คอลัมน์ EYE ON SPORTS โดย กษิติ กมลนาวิน
เมื่อฝรั่งเศสเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันฟุตบอลโลก "ฟร็องซ์ 98" พวกเขาคว้าแชมป์ได้อย่างสวยงาม และปีนี้เป็นปีที่ครบรอบ 1 ทศวรรษของการครองแชมป์โลก 1998 พอดี จึงมีแมตช์พิเศษเพื่อรำลึกความหลัง ระหว่างทีมชาติฝรั่งเศสชุดแชมป์โลก กับ ทีมรวมดาราโลก ที่ Stade de France ในวันที่ 12 กรกฎาคม ที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับวันที่ฝรั่งเศสเอาชนะบราซิว 3-0 ในนัดชิงชนะเลิศ ฟร็องซ์ 98
นอกจากการคว้าแชมป์โลกในปี 1998 แล้ว อีก 2 ปีถัดมา "เล เบลอ" ก็เป็นทีมแรกที่ทำลายอาถรรพ์สำเร็จด้วยการคว้าแชมป์ ยูโร 2000 ต่อเลย แต่หลังจากนั้นมา ทีมชาติฝรั่งเศสล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นฟุตบอลโลก 2002 ฟุตบอลยูโร 2004 มาพุ่งขึ้นอีกหนในฟุตบอลโลก 2006 แต่แล้วก็ร่วงไม่เป็นท่าใน ยูโร 2008 นักเตะฝรั่งเศสชุดแชมป์โลก 1998 จึงถือเป็นฮีโรของชาติ ซึ่งแต่ละคนที่มีอายุใกล้ขึ้นเลข 4 กันแล้วทั้งนั้น วันนี้หมดสภาพ เหลือแต่ความทรงจำ ใครทำอะไรกันบ้าง เอาเฉพาะที่ไม่ค่อยจะได้มีข่าวนะครับ เรามาดูกันครับ
เริ่มที่ สเตฟาน กีวารช์ ( Stephane Guivarch ) ดาวซัลโวดิวิชั่น 1 ที่ยุคนี้กลายเป็น ลีกเอิง แต่ในฟุตบอลโลกไม่มีผลงานอะไร เลิกเล่นบอลไปตั้งแต่ปี 2002 เพราะมีอาการบาดเจ็บหัวเข่าซ้ำซาก ตอนนี้เป็นโค้ชให้ทีมสมัครเล่นแถบเบรอตาญ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของฝรั่งเศส ขณะเดียวกันก็เป็นเซลส์แมนขายสระน้ำไปด้วย
ฟร็องก์ เลอเบิฟ ( Franck Leboeuf ) กองหลังพเนจรที่โชคหล่นใส่ เมื่อ โรล็อง บล็อง ติดโทษแบน ทำให้เขาได้ลงเล่นนัดชิงชนะเลิศ ทุกวันนี้ บีฟี ( Beefy ) เป็นที่ปรึกษาให้สถานีโทรทัศน์ช่อง M6 ของฝรั่งเศส หมอนี่หวังเข้าสู่วงการบันเทิง กลายเป็นดาราภาพยนตร์ บางทีก็ไปเล่นฟุตบอลให้กับทีม Hollywood United แต่ก็ไม่ยักจะได้เป็นดาราโด่งดังเหมือนฝัน
บีเชนเต ลิซาราซู ( Bixente Lizarazu ) คนเดียวที่ยิงจุดโทษพลาดในนัดเตะกับอิตาลีรอบ 8 ทีมสุดท้าย เขาคว้าแชมป์ 6 สมัยกับ บาแยร์น มิวนิค ตอนนี้สนุกกับการเล่นวินเซิร์ฟ และพิทักษ์สิ่งแวดล้อม นอกจากการเป็นที่ปรึกษาให้สถานีโทรทัศน์ Canal + และ RTL
คริสต็อฟ ดูการ์รี ( Christophe Dugarry ) เพื่อนซี้ที่สุดของ ซีเนดีน ซีดาน เขาเป็นคนยิงประตูแรกให้ฝรั่งเศสในฟุตบอลโลกหนนั้น ปัจจุบัน ดูกา เป็นที่ปรึกษาให้สถานีโทรทัศน์ Canal + และเข้าหุ้นกับ ซีซู เปิดร้านอาหารที่ บอร์โด
อแล็ง โบโกซิอ็อง ( Alain Boghossian ) คนนี้มีชื่อลงนัดเดียวก็จริง แต่วิ่งไล่บอลเหมือนหมาบ้า ทำให้ในนัดชิงชนะเลิศ แอเม ชักเก ให้โอกาสเขาได้เปลี่ยนตัวลงไปเล่นอีกนิดหน่อย วันนี้ อแล็ง กลายเป็นนักกอล์ฟ แฮนดิแค็พ 0 ที่กำลังจะเทิร์นโปร เขาเป็นกัปตันกอล์ฟทีมชาติฝรั่งเศสรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี
มาร์เซล เดอไซยี ( Marcel Desailly ) เจ้าของฉายา "The Rock" ช่วงฟุตบอลโลกเป็นช่วงฟอร์มดีที่สุดของเขาเลย แต่ดันถูกไล่ออกในนัดชิงชนะเลิศ ทุกวันนี้แม้เลิกค้าแข้งไปแล้ว ก็ยังปักหลังอยู่กับ เอซี มีลาน ในฐานะแมวมอง โดยเฉพาะพวกเด็กมีแววจากทวีปอัฟริกา
ยูรี ชอร์กาเอฟ ( Youri Djorkaeff ) "The Snake" คนยิงประตูแมตช์สุดท้ายรอบแรกที่พบกับเดนมาร์ก และเตะมุมมาเข้าหัว ซีดาน โหม่งลูกที่สองในนัดชิงชนะเลิศ เพิ่งแขวนสตั๊ดกับ เมโทร สตาร์ส ในนิวยอร์ค ทีมที่เขาใฝ่ฝันอยากไปเล่นด้วยตั้งแต่วัยเด็ก ตอนนี้ผันตัวเองมาเป็นประธาน UGA Decines สโมสรฟุตบอลเล็กใกล้กับเมืองลิอง ขนเอาพ่อ เอาพี่เอาน้องมาช่วยกันเป็นกรรมการสโมสร มันเป็นธุรกิจของครอบครัวน่ะครับ
ลีโอเนล ชาร์บอนนิเอ ( Lionel Charbonnier ) ผู้รักษาประตูมือ 3 ที่ไม่เคยได้ลงสนามซักวินาทีเดียว หลังบอลโลกไปอยู่กับ กลาสโกว์ เรนเจอร์ส ก็เจ็บบ่อย จึงได้แต่นั่งดูเพื่อนเล่น ปัจจุบันไปโผล่โพ้นทะเลโน่น ในฐานะผู้อำนวยการเทคนิกสมาคมฟุตบอลตาฮิตี
จะว่าไปแล้ว นักกีฬาฝรั่งเศสตอนเล่นอาชีพ พวกเขามีรายได้งาม ถ้ารู้จักเก็บเงินดีๆ หลายคนนำไปลงทุนทำธุรกิจเลี้ยงตัวไปได้ตลอดชีวิต บางคนซื้อสโมสรมาบริหารเป็นของเล่นแก้เหงา กันเบื่อชีวิตคิดถึงแต่ความหลัง หลายคนก็ยังวนเวียนอยู่ในวงการ ถ้าไม่เป็นโค้ช ก็ไปสอนบอลให้ทีมเด็ก และก็มีไม่น้อยเลยที่ไปเป็นผู้ให้ทัศนะเกมการแข่งขันตามสถานีโทรทัศน์ในทัวร์นาเมนต์ต่างๆ พูดถึงตรงนี้ ย้อนกลับมาดูนักกีฬาของไทย ผมเอาสั้นๆว่า ในการบรรยายกีฬาทุกชนิด คนพวกนี้ให้สาระประโยชน์มากกว่าผู้บรรยายหลักของสถานีที่ไม่ทำการบ้านหรือทำการบ้านไม่เป็น หากทางสถานีโทรทัศน์ให้โอกาสพวกเขามากกว่าที่เป็นอยู่ก็คงจะดีไม่น้อยครับ
เมื่อฝรั่งเศสเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันฟุตบอลโลก "ฟร็องซ์ 98" พวกเขาคว้าแชมป์ได้อย่างสวยงาม และปีนี้เป็นปีที่ครบรอบ 1 ทศวรรษของการครองแชมป์โลก 1998 พอดี จึงมีแมตช์พิเศษเพื่อรำลึกความหลัง ระหว่างทีมชาติฝรั่งเศสชุดแชมป์โลก กับ ทีมรวมดาราโลก ที่ Stade de France ในวันที่ 12 กรกฎาคม ที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับวันที่ฝรั่งเศสเอาชนะบราซิว 3-0 ในนัดชิงชนะเลิศ ฟร็องซ์ 98
นอกจากการคว้าแชมป์โลกในปี 1998 แล้ว อีก 2 ปีถัดมา "เล เบลอ" ก็เป็นทีมแรกที่ทำลายอาถรรพ์สำเร็จด้วยการคว้าแชมป์ ยูโร 2000 ต่อเลย แต่หลังจากนั้นมา ทีมชาติฝรั่งเศสล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นฟุตบอลโลก 2002 ฟุตบอลยูโร 2004 มาพุ่งขึ้นอีกหนในฟุตบอลโลก 2006 แต่แล้วก็ร่วงไม่เป็นท่าใน ยูโร 2008 นักเตะฝรั่งเศสชุดแชมป์โลก 1998 จึงถือเป็นฮีโรของชาติ ซึ่งแต่ละคนที่มีอายุใกล้ขึ้นเลข 4 กันแล้วทั้งนั้น วันนี้หมดสภาพ เหลือแต่ความทรงจำ ใครทำอะไรกันบ้าง เอาเฉพาะที่ไม่ค่อยจะได้มีข่าวนะครับ เรามาดูกันครับ
เริ่มที่ สเตฟาน กีวารช์ ( Stephane Guivarch ) ดาวซัลโวดิวิชั่น 1 ที่ยุคนี้กลายเป็น ลีกเอิง แต่ในฟุตบอลโลกไม่มีผลงานอะไร เลิกเล่นบอลไปตั้งแต่ปี 2002 เพราะมีอาการบาดเจ็บหัวเข่าซ้ำซาก ตอนนี้เป็นโค้ชให้ทีมสมัครเล่นแถบเบรอตาญ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของฝรั่งเศส ขณะเดียวกันก็เป็นเซลส์แมนขายสระน้ำไปด้วย
ฟร็องก์ เลอเบิฟ ( Franck Leboeuf ) กองหลังพเนจรที่โชคหล่นใส่ เมื่อ โรล็อง บล็อง ติดโทษแบน ทำให้เขาได้ลงเล่นนัดชิงชนะเลิศ ทุกวันนี้ บีฟี ( Beefy ) เป็นที่ปรึกษาให้สถานีโทรทัศน์ช่อง M6 ของฝรั่งเศส หมอนี่หวังเข้าสู่วงการบันเทิง กลายเป็นดาราภาพยนตร์ บางทีก็ไปเล่นฟุตบอลให้กับทีม Hollywood United แต่ก็ไม่ยักจะได้เป็นดาราโด่งดังเหมือนฝัน
บีเชนเต ลิซาราซู ( Bixente Lizarazu ) คนเดียวที่ยิงจุดโทษพลาดในนัดเตะกับอิตาลีรอบ 8 ทีมสุดท้าย เขาคว้าแชมป์ 6 สมัยกับ บาแยร์น มิวนิค ตอนนี้สนุกกับการเล่นวินเซิร์ฟ และพิทักษ์สิ่งแวดล้อม นอกจากการเป็นที่ปรึกษาให้สถานีโทรทัศน์ Canal + และ RTL
คริสต็อฟ ดูการ์รี ( Christophe Dugarry ) เพื่อนซี้ที่สุดของ ซีเนดีน ซีดาน เขาเป็นคนยิงประตูแรกให้ฝรั่งเศสในฟุตบอลโลกหนนั้น ปัจจุบัน ดูกา เป็นที่ปรึกษาให้สถานีโทรทัศน์ Canal + และเข้าหุ้นกับ ซีซู เปิดร้านอาหารที่ บอร์โด
อแล็ง โบโกซิอ็อง ( Alain Boghossian ) คนนี้มีชื่อลงนัดเดียวก็จริง แต่วิ่งไล่บอลเหมือนหมาบ้า ทำให้ในนัดชิงชนะเลิศ แอเม ชักเก ให้โอกาสเขาได้เปลี่ยนตัวลงไปเล่นอีกนิดหน่อย วันนี้ อแล็ง กลายเป็นนักกอล์ฟ แฮนดิแค็พ 0 ที่กำลังจะเทิร์นโปร เขาเป็นกัปตันกอล์ฟทีมชาติฝรั่งเศสรุ่นอายุไม่เกิน 18 ปี
มาร์เซล เดอไซยี ( Marcel Desailly ) เจ้าของฉายา "The Rock" ช่วงฟุตบอลโลกเป็นช่วงฟอร์มดีที่สุดของเขาเลย แต่ดันถูกไล่ออกในนัดชิงชนะเลิศ ทุกวันนี้แม้เลิกค้าแข้งไปแล้ว ก็ยังปักหลังอยู่กับ เอซี มีลาน ในฐานะแมวมอง โดยเฉพาะพวกเด็กมีแววจากทวีปอัฟริกา
ยูรี ชอร์กาเอฟ ( Youri Djorkaeff ) "The Snake" คนยิงประตูแมตช์สุดท้ายรอบแรกที่พบกับเดนมาร์ก และเตะมุมมาเข้าหัว ซีดาน โหม่งลูกที่สองในนัดชิงชนะเลิศ เพิ่งแขวนสตั๊ดกับ เมโทร สตาร์ส ในนิวยอร์ค ทีมที่เขาใฝ่ฝันอยากไปเล่นด้วยตั้งแต่วัยเด็ก ตอนนี้ผันตัวเองมาเป็นประธาน UGA Decines สโมสรฟุตบอลเล็กใกล้กับเมืองลิอง ขนเอาพ่อ เอาพี่เอาน้องมาช่วยกันเป็นกรรมการสโมสร มันเป็นธุรกิจของครอบครัวน่ะครับ
ลีโอเนล ชาร์บอนนิเอ ( Lionel Charbonnier ) ผู้รักษาประตูมือ 3 ที่ไม่เคยได้ลงสนามซักวินาทีเดียว หลังบอลโลกไปอยู่กับ กลาสโกว์ เรนเจอร์ส ก็เจ็บบ่อย จึงได้แต่นั่งดูเพื่อนเล่น ปัจจุบันไปโผล่โพ้นทะเลโน่น ในฐานะผู้อำนวยการเทคนิกสมาคมฟุตบอลตาฮิตี
จะว่าไปแล้ว นักกีฬาฝรั่งเศสตอนเล่นอาชีพ พวกเขามีรายได้งาม ถ้ารู้จักเก็บเงินดีๆ หลายคนนำไปลงทุนทำธุรกิจเลี้ยงตัวไปได้ตลอดชีวิต บางคนซื้อสโมสรมาบริหารเป็นของเล่นแก้เหงา กันเบื่อชีวิตคิดถึงแต่ความหลัง หลายคนก็ยังวนเวียนอยู่ในวงการ ถ้าไม่เป็นโค้ช ก็ไปสอนบอลให้ทีมเด็ก และก็มีไม่น้อยเลยที่ไปเป็นผู้ให้ทัศนะเกมการแข่งขันตามสถานีโทรทัศน์ในทัวร์นาเมนต์ต่างๆ พูดถึงตรงนี้ ย้อนกลับมาดูนักกีฬาของไทย ผมเอาสั้นๆว่า ในการบรรยายกีฬาทุกชนิด คนพวกนี้ให้สาระประโยชน์มากกว่าผู้บรรยายหลักของสถานีที่ไม่ทำการบ้านหรือทำการบ้านไม่เป็น หากทางสถานีโทรทัศน์ให้โอกาสพวกเขามากกว่าที่เป็นอยู่ก็คงจะดีไม่น้อยครับ
