ฟ้าผ่องเพ็ญแผ่อาบทาบผิวผ่อง
เป็นใยยองส่องหล้าน่าเกรงขาม
เหล่าปูลมเริงร่าพยายาม
กลิ้งทรายงามเป็นก้อนกลมล้อลมเล
ชวนหนุ่มสาว ญาติผู้ใหญ่ ชวนไข่นุ้ย
มานั่งคุยหารือกันอย่าหันเห
บอกชาวสวน ชวนชาวนา พาชาวเล
ฟังนิทานไกวเปลให้น้องฟัง
....................
กาลครั้งหนึ่ง...ซึ่งผ่านมานานโข
เมืองใหญ่โตในดินแดนแสนมั่งคั่ง
มีทะเลทองคำทำพระคลัง
ทั้งเวียงวังสูงเยี่ยมเทียมเทวดา
....................
กาลครั้งนั้น...ซึ่งผ่านไปไม่นานนี้
ก็ปรากฏอสุรียักษา
หัวขี้เรื้อนร่อนเร่จากอเมริกา
ประตูเมืองเปิดมามันเข้าไป
....................
แล้วชะแง้แลรอบอ่าวทองคำ
เกิดความคิดระยำเข้าไปใหญ่
อยากครอบครองคิดข่มเหงไม่เกรงใคร
บอกหัวหน้ามันไปในทันที
....................
แผนชั่วร้ายแย่งชิงยิ่งกลัดกลุ้ม
ให้เร่าร้อนรุมรุมดั่งเพลิงจี้
แล้วสรรหามุ่งมาดอุบาทว์วิธี
สร้างสมุนอัปรีย์ขึ้นทันควัน
....................
อ่าวทองคำถูกรุมสุมไฟฟอน
ความเดือดร้อนส่งถึงห้วงสรวงสวรรค์
เทวดากริ้วโกรธดั่งไฟกัลป์
เหม่! เหม่! กุมภัณฑ์อหังการ
....................
ฟังนิทานอ่าวทอง อ้าว! น้องหลับ
ชวนกันกลับเรือนนอนเสียก่อนหนา
ไว้พรุ่งนี้นัดกันใหม่ไม่ลีลา
กินข้าวค่ำแล้วรีบมานะคนดี
วันชัย พุทธทอง
ได้แรงบันดาลใจจากการที่ได้ฟังคำว่าเศรษฐกิจพอเพียงบ่อยๆ แล้วรู้สึกมึน แถมเศร้าใจ และเจ็บปวด โดยมีคำถามกับตัวเองว่า อะไรพอเพียง ใครพอเพียง แล้วการที่มีโครงการขนาดใหญ่ลงมาครอบภาคใต้แทบจะทั้งภาค ในชุมชนหมู่บ้านแทบจะหาพื้นที่ของตัวเองไม่เจอ หรือนี่คือ...พอเพียง
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
