คอลัมน์ Final Quarter โดย ลุงแซม
ด้วยซีซันที่ยาวนานต้องแข่งฤดูกาลปกติกันถึง 82 เกม เป็นธรรมดาที่อาการบาดเจ็บจะเกิดแก่บรรดาผู้เล่นในศึกบาสเกตบอล เอ็นบีเอ (NBA) แต่ถ้าโชคร้ายนักยัดห่วงระดับสตาร์ในทีมของคุณเกิดบาดเจ็บหนักก็มีสิทธิ "งานเข้า"
ฮุสตัน ร็อคเก็ตส์ ถือเป็นทีมซวยประเดิมปี 2009/10 เนื่องจาก เหยา หมิง เซ็นเตอร์ซูเปอร์สตาร์ชาวจีนต้องเข้ารับการผ่าตัดกระดูกเท้าที่แตก นั่นทำให้ทีมตรา "จรวด" ต้องกระเสือกกระสนเข้าสู่โพสต์ซีซันถึงทุกวันนี้ อย่างไรก็ตาม ขอชมเชยลูกทีมของ ริค อเดลมัน ที่ยังสู้กันสุดฤทธิ์ ปัจจุบันรั้งอันดับ 10 ของฝั่งตะวันตก ตามหลังพื้นที่เพลย์ออฟ (อันดับ 8) อย่าง ปอร์ทแลนด์ เทลเบลเซอร์ส แค่ 2 เกมครึ่ง ขณะที่โปรแกรมยังมีเหลือให้ลุยกันอีก 27-28 เกม
เมื่อขาดผู้เล่นตัวหลัก แต่ยังยืนหยัดอยู่ได้ จึงถือว่า ร็อคเก็ตส์ มีสมดุลภายในทีมใช้ได้ทีเดียว เพราะต้องไม่ลืมว่านอกจาก "อาเหยา" อเดลมัน เคยไม่สามารถใช้งาน เทรซีย์ แม็คเกรดี ซึ่งตอนนี้ถูกเทรดไปอยู่กับ นิวยอร์ก นิกส์ เมื่อพูดถึงประเด็นของความสมดุล ผู้เขียนอยากแฉลบไปถึงเรื่องของ "ศักยภาพ" พ่วงด้วย เนื่องจากยามใดที่ทีมต้องขาดเสาหลักไป ผลกระทบย่อมก่อเกิดอยู่ที่ว่าจะมากหรือน้อย ซึ่งถ้าผลออกมาย่ำแย่มากๆ นั่นบ่งชี้ให้เห็นว่าทีมของคุณยังไร้ซึ่งความสมดุลหรืออาจรวมถึงศักยภาพ แต่ถ้าส่งผลเล็กน้อยถึงปานกลาง แฟนๆ คงมีรอยยิ้มที่มุมปาก เนื่องจากทีมของคุณมีปัจจัยสำคัญที่สามารถผลักดันตัวเองขึ้นไปลุ้นแชมป์
อยากให้เห็นภาพชัดผู้เขียนขออนุญาตเปรียบเปรยกับวงการฟุตบอล "สิงโตน้ำเงินคราม" เชลซี ยังคงนั่งจ่าฝูงพรีเมียร์ลีก อังกฤษ ได้ทั้งที่ 2-3 สัปดาห์สุดท้ายของเดือนมกราคม แข้งตัวหลักอย่าง ดิดิเยร์ ดร็อกบา หรือ มิเชล เอสเซียง ต้องกลับไปรับใช้ชาติทำศึกแอฟริกัน เนชันส์ คัพ ขณะที่ "หงส์แดง" ลิเวอร์พูล เกิดปัญหาทุกครั้งที่ สตีเวน เจอร์ราร์ด หรือ เฟร์นานโด ตอร์เรส ประสบปัญหาบาดเจ็บต้องพักยาว คอลูกหนังบางท่านอาจท้วงขึ้นว่าจะทำอย่างไรได้ในเมื่อ ลิเวอร์พูล มีเม็ดเงินเสริมทัพที่น้อยกว่า เชลซี จึงไม่แปลกที่ทีมดังแห่งลอนดอนจะมีขุมกำลังให้เลือกสรรลงสนามมากกว่า นั่นเป็นเหตุผลสะกิดใจให้ผู้เขียนยกมือสนับสนุนให้มีการนำกฎ "เพดานเงินเดือน" (Salary Cap) มาใช้เสียที เพื่อมิให้เกิดความเหลื่อมล้ำใดๆ อีก
กลับมาที่ NBA ทีมเต็งที่มีโอกาสคว้าแชมป์ปีนี้คงหนีไม่พ้น แอลเอ เลเกอร์ส, คลีฟแลนด์ คาวาเลียร์ส, บอสตัน เซลติกส์, ออร์แลนโด แมจิก หรือว่า เดนเวอร์ นักเก็ตส์ ต้องถือว่าทีมเหล่านี้มี "การบริหารจัดการที่ยอดเยี่ยม" และก็มีศักยภาพสูงส่ง แต่ดูเหมือน เลเกอร์ส และ นักเก็ตส์ จะให้แสดงให้เห็นถึงความสมดุลที่มากกว่า 3 ทีมดังฝั่งตะวันออก โดย เลเกอร์ส ไร้แม่ทัพใหญ่อย่าง โคบี ไบรอันท์ ที่เจ็บข้อเท้า แต่สามารถปรับเกมเก็บชัยได้ถึง 4 แพ้แค่เกมเดียว ขณะที่ นักเก็ตส์ ถูกมองว่าน่าจะแกว่งตอนไร้ ชอนซีย์ บิลล์อัพส์ กับ คาร์เมโล แอนโธนีย์ ทว่าทีมกลับยังชูคอได้ในฐานะทีมอันดับ 1 ของกลุ่มนอร์ธเวสต์ ดิวิชัน
เซลติกส์ เป็นอีกทีมที่ผู้เขียนมองว่ามีความสมดุลมากพอควร แต่ต้องดูว่าลูกทีมของ ด็อกซ์ ริเวอร์ส จะเค้นประสิทธิภาพออกมาได้แค่ไหนเมื่อเข้าสู่ซีรีส์ใหญ่ๆ ในเพลย์ออฟ ส่วนใครที่เป็นแฟน "แคฟส์แมน" หรือ แมจิก คงได้แต่ภาวนาอย่าให้ เลอบรอน เจมส์ หรือ "ซูเปอร์แมน" ดไวท์ ฮาวเวิร์ด บาดเจ็บหนักๆ ขึ้นมา เพราะกวาดสายตาดูภาพรวมแล้ว ยังไม่เห็นความสมดุลในทีมที่ดีนัก หลายสิ่งหลายอย่างยังต้องขึ้นอยู่กับซูเปอร์สตาร์ 2 คนนี้ โดยเฉพาะแคฟส์ขาด เลอบรอน เมื่อไหร่ก็ขาดใจเมื่อนั้น จึงชวนให้คิดว่าหาก "เด็กทองคำ" เลือกใช้อ๊อปชันเป็นฟรีเอเยนต์หลังจบซีซัน คาวาเลียร์ส จะเดินหน้าไปอย่างไรกันต่อ
ด้วยซีซันที่ยาวนานต้องแข่งฤดูกาลปกติกันถึง 82 เกม เป็นธรรมดาที่อาการบาดเจ็บจะเกิดแก่บรรดาผู้เล่นในศึกบาสเกตบอล เอ็นบีเอ (NBA) แต่ถ้าโชคร้ายนักยัดห่วงระดับสตาร์ในทีมของคุณเกิดบาดเจ็บหนักก็มีสิทธิ "งานเข้า"
ฮุสตัน ร็อคเก็ตส์ ถือเป็นทีมซวยประเดิมปี 2009/10 เนื่องจาก เหยา หมิง เซ็นเตอร์ซูเปอร์สตาร์ชาวจีนต้องเข้ารับการผ่าตัดกระดูกเท้าที่แตก นั่นทำให้ทีมตรา "จรวด" ต้องกระเสือกกระสนเข้าสู่โพสต์ซีซันถึงทุกวันนี้ อย่างไรก็ตาม ขอชมเชยลูกทีมของ ริค อเดลมัน ที่ยังสู้กันสุดฤทธิ์ ปัจจุบันรั้งอันดับ 10 ของฝั่งตะวันตก ตามหลังพื้นที่เพลย์ออฟ (อันดับ 8) อย่าง ปอร์ทแลนด์ เทลเบลเซอร์ส แค่ 2 เกมครึ่ง ขณะที่โปรแกรมยังมีเหลือให้ลุยกันอีก 27-28 เกม
เมื่อขาดผู้เล่นตัวหลัก แต่ยังยืนหยัดอยู่ได้ จึงถือว่า ร็อคเก็ตส์ มีสมดุลภายในทีมใช้ได้ทีเดียว เพราะต้องไม่ลืมว่านอกจาก "อาเหยา" อเดลมัน เคยไม่สามารถใช้งาน เทรซีย์ แม็คเกรดี ซึ่งตอนนี้ถูกเทรดไปอยู่กับ นิวยอร์ก นิกส์ เมื่อพูดถึงประเด็นของความสมดุล ผู้เขียนอยากแฉลบไปถึงเรื่องของ "ศักยภาพ" พ่วงด้วย เนื่องจากยามใดที่ทีมต้องขาดเสาหลักไป ผลกระทบย่อมก่อเกิดอยู่ที่ว่าจะมากหรือน้อย ซึ่งถ้าผลออกมาย่ำแย่มากๆ นั่นบ่งชี้ให้เห็นว่าทีมของคุณยังไร้ซึ่งความสมดุลหรืออาจรวมถึงศักยภาพ แต่ถ้าส่งผลเล็กน้อยถึงปานกลาง แฟนๆ คงมีรอยยิ้มที่มุมปาก เนื่องจากทีมของคุณมีปัจจัยสำคัญที่สามารถผลักดันตัวเองขึ้นไปลุ้นแชมป์
อยากให้เห็นภาพชัดผู้เขียนขออนุญาตเปรียบเปรยกับวงการฟุตบอล "สิงโตน้ำเงินคราม" เชลซี ยังคงนั่งจ่าฝูงพรีเมียร์ลีก อังกฤษ ได้ทั้งที่ 2-3 สัปดาห์สุดท้ายของเดือนมกราคม แข้งตัวหลักอย่าง ดิดิเยร์ ดร็อกบา หรือ มิเชล เอสเซียง ต้องกลับไปรับใช้ชาติทำศึกแอฟริกัน เนชันส์ คัพ ขณะที่ "หงส์แดง" ลิเวอร์พูล เกิดปัญหาทุกครั้งที่ สตีเวน เจอร์ราร์ด หรือ เฟร์นานโด ตอร์เรส ประสบปัญหาบาดเจ็บต้องพักยาว คอลูกหนังบางท่านอาจท้วงขึ้นว่าจะทำอย่างไรได้ในเมื่อ ลิเวอร์พูล มีเม็ดเงินเสริมทัพที่น้อยกว่า เชลซี จึงไม่แปลกที่ทีมดังแห่งลอนดอนจะมีขุมกำลังให้เลือกสรรลงสนามมากกว่า นั่นเป็นเหตุผลสะกิดใจให้ผู้เขียนยกมือสนับสนุนให้มีการนำกฎ "เพดานเงินเดือน" (Salary Cap) มาใช้เสียที เพื่อมิให้เกิดความเหลื่อมล้ำใดๆ อีก
กลับมาที่ NBA ทีมเต็งที่มีโอกาสคว้าแชมป์ปีนี้คงหนีไม่พ้น แอลเอ เลเกอร์ส, คลีฟแลนด์ คาวาเลียร์ส, บอสตัน เซลติกส์, ออร์แลนโด แมจิก หรือว่า เดนเวอร์ นักเก็ตส์ ต้องถือว่าทีมเหล่านี้มี "การบริหารจัดการที่ยอดเยี่ยม" และก็มีศักยภาพสูงส่ง แต่ดูเหมือน เลเกอร์ส และ นักเก็ตส์ จะให้แสดงให้เห็นถึงความสมดุลที่มากกว่า 3 ทีมดังฝั่งตะวันออก โดย เลเกอร์ส ไร้แม่ทัพใหญ่อย่าง โคบี ไบรอันท์ ที่เจ็บข้อเท้า แต่สามารถปรับเกมเก็บชัยได้ถึง 4 แพ้แค่เกมเดียว ขณะที่ นักเก็ตส์ ถูกมองว่าน่าจะแกว่งตอนไร้ ชอนซีย์ บิลล์อัพส์ กับ คาร์เมโล แอนโธนีย์ ทว่าทีมกลับยังชูคอได้ในฐานะทีมอันดับ 1 ของกลุ่มนอร์ธเวสต์ ดิวิชัน
เซลติกส์ เป็นอีกทีมที่ผู้เขียนมองว่ามีความสมดุลมากพอควร แต่ต้องดูว่าลูกทีมของ ด็อกซ์ ริเวอร์ส จะเค้นประสิทธิภาพออกมาได้แค่ไหนเมื่อเข้าสู่ซีรีส์ใหญ่ๆ ในเพลย์ออฟ ส่วนใครที่เป็นแฟน "แคฟส์แมน" หรือ แมจิก คงได้แต่ภาวนาอย่าให้ เลอบรอน เจมส์ หรือ "ซูเปอร์แมน" ดไวท์ ฮาวเวิร์ด บาดเจ็บหนักๆ ขึ้นมา เพราะกวาดสายตาดูภาพรวมแล้ว ยังไม่เห็นความสมดุลในทีมที่ดีนัก หลายสิ่งหลายอย่างยังต้องขึ้นอยู่กับซูเปอร์สตาร์ 2 คนนี้ โดยเฉพาะแคฟส์ขาด เลอบรอน เมื่อไหร่ก็ขาดใจเมื่อนั้น จึงชวนให้คิดว่าหาก "เด็กทองคำ" เลือกใช้อ๊อปชันเป็นฟรีเอเยนต์หลังจบซีซัน คาวาเลียร์ส จะเดินหน้าไปอย่างไรกันต่อ
