“เดอะซัน” สื่อจอมซอกแซกเมืองผู้ดีรวบรวม 10 อันดับนักเตะซึ่งถือได้ว่าเป็น “ขยะ” แห่งวงการลูกหนังเมืองผู้ดีมาให้ได้ติดตามกัน ซึ่งก็มีผู้เล่นที่หลายคนยังติดภาพความบ้อท่าไม่ว่าจะเป็น มัสซิโม ตาอิบี, ไตตัส บรัมเบิล หรือว่า ฌอน ดันดี
1. อาลี เดีย (เซาแธมป์ตัน)
แกรม ซูเนสส์ อุตส่าห์ลงทุนต่อสายหา จอร์จ เวอาห์ ตำนานแข้งแดนแอฟริกันเพื่อถามถึงฟอร์มการเล่นของ “อาลี เดีย” ซึ่งเป็นญาติห่างๆ ก่อนเซ็นมาเสริมทัพ เซาแธมป์ตัน กองหน้าชาวเซเนกัลประเดิมสนามในเกมที่ “นักบุญ” เปิดบ้านพบกับ ลีดส์ ยูไนเต็ด โดย ซูเนสส์ ส่งเขาลงสนามนาทีที่ 32 แทนที่ แม็ทธิว เลอ ทิสซิเอร์ แต่ด้วยฟอร์มการเล่นที่ต่ำกว่ามาตรฐานพรีเมียร์ลีก กุนซือเซาแธมป์ตันทนไม่ไหวจึงเปลี่ยน เดีย ออกจากสนามนาทีที่ 53 ให้ เคน มองเคา กองหลังมาเล่นแทน นัดเดียวของ เดีย ในสีเสื้อแดง-ขาว จบลงที่ต้นสังกัดพ่าย “ยูงทอง” 0-2
2. มาร์โก บูเกอร์ส (เวสต์แฮม ยูไนเต็ด)
เวสต์แฮม ยอมควักกระเป๋าจ่ายเงิน 750,000 ปอนด์ (ประมาณ 37 ล้านบาท) ดึงตัว “มาร์โก บูเกอร์ส” มาจาก สปาร์ตา ร็อตเตอร์ดัม เมื่อเดือนกรกฎาคมปี 1995 แต่เพียงการลงสนามนัดที่สองกองหน้าชาวดัตช์สวมวิญญาณเพชฌฆาตเสียบสองเท้าใส่ แกรี เนวิลล์ กองหลังดาวรุ่ง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด (สมัยนั้น) จนโดนใบแดงไล่ออกจากสนาม “เธียเตอร์ ออฟ ดรีมส์” กลายเป็นสังเวียนแข้งแห่งฝันร้ายก่อนที่ บูเกอร์ส จรลีกลับสู่แดนกังหัน
3. วินสตัน โบการ์เด (เชลซี)
เคยเล่นให้กับยอดทีมอย่าง อาแจ็กซ์, เอซี มิลาน และ บาร์เซโลนา “วินสตัน โบการ์เด” เข้าสู่ถิ่นสแตมฟอร์ด บริดจ์ ในฤดูกาล 2000/01 แต่แบ็กซ้ายทีมชาติฮอลแลนด์กลับทำให้ จิอันลูกา วิอัลลี ปวดขมับบ่อยครั้งเพราะนั่นคือจุดอ่อนของเชลซีอย่างชัดเจนที่สุด แม้ เคลาดิโอ รานิเอรี มาสานงานต่อก็ไม่ได้ต่อชีวิต โบการ์เด จนท้ายที่สุดเขาก็ต้องอำลาทีมไปในปี 2004 ด้วยการลงสนามให้ “สิงห์บลูส์” เพียงแค่ 11 นัด
4. ไตตัส บรัมเบิล (นิวคาสเซิล ยูไนเต็ด)
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว “ไตตัส บรัมเบิล” เคยได้ชื่อว่าเป็นกองหลังที่ดีที่สุดคนหนึ่งของวงการฟุตบอลอังกฤษ สมัยเป็นดาวรุ่งของ อิปสวิช ทาวน์ “สาลิกาดง” นิวคาสเซิล ยูไนเต็ด ไม่รอช้าที่จะควักเงิน 5 ล้านปอนด์ (ประมาณ 250 ล้านบาท) ดึงตัวมาหวังเป็นหัวใจเกมรับร่วมกับ ฌอง อแล็ง บูมซง แต่กลับกลายเป็นแค่ “ตัวตลก” ของแฟนๆ จนต้องระเห็จไปอยู่กับ วีแกน แอธเลติก ถึงทุกวันนี้
5. โทมัส โบรลิน (ลีดส์ ยูไนเต็ด)
โชว์การยิงประตูทีมชาติอังกฤษให้สวีเดนในศึกยูโร 1992 จอร์จ เกรแฮม จึงให้บอร์ดบริหาร ลีดส์ ยูไนเต็ด จ่ายเงิน 4.5 ล้านปอนด์ (ราว 225 ล้านบาท) ไปดึง “โทมัส โบรลิน” แฟตบอยแห่งวงการฟุตบอลมาจาก ปาร์มา ในเซเรีย อา อิตาลี แต่ฟอร์มการเล่นของเขาไม่เฉียบขาด ลงสนาม 19 นัดทำได้เพียง 4 ประตู ก่อนถูกส่งตัวไปให้ เอฟซี ซูริค สโมสรในสวิตเซอร์แลนด์ยืมตัว และก็มาหมดสัญญากับต้นสังกัดไป
6. รามอน เวกา (ท็อตแนม ฮอตสเปอร์)
แม้อยู่กับทีมเล็กๆ ในอิตาลีอย่าง กายารี คริสเตียน โกรสส์ กุนซือชาวสวิสยังเสาะหาจนเจอ “รามอน เวกา” พร้อมดึงตัวมาสู่ถิ่นไวท์ ฮาร์ท เลน เมื่อปี 1997 ด้วยค่าตัว 2.5 ล้านปอนด์ (ประมาณ 125 ล้านบาท) แม้พยายามทำงานของตัวเองอย่างหนัก แต่สเปอร์สไม่ไว้ใจ เวกา นับตั้งแต่ทำฟาล์วเสียจุดโทษโดยไม่จำเป็นในเกมพ่าย เชลซี คู่ปรับร่วมกรุงลอนดอน 0-3
7. ฌอน ดันดี (ลิเวอร์พูล)
“ฌอน ดันดี” ถือเป็นนักเตะต่างชาติยอดแย่อีกคนที่ เชราร์ด อุลลิเยร์ ดึงมาร่วมงานในยุคเป็นนายใหญ่แห่งถิ่นแอนฟิลด์ แต่นั่นเหมือนการขว้างเงิน 2 ล้านปอนด์ (ราว 100 ล้านบาท) ทิ้งในปี 1998 มันเหลือเชื่อที่ รอย อีแวนส์ (ดูแลทีมร่วมกับ อุลลิเยร์) ดึงตัวกองหน้าทีมชาติแอฟริกาใต้มาร่วมงาน ทั้งที่เห็นเขาทำได้เพียง 3 ประตูในหนึ่งฤดูกาลปีที่ คาร์ลสรูห์ หล่นชั้นไป และก็ไม่น่าแปลกใจที่ ดันดี ทำประตูให้ ลิเวอร์พูล ไม่ได้จากโอกาสลงเล่นเพียงแค่ 3 นัด
8. มิเคเล ปาโดวาโน (คริสตัล พาเลซ)
แฟนๆ คริสตัล พาเลซ ต่างคาดหวังในตัว “มิเคเล ปาโดวาโน” ไว้สูง หลังจาก มาร์ค โกลด์เบิร์ก ประธานสโมสรยอมจ่ายเงิน 1.7 ล้านปอนด์ (ประมาณ 85 ล้านบาท) ไปดึงกองหน้าสำรองของ “ม้าลาย” ยูเวนตุส ยักษ์ใหญ่เซเรีย อา มาร่วมทีมเมื่อปี 1998 แต่การลงสนามเป็นตัวจริงแค่ 8 นัด ไม่เคยได้โอกาสเล่นอย่างต่อเนื่องเลย ปาโดวาโน จึงทำได้เพียงแค่ประตูเดียวให้ทีมเล็กๆ ในมหานครลอนดอน
9. มัสซิโม ตาอิบี (แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด)
เป็นหนึ่งในนักเตะที่ไม่มีใครอยากจำ “มัสซิโม ตาอิบี” พกสถิติค่าตัว 4.4 ล้านปอนด์ (ราว 220 ล้านบาท) จากเวเนเซีย ทีมเล็กๆ แดนมะกะโรนีมาเฝ้าเสาให้ทีมใหญ่อย่าง แมนฯ ยูไนเต็ด เมื่อปี 1999 แต่ฝันร้ายก็เกิดขึ้นกับนายทวารจอมเฟอะที่ปล่อยให้ลูกยิงของ “พ่อมด” แม็ทธิว เลอ ทิสซิเอร์ ลอดก้นเข้าประตูไป และตาอิบี ก็โดนสวดยับมีส่วนเสีย 2 ประตูสำคัญในที่ “ผีแดง” บุกไปโดน เชลซี ยำใหญ่
10. แฟรงค์ ซินแคลร์ (เลสเตอร์ ซิตี)
จะว่าไป “แฟรงค์ ซินแคลร์” อาจไม่ถือว่าเลวร้ายเท่าใดนัก เมื่อเขาคว้าแชมป์เอฟเอ คัพ และ คัพ วินเนอร์ส คัพ กับเชลซี แถมทำประตูพาทีมคว้าแชมป์ลีกคัพ ภายใต้การดูแลของ จิอันลูกา วิอัลลี แต่ความเฉียบขาดของ ซินแคลร์ หายไปนับตั้งแตย้ายไปเล่นกับ เลสเตอร์ ซิตี เมื่อปี 1998 แถมช่วงออกสตาร์ทฤดูกาล 1999/2000 เขาทำเข้าประตูตัวเอง 2 ครั้งจากการลงสนาม 3 นัด หนึ่งในนั้นมอบของขวัญให้ต้นสังกัดเก่าด้วย อีกทั้งเกมสุดท้ายในสีเสื้อ “สุนัขจิ้งจอก” ยังพลาดฟาล์ว เธียรี อองรี จนเสียจุดโทษแก่ อาร์เซนอล
1. อาลี เดีย (เซาแธมป์ตัน)
แกรม ซูเนสส์ อุตส่าห์ลงทุนต่อสายหา จอร์จ เวอาห์ ตำนานแข้งแดนแอฟริกันเพื่อถามถึงฟอร์มการเล่นของ “อาลี เดีย” ซึ่งเป็นญาติห่างๆ ก่อนเซ็นมาเสริมทัพ เซาแธมป์ตัน กองหน้าชาวเซเนกัลประเดิมสนามในเกมที่ “นักบุญ” เปิดบ้านพบกับ ลีดส์ ยูไนเต็ด โดย ซูเนสส์ ส่งเขาลงสนามนาทีที่ 32 แทนที่ แม็ทธิว เลอ ทิสซิเอร์ แต่ด้วยฟอร์มการเล่นที่ต่ำกว่ามาตรฐานพรีเมียร์ลีก กุนซือเซาแธมป์ตันทนไม่ไหวจึงเปลี่ยน เดีย ออกจากสนามนาทีที่ 53 ให้ เคน มองเคา กองหลังมาเล่นแทน นัดเดียวของ เดีย ในสีเสื้อแดง-ขาว จบลงที่ต้นสังกัดพ่าย “ยูงทอง” 0-2
2. มาร์โก บูเกอร์ส (เวสต์แฮม ยูไนเต็ด)
เวสต์แฮม ยอมควักกระเป๋าจ่ายเงิน 750,000 ปอนด์ (ประมาณ 37 ล้านบาท) ดึงตัว “มาร์โก บูเกอร์ส” มาจาก สปาร์ตา ร็อตเตอร์ดัม เมื่อเดือนกรกฎาคมปี 1995 แต่เพียงการลงสนามนัดที่สองกองหน้าชาวดัตช์สวมวิญญาณเพชฌฆาตเสียบสองเท้าใส่ แกรี เนวิลล์ กองหลังดาวรุ่ง แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด (สมัยนั้น) จนโดนใบแดงไล่ออกจากสนาม “เธียเตอร์ ออฟ ดรีมส์” กลายเป็นสังเวียนแข้งแห่งฝันร้ายก่อนที่ บูเกอร์ส จรลีกลับสู่แดนกังหัน
3. วินสตัน โบการ์เด (เชลซี)
เคยเล่นให้กับยอดทีมอย่าง อาแจ็กซ์, เอซี มิลาน และ บาร์เซโลนา “วินสตัน โบการ์เด” เข้าสู่ถิ่นสแตมฟอร์ด บริดจ์ ในฤดูกาล 2000/01 แต่แบ็กซ้ายทีมชาติฮอลแลนด์กลับทำให้ จิอันลูกา วิอัลลี ปวดขมับบ่อยครั้งเพราะนั่นคือจุดอ่อนของเชลซีอย่างชัดเจนที่สุด แม้ เคลาดิโอ รานิเอรี มาสานงานต่อก็ไม่ได้ต่อชีวิต โบการ์เด จนท้ายที่สุดเขาก็ต้องอำลาทีมไปในปี 2004 ด้วยการลงสนามให้ “สิงห์บลูส์” เพียงแค่ 11 นัด
4. ไตตัส บรัมเบิล (นิวคาสเซิล ยูไนเต็ด)
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว “ไตตัส บรัมเบิล” เคยได้ชื่อว่าเป็นกองหลังที่ดีที่สุดคนหนึ่งของวงการฟุตบอลอังกฤษ สมัยเป็นดาวรุ่งของ อิปสวิช ทาวน์ “สาลิกาดง” นิวคาสเซิล ยูไนเต็ด ไม่รอช้าที่จะควักเงิน 5 ล้านปอนด์ (ประมาณ 250 ล้านบาท) ดึงตัวมาหวังเป็นหัวใจเกมรับร่วมกับ ฌอง อแล็ง บูมซง แต่กลับกลายเป็นแค่ “ตัวตลก” ของแฟนๆ จนต้องระเห็จไปอยู่กับ วีแกน แอธเลติก ถึงทุกวันนี้
5. โทมัส โบรลิน (ลีดส์ ยูไนเต็ด)
โชว์การยิงประตูทีมชาติอังกฤษให้สวีเดนในศึกยูโร 1992 จอร์จ เกรแฮม จึงให้บอร์ดบริหาร ลีดส์ ยูไนเต็ด จ่ายเงิน 4.5 ล้านปอนด์ (ราว 225 ล้านบาท) ไปดึง “โทมัส โบรลิน” แฟตบอยแห่งวงการฟุตบอลมาจาก ปาร์มา ในเซเรีย อา อิตาลี แต่ฟอร์มการเล่นของเขาไม่เฉียบขาด ลงสนาม 19 นัดทำได้เพียง 4 ประตู ก่อนถูกส่งตัวไปให้ เอฟซี ซูริค สโมสรในสวิตเซอร์แลนด์ยืมตัว และก็มาหมดสัญญากับต้นสังกัดไป
6. รามอน เวกา (ท็อตแนม ฮอตสเปอร์)
แม้อยู่กับทีมเล็กๆ ในอิตาลีอย่าง กายารี คริสเตียน โกรสส์ กุนซือชาวสวิสยังเสาะหาจนเจอ “รามอน เวกา” พร้อมดึงตัวมาสู่ถิ่นไวท์ ฮาร์ท เลน เมื่อปี 1997 ด้วยค่าตัว 2.5 ล้านปอนด์ (ประมาณ 125 ล้านบาท) แม้พยายามทำงานของตัวเองอย่างหนัก แต่สเปอร์สไม่ไว้ใจ เวกา นับตั้งแต่ทำฟาล์วเสียจุดโทษโดยไม่จำเป็นในเกมพ่าย เชลซี คู่ปรับร่วมกรุงลอนดอน 0-3
7. ฌอน ดันดี (ลิเวอร์พูล)
“ฌอน ดันดี” ถือเป็นนักเตะต่างชาติยอดแย่อีกคนที่ เชราร์ด อุลลิเยร์ ดึงมาร่วมงานในยุคเป็นนายใหญ่แห่งถิ่นแอนฟิลด์ แต่นั่นเหมือนการขว้างเงิน 2 ล้านปอนด์ (ราว 100 ล้านบาท) ทิ้งในปี 1998 มันเหลือเชื่อที่ รอย อีแวนส์ (ดูแลทีมร่วมกับ อุลลิเยร์) ดึงตัวกองหน้าทีมชาติแอฟริกาใต้มาร่วมงาน ทั้งที่เห็นเขาทำได้เพียง 3 ประตูในหนึ่งฤดูกาลปีที่ คาร์ลสรูห์ หล่นชั้นไป และก็ไม่น่าแปลกใจที่ ดันดี ทำประตูให้ ลิเวอร์พูล ไม่ได้จากโอกาสลงเล่นเพียงแค่ 3 นัด
8. มิเคเล ปาโดวาโน (คริสตัล พาเลซ)
แฟนๆ คริสตัล พาเลซ ต่างคาดหวังในตัว “มิเคเล ปาโดวาโน” ไว้สูง หลังจาก มาร์ค โกลด์เบิร์ก ประธานสโมสรยอมจ่ายเงิน 1.7 ล้านปอนด์ (ประมาณ 85 ล้านบาท) ไปดึงกองหน้าสำรองของ “ม้าลาย” ยูเวนตุส ยักษ์ใหญ่เซเรีย อา มาร่วมทีมเมื่อปี 1998 แต่การลงสนามเป็นตัวจริงแค่ 8 นัด ไม่เคยได้โอกาสเล่นอย่างต่อเนื่องเลย ปาโดวาโน จึงทำได้เพียงแค่ประตูเดียวให้ทีมเล็กๆ ในมหานครลอนดอน
9. มัสซิโม ตาอิบี (แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด)
เป็นหนึ่งในนักเตะที่ไม่มีใครอยากจำ “มัสซิโม ตาอิบี” พกสถิติค่าตัว 4.4 ล้านปอนด์ (ราว 220 ล้านบาท) จากเวเนเซีย ทีมเล็กๆ แดนมะกะโรนีมาเฝ้าเสาให้ทีมใหญ่อย่าง แมนฯ ยูไนเต็ด เมื่อปี 1999 แต่ฝันร้ายก็เกิดขึ้นกับนายทวารจอมเฟอะที่ปล่อยให้ลูกยิงของ “พ่อมด” แม็ทธิว เลอ ทิสซิเอร์ ลอดก้นเข้าประตูไป และตาอิบี ก็โดนสวดยับมีส่วนเสีย 2 ประตูสำคัญในที่ “ผีแดง” บุกไปโดน เชลซี ยำใหญ่
10. แฟรงค์ ซินแคลร์ (เลสเตอร์ ซิตี)
จะว่าไป “แฟรงค์ ซินแคลร์” อาจไม่ถือว่าเลวร้ายเท่าใดนัก เมื่อเขาคว้าแชมป์เอฟเอ คัพ และ คัพ วินเนอร์ส คัพ กับเชลซี แถมทำประตูพาทีมคว้าแชมป์ลีกคัพ ภายใต้การดูแลของ จิอันลูกา วิอัลลี แต่ความเฉียบขาดของ ซินแคลร์ หายไปนับตั้งแตย้ายไปเล่นกับ เลสเตอร์ ซิตี เมื่อปี 1998 แถมช่วงออกสตาร์ทฤดูกาล 1999/2000 เขาทำเข้าประตูตัวเอง 2 ครั้งจากการลงสนาม 3 นัด หนึ่งในนั้นมอบของขวัญให้ต้นสังกัดเก่าด้วย อีกทั้งเกมสุดท้ายในสีเสื้อ “สุนัขจิ้งจอก” ยังพลาดฟาล์ว เธียรี อองรี จนเสียจุดโทษแก่ อาร์เซนอล
