการออกรอบด้วยเหล็กเพียง 3 ชิ้นไม่ได้ทำให้สกอร์ของท่านแย่ลงไปกว่าเดิมสักเท่าใดเลย หรือมองในอีกทางหนึ่งคือการมีเหล็กให้เลือกเยอะอาจทำให้นักกอล์ฟคิดมากเกินไประหว่างเลือกเล่นช็อตต่างๆ เพราะการมีเหล็กน้อยชิ้นเสมือนกับเราโดนบังคับให้ใช้เหล็กชิ้นนี้และจะต้องตีช็อตลักษณะนี้เท่านั้น เพราะฉะนั้นจินตนาการในหัวของเราก็จะเป็นรูปแบบนั้นๆ เพียงอย่างเดียว มองเห็นมโนภาพที่สร้างขึ้นได้อย่างชัดเจน สิ่งที่เหลือก็เพียงแค่สวิงออกไปอย่างที่ใจนึก
ในช่วงแรกอาจจะเริ่มจากเลือกออกมา 5 ชิ้นก่อนก็ได้ครับ เช่น วันนี้ 5 ชิ้นนี้ คราวหน้าก็สลับเอาอีก 5 ชิ้นใหม่ที่ไม่ซ้ำกับคราวก่อนออกมาลองดูบ้าง เชื่อว่าหลังจากนี้ท่านนักกอล์ฟจะรู้จักอุปกรณ์ของท่านมากขึ้น จากนี้เหล็ก 14 ชิ้นที่มีในถุง อาจจะกลายเป็นเหมือนกับท่านมี 24 ชิ้นในถุงก็เป็นได้
