คอลัมน์ "More Than a Game" โดย สวรรยา ทรัพย์ทวี
สัปดาห์ก่อนเขียนถึง “หนูแทม” แทมมารีน ธนสุกาญจน์ ที่กลับมาคืนฟอร์มเก่งของตนเองพร้อมกับคว้าแชมป์ดับเบิ้ลยูทีเอทัวร์ รายการออร์ดินา โอเพ่น มาครองก่อนที่การชิงชัยวิมเบิลดันจะเริ่มต้นว่าสาววัยขึ้นเลขสามยังคงมีฤทธิ์อยู่ และดูเหมือนว่าจะเป็นลางบอกเหตุที่ดีเพราะขณะที่ผู้เขียนกำลังปั่นต้นฉบับเล่มนี้ “แทมมี่” กำลังเดินเข้าสู่รอบ 4 ของการแข่งขันหากผ่านเข้าสู่รอบ 8 คนสุดท้ายได้ เชื่อแน่ว่าแฟนชาวไทยต้องหันกลับมาให้ความสนใจกีฬาลูกสักหลาดอีกรอบ
แต่ถึงไม่สำเร็จเพราะต้องเจอกับคู่แข่งอย่าง เยเลน่า แยนโควิช ผลงานมาถึงรอบ 16 คนสุดท้ายก็นับว่าเป็นสถิติขั้นมาตรฐานของนักเทนนิสสาวไทยที่เคยทำได้ถึง 5 สมัยติดต่อกันในปี 2541-2545 ก่อนจะข้ามมาทำได้อีกครั้งในปี 2547
เห็นความสำเร็จของ “แทมมารีน” ในวัย 31 ปีแล้วต้องยกนิ้วให้ว่าเธอผู้นี้ยังคงมีความมุ่งมั่นและตั้งใจอยู่เต็มร้อยสำหรับเส้นทางสายนักเทนนิสอาชีพ ที่กว่าจะมีวันนี้ได้ ครอบครัวธนสุกาญจน์ ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมาอย่างมากมายและมีบางส่วนที่ทราบกันในวงกว้าง ซึ่งผู้เขียนจะขอหยิบยกมาย้ำกันอีกสักทีสำหรับเด็กสาวที่เกิดในครอบครัวที่รักกีฬาลูกสักหลาด ทำให้ “แทมมี่” ได้มีโอกาสสัมผัสกีฬาชนิดนี้มาตั้งแต่เด็กและด้วยพรสวรรค์ที่มีทำให้คุณพ่อของแทมมี่ตัดสินใช้ทุนส่วนตัวปลุกปั้นลูกสาวเข้าสู่วงการเทนนิสอาชีพ
ครั้งหนึ่งของการให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนถึงเส้นทางสู่ดวงดาวแห่งความสำเร็จ “แทมมี่” เล่ารายละเอียดชนิดเห็นภาพในช่วงเริ่มต้นว่า ต้องเดินทางไปหลายประเทศเพื่อลงทำการแข่งขันเทนนิส บางครั้งก็ต้องเดินทางไปในเมืองที่ไม่คุ้นเคย หรือ ถ้าไปทัวร์นาเม้นท์ใหญ่ก็ไม่ได้นอนในโรงแรมสบายเหมือนนักเทนนิสต่างชาติรายอื่น หากแต่ต้องอยู่อย่างกระเบียดกระเสียรเพราะทุนที่ใช้ในการไต่สู่อันดับโลกนั้นเป็นเงินของครอบครัวล้วนๆ
ที่เป็นเช่นนั้นเพราะการขอสปอนเซอร์เพื่อสนับสนุนในอดีตนั้นไม่ได้ง่ายดั่งเช่นปัจจุบัน ด้วยความที่เวลานั้นเธอยังเป็นเพียงนักเทนนิสระดับเยาวชนไม่ได้มีชื่อเสียงมากมายอะไรนัก กว่าจะขอมาได้แต่ละรายก็แสนจะลำบากจนบางครั้งเธอยอมรับว่ามีความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและท้อเข้ามาแทรกบ้างจนทำให้พาลคิดไปว่าจะเลิกไปเลยดีไหม แต่สุดท้าย “แทมมี่” ก็ให้คำตอบกับตนเองได้ว่า “เทนนิส” คือสิ่งที่เธอรักมากที่สุดและขอเดินหน้าต่อไป
หลังจากผ่านบททดสอบทั้งจิตใจและร่างกายมาอย่างมากมายที่สุด ชื่อของแทมมารีน ธนสุกาญจน์ ก็ผ่านเข้าสู่ท้อป 100 ของโลก และทำอันดับจนติด 1 ใน 20 ซึ่งเธอเคยเล่าว่ากว่าจะมาถึงตำแหน่งมือวางอันดับที่ 19 ของโลก (ในปี 2002) ได้นั้นเหนื่อยมากเพราะนอกจากจะต้องรับผิดชอบกับอันดับโลกของตนเองแล้วการเลือกเส้นทางเป็นนักเทนนิสอาชีพนั้นยังหมายถึงภาระต่อตนเองและครอบครัวรวมเข้ามาอีกด้วย
นับจากวันแรกที่เทิร์นโปรในปีพ.ศ. 2534 แทมมี่ ในฐานะนักเทนนิสหญิงอาชีพรายแรกและรายเดียวของไทยที่ประสบความสำเร็จสูงสุดโลดแล่นอยู่บนคอร์ตเทนนิสมาได้กว่า 14 ปี ปัจจุบันในวัยที่ขึ้นเลขสามความกระหายที่จะลงทำผลงานยังคงเร่งเร้าให้เธอไม่ได้รู้สึกเหนื่อยหน่ายหรือท้อถอยที่จะเดินหน้าต่อไปซึ่งส่วนหนึ่งเพื่อตัวเธอเอง และ อีกส่วนแน่นอนว่าเพื่อแฟนเทนนิสชาวไทย
เพราะถ้ามองภาพแทมมี่ในวันนี้คงไม่เกินจริงไปนักหากจะบอกว่า ชีวิตของ “แทมมารีน ธนสุกาญจน์” นั้นเดินเลยจุดที่เรียกว่าความฝันอันสูงสุดของตนเองมาแล้วไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียงเงินทองเธอได้มาครบหมด แต่ที่ยังลงสนามทำการแข่งขันส่วนหนึ่งเพราะเธอรักในเกมและยังรู้สึกสนุกกับเส้นทางนักเทนนิสอาชีพ
ทั้งหมดนี้คือความสำเร็จของ แทมมี่ ฉบับย่อและสาเหตุสำคัญที่ผู้เขียนหยิบยกเอาเรื่องของนักเทนนิสสาวไทยรายนี้มาเขียนถึงเป็นสัปดาห์ที่สองนั้นเพราะส่วนหนึ่งอยากให้เด็กหนุ่มสาวทั้งรุ่นใหม่และรุ่นเก่าที่ต่างก็มีความฝันได้ดูชีวิตของ “แทมมารีน” ไว้เป็นแบบอย่างและมิใช่ดูที่ความสำเร็จในปัจจุบันเพียงอย่างเดียวหากแต่มองย้อนกลับไปในอดีตด้วยว่ากว่าจะมีวันนี้ได้ “แทมมี่” ต้องผ่านสิ่งที่เรียกว่าอุปสรรคและความอดทนมามากขนาดไหนฝันที่ตั้งไว้จึงจะสำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบททดสอบในชีวิตจริงนั้นไม่มีคำว่า “ง่าย” อยู่บนเส้นทางเลยแม้แต่มิลลิเมตรเดียว
สัปดาห์ก่อนเขียนถึง “หนูแทม” แทมมารีน ธนสุกาญจน์ ที่กลับมาคืนฟอร์มเก่งของตนเองพร้อมกับคว้าแชมป์ดับเบิ้ลยูทีเอทัวร์ รายการออร์ดินา โอเพ่น มาครองก่อนที่การชิงชัยวิมเบิลดันจะเริ่มต้นว่าสาววัยขึ้นเลขสามยังคงมีฤทธิ์อยู่ และดูเหมือนว่าจะเป็นลางบอกเหตุที่ดีเพราะขณะที่ผู้เขียนกำลังปั่นต้นฉบับเล่มนี้ “แทมมี่” กำลังเดินเข้าสู่รอบ 4 ของการแข่งขันหากผ่านเข้าสู่รอบ 8 คนสุดท้ายได้ เชื่อแน่ว่าแฟนชาวไทยต้องหันกลับมาให้ความสนใจกีฬาลูกสักหลาดอีกรอบ
แต่ถึงไม่สำเร็จเพราะต้องเจอกับคู่แข่งอย่าง เยเลน่า แยนโควิช ผลงานมาถึงรอบ 16 คนสุดท้ายก็นับว่าเป็นสถิติขั้นมาตรฐานของนักเทนนิสสาวไทยที่เคยทำได้ถึง 5 สมัยติดต่อกันในปี 2541-2545 ก่อนจะข้ามมาทำได้อีกครั้งในปี 2547
เห็นความสำเร็จของ “แทมมารีน” ในวัย 31 ปีแล้วต้องยกนิ้วให้ว่าเธอผู้นี้ยังคงมีความมุ่งมั่นและตั้งใจอยู่เต็มร้อยสำหรับเส้นทางสายนักเทนนิสอาชีพ ที่กว่าจะมีวันนี้ได้ ครอบครัวธนสุกาญจน์ ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมาอย่างมากมายและมีบางส่วนที่ทราบกันในวงกว้าง ซึ่งผู้เขียนจะขอหยิบยกมาย้ำกันอีกสักทีสำหรับเด็กสาวที่เกิดในครอบครัวที่รักกีฬาลูกสักหลาด ทำให้ “แทมมี่” ได้มีโอกาสสัมผัสกีฬาชนิดนี้มาตั้งแต่เด็กและด้วยพรสวรรค์ที่มีทำให้คุณพ่อของแทมมี่ตัดสินใช้ทุนส่วนตัวปลุกปั้นลูกสาวเข้าสู่วงการเทนนิสอาชีพ
ครั้งหนึ่งของการให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนถึงเส้นทางสู่ดวงดาวแห่งความสำเร็จ “แทมมี่” เล่ารายละเอียดชนิดเห็นภาพในช่วงเริ่มต้นว่า ต้องเดินทางไปหลายประเทศเพื่อลงทำการแข่งขันเทนนิส บางครั้งก็ต้องเดินทางไปในเมืองที่ไม่คุ้นเคย หรือ ถ้าไปทัวร์นาเม้นท์ใหญ่ก็ไม่ได้นอนในโรงแรมสบายเหมือนนักเทนนิสต่างชาติรายอื่น หากแต่ต้องอยู่อย่างกระเบียดกระเสียรเพราะทุนที่ใช้ในการไต่สู่อันดับโลกนั้นเป็นเงินของครอบครัวล้วนๆ
ที่เป็นเช่นนั้นเพราะการขอสปอนเซอร์เพื่อสนับสนุนในอดีตนั้นไม่ได้ง่ายดั่งเช่นปัจจุบัน ด้วยความที่เวลานั้นเธอยังเป็นเพียงนักเทนนิสระดับเยาวชนไม่ได้มีชื่อเสียงมากมายอะไรนัก กว่าจะขอมาได้แต่ละรายก็แสนจะลำบากจนบางครั้งเธอยอมรับว่ามีความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยและท้อเข้ามาแทรกบ้างจนทำให้พาลคิดไปว่าจะเลิกไปเลยดีไหม แต่สุดท้าย “แทมมี่” ก็ให้คำตอบกับตนเองได้ว่า “เทนนิส” คือสิ่งที่เธอรักมากที่สุดและขอเดินหน้าต่อไป
หลังจากผ่านบททดสอบทั้งจิตใจและร่างกายมาอย่างมากมายที่สุด ชื่อของแทมมารีน ธนสุกาญจน์ ก็ผ่านเข้าสู่ท้อป 100 ของโลก และทำอันดับจนติด 1 ใน 20 ซึ่งเธอเคยเล่าว่ากว่าจะมาถึงตำแหน่งมือวางอันดับที่ 19 ของโลก (ในปี 2002) ได้นั้นเหนื่อยมากเพราะนอกจากจะต้องรับผิดชอบกับอันดับโลกของตนเองแล้วการเลือกเส้นทางเป็นนักเทนนิสอาชีพนั้นยังหมายถึงภาระต่อตนเองและครอบครัวรวมเข้ามาอีกด้วย
นับจากวันแรกที่เทิร์นโปรในปีพ.ศ. 2534 แทมมี่ ในฐานะนักเทนนิสหญิงอาชีพรายแรกและรายเดียวของไทยที่ประสบความสำเร็จสูงสุดโลดแล่นอยู่บนคอร์ตเทนนิสมาได้กว่า 14 ปี ปัจจุบันในวัยที่ขึ้นเลขสามความกระหายที่จะลงทำผลงานยังคงเร่งเร้าให้เธอไม่ได้รู้สึกเหนื่อยหน่ายหรือท้อถอยที่จะเดินหน้าต่อไปซึ่งส่วนหนึ่งเพื่อตัวเธอเอง และ อีกส่วนแน่นอนว่าเพื่อแฟนเทนนิสชาวไทย
เพราะถ้ามองภาพแทมมี่ในวันนี้คงไม่เกินจริงไปนักหากจะบอกว่า ชีวิตของ “แทมมารีน ธนสุกาญจน์” นั้นเดินเลยจุดที่เรียกว่าความฝันอันสูงสุดของตนเองมาแล้วไม่ว่าจะเป็นชื่อเสียงเงินทองเธอได้มาครบหมด แต่ที่ยังลงสนามทำการแข่งขันส่วนหนึ่งเพราะเธอรักในเกมและยังรู้สึกสนุกกับเส้นทางนักเทนนิสอาชีพ
ทั้งหมดนี้คือความสำเร็จของ แทมมี่ ฉบับย่อและสาเหตุสำคัญที่ผู้เขียนหยิบยกเอาเรื่องของนักเทนนิสสาวไทยรายนี้มาเขียนถึงเป็นสัปดาห์ที่สองนั้นเพราะส่วนหนึ่งอยากให้เด็กหนุ่มสาวทั้งรุ่นใหม่และรุ่นเก่าที่ต่างก็มีความฝันได้ดูชีวิตของ “แทมมารีน” ไว้เป็นแบบอย่างและมิใช่ดูที่ความสำเร็จในปัจจุบันเพียงอย่างเดียวหากแต่มองย้อนกลับไปในอดีตด้วยว่ากว่าจะมีวันนี้ได้ “แทมมี่” ต้องผ่านสิ่งที่เรียกว่าอุปสรรคและความอดทนมามากขนาดไหนฝันที่ตั้งไว้จึงจะสำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบททดสอบในชีวิตจริงนั้นไม่มีคำว่า “ง่าย” อยู่บนเส้นทางเลยแม้แต่มิลลิเมตรเดียว
