“เกือบลง” หรือ “เกือบพลาด” ดี? / วันปีย์ สัจจมาร์ค

คอลัมน์ "The Golf Touch" โดย "วันปีย์ สัจจมาร์ค"

ถ้าอ่านตำรากอล์ฟหรือฟังคำสอนของโปรระดับโลกหลายคนรวมทั้ง เกร็ก นอร์แมน และ โคลิน มอนต์โกเมอรี่ มาบ้างก็น่าจะคุ้นหูว่า การพัตต์ที่ดีต้องพัตต์ให้เลยหลุม 18 นิ้ว ถ้าเป็นตำรา เดฟ เพ้ลส์ จะบอกว่า 17 นิ้ว แต่ก็เอาเถอะ ถึงแม้ว่า 1 นิ้ว จะมีความหมายสูงส่งในเกมกอล์ฟอย่างที่เราเล่นกันอยู่ทุกวันนี้ เพราะอาจหมายถึงข้อแตกต่างระหว่าง “เกือบลง” กับ “เกือบพลาด” แต่วันนี้ผมไม่ได้มาชวนเถียงเรื่อง 1 นิ้วที่ว่านี้ ผมอยากจะชวนให้พวกเราเข้าใจถึงปรัชญาในหลักการที่ควรพัตต์เลยหลุม 17 – 18 นิ้วที่เขาว่ากันนี้

ก่อนอื่นเลย ลูกพัตต์ที่ไม่ถึงหลุมนั้น..ไม่มีสิทธิลง! เพราะฉะนั้นการพัตต์สั้นถือว่าเป็นบาปมหันต์ของการเล่นกอล์ฟ เพราะคุณไม่ให้โอกาสตัวเองเลยแม้แต่เสี้ยวเปอร์เซนต์เดียว

ต่อมาการพัตต์แรงเกินไป ถึงแม้จะเกี่ยวปากหลุมหรือชนปากหลุมเต็มๆ ก็สะบัดหรือกระฉอกออกได้ ทำให้เปอร์เซนต์ที่ลูกจะลงหลุมนั้นต่ำเช่นกัน แต่ก็ยังมีเปอร์เซนต์ลงหลุมสูงกว่าการพัตต์สั้นอยู่ดี ดังนั้นการให้น้ำหนักการพัตต์ที่ลูกไปจนถึงหลุมหรือเลยหลุมเล็กน้อย ย่อมเป็นน้ำหนักที่เหมาะสม และให้เปอร์เซนต์ความสำเร็จสูงที่สุด

จากการทดลองและวิเคราะห์ข้อมูลโดยนักวิจัยรวมถึงนักกอล์ฟอาชีพอีกหลายท่าน ก็เป็นที่ยอมรับกันในวงการว่า ระยะเลยหลุม 17 – 18 นิ้ว เป็นน้ำหนักที่ลูกกอล์ฟเกาะไลน์ เกี่ยวขอบหลุมหรือชนขอบหลังแล้วยังสามารถลงหลุมได้ดีที่สุด

ตำรานี้ได้ทำการทดสอบทั้งไลน์เรียบ ไลน์ขึ้นเนิน ไลน์ลงเนิน ไลน์โค้งทั้งซ้ายไปขวาและขวาไปซ้าย มาอย่างรอบคอบและถี่ถ้วนแล้ว เท่าที่ผมดูช่องโหว่ของตำรานี้มีอยู่อย่างเดียวคือ ไม่ได้คำนึงถึงปัจจัยความถนัดของนักกอล์ฟแต่ละคน ที่อาจจะชอบให้ไลน์น้อย ชาจเข้าหลุม หรือให้ไลน์มากหน่อย แล้วปล่อยให้หยดลง แต่ก็อีกแหละครับ ความถนัดของแต่ละคนก็คือความสามารถเฉพาะตัวที่นักกอล์ฟควรนำไปปฏิบัติเพิ่มเติมจากตำรากลางที่ได้เรียนรู้มาเท่าๆกัน

สุดท้ายแล้วทุกคนจะมีตำราของตัวเอง ที่ใช้งานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุดของนักกอล์ฟคนนั้นๆ ไม่ว่าจะเลยหลุมออกไป 12..17..หรือ 18 นิ้วก็ตาม อย่าลืมนะครับว่า เมื่อได้อุทานคำว่า “เกือบลง” คะแนนเราต่างกับ “เกือบพลาด” อย่างน้อย 1 สโตรคทุกครั้งที่เอ่ยคำนี้