ตรัง - พบโรงเรียนที่มีจำนวนนักเรียนน้อยที่สุดของจังหวัดตรัง เพียง 11 คน ในขณะที่ยังคงมีครูเหลือแค่ 2 คน แต่ทุกชีวิตยังขออยู่แบบนี้ต่อไปจนถึงที่สุด และไม่อยากให้โรงเรียนต้องถูกยุบ
วันนี้ (28 ม.ค.) ผู้สื่อข่าวประจำจังหวัดตรังได้เดินทางไปยังโรงเรียนบ้านโคกมะม่วง ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่หมู่ที่ 11 บ้านโคกม่วง ต.นาท่ามเหนือ อ.เมืองตรัง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาการประถมศึกษา (สพป.) ตรัง เขต 1 โดยแม้ว่าอยู่ห่างจากตัวเมืองตรังเพียงแค่ประมาณ 10 กิโลเมตร และสามารถเดินทางเข้าไปได้โดยสะดวกด้วยถนนลาดยาง แต่กลับเป็นโรงเรียนที่มีจำนวนครู และนักเรียนน้อยที่สุดของจังหวัดตรัง
จากการสำรวจพบว่า โรงเรียนแห่งนี้มีพื้นที่กว้างขวางถึง 10 ไร่ และเป็นอาคารเรียนไม้ขนาดชั้นเดียว ซึ่งเดิมมีการเปิดใช้ห้องเรียนครบตั้งแต่ระดับชั้น ป.1-6 รวมทั้งห้องสื่อการเรียนการสอน เป็นจำนวนนับสิบๆ ห้อง แต่ขณะนี้กลับเปิดใช้ห้องเรียนแค่ 4 ห้องเท่านั้น คือ ห้องประจำชั้น ป.2-3 ห้องประจำชั้น ป.4-5 ห้องสื่อการเรียนการสอน และห้องพักครู ในขณะที่ห้องอื่นๆ ได้ถูกปิดไปหมดแล้ว รวมทั้งอาคารฝึกงาน แต่ในส่วนของห้องอาหารที่มีสภาพทรุดโทรมเต็มที่แล้ว ยังคงจำเป็นที่จะต้องเปิดใช้งานต่อไปอีก
นายสมพร บุญส่งนาค อายุ 55 ปี รักษาการผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านโคกมะม่วง บอกว่า โรงเรียนแห่งนี้สร้างขึ้นมาตั้งแต่เมื่อปี 2515 หรือเมื่อ 41 ปีที่แล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้ก็มีเด็กมาเรียนไม่ต่ำกว่า 100 คน แต่ภายหลังจากที่ตำบลนาท่ามเหนือ มีโรงเรียนเพิ่มขึ้นเป็น 4 แห่ง ทำให้ผู้ปกครองนำเด็กไปเรียนที่อื่นใกล้บ้านแทน และมีจำนวนลดลงอย่างต่อเนื่องในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา โดยก่อนหน้านี้เมื่อปีการศึกษา 2554 มีนักเรียน 20 คน แต่ล่าสุดในปีการศึกษา 2555 เหลือนักเรียนแค่ 11 คน และมีครูเหลือแค่เพียง 2 คนเท่านั้น
สำหรับการเรียนการสอนในแต่ละวันนั้น ตนจะรับผิดชอบชั้น ป.4 ซึ่งมีเด็ก 4 คน กับชั้น ป.5 ซึ่งมีเด็ก 3 คน ส่วน น.ส.ปิยวรรณ จิตราวุธ จะรับผิดชอบชั้น ป.2 ซึ่งมีเด็ก 1 คน และชั้น ป.3 ซึ่งมีเด็ก 3 คน เนื่องจากขณะนี้ไม่มีนักเรียนในชั้น ป.1 และ ป.6 อีกแล้ว โดยจะพยายามสอนทุกคนในทุกวิชาอย่างเต็มที่ตามความสามารถที่มี และเปิดทีวีดาวเทียมเพื่อสอนเด็กเพิ่มเติมในบางวิชาด้วย แต่ปัญหาก็คือ หากวันไหนตนจำเป็นต้องไปประชุม โรงเรียนแห่งนี้จะเหลือครูเพียงแค่คนเดียว ต้องรับผิดชอบนักเรียนทั้ง 4 ชั้นเรียน
ส่วนอาหารการกินในแต่ละวัน จะมีเพียงมื้อเที่ยงมื้อเดียว ซึ่งโรงเรียนมักใช้วิธีการซื้อข้าวสารมาหุงเอง ส่วนกับข้าวจะนิยมซื้อเป็นแกงถุงแล้วตักแบ่งกันกิน เนื่องจากงบที่ได้มาเป็นรายหัวคนละ 13 บาท หรือรวมวันละ 141 บาท ไม่เพียงพอต่อการปรุงอาหารเอง หรือจัดอาหารเป็นอย่างอื่น และยังต้องนำไปใช้เป็นค่าน้ำดื่ม ค่าน้ำยาล้างจาน และค่าอื่นๆ อีกสารพัด นอกจากเมื่อมีเงินสะสมมากพอก็จะมีการเลี้ยงอาหารจานเดียวสักครั้ง หรือมีผู้ใจบุญมาจัดเลี้ยงอาหารกลางวัน ซึ่งนั่นก็จะเป็นวันที่เด็กมีความสุขมากที่สุด
ขณะที่ในเรื่องของอุปกรณ์การเรียนการสอน หรืออุปกรณ์เสริมต่างๆ ยังคงได้รับการจัดสรรมาจากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอย่างต่อเนื่อง เช่นเดียวกับการจัดกิจกรรมอื่นทั้งในและนอกพื้นที่ เช่นกิจกรรมทางวิชาการ กีฬา ศิลปวัฒนธรรม หรือทัศนศึกษา ทางโรงเรียนก็พยายามที่จะส่งเสริมเท่าที่จะมีกำลังอยู่ เพื่อให้เด็กๆ ทุกคนรู้สึกว่าพวกตนเองได้ด้อยโอกาส และมีความทัดเทียมกับโรงเรียนอื่นที่มีครูและนักเรียนมากกว่า ซึ่งในฐานะของความเป็นครูแล้วพร้อมที่จะเสียสละโดยไม่หวังผลตอบแทน
ทั้งนี้ เพราะจากการสอบถามผู้ปกครองและนักเรียนทั้งหมด ต่างก็ขอร้องให้ตนสอนหนังสือต่อไป และอย่าให้โรงเรียนต้องถูกยุบ เพราะแต่ละคนก็มีความจำเป็น โดยเฉพาะเรื่องของฐานะครอบครัว ซึ่งไม่อาจจะเดินทางไปเรียนในโรงเรียนอื่นที่อยู่ไม่ห่างไกลกัน แม้สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจะมีนโยบายให้ย้ายเด็กไปที่เรียนที่โรงเรียนบ้านคลองเต็ง โดยใช้วิธีการนำนักเรียนมารวมที่โรงเรียนเดิม ก่อนจะใช้รถขนส่งไปกลับ แต่เด็กทุกคนกลับบอกว่าพวกเขามีความรู้สึกภูมิใจมากกว่าหากได้เรียนและได้จบจากโรงเรียนแห่งนี้
อย่างไรก็ตาม ล่าสุดทราบว่าในปีการศึกษา 2556 นี้จะมีเด็ก 1 คนที่ขอลาออกไปเรียนต่อที่อื่น เนื่องจากผู้ปกครองต้องย้ายไปอยู่ที่ตำบลบ้านโพธิ์ อำเภอเมืองตรัง ซึ่งจะทำให้จำนวนนักเรียนลดลงไปเหลือแค่ 10 คน และไม่แน่ใจว่าจะมีคนใดขอลาออกตามไปอีกหรือไม่ รวมทั้งจะมีคนใดสมัครเข้ามาเรียนต่อชั้น ป.1 โดยขอให้เป็นไปตามความสมัครของผู้ปกครอง แต่สำหรับตนได้บอกกับเพื่อนครูที่เหลืออีก 1 คน และเด็กๆ ทั้งหมดว่าขอทำหน้าที่ต่อไปจนกว่าจะถึงวันที่ไม่มีนักเรียนเหลือสักคนแล้ว
วันนี้ (28 ม.ค.) ผู้สื่อข่าวประจำจังหวัดตรังได้เดินทางไปยังโรงเรียนบ้านโคกมะม่วง ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่หมู่ที่ 11 บ้านโคกม่วง ต.นาท่ามเหนือ อ.เมืองตรัง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาการประถมศึกษา (สพป.) ตรัง เขต 1 โดยแม้ว่าอยู่ห่างจากตัวเมืองตรังเพียงแค่ประมาณ 10 กิโลเมตร และสามารถเดินทางเข้าไปได้โดยสะดวกด้วยถนนลาดยาง แต่กลับเป็นโรงเรียนที่มีจำนวนครู และนักเรียนน้อยที่สุดของจังหวัดตรัง
จากการสำรวจพบว่า โรงเรียนแห่งนี้มีพื้นที่กว้างขวางถึง 10 ไร่ และเป็นอาคารเรียนไม้ขนาดชั้นเดียว ซึ่งเดิมมีการเปิดใช้ห้องเรียนครบตั้งแต่ระดับชั้น ป.1-6 รวมทั้งห้องสื่อการเรียนการสอน เป็นจำนวนนับสิบๆ ห้อง แต่ขณะนี้กลับเปิดใช้ห้องเรียนแค่ 4 ห้องเท่านั้น คือ ห้องประจำชั้น ป.2-3 ห้องประจำชั้น ป.4-5 ห้องสื่อการเรียนการสอน และห้องพักครู ในขณะที่ห้องอื่นๆ ได้ถูกปิดไปหมดแล้ว รวมทั้งอาคารฝึกงาน แต่ในส่วนของห้องอาหารที่มีสภาพทรุดโทรมเต็มที่แล้ว ยังคงจำเป็นที่จะต้องเปิดใช้งานต่อไปอีก
นายสมพร บุญส่งนาค อายุ 55 ปี รักษาการผู้อำนวยการโรงเรียนบ้านโคกมะม่วง บอกว่า โรงเรียนแห่งนี้สร้างขึ้นมาตั้งแต่เมื่อปี 2515 หรือเมื่อ 41 ปีที่แล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้ก็มีเด็กมาเรียนไม่ต่ำกว่า 100 คน แต่ภายหลังจากที่ตำบลนาท่ามเหนือ มีโรงเรียนเพิ่มขึ้นเป็น 4 แห่ง ทำให้ผู้ปกครองนำเด็กไปเรียนที่อื่นใกล้บ้านแทน และมีจำนวนลดลงอย่างต่อเนื่องในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา โดยก่อนหน้านี้เมื่อปีการศึกษา 2554 มีนักเรียน 20 คน แต่ล่าสุดในปีการศึกษา 2555 เหลือนักเรียนแค่ 11 คน และมีครูเหลือแค่เพียง 2 คนเท่านั้น
สำหรับการเรียนการสอนในแต่ละวันนั้น ตนจะรับผิดชอบชั้น ป.4 ซึ่งมีเด็ก 4 คน กับชั้น ป.5 ซึ่งมีเด็ก 3 คน ส่วน น.ส.ปิยวรรณ จิตราวุธ จะรับผิดชอบชั้น ป.2 ซึ่งมีเด็ก 1 คน และชั้น ป.3 ซึ่งมีเด็ก 3 คน เนื่องจากขณะนี้ไม่มีนักเรียนในชั้น ป.1 และ ป.6 อีกแล้ว โดยจะพยายามสอนทุกคนในทุกวิชาอย่างเต็มที่ตามความสามารถที่มี และเปิดทีวีดาวเทียมเพื่อสอนเด็กเพิ่มเติมในบางวิชาด้วย แต่ปัญหาก็คือ หากวันไหนตนจำเป็นต้องไปประชุม โรงเรียนแห่งนี้จะเหลือครูเพียงแค่คนเดียว ต้องรับผิดชอบนักเรียนทั้ง 4 ชั้นเรียน
ส่วนอาหารการกินในแต่ละวัน จะมีเพียงมื้อเที่ยงมื้อเดียว ซึ่งโรงเรียนมักใช้วิธีการซื้อข้าวสารมาหุงเอง ส่วนกับข้าวจะนิยมซื้อเป็นแกงถุงแล้วตักแบ่งกันกิน เนื่องจากงบที่ได้มาเป็นรายหัวคนละ 13 บาท หรือรวมวันละ 141 บาท ไม่เพียงพอต่อการปรุงอาหารเอง หรือจัดอาหารเป็นอย่างอื่น และยังต้องนำไปใช้เป็นค่าน้ำดื่ม ค่าน้ำยาล้างจาน และค่าอื่นๆ อีกสารพัด นอกจากเมื่อมีเงินสะสมมากพอก็จะมีการเลี้ยงอาหารจานเดียวสักครั้ง หรือมีผู้ใจบุญมาจัดเลี้ยงอาหารกลางวัน ซึ่งนั่นก็จะเป็นวันที่เด็กมีความสุขมากที่สุด
ขณะที่ในเรื่องของอุปกรณ์การเรียนการสอน หรืออุปกรณ์เสริมต่างๆ ยังคงได้รับการจัดสรรมาจากสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอย่างต่อเนื่อง เช่นเดียวกับการจัดกิจกรรมอื่นทั้งในและนอกพื้นที่ เช่นกิจกรรมทางวิชาการ กีฬา ศิลปวัฒนธรรม หรือทัศนศึกษา ทางโรงเรียนก็พยายามที่จะส่งเสริมเท่าที่จะมีกำลังอยู่ เพื่อให้เด็กๆ ทุกคนรู้สึกว่าพวกตนเองได้ด้อยโอกาส และมีความทัดเทียมกับโรงเรียนอื่นที่มีครูและนักเรียนมากกว่า ซึ่งในฐานะของความเป็นครูแล้วพร้อมที่จะเสียสละโดยไม่หวังผลตอบแทน
ทั้งนี้ เพราะจากการสอบถามผู้ปกครองและนักเรียนทั้งหมด ต่างก็ขอร้องให้ตนสอนหนังสือต่อไป และอย่าให้โรงเรียนต้องถูกยุบ เพราะแต่ละคนก็มีความจำเป็น โดยเฉพาะเรื่องของฐานะครอบครัว ซึ่งไม่อาจจะเดินทางไปเรียนในโรงเรียนอื่นที่อยู่ไม่ห่างไกลกัน แม้สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาจะมีนโยบายให้ย้ายเด็กไปที่เรียนที่โรงเรียนบ้านคลองเต็ง โดยใช้วิธีการนำนักเรียนมารวมที่โรงเรียนเดิม ก่อนจะใช้รถขนส่งไปกลับ แต่เด็กทุกคนกลับบอกว่าพวกเขามีความรู้สึกภูมิใจมากกว่าหากได้เรียนและได้จบจากโรงเรียนแห่งนี้
อย่างไรก็ตาม ล่าสุดทราบว่าในปีการศึกษา 2556 นี้จะมีเด็ก 1 คนที่ขอลาออกไปเรียนต่อที่อื่น เนื่องจากผู้ปกครองต้องย้ายไปอยู่ที่ตำบลบ้านโพธิ์ อำเภอเมืองตรัง ซึ่งจะทำให้จำนวนนักเรียนลดลงไปเหลือแค่ 10 คน และไม่แน่ใจว่าจะมีคนใดขอลาออกตามไปอีกหรือไม่ รวมทั้งจะมีคนใดสมัครเข้ามาเรียนต่อชั้น ป.1 โดยขอให้เป็นไปตามความสมัครของผู้ปกครอง แต่สำหรับตนได้บอกกับเพื่อนครูที่เหลืออีก 1 คน และเด็กๆ ทั้งหมดว่าขอทำหน้าที่ต่อไปจนกว่าจะถึงวันที่ไม่มีนักเรียนเหลือสักคนแล้ว
