คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
หลังจากสัปดาห์ที่แล้ว เราได้แนะนำคนที่อยากไกลทางลัด หรือไกลด้วยอุปกรณ์ไปแล้ว สัปดาห์นี้ลองมาดูความไกลที่ฟ้าประทานมา หรือไกลด้วยสรีระร่างกายกันดูบ้าง เพราะพวกเขาใช้ข้อได้เปรียบนี้ บวกกับกลไกที่เหมาะสม ทำให้พวกเขาเป็นนักกอล์ฟที่ตีไกลโดยธรรมชาติ
เริ่มกันที่เหล่าบรรดาหุ่นนักกีฬาอย่าง ดัสติน จอห์นสัน ธรรมชาติของเขาเป็นคนที่มีช่วงตัวที่ยาว มีความยืดหยุ่นของร่างกายที่ดี สร้างเกลียวได้เยอะ แถมขณะสวิงนั้น ยังมีความเร็วที่สะโพก และหน้าอกสูงมาก ถ้าตีไม่ไกลก็แปลกแล้วล่ะ บับบา วัตสัน ก็เป็นอีกคนที่อยู่ในข่ายนี้ ด้วยรูปร่างที่สูง ช่วงไหล่ที่กว้างมาก ทำให้สร้างวงสวิงได้กว้างและยาวขึ้น ทั้งคู่นั้นถือว่ารูปร่างของทั้งคู่เอื้อต่อการตีไกลเป็นอย่างยิ่ง
กลุ่มต่อมาจะเป็นนักกอล์ฟที่มีหุ่นแบบหนาปึ้กแข็งปั้ก มีแขนท่อนล่างที่ดูทรงพลังมาก แถมยังมีมือที่แข็งแรงและสวิงที่รวดเร็ว ประกอบไปด้วย ลี เวสต์วูด, เจ บี โฮมส์ และ ดาร์เรน คลาก แม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่ใช่คนรูปร่างสูงใหญ่นัก จะออกไปทางท้วมๆ เล็กน้อยด้วยซ้ำ นอกเหนือจากอยู่บนพื้นฐานวงสวิงที่ดีแล้ว ระยะที่ได้มาสร้างมาจากความแข็งแรงล้วนๆ
ริคกี ฟาวเลอร์, รอรีย์ แม็คคิลลอย หรือแม้กระทั่ง โนล ซัง ยุล เป็นกลุ่มนักกอล์ฟสายเลือดใหม่ที่ตีไกลเหลือเกิน โดยทั้งสามคนนี้ก็ตัวไม่ใหญ่นัก น้ำหนักตัวก็ไม่เยอะ แต่จุดแข็งของพวกเขา คือ การสร้างและใช้เกลียวได้อย่างสุดยอด บวกกับความสามารถในการเร่งที่สูงมาก ยิ่งเป็น ริคกี ฟาวเลอร์ แล้วถ้าได้ดูภาพ slow motion จะสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนถึงการใช้เกลียวอันทรงพลัง โดยเรียกได้ว่าท่อนล่างสวนมาขณะที่ท่อนบนยังหมุนไม่สุดด้วยซ้ำ!
เราจะเห็นได้ว่า แต่ละคนนั้นมีจุดแข็งทางกายภาพที่แตกต่างกันออกไป แต่ที่เหมือนกันอย่างนึง ก็คือ พวกเขาสามารถเอาจุดแข็งเหล่านั้นมาพัฒนาต่อยอด และสร้างพลังให้กับวงสวิงตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม ถึงแม้เรามักจะชอบดูหรือเลียนแบบนักกอล์ฟคนที่เราชื่นชอบเป็นการส่วนตัว แต่ถ้าสรีระแตกต่างจากตัวเราจนเกินไป การเลียนแบบไอดอลของเราก็อาจจะไม่ส่งผลให้เราดึงจุดแข็งของเราออกมาได้อย่างเต็มที่ เพราะฉะนั้นควรเลือกแม่แบบให้เหมาะสม โดยดูวงของโปรคนที่ลักษณะทางกายภาพคล้ายๆ เรา และสังเกตจุดแข็งของเขา แล้วนำมาปรับใช้น่าจะเห็นผล และดึงจุดเด่นของเราที่ธรรมชาติให้มาได้อย่างอย่างเต็มที่
หลังจากสัปดาห์ที่แล้ว เราได้แนะนำคนที่อยากไกลทางลัด หรือไกลด้วยอุปกรณ์ไปแล้ว สัปดาห์นี้ลองมาดูความไกลที่ฟ้าประทานมา หรือไกลด้วยสรีระร่างกายกันดูบ้าง เพราะพวกเขาใช้ข้อได้เปรียบนี้ บวกกับกลไกที่เหมาะสม ทำให้พวกเขาเป็นนักกอล์ฟที่ตีไกลโดยธรรมชาติ
เริ่มกันที่เหล่าบรรดาหุ่นนักกีฬาอย่าง ดัสติน จอห์นสัน ธรรมชาติของเขาเป็นคนที่มีช่วงตัวที่ยาว มีความยืดหยุ่นของร่างกายที่ดี สร้างเกลียวได้เยอะ แถมขณะสวิงนั้น ยังมีความเร็วที่สะโพก และหน้าอกสูงมาก ถ้าตีไม่ไกลก็แปลกแล้วล่ะ บับบา วัตสัน ก็เป็นอีกคนที่อยู่ในข่ายนี้ ด้วยรูปร่างที่สูง ช่วงไหล่ที่กว้างมาก ทำให้สร้างวงสวิงได้กว้างและยาวขึ้น ทั้งคู่นั้นถือว่ารูปร่างของทั้งคู่เอื้อต่อการตีไกลเป็นอย่างยิ่ง
กลุ่มต่อมาจะเป็นนักกอล์ฟที่มีหุ่นแบบหนาปึ้กแข็งปั้ก มีแขนท่อนล่างที่ดูทรงพลังมาก แถมยังมีมือที่แข็งแรงและสวิงที่รวดเร็ว ประกอบไปด้วย ลี เวสต์วูด, เจ บี โฮมส์ และ ดาร์เรน คลาก แม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่ใช่คนรูปร่างสูงใหญ่นัก จะออกไปทางท้วมๆ เล็กน้อยด้วยซ้ำ นอกเหนือจากอยู่บนพื้นฐานวงสวิงที่ดีแล้ว ระยะที่ได้มาสร้างมาจากความแข็งแรงล้วนๆ
ริคกี ฟาวเลอร์, รอรีย์ แม็คคิลลอย หรือแม้กระทั่ง โนล ซัง ยุล เป็นกลุ่มนักกอล์ฟสายเลือดใหม่ที่ตีไกลเหลือเกิน โดยทั้งสามคนนี้ก็ตัวไม่ใหญ่นัก น้ำหนักตัวก็ไม่เยอะ แต่จุดแข็งของพวกเขา คือ การสร้างและใช้เกลียวได้อย่างสุดยอด บวกกับความสามารถในการเร่งที่สูงมาก ยิ่งเป็น ริคกี ฟาวเลอร์ แล้วถ้าได้ดูภาพ slow motion จะสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนถึงการใช้เกลียวอันทรงพลัง โดยเรียกได้ว่าท่อนล่างสวนมาขณะที่ท่อนบนยังหมุนไม่สุดด้วยซ้ำ!
เราจะเห็นได้ว่า แต่ละคนนั้นมีจุดแข็งทางกายภาพที่แตกต่างกันออกไป แต่ที่เหมือนกันอย่างนึง ก็คือ พวกเขาสามารถเอาจุดแข็งเหล่านั้นมาพัฒนาต่อยอด และสร้างพลังให้กับวงสวิงตัวเองได้อย่างดีเยี่ยม ถึงแม้เรามักจะชอบดูหรือเลียนแบบนักกอล์ฟคนที่เราชื่นชอบเป็นการส่วนตัว แต่ถ้าสรีระแตกต่างจากตัวเราจนเกินไป การเลียนแบบไอดอลของเราก็อาจจะไม่ส่งผลให้เราดึงจุดแข็งของเราออกมาได้อย่างเต็มที่ เพราะฉะนั้นควรเลือกแม่แบบให้เหมาะสม โดยดูวงของโปรคนที่ลักษณะทางกายภาพคล้ายๆ เรา และสังเกตจุดแข็งของเขา แล้วนำมาปรับใช้น่าจะเห็นผล และดึงจุดเด่นของเราที่ธรรมชาติให้มาได้อย่างอย่างเต็มที่
