คอลัมน์ Final Quarter โดย ลุงแซม
ดำเนินการแข่งขันไปได้ 4 สัปดาห์ บรรดาตัวเต็งที่เกจิหลายสำนักมองว่ามีโอกาสเคลื่อนพลขึ้นไปสัมผัส “วินซ์ ลอมบาร์ดี โทรฟี” ในศึกซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 43 ไม่ว่าจะเป็น นิวอิงแลนด์ แพทริออตส์, อินเดียนาโปลิส โคลต์ส, ซานดิอาโก ชาร์จเจอร์ส, ดัลลัส คาวบอยส์ หรือแม้แต่ พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส ยังไม่ทำให้ผมเชื่อมั่นทั้ง 100 เปอร์เซ็นต์ว่าแชมป์จะไม่หลุดไปจาก 4-5 ทีมนี้ ขณะที่บางเฟรนไชส์ที่ไม่ได้อยู่ในโผลำดับต้นๆ กลับทำผลงานได้อย่างน่าชมเชย
สำหรับคอคนชนคนชาวไทยยุคเก่าหน่อย เชื่อเหลือเกินว่าส่วนใหญ่เทใจเชียร์ ดัลลัส คาวบอยส์ เนื่องจากศรัทธาใน ทรอย เอ็คแมน, ไมเคิล เออร์วิง และ เอ็มมิตต์ สมิธ ชื่นชอบ ซานฟรานซิสโก โฟร์ตีไนเนอร์ส เพราะยังไม่ลืมฟอร์มระดับเทพและความเป็นผู้นำของ โจ มอนทานา ที่ตกทอดมรดกมาถึง สตีฟ ยัง หรือบางคนก็ยังตามเอาใจช่วย ไมอามี ดอลฟินส์ มาตั้งแต่ยุคสมัยของ แดน มาริโน ราชันย์ไร้บัลลังก์
แต่ผมก็ยังเชื่อลึกๆ ว่าต้องมีคนที่แอบเชียร์ บัฟฟาโล บิลล์ส อยู่บ้างไม่มากก็น้อย ย้อนกลับไปเมื่อทศวรรษที่ 90 ยุคสมัยที่ศึกลูกหนำเลี้ยบมะกันเข้ามาปลุกกระแสคอกีฬาไทยให้ตื่นตัวมากที่สุด หลายคนคงคุ้นกับชื่อของ จิม เคลลี ควอเตอร์แบ็ก (ไร้วาสนา) หรือว่า เธอร์แมน โธมัส ตัววิ่งคู่บุญ รวมไปถึง อังเดร รีด ปีกมือดี ที่ช่วยกันพา “ควายป่า” ขวิดคู่แข่งราบเป็นหน้ากลองก่อนเข้าไปบ้อท่าในซูเปอร์โบว์ล 4 สมัยติด (ปี 1990-93) เล่นเอาแฟนๆ ต้องเงยหน้าถามฟ้าว่าเหตุใดส่ง เคลลี-โธมัส-รีด ลงมาจุติ ต้องนำ “บิ๊กทรี” คาวบอยส์ ลงมาเป็นหอกข้างแคร่ด้วยหนอ
นับตั้งแต่ยุคสมัยนั้น บิลล์ส แทบไม่มีโอกาสเขยิบใกล้กับความสำเร็จอีกเลย อาจพูดได้ว่าลืมรสชาดของ “เพลย์ออฟ” ไปแล้วก็ได้ ในเมื่อ “ควายป่า” ไม่ได้ลิ้มรสมันมา 8 ฤดูกาลติดต่อกัน อย่างไรก็ตาม ณ ปัจจุบันอาจเร็วเกินหากไปฟันธงว่าลูกทีมของ ดิก จูรอน จะได้เข้าสู่โพสต์ซีซั่นแน่นอน ในเมื่อฤดูกาลปกติเพิ่งผ่านไปแค่หนึ่งในสี่ อีกทั้งต้องไม่ลืมว่า เอเอฟซี (AFC) ตะวันออก มีคู่แข่งอย่าง แพทริออตส์ ซึ่งยังมีเขี้ยวเล็บแม้ขาดอาวุธพิฆาตร้ายแรงอย่าง ทอม เบรดี ไป ขณะเดียวกัน นิวยอร์ก เจตส์ ได้หวังไปกับฟอร์มอันบ้าระห่ำของ เบรตต์ ฟาร์ฟ และห้ามประมาท ดอลฟินส์ ที่เพิ่งเจอจุดเปลี่ยน หลังบุกถล่ม แพทริออตส์ ถึงบ้านในเกมสัปดาห์ที่ 3
แต่ในเมื่อ “ควายป่า” ยุคเจเนอเรชั่นใหม่ออกตัวอย่างเร้าใจชนะทั้ง 4 เกมที่ลงสู่สังเวียน เป็นครั้งแรกในรอบ 16 ปี จึงไม่มีเหตุผลใดมาปิดกั้นความฝันของแฟนๆ ได้มิใช่หรือ โดย จูรอน เริ่มปะติดปะต่อทีมมาได้สองปีแล้ว ด้วยพื้นฐานเกมรับที่แข็งแกร่งเป็นทุนเดิม การลงทุนกับเกมบุกค่อนข้างได้ผลจากการไปดราฟท์ มาร์ชอว์น ลินซ์ ขึ้นมาเปิดเกมวิ่ง และยังเปลี่ยนให้ เทรนท์ เอ็ดเวิร์ดส บัญชาทัพแทน เจ.พี.ลอสแมน โดยควอเตอร์แบ็กประสบการณ์ปีที่ 2 ในลีกสามารถพาทีมคัมแบ็กกลับมาชนะได้ทั้ง แจ็คสันวิลล์ จากัวส์, โอคแลนด์ เรดเดอร์ส และล่าสุด เซนต์หลุยส์ แรมส์ หมอนี่น่าจับตาดีแท้
นอกจาก บิลล์ส อีกหนึ่งทีมที่ทำผลงานได้ดีเกินคาดคือ เทนเนสซี ไตตันส์ สิบปีนับตั้งแต่ย้ายเฟรนไชส์จาก ฮุสตัน (ออยเลอร์ส) มาอยู่ที่นี่ หลายคนคาดหวังอยากเห็น วินซ์ ยัง เป็นให้ได้สักครึ่งหนึ่งของ วอร์เรน มูน หรือ สตีฟ แม็คแนร์ แต่เรื่องของจิตใจพูดกันตรงๆ ว่า ชั่วโมงนี้ ยัง มีไม่ถึงเศษเสี้ยวตำนานควอเตอร์แบ็กของทีม นี่ก็เพิ่งกลับเข้าทีมมาเป็นสำรอง หลังจากโดนแฟนๆ โห่ใส่อย่างหนักในเกมกับ จากัวส์ และก็หายตัวไปเฉยๆ เล่นเอา เจฟฟ์ ฟิชเชอร์ ต้องโทรศัพท์ไปแจ้งความให้ตำรวจช่วยตามหาจนพบ
โดยปัจจัยที่ส่งให้ ไตตันส์ มาถึงจุดนี้ได้ต้องให้เครดิต เกมรับไปเต็มๆ 4 เกมที่ผ่านมาเสียเฉลี่ยแค่ 11.5 แต้ม โดนทำระยะใส่ 263.5 หลาต่อเกม ที่สำคัญทีมยังไล่แซ็คควอเตอร์แบ็กได้ถึง 15 หน ส่วนใหญ่มาจากผลงานของตัวเอ้อย่าง อัลเบิร์ต เฮย์นสเวิร์ธ, ไคล์ แวนเดน บอสช์ และ เจวอน เคิร์ซ ทำให้ทีมได้เทคอะเวย์จากคู่แข่งถึง 12 หน สมคำล่ำลือจริงๆ นี่ถ้า เคอร์รี คอลลินส์ ใช้ความเก๋าประสบการณ์ไม่ผลีผลามขว้างบอล เลือกยัดบอลให้ เลนเดล ไวท์ วิ่งทะลวงทำระยะพร้อมฆ่าเวลาสลับกับรุคกี้อย่าง คริส จอห์นสัน อย่างได้ผล คงไม่ง่ายที่ใครจะล้ม ไตตันส์ ลงได้
ในเกมสัปดาห์ที่ 5 ไตตันส์ เจองานสุดท้าทายต้องไปเยือน บัลติมอร์ เรฟเวนส์ ที่ทรงเกมแทบจะลอกกันมาเลย บางทีโดนเกลือจิ้มเกลือเข้าไปบ้างอาจสิ้นฤทธิ์ ด้าน บิลล์ส หนักไม่น้อยการไปเยือน อริโซนา คาร์ดินัลส์ ซึ่งมีควอเตอร์แบ็กมือปืนอย่าง เคิร์ต วอร์เนอร์ นำทัพ ถ้าตกเป็นรองไปก่อนสักหนึ่งหรือสองช่วงตัว การคัมแบ็กหนที่ 4 ติดต่อกันอาจไม่เกิดขึ้น และนั่นถือเป็นเรื่องท้าทายให้ทั้ง ฟิชเชอร์ และ จูรอน นำไปขบคิดเป็นการบ้านกันต่อไป แต่นับกันถึงวันนี้คงต้องขอปรบมือดังๆ ให้กับการออกตัวอันยอดเยี่ยมของทั้ง ไตตันส์ และ บิลล์ส
ดำเนินการแข่งขันไปได้ 4 สัปดาห์ บรรดาตัวเต็งที่เกจิหลายสำนักมองว่ามีโอกาสเคลื่อนพลขึ้นไปสัมผัส “วินซ์ ลอมบาร์ดี โทรฟี” ในศึกซูเปอร์โบว์ล ครั้งที่ 43 ไม่ว่าจะเป็น นิวอิงแลนด์ แพทริออตส์, อินเดียนาโปลิส โคลต์ส, ซานดิอาโก ชาร์จเจอร์ส, ดัลลัส คาวบอยส์ หรือแม้แต่ พิตต์สเบิร์ก สตีลเลอร์ส ยังไม่ทำให้ผมเชื่อมั่นทั้ง 100 เปอร์เซ็นต์ว่าแชมป์จะไม่หลุดไปจาก 4-5 ทีมนี้ ขณะที่บางเฟรนไชส์ที่ไม่ได้อยู่ในโผลำดับต้นๆ กลับทำผลงานได้อย่างน่าชมเชย
สำหรับคอคนชนคนชาวไทยยุคเก่าหน่อย เชื่อเหลือเกินว่าส่วนใหญ่เทใจเชียร์ ดัลลัส คาวบอยส์ เนื่องจากศรัทธาใน ทรอย เอ็คแมน, ไมเคิล เออร์วิง และ เอ็มมิตต์ สมิธ ชื่นชอบ ซานฟรานซิสโก โฟร์ตีไนเนอร์ส เพราะยังไม่ลืมฟอร์มระดับเทพและความเป็นผู้นำของ โจ มอนทานา ที่ตกทอดมรดกมาถึง สตีฟ ยัง หรือบางคนก็ยังตามเอาใจช่วย ไมอามี ดอลฟินส์ มาตั้งแต่ยุคสมัยของ แดน มาริโน ราชันย์ไร้บัลลังก์
แต่ผมก็ยังเชื่อลึกๆ ว่าต้องมีคนที่แอบเชียร์ บัฟฟาโล บิลล์ส อยู่บ้างไม่มากก็น้อย ย้อนกลับไปเมื่อทศวรรษที่ 90 ยุคสมัยที่ศึกลูกหนำเลี้ยบมะกันเข้ามาปลุกกระแสคอกีฬาไทยให้ตื่นตัวมากที่สุด หลายคนคงคุ้นกับชื่อของ จิม เคลลี ควอเตอร์แบ็ก (ไร้วาสนา) หรือว่า เธอร์แมน โธมัส ตัววิ่งคู่บุญ รวมไปถึง อังเดร รีด ปีกมือดี ที่ช่วยกันพา “ควายป่า” ขวิดคู่แข่งราบเป็นหน้ากลองก่อนเข้าไปบ้อท่าในซูเปอร์โบว์ล 4 สมัยติด (ปี 1990-93) เล่นเอาแฟนๆ ต้องเงยหน้าถามฟ้าว่าเหตุใดส่ง เคลลี-โธมัส-รีด ลงมาจุติ ต้องนำ “บิ๊กทรี” คาวบอยส์ ลงมาเป็นหอกข้างแคร่ด้วยหนอ
นับตั้งแต่ยุคสมัยนั้น บิลล์ส แทบไม่มีโอกาสเขยิบใกล้กับความสำเร็จอีกเลย อาจพูดได้ว่าลืมรสชาดของ “เพลย์ออฟ” ไปแล้วก็ได้ ในเมื่อ “ควายป่า” ไม่ได้ลิ้มรสมันมา 8 ฤดูกาลติดต่อกัน อย่างไรก็ตาม ณ ปัจจุบันอาจเร็วเกินหากไปฟันธงว่าลูกทีมของ ดิก จูรอน จะได้เข้าสู่โพสต์ซีซั่นแน่นอน ในเมื่อฤดูกาลปกติเพิ่งผ่านไปแค่หนึ่งในสี่ อีกทั้งต้องไม่ลืมว่า เอเอฟซี (AFC) ตะวันออก มีคู่แข่งอย่าง แพทริออตส์ ซึ่งยังมีเขี้ยวเล็บแม้ขาดอาวุธพิฆาตร้ายแรงอย่าง ทอม เบรดี ไป ขณะเดียวกัน นิวยอร์ก เจตส์ ได้หวังไปกับฟอร์มอันบ้าระห่ำของ เบรตต์ ฟาร์ฟ และห้ามประมาท ดอลฟินส์ ที่เพิ่งเจอจุดเปลี่ยน หลังบุกถล่ม แพทริออตส์ ถึงบ้านในเกมสัปดาห์ที่ 3
แต่ในเมื่อ “ควายป่า” ยุคเจเนอเรชั่นใหม่ออกตัวอย่างเร้าใจชนะทั้ง 4 เกมที่ลงสู่สังเวียน เป็นครั้งแรกในรอบ 16 ปี จึงไม่มีเหตุผลใดมาปิดกั้นความฝันของแฟนๆ ได้มิใช่หรือ โดย จูรอน เริ่มปะติดปะต่อทีมมาได้สองปีแล้ว ด้วยพื้นฐานเกมรับที่แข็งแกร่งเป็นทุนเดิม การลงทุนกับเกมบุกค่อนข้างได้ผลจากการไปดราฟท์ มาร์ชอว์น ลินซ์ ขึ้นมาเปิดเกมวิ่ง และยังเปลี่ยนให้ เทรนท์ เอ็ดเวิร์ดส บัญชาทัพแทน เจ.พี.ลอสแมน โดยควอเตอร์แบ็กประสบการณ์ปีที่ 2 ในลีกสามารถพาทีมคัมแบ็กกลับมาชนะได้ทั้ง แจ็คสันวิลล์ จากัวส์, โอคแลนด์ เรดเดอร์ส และล่าสุด เซนต์หลุยส์ แรมส์ หมอนี่น่าจับตาดีแท้
นอกจาก บิลล์ส อีกหนึ่งทีมที่ทำผลงานได้ดีเกินคาดคือ เทนเนสซี ไตตันส์ สิบปีนับตั้งแต่ย้ายเฟรนไชส์จาก ฮุสตัน (ออยเลอร์ส) มาอยู่ที่นี่ หลายคนคาดหวังอยากเห็น วินซ์ ยัง เป็นให้ได้สักครึ่งหนึ่งของ วอร์เรน มูน หรือ สตีฟ แม็คแนร์ แต่เรื่องของจิตใจพูดกันตรงๆ ว่า ชั่วโมงนี้ ยัง มีไม่ถึงเศษเสี้ยวตำนานควอเตอร์แบ็กของทีม นี่ก็เพิ่งกลับเข้าทีมมาเป็นสำรอง หลังจากโดนแฟนๆ โห่ใส่อย่างหนักในเกมกับ จากัวส์ และก็หายตัวไปเฉยๆ เล่นเอา เจฟฟ์ ฟิชเชอร์ ต้องโทรศัพท์ไปแจ้งความให้ตำรวจช่วยตามหาจนพบ
โดยปัจจัยที่ส่งให้ ไตตันส์ มาถึงจุดนี้ได้ต้องให้เครดิต เกมรับไปเต็มๆ 4 เกมที่ผ่านมาเสียเฉลี่ยแค่ 11.5 แต้ม โดนทำระยะใส่ 263.5 หลาต่อเกม ที่สำคัญทีมยังไล่แซ็คควอเตอร์แบ็กได้ถึง 15 หน ส่วนใหญ่มาจากผลงานของตัวเอ้อย่าง อัลเบิร์ต เฮย์นสเวิร์ธ, ไคล์ แวนเดน บอสช์ และ เจวอน เคิร์ซ ทำให้ทีมได้เทคอะเวย์จากคู่แข่งถึง 12 หน สมคำล่ำลือจริงๆ นี่ถ้า เคอร์รี คอลลินส์ ใช้ความเก๋าประสบการณ์ไม่ผลีผลามขว้างบอล เลือกยัดบอลให้ เลนเดล ไวท์ วิ่งทะลวงทำระยะพร้อมฆ่าเวลาสลับกับรุคกี้อย่าง คริส จอห์นสัน อย่างได้ผล คงไม่ง่ายที่ใครจะล้ม ไตตันส์ ลงได้
ในเกมสัปดาห์ที่ 5 ไตตันส์ เจองานสุดท้าทายต้องไปเยือน บัลติมอร์ เรฟเวนส์ ที่ทรงเกมแทบจะลอกกันมาเลย บางทีโดนเกลือจิ้มเกลือเข้าไปบ้างอาจสิ้นฤทธิ์ ด้าน บิลล์ส หนักไม่น้อยการไปเยือน อริโซนา คาร์ดินัลส์ ซึ่งมีควอเตอร์แบ็กมือปืนอย่าง เคิร์ต วอร์เนอร์ นำทัพ ถ้าตกเป็นรองไปก่อนสักหนึ่งหรือสองช่วงตัว การคัมแบ็กหนที่ 4 ติดต่อกันอาจไม่เกิดขึ้น และนั่นถือเป็นเรื่องท้าทายให้ทั้ง ฟิชเชอร์ และ จูรอน นำไปขบคิดเป็นการบ้านกันต่อไป แต่นับกันถึงวันนี้คงต้องขอปรบมือดังๆ ให้กับการออกตัวอันยอดเยี่ยมของทั้ง ไตตันส์ และ บิลล์ส
